براي بررسي تنوع ژنتيکي درون و بين جمعيتي گونه بلوط بلندمازو (Quercus castanefolia) بر اساس فعاليت کمي و کيفي آنزيم پراکسيداز، از 50 پايه درخت بلندمازو در پنج رويشگاه در جنگل هاي نکا و نور مازندران از ارتفاع 170 تا 1100 متر از سطح دريا، نمونه هاي شاخه يک ساله برداشت شد. پس از عصاره گيري از نمونه ها، بررسي کمي آنزيم پروکسيداز با استفاده از دستگاه اسپکتوفتومتر UV و بررسي کيفي آن با استفاده از روش پلي اکريل آميد ژل الکتروفورز (PAGE) انجام گرديد. بر اساس نتايج بررسي کمي آنزيم پروکسيداز، بيشترين ميزان فعاليت آنزيم به رويشگاه هاي واقع در ارتفاع ميان بند (لاويج نور و خرم چماز نکا) مربوط شد. در بررسي کيفي آنزيم پروکسيداز با توجه به الگوهاي باندي، رويشگاه هاي مورد بررسي در سه گروه قرار گرفتند و رويشگاه لايي پاسند (واقع در ارتفاعات) از بقيه جدا گرديد. آناليز خوشه اي باندهاي ايزوآنزيمي 50 پايه بلندمازو را در 10 خوشه قرار داد. بيشترين فاصله ژنتيکي بين رويشگاه هاي ميان بند و بالابند مشاهده شد. کمترين فاصله ژنتيکي بين رويشگاه هاي ميان بند و پايين بند ديده شد. تغييرات ارتفاعي به خوبي در گروه بندي رويشگاه ها ايفاي نقش کرده است به طوري که بيشترين فاصله ژنتيکي بين پايه هاي مرتفع ترين رويشگاه با پايه هاي کم ارتفاع ترين رويشگاه ديده شده است. بررسي تکثر آللي، تعداد آلل موثر و هتروزيگوسيتي و مقايسه مقادير فوق با مطالعات خارجي نشان داد که تنوع آللي و هتروزيگوسيتي در جمعيت بلوط هاي هيرکاني بيشتر از بلوط هاي اروپاست، اما تنوع درون جمعيتي بلوط هيرکاني بيشتر از تنوع برون جمعيتي آن است.