طرفداران سری بازی‌های «سوكوم» مدت زیادی را برای بازی كردن سوكوم 4 انتظار كشیدند تا ببینند وعده‌های فراوان مبنی بر وجود بخش تكنفره كامل و چندنفره متشكل از عناصر قدیمی و جدید تا چه حد حقیقت دارد. سوكوم 4 بازی خوبی است، ولی مثل همیشه پتانسیل تبدیل شدن به یك عنوان شاخص را ندارد. شما در نقش فرمانده یك تیم عملیاتی 5 نفره وابسته به ناتو به نام Cullen Gray ظاهر می‌شوید كه ماموریت دارد جلوی عملیاتی تخریبی را بگیرد كه برای از بین بردن تنگه‌ای به نام مالاكا و در نهایت تسخیر كشوری نامشخص در جنوب شرقی آسیا تدارك دیده شده است. البته در مقاطعی از بازی، كنترل شخصیت «پارك یون هی» را كه به اختصار 45 نامیده می‌شود و یكی از عوامل كره جنوبی است هم به عهده می‌گیرید.
سبك بازی اكشن سوم شخص تاكتیكی است، پس روند بازی بر مبنای همكاری تیمی پیش خواهد رفت. با وجود این مراحل، مخفی كاری كمتری در بازی دیده می‌شود. به عنوان فرمانده گروه می‌توانید به اعضا دستور بدهید و آنها را هر جا كه می‌خواهید بفرستید. میزان مشاركت در نبردها به خودتان بستگی دارد (می‌توانید فقط دستور بدهید یا جلوتر از بقیه گروه به مبارزه بپردازید). البته بازی، ساده‌تر از آن چیزی است كه فكرش را بكنید، چرا كه گروهی كه در اختیار دارید وظایفشان را به نحو احسن بلدند و هوش مصنوعی برتر یارهایتان نسبت به دشمنان هم تقریبا باعث می‌شود كه بیشتر در حال دیدن فیلم باشید. غیر از بازی در درجه «سخت» اعضای گروه اگر اجازه داشته باشند، هر جنبنده‌ای را از بین می‌برند و اگر هر كدامشان از بین بروند، همدیگر را مداوا می‌كنند. البته برخلاف بازی‌هایی مثل كیلزون، شما را نمی‌توانند مداوا كنند. احتمالا مداوای فرمانده‌ها با بقیه اعضای تیم فرق می‌كند! اگر بازی‌كننده حرفه‌ای این سبك هستید به هیچ وجه بازی را در حالتی غیر از «سخت» تجربه نكنید، چون شاید فقط در این حالت باشد كه از استراتژی‌ها و نبردها لذت ببرید. در این حالت، دستور دادن به هم‌تیمی‌ها به چالشی تبدیل می‌شود و سرعت عمل بالایی را می‌طلبد تا مثلا دستور بدهید تك تیراندازی را از سر راه بردارند یا سر راه موشك‌های تعقیب كن قرار نگیرند. همچنین در این حالت اعضای گروه كمی آسیب‌پذیرتر و از آن حالت نامیرا كه در درجه سختی آسان یا معمولی هستند، خارج می‌شوند.
طراحی مرحله‌ها متنوع نیست و با مراحل و فضاهای یكسانی روبه‌رو هستیم. با این كه طراحی محیط خوب است، ولی طراحی شخصیت‌ها اصلا در حد و اندازه‌های یك بازی انحصاری پلی‌استیشن 3 كه در سال 2011 منتشر شده نیست و شبیه بازی‌های بسیار خوب PS2 می‌ماند. تخریب‌پذیری هم محدود به 2 نهایتا 3 شیء است و حتی می‌توانیم بگوییم وجود ندارد. در عوض بازی از صداگذاری خوبی بهره می‌برد. صداپیشه‌ها كار خود را بخوبی انجام داده‌اند و صدای شكستن جمجمه بعد از یك هدشات دقیق واقعا جالب از آب درآمده است. یكی دیگر از نقاط ضعف بازی، كوتاه بودن بیش از حد آن است كه بین 5 تا 6 ساعت می‌توانید بخش تكنفره آن را به پایان برسانید. در عوض قسمت همكاری تیمی كه امروزه به یكی از اركان این سبك تبدیل شده است، مهیج‌ترین بخش بازی را تشكیل می‌دهد، جایی كه می‌توانید با همراهی 3 نفر از دوستانتان به بازی بپردازید و به لطف صداگذاری خوب بازی از طریق هدست‌هایتان براحتی با هم در ارتباط باشید و دستورات لازم را صادر كنید. بخش چندنفره هم كه از نسخه قبل، دستخوش تغییراتی شده بود به قوانین اولیه سوكوم در PS2 بازگشته است.
سوكوم 4 یكی از معدود بازی‌هایی است كه از كنترلر جدید سونی (موو) پشتیبانی می‌كند. در ضمن می‌توانید از شارپ شوتر (سلاح شبیه ساز موو) هم استفاده كنید. استفاده از این ابزار دقت تیراندازی را در این بازی زیاد می‌كند، ولی مشكل حركت سریع بخصوص به طرفین كمی‌باعث آزار می‌شود. در ضمن براحتی هم نمی‌توانید سنگرگیری كنید. در نهایت اگر سوكوم 4 را برای بخش چند نفره‌اش می‌خواهید، بازی خوبی است، ولی اگر طرفدار قسمت تكنفره این سبك بازی‌ها هستید و از دانگل یا كاستوم فریمور هم استفاده نمی‌كنید، باید بدانید به اندازه‌ای كه پول می‌دهید، محتوا دریافت نمی‌كنید.
فرهنگ هدایتی
