پاسخ به:بانک مقالات حقوق
14 : فصلنامه حقوق- مجله دانشكده حقوق و علوم سياسي بهار 1389; 40(1 (ويژه نامه 101)):239-256. |
|
صلاحيت قضايي در دعاوي ناشي از قرارداد هاي اينترنتي بررسي حقوق اتحاديه اروپا و ايالات متحده آمريکا |
|
كريمي عباس*,كاويار حسين |
|
* گروه حقوق خصوصي، دانشكده حقوق و علوم سياسي، دانشگاه تهران |
|
فضاي مجازي اينترنت، فارغ از زمان و مکان، چنان مرزها را در هم نورديده که درباره تعيين حوزه قضايي واجد صلاحيت رسيدگي، دادگاه ها را به چالشي بزرگ کشيده است. در عصر فناوري اطلاعات، تجار از طريق فضاي بيکران اينترنت، مي توانند در هر نقطه اي که باشند قرارداد هاي الکترونيک بين المللي منعقد کنند. بديهي است که دعاوي ناشي از اختلافات قراردادي در فضاي الکترونيکي، پتانسيل قلمروي گسترده تر نسبت به فضاي سنتيِ مبتني بر کاغذ (که در آن تعداد زيادي از قرارداد هاي تجاري ماهيت محلي دارد) را داراست. سوال اساسي مقاله اين است که آيا مي توان قواعد سنتي صلاحيت را که بيشتر از عوامل جغرافيايي نشات گرفته اند و معمولا به مکان اجراي قرارداد استناد مي کنند، بر دعاوي ناشي از قرارداد هاي نو ظهور الکترونيک اعمال کرد؟ اين مقاله، تلاشي براي تجزيه و تحليل رويکرد اتحاديه اورپا و ايالات متحده آمريکا در خصوص تعيين صلاحيت در دعاوي ناشي از قرارداد هاي الکترونيک است. ما در اين مقاله، ضوابطي خاص را براي تعيين صلاحيت در قرارداد هاي الکترونيک آنلاين پيشنهاد مي کنيم.
|
|
كليد واژه: صلاحيت مبتني بر اينترنت، قرارداد هاي الکترونيکي، صلاحيت عام، صلاحيت استثنايي، صلاحيت خاص، نظريه حداقل ارتباط، نظريه فعاليت هدفمند |
|
|
نسخه قابل چاپ
|
پنج شنبه 14 اردیبهشت 1391 9:35 PM
تشکرات از این پست