«توطئه‌گران ناشناس» عنوان سرمقاله روزنامه جهان صنعت به قلم نادر کریمی جونی است كه در آن مي‌خوانيد:
مانند همیشه توطئه‌گرانی که هویتشان آشکار نشده به ایجاد اخلال در بازار و به هم زدن قیمت‌ها متهم شده‌اند.
رییس‌جمهور باز هم توطئه‌گران را به تلاش برای برهم زدن و آسیب‌رسانی به نظام اقتصادی متهم و تاکید کرد که دولت با هوشیاری این توطئه‌ها را شناخته و با آن مقابله میکند. البته مایه خوشحالی است که دولت توطئه‌ها را به سرعت کشف و خنثی میکند اما در همین گفتار، احمدی‌نژاد تاکید کرده که برای مبارزه با این توطئه‌ها بهتر است مردم کمتر به بازار بروند. پرسش مهم آن است که اگر دولت اینچنین به توطئه و توطئه‌گران مسلط است چرا به تنهایی و با ابزاری که در اختیار دارد با آنها مقابله نکرده و آنها را نابود نکرده است تا جایی که به مردم متوسل می‌شود و از روی ناچاری راه‌حلی دور از انتظار مانند کمتر مراجعه کردن مردم به بازار را پیشنهاد میکند.
رییس قوه مجریه که بارها تاکید کرده دومین جایگاه کشور را ریاست میکند در حالی آشفتگی‌های اخیر در نظام اقتصادی کشور را محصول توطئه‌های مشترک داخلی و خارجی خواند که هیچ‌کسی را به عنوان عامل اجرای این توطئه‌ها معرفی نکرد، اگر توطئه‌گران در خارج از کشور هستند چرا رییس دولت با ارایه اسناد و مدارک به مردم نشان نمی‌دهد که چه کسانی و چگونه این توطئه‌ها را هدایت و راهبری کرده و می‌کنند؟ اگر هم توطئه‌گران در درون مرزهای کشورمان هستند چرا رییس دولت به عناصر اطلاعاتی و امنیتی کابینه دستگیری و تحویل آنها به قوه قضاییه را دستور نمی‌دهد؟
حداقل از ابتدای دولت محمود احمدی‌نژاد تا‌کنون هیچ‌کس به عنوان توطئه‌کننده علیه تصمیم و برنامه‌های دولت در دادگاه‌های ایران محاکمه یا حداقل معرفی نشده، این در حالی است که آقای رییس‌جمهور به ویژه هنگامی که تصمیم‌ها و رفتار دولت به ایجاد بی‌نظمی در امور اقتصادی و دیپلماسی کشور می‌انجامد به دفعات مکرر و در مواقع مختلف عناصر و دست‌های توطئه‌گر داخلی و خارجی را به عنوان متهم اصلی معرفی کرده است.
با چنین شرایطی این پرسش مطرح است که آیا رییس دولت خود توطئه‌گرانی که آنها را به مردم معرفی میکند، می‌شناسد؟
