درس دهم
میم ساکنه با توجه به حرفی که پس از آن واقع می‌شود، سه حکم مختلف پیدا می‌کند:
الف) ادغام
ب) اخفاء
ج) اظهار
الف) ادغام
فقط در «م» انجام می‌شود (ادغام متماثلین). این ادغام با غنه همراه است؛ یعنی صدا از فضای بینی خارج و به میزان دو حرکت (یک الف مدی) کشش می‌یابد.
ب) اخفاء
میم ساکنه نزد حرف «ب» اخفاء می‌شود؛ منظور از اخفاء آن است که لبها به هم نزدیک شده، ولی منطبق نمی‌شوند؛ آنگاه بخش عمد
ۀ
صوت
را از بینی خارج و به انداز
ۀ
دو حرکت امتداد می‌دهیم و «ب» را تلفظ
می‌کنیم.
ج) اظهار
میم ساکنه نزد بقیه
حروف اظهار می‌شود؛ یعنی بدون هیچ تصرفی از
مخرجش اداء می‌گردد.
موارد غنه
1ـ نون و میم مشدد؛
2ـ ادغام نون در یمون؛
3ـ اقلاب نون ساکن؛
4ـ کلیه
اخفاءها (اخفاء نون ساکنه و اخفاء میم ساکنه)
.
ادامه دارد...
