دانستنيهای کودک و نوجوان (4)
اولين عكس را چه کسي بوجود آورد؟ تمايل بشر براي گرفتن عكس به صدها سال پيش برمي گردد. از قرن يازدهم تا شانزدهم اسبابي وجود داشت كه «كامرا آبسكيورا» نام داشت و پيشرو اختراع دوربين عكاسي بود. اين دستگاه يك تصوير تخيلي و مبهم بر روي كاغذ مي گذاشت كه مي بايستي با دست پر رنگ شود تا به صورت يك تصوير صحيح از مناظر طبيعي در آيد. در سال 1802، دو مرد با اسامي « وجگوود» و «همفري» قدمي مهم در اين زمينه به جلو برداشتند. آنها براي چاپ از كاغذهاي آغشته به نيترات نقره يا كلوريد نقره استفاده مي كردند و تصوير و نقاشي را روي شيشه چاپ مي كردند. ولي اِشكال كار در اين بود كه نمي شد كه با اين طريق، تصاوير پايدار تهيه كرد. در سال 1816 «جوزف نيپس» يك دوربين عكاسي ساخت كه با آن مي توانست تصوير نگانتيو يا منفي بگيرد. در سال 1835 هم «ويليام تالبوت» تصاوير پوزتيو يا مثبت از تصاوير نگاتيو گرفت و اولين كسي بود كه توانست با استفاده از هنر عكاسي، تصاوير بزرگتر خلق كند و بالاخره اولين كسي بود كه توانست يك كتاب از عكس هاي عكاسي منتشر كند. ( در سال 1844) بعد از آن، هنر عكاسي و ماشين عكاسي پي در پي تكامل و پيشرفت حاصل كرده و دوربين عكاسي معروف «كداك» در سال 1888 به بازار عرضه شد. بيشتر مراحل فني عكاسي با اين كيفيت كه نيترات نقره در مقابل نور واكنش نشان مي دهد بستگي دارد، و اين همان چيزي بود كه در قرن هفدهم به وسيله كيميا گراني كه در پي ايجاد طلا از فلزات معمولي بودند كشف شد. اولين كتاب كي نوشته شد؟ هزاران هزار سال طول كشيد تا بشر به مرحله اي رسيد كه توانست آن چيزي را بسازد كه شباهت جزئي به چيزي كه امروزه به اسم كتاب مي شناسيم، داشته باشد. بنابراين وقتي مي خواهيم تاريخچه اولين كتاب را در دنيا بررسي كنيم. بايد متوجه باشيم كه احتمالاً اين كتاب نبايد شباهتي به آن چيزي كه امروزه كتاب ناميده مي شود، داشته باشد و خيلي با آن فرق داشته است. در حقيقت كتابهاي اوليه دنيا تا آنجائي كه ما مي دانيم واقعاً كتاب هائي به مفهوم جديد اين كلمه نبوده اند. چند هزار سال پيش بابلي ها و آشوري ها لوحه هاي گچي درست مي كردند كه بر روي آنها هر موضوع يا واقعه اي را كه ميل داشتند نوشه و ثبت و نگاهداري مي كردند. آنها با كمك نوعي ابزار نوك تيز، نوشته هايشان را كه به خط ميخي بوده، روي اين لوحه هاي گچي، وقتي كه هنوز مرطوب بود رسم مي كردند. سپس براي اين كه اين يادداشت ها يعني لوحه هاي گچي دوام و عمر بيشتري داشته و دائمي تر باشند آنها را در كوره گذاشته و مي پختند. بعضي اوقات اين موضوع يا واقعه اي كه مي خواستند يادداشت كنند خيلي طولاني بوده و بنابراين لوحه هاي گچي بيشتري مي برد. بدين ترتيب درست مثل يك كتاب داراي صفحات زيادي بود. در اين صورت شايد مي شد مثلاً واژه «كتاب» را به آنها اطلاق كرد! مردم مصر باستان در اين مورد، يك قدم فراتر گذاشته و كاغذ خام و خشن ساختند كه از جنس يك نوع ني به نام «پاپيروس» بود. اين صفحات مسطح كه با دست ساخته مي شدند رنگ زرد پريده اي داشتند و به وسيله باريكه هاي درازي به يك ديگر وصل بودند كه به دور يك استوانه چوبي يا استخواني پيچ مي خوردند. مصري ها با استفاده از آب آغشته به دوده كه مثلاً در حكم مركب بود، شعر و داستان و يا وقايعي را با انواع خطوط تصويري روي اين صفحات پاپيروس مي نوشتند و يا مي كشيدند. از آنجائي كه جا به جا كردن اين استوانه ها كار راحتي نبود، بنابراين عمل نوشتن، بعضي اوقات روي صفحات جدا از هم انجام مي گرفت. بعضي ديگر از مردم قديم مثل يوناني ها و رومي ها، كتابهائي مي ساختند كه به دور استوانه مي پيچيدند. اولين ماشين چاپ را چه کسي ساخت؟ اولين بار عمل چاپ در كشور چين و يا ژاپن در قرن پانزدهم انجام گرفت. در آن زمان ها و حتي صدها سال بعد از آن، كتاب آنقدر كمياب و درست كردن آن به قدري سخت و مشكل بود كه كمتر كسي براي خواندن و ياد گرفتن به كتاب دسترسي داشت. چاپچي هاي اوليه كليه نوشته ها و تصاوير را روي قالب هاي چوبي حك كرده و آنها را توي مركب زده و بعد روي منگنه ها مي گذاشتند. بعداً كلمات به تصاوير اضافه مي شدند. شيوه تازه اي لازم بود تا كار كندن روي چوب را، كه با دست انجام مي گرفت و بسيار هم طولاني بود، كوتاهتر و آسانتر كند. ولي قريب به هزار سال گذشت تا واقعاً يك تغيير و تحول اساسي در روش نوشتن كلمات ايجاد شد. خيلي ها در اين راه كوشيدند ولي بالاخره مردي بنام گوتنبرگ كه يك آلماني الاصل بود و در مينز مي زيست، يكي از كساني بود كه در اين باره موفق شده و اين مشكل را حل كرد. گوتنبرگ دانست كه بايد از حروف چاپي فلزي منقول استفاده كرد و با اين روش بود كه اولين كتاب خود را به نام «انجيل گوتنبرگ» بين سال هاي 1453 و 1456 چاپ كرد. ماشين گوتنبرگ، از حروف جداگانه اي تشكيل شده بود، و جابجا كردن و چيدن آنها بسيار آسان بود. يعني مي توانستند آنها را به صورت كلمه، سطر يا صفحه بچينند و هر موقع كه صفحه تمام مي شد، مي توانستند آن حروف را مجدداً براي چيدن صفحه ديگر به كار برند. البته امروزه هم به اين روش عمل مي شود، و با وجود اين، خيلي از مخترعين بعدي، توانسته اند تغييرات زيادي در اين روش بدهند كه نيتجه كار آنها باعث سرعت زياد در فن چاپ گرديده است.
اولين عكس را چه کسي بوجود آورد؟
تمايل بشر براي گرفتن عكس به صدها سال پيش برمي گردد. از قرن يازدهم تا شانزدهم اسبابي وجود داشت كه «كامرا آبسكيورا» نام داشت و پيشرو اختراع دوربين عكاسي بود. اين دستگاه يك تصوير تخيلي و مبهم بر روي كاغذ مي گذاشت كه مي بايستي با دست پر رنگ شود تا به صورت يك تصوير صحيح از مناظر طبيعي در آيد. در سال 1802، دو مرد با اسامي « وجگوود» و «همفري» قدمي مهم در اين زمينه به جلو برداشتند. آنها براي چاپ از كاغذهاي آغشته به نيترات نقره يا كلوريد نقره استفاده مي كردند و تصوير و نقاشي را روي شيشه چاپ مي كردند. ولي اِشكال كار در اين بود كه نمي شد كه با اين طريق، تصاوير پايدار تهيه كرد. در سال 1816 «جوزف نيپس» يك دوربين عكاسي ساخت كه با آن مي توانست تصوير نگانتيو يا منفي بگيرد. در سال 1835 هم «ويليام تالبوت» تصاوير پوزتيو يا مثبت از تصاوير نگاتيو گرفت و اولين كسي بود كه توانست با استفاده از هنر عكاسي، تصاوير بزرگتر خلق كند و بالاخره اولين كسي بود كه توانست يك كتاب از عكس هاي عكاسي منتشر كند. ( در سال 1844) بعد از آن، هنر عكاسي و ماشين عكاسي پي در پي تكامل و پيشرفت حاصل كرده و دوربين عكاسي معروف «كداك» در سال 1888 به بازار عرضه شد. بيشتر مراحل فني عكاسي با اين كيفيت كه نيترات نقره در مقابل نور واكنش نشان مي دهد بستگي دارد، و اين همان چيزي بود كه در قرن هفدهم به وسيله كيميا گراني كه در پي ايجاد طلا از فلزات معمولي بودند كشف شد.
اولين كتاب كي نوشته شد؟
هزاران هزار سال طول كشيد تا بشر به مرحله اي رسيد كه توانست آن چيزي را بسازد كه شباهت جزئي به چيزي كه امروزه به اسم كتاب مي شناسيم، داشته باشد. بنابراين وقتي مي خواهيم تاريخچه اولين كتاب را در دنيا بررسي كنيم. بايد متوجه باشيم كه احتمالاً اين كتاب نبايد شباهتي به آن چيزي كه امروزه كتاب ناميده مي شود، داشته باشد و خيلي با آن فرق داشته است. در حقيقت كتابهاي اوليه دنيا تا آنجائي كه ما مي دانيم واقعاً كتاب هائي به مفهوم جديد اين كلمه نبوده اند. چند هزار سال پيش بابلي ها و آشوري ها لوحه هاي گچي درست مي كردند كه بر روي آنها هر موضوع يا واقعه اي را كه ميل داشتند نوشه و ثبت و نگاهداري مي كردند. آنها با كمك نوعي ابزار نوك تيز، نوشته هايشان را كه به خط ميخي بوده، روي اين لوحه هاي گچي، وقتي كه هنوز مرطوب بود رسم مي كردند. سپس براي اين كه اين يادداشت ها يعني لوحه هاي گچي دوام و عمر بيشتري داشته و دائمي تر باشند آنها را در كوره گذاشته و مي پختند. بعضي اوقات اين موضوع يا واقعه اي كه مي خواستند يادداشت كنند خيلي طولاني بوده و بنابراين لوحه هاي گچي بيشتري مي برد. بدين ترتيب درست مثل يك كتاب داراي صفحات زيادي بود. در اين صورت شايد مي شد مثلاً واژه «كتاب» را به آنها اطلاق كرد! مردم مصر باستان در اين مورد، يك قدم فراتر گذاشته و كاغذ خام و خشن ساختند كه از جنس يك نوع ني به نام «پاپيروس» بود. اين صفحات مسطح كه با دست ساخته مي شدند رنگ زرد پريده اي داشتند و به وسيله باريكه هاي درازي به يك ديگر وصل بودند كه به دور يك استوانه چوبي يا استخواني پيچ مي خوردند. مصري ها با استفاده از آب آغشته به دوده كه مثلاً در حكم مركب بود، شعر و داستان و يا وقايعي را با انواع خطوط تصويري روي اين صفحات پاپيروس مي نوشتند و يا مي كشيدند. از آنجائي كه جا به جا كردن اين استوانه ها كار راحتي نبود، بنابراين عمل نوشتن، بعضي اوقات روي صفحات جدا از هم انجام مي گرفت. بعضي ديگر از مردم قديم مثل يوناني ها و رومي ها، كتابهائي مي ساختند كه به دور استوانه مي پيچيدند.
اولين ماشين چاپ را چه کسي ساخت؟
اولين بار عمل چاپ در كشور چين و يا ژاپن در قرن پانزدهم انجام گرفت. در آن زمان ها و حتي صدها سال بعد از آن، كتاب آنقدر كمياب و درست كردن آن به قدري سخت و مشكل بود كه كمتر كسي براي خواندن و ياد گرفتن به كتاب دسترسي داشت. چاپچي هاي اوليه كليه نوشته ها و تصاوير را روي قالب هاي چوبي حك كرده و آنها را توي مركب زده و بعد روي منگنه ها مي گذاشتند. بعداً كلمات به تصاوير اضافه مي شدند. شيوه تازه اي لازم بود تا كار كندن روي چوب را، كه با دست انجام مي گرفت و بسيار هم طولاني بود، كوتاهتر و آسانتر كند. ولي قريب به هزار سال گذشت تا واقعاً يك تغيير و تحول اساسي در روش نوشتن كلمات ايجاد شد. خيلي ها در اين راه كوشيدند ولي بالاخره مردي بنام گوتنبرگ كه يك آلماني الاصل بود و در مينز مي زيست، يكي از كساني بود كه در اين باره موفق شده و اين مشكل را حل كرد. گوتنبرگ دانست كه بايد از حروف چاپي فلزي منقول استفاده كرد و با اين روش بود كه اولين كتاب خود را به نام «انجيل گوتنبرگ» بين سال هاي 1453 و 1456 چاپ كرد. ماشين گوتنبرگ، از حروف جداگانه اي تشكيل شده بود، و جابجا كردن و چيدن آنها بسيار آسان بود. يعني مي توانستند آنها را به صورت كلمه، سطر يا صفحه بچينند و هر موقع كه صفحه تمام مي شد، مي توانستند آن حروف را مجدداً براي چيدن صفحه ديگر به كار برند. البته امروزه هم به اين روش عمل مي شود، و با وجود اين، خيلي از مخترعين بعدي، توانسته اند تغييرات زيادي در اين روش بدهند كه نيتجه كار آنها باعث سرعت زياد در فن چاپ گرديده است.
پاسخ به:دانستنيهای کودک و نوجوان (4)
جالب بود دوست عزيز
ممنون
با تشکر از شما دوست عزیز به خاطر همکاری با تالار فسقلی ها ان شالله شاهد فعالیت های بیشتر شما در این تالار فسقلی ها باشیم
