بانک مقالات رشته تربیت بدنی

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

4 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):42-53.

مقايسه اعتماد به نفس ورزشي (صفتي و حالتي) مردان ورزشكار رشته‌هاي هندبال و دوو ميداني شهرستان و دانشگاه تربيت معلم سبزوار

فهيمي نژاد علي,فرخي احمد,باقرزاده فضل اله

هدف از تحقيق حاضر مقايسه سه خرده مقياس اعتماد به نفس ورزشي (صفتي, حالتي و ورزشي) بين مردان ورزشکار رشته هاي هندبال و دو و ميداني تيم شهرستان سبزوار و تيم دانشگاه تربيت معلم سبزوار مي باشد در شرايطي که تيم هاي شهرستاني در سطح رقابتي بالاتري نسبت به تيم هاي دانشگاهي حضور داشتند. روش تحقيق توصيفي و از نوع علي مقايسه اي يا پس از وقوع مي باشند. نمونه هاي آماري اين تحقيق با جامعه آماري برابر بوده و 67 نفر مي باشد. ابزار جمع آوري اطلاعات لازم, سه پرسشنامه ويژگيهاي فردي (PII), اعتماد به نفس صفتي ورزشي (TSI) و اعتماد به نفس حالتي ورزشي (SSCI) است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات خام از نرم افزار SPSS استفاده گرديدکه در آن به بررسي ميانگين و انحراف استاندارد داده ها پرداخته شد و براي مقايسه ميانگين ها از تحليل واريانس چندگانه (MANOVA) و T مستقل بهره گرفته شد. نتايج نشان داد که ورزشکاران شهرستاني در هر سه خرده مقياس در سطح بالاتري قرار دارند.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

5 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):54-64.

بررسي اثر ورزش درماني در كنترل پوسچري و انحراف ستون مهره اي بيماران مبتلا به اسكوليوسيز نوجواني ناشناخته

غزاله ليلا,فره پور نادر

بيماري اسکوليوسيز تغيير S شکل ستون مهره اي است که با ناهنجاريهاي عملکردي مختلف از جمله نارسايي هاي تعادلي همراه است. عليرغم اهميت کلينيکي اين بيماري, هنوز مکانيزم اختلالات تعادلي در اين بيماري روشن نيست. هدف از اين مطالعه بررسي ويژگيهاي نوسانان پوسچري بيماران اسکوليوسيز نوجواني از نوع ناشناخته و ارزيابي اثرات يک برنامه ورزش درماني بر بهبود عملکرد تعادلي و انحراف ستون مهره اين بيماران بود. در اين پژوهش تعداد 11 دختر نوجوان مبتلا به اسکوليوسيز نوجواني ناشناخته با دامنه سني 17_11 سال و با ميانگين زاويه کاب 19.64±23.43 درجه از نوع Right Thoracic و همچنين 20 دختر نوجوان سالم به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. به وسيله دستگاه تعادل سنج Dynamic Platform Stability نوسانات حالات آزمودني¬ها در جهت¬هاي جلو _ عقب (AP) و جانبي (ML) و در وضعيت¬هاي اناتوميکي, ايستاده با حالت خميده سر و ايستاده با حالت بازشدگي زياد سر مورد اندازه¬گيري قرار گرفتند. آزمودني¬ها به مدت سه ماه (هفته اي سه جلسه 1.5 ساعته) در کلاس ورزش درماني شرکت کردند. پس از درمان کليه متغيرها نيز مجدداً مورد اندازه گيري و با قبل از درمان و افراد سالم مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج نشان دادند که در انحراف ستون مهره اي بيماران تغييري رخ نداد. ميزان نوسانات حالات افراد سالم بين 0.7 ±0.4 در شاخص AP و 0.14 ±0.3 در شاخص ML متغير بودند. اين مقادير در مرحله قبل از درمان در بيماران نيز به ترتيب برابر با 0.08±0.14 و 0.08±0.13 در شاخص هاي AP و ML بودند. از لحاظ آماري اختلافي بين بيماران قبل از درمان و افراد سالم ديده نشد. با تحريک و دست کاري سيستم پروپريوسپتيو در هر دو گروه, افزايش نوسانات پوسچري در شاخص هاي Ap و ML مشاهده گرديد (P=0.001). شاخص نسبت نوسانات حالات حين دست کاري همزمان سيستم هاي دهليزي و پروپريسپتيو به نوسانات حالات حين دست کاري سيستم پروپريوسپيتو به تنهايي يک اختلاف معني¬داري بين دو گروه نشان داد. نتيجه نهايي: بيماري اسکوليوسيز با يک ناهنجاري نهفته در کنترل حالات همراه است. نسبت نوسانات حالا حين دست کاري همزمان سيستم دهليزي و پروپرسپتيو به نوسانات حالات حين دست کاري سيستم پروپرسپتيو به تنهايي در بيماران اسکوليوسيز بزرگتر از اين نسبت در افراد سالم بود که پس از ورزش درماني اين نسبت به حد طبيعي رسيد. ورزش براي درمان و توان بخشي اسکوليوسيز نه فقط براي انحراف ستون مهره اي بلکه براي تقويت تعادل ايشان نيز توصيه مي شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

6 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):65-79.

روابط بين نيروي انساني، بودجه هزينه شده، مساحت اماكن و تاسيسات بر افزايش فعاليت‌هاي فوق برنامه ورزشي دانشگاه‌ها

كريميان جهانگير,تندنويس فريدون

امروزه بدون شک هر دانشگاهي در هر نقطه اي از جهان داراي برنامه خاصي جهت ورزش دانشجويان است ليکن اين موضوع که, منابع انساني و مالي, اماکن و تأسيسات, مديريت و برنامه ها, بايستي چگونه باشند, مسئله¬اي است که در هر کشور, بسته به امکانات اقتصادي, انساني, نيروي متخصص و نگرش آنان به ورزش متفاوت است. پژوهش حاضر, روابط بين نيروي انساني, بودجه هزينه شده, مساحت اماکن و تأسيسات ورزشي بر افزايش فعاليت هاي فوق برنامه ورزشي دانشگاههاي وزارت علوم, تحقيقات و فناوري را مورد مطالعه قرار مي دهد. بدين منظور پرسشنامه اي مشتمل بر 28 سوال ترکيبي از نوع باز و بسته تدوين و جهت پاسخگويي به مديران تربيت بدني و فوق برنامه دانشگاه ها ارسال گرديد. به منظور مشخص نمودن سهم هر يک از متغيرهاي پيش بين (تعداد کل نيروي انساني, کل بودجه هزينه شده, مساحت اماکن و تاسيسات ورزشي, جنسيت, سابقه خدمت, سن, سابقه مديريت, مدرک تحصيلي و رشته تحصيلي مديران فوق برنامه ورزشي) بر متغير ملاک ( تعداد کل شرکت کنندگان در مسابقات, تعداد کل مسابقات برگزار شده, تعداد کل کلاسهاي آموزشي, تعداد کل دانشجويان شرکت کننده در فعاليتهاي تفريحي _ فراغتي از رگرسيون چند متغيره روش مرحله به مرحله استفاده گرديده است. نتايج اين تحقيق نشان داد که بين تعداد نيروي انساني, مدرک تحصيلي مديران فوق برنامه ورزشي و کل بودجه هزينه شده با تعداد کل دانشجويان شرکت کننده در مسابقات رابطه معناداري وجود دارد. با افزايش ميزان سابقه مديريت مديران فوق برنامه ورزشي, ميزان فعاليت دانشگاهها در زمينه برگزاري مسابقات افزايش مي يابد. بين سابقه مديريت مديران و تعداد کلاسهاي آموزشي (يادگيري) رابطه معکوس وجود دارد. بين مساحت اماکن و تأسيسات ورزشي با ميزان فعاليت هاي تفريحي _ فراغتي دانشجويان رابطه مستقيم بوده و رابطه بين سابقه خدمت مديران فوق برنامه ورزشي با ميزان فعاليت هاي تفريحي _ فراغتي معکوس مي باشد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

8 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):89-100.

عوامل موثر بر افزايش بهره‌وري سازمان تربيت بدني از ديدگاه مديران و كارشناسان و ارائه الگو

مظفري سيداميراحمد,مشرف جوادي بتول,طالبي ناهيد

هدف از تحقيق حاضر, تبيين عوامل موثر بر ارتقاء بهره وري سازمان تربيت بدني از ديدگاه مديران و کارشناسان بود. تعداد 205 آزمودني که شامل 21 نفر مدير و 183 نفر کارشناس حوزه هاي مختلف سازمان تربيت بدني بودند, مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات, پرسش نامه محقق ساخته بود. در اين تحقيق سوال مطرح شده اين بود که عوامل موثر بر افزايش بهره وري و نيز ميزان اهميت آنها کدامند؟ بخشي از داده ها به صورت توصيفي ارائه شده و براي آزمون فرضيه هاي تحقيق از آزمون هاي يومن ويتني, کروسکال و اليس و تحليل عامل استفاده شد. بر اساس نتايج تحقيق, عوامل موثر در بخش "اداري_ مالي" سازمان در رده اول اهميت قرار گرفت. پس از آن به ترتيب عوامل موثر در بخش هاي ورزشي قهرماني, ورزش همگاني و آموزش و پژوهش در رده هاي بعدي قرار گرفتند. بين ديدگاه مديران و کارشناسان تفاوت معنادار در هيچ يک از عوامل موثر مشاهده نشد. بين نگرش کارشناسان حوزه هاي مختلف در ميزان اهميت و عوامل موثر بر بهره وري تفاوت معنادار مشاهده شد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

7 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):80-88.

تاثير فعاليت بدني هوازي در سه ماهه سوم بارداري بر برخي از شاخص‌هاي زايمان

كوشكي جهرمي مريم,نيك بخت حجت اله,اسلامي فاطمه,اورجهرمي بهيه نام,پارسانژاد محمدابراهيم

هدف از انجام اين تحقيق, بررسي تأثير فعاليت بدني هوازي در سه ماهه سوم بارداري بر برخي از شاخص هاي مربوط به زايمان شامل, مدت زمان مرحله فعال و دوم زايمان, نوع زايمان و استفاده از وسيله در زايمان واژينال مي باشد. آزمودني هاي تحقيق شامل 26 مادر باردار نخست زا و سالم بودند که به طور تصادفي انتخاب شده و به طور تصادفي و به دو گروه تجربي (12 نفر) و کنترل (14 نفر) تقسيم گرديدند. از مودني هاي گروه تجربي به مدت ده هفته در تمرينات منتخب هوازي شرکت کردند. نتايج تحقيق نشان داد که مدت زمان مرحله فعال زايمان و استفاده از وسيله در زايمان واژينال در گروه تجربي به طور معني داري کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05) . مدت زمان مرحله دوم زايمان و فراواني عمل سزارين جهت زايمان دو گروه تفاوت معني داري نداشت (P>0.05). بطور کلي نتايج تحقيق نشان داد که انجام فعاليت بدني هوازي منتخب در سه ماهه سوم بارداري موجب کوتاه شدن مدت زمان فعال زايمان و در نتيجه, کاهش برخي از مشکلات مربوط به زايمان مي شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

9 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):101-114.

ارتباط بين عوامل فشارزاي شغلي با ويژگي‌هاي فردي در بين اعضاي هيات علمي تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه‌هاي دولتي

مظفري سيداميراحمد,بروجردي سعيدصادقي

هدف از انجام پژوهش بررسي ارتباط بين عوامل فشارزاي شغلي و ويژگي هاي فردي در بين اعضاي هيات علمي تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه هاي دولتي کشور بود. جامعه آماري 263 نفر بوده که تعداد 215 نفر (82 درصد) نمونه ها تحقيق را تشکيل دادند. روش تحقيق از نوع همبستگي بود که در آن مشخصات فردي و مولفه هاي رواني شغل از طريق پرسشنامه مورد ارزيابي قرار گرفت و ابزار اندازه گيري شامل دو پرسشنامه ويژگي هاي فردي (محقق ساخته) و عوامل فشارزاي شغلي(اسپيل برگر) همراه با سئوال هاي باز تشکيل داد که پس از تأييد روايي محتواي پرسشنامه عوامل فشارزاي شغلي توسط متخصصين از طريق روش آماري کرانباخ, ثبات و پايايي سوال ها مجدداً ارزيابي گرديد و r=0.83 محاسبه شده که در سطح (P<0.001) معني دار بود. تجزيه داده ها تحقيق توسط آمار توصيفي(ميانگين, انحراف معيار, درصد), آزمون همبستگي پيرسون و مقايسه ميانگين ها (آزمون¬هاي t و ANOVA) و تحليل عاملي صورت گرفت و سطح معني داري (P<0.05) در نظر گرفته شد. نتايج توصيفي تحقيق نشان داد که: 1_ ميزان عوامل فشارزاي شغلي اعضاي هيأت علمي تربيت بدني و علوم ورزشي کمي بالاتر از ميانگين بود. 2_ ميزان فشارزايي هاي شغلي, مشکلات مديريتي و مشکلات مرتبط با ويژگي هاي حرفه, تحقيق و آموزش از ديدگاه آزمودني ها نسبت به حد ميانگين در سطح بالايي بود. در بخش آزمون فرضيه هاي تحقيق نتايج نشان داد که 1 _ در تحليل عاملي بار عوامل فشارزاي فردي و سازماني آزمودني ها به يک ميزان بود.2_ بين عوامل فشارزاي فردي و سازماني همبستگي قومي و معني دار وجود داشت. 3_ بين عوامل فشارزاي شغلي با ميزان تحصيلات تفاوت معني داري بود و افراد داراي مدرک کارشناسي فشار رواني شغلي بيشتر داشتند. 4_ بين عوامل فشارزاي شغلي با جنسيت, تأهل, وضعيت استخدامي تفاوت معني دار وجود نداشت. 6_ بين عوامل فشارزاي شغلي با سابقه خدمت ارتباط معين¬داري وجود نداشت.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

10 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):115-131.

بررسي اثر تمرينات هوازي زير بيشينه بر كارايي سوخت و سازي و هزينه انرژي استراحتي بيماران فلج مغزي اسپاستيك

ناظم فرزاد,ايزدي مجتبي,فره پور نادر,تقديري محمدمهدي

هدف از تحقيق حاضر مقايسه هزينه انرژي استراحتي و کارايي سوخت و سازي بيماران فلج مغزي اسپاستيک با ميانگين سن 11 سال, قبل و بعد از يک دوره تمرينات هوازي و مقايسه اين شاخصها با افراد سالم بوده است. 15 کودک فلج مغزي اسپاستيک داييلژي داوطلبانه در يک برنامه ورزشي توانبخشي شرکت کردند و 18 کودک سالم همتايشان (گروه کنترل) نيز به صورت تصادفي برگزيده شدند. گروه تجربي (cp) برنامه تمرينات هوازي را به مدت 3 ماه بطور سه جلسه در هفته با شدت کار 2.5 ± HRR % معادل شدت متوسط bpm 144 را اجرا کردند. متغيرها مطابق پروتکل اصلاح شده مک مستر روي چرخ کارسنج نتتوري در شرايط آزمايشگاهي با دماي 21 درجه سانتيگراد و رطوبت محيطي 61 درصد مورد اندازه¬گيري قرار گرفتند. پس از دوره تمريني اندازه¬گيري متغيرها تکرار گرديد و با استفاده از روش آماري MANOVA مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. متعاقب اجراي تمرينات سه ماهاهه, ضربان هاي قلب استراحت و زير بيشنه و شدت اجراي فعاليت (%HRR) به ميزان قابل توجهي کاهش يافت. اين متغيرها در بيماران در هر دو شرايط پيش و پس آزمون به ميزان معني داري بيش از گروه سالم بود (P<%0.5) . هزينه انرژي استراحتي گروه هاي بيمار و سالم تقريبا يکسان بود. ميزان اکسيژن مصرفي متناسب با بازده کار (Vo2/workload) در پس آزمون بيماران به ميزان معني داري کاهش يافت (P<%0.5). همچنين هزينه اکسيژن پس آزمون تحت بازده کار 45 وات روي چرخ کارسنج بطور بارز کاهش يافت ( 1.8 ± 18.02 در برابر ½ ±20.34 ميلي ليتر کيلوگرم در دقيقه), که از افزايش کارايي متابوليکي حکايت مي کنند. نتيجه¬گيري: ضربان هاي قلب استراحت و زير بيشينه بيماران فلج مغزي بيش از افراد سالم است که هزينه انرژي ورزش بالاتر و سطح پايين توانايي قلبي _ عروقي آنان حکايت مي کند. با اين وجود, فعاليت هاي ورزش درماني به افزايش کارايي سوخت و سازي بيماران منجر مي گردد. اين دگرگوني فيزيولوژيک در بيماران فلج مغزي اسپاتيک عليرغم محدوديت عملکرد دستگاه عصبي _ عضلاني و تحمل پايين شدت¬هاي بالاتر تمرين, از جنبه هاي باليني قابل توجه است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

11 : علوم حركتي و ورزش بهار 1383; 1(3):132-142.

توصيف برخي از عوامل تركيب بدني دانشجويان دختر دانشگاه علوم پزشكي تهران

نمازي آسيه,رجبي حميد

هدف از اين پژوهش توصيف برخي از عوامل ترکيب بدني دانشجويان دختر دانشگاه علوم پزشکي تهران و مقايسه آن با هنجارهاي متداول بود. بدين منظور 200 دانشجو از رشته هاي مختلف با دامنه سني 18 تا 26 سال با ميانگين وزن 7.57 ±160.24 سانتيمتر, به صورت تصادفي از کلاسهاي درس تربيت بدني انتخاب و شاخص هايي چون درصد چربي, شاخص توده بدن (BMI),شاخص پاندورال (HWR) , نسبت محيط کمر به محيط لگن (WHR) و شاخص توزيع چربي ذر بذت (C-Index) در آنها اندازه گيري و مورد توصيف قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد که ميانگين درصد چربي 4.08 ±24.22 (درصد),شاخص توده بدن 2.70 ±21.22 (کيلوگرم بر مترمربع), نسبت قد به ريشه دوم وزن 0.01±0.42 ( برحسب قد به سانتيمتر و وزن به کيلوگرم) و معادل 0.59 ±12.83 ( قد برحسب اينچ و وزن بر حسب پوند), نسبت محيط کمر به محيط لگن 0.07 ±0.7 و شاخص توزيع چربي در بدن 0.04 ±1.02 مي باشد. مقايسه اطلاعات بدست آمده از آزمودني ها با هنجاريهاي متداول نشان داد که آزمودني¬ها از نظر درصد چربي در طبقه بالاي متوسط قرار گرفته و نوعاً مشکلي از بابت تندرسي نداشته اند. از نظر ميزانBMI در طبقه قابل قبول و در دامنه کمتر از حد طبيعي قرار گرفتند. از نظر شاخص WHR در طبقه با ميزان خطر کم قرار گرفته و خطري آنان را تهديد نمي کند. از نظر شاخص C آزمودني ها بين حالت دو مخروطي و استوانه اي متغير مي باشند و همچنين در شاخص HWR, افراد در گروه هاي سني مختلف در طبقه چاق و لاغر پراکنده بودند. بطور کلي نتايج نشان داد که آزمودني ها از نظر ترکيب بدني و شاخص آن دچار مشکلي خاص نبوده و خطرهاي وابسته به بهداشت آنان را تهديد نمي کند.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

1 : علوم حركتي و ورزش بهار 1382; 1(2):1-9.

تاثير رقابتگرايي و نوع رشته ورزشي بر ورزش گرايي: بررسي الگوي تعاملي انگيزش پيشرفت در ورزش

بهرام عباس,شفيع زاده محسن

هدف تحقيق حاضر مطالعه الگوي تعاملي انگيزش پيشرفت با بررسي تأثير عوامل رقابت گرايي و نوع رشته ورزشي بوده است. آزمودني هاي تحقيق شامل 640 دانش آموز دبيرستاني پسر و دختر بودند که بطور تصادفي انتخاب شدند. آزمودني هاي گروه رقابت گرا از مسابقات رسمي در رشته هاي ورزشي مختلف از نوع اجتماعي, دو نفر و انفرادي و آزمودني هاي گروه غير رقابت گرا از دانش آموزاني انتخاب شدند که در مراکز محلي بصورت غيررسمي به رشته هاي غير رقابت جويانه مي پرداختند. در جهت تحليل آماري داده ها از روش تحليل واريانس چند متغيره عاملي استفاده شد. نتايج نشان دادند که اثر اصلي معني داري در مورد گروه رقابت گرايي (F=7.28,P<0.01) و نوع رشته (F=1.69,P<0.05) و نيز اثر متقابل معني داري در مورد گروه و نوع رشته ورزشي (F=2.5,P<0.05) وجود دارند. نتيجه اينکه رفتار پيشرفت گرايانه در ورزش تحت تأثير عوامل فردي _ موقعيتي قرار گرفته و از الگوي تعاملي انگيزش پيشرفت حمايت مي شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

2 : علوم حركتي و ورزش بهار 1382; 1(2):10-17.

رابطه بین فعاليت هاي ورزشي و سلامت عمومي جانبازان و معلولين قطع عضو ورزشكاران ايران

پورسلطاني حسين*

* دانشگاه تربيت معلم تهران دانشکده تربيت بدني و علوم ورزشي

هدف از انجام اين تحقيق مقايسه وضعيت سلامت عمومي جانباز قطع عضو ورزشکار و غيرورزشکار بوده است. 2000 آزمودني در سرار کشور به عنوان آزمودني در اين تحقيق به شيوه تصادفي نمونه گيري شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه سلامت عمومي بوده که شامل چهار خرده مقياس علائم جسماني, اضطراب, اختلال در کنش وري اجتماعي و افسردگي شديد هستند. نتايج تحقيق نشان داد که ورزشکاران جانباز نسبت به غير ورزشکاران در مورد چهار خرده مقياس سلامت عمومي وضعيت برتري دارند. همچنين نتايج نشان داد که بين سن و سلامت عمومي اين افراد رابطه معني داري وجود ندارد. نتيجه اين که انجام فعاليت هاي بدني در مورد افراد جانباز و معلول داراي منافع رواني نيز مي باشد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

4 : علوم حركتي و ورزش بهار 1382; 1(2):26-36.

تاثير يك برنامه منتخب حركت درماني بر روند بهبودي نظاميان آسيب ديده از ناحيه زانو

شجاع الدين سيدصدرالدين*

* دانشکده تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه خوارزمي (تربيت معلم سابق)

در تحقيق حاضر سعي گرديده ضمن ارايه يک برنامه حرکت درماني علاوه بر تعيين وضعيت نيروي عضلات عمل کننده بر زانوها سرعت بهبودي نمونه ها و توانائي آنها در انجام تمرينات ويژه مورد ارزيابي قرار گيرد لذا تعداد 20 نفر از افراد بستري شده که تحت عمل جراحي زانو قرار گرفته اند در گروه سني مشابه جهت مطالعه انتخاب گرديدند. اين بيماران مجموعاً 2 ماه تحت برنامه درماني قرار داشته به گونه اي که گروه تجربي برنامه درماني خود را بر اساس شيوه ارايه شده از سوي محقق اجرا نموده و گروه شاهد صرفاً به انجام برنامه¬هاي درماني بيمارستان و نيز اجراي برنامه هاي فيزيوتراپي پرداختند. نتايج حاصله نشان داده است که روند بهبودي گروه تجربي در دستيابي به توانايي فعاليت با دوچرخه ثابت و جمع نمودن زانوي خود در زاويه 80_75 درجه سريع تر بوده است قدرت عضلات چهار سر راني نمونه هاي گروه تجربي پس از 50_40 روز از عمل جراحي 61 کيلوگرم و در گروه شاهد فقط 52.7 کيلوگرم بوده است. شروع فعاليت راه رفتن و دويده آهسته در مورد گروه تجربي در زمينه شروع راه رفتن 1.7±14.3و در گروه شاهد 6.1 ±15.2روز پس از عمل جراحي بوده و اين ميزان براي آغاز مرحله دويدن آهسته براي گروه تجربي 6.3±26.4 و در گروه شاهد 6.1±15.2روز پس از عمل جراحي بوده و اين ميزان براي آغاز مرحله دويدن آهسته براي گروه تجربي 6.3±26.4و براي گروه شاهد 2.8±35.4روز پس از عمل جراحي بوده است. زمان انجام تستهاي حرکتي و مقايسه دو گروه در کسب اين توانايي نيز نشان مي دهد که 98.3 درصد از افراد گروه تجربي اين توانايي را حداکثر تا 2 ماه پس از عمل جراحي کسب نمودند. در حاليکه اين ميزان در گروه شاهد در مدت زمان مشابه برابر با 81.5 درصد بوده است

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

3 : علوم حركتي و ورزش بهار 1382; 1(2):18-25.

مقايسه نحوه گذران اوقات فراغت دانشجويان علوم پزشكي كشور با دانشجويان دانشگاههاي غيرپزشكي و آزاد

زارعي علي,تندنويس فريدون

اينک در قرني زندگي مي کنيم که داراي اوقات فراغت بسيار هستيم. انسان امروزي نسبت به پدر و پدربزرگش کمتر کار مي کند و از ساعات فراغت بيشتري براي سرگرمي و تفريح بهره مند است و در نتيجه از آزادي بيشتري متنفع مي باشد و از آن لذت مي برد. اين اوقات در حقيقت يک مسئله طبيعي اجتماعي در قرن حاضر است. اوقات فراغت حق طبيعي انسان بوده و بايد بعنوان احتياج اساسي و پايه براي وي محسوب گردد. ضمناً بايد به گونه اي باشد. بنابراين با برنامه ريزي براي اوقات فراغت آسايش روحي و رواني ايشان تأمين مي شود و هم شخصيت آنان رشد و شکوفايي مي يابد. فعاليت هاي فراغتي به ويژه ورزش, سهم قابل توجهي در اجتماعي کردن جوانان دارند. ورزش نهادي است اجتماعي که ارزش ها و هنجارها را به شرکت کنندگان منتقل مي کند و بدين گونه به هماهنگ ساختن جامعه کمک مي کند. دانشجويان نيز بخشي از جوانان جامعه هستند که در فرصت هاي فراغتي زمان دانش آموزي خود به کسب علم و دانش پرداخته اند. بنابراين زمان دانشجويي براي ايشان مي تواند بهترين فرصت براي استفاده از برنامه هاي فراغتي که از سوي دانشگاه تعيين مي شود باشد تا سرزندگي و نشاط لازم براي ادامه فعاليت هاي آينده توفيق بيشتري بدست آورند. در اين پژوهش توصيفي سعي شده نحوه فعاليت دانشجويان علوم پزشکي؛ غيرپزشکي و دانشجويان دانشگاه آزاد در اوقات فراغت؛ ميزان اوقات فراغت؛ جايگاه ورزش و فعاليت هاي بدني, ميزان پرداختن به ورزش و ... مورد مقايسه قرار گيرد و همچنين پرسش¬هاي ديگر که بيانگر وضعيت موجود فوق برنامه دانشگاه هاي مورد مطالعه باشد را مورد بررسي قرار مي دهد. بدين منظور پرسش نامه هاي ويژه پژوهش بصورت تصادفي بين دانشجويان سراسر کشور توزيع گرديد و اطلاعات حاصله مورد ارزيابي و تحليل قرار گرفت که خلاصه آن در اين مقاله ارائه شده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

6 : علوم حركتي و ورزش بهار 1382; 1(2):56-69.

بررسي انحرافات نقطه اثر نيروي ثقل بدن بيماران مبتلا به كمر درد مزمن در شرايط مختلف ايستاده و خميده و مقايسه آن با افراد سالم

فره پور نادر,مروي مهناز,آلارد پائول

در سالهاي اخير بدليل پيشرفتهاي حاصل شده در روشهاي بررسي و شناخت مکانيزم و علل دردهاي پشت, رويکرد جديدي در بررسي دردهاي ستون فقرات بوجود آمده است. بررسي عملکرد سيستم هاي درگير در تعادل از اهميت کلينيکي بالايي برخوردار است. هدف از اين تحقيق بررسي انحرافات نقطه اثر نيروي ثقل (COFP) از مرکز سطح اتکا (COBOS) در شرايط مختلف وضعيت ايستاده بود. روش : تعداد 25 نفر زن مبتلا به کمر درد مزمن و 23 نفر زن سالم با دامنه سني 20 تا 40 سال بطور داوطلبانه در اين پژوهش شرکت کردند. با استفاده از يک دستگاه تعادل سنج متغيرهاي مربوط به انحرافات COFP آزمودنيهاي اندازه گيري شدند. در آزمونهاي بعمل آمده, اثر هر يک از عامل هاي وضعيت بدن ( با دو سطح ايستاده و خميده), ثبات سطح اتکا ( با دو سطح پايدار و ناپايدار) و پوشش کفش (با دو سطح بدون کفش و با کفش) در انحراف COFP تعيين شد. نتايج: شاخص انحرافات COFP در شرايط پايدار سطح اتکا در کليه شرايط و جهت ها بطور متوسط حدود 1.5 برابر بيش از افراد سالم بود (P=0.01). هنگامي که سطح اتکا در درجه سست تر(ناپايدار) قرار داده شد انحراف بيماران 2 برابر افراد سالم بود (P=0.001). پوشيدن کفش, تغيير معني داري در عملکرد تعادلي بوجود نياورد. بين عامل هاي ثبات سطح اتکا, وضعيت جهات تعادل و عامل گروه, تأثير متقابل مشاهده شد. اثر ثبات سطح اتکا با عامل بيماري تعادل داشت. نتيجه نهايي: بيماري کمردرد با ناهنجاري تعادلي همراه است. ناهنجاري عملکرد سيستم تعادلي بيماران کمرددر را در سطح اتکاي ناپايدار, بهتر مي توان مشاهده نمود. سنجش تعادل ديناميکي از اهميت کلينيکي برخوردار است و لازم است از جنبه هاي مختلف مورد بررسي قرار گيرد

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

7 : علوم حركتي و ورزش بهار 1382; 1(2):70-80.

مهارتهاي رواني واليباليست‌هاي نخبه و غيرنخبه

حاتمي اميدوار,ميهن دوست هدايت

تحقيق حاضر با هدف مقايسه برخي مهارتهاي رواني بين واليباليست هاي نخبه و غيرنخبه مرد انجام گرديده است. مهارتهاي رواني مورد نظر در اين تحقيق شامل: انگيزش, تمرکز, اعتماد به نفس, تمظيم سطح انرژي رواني, تصوير سازي ذهني و هدف بيني بوده است بدين منظور 50 نفر از اعضاي تيم ملي واليبال جوانان کشور و بازيکنان جوانان تيمهاي واليبال ليگ برتر کشور (ورزشکاران نخبه) و 50 نفر از بازيکنان واليبال تيمهاي آموزشگاهي استان خراسان (ورزشکاران غيرنخبه) با استفاده از پرسشنامه SASI (انستيتو ورزشي استرالياي جنوبي) تحت آزمون قرار گرفتند. يافته ها مشخص نمود که بين کليه مهارتهاي رواني مورد نظر در اين تحقيق تفاوت معني دار در سطح معني داري (P<0.05) وجود دارد. نتايج در جهت تأکيد بر نقش موثر آمادگي رواني در نخبگي و يا غير نخبگي ورزشکاران در رسيدن به اوج آمادگي مورد بحث قرار مي گيرد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی

1 : علوم حركتي و ورزش زمستان 1381; 1(1):1-10.

مقايسه نگرش افراد معلول ورزشكار و غير ورزشكار نسبت به خود از بعد اجتماعي

اردستاني عباس,تندنويس فريدون,حاج ميرفتاح فاطمه

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعي مي باشد. ده درصد از افراد معلول جامعه را قشر معلول تشکيل داده و بحث اجتماعي شدن اين افراد از مباحث روز سازمان بهداشت (w.H.O) مي باشد. لذا نظر به اينکه افراد معلول به عنوان عضوي از جامعه، حقوقي برابر با ساير افراد جامعه دارند، به اجراي اين تحقيق همت گمارده شد. در اين پژوهش 242 نفر افراد معلول جسمي – حرکتي به عنوان نمونه انتخاب و در قالب دو گروه ورزشکار و غير ورزشکار با هم مقايسه شدند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه اي مشتمل بر 49 سوال بسته خود ساخته بود که پس از تعيين روايي محتوايي و پايايي آن (82درصد) مورد استفاده قرار گرفت و نتايج با نرم افزار SPSS. Ver9 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بخشي از يافته هاي تحقيق به شرح زير مي باشد: بين نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود با سن، طول مدت معلوليت، رابطه معني دار بدست نيامد. بين نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود با تحصيلات، وضعيت تاهل، وضعيت شغل، نوع معلوليت، علت معلوليت، تفاوت معني دار وجود نداشت. بين نگرش افراد معلول ورزشکار تيمي و انفرادي نسبت به خود از بعد اجتماعي تفاوت معني دار وجود نداشت. بين نگرش افراد معلول ورزشکار و غير ورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعي رابطه معني دار بدست نيامد. نتايج يافته ها در هيچ يک از فرضيه هاي معني دار نبوده ليکن مقايسه ميانگين بدست آمده در دو گروه نشان داد که ورزش مي تواند، در نگرش افراد موثر باشد. بنابراين توصيه مي شود در تشويق و ترغيب پرداختن افراد معلول به ورزش از هيچ کوششي فروگذار نگردد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ