پيش نمايش‌هاي نسخه دوم بازي «رانندگي آزمايشي بدون محدوديت» نويددهنده يك تجربه جديد و منحصر به‌فرد بود. اين بازي كه در جزاير مديترانه اتفاق مي‌افتد قرار بود به ما اجازه بدهد تا در نقش يك راننده حرفه‌اي و به صورت تلفيقي از مسابقات سنتي و عناصر خفيف نقش‌آفريني و به صورت دنياي آزاد بازي كنيم. سازندگان گفته بودند كه بهترين حالت تجربه بازي در حالت آنلاين است جايي كه مي‌توان با ديگر بازي‌كننده‌هاي دنيا در تعامل بود، غير از مسابقه دادن مي‌توانيد ملك بخريد و به سرمايه‌تان بيفزاييد و آن را مطابق ميل خود دكور كنيد و كلكسيون ماشين‌هاي خود را به دوستانتان نشان دهيد. همه اينها به نظر عالي نمي‌رسد؟ ايده‌ها همه شگفت‌انگيز بودند ولي بعد از تجربه آن كاملا نااميد شديم.
شما در نقش يك كارگر بدشانس بازي را شروع مي‌كنيد كه بتازگي به خاطر خوابيدن از محل كارش اخراج شده، ولي بنا به دلايلي رئيس‌تان شانس دوباره‌اي به شما مي‌دهد، اين طور كه اگر بتوانيد او را به موقع به محل كارش برسانيد، سفارش شما را براي شركت در مسابقه‌اي مجلل تحت عنوان «تاج درخشان» خواهد كرد. شركت در اين مسابقه شانس خوبي براي دست و پا كردن نامي برايتان محسوب مي‌شود و در آن مي‌توانيد به كسب تجربه بپردازيد و ترازتان را ارتقاء دهيد. شايد بگوييد خب، داستان كه خوب است و كشش دارد ولي عجله نكنيد و به خواندن ادامه بدهيد.
به نظر من كنترل ماشين‌ها و خوش دست بودن آنها مهم‌ترين فاكتور اين سبك بازي است كه در اين نمونه بسيار بد كار شده است. در واقع رانندگي با ماشين‌هاي مختلف فرق آنچناني با هم ندارند. از طرفي اگر زماني از جاده منحرف شديد به فكر ادامه بازي نباشيد چون مكانيسم بازگشت به جاده در صورت انحراف، در اين بازي ماشين سواري وجود ندارد. اگر بخواهيم به ديد واقعگرايانه به بازي نگاه كنيم، مشكلات زيادي دارد. در واقع، بازي به درد كساني مي‌خورد كه فقط سبك ماشين سواري بازي مي‌كنند و از گرن توريسمو 5 و تعقيب داغ هم خسته شده‌اند و خيلي دلش مي‌خواسته تجربه‌اي مابين آركيد و شبيه‌سازي تحويل مخاطب بدهد كه در هيچ كدام موفق نبوده است. ماشين‌ها اصلا شبيه نمونه‌هاي واقعي نيستند و بيشتر اين حس به كاربران دست مي‌دهد كه در حال راندن اسباب بازي هستند. طراحي شخصيت‌ها و انيميشن‌هايشان در حد بازي‌هاي دهه 90 است و بايد اضافه كنم كه صداپيشگي ضعيفي هم دارند. البته شخصيت‌هاي نچسب و صداپيشگي افتضاح در مقابل باگ‌هايي كه در بازي يافت مي‌شوند به شمار نمي‌آيند. مثلا بازي، با رنگ كردن آپارتمانتان مخالف است چون در بعضي موارد، با اين كه اين امكان در بازي وجود دارد ولي در صورت استفاده، دستگاهتان هنگ مي‌كند! تقريبا مي‌توان گفت جايي در شهر وجود ندارد كه در هم رفتن بافت‌هاي محيط را مشاهده نكنيد و از همه بدتر، جاذبه رودخانه‌هاي شهري كه در آن مسابقه مي‌دهيد (ايبيزا) بسيار زياد است و اگر زياد به آنها نزديك شويد متوجه مي‌شويد كه به ناگاه از جاده به رودخانه نقل مكان كرده‌ايد! بارها شاهد رقابت ناجوانمردانه خواهيد بود كه به علت مشكلات فني به شما تحميل مي‌شود مثلا در ابتداي يك مسابقه، رقيب‌هايتان با سرعتي غيرقابل باور از شما پيشي مي‌گيرند و در واقع ظاهرشان مثلا سوبارو است، ولي موتور بوگاتي رويشان سوار است!
خيلي دوست دارم تعريف سازندگان از يك بازي محيط آزاد را بپرسم. محيط باز يعني آزادي عمل ولي اين آزادي عمل در گشت و گذار در «ايبيزا» و بعدها در «هاوايي» محدود است. در واقع هيچ كاري غير از اين كه در 4 گوشه نقشه رانندگي كنيد نمي‌توانيد انجام دهيد. شخصيت‌تان فقط در جاهاي از پيش تعيين‌شده مي‌تواند از ماشين پياده شود و غير از گرفتن چند تا عكس و پيدا كردن ماشين‌هاي پنهان هيچ تعاملي با محيط نداريد. انتظار مي‌رفت بتوانيم كارهاي بيشتري به غير از خريد و تيونينگ ماشين‌ها در اين نقشه پهناور انجام دهيم. با وجود اين همه ايراد، شايد بهترين بخش بازي قسمت چندنفره آن باشد كه در آن مي‌توانيد كمي خوش بگذرانيد. مثلا ماشين‌تان را اسپرت كنيد. با بقيه كل‌كل كنيد و با چراغ زدن، آنها را به مسابقه دعوت كنيد. البته همه اينها در صورتي امكان‌پذير است كه سرورهاي بازي در شرايط خوبي به سر ببرند و تاخير نداشته باشند. در كل بازي آن چيزي نيست كه در پيش نمايش‌ها از آن سخن گفته مي‌شد.
فرهنگ هدايتي
