بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين پژوهش عبارت است از بررسي رابطه ميان ماکزيمم ميزان فعاليت الکتروميوگرافي (شاخصي از قدرت) و خستگي (شاخصي از استقامت) عضلات ارکتور اسپاين با ميزان انحناهاي سينه اي و کمري در افراد غير ورزشکار. در تحقيق حاضر 22 مرد غير ورزشکار با ميانگين قد 175.78±4.09 سانتي متر، ميانگين وزن 72.04±4.6 کيلوگرم، و ميانگين سن 25.4±3.7 سال به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابتدا ميزان انحناي سينه اي و کمري اين افراد با استفاده از دستگاه اسپاينال ماوس اندازه گيري شد. سپس، حداکثر ميزان فعاليت الکتروميوگرافي عضلات ارکتور اسپاين با دستگاه الکتروميوگرافي سطحي در حين انجام آزمون انقباض حداکثري اکستانسورهاي تنه سنجيده شد. در نهايت، آزمون نگه داشتن افقي تنه انجام شد و شاخص خستگي عضلات ارکتور اسپاين با محاسبه شيب فرکانس ميانه از روي سيگنال هاي خام الکتروميوگرافي به دست آمد. نتايج نشان دادند بين ماکزيمم ميزان فعاليت الکتروميوگرافي عضلات ارکتور اسپاين (قدرت) با ميزان انحناي سينه اي رابطه معناداري وجود ندارد، اما بين شاخص خستگي اين عضلات با ميزان انحناي سينه اي رابطه معنادار مثبتي مشاهده شد (p=0.022، r=0.535). علاوه بر اين، مشخص شد که رابطه معنادار و مثبتي ميان ماکزيمم ميزان فعاليت الکتروميوگرافي عضلات ارکتور اسپاين (قدرت) با ميزان انحناي کمري وجود دارد p=0.043، r=0.527))، ولي ميان شاخص خستگي اين عضلات باميزان انحناي کمري رابطه معناداري مشاهده نشد. با توجه به اين نتايج پيشنهاد مي شود هنگام مواجهه با ناهنجاري کايفوز به استقامت عضلات اکستانسور پشت و در هنگام تجويز تمرينات درماني براي اصلاح قوس کمري به قدرت و ضعف عضلات اکستانسور پشت توجه بيشتري شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر عبارت است از توصيف وضعيت مهارتي کشتي گيران نخبه تيم هاي ملي آزاد جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنيک منتخب (زير يک خم، بارانداز، دست تو، سر زير بغل، و فن کمر). براي اين منظور 143 نفر از کشتي گيران آزاد کار دعوت شده به اردوي تيم هاي ملي جوانان و بزرگسالان طي يک سال نمونه آماري اين تحقيق بودند (جوانان 70 نفر: سن 19.7±0.8 سال، قد 172.8±9.5 سانتي متر، وزن 77.4±19.5 کيلوگرم، چربي 11.5±3.5 درصد؛ و بزرگسالان 73 نفر: سن 24.4±2.6 سال، قد 173.2±9.3 سانتي متر، وزن 79.9±18.4 کيلوگرم، چربي 10.8±4.1 درصد). به هر کدام از تکنيک هاي مذکور از طريق فيلمبرداري از اجراي غير رقابتي و بازبيني آن، با توجه به شاخص هاي مورد نظر بر مبناي آزمون 20 ارزشي امتياز داده شد. با استفاده از روش هاي آمار توصيفي، ميانگين نمرات کسب شده از هر تکنيک در هر رده سني تعيين و نيم رخ مهارتي کشتي گيران گزارش شد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد ميانگين نمرات کشتي گيران آزادکار ايراني در هر دو رده سني جوانان و بزرگسالان در اجراي پنج تکنيک منتخب بالاتر از عدد 19 است.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه ارتباط بين تغييرات اينترلوکين (IL-6) 6 و کراتين کيناز (CK) سرم دختران فعال پس از دو نوع فعاليت زير بيشينه درون گرا و برون گرا. 30 دختر سالم فعال (23.07±1.76 سال، قد 163.50±4.83 سانتي متر، وزن 58.93±6.02 کيلوگرم، و VO₂max برابر با 34.65±3.03 ميلي ليتر بر کيلوگرم در دقيقه) از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه برون گرا (15 نفر) و درون گرا (15 نفر) تقسيم شدند و در فعاليت يک وهله اي دويدن روي نوار گردان با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه و به مدت 30 دقيقه شرکت کردند، به طوري که شيب نوارگردان در گروه برون گرا 5- درصد و در گروه درون گرا صفر بود. نمونه هاي خوني جهت اندازه گيري IL-6 و CK سرم پيش، بلافاصله، و دو ساعت پس از فعاليت از آزمودني ها گرفته شد. براي اندازه گيري IL-6 از روش الايزا و براي اندازه گيري CK از روش IFCC/DGKC استفاده شد. از آزمون تحليل واريانس با اندازه هاي تکراري و آزمون تعقيبي LSD براي مقايسه درون گروهي و آزمون t  مستقل براي مقايسه بين گروهي و آزمون همبستگي پيرسون براي تعيين ميزان همبستگي استفاده شد.
يافته ها نشان داد در گروه برون گرا ميزان IL-6 سرم خون بلافاصله پس از فعاليت افزايش معناداري داشت، که اين افزايش پس از دو ساعت قطع فعاليت نيز همچنان ادامه پيدا کرد (p<0.05). در هر دو گروه ميزان CK پس از فعاليت افزايش معناداري يافت، که پس از دو ساعت قطع تمرين CK به طور معناداري در هر دو گروه بالاتر از پيش از تمرين بود (p<0.05). رابطه معنادار بين ميزان IL-6 و CK در دو گروه مشاهده نشد (p>0.05).
نتيجه اينکه در فعاليت هاي زير بيشينه برون گرا مقدار IL-6 افزايش مي يابد و به نظر مي رسد با وجود افزايش CK افزايش IL-6 مرتبط با آسيب عضلاني نيست.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه اثر يک دوره تمرين با سه شدت مختلف بر ميزان آديپونکتين بافت هاي عضلاني، چربي، و کبد. به همين منظور، 32 سر موش صحرايي نر 8 هفته اي از نژاد وستاز با ميانگين وزن 185±54 گرم انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه تجربي تمرين با شدت بالا (80-85 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، تمرين با شدت متوسط (70-75 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، و تمرين با شدت پايين (50-55 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، و يک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه هاي تجربي به مدت 12 هفته، هر هفته 5 روز، و هر روز 60 دقيقه با شدت هاي تعيين شده روي نوار گردان با شيب صفر درجه به تمرين پرداختند. پس از 12 هفته تمرين مقدار آديپونکتين بافت هاي کبد، چربي، و عضله نعلي در حالت ناشتا در هر چهار گروه به روش ELISA اندازه گيري شد. نتايج حاصل از آزمون تحليل واريانس يک طرفه نشان داد غلظت آديپونکتين بافت چربي در گروه تمرين با شدت بالا و متوسط پش از تمرين ورزشي به طور معناداري افزايش يافت (p<0.05)، در حالي که مقدار آديپونکتين در دو بافت کبد و عضله نعلي پس از تمرين کاهش يافت، اگر چه اين کاهش به لحاظ آماري معنادار نبود. نتايج اين مطالعه نشان داد غلظت آديپونکتين بافت چربي در پاسخ به تمرين در موش هاي صحرايي نر سالم افزايش مي يابد، در حالي که به نظر مي رسد تغييرات غلظت آديپونکتين بافت هاي کبد و عضله در پاسخ به تمرين به عوامل متعددي از جمله تعادل انرژي بدن بستگي دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش عبارت است از بررسي تاثير تمرينات حرکت درماني بر کيفيت زندگي بيماران مبتلا به پارکينسون. 24 بيمار مرد مبتلا به پارکينسون به طور داوطلبانه در تحقيق شرکت کردند و به شکل تصادفي، به دو گروه 12 نفري آزمايش و گواه (ميانگين سني و انحراف استاندارد به ترتيب 6?.00±8.8 و 63.08±5.5) تقسيم شدند. به منظور ارزيابي کيفيت زندگي آزمودني ها، از پرسش نامه PDQL استفاده شد. طي 10 هفته تمرينات کششي و مقاومتي، گروه گواه تحت درمان هاي دارويي معمول بودند؛ اما گروه آزمايش علاوه بر درمان هاي دارويي، هر هفته در چهار جلسه يک ساعته تمرينات حرکت درماني شرکت کردند. يافته هاي چهار خرده مقياس و شاخص کلي کيفيت زندگي بين دو گروه در پيش آزمون اختلاف معناداري را نشان نداد. پس از مداخله، شاخص کلي کيفيت زندگي و خرده مقياس هاي علايم پارکينسوني، علايم سيستميک، و عملکرد اجتماعي فقط در گروه آزمايش معنادار داشتند. در خرده مقياس عملکرد هيجاني فقط در گروه گواه کاهش معنادار مشاهده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد تمرينات حرکت درماني بر کيفيت زندگي بيماران ميبتلا به پارکينسون تاثير مثبت دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اصلي اين تحقيق تجزيه و تحليل ويديويي آسيب هاي بازيکنان فوتبال شرکت کننده در جام ملت هاي آسياي 2007 بود. فيلم ويديويي 31 مسابقه از 32 مسابقه اين بازي ها با يک دستگاه ويديو ضبط شد و يکي از محققان آن را مشاهده و تجزيه و تحليل کرد. در مجموع 125 آسيب در 31 مسابقه ثبت شد يعني 109.7 آسيب در هر 1000 ساعت مسابقه يا 4 آسيب در هر مسابقه. اختلاف معناداري (p<0.05) در بروز آسيب بين شش دوره 15 دقيقه اي از زمان مسابقه مشاهده شد، به طوري که بيشترين تعداد آسيب در 15 دقيقه پاياني بازي (32.2 درصد) اتفاق افتاد. همچنين، تعداد بيشتري از آسيب ها در نيمه دوم (n=68) اتفاق افتاد تا در نيمه اول (n=49) و وقت هاي اضافي (n=8). بيشتر آسيب ها به طور معناداري (P=0.001) در منطقه دروازه اتفاق افتادند. همچنين، مهاجمان (23.2 درصد) به طور معناداري (P<0.05) بيشتر از ساير بازيکنان آسيب ديدند. بيشتر آسيب ها نيز بر اثر مبارزه هاي هوايي (28 درصد) ايجاد شدند (P=0.001). همچنين، ساق پا (20 درصد) به طور معناداري (P=0.001) بيش از ساير نقاط بدن آسيب ديد. تحقيق حاضر نشان مي دهد عواملي مانند زمان سپري شده از بازي، پست بازيکنان، و مناطق مختلف زمين بر ميزان آسيب ديدگي بازيکنان موثرند و دست اندرکاران کادر پزشکي، مربيان، و بدن سازان تيم ها در طراحي برنامه هاي پيشگيري از آسيب بايد بدان ها توجه کنند.

 نسخه قابل چاپ

با توجه به قابليت فراگير و گستره پوششي اينترنت و انواع کارکردهاي فناوري اطلاعات و ارتباطات در زمينه هاي مختلف، استفاده از اين فناوري براي فراگيري دانش و مهارت، به ضرورتي اجتناب ناپذير در حوزه آموزش و پژوهش تبديل شده است. در اين ميان دانشگاه ها و دانشجويان اصلي ترين عوامل تاثير گذار و تاثير پذير از اين دانش اند و اهميت ويژه اي دارند. حوزه تحقيق فناوري اطلاعات، به طور عام و رشته تربيت بدني، به طور خاص، کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته است. به همين منظور بررسي وضعيت دانشجويان از نظر ميزان آگاهي و نوع استفاده آنان از اين فناوري جديد و اين که اين موضوع با چه عوامل ديگري مي تواند مرتبط باشد، در اين پژوهش بررسي گرديد. اين تحقيق از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را دانشجويان رشته تربيت بدني دوره کارشناسي دانشکده تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه شهيد باهنر کرمان در سال تحصيلي 1385-1386 تشکيل مي دهند. روش نمونه گيري تمام شماري بود و تعداد 250 دانشجو در پژوهش مشارکت کردند. ابزار اين تحقيق پرسش نامه با سوالات پاسخ بسته، با طيف پنج ارزشي ليکرت بوده است. پايايي پرسش نامه از طريق آلفاي کرونباخ به دست آمد. روايي پرسش نامه با استفاده از نظرات اساتيد دانشگاه بررسي شد. از آزمون هاي آماري مرتبط شامل ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي استودنت گروه هاي مستقل با استفاده از نرم افزار تجزيه و تحليل آماري، SPSS نسخه 13 براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد سطح آگاهي اکثر دانشجويان (60%) از فناوري اطلاعات ضعيف و توجه برنامه ريزي اکثر دانشجويان (78%) نسبت به آينده شغلي آنان در حد متوسط است. به علاوه، يافته هاي پژوهش در بخش آزمون فرضيه ها نشان داد بين سطح آگاهي از فناوري اطلاعات، ارتباطات و عملکرد تحصيلي دانشجويان، رابطه مثبت و معناداري (p=0.037) وجود دارد ولي بين آگاهي از فناوري اطلاعات و ارتباطات با آينده شغلي رابطه معناداري (p=0.059) مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

پيش بيني در فوتبال همچون پيش بيني ديگر مسايل سياسي و اقتصادي امر بسيار پيچيده و مشکلي است، اما امروزه مدل هايي وجود دارند که با استفاده از آن ها مي توان تا حدودي نتايج و رده بندي هاي آتي را پيش بيني کرد. هدف از پژوهش حاضر ارايه مدل پيش بيني بر مبناي شبکه هاي عصبي فازي است تا بتوان بر اساس آن جايگاه تيم ملي فوتبال ايران در رده بندي فيفا را پيش بيني کرد. روش تحقيق حاضر از نوع توصيفي – تحليلي است که در بخش توصيفي، سوابق تيم ملي فوتبال ايران در 119 ماه گذشته (1996، آغاز عمليات رده بندي فيفا، تا آغاز سال 2006، شامل جايگاه ايران در رده بندي فيفا در پايان هر ماه ميلادي، امتياز تيم ايران در پايان هر ماه، نتيجه بازي ها، تعداد گل هاي رد و بدل شده، محل برگزاري مسابقه، نوع بازي، جايگاه تيم حريف ايران در رده بندي ماه قبل فيفا، و قدرت منطقه اي تيم حريف ايران) از سايت رسمي فيف به دست آمد؛ و در بخش تحليلي، اطلاعات توسط سيستم شبکه عصبي فازي تجزيه و تحليل شد و يک مدل پيش بيني براي آن نيز ارايه شد.
يافته هاي پژوهش نيز به دو شيوه ارايه شده است؛ شيوه اول مدل مفهومي است. در اين مدل مي توان با دادن متغيرهاي مستقل ذکر شده، جايگاه تيم ملي ايران در ماه هاي بعدي را پيش بيني کرد. اين روش نسبتا دقيق است و به رده بندي فيفا در ماه بعدي نزديک خواهد بود. شيوه دوم زماني است که متغيرهاي مستقل ذکر شده مشخص نباشند. در اينجا مي توان متغير مستقل را زمان در نظر گرفت و مدل پيش بيني مورد نظر را طراحي کرد. براي مثال، جايگاه ايران در 2 ماه آينده، به ترتيب 19، 20 و ... خواهد بود. اين روش، نسبت به روش اول، از دقت کمتري برخوردار است و هر چه دامنه زماني پيش بيني طولاني باشد از دقت آن کاسته مي شود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش عبارت است از بررسي عوامل تنش شغلي و رابطه آن با رضايت شغلي کارکنان تربيت بدني استان فارس. بدين منظور از تمامي کارکنان تربيت بدني استان با استفاده از پرسش نامه تنش شغلي اشپيل برگر و واگ (1999) و پرسش نامه رضايت شغلي اسپکتور (1997) آزمون به عمل آمد. نمونه آماري پژوهش 111 نفر بودند. حقوق به عنوان عامل تنش هم از نظر شدت و هم از نظر تکرار بالاترين نمره را به خود اختصاص داد. نداشتن وقت کافي در بعد شدت و محيط پر سر و صدا در بعد تکرار پايين ترين نمره را داشتند. از طرفي نتايج تحليل رگرسيون نيز حاکي از آن بود که عوامل شدت و تکرار رويداد هر دو قدرت پيش بيني مثبت و معناداري بر تنش شغلي دارند، ولي عامل تکرار قدرت پيش بيني بالاتري نسبت به شدت دارد. همچنين از ميان عوامل فشار کار و عدم حمايت سازمان در پيش بيني شدت و تکرار رويداد، هر دو قدرت پيش بيني مثبت و معناداري دارند، به ويژه عدم حمايت سازمان نقش پيش بيني بالاتري در شدت و در تکرار رويداد داراست. همچنين، نتايج نشان داد بين رضايت شغلي و عوامل تنش رابطه قوي وجود دارد. نتايج رضايت شغلي و تکرار رويداد و عدم حمايت سازمان نيز تفاوت معناداري (P?0.5) نشان داد. به ويژه تکرار رويداد اثر بيشتري بر رضايت شغلي دارد تا عدم حمايت از طرف سازمان. نتايج به طور کلي وجود تنش شغلي و نيز رابطه عوامل تنش شغلي با رضايت شغلي در بين کارکنان تربيت بدني استان فارس را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه تاثير يک دوره برنامه تمرين هوازي منتخب با چرخ کارسنج بر ميزان FEV1 و FVC، تحمل فعاليت، و ميزان تنگي نفس جانبازان شيميايي ريوي مبتلا به برونشيوليت ابليترانس بر اثر تحميل گاز خردل. 14 نفر از جانبازان شيميايي ريوي که بر اثر تماس با گاز خردل دچار ضايعه ريوي در حد متوسط شدند، با ميانگين سني 44.89±8.08 سال، وزن 77.41±12.57 کيلوگرم، 61.81±9.42 (FEV1) درصد پيش بين انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه کنترل (6 نفر) و تجربي (8 نفر) تقسيم شدند. ابتدا ميزان تنگي نفس بيماران از طريق پرسش نامه ATS ارزيابي شد. بيماران مانور اسپيرومتري FVC و FEV1 را انجام دادند. آزمون تحمل فعاليت (آزمون ميداني مسافت 6 دقيقه راه رفتن) در روز ديگر به اجرا درآمد. سپس، براي تعيين HRmax، آزمون بيشينه اصلاحي بروس روي نوار گردان انجام گرفت. گروه تجربي به مدت 4 هفته برنامه تمرين هوازي منتخب روي چرخ کارسنج را با شدت 70 تا 80 درصد HRmax در هر نوبت به مدت 20 تا 30 دقيقه و سه بار در هفته اجرا کردند. بعد از اتمام برنامه تمريني از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. در تحليل آماري داده ها، از t همبسته و مستقل استفاده شد. اختلاف معناداري آماري در سطح P?0.05 در نظر گرفته شد. نتايج تحقيق نشان داد اجراي برنامه تمرين هوازي بر ميزان FEV1 و FVC گروه تجربي اثرگذار بود و در پس آزمون با اندکي افزايش مواجه شد، اما معنادار نبود (مقادير p به ترتيب 0.361 و 0.09). از سوي ديگر، تغييرات بين گروهي FEV1 و FVC به دنبال تمرين تفاوت معناداري نداشت (مقادير P به ترتيب 0.724 و 0.443). اما به دنبال تمرين تفاوت معناداري در ميانگين تحمل فعاليت گروه تجربي (P=0.000) و در مقايسه با گروه کنترل به دست آمد (P=0.000). ميانگين ميزان تنگي نفس گروه تجربي، در پس آزمون (P=0.000) و در مقايسه با گروه کنترل تفاوت معناداري نشان داد (P=0.001). به طور خلاصه مي توان گفت که برنامه تمرين منتخب، ميزان FEV1 و FVC جانبازان شيميايي ريوي را به طور معناداري دگرگون نکرد، در حالي که ميزان تحمل آنان در برابر اجراي فعاليت هوازي و ميزان تنگي نفس بيماران به طور معناداري بهبود پيدا کرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق عبارت است از بررسي تاثير نظام ارتباطات سازماني بر تعارض در ادارات تربيت بدني استان آذربايجان غربي. روش شناسي تحقيق توصيفي و از نوع پيمايشي است. تمامي کارکنان ادارات تربيت بدني استان آذربايجان غربي نمونه اين تحقيق انتخاب شدند. پرسش نامه محقق ساخته به همراه پرسش نامه جمعيت شناختي ابزار تحقيق بودند. روايي و پايايي ابزار تحقيق از طريق نظرخواهي از کارشناسان تربيت بدني و اساتيد دانشگاه، اجراي يک طرح آزمايشي اوليه، همچنين معناداري پايايي دروني آن با ضريب آلفاي کرونباخ (?=0.936) تاييد شد. نتايج نشان داد که ارتباطات در ادارات تربيت بدني استان آذربايجان غربي رسمي است و آزادي عمل در برقراري ارتباط و اطلاع رساني موثر وجود ندارد. نتايج حاصل از آزمون باينوميال وجود تعارض بين فردي را در ادارات تربيت بدني نشان داد. با توجه به نتايج به دست آمده مشخص گرديد که تعارض موجود، ناشي از نظام ارتباطات سازماني حاکم بر اين ادارات است. پيشنهاد مي گردد مديران ادارات با پيروي از سبک رهبري تفويضي، اعطاي اختيارات لازم به کارکنان و بهبود وضعيت ارتباطي ميان واحدها، انجام فعاليت هاي آن اداره را با کارايي و اثربخشي بيشتر همراه کنند و از ميزان تعارض بين فردي موجود بکاهند.

 نسخه قابل چاپ

حرفه داوري در تمام رشته هاي ورزشي هميشه با استرس و اضطراب همراه بوده است. بنابراين، تشخيص منابع استرس داوران ورزشي ضروري به نظر مي رسد. هدف از مطالعه حاضر عبارت است از تعيين منابع استرس در داوران حرفه اي فوتبال ايران. نمونه آماري اين تحقيق را 86 داور حرفه اي فوتبال ايران تشکيل مي دهند که در سال 1386، در ليگ برتر و دسته يک فوتبال داوري مي کردند. براي جمع آوري داده ها از فرم مشخصات فردي (سن، سابقه داوري، و ميزان تحصيلات) و از پرسش نامه زمينه يابي منابع استرس، تجديدنظر شده براي داوران فوتبال ايران، استفاده شد. داوران شرکت کننده در کلاس توجيهي کميته داوران فوتبال پرسش نامه را تکميل کردند. روش آماري تحليل عامل اکتشافي با محاسبه %65.37 واريانس نشان داد چهار عامل مرتبط با عملکرد فني، تعارضات بين فردي، ارزيابي، و فشار زمان از منابع مهم استرس داوران است. در کل، ميزان استرس داوران حرفه اي فوتبال ايران در سطح متوسط به پايين بود. بين هيچ کدام از متغيرهاي سن، سابقه داوري، و سطح تحصيلات داوران با استرس کلي آنان ارتباط معناداري مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسي تغييرات غلظت GH و IGF-1 نسبت به استراحت هاي متفاوت بين ست ها در تمرينات مقاومتي. از اين رو، 15 ورزشکار رشته پرورش اندام با ميانگين سن 22±2 سال و وزن 84±8 کيلوگرم در اين تحقيق شرکت کردند. آزمودني ها دو برنامه تمرين مقاومتي مختلف را که از نظر حجم يکسان (حرکت پرس سينه و اسکات با 5 ست × 10 تکرار بيشينه) ولي از نظر استراحت بين ست ها متفاوت بودند انجام مي دادند (1 دقيقه در برابر 3 دقيقه استراحت). از آزمودني ها قبل، بلافاصله بعد، و 1 ساعت بعد از دو برنامه تمريني نمونه خون گرفته شد. نمونه هاي خون براي اندازه گيري ميزان GH و IGF-1 با استفاده از روش راديوايمونواسي (RIA) و لاکتات خون در آزمايشگاه تجزيه و تحليل شد. تجزيه و تحليل داده ها با آزمون تحليل واريانس دوسويه و آزمون تعقيبي شفه انجام شد. سطح معناداري در اين P<0.05 در نظر گرفته شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد هر دو برنامه تمريني در غلظت هورمون GH و لاکتات خون نسبت به قبل از تمرين افزايش معناداري را سبب شدند. همچنين، مقايسه تاثيرات دو برنامه نشان داد GH و لاکتات خون در برنامه تمرين مقاومتي با استراحت کوتاه مدت (1 دقيقه) نسبت به برنامه تمرين مقاومتي با استراحت بلندمدت (3 دقيقه) افزايش معناداري داشت. تغييرات هورمون IGF-1 نسبت به قبل از تمرين در هر دو برنامه تمرين مقاومتي از نظر آماري معنادار نبود. با اين وجود، افزايش معناداري در غلظت اين هورمون 1 ساعت بعد از انجام هر دو برنامه مشاهده شد. نتايج پژوهش حاضر از استراحت بين ست ها در تمرينات مقاومتي که متغير مهمي در افزايش غلظت هورمون هاي GH و IGF-1 است حمايت مي کند. بايد خاطر نشان کرد استراحت کوتاه مدت (1 دقيقه) بين دوره هاي تمريني نسبت به استراحت بلندمدت (3 دقيقه) افزايش بيشتري را در هورمون هاي آنابوليکي سبب شده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام پژوهش حاضر آزمون مدلي است که در آن متغيرهاي ونداليسم و اوباشگري متغير وابسته را تشکيل مي دهند و برخي متغيرهاي پيش وضعي، متغيرهاي مرتبط با نيروي انتظامي، رضايت از عوامل وضعيتي، استفاده از رسانه هاي جمعي، و قرار گرفتن در جماعت انبوه تماشاگران متغيرهاي مستقل تعريف شده اند. روش مطالعه توصيفي و از نوع پيمايشي و همبستگي است. مقياس هاي استفاده شده در تحقيق بر اساس مطالعه مقدماتي انجام شده در بين نمونه اي 40 نفري، داراي ضريب آلفاي کرونباخ حداقل 0.70 هستند. روايي مقياس ها نيز بر مبناي روايي محتوايي و صوري در حد قابل قبولي است. جامعه آماري عبارت است از حدود 80000 تماشاگر بازي فوتبال ميان دو تيم استقلال و پرسپوليس در تاريخ 10 فروردين 1386. نمونه آماري نيز عبارت است از 384 نفر از اين تماشاگران که به شيوه نمونه گيري لايه اي در دسترس انتخاب شدند. نتايج مطالعه نشان مي دهد، در مجموع، از ميان متغيرهاي مورد مطالعه، 12 متغير فرعي شامل هيجان طلبي و عقده گشايي، سابقه درگيري و نزاع، تيم گرايي، از هم گسيختگي رواني خانواده، تاثيرپذيري از گروه هم سالان، تماشاي فيلم هاي خشونت آميز، کنترل پليس، جماعت انبوه، بحران ها و وقايع زندگي، رضايت از عوامل وضعيتي، سابقه رفتار مجرمانه، و تحريک مطبوعات ورزشي به طور معناداري واريانس متغيرهاي ونداليسم و اوباشگري را تبيين مي کنند. نتايج نشان مي دهد مدل آزمون شده تا %82 توان تبيين متغيرهاي وابسته را داراست.

 نسخه قابل چاپ