پاسخ به:مقالات زبان های خارجی
تئاتر روايي (Episches Theater) برشت نقد تماشاگر را از شرايط اقتصادي، اجتماعي و سياسي حاكم بر جهان مي طلبد و او را به چالش با نظام حاكم و تعمق درباره چگونگي تغيير آن فرا مي خواند. برشت با استفاده از فن بيگانه سازي، در پي آن است تا با ايجاد فاصله ميان تماشاگر، موضوع و شخصيت هاي نمايشنامه، از همزاد پنداري تماشاگر جلوگيري و اين انگيزه را در وي ايجاد كند كه با تفكرات منتقدانه خود در زمينه تغييرات اجتماعي و سياسي، اقدامات اساسي به عمل آورد. يكي از مهمترين آثار برشت كه در خدمت تئاتر روايي قرار گرفته اند، نمايشنامه زندگي گاليله است. برشت در اين نمايشنامه از منابع تاريخي براي بررسي يكي از مشكلات جامعه مدرن بهره گرفته و به نمايشنامه خود جلوه درامي تاريخي در خدمت تئاتر روايي بخشيده است و با كمك امكانات مختلف تئاتر روايي، تماشاگران را در برابر اين واقعيت قرار مي دهد كه علم در صورتي در خدمت اهداف انساني قرار مي گيرد كه مسووليت اجتماعي و سياسي نيز بپذيرد. از نمايشنامه زندگي گاليله سه طرح وجود دارد و در طرح هاي دوم و سوم همسو با جريانات سياسي روز تغييراتي اعمال شده اند. در حالي كه شخصيت گاليله در طرح اوليه اين نمايشنامه تحت تاثير پيشرفت علمي در خدمت اهداف انساني قرار دارد، در طرح هاي بعدي در اين خوش بيني، نظر به اختراع بمب اتمي و سلاح هاي مخرب خلل ايجاد شده است.
نسخه قابل چاپ
اين جستار، دعاي سال نو را به منزله اثري ادبي در نظر مي گيرد. ابتدا به چند الگوي ارتباطي از جمله الگوي ياكوبسن، اشاره مي شود. در اين الگوها جايي براي موقعيت ارتباطي دين شناختي متصور نيست. اين مقاله سرآغاز ورود به حيطه گفتمان ديني از جمله ادعيه است. ابتدا از پيشينه ادعيه به منزله آثار ادبي سخن به ميان مي آيد. بعد، به ويژگي هاي زبان ادعيه اشاره مي شود. سپس نقش شعري دعا در پرتو ساختار و كاركرد زبان دعا از نزديك بررسي مي شود. در اين بخش مولفه هاي ساختاري آواشناختي از قبيل همگوني آوايي، تناسب لفظ و معنا، بازي كلامي، قافيه و وزن زير چهار گونه موسيقي كلام بررسي مي شوند: موسيقي حروف، كلمات، جمله ها و متن.
معمولا قرون وسطي را دوران زوال ادبيات نمايشي دانسته اند، زماني كه قدرت كليسا «بازيگري» را ناجور مي دانست، مگر آن كه خود بر آن نظارت يا در آن شركت داشته باشد. اين گفتار، با نگاهي به پاره اي از شگردهاي مردم در اجراي نمايش هاي رايج در اروپاي غربي در قرون وسطي، به نقش پوياي مردم در دگرگوني و شكل دهي متون نمايشي آن دوران مي پردازد. با اين سخن، مي توان گفت كه متون نمايشي قرون وسطي خود جايگاه تنش هاي سياسي- اجتماعي ميان دستگاه هاي قدرت و مردم بوده است و، بر خلاف تلقي رايج، مردم با «دستكاري» متون مصوب، ديدگاه هاي خود را وارد هرم قدرت مي كردند و اين روند به سرشاري اصول زيبا شناسي ادبيات نمايشي كمك كرد.
آندره مكين(Andreï Makine) ، نويسنده روسي تبار مقيم فرانسه در رمانهاي اوليه خود، با لحني غنايي و پر شور از غرب سخن مي گويد. او غرب را بهشت گمشده اي مي داند كه جذاب و رويايي است و نمادي از هرآنچه مخالف روسيه روزگار كودكي اوست. به مرور، در پي مهاجرت به فرانسه، ايده آل اوليه در ذهنش درهم مي شكند و واقعيت در برابرش رخ مي نمايد. بنابراين هرچه بيشتر در آثار او پيش مي رويم، دو اصطلاح شرق و غرب بيش از پيش در هم مي آميزند، مبهم و گنگ مي شوند و شور و شوق ابتدايي، جاي خود را به نگاهي كاملا انتقادي مي دهد. آتلانتيد روسي جاي آتلانتيد فرانسوي را مي گيرد و نگاه نوستالژيك مكين در آثارش تجلي مي يابد. در اين ميان، سفر، كه درونمايه نوشته هاي اوست، دستمايه پرداختن به هويت، برخورد ميان واقعيت و خيال، و مسايل پديد آمده از برخورد ميان دو فرهنگ و زبان مي شود. اين مقاله بر آن است تا به روند شكل گيري اين نگاه انتقادي و چگونگي جايگزيني آتلانتيد روسي به جاي آتلانتيد فرانسوي در آثار مكين بپردازد و تاثير اين نگاه را بر سبك او بررسي كند، سبكي كه جادوي ادغام گذشته و حال، روياها و واقعيت و پناه بردن به گذشته و خود را به دست روياها سپردن است.
ترجمه، تلاشي براي يكسان سازي دانش در سطح جهان و گامي است استوار به سوي ارتباط ملت ها، بنابراين ترجمه حركتي اصيل و ريشه داراست. ترجمه در ميان اقوام غير هم زبان رابطه اي فرهنگي به وجود مي آورد. در اين زمينه وظيفه مترجم، تجديد حيات يك ملت است كه ملت ايران و ملت روسيه نيز در شمار اين ملت هايند. در اين نوشتار، نگارنده كوشيده با ذكر شواهدي چند، از فعاليت هاي مترجمان و محققان روس درباره ادب فارسي و نيز تلاش هاي محققان و مترجمان ايراني در زمينه ادب روسي، نقش ترجمه را در نزديكي و دوستي دو ملت ايران و روسيه نشان بدهد. بررسي هاي انجام شده نشان مي دهد كه اساسي ترين نقش در ايجاد روابط فرهنگي ميان ايران و روسيه را انجمن فرهنگي ايران و روسيه ايفا كرده است و از ميان شاعران فارسي، خيام بيشترين توجه مردم روسيه را به خود معطوف داشته است و در ميان ايرانيان نيز، لف تالستوي و آنتوان چخوف از محبوبيت ويژه اي برخوردار بوده اند.
پژوهش حاضر در ابتدا سعي بر آن دارد كه به بررسي نقش هوش چند گانه معلمان زبان انگليسي در موفقيت آنان در تدريس بپردازد. سپس، رابطه بين جنسيت و نوع هوش هاي موثر در موفقيت معلمان را در تدريس بررسي مي كند. بدين منظور، 93 نفر از معلمان زبان انگليسي دبيرستان هاي مختلف شهر مشهد انتخاب شدند. در پايان سال تحصيلي، از معلمان خواسته شد كه به سوالات پرسشنامه هوش چند گانه (پرسشنامه ميداس) پاسخ دهند. بطور همزمان، پرسشنامه «معلم آرماني از ديدگاه دانش آموزان» به دانش آموزان اين معلمان داده شد (N=2287). پس از بررسي تحليل عاملي، پرسشنامه ترجمه شده عملكرد معلم را بر اساس پنج عامل– توانايي هاي تدريس، شخصيت، نظم و ترتيب، برنامه هاي تكميلي، و زندگي اجتماعي و علمي- توسط دانش آموزان مورد ارزيابي قرار داد. نتايج به دست آمده از تحليل آماري همبستگي و آزمون تي بر روي داده هاي تحقيق نشان داد كه بين موفقيت معلمان زبان انگليسي در تدريس و هوش هاي زباني، اجتماعي، و موسقيايي آنان رابطه معناداري وجود دارد، اما ارتباط بين موفقيت معلمان و ديگر هوش هاي آنان معنادار نيست. علاوه بر اين، يافته هاي تحقيق نشان داد كه بين جنسيت و هوش چند گانه معلمان از نقطه نظر موفقيت آنان در تدريس، تفاوت معناداري وجود ندارد. در پايان پيشنهادهايي براي تدريس و يادگيري زبان انگليسي ارايه گرديد.
بسياري از نويسندگان فرانسوي و غير فرانسوي، متاثر از نوشته هاي گوستاوفلوبر بوده اند. از آن جمله مي توان از برخي نويسندگان انگليسي زبان كه جيمز جويس نيز يكي از آنهاست، نام برد. ولي تاثير فلوبر، بيش از همه در دوبليني هاي جويس به چشم مي خورد، اثري كه در نوع خود شاهكاري ادبي- اجتماعي است. سبك اين اثر، خلق شخصيت هاي ضد قهرماني و نگاه ريزبين و موشكافانه نويسنده برگرفته از الگوي مادام بوواري و شيوه خاص فلوبر در تصويرسازي است، بدين گونه كه خواننده در برابر سلسله اي از تصاويري قرار مي گيرد كه مجموعه آنها مفهوم پر از راز و رمز داستان را به وجود مي آورد. حال بايد ديد اين تصويرپردازي چگونه از رمان فلوبر به داستان هاي پراكنده جيمز جويس منتقل مي شود و بووارسيم حضور خود را چگونه در اين داستان هاي پراكنده دوبليني ها جلوه گر مي سازد.
در اين مقاله در صدد آنيم كه با استفاده از شواهدي حاصل از اصل اول نظريه مرجع گزيني نشان دهيم كه آگاهي از آن به عنوان اصلي از اصول جهاني دستور زبان به طور ناخودآگاه در نزد فارسي زبانان يادگيرنده انگليسي به عنوان زبان دوم وجود دارد. پيش بيني اين فرضيه آن است كه يادگيرندگان زبان دوم، محدوديت هايي را كه در تعريف حوزه مرجع گزيني ضماير ارجاعي وجود دارد مي دانند. در صورتي كه اين دانش از دستور زبان اول و تجربه زبان دوم به دست نيامده باشد فرضيه تحقيق تاييد مي شود. به عبارتي، چنانچه آزمودني ها با موفقيت بالايي به آزمون هاي مربوط پاسخ دهند، مي توان نتيجه گيري كرد كه اين اصل بهنگام يادگيري زبان دوم، در دسترس يادگيرندگان قرار دارد. اين فرضيه توسط 20 دانشجوي دوره كارشناسي زبان انگليسي كه زبان مادري آنها فارسي است آزموده شد. نتايج حاصل حاكي از تاييد فرضيه فوق مي باشد، كه اين خود مويد فرضيه دسترسي مستقيم فلين (1987) است. پايگاه نظري اين تحقيق نظريه زايشي چامسكي است و به دليل آشنايي بيشتر مخاطبان اين مقاله با مفاهيم موجود در كتاب خطابه هايي در باب حاكميت و مرجع گزيني از مفاهيم اين نظريه به جاي آراي جديدتر موجود در برنامه كمينگي (چامسكي 1995) استفاده مي كنيم، كه البته در نتايج اين تحقيق تاثيري نخواهد داشت.
وندهاي منفي ساز از جمله عناصر زباني اند كه در نظام واژه سازي كاربردي گسترده دارند. نقش و نوع هر يك از اين وندها از سايرين متفاوتند. براي مثال وند He- در تركيب با ضماير و قيود، جملات بدون شخص مي سازد كه در آن از شكل مصدري فعل استفاده مي شود، در حالي كه جزء H?- در تركيب با ضماير و قيود، جملات فاعلي مي آفريند. تفاوت معنايي حاصله از اتصال پيشوندهاي منفي ساز مختلف به ريشه يكسان و تركيب پذيري هر يك از كلمات ايجاد شده با كلمات مشخص، از ديگر ويژگي هاي وندهاي منفي ساز است.
مجاز به معناي به كارگيري كلمه و كلام در معناي غيرحقيقي، از جمله مقولاتي است كه در زبان و ادبيات همه ملل ديده مي شود؛ اما تمامي شيوه هاي به كارگيري واژه و سخن كه در يك زبان و ادبيات به عنوان مجاز تلقي مي گردند، در زبان و ادبيات ديگر الزاما به عنوان مجاز شناخته نمي شوند و در مواردي ميان مجاز هاي شناخته شده نيز شباهت ها و تفاوت هايي وجود دارد. در زبان و ادبيات آلماني 10 گونه مجاز تميز داده مي شود: استعاره، مجاز مرسل [كيفي]، مجاز مرسل علي، مجاز مرسل كمي، دگرگويي، دگرگويي خاص و عام، وارونه گويي، بزرگ نمايي، كوچك نمايي، تاكيد [روي معناي نهفته]؛ در حالي كه در زبان و ادبيات فارسي از 2 تا 4 مجاز: تشبيه، استعاره، مجاز مرسل، كنايه سخن گفته مي شود. در اين مقاله به بررسي مجازها در زبان و ادبيات آلماني و فارسي پرداخته مي شود كه در حقيقت به شكلي نيز بررسي مجاز ها در زبان و ادبيات مغرب زمين و مشرق زمين خواهد بود.
سال هاي بسياري است كه در برنامه ريزي آموزشي به تفاوت هاي فردي توجه شده است. يكي از شاخصه هاي تفاوت هاي فردي، سبك هاي يادگيري است. كارشناسان آموزش زبان انگليسي، مانند ساير دست اندركاران تعليم و تربيت، مي توانند با كشف سبك هاي يادگيري، برنامه آموزشي مناسبي را طراحي كنند. البته توليد ابزار پايا (reliable) و معتبر (valid) مساله اي مهم در سنجش سبك هاي يادگيري فراگيران زبان انگليسي (به عنوان زبان خارجي) است. در اين مقاله نتايج اجراي دو پرسشنامه سبك هاي يادگيري موسوم به پرسشنامه برتري سبك هاي يادگيري ادراكي ريد (Reid) و نشانگر سبك هاي يادگيري وينترگرست و دي كاپيوا (Wintergerst and DeCapua) گزارش مي شود. پرسشنامه اول در سال 1987 توليد شده است و به اختصار PLSPQ ناميده مي شود و پرسشنامه دوم در سال 2002 توليد شده است كه به اختصار LSI خوانده مي شود. هر دو پرسشنامه در اصل براي كساني تدوين شده اند كه انگليسي زبان دوم آنهاست. نتايج اين تحقيق – كه با روش آماري تحليل عامل تاييدي (confirmatory factor analysis) و آلفاي كرانباخ (Cronbach’s alpha) بررسي شده است– نشان داد كه PLSPQ روايي سازه ندارد و نيز پايايي آن از حد معمول كمتر است. اما LSI از حيث روايي سازه و پايايي قابل قبول است. از آن جايي كه تعداد سوالات LSI از PLSPQ كمتر است، مي توان گفت كه از نظر عملي (practicality) از PLSPQ بهتر است. بنابراين، مي توان گفت كه LSI بهتر از PLSPQ سبك هاي يادگيري را مي سنجد. اهل فن مي دانند كه كمتر پرسشنامه يا آزموني پيدا مي شود كه همه جوانب يك سازه را در بر گيرد. براي نمونه در پرسشنامه LSI به «شيوه استدلال» (استقراء/قياس) توجه نشده است. از اين رو پيشنهاد مي شود، سوالاتي براي سنجش اين سازه به اين پرسشنامه اضافه شود تا به غناي آن افزوده شود.
تئاتر خياباني يكي از اشكال نمايشي است كه كمتر در جامعه ما و حتي در ميان هنرمندان مورد توجه واقع شده است. اين نمايش كه غالبا در فضاي باز انجام مي شود، به واسطه صميميت حاكم بر فضاي آن، و نيز به خاطر بيان دردهاي اجتماعي، مي تواند در جامعه موثر واقع شود. تئاتر خياباني كاركردي دوگانه دارد، نخست، كاركرد جشنواره اي آن است كه به صورت نمايش هاي دسته جمعي و كارناوال هاي شادي برگزار مي شود و سبب ايجاد همدلي در ميان شهروندان مي شود؛ اما كاركرد ديگر آن، اجراي نمايش هايي است كه داراي ويژگي هاي اعتراض آميز و عصيانگرانه اي است، كه بيانگر تناقض هاي فرهنگي و يا كاستي هاي اجتماعي است. در اين مقاله، ضمن شناسايي رويكردهاي گوناگون موجود در عرصه اين گونه نمايش، به بررسي ويژگي ها و دغدغه هاي موجود در آن مي پردازيم، و راهبردهاي لازم را براي رسيدن به قابليت هاي موثر آفرينش هنري بررسي مي كنيم.
مقاله حاضر درباره بررسي تاثير متغير طبقه اجتماعي در گسترش واژگاني و ساختاري زبان نوشتاري دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي شهر مشهد است. در اين مقاله، در چارچوب نظريه بازيل برنشتاين كه به بررسي تاثير متغير طبقه اجتماعي بر روي گونه زباني دانش آموزان مقطع ابتدايي و كاربرد تعدادي از مقوله هاي دستوري شامل : تعداد واژه ، اسم ،... مي پردازد، پرداخته شد تا به سوالات تحقيق پاسخ داده شود. برنشتاين (1975) در نظريه خود دوگونه زباني محدود و گسترده را كه متاثر از ساختارهاي اجتماعي متفاوتند مطرح مي كند و به مفهوم كنترل اجتماعي ، نقش انواع خانواده ، توزيع طبقاتي متغير توالي هاي پاياني ، توالي هاي خود محور و جامعه محور در كاربرد دو گونه زباني محدود و گسترده اشاره مي كند. نتيجه به دست آمده از مقاله حاضر نشان مي دهد كه تفاوت هاي طبقاتي و ساختارهاي اجتماعي مي توانند به عنوان عاملي مهم براي تمايز نوع گونه زباني و در نهايت ميزان مهارت دانش آموزان مقطع ابتدايي در به كارگيري زبان باشد.
نظام هاي ترجمه ماشيني برتر دنيا قادرند كتابي هزار صفحه اي را در كمتر از 2 دقيقه ترجمه كنند، كاري كه مترجم زبده و حرفه اي حداقل يك سال وقت روي آن صرف مي كند. منتقدان، به كيفيت ترجمه اين نظام ها ايراداتي دارند، با اين حال روند ترجمه ماشيني به سرعت رو به رشد است و بايد به ياد داشت، ترجمه در نوع سنتي (انساني) نيز رشد خود را در طي قرن ها به دست آورده است و اكنون نيز اين گونه ترجمه ها بدون نقص نيستند. ترجمه هاي قديمي اكثرا بسيار بد ترجمه شده اند و نقد و نظارت و كنترل نيز در كار نبود. فردي مثل ابوعلي سينا 40 بار كتاب مابعدالطبيعه ارسطو را خوانده و نفهميده بود و اين علتش بدي ترجمه بوده است. در اين مقاله، عملكرد نظام هاي ترجمه ماشيني برتر روسي و غربي با هم مقايسه شده اند، تا علل برتري و نقاط ضعف آن ها نسبت به يكديگر مشخص شوند. در مواردي اين ترجمه ها با ترجمه هاي انساني مقايسه شده است. همچنين تلاش شده پس از شناسايي علل اساسي غير كارآمد بودن نظام هاي ترجمه ماشيني، راهكارهاي ارتقاي بهبود كيفيت ترجمه به طور مسند ارايه شود.
