بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح بحث: هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي ويژگي هاي روانسنجي نسخه فارسي سازه هاي رواني، اجتماعي به عنوان پيش بيني کننده هاي رفتارهاي مشکل، در چارچوب يک الگوي روابط ساختاري مبتني بر نظريه رفتار مشکل بود.
روش تحقيق: روش بررسي خود گزارشي مقطعي به کار گرفته شد. 505 دانش آموز (288 پسر و 217 دختر) از بين 18 دبيرستان با روش نمونه گيري طبقه اي، خوشه اي انتخاب شدند. ابزارهاي اصلي سنجش شامل پرسشنامه سلامت و رفتار نوجوان، مقياس شايستگي اجتماعي سايمونس - مورتن و عزت نفس روزنبرگ بودند. رويکرد تحليلي الگوي معادلات ساختاري براي آزمون روابط ميان سازه هاي رواني، اجتماعي و با رفتارهاي مشکل چارچوب نظري مطالعه حاضر، بکار گرفته شد.
يافته ها: نتيجه نهايي تحليل عاملي تاييدي، تدوين يک الگوي جديد براي تبيين رفتارهاي مشکل نوجوانان و شناسايي پديده سندرم رفتار مشکل بود. شاخص هاي آماري نشان داد که الگو تناسب قابل قبولي با داده ها دارد (شاخص CFI و NNFI برابر با 0.98 و شاخص RMSEA برابر با 0.065). همچنين، اين الگو شاخص خطر در سطح فردي را به عنوان ميانجي اثرات خانواده، همسالان و مدرسه بر رفتارهاي مشکل، مشخص نمود.
نتيجه گيري: تحليل عاملي از وجود سندرم رفتار مشکل حمايت مي کند. يافته ها پيشنهاد مي کند که الگوي جديد تبيين رفتار مشکل مي تواند در مطالعات مربوط به نوجوانان ايراني بکار گرفته شود.

بر اساس ماده 3 قانون ناجا، هدف از تشکيل نيروي انتظامي، استقرار نظم و امنيت و تامين آسايش عمومي، فردي و ... مي باشد. برخورد سخت، هوشيارانه و همه جانبه با اراذل و اوباش، از سال 1375 با طرح جمع آوري اراذل و اوباش در دستور کار ناجا قرار گرفت. تحقيق حاضر به منظور بررسي ميزان تاثير اجراي طرح مبارزه با اراذل اوباش در احساس امنيت شهروندان شهرري در سال 1387 به شرح زير به سامان رسيده است: کسب آگاهي از ميزان احساس امنيت شهروندان شهرري، مقايسه تطبيقي وضعيت گروه هاي مختلف جامعه بعد از اجراي طرح و ارائه راهکارهايي در جهت افزايش دامنه ثمربخشي طرح در آتي است. در اين تحقيق از روش پيمايشي استفاده شده است. به منظور دستيابي به نظر شهروندان چک ليست 15 سوالي در بين 100 نفر از شهروندان به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي توزيع شد. نتايج داده ها نشان مي دهند، اکثر مردم گزارش کردند که پس از اجراي طرح اراذل و اوباش توسط سرکلانتري نهم شهرري در شهرري شبها با آرامش بيشتري در محله ها تردد مي کردند (0.001>P). همچنين از خالي گذاشتن منزل به مدت چند روز هراسان نبودند (0.001>P) و نيز گزارش کردند وقتي در خانه بودند احساس آرامش و آسودگي مي کردند (0.001>P). همچنين مردم گزارش کردند پس از اجراي طرح اراذل و اوباش، خود و خانواده شان احساس امنيت بيشتري داشتند (0.001>P) و ... در يک جمع بندي نتايج حاصل از اين پژوهش حاکي است اجراي طرح مبارزه با اراذل و اوباش با افزايش احساس امنيت شهروندان در ارتباط بوده و اکثريت جامعه آماري تحقيق، عملکرد ناجا را در اجراي طرح مزبور مطلوب مي دانند.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي است که با استفاده از تکنيک دلفي و روش پيمايش به انجام رسيده است. هدف اصلي اين پژوهش شناخت عوامل موثر بر گرايش جوانان به مواد مخدر صنعتي است. بدين منظور با استفاده از نظريه هاي مطرح شده در حوزه اعتياد همچون نظريه آنومي دورکيم و مرتون، نظريه برچسب زني لمرت، نظريه کنترل شاد CAP (استيون گلد) و نظريه معاشرت افتراقي (ساترلند) به طرح چهارچوب تئوريک پژوهش پرداخته شده است. سپس با استفاده از تکنيک دلفي به بررسي نظريات نخبگان در اين حوزه پرداخته و عوامل موثر بر گرايش جوانان به مواد مخدر صنعتي شناسايي گرديدند در مرحله بعد با استفاده از روش پيمايش و ابزار پرسشنامه پژوهشگر ساخته شده به بررسي نظرات جوانان معتاد به اين مواد پرداخته شده است. بدين منظور تعداد 40 نفر از جوانان معتاد به مواد مخدر صنعتي که واجد شرايط شرکت در اين پژوهش بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند که در نهايت 35 نفر از آنان حاضر به همکاري گرديدند.

هدف از تدوين اين مقاله، مطالعه آثار ظهور فناوري هاي نوين اطلاعاتي و ارتباطي چون اينترنت، ماهواره و تلفن همراه، در فرآيند شکل گيري جرائم در پنج سال آينده در ايران مي باشد. اين فناوري ها دامنه مرزهاي متعارف محيط فعاليت ناجا را که پيش از اين در دنياي واقعي و ملي تعريف شده بود به دنياي مجازي و بين المللي کشانده است. چنين تغييرات محيطي حامل تهديدات و فرصت هايي است که از پيامدهاي غيرقابل اجتناب آن، تغيير در کميت و کيفيت جرائم مي باشد. در تغيير کميت، تعداد و فراواني جرائم افزايش يا کاهش مي يابد و در تغيير کيفيت، ماهيت جرائم و فرايند تحقق و فعليت آن ها مدنظر قرار مي گيرد. دو فرضيه، محور اين مطالعه را تشکيل مي دهند که براي آزمون آن ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي استفاده گرديده است. جامعه آماري اين پژوهش را مديران و کارشناسان ارشد ناجا و خبرگان آشنا به موضوع تحقيق تشکيل مي دهند که بر اساس فرمول نمونه گيري از جامعه محدود، تعداد 40 نفر از آنها به عنوان نمونه آماري انتخاب گرديدند. از دو روش پرسشنامه و مراجعه به اسناد و مدارک براي جمع آوري اطلاعات استفاده گرديده است. نتايج حاصل از تحليل اطلاعات نشان مي دهد که فن آوريهاي نوين اطلاعاتي و ارتباطي از طريق تغيير صحنه جرم، ابزارها، روش ها و انگيزه هاي ارتکاب جرم بر فرايند شکل گيري جرائم تاثير گذاشته و کميت و کيفيت آن ها را دستخوش تغيير مي نمايد.

هدف اصلي اين مقاله، بررسي ميزان رابطه هويت ملي و قومي در بين جوانان آذري زبان شهر اروميه مي باشد، که ميزان پايبندي جوانان شهر اروميه به هويت هاي اجتماعي (ملي و قومي) نيز مورد بررسي قرار گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش متشکل از جوانان آذري زبان شهر اروميه که در فاصله سني (20-30) سال قرار دارند مي باشد و روش تحقيق از نوع توصيفي - پيمايشي بوده و ابزار اندازه گيري از نوع پرسشنامه با طيف ليکرت (شاخص پنج قسمتي از خيلي ضعيف تا خيلي قوي) مي باشد. حجم نمونه با استفاده ازفرمول کوکران، 380 نفر حاصل شده است. تجزيه و تحليل داده ها توسط نرم افزار SPSS و با آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمونهاي ضريب همبستگي پيرسون، خي دو، آزمون T) انجام گرفته است. فرضيات تحقيق در ارتباط با اينکه جوانان شهر اروميه تا چه ميزاني به هويت ملي پايبند هستند و چه ميزاني از هويت قومي را دارا هستند و چه رابطه اي بين اين دو نوع هويت جمعي متصور است مي باشد. در اين تحقيق براي سنجش ميزان هويت ملي از مولفه هاي آن مانند گرايش به زبان و ادبيات فارسي، ميراث فرهنگي ملي، وابستگي ملي، گرايش سياسي و گرايش ديني استفاده شده است. همچنين براي سنجش ميزان هويت قومي از مولفه هايي نظير گرايش به زبان و ادبيات ترکي، موسيقي ترکي، گرايش به تاريخ قومي و وابستگي قومي استفاده شده است. نتايج تحقيق حاکي از آن است که جوانان آذري زبان شهر اروميه در عين گرايش به هويت ملي نسبت به هويت قومي نيز گرايشي قوي دارند و بين اين دو نوع هويت جمعي، رابطه مثبتي برقرار است. بنابراين در اين تحقيق، مهمترين متغيرهاي تاثيرگذار را در هر دو جهت تحکيم پيوندهاي ديرين همگرايانه و تقويت گرايش هاي واگرايانه مورد بحث و ارزيابي قرار مي دهد.

علي رغم تاريخچه بسيار اندک مطالعات مربوط به حوزه امنيت، خود امنيت به عنوان يک مساله اجتماعي قدمتي به اندازه تاريخ بشريت دارد. با توجه به اين موضوع و نيز نقش اساسي پليس به عنوان تامين کننده امنيت افراد، تحقيق حاضر تلاشي است در جهت کشف عوامل جامعه شناختي موثر بر احساس امنيت با تاکيد بر نقش پليس. به لحاظ روش شناسي اين تحقيق پيمايشي است در سطح خرد با نمونه اي به حجم 319 نفر (افراد عادي بالاي 16 سال) از ساکنان 24 محله تهران.
نظريه هاي مورد استفاده در چارچوب نظري شامل نظريه دولت هاي حداکثري و حداقلي باري بوزان، تئوري احساس امنيت، بروس اشناير، آنتوني گيدنز و الريش بک مي باشد. يافته هاي توصيفي حکايت از ميزان پايين امنيت در هر دو بعد جاني (28.94) و مالي (45.39) دارد. مطابق نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيره دو عامل احساس آنومي و سرمايه اجتماعي تاثيرگذارترين عوامل بر احساس امنيت مي باشد. در اين بين نگرش به پليس هر چند به صورت مستقيم تاثير چنداني بر ميزان احساس امنيت شهروندان تهراني نداشته است. ليکن اين متغير به صورت غيرمستقيم از طريق همبستگي با احساس آنومي مي تواند نقشي بسيار موثر در ارتقاي امنيت شهروندان ايفا نمايد.

احساس امنيت به عنوان يک پديده روانشناختي و اجتماعي، تحت تاثير تجربه هاي مستقيم و غيرمستقيم افراد از شرايط متفاوت اجتماعي است که انسان ها براي دستيابي به زندگي سالم و تداوم روابط اجتماعي نيازمند آن هستند در اين مطالعه، وجود بعد ذهني امنيت اجتماعي در ارتباط با وضعيت سرمايه اجتماعي مدنظر است که با فراهم شدن بسترهاي احترام به عرف، سنت ها، هنجارها و ارزش هاي اجتماعي و مشارکت فعال در زندگي اجتماعي زمينه جهت سرعت بخشيدن به سلامت اجتماعي و پايداري بهداشت رواني در حوزه معماري امنيتي فراهم خواهد بود.
هدف کلي اين پژوهش، بررسي رابطه بين احساس امنيت اجتماعي و سرمايه اجتماعي در چهار مولفه اصلي (اعتماد اجتماعي، روابط اجتماعي، مشارکت اجتماعي و انسجام اجتماعي) بوده که با استفاده از روش پيمايشي و ابزار پرسشنامه، جمع آوري داده هاي تحقيق در سطح شهر اردبيل مطابق با روش نمونه گيري مطبق متناسب و نمونه آماري 251 نفر در سال 1388 انجام گرفته است.
نتايج تفسيري بيانگر اين است که هر چه ميزان سرمايه اجتماعي در جامعه بيشتر باشد به همان ميزان احساس امنيت نيز بيشتر خواهد بود. در تحليل نهايي شاخص اعتماد اجتماعي بيشترين همبستگي را با احساس امنيت اجتماعي نشان داده است. از ميان مشخصات فردي، جنسيت، وضعيت اشتغال، هزينه هاي ماهيانه خانوار و منطقه محل سکونت در ميزان احساس امنيت اثرگذار بوده اند.

سکونت قريب به 8 ميليون نفر در سکونتگاه هاي غيررسمي يا محلات فرو دست شهري، يکي از چالشهاي اساسي در نظام مديريت و برنامه ريزي شهري ايران محسوب مي شود که خاستگاه و علل گسترش آن را مي توان در مولفه هاي مختلفي از سطوح کلان، ميانه و خرد در رابطه با شرايط اقتصادي، سياسي، مديريتي، قانون گذاري، جمعيتي، تبيين و تحليل کرد که در چارچوب نظريات مختلفي مورد بحث و بررسي و کالبد شکافي علمي قرار گرفته اند که از آن جمله مي توان به نظريات مهاجرت و عدم تعادل هاي فضايي اشاره کرد.
در ميان معضلات کالبدي، اقتصادي، اجتماعي سکونتگاه هاي غيررسمي، مساله امنيت اجتماعي يکي از اساسي ترين چالش ها به شمار مي رود. هدف اصلي اين مقاله تبيين ابعاد فضا - جامعه و امنيت اجتماعي در محدوده سکونتگاه هاي غيررسمي مي باشد که براي اين منظور حاشيه جنوبي کلانشهر تهران (مطالعه موردي شهرستان اسلامشهر) انتخاب شده است. نوع تحقيق کاربردي - توسعه اي بوده و از ابزارهاي اسنادي، تحليلي، بازديدهاي ميداني، مصاحبه، تکميل و تحليل پرسشنامه براي آزمون فرضياتي استفاده شده است.
يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که امنيت اجتماعي در سکونتگاه هاي غيررسمي تابعي از مولفه هاي فضا - جامعه و ساختارهاي اقتصادي - اجتماعي و مديريتي مي باشد و ارتقا سطح آن منوط به پيگيري و پياده سازي مجموعه يکپارچه اي از راهبردهاي کلان، ميانه و خرد مي باشد که پياده سازي رويکرد امنيت و پليس جامعه محور و حذف تدريجي رسم حاشيه نشيني و تلاش در برقراري توازن هاي ملي - منطقه اي و تقليل عوامل اثرگذار در چرخه جدايي گزيني اکولوژيکي از مهمترين آنها به شمار مي رود.