سوره الانعام
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ «45» قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَارَكُمْ وَخَتَمَ عَلَى قُلُوبِكُم مَّنْ إِلَـهٌ غَيْرُ اللّهِ يَأْتِيكُم بِهِ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ «46» قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلاَّ الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ «47» وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ «48» وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ «49» قُل لاَّ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَلا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَفَلاَ تَتَفَكَّرُونَ «50» وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ «51» وَلاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ «52»
در نتيجه ريشه كسانى كه [ به آيات ما و به مردم ] ستم ورزيدند ، بريده شد ; و همه ستايش ها ويژه خدا مالك و مربى جهانيان است . « 45» [ به آنان كه براى خدا به خيال باطلشان شريكانى قرار داده اند ] بگو : به من خبر دهيد اگر خدا گوش ها و چشم هايتان را بگيرد ، و بر دل هايتان مُهر [ تيره بختى ] نِهد ، كدام معبودى جز خداست كه آنها را به شما دهد ؟ ! با تأمل بنگر چگونه آيات خود را به صورت هاى گوناگون [ براى هدايت اينان ] بيان مي كنيم ، سپس آنان روى مي گردانند . « 46» بگو : به من خبر دهيد اگر عذاب خدا ناگهان [ مانند صاعقه و صيحه آسمانى ] يا آشكار [ مانند بيمارى هاى مهلك ] به سوى شما آيد ، آيا جز گروه ستمكار هلاك مي شوند ؟ « 47» و پيامبران را جز مژده دهنده و بيم رسان نمي فرستيم ; پس كسانى كه ايمان بياورند و [ مفاسد خود را ] اصلاح كنند نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند . « 48» و آنان كه آيات ما را تكذيب كردند ، به سزاى نافرمانى هايشان عذاب به آنان خواهد رسيد . « 49» بگو : من به شما نمي گويم كه خزينه ها و گنجينه هاى خدا نزد من است ، و نيز غيب هم نمي دانم ، و نمي گويم كه فرشته ام ; فقط از آنچه به من وحى شده پيروى مي كنم . بگو : آيا [ اعراض كننده از وحى كه ] نابينا [ ست ] و [ پيروِ وحى كه ] بينا[ ست ]يكسانند ؟ ! پس چرا نمي انديشيد ؟ ! « 50» و به وسيله اين قرآن كسانى را كه از محشور شدن به سوى پروردگارشان مي ترسند ، هشدار ده كه آنان را [ در آن روز هول انگيز ] جز خدا سرپرست و شفيعى نخواهد بود ; باشد كه بپرهيزند . « 51» و آنان كه بامدادان و شامگاهان پروردگارشان را مي خوانند [ و با اين خواندن ]خشنودى او را مي خواهند ، از خود مران . نه چيزى از حساب [ عمل ] آنان بر عهده توست ، و نه چيزى از حساب [ كار ] تو بر عهده آنان است تا آنان را برانى و [ به سبب راندنشان ] از ستمكاران باشى . « 52»
