بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير فعاليت ورزشي استقامتي و يک دوره بي تمريني متعاقب آن، بر ميزان پراکسيداسيون ليپيد (MDA) و پاسخ دستگاه ضد اکسايشي (FRAP، اسيد اوريک، بيلي روبين و پروتئين تام) بود. بديـن منظور 35 سر مـوش نر 3 ماهه به صـورت تصادفي در 2 گروه تمـرين استقامتي (n=20) و کنترل (n=15، بدون هيچ گونه برنامه تمريني) قرار گرفتند. آزمودنيهاي گروه تمريني به مدت 12 هفته ، هفته اي 3 جلسه، با مدت و شدت مشخص تمرين کردند (از هفته هشتم تا دوازدهم 5 سر موش از آزمودني هاي اين گروه، بي تمريني را تجربه کردند تا اثرات بي تمريني بررسي شود). آزمودنيها به صورت جداگانه در آزمايشگاه حيوانات با شرايط کنترل شده [دما، رطوبت و چرخه روشنايي – تاريکي (12:12 ساعت)] نگهداري شده و از غذاي استاندارد موش استفاده کردند. ارزيابي متغيرهاي MDA و FRAP به صورت دستي، و ارزيابي ساير متغيرها توسط کيت انجام گرفت. پس از سه مرحله خونگيري [24 ساعت پس از اولين جلسه تمريني، در انتهاي هفته هشتم و انتهاي هفته دوازدهم] نتايج حاصل از آناليز واريانس دو راهه با اندازه گيريهاي مکرر نشان داد دو گروه در مراحل مختلف ارزيابي در هيچ يک از متغيرهاي مورد نظر با يکديگر تفاوت معني داري نداشته اند. اما ، در گروه استقامتي طي زمانهاي مختلف اندازه گيري به لحاظ شاخصهاي اسيد اوريک (P=0.000) و بيلي روبين (P=0.00) تفاوت معناداري مشاهده شد. در کل، اين تحقيق نشان مي دهد يک دوره تمرين استقامتي باعث ايجاد استرس اکسايشي قابل ملاحظه اي (اکسايش ليپيد) نشده است، هرچند سازگاريهاي نسبي در دستگاه ضد اکسايشي موشها به وجود آمد.

 نسخه قابل چاپ

چاقي عارضه پيچيده اي است که با تجمع بيش از حد بافت چربي مشخص مي شود. چاقي با بسياري از مشکلات سلامتي از جمله بيماري هاي عروقي مرتبط است.کشف هورمون لپتين باعث پيشرفت هر چه بيشتر تحقيقات در زمينه چاقي شد. دليل عمده اين پيشرفت آن بود که نشان داد از بافت چربي سيگنال هاي آوران به سيستم عصبي مرکزي صادر مي شود. لپتين که توسط ژن چاقي توليد مي شود يک هورمون پروتئيني است با توده مولکولي16 kDa  که به طور عمده از بافت چربي ترشح مي شود در تنظيم وزن بدن نقش کليدي داشته باشد. بهتر است بگوييم که لپتين به عنوان يک مکانيزم هشدار دهنده براي تنظيم محتواي چربي بدن عمل مي کند. اين هورمون با افزايش فعاليت سيستم عصبي سمپاتيک و ليپوليز موجب بالا رفتن انرژي مصرفي مي گردد. لپتين با تاثير بر گيرنده هاي هيپوتالاموسي اشتها را نيز مهار مي کند. بنابر اين اثر خالص عملکرد لپتين در جهت کاهش وزن است، اما کمبود اين هورمون و يا مقاومت نسبت به اثرات آن، هر دو مي تواند سبب افزايش وزن شود. مقاومت لپتين که با افزايش آن در خون همراه است، در چاقي انسان بسيار شايع تر از کمبود اين هورمون مي باشد. در سال هاي اخير پژوهش هاي فراواني بر همراهي لپتين با افزايش فشار خون شرياني و ضربان قلب تاکيد کرده اند. لپتين مستقل ازCRP ، که خود يک نشانگر التهابي است، با بيماري هاي عروقي مرتبط است و اين يافته اشاره بر اهميت ميزان چربي بدن در بروز مشکلات قلبي عروقي دارد.
گيرنده هاي لپتين بر روي ديواره اندوتليوم و سلول هاي عضلات صاف عروق وجود دارد. به همين دليل لپتين اثرات واسطه اي گيرنده اي را بر توان و رشد عروقي اعمال مي کند. در سطح سلولي لپتين عضلات صاف عروق را براي پروليفريشن تحريک مي کند. کلسيفه شدن عروقي نيز در مدل هاي تجربي به وسيله لپتين شتاب گرفته است. اين هورمون فشار اکسيداتيو در ديواره عروق را افزايش مي دهد که موجب آسيب آنها مي گردد. بنابراين در يک جمع بندي کلي مي توان به اين نتيجه رسيد که ميزان لپتين در خون، با سلامت قلبي عروقي مرتبط است.
بيشتر تحقيقات نشان داده اند که رژيم غذايي متعادل وکم چرب و تمرين بدني، سطوح لپتين را در خون کاهش مي دهند، حتي اگر کاهش وزن قابل ملاحظه اي نيز رخ ندهد.کاهش لپتين از طريق ورزش، با تغييرات تعادل انرژي، بهبود حساسيت انسولين و تغييرات مناسب ليپيد هاي خون همراه است. بررسي تغييرات لپتين همراه با فعاليت بدني از مباحثي است که به خصوص در چاقي نوجواني و جواني از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين زمان هنوز ديگر فاکتور هاي خطر بيماري هاي عروقي خود نمايي نمي کنند، در حالي که مطالعات بسياري بر آغاز روند خشکي و آسيب عروقي در سنين نوجواني تاکيد دارند.

 نسخه قابل چاپ

نياز سنجي يکي از مباحث متنوعي است که با مفاهيمي از جمله برنامه ريزي و پيش بيني اهداف و مقاصد سر و کار دارد. مطالعات نشان داده است که نيازسنجي جايگاه مهمي در ارايه خدمات اجتماعي دارد. تربيت بدني نيز به عنوان شاخه اي از علم تعليم و تربيت ارايه دهنده خدمات متنوع آموزشي به افراد جامعه است که کاملا در ارتباط با نيازهاي افراد مي باشد. کشورهايي که در اشاعه ورزش هاي همگاني موفق هستند، توانسته اند فعاليت هاي ورزشي تفريحي را از طريق تشخيص نيازها و علايق مردم خود و پاسخگويي مناسب بدانها، توسعه دهند، و از آنجايي که نيازهاي مردم در طول زمان تحت تاثير تغييرات اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي تغيير مي کند، لذا ضروري است که برنامه هاي ورزش همگاني نيز سازگار با آن تغييرات دچار تغيير گردد. از اينرو هدف اصلي اين تحقيق، يافتن نيازهاي ورزشي و حرکتي بانوان شاغل در دانشگاه الزهرا بوده است، به طوري که محقق به دنبال يافتن ميزان رضايت بانوان تحت بررسي از وضعيت موجود خدمات ورزشي در دانشگاه، همچنين دستيابي به نيازهاي ورزشي ابراز شده از سوي آنان بوده تا بتواند بر پايه اطلاعات حاصله همچنين با به کارگيري اصول علمي نيازسنجي، راهکارهاي کاربردي را در اين زمينه ارايه نمايد. جامعه آماري اين تحقيق را 230 زن شاغل در دانشگاه الزهرا به قرار 91 عضو هيات علمي و 139 پرسنل اداري و خدماتي از 8 دانشکده و ساختمان هاي اداري دانشگاه تشکيل مي داد که دامنه تغييرات سن آنها بين 20 تا 60 سال گزارش شده بود. روش انجام تحقيق بدين ترتيب بود که پرسشنامه اي بر اساس اهداف اصلي و ويژه تحقيق تنظيم گرديد که شامل عناويني مبتني بر تشخيص وضعيت موجود خدمات ورزشي در دانشگاه، تشخيص نيازها و علايق ورزشي و حرکتي بانوان مورد مطالعه و همچنين دستيابي به انتظارات بانوان تحت بررسي در خصوص دريافت خدمات ورزشي از دانشگاه بود. پرسشنامه مذکور پس از انجام مطالعه آزمايشي بر روي 30 پرسنل زن شاغل در دانشگاه و همچنين نظرخواهي از اساتيد اهل فن نيازسنجي، مورد اصلاحات لازم قرار گرفت و پس از اطمينان از روايي و اعتبار آن، پرسشنامه نهايي در بين جامعه آماري اصلي توزيع و جمع آوري گرديد. محقق پس از استخراج و تحليل نتايج به دست آمده، و با تکيه بر مباني نظري موجود در نيازسنجي، راهکارهاي کاربردي که قابليت اجرا در دانشگاه را داشته باشد، از جمله راه ندازي کميته ورزش و تندرستي بانوان در دانشگاه الزهرا را پيش بيني و پيشنهاد نموده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف تحقيق حاضر يافتن عوامل موثر در رشد و توسعه هندبال تيمي در دانشگاههاي جمهوري اسلامي ايران بود. بدين منظور از دو پرسشنامه محقق ساخته، به سبک ليکرت، که با نظر متخصصين اعتباريابي گرديد، استفاده به عمل آمد و اطلاعات لازم از 145 مربي سرپرست و ورزشکار شرکت کننده در ليگ دسته يک هندبال قهرماني دانشگاه ها سال 1383 تهران جمع آوري گرديد. نتايج آماري انساني دادند 69 درصد مربيان داراي تحصيلات پائين تر از ورزشکاران بودند و 72 درصد آنها يا کارت مربي گري نداشتند و يا مربي در جه 3 بودند و هشتاد و نه درصد آنها به صورت قرارداد کوتاه مدت تا پايان مسابقات در خدمت دانشگاه بودند. آزمونهاي t در گروه هاي مستقل، در سطح معني داري 0.05 نشان دادند که بين ورزشکار با مربي / سرپرست روي عدم صلاحيت فني مربيان، کمبود انگيزه و علاقمندي دانشجويان به هندبال، ناکافي بودن بودجه و سرمايه گذاري دانشگاه براي هندبال، نامناسب بودن برنامه ريزي و زمان بندي براي تمرين و مسابقات اتفاق نظر وجود دارد. از سوي ديگر نظر جامعه هاي شرکت کننده در تحقيق روي کفايت امکانات و تاسيسات و سرمايه گذاري دانشگاه براي کسب مقام در سطح معني داري 0.05 متفاوت بوده است. دلايل اصلي عدم پيشرفت هندبال در دانشگاه ها را ورزشکاران غير موثر بودن فعاليت هاي تبليغاتي و معرفي هندبال در بين دانشجويان (20%) و پايين بودن اولويت هندبال بين فعاليت هاي ورزشي دانشگاه (22%) دانسته اند. از نظر مربي/ سرپرست اين دلايل به ترتيب کمبود اطلاعات فني مربيان درباره هندبال (36%) و ناکافي بودن بودجه (23%) بوده است. به منظور بهبود وضعيت عمومي هندبال در موسسات آموزش عالي، شرکت کنندگان در تحقيق برگزاري بيشتر مسابقات درون و بيرون دانشگاهي، بهبود امکانات، استفاده از مربيان بهتر، افزايش بودجه براي هندبال و عوامل انگيزشي اثر بخش بيشتر را لازم دانسته اند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق توصيف عملکرد شناگران نخبه نوجوان ايراني با بکارگيري لباس هاي مخصوص شنا بوده است. بدين منظور 6 نفر از شناگران نخبه نوجوان که رکوردهاي آنان نزديک به رکوردهاي ملي است، بطور داوطلبانه انتخاب شدند. از شناگران تحت بررسي در هر چهار شناي اصلي در مسافت هاي 50 و 200 متر در دو حالت رکورد گيري به عمل آمد. در حالت اول شناگران از مايوهاي معمولي قديمي استفاده کردند و در حالت دوم لباس مخصوص شنا ساخت شرکت اسپيدو را بر تن داشتند. در هر حالت 3 بار رکورد گيري به عمل آمد. همچنين در بخش ديگري از اين پژوهش، مقايسه اي بين دو مدل (لباس تمام بدن و نيم تنه) از اين نوع لباس ها در شناي 400 متر آزاد انجام گرفت. به منظور کنترل شدت فعاليت در تمام مراحل رکوردگيري، ضربان شناگران (33 تا 35 ضربان در 10 ثانيه) بلافاصله پس از رکورد گيري کنترل شد. نتايج نشان داد رکوردهاي بدست آمده با پوشش فست اسکين در کليه مسافتها و در کليه انواع شناها، بهتر از زماني بود که شناگران از مايوهاي معمولي استفاده کردند. البته ميزان اين برتري بسته به نوع و مسافت شنا، متفاوت بود بطوري که تاثير اين نوع لباس ها در شناي استقامتي نسبت به شناي سرعتي مشهودتر بود. همچنين نتايج نشان داد که در شناي 400 متر آزاد لباس هاي تمام بدن برتري محسوسي نسبت به لباس هاي نيم تنه دارند. در راستاي بررسي هاي صورت گرفته به منظور تحليل کيفي موضوع، پرسشنامه اي محقق ساخته شامل 10 سوال طراحي و در اختيار 20 نفر از شناگران نخبه اي قرار گرفت که به پوشيدن اين لباس ها عادت داشتند. نتايج حاصل از پرسشنامه نيز، برتري و مزيت استفاده از لباس هاي مخصوص را تاييد کرد وابهاماتي که در خصوص محدود شدن دامنه حرکتي، احساس سنگيني شناگران، بالا رفتن دماي بدن و... در استفاده از اين لباس ها به هنگام شنا که از سوي برخي از شناگران گزارش شده است، تا حدي برطرف گرديد.

 نسخه قابل چاپ

شناسايي فاکتورهاي تاثيرگذار در موفقيت شوت جفت، به عنوان امتيازآورترين و کاربردي ترين شوت در بسکتبال، نقش مهمي در ارتقاي سطح کمي و کيفي عملکرد ورزشکاران دارد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين رابطه بين برخي پارامترهاي کينتيکي بدن انسان در چهار حالت آمادگي، خميدگي، پرش و فرود با نتيجه شوت جفت در دو مسافت (4.25 متر) و (6.25 متر) در مردان بسکتباليست نخبه بود. بدين منظور شش نفر از بهترين شوت کننده هاي تيم ملي با ميانگين سني (23.33±3.04 سال)، قد (189.67±2.21 سانتي متر)، وزن (84±5.58 کيلوگرم)، سابقه بازي (10±2.5 سال) که همگي راست دست بودند و در دو پست گارد راس و فوروارد بازي مي کردند و سابقه عضويت در تيم هاي ملي را نيز دارا بودند، در اين تحقيق شرکت نمودند. ابتدا به بازيکنان توضيح داده شد که به صورت ثابت و بدون دريبل از دو مسافت 4.25 متر و 6.25 متر به صورت عمود بر تخته اقدام به اجراي مهارت شوت جفت نمايند ولي براي آنها در مورد موفق و ناموفق بودن شوت جفت و هدف محقق توضيحي بيان نشد. فرم رضايتنامه توسط بازيكنان تكميل و از آزمودني ها خواسته شد روي صفحه نيرو قرار بگيرند و از دو مسافت 4.25 متر و 6.25 متر اقدام به شوت کنند. اطلاعات مربوط به يک شوت موفق (ورود توپ به درون حلقه بدون برخورد به تخته يا لبه حلقه) و يک شوت ناموفق (برخورد توپ به حلقه و يا تخته و اوت شدن) ثبت و از نرم افزار وين آناليز، براي تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده شد. مقايسه ميانگين و انحراف استاندارد پارامترهاي مربوط به موقعيت قرارگيري مرکز فشار بدن در چهار وضعيت آمادگي، خميدگي، پرش و فرود T₃, T₂, T₁) و (T₄ در دو محور x و y براي دو شوت جفت موفق و ناموفق با استفاده از نرم افزار spss-13، با به کارگيري روش آماري ويلکاکسون (p<0.05) انجام شد. در محور y ها (مولفه خلفي - قدامي) در مسافت 4.25 متر غير از وضعيت T₁ (آمادگي) و در بقيه وضعيت ها مرکز فشار در شوت موفق در فاصله دورتري (به طور ميانگين 13 ميليمتر) از مبدا نسبت به شوت ناموفق، قرار گرفته بود. در شوت جفت سه امتيازي، در دو وضعيت T₃ (پرش) و T₄ (فرود) مرکز فشار در شوت جفت موفق در فاصله دورتري (به طور ميانگين 27.5 ميليمتر) از مبدا نسبت به شوت جفت ناموفق قرار گرفت، و در شوت جفت سه امتيازي ناموفق، مرکز فشار در وضعيت هاي T₁ (آمادگي) و T₂ (خميدگي) در فاصله دورتري (به طور ميانگين 23 ميليمتر) از مبدا نسبت به شوت موفق واقع شده بود. نتايج بدست آمده بيانگر اين نکته بود که موقعيت قرارگيري مرکز فشار در وضعيت خميدگي (بخصوص در شوت جفت سه امتيازي) مي تواند به عنوان يک عامل مهم و موثر بر نتيجه شوت جفت باشد.

 نسخه قابل چاپ

تاكنون بر اساس فرضيات كندال و همكارانش، عقيده بر آن بوده است كه ضعف عضلات شكم و باز كننده مفصل ران، سبب چرخش قدامي لگن و افزايش ميزان قوس كمري مي شود. اما برخي از تحقيقات اخير صحت اين فرضيه را مورد سوال قرار داده اند. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي ارتباط قدرت عضلات شكم و باز كننده مفصل ران با ميزان قوس كمر بود. آزمودني هاي تحقيق، 90 مرد سالم غير ورزشكار با ميانگين سن 21.9±1.79 سال، وزن 70.44±10.54 كيلوگرم و قد 176.86±6.07 سانتي متر بودند. ميزان قوس كمر، قدرت عضلات شكم و قدرت عضلات باز كننده مفصل ران، به ترتيب به وسيله خط كش منعطف، آزمون پايين آوردن مستقيم پاها و دينامومتر ديجيتال اندازه گيري شد. يافته هاي تحقيق با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و همبستگي ميان متغيرها، تجزيه و تحليل گرديد. نتايج، رابطه معني داري ميان قدرت عضلات شكم با ميزان قوس كمر (r=0.11) و قدرت عضلات بازكننده پاي راست (r=0.11) و چپ (r=0.11) با ميزان قوس كمر را نشان ندادند. بر اساس يافته هاي اين تحقيق، به نظر نمي رسد كه ضعف و يا قدرت عضلات شكم و باز كننده مفصل ران به صورت مطلق و بدون توجه به تعادل عضلاني موجود در ناحيه كمري- لگني بتواند در تغييرات ميزان قوس كمر موثر باشد. به بيان ديگر، بايد عملكرد ساير عضلات ناحيه كمري- لگني را نيز مورد توجه قرار داد و صرفا با توجه به ميزان ضعف و يا قدرت برخي از عضلات اين ناحيه، در مورد تجويز حركات اصلاحي تصميم گيري نشود.

 نسخه قابل چاپ

پيچ خوردگي مچ پا شايع ترين آسيب ورزشي بوده و عوارض دراز مدت پس از آسيب اوليه منجر به دور ماندن ورزشکار از ميادين به مدت طولاني تر شده و عملکرد ورزشکار را با مشکل روبرو مي کند. هدف از انجام اين تحقيق بررسي قدرت عضلات اورتور و اينورتور در بيماران مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا و تاثير تمرينات قدرتي به عنوان يک مداخله درماني بود. 24 نفر از بازيکنان فوتبال در اين تحقيق شرکت داشتند که به دو گروه سالم و مبتلا تقسيم گرديدند. پس از انجام معاينات باليني، حداکثر گشتاور و حداکثر گشتاور به وزن اسنتريک و کانسنتريک حرکات اورژن و اينورژن مچ پا توسط نيروسنج ايزوکينتيک اندازه گيري شد. به دنبال اجراي برنامه تمرين شش هفته اي از گروه مبتلا در شرايط مشابه پس آزمون گرفته شد. سرعت ارزيابي ايزوکينتيک در اين تحقيق 60 و 120 درجه بر ثانيه انتخاب گرديد. به منظور تحليل داده هاي خام از آزمون t استيودنت مستقل جهت مقايسه مقادير حداکثر گشتاور بين دو گروه و آزمون t استيودنت زوج براي بررسي تاثير تمرين در گروه بيمار استفاده گرديد. نتايج اختلاف معني داري را بين حداکثر گشتاور اسنتريک عضلات اورتور به وزن بدن در افراد مبتلا نسبت به گروه سالم با دو سرعت انتخابي آزمون ايزوکينتيک نشان داد. ضمنا اختلاف معني داري بين حداکثر گشتاور و حداکثر گشتاور به وزن کانسنتريک اينورژن و حداکثر گشتاور اسنتريک اورژن بين دو گروه مشاهده نشد. ضمنا، مقدار حداکثر گشتاور و حداکثر گشتاور به وزن عضلات اورتور در افراد مبتلا به بي ثباتي پس از اجراي تمرين اختلاف معني دار داشته و به طوري که تمرين قدرتي باعث افزايش حداکثر گشتاور گرديد. مطالعه حاضر نشان داد که ضعف عضلات اورتور مي تواند يکي از عوامل بي ثباتي مزمن مچ پا باشد و تمرينات قدرتي پيش رونده مي تواند باعث بهبود نسبت قدرت عضلات اورتور به اينورتور در مچ پاي دچار بي ثباتي گردد.

 نسخه قابل چاپ

در فرضيات اخير، "انگيختگي" به عنوان حالت انرژتيک فرد در لحظه اي خاص تعريف شده است که در الکتريسيته پوست منعکس و بوسيله سطح هدايت الکتريکي پوست سنجيده مي شود. در مقابل، "فعال سازي"، به صورت تغيير در سطح انگيختگي از سطح پايه به موقعيت انجام تکليف معرفي شده است. از اين ديدگاه، انگيختگي ارتباطي با عملکرد ندارد، و فقط فعال سازي است که کيفيت عملکرد را پيش بيني مي کند. هدف از تحقيق حاضر، آزمودن فرضيه افتراق انگيختگي از فعال سازي در يک تکليف ميداني است که پيش از اين در تکاليف آزمايشگاهي تاييد شده است. تعداد، 23 تيرانداز نخبه (شامل 13 زن و 10 مرد، با ميانگين سني 29.96 سال)، به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شرکت کردند. سطح هدايت الکتريکي پوست در حين اجراي تکليف استاندارد تيراندازي با سلاح بادي به عنوان شاخص انگيختگي ثبت شد. مقياس هاي عملکرد شامل امتياز کسب شده، ميزان ثبات روي مرکز هدف، ميزان ثبات کلي، طول خط نشانه روي، ميزان انحراف نهايي از مرکز نشانه روي در لحظه شليک و زمان نشانه روي، به طور الکترونيک ثبت شد. يافته ها حاکي از ارتباط خطي و منفي فعال سازي با اکثر مقياس هاي عملکرد بود، در حالي که انگيختگي هيچ گونه رابطه اي با عملکرد نشان نداد. نتايج با توجه به فرضيات اخير و نظرياتي که رابطه انگيختگي و عملکرد را توضيح مي دهند مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

فرايند برنامه ريزي حركتي (تعيين و آماده سازي پارامترهاي برنامه حرکتي)، يكي از موضوعات مورد بحث در کنترل حرکتي است. تحقيق حاضر به منظور شناخت بيشتر اين فرايند، با استفاده از روش پيش نشانه کردن پارامتر به بررسي اثر ميزان همپوشي تجمع هاي سلولي قشر مخ، مستقل از نوع پيش نشانه بر زمان واکنش (RT) پرداخت. بدين منظور 18 دانشجوي داوطلب در دامنه سني 25-20 سال با استفاده از دستگاه پيش نشانه کردن پارامتر، طي 5 جلسه تحت 6 وضعيت (2 وضعيت پيش نشانه اندام با همپوشي کم و زياد، 2 وضعيت پيش نشانه نيرو با همپوشي کم و متوسط، 2 وضعيت پيش نشانه جهت با همپوشي متوسط و زياد) قرار گرفتند. تکليف مورد بررسي توليد نيروي ايزومتريک بلافاصله پس از نمايش هدف بود. زمان واکنش در وضعيت هاي مختلف اندازه گيري شده و با استفاده از 3 تحليل واريانس 2 (همپوشي) در 4 (جلسه) با سنجش هاي مکرر تجزيه و تحليل شد. مطابق نتايج، فقط اثر اصلي همپوشي و جلسه معني دار بود (p<0.05). در وضعيت  هاي داراي پيش نشانه يکسان، با افزايش همپوشي RT به طور معني داري کاهش يافت. يافته ها نشان داد که موافق نظريه تجمع سلولي قشر، RT تابعي از ميزان همپوشي تجمع هاي سلولي است.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق تعيين فرمول برآورد VO₂max از طريق آزمون هشت ضلعي هوازي (AOT) بود. 55 مرد و 50 زن به صورت لايه اي هدفدار بر اساس ملاك هاي سن و سلامت انتخاب شدند و در دو آزمون AOT و آزمون معيار به فاصله يك هفته شركت كردند. آزمودني ها در قالب پنج گروه سني 17 تا 20، 21 تا 25، 26 تا 30، 31 تا 40، و 41 سال به بالا و در هر گروه حداقل 10 زن و 10 مرد انتخاب شدند. اطلاعات آزمون معيار از طريق دستگاه تحليل گازي بدست آمد. ميانگين (انحراف معيار ±) سن، وزن، قد، ضربان بيشينه، VO₂max و BMI براي مردان به ترتيب برابر 31(±11) سال، 74(±12) كيلو گرم، 175(±6) سانتيمتر، 191(±11) ضربان در دقيقه، 38(±6) ميلي ليتر در دقيقه در كيلوگرم وزن، و 24.06(±3.9) كيلوگرم بر متر مربع بود. اندازه هاي فوق براي زنان به ترتيب برابر 29(±10) سال ، 62(±11) كيلوگرم، 161(±5) سانتي متر، 191(±12) ضربان دردقيقه، 33(±8) ميلي ليتر در دقيقه در كيلوگرم وزن و 23.90(±4.0) كيلوگرم بر متر مربع بدست آمد. فرمول هاي تخمين VO_2max از طريق آزمون ميدانيAOT ، پروتکل آزمايشگاهي AOT (برروي تردميل)، و روش بدون آزمون براي مردان و زنان توليد شد. نتايج نشان داد كه با افزايش سن و BMI در VO_2max و ضربان قلب بيشينه تمرين كاهش نسبي مشاهده مي شود. در مقايسه با تحقيقات مشابه، فرمول هاي بدست آمده توجيه علمي داشته و برآوردهاي آنها از دقت كافي برخوردار است. با توجه به بالا بودن ضريب تعيين فرمولها (حداقل 57% و حداكثر 81%) و پايين بودن خطاي استاندارد برآورد آنها (حداقل 2.7 و حداكثر 5.2)، مي توان به مقادير VO_2max برآورد شده از طريق فرمول هاي مختلف برآمده از تحقيق اطمينان نمود.

 نسخه قابل چاپ

كاربرد تمرينات ويبريشن كل بدن (WBVT) به عنوان يك روش نسبتا جديد تمرين عصبي عضلاني مورد توجه مي باشد و به عنوان عاملي براي تحريك مكانيكي قوي در سيستم عصبي عضلاني، بافت استخوان ها و عضلات بطور وسيعي در حرفه هاي پزشكي، ارگونومي و آزمايشات حيواني مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي تاثير 4 هفته تمرينات  ويبريشن (WBV) بر توان بي هوازي و قدرت دانشجويان پسر ورزشکار بود. بدين منظور 20 نفر از دانشجويان پسر ورزشکار دانشکده تربيت بدني دانشگاه تهران (ميانگين : سن 20.5±1.4 سال؛ وزن 69.5±5.5 كيلوگرم؛ قد 175±5.5 سانتي متر؛ (BMI=22.57±1.4 که همگي سالم بودند داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تجربي (n=10) و کنترل (n=10) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 4 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 5 دقيقه در حالت اسكات 110 درجه به تمرين با دستگاه ويبريشن با فركانس 30 هرتز و دامنه 10 ميلي متر پرداختند. از گروه کنترل خواسته شد که فعاليت بدني و روزانه خود را در مدت زمان پروتکل تمريني حفظ کنند و از کارهاي قدرتي و تمرين با وزنه خودداري کنند. هر يک از متغيرهاي وابسته مورد پژوهش در مراحل پيش  و پس آزمون مورد سنجش قرار گرفت. براي تعيين همگن بودن گروه ها از لحاظ عملکردي از آزمون T مستقل در مرحله پيش آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماري T زوجي در سطح معناداري a£.05 تجزيه و تحليل شد. نتايج افزايش معني داري در توان بي هوازي و قدرت گروه تجربي نشان داد P=0.002) و (P=0.001. مي توان نتيجه گرفت که WBVT باعث بهبود توان بي هوازي و قدرت مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين مدل پنج عاملي شخصيت و غيبت بسكتباليست هاي ليگ برتر ايران اجرا شد. روش مورد استفاده در اين تحقيق از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين تحقيق ورزشكاران مرد نخبه بسكتبال، و نمونه ها شامل ورزشكاران شركت كننده در ليگ برتر بسكتبال در سال 1384 (195 نفر) بودند. سابقه غيبت سال هاي 1383 و 1384 ورزشكاران از بايگاني باشگاه ها استخراج شد. همچنين ويژگي هاي شخصيتي ورزشكاران از طريق پرسشنامه شخصيتي مك كري و كوستا، و ويژگي هاي فردي و جمعيت شناختي توسط پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسي قرار گرفت. فرضيه هاي تحقيق با استفاده از آزمون همبستگي مجذور خي توافقي پيرسون مورد آزمايش قرار گرفتند. نتايج نشان داد، در مقايسه با نمونه هاي هنجاري مردان عادي، ميزان روان نژندي ورزشكاران نخبه بسكتبال در حد متوسط، ميزان برون گرايي در حد بالا، ميزان انعطاف پذيري در حد متوسط، ميزان دلپذير بودن در حد كم، و ميزان وظيفه شناسي آنان در حد متوسط بود. همچنين، بين صفات شخصيتي روان نژندي، برون گرايي، انعطاف پذيري، دلپذير بودن، و وظيفه شناسي با غيبت رابطه معني داري وجود نداشت (P<0.05). بين ويژگي هاي فردي (سن، ميزان تحصيلات، وضعيت تاهل، تعداد افراد تحت تكفل، سابقه فعاليت ورزشي، باشگاهي، ملي، و غيبت قبلي) با غيبت رابطه معني داري وجود نداشت (P<0.05). بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش مدل پنج عاملي شخصيت در محيط ورزش بسكتبال مبناي سودمندي براي آزمايش رفتار منفي غيبت نيست (امكان سنجي رابطه ) و با وجود پايداري قابل توجه ويژگي هاي شخصيتي، سازمان ها مي توانند با تغيير محيط يا با ارايه دستورالعمل هاي انضباطي غيبت را كنترل كنند.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر با بهره گيري از چارچوب آميخته بازاريابي و با در نظر داشتن عناصر چهارگانه آميخته بازاريابي که ارکان و اساس بازاريابي را در هر صنعتي و از جمله در ورزش تشکيل مي دهد و شامل عنصرهاي محصول، مکان، ترويج و قيمت مي باشد، در راستاي بررسي وضعيت ليگ فوتبال حرفه اي ايران صورت گرفته است. در اين بررسي از ميان عناصر چهارگانه آميخته بازاريابي سعي در توصيف عنصر محصول (ليگ فوتبال) و نيز مقايسه وضعيت متغيرهاي تشکيل دهنده هر يک در بين ليگ هاي فوتبال ايران، و دو کشور منتخب آسيايي ژاپن و کره جنوبي شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي مديران باشگاه هاي شاغل در ليگ هاي برتر فوتبال ايران، كره جنوبي و ژاپن، بوده كه به سوالات پرسشنامه تهيه شده توسط محققين پاسخ گفته اند. در اين مطالعه، با توجه به اينكه سطح اندازه گيري سوالات پرسشنامه فاصله اي بوده و متغير مورد بررسي، كمي و پيوسته مي باشد، از مدل هاي آمار پارامتريك و روش تحليل واريانس چندگانه يكطرفه استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش حاکي از آنست که از ديدگاه مديران باشگاه هاي حاضر در ليگ فوتبال ايران اکثريت متغيرهاي مورد بررسي از وضعيت چندان مطلوبي برخوردار نمي باشند، در اين ميان ليگ ژاپن نسبت به ليگ هاي ايران و کره جنوبي از وضعيت مناسب تري برخوردار مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش، مطالعه تاثير دو روش تمريني تداومي و تناوبي هوازي بر حساس ترين شاخص التهابي پيشگويي كننده بيماري قلبي عروقي (Hs-CRP) در موشهاي صحرايي ماده چاق نژادwistar 14848 با سن 21.5 ماه و گذشت دست كم سه ماه از اتمام دوران باروري آنها بود. به همين منظور 56 سر موش صحرايي به گروههاي كنترل، تداومي و تناوبي تقسيم شدند. پروتكل تمريني به مدت 12 هفته و هفته اي 5 جلسه و هر جلسه نيز با سرعت و مدت تعيين شده اجرا شد. خون گيري در سطوح پايه به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشـتايي در سه مرحله پيـش آزمون، ميان آزمون و پـس آزمون با شرايط مشابه انجام و مقـاديرhs- CRP  با روش ايمنوتوربيـديمتريك اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمونهاي تحليل واريانـس و اندازه گيريهاي مكرر و آزمونهاي تعقيبي شفه و LSD تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد، مقادير درون گروهي hs- CRP هر دو گروه تمريني تداومي و تناوبي در 6 هفته نخست تمرين كاهش داشته، اما اين كاهـش معني دار نبوده است (مقدار P به ترتيب برابر است با 0.08 و 0.351). با اين وجود، اين كاهش در اين گروهها به دنبال 12 هـفته تمرين معني دار بوده اسـت (مقدار  pبه ترتيب برابر است با 0.000 و 0.003). از سوي ديگر، بررسي تفاوت hs-CRP سه گروه نشان داد اين تفاوت فقط بين دو گروه تداومي و تناوبي پس 6 و 12 هفـته تمرين ـ هر دو ـ معني دار نيست (مقدار P به ترتيب برابر است با 0.936 و 0.427). با توجه به نتايج حاصـله مي توان گفت كاهشhs-CRP  پس از تمرينات تداومي و تـناوبي هوازي حاكي از تخفيف فرايند آتروژنز است و استفاده از هر يك از دو روش تمريني تاثير مشابهي بر اين شاخص دارد.

 نسخه قابل چاپ