مشکلات ریوی کودکان در پی ویروس های کودکستان

•  
• 
  

  متخصصان اطفال در مرکز کودکان جان هاپکینز تاکید کردند: تماس با ویروس‌های معمولی در مهد کودک‌ها، کودکان را در معرض ابتلا به بیماری مزمن ریوی قرار می‌دهد.

مشكلات ريوي در نوزادان

واحد ترجمه دنياي سلامت: تولد مستلزم رشد و تحول كودك از زندگي جنيني به زندگي مستقل خارج از رحم است. ريه‌هاي كودك بايد از هوا پر شوند تا ادامه حيات براي اولين‌بار امكان‌پذير گردد و اين مسأله ممكن است گاهي با مشكلات فيزيولوژيكي همراه باشد.
كودك هنگام تولد از محيط پايدار رحم خارج مي‌شود در محيط رحم دريافت اكسيژن و دفع مواد از طريق جفت صورت مي‌گيرد و از بدو تولد كودك وارد شرايطي مي‌شود كه ريه‌ها پر از هوا مي‌گردند، خون گازهاي موجود در هوا را در ريه‌ها رد و بدل مي‌كند، اكسيژن را به بافت‌ها مي‌رساند و دي‌اكسيد كربن را از نسوج حمل مي‌كند. در اين روند پر درد و رنج ريه‌ها از حالتي كه پر از مايع هستند به وضعيتي تغيير مي‌يابند كه پر از هوا مي‌شوند. قلب نيز تغيير مي‌يابد تا بتواند جريان خون كافي براي ريه‌ها را تامين كند. با اولين تنفس سطح اكسيژن خون افزايش مي‌يابد و تغيير و تحولاتي به وقوع مي‌پيوندد تا سرانجام گردش خون و تنفس همانند بزرگسالان برقرار شود.
تمرين تنفس
امروزه مي‌دانيم كه كودكان حركات تنفسي را در رحم «تمرين» مي‌كنند تا براي زندگي خارج از رحم آماده شوند. استرس و فشار زايمان نوزاد را براي تنفس آماده مي‌كند. يكي از مهم‌ترين عواملي كه كودك را پس از تولد تحريك به تنفس مي‌كند، تماس هواي سرد با پوست نوزاد است و اغلب كودكان در چند ثانيه اول پس از زايمان شروع به تنفس مي‌كنند.
در نوزادان زودرس ممكن است آغاز به كار سيستم تنفسي ضعيف باشد و اين مساله به‌خصوص در زايمان‌هايي كه به صورت سزارين انجام مي‌شود و مادر (و در نتيجه كودك) بيهوشي دريافت مي‌كند بيشتر اتفاق مي‌افتد. برخي اقدامات ساده همچون دميدن اكسيژن در صورت كودك، اغلب موارد براي راه انداختن تنفس كودك كافي است؛ ولي در مواردي نيز ممكن است نياز به ماسك صورت يا لوله‌گذاري باشد.
گرچه مشكلات تنفسي در بين نوزادان شايع است، ولي پزشكان بايد به خاطر داشته باشند كه همين علائم ممكن است در اثر بيماري قلبي بروز كند.
بسيار شايع است كه كودك با مايع آمنيوتيك در ريه‌هايش متولد شود. در اين صورت پزشك با قرار دادن لوله اندوتروكه‌آل (endotracheal) كه از طريق دهان وارد ريه‌ها مي‌شود، مايع را از ريه‌ها خارج مي‌كند.
علائم مشكلات ريوي در ساعات اوليه تولد
به دنبال تولد، ممكن است مشكلات فيزيولوژيك در ريه‌ها ايجاد شوند اين مشكلات عبارتند از:
- بالا رفتن سرعت تنفس
- خرخر كردن – صداي كوتاه بازدم كه نشان‌دهنده تلاش كودك براي بازدم و به كار انداختن ريه‌هاست.
- سيانوز – آبي شدن رنگ پوست و غشاء مخاطي به علت ناكافي بودن اكسيژن در خون.
بعد از توليد سيانوز يا آبي شدن پوست اندام‌هايي چون دست و پا شايع است و هيچ دليل مهمي ندارد؛ ولي سيانوز مركزي نياز به رسيدگي فوري دارد.
تمام كودكاني كه علائم ناراحتي تنفسي دارند، جز در صورت علائم بسيار ناچيز و جزئي مانند سرعت تنفس بالا، بايد در بخش نوزادان پذيرش شوند و مورد بررسي قرار گيرند. موارد زير از نكاتي هستند كه مورد بررسي قرار خواهند گرفت:
- بررسي دقيق جزئيات مراحل پاياني حاملگي و زايمان
- مشاهده دقيق علائم براي بررسي شدت و ميزان خطر علائم موجود
- تجزيه گازهاي خون براي برآورد كردن ميزان اكسيژن اشباع و سطح دي‌اكسيد كربن موجود در خون كودك
- عكس‌برداري از سينه كودك براي بررسي وجود ماده سبز لزج (مكونيوم) يا عفونت در ريه‌هاي كودك يا نارسايي حالت اتساع پذيري ريه‌ها و يا نقص مادرزادي ريه‌ها.
- بررسي‌هاي حياتي ديگر مانند سطح قندخون، درجه حرارت بدن و فشارخون
- اكوكارديوگرام (تصوير اولتراسوند قلب) در صورت احتمال وجود مشكلات قلبي
دلايل مشكلات ريوي در نوزادان
مكونيوم يك ماده قيري شكل به رنگ سبز تيره است كه از قطعات بافت از كار افتاده سلولي تشكيل شده و در روده‌ها يافت مي‌شود. ورود آن به مايع آمنيوتيك نشانگر يك اختلال جنيني است.
وجود مكونيوم در مايع آمنيوتيك هشداري براي ماما است كه زايمان را سريع‌تر انجام دهد، زيرا ممكن است آبي كه با مكونيوم آلوده شده هنگام اولين تنفس نوزاد بعد از زايمان وارد ريه‌ها شود؛ بنابراين به محض اينكه سر نوزاد پديدار شد بايد مكش از طريق بيني و دهان انجام شود تا خطر ورود اين مواد به ريه‌ها به حداقل برسد.
اگر مكونيوم وارد شده به ريه‌ها زياد بوده و تنفس عادي هنوز آغاز نشده باشد. يك لوله مكش وارد ناي مي‌شود تا مكونيوم را خارج كند.
وجود مكونيوم در لوله‌ها و مجاري انتهايي سيستم تنفسي ممكن است موجب ذات‌الريه شيميايي شده و عمل تنفس را مختل نمايد. تورم موجب مي‌شود كه هوا درون ريه‌ها حبس شود و افزايش فشار شريان ريوي موجب برعكس شدن جريان خون جنيني گردد.
تنفس سريع در نوزادان
يكي از شايع‌ترين مشكلات تنفسي در نوزادان، تنفس سريع است كه علت آن باقي ماندن مايع ريوي جنيني است. توليد مايع ريوي در جنين در داخل رحم معمولا با هورمون‌هاي استروئيدي و كاتكولامين‌ها متوقف مي‌شود. كاتكولامين‌ها مواد فيزيولوژيكي مانند دوپامين و آدرنالين هستند كه عموما به عنوان انتقال‌دهنده‌هاي عصبي عمل مي‌كنند.
اين مواد شيميايي معمولا در جريان زايمان فعال مي‌شوند و همين عمل موجب جذب مايع از طريق آلوئول يا مجاري و كيسه‌هاي تنفسي مي‌گردد. باقي ماندن اين مايع در ريه‌ها، زماني كه ريه‌ها بايد از هوا پر شوند، باعث اختلال تنفسي مي‌شود.
به زبان ساده مي‌توان گفت اين مشكلات و پيچيدگي‌ها اغلب زماني اتفاق مي‌افتد كه زايمان به صورت سزارين انجام شود، زيرا جنين از فرآيند زايمان محروم مي‌شود و در نتيجه محرك‌هايي كه باعث ترشح هورمون‌ها و كاتكولامين‌ها مي‌شود، ايجاد نمي‌گردد. همچنين استفاده از برخي داروها در اواخر دوره حاملگي مي‌تواند چنين مشكلي را ايجاد كند. بلافاصله پس از تشخيص تنفس سريع، ماسك اكسيژن با غلظت حداكثر 40 درصد براي درمان اين مشكل ضروري است.
عفونت‌ها
در طول تولد، عفونت‌هاي متعددي ممكن است به كودك منتقل شود كه از ميان آنها مي‌توان به ارگانيسم‌هاي گرم منفي يا استرپتوكوك‌هاي گروه B اشاره كرد. عفونت مي‌تواند باعث ايجاد ذات‌الريه، سميت خوني يا مننژيت شود. تمام نوزاداني كه مشكل تنفسي دارند بايد از نظر وجود عفونت مورد بررسي و معالجه قرار گيرند، زيرا هر نوع تاخيري در معالجه مي‌تواند مرگبار باشد.
مشكلات تنفسي نادر
تعدادي مشكلات نادر ولي جدي تنفسي وجود دارند كه ممكن است نوزادان را تحت تاثير قرار دهند. اين مشكلات عبارتند از:
- نارسايي حالت اتساع‌پذيري ريه‌ها: اين حالت در نوزادان فول ترم رسيده نادر است ولي پس از عمل سزارين و در نوزادان مادران ديابتي اتفاق مي‌افتد.
- فشار بالاي ريوي: كاهش اكسيژن‌رساني به بافت‌ها كه در نتيجه نارسايي تغيير حالت گردش خون از حالت جنيني است.
- مسدود بودن مجاري تنفسي فوقاني مانند انسداد روزنه‌هاي مابين حفره بيني.
- تجمع هوا بين ديواره قفسه سينه و ريه‌ها كه باعث از بين رفتن جزئي يا كلي ريه مي‌شود.
- فتق مادرزادي ديافراگم: اگر اين مورد در مراحل اوليه بارداري اتفاق افتد، ريه‌اي كه تحت فشار فتق قرار دارد رشد نمي‌كند. اين نارسايي بسيار نادر است و از هر 3000 كودك يك كودك ممكن است دچار چنين مشكلي باشد. شدت علائم به ميزان رشد ريه بستگي دارد.
- نارسايي‌هاي ديگر مانند نافرم بودن ريه نادر هستند، ولي احتمال وقوع آنها وجود دارد.

ممنونم

با تشکر از شما دوست عزیز به خاطر همکاری با تالار فسقلی ها
ان شالله شاهد فعالیت های بیشتر شما در این تالار فسقلی ها باشیم