سوره الانعام
بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُواْ يُخْفُونَ مِن قَبْلُ وَلَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ «28» وَقَالُواْ إِنْ هِيَ إِلاَّ حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ «29» وَلَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُواْ عَلَى رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُواْ بَلَى وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُواْ العَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ «30» قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَاء اللّهِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُواْ يَا حَسْرَتَنَا عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَى ظُهُورِهِمْ أَلاَ سَاء مَا يَزِرُونَ «31» وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَلَلدَّارُ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ «32» قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لاَ يُكَذِّبُونَكَ وَلَكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللّهِ يَجْحَدُونَ «33» وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَى مَا كُذِّبُواْ وَأُوذُواْ حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَلاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ وَلَقدْ جَاءكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ «34» وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاء فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ وَلَوْ شَاء اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ «35»
[ ولى آرزوى آنان از روى صدق و راستى نيست ] بلكه آنچه [ از حقّانيّت توحيد و نبوّت و معاد ] پيش از اين پنهان مي داشتند براى آنان آشكار شده [ كه اين گونه آرزو مي كنند ] ، و اگر به دنيا بازگردانده شوند ، يقيناً به كفر و شركى كه از آن نهى شده اند بازمي گردند ; و مسلماً آنان دروغگويند . « 28» و [ زمانى كه در دنيا بودند ] گفتند : جز اين زندگى دنياى ما زندگى ديگرى نيست و [ پس از مرگ ] برانگيخته نخواهيم شد . « 29» و اگر ببينى هنگامي كه در پيشگاه پروردگارشان بازداشته شوند [ وضعى شگفت انگيز مي بينى ] ، خدا مي فرمايد : آيا اين [ برانگيخته شدن و زنده گشتن پس از مرگ ] حق نيست ؟ مي گويند : سوگند به پروردگارمان حق است . [ خدا ] مي فرمايد : پس به كيفر آنكه كفر مي ورزيديد ، اين عذاب را بچشيد . « 30» كسانى كه ديدار [ پاداش و مقام قرب ] خدا را تكذيب كردند ، يقيناً دچار زيان شدند . تا هنگامي كه قيامت به طور ناگهان و غافل گيرانه به آنان رسد ، مي گويند : اى بر ما دريغ و افسوس كه نسبت به تكاليف و وظايف شرعى خود كوتاهى كرديم . و آنان بار سنگين گناهانشان را بر دوش مي كشند ; آگاه باشيد ! بد بارى است كه بر دوش خواهند كشيد . « 31» و زندگى دنيا [ بدون ايمان و عمل صالح ] بازى و سرگرمي است ، و يقيناً سراى آخرت براى آنان كه همواره پرهيزكارى مي كنند ، بهتر است . آيا نمي انديشيد ؟ « 32» آنچه را كافران و مشركان [ بر ضد قرآن و تو ] مي گويند مي دانيم كه تو را غمگين مي كند . پس آنان تو را تكذيب نمي كنند ، بلكه ستمكاران آيات خدا را تكذيب مي نمايند . « 33» مسلماً پيش از تو رسولانى تكذيب شدند [ و مورد آزار قرار گرفتند ] و بر تكذيب و آزارى كه ديدند ، شكيبايى ورزيدند تا يارى ما به آنان رسيد ، [ تو نيز شكيبايى كن تا يارى ما به تو برسد . اين سنّت خداست ، ]و سنّت هاى خدا را تغيير دهنده اى نيست . و قطعاً بخشى از سرگذشت پيامبران [ در آياتى كه پيش از اين نازل شده ] به تو رسيده است . « 34» و اگر روى گرداندن آنان [ از قرآن و نبوّت ] بر تو سنگين و دشوار است ، اگر بتوانى نقبى در زمين ، يا نردبانى براى راه يافتن در آسمان بجويى تا [ از عمق زمين و پهنه آسمان ] معجزه اى ديگر [ غير قرآن ] براى آنان بياورى [ اين كار را انجام ده ولى آنها ايمان نمي آورند ] ; و اگر خدا مي خواست همه آنان را [ به جبر و زور ] به راه هدايت گرد مي آورد ; [ ولى هدايت اجبارى فاقد ارزش است ] پس هرگز [ نسبت به روحيات و اوصاف كافران لجوج كه خواستار هدايت نيستند ] از بى خبران مباش . « 35»
