بانک مقالات رشته علوم تربیتی

اين پژوهش با هدف بررسي تاثير روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ به شيوه خوددرماني بر ميزان نشانه هاي اختلال وسواس - اجبار در بيماران سرپايي مراجعه كننده به مراكز خدمات روانشناختي و روانپزشكي شهر اصفهان اجرا گرديد. بدين منظور تعداد 20 بيمار مبتلا به اختلال وسواس - اجبار كه بر اساس مصاحبه باليني توسط روانشناسي باليني و روانپزشك عدم ابتلا آنها به اختلال افسردگي اساسي و اختلالات شخصيت تاييد شده بود، به روش تصادفي ساده از ميان جامعه پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه 10 نفري شامل يك گروه آزمايشي و يك گروه كنترل قرار گرفتند. پرسشنامه وسواس - اجبار مادزلي به عنوان پيش آزمون در مورد هر دو گروه اجرا گرديد. گروه آزمايشي به مدت 6 هفته با استفاده از كتابچه راهنماي درماني كه توسط پژوهشگر تدوين شده بود و شامل آموزش عملي و ارايه تكاليف خانگي استفاده از روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ بود به خوددرماني پرداختند و در طول درمان هر هفته طي يك برنامه زمانبندي شده از طريق تماس تلفني با پژوهشگر، گزارشي از روند درمان را ارايه مي كردند. آزمودني هاي گروه كنترل نيز در ليست انتظار قرار گرفتند. فرض بر اين بود كه روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ به شيوه خود درماني باعث كاهش نشانه هاي اختلال وسواس - اجبار گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در مرحله پس از آزمون و پيگيري مي شود. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ به شيوه خوددرماني منجر به كاهش معني دار نشانه هاي اختلال وسواس - اجبار گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در مرحله پس آزمون شده است (P<0.001). اين بهبودي در پيگيري يك ماه بعد همچنان مشهود بود (P<0.001). با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر مي توان اينگونه نتيجه گيري كرد كه روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ به شيوه خوددرماني مي تواند به عنوان روش موثري در درمان اختلال وسواس - اجبار بكار رود.

 نسخه قابل چاپ

از اواسط دهه 1960 مطالعات و بررسي هاي گسترده اي در مورد نوعدوستي و بي تفاوتي در روابط اجتماعي انجام شده، اما انجام چنين مطالعاتي در ايران چندان مورد توجه نبوده است. هدف از پژوهش حاضر اولا تعيين ميزان نوعدوستي - بي تفاوتي در جامعه شهري ايران و ثانيا بررسي ارتباط آن با متغيرهاي همدلي، مسووليت پذيري و تحليل هزينه - پاداش مادي است. اين پژوهش به روش پيمايش علي - مقايسه اي و طي دو مرحله انجام شده است. در مرحله اول كه براي تعيين گروه هاي نوعدوست و بي تفاوت انجام شد، همدستان پژوهشگر با مراجعه به منازل مختلف، يك صحنه اضطراري ساختگي پديد آوردند و بر حسب عكس العمل هايي كه افراد نشان دادند به دو گروه نوعدوست و بي تفاوت تقسيم شدند. در مرحله دوم، پرسشگران به همان افراد مراجعه و اطلاعات مورد نياز را جمع آوري كردند. واحد نمونه گيري در اين پژوهش، خانه ها بودند و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي به 384 خانه در نقاط مختلف شهر شيراز مراجعه گرديد. ابزار سنجش، پرسشنامه اي محقق ساخته و 39 سوالي بود كه 13 سوال آن جهت سنجش همدلي 16 سوال براي سنجش مسووليت پذيري و 10 سوال به منظور سنجش تحليل هزينه - پاداش مادي با سطح سنجش رتبه اي از نوع مقياس پنج بخشي ليكرت، طراحي شده بود. اين پرسشنامه با ارزيابي داوران مختلف تعيين اعتبار و با محاسبه آلفاي كرونباخ كه ضريب آن براي اين سه عامل از 0.68 تا 0.82 متغير و براي كل پرسشنامه 0.75 بود تعيين روايي گرديد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد اولا در مواجهه به حالت هاي اضطراري 75.3 درصد از شهروندان نوعدوست و 24.7 درصد بي تفاوتند. به علاوه گروه نوعدوست در مقايسه با گروه بي تفاوت داراي همدلي بيش تر، مسوليت پذيري بيش تر و تحليل هزينه - پاداش مادي كم تر است. يافته هاي اين پژوهش با توجه به نتايج مطالعات پيشين مورد بحث قرار گرفته و نشان داده شده كه با افزايش همدلي، افزايش مسووليت پذيري و كاهش تحليل هزينه پاداش مادي در بين شهروندان مي توان نوعدوستي را افزايش و بي تفاوتي را كاهش داد.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر تعيين شيوع علايم اختلالات شخصيت طبقه دوم (شامل اختلالات شخصيت ضداجتماعي، خودشيفته، نمايشي و مرزي) در بين دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر اصفهان بود. جامعه آماري، كليه دانش آموزان دختر پايه هاي سه گانه دوره متوسطه در نواحي پنجگانه آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شد. حجم نمونه شامل 1400 نفر دانش آموز بود كه از هفتاد و پنج مدرسه به شيوه تصادفي مرحله اي انتخاب شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه باليني چند محوري ميلون -2 بود. در تجزيه و تحليل نهايي مشخص شد كه ميزان شيوع علايم اختلال شخصيت ضداجتماعي 0.08 درصد، خودشيفته 1.9 درصد، نمايشي 6.4 درصد، و مرزي 0.08 است. اين آمار مربوط به دانش آموزاني است كه نمره آن ها در آزمون 85 و بالاتر است و داراي علايم جدي اختلال هستند. ولي افرادي كه نمره بين 85-74 است، در صورت فراهم شدن عوامل زمينه ساز، احتمال زيادي براي ابتلا به اختلال شخصيت دارند. ميزان شيوع اختلال در بين اين دسته از افراد عبارت است از: اختلال شخصيت ضداجتماعي 1.15 درصد، خودشيفته 1.3 درصد، نمايشي 14.7 درصد و مرزي 1.9 درصد.

 نسخه قابل چاپ

اهداف پژوهش حاضر عبارت بودند از 1) بررسي رابطه بين نحوه ادراك از سبك فرزندپروري والدين و مهارت هاي اجتماعي و 2) بررسي رابطه بين نحوه ادراك از سبك فرزند پروري والدين و جنبه هايي از خود - پنداره. براي اين منظور، 256 دانش آموز دبيرستاني شيراز، دو آزمون زمينه يابي نگرش ها و ادراكات دانش آموز (SAPS) و مهارت هاي اجتماعي ماتسون (MESSY) را تكميل كردند. نتايج نشان دادند كه در فرهنگ ايراني، ادراك از خانواده به عنوان قاطع و/ يا مستبد، پيش بيني كننده رفتارهاي غير اجتماعي، پرخاشگري و رفتارهاي تكانشي افراد؛ و ادراك از خانواده به عنوان صميمي و حمايت كننده، پيش بيني كننده تمامي جنبه هاي خود - پنداره دانش آموزان است. نتايج با توجه به يافته هاي حاصل از مطالعات بين فرهنگي مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف اصلي اين پژوهش، مقايسه نيمرخ رواني همسران شاغل جانبازان قطع نخاع با زنان متاهل و شاغل جامعه عادي است. تحقيق حاضر به دنبال پاسخ به اين سوال بوده كه آيا بين همسران شاغل جانبازان قطع نخاع با زنان متاهل شاغل جامعه عادي در مقياس هاي آزمون MMPI تفاوت معناداري وجود دارد؟ ابزار به كار گرفته شده در اين تحقيق شامل آزمون MMPI و برگه اطلاعات فردي بود. جامعه آماري، شامل همسران شاغل جانبازان قطع نخاع و همسران شاغل افراد عادي در شهر تهران بود. تعداد آزمودني ها در هر گروه 45 نفر بود كه از نظر مشخصات دموگرافيك همگن بودند. اطلاعات به دست آمده با شيوه آماري آزمون «تي» مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده بيانگر تفاوت معنادار بين گروه آزمودني ها در ويژگي هاي روان شناختي و شخصيتي بود. بر اين اساس مشخص شد كه گروه همسران جانباز در مقايسه با همسران شاغل جامعه عادي به طور معنادار داراي وضعيت رواني نامناسب هستند و از مشكلات افسردگي، خود بيمار انگاري، هيستري و هيجاني بيش تري رنج مي برند.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر با هدف بررسي سلسله مراتب ارزش هاي دانشجويان پي ريزي گرديد. به همين منظور ارزش هاي دانشجويان دانشگاه شاهد در يك مطالعه توصيفي مورد بررسي قرار گرفت. براي نيل به اين هدف كليه دانشجوياني كه در طول سال هاي 1377 تا 1380 وارد دانشگاه شاهد شده بودند به عنوان جامعه آماري تحقيق تعيين شده و سپس طي مطالعات جداگانه اي نظام ارزشي دانشجويان ورودي هر سال تحصيلي مورد مطالعه قرار گرفت. به عبارت ديگر در هر مطالعه، جامعه آماري از كليه دانشجويان ورودي هاي همان سال دانشگاه تشكيل مي گرديد و نمونه مورد مطالعه از بين آنها انتخاب مي شد و پرسشنامه هاي تحقيق را تكميل مي نمودند. سپس در مرحله دوم و دو سال بعد از ورود دانشجويان به دانشگاه پرسشنامه تحقيق بر روي همان دانشجويان مجددا اجرا مي گرديد. اين روش براي دانشجويان ورودي هاي 1377 تا 1380 دانشگاه شاهد تكرار شد. در اين مطالعه از پرسشنامه سلسله مراتب ارزش هاي آلپورت، ورنون و ليندزي استفاده گرديد كه نظام ارزش ها را بصورت سلسله مراتبي (در برگيرنده ارزش هاي نظري، ديني، اجتماعي، اقتصادي، هنري و سياسي) در نظر مي گيرد. نتايج تحقيق نشان داد كه در تمام مراحل تحقيق ارزش هاي ديني و اجتماعي اولويت هاي اول و دوم را در سلسله مراتب ارزش هاي دانشجويان به خود اختصاص داده بودند و ارزش هنري آخرين سنخ ارزشي دانشجويان بود. مقايسه ارزش هاي دانشجويان در طي مراحل تحقيق نشان داد كه ارزش هاي مذهبي، نظري و عمدتا ارزش سياسي در سال دوم مطالعات معمولا كاهش پيدا مي كرد ولي با اين وجود ارزش مذهبي هم چنان بعنوان اولين ارزش نزد دانشجويان محسوب مي گرديد. علي رغم جا به جايي در ساير ارزش ها؛ تفاوت معني داري در طول مراحل مطالعه ديده نشد. علاوه بر اين در مطالعه حاضر نقش متغيرهاي فردي و اجتماعي از قبيل جنس، وضعيت تاهل، محل سكونت خانواده سهميه مورد پذيرش در دانشگاه و دانشكده محل تحصيل دانشجويان نيز در سلسله مراتب ارزش هاي دانشجويان مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف اساسي پژوهش حاضر، بررسي رابطه خودكار آمدي با سلامت روان مي باشد. بدين منظور 300 دانش آموز دختر و پسر پايه سوم دبيرستان در رشته هاي تحصيلي علوم تجربي، انساني و رياضي با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش سياهه نشانگان مرضي 90 سوالي (SCL-90-R) و پرسشنامه خودكار آمدي شرر و همكاران در 1982 بوده است پس از اجراي پرسشنامه ها داده هاي بدست آمده با روش هاي آماري همبستگي و t براي مقايسه دو گروه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين خودكار آمدي و نشانگان مرضي رابطه معكوس و معناداري وجود دارد. بين خودكار آمدي و سلامت روان همبستگي مثبت معني دار يافت شد. همچنين مشاهده شد كه بين دو گروه دختر و پسر از لحاظ خودكار آمدي و سلامت روان تفاوت معني داري وجود ندارد. در اين پژوهش وجود رابطه معنادار بين باورهاي خودكارآمدي و سلامت روان (نشانگان مرضي كم تر) تاييد شد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ