پاسخ به:مقالات زبان های خارجی
| 6 : پژوهش زبان هاي خارجي تابستان 1386; -(38):85-98. |
| |
| ژاك لكان، زبان و ناخودآگاه |
| |
| محسني محمدرضا* |
| |
| * گروه زبان و ادبيات فرانسه، دانشكده زبان، دانشگاه آزاد اسلامي اراك، ايران |
| |
|
در اين مقاله، مـا ديـدگـاه لكان را درباره زبان و ناخودآگاه بررسي مي كنيم .ديدگاه هايي كه برگرفته از تئوري هاي «فرويد» است. ژاك لكان براي ناخودآگاه ذهن انسان ساختاري شبيه به ساختار زبان قايل است. يعني همان رابطه دال و مدلول حاكم در نظام زباني كه در ساختار ناخودآگاه ذهن نيز وجود دارد. به عبارت ديگر، همچنان كه بكارگيري دال هايي همچون اصوات و كلمات، زنجيره اي از مدلول ها يا معاني را در ذهن مخاطب ايجاد مي كنند، ناخودآگاه ذهن نيز در تماس با دال هايي همچون مزه خوراكي ها، رايحه برخي اشياء يا اشخاص و يا ديدن بعضي از تصاوير، خاطراتي را از گذشته به صورت مدلول هايي در ذهن ما بيدار مي كند. پيش از لكان، ساختارگراياني همچون كلود لوي- استروس نيز، براي تمامي فرايندهاي اجتماعي، از جمله زبان، ساختاري بنيادين قايل بودند كه غالب اوقات به شكل ناخودآگاه باقي مي ماند. درست همانند زبان كه زنجيره اي از واحدهاي نشانه اي و نمادين را تشكيل مي دهد، ناخودآگاه انساني نيز مجموعه اي از عناصر نشانه اي را كه حاصل اميال ارضاء نشده فرد است، همچون كدها و رمزگان زباني درخود ذخيره مي كند. لكان به تآسي از فرويد، ميان سه مفهوم «نيـاز»،«كشش» و «ميل» تفاوتي اساسي قائل است؛ و در حالي كه مفهوم نخست را يك نيرويي فيزيكي قلمـداد مي كند، براي دو مفهوم ديگر فرايندي روانشناختي قايل است. لكان فرضيه «عقده اديپ» را وارد نظام زباني مي كند. از ديدگاه او وقتي كه كودك متولد مي شود، در فضايي رقابتي با پدر، براي تصاحب مادر قرار مي گيرد، حال اين كودك يراي رقابت با پدر بايد در همان نظام نماديني كه پيش تر پدر وارد آن شده، حضور يابد و از زبان به عنوان ابزاري براي ايجاد اين گفتمان استفاده كند. اين مقاله تلاشي است تا چگونگي تشكيل گفتماني را با حضور عنصر زبان به عنوان نظامي نمادين نشان دهد، نظامي كه در ذهن كودك شكل گرفته تا او را در فضايي رقابتي با پدر براي تصاحب مادر قرار مي دهد.
|
| |
| كليد واژه: |
| |
 |
|
نسخه قابل چاپ
|
جمعه 1 اردیبهشت 1391 5:53 PM
تشکرات از این پست