بانک مقالات رشته تربیت بدنی

كمر درد در بين اقشار جامعه عارضه اي است كه مي تواند به علل و عوامل مختلفي از جمله روش زندگي، ميزان تحرک، اضافه وزن، فشارهاي گوناگون روي ستون فقرات که به خاطر ضعف هاي عضلاني و ناهنجاري ساختماني مربوط مي شود، موجب اختلالات آناتوميکي بين لگن و ستون فقرات و اندام تحتاني در واقع عدم تعادل عضلاني بين عضلات فلكسور و اكستنسورهاي مربوط به كمر و ران گردد. استفاده از روش کشش مرحله اي در مقابل مقاومت ممكن است موجب كشش عضلات كوتاه شده همسترينگ گرديده و تعادل عضلاني را در بين گروه عضلات فلكسور و اكستنسور مفصل ران گردد و در نتيجه ميزان درد كمر را كاهش دهد.
هدف از پژوهش حاضر چگونگي تاثير يكي از روشهاي درماني (تسهيل عصبي و عضلاني) به نام کشش مرحله اي در مقابل مقاومت است ک روي بيماران مبتلا به كمر درد مزمن يك طرفه با كوتاهي همسترينگ مي باشد. 56 آزمودني زن بيمار واجد شرايط از بيمارستان هاي تهران با سابقه يك سال درد برگزيده شد و بصورت تصادفي به دو گـروه تـجربي و كـنترل بـا ميـانگين سـني گـروه تـجربـي 34.5 سال، قـد 161±4 سانتي متر و وزن 69±12 كيلوگرم و گروه کنترل 33±5 سال، قد 161±9 سانتي متر و وزن 67±8 کيلوگرم تقسيم شدند. آزمودني ها پرسشنامه ميزان درد را تكميل کردند و براي مدت 12 جلسه هفته اي 3 نوبت و هر جلسه به مدت 90 دقيقه در محل تحقيق حضور يافتند.
براي اندازه گيري ميزان محدوديت حركتي عضلات همسترينگ از تست SLR و از گونيامتر يونيورسال براي اندازه گيري دامنه حركتي مفصل ران و براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون تي استودنت و خي دو با سطح اطمينان آزمون %95 و ميزان معناداري 05% مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه تفاوت معني داري در افزايش دامنه حركتي زا ويه مفصل ران در طول دوران درمان مشاهده شد (p<0.01). همچنين تفاوت معني داري در كاهش ميزان كمر درد در بيماران نشان داده شد كه با استفاده از روش درماني کشش مرحله اي در مقابل مقاومت مي توان ميزان درد كمر را درمان نموده و موجب كاهش آن شد (p<0.01).

 نسخه قابل چاپ

براي تعيين برخي ويژگي هاي حركت هاي نشانه گيري ساده دست انسان و يافتن شواهدي مبني بر نحوه برنامه ريزي و كنترل آنها، شاخص هاي انحناي خط سير (زاويه شروع و انحناي بيشينه) و مسير (زمان واكنش و زمان حركت) حركت هاي نشانه گيري 11 دانشجوي راست دست (18،86±2،21 ساله) مورد مطالعه قرار گرفت يافته ها پيرامون. ويژگي هاي جوهري عبارت بود از: 1) خط سير مستقيم، با حفظ در تمام نقاط فضا، 2) خط سير مستقل از تمرين بود و 3) نمودار سرعت خطي زنگوله اي و داراي تقارن بود. تغييرات زمان حركت نيز مستقل از مكان زاويه اي ارايه هدف و تمرين بود. در حالي كه زمان واكنش متناسب با افزايش جدايي زاويه اي افزايش يافت و تكرار دسته كوشش ها باعث كاهش آن شد. در كل يافته ها مشخص نمود كه برنامه ريزي و كنترل حرکت هاي دست بر حسب مختصات دکارتي انجام مي شود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف تحقيق حاضر توصيف و مقايسه تبحر حركتي دانش آموزان دختر و پسر10 و 11 ساله شهرستان اروميه بود. به همين منظور تعداد 360 دانش آموز (180 پسر و 180 دختر) از پايه هاي چهارم و پنجم مدارس دولتي مقطع ابتدايي شهرستان اروميه به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري تحقيق حاضر مجموعه آزمون تبحر حركتي بروينينكس - ازرتسكي(BOTMP)  بود. دو گروه آزمونگر آموزش ديده اجراي آزمون ها و ثبت اطلاعات را برعهده داشتند. نمرات خام حاصل از اجراي آزمونها ثبت و پس از تبديل به نمرات استانداردT ، به تفکيک جنسيت و سن طبقه بندي و مقايسه شدند. از روشهاي آمار توصيفي و آزمونهاي آمار استنباطي t مستقل و تحليل واريانس دوطرفه براي مقايسه گروه ها به تفكيك جنسيت و سن استفاده گرديد. سطح معناداري براي تمام آزمون ها a=0.05 در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد پسران در مهارت هاي حركتي درشت و دختران در مهارت هاي حركتي ظريف به صورت معناداري بهتر از گروه مقابل بودند. در تبحر حركتي هم برتري از آن دختران بود. دانش آموزان 11 ساله در مهارت هاي حركتي درشت و تبحر حركتي به صورت معناداري نسبت به دانش آموزان 10 ساله بهتر عمل كردند اما در مهارت هاي حركتي ظريف تفاوت معناداري بين دانش آموزان 10 و 11 مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير زمان هاي روز بر ركورد شناي 100 متر كرال سينه و برخي از فاكتورهاي فيزيولوژيكي در شناگران پسر نوجوان بود. تعداد 13 نفر از شناگران پسر نوجوان که در استخر بين المللي انقلاب شيراز به تمرين مشغول بودند به صورت در دسترس و بر اساس سابقه كسب مدال در مسابقات كشوري انتخاب شدند. متغيرهاي تحقيق شامل ضربان قلب، فشار دياستولي، فشار سيستولي، انعطاف پذيري مفصل شانه در دو حركت خم شدن و چرخش داخلي و رکورد شناي 100 متر کرال سينه بود. تمامي اين متغيرها در دو نوبت از زمان هاي روز (6 صبح و 6 عصر)، قبل و بعد از ركوردگيري اندازه گيري شده و با استفاده از آزمون t وابسته مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه ميانگين رکورد شناي 100 متر کرال سينه در ساعت 6 عصر (58.57 ثانيه) به طور معنا داري کمتر از 6 صــبح (59.17 ثانيه) بود (p<0.05 و t=-2.8) همچنين ميانگين متغيرهاي دماي بدن، ضربان قلب، فشار دياستول و فشار سيتولي در حالت استراحت در ساعت 6 عصر بيشتر از 6 صبح بود، اما تنها در مورد دماي بدن اين تفاوت معنادار بود (p<0.05 و t=5.50) هر چند انعطاف پذيري مفصل شانه در ساعت 6 عصر بيشتر از 6 صبح بوده ولي تنها در حرکت چرخش داخلي تفاوت معنادار بود (p<0.05 و t=2.81) به دنبال رکوردگيري، ميانگين دماي بدن (p<0.05 و t=6.09) و ضربان قلب (p<0.05 و t=2.33) در ساعت 6 عصر به طور معنا داري بيشتر از 6 صبح بود، در حالي که در متغيرهاي فشار سيتولي و فشار دياستولي تفاوت معناداري مشاهده نشد (P>0.05). از نتايج اين تحقيق مي توان نتيجه گيري كرد كه اجراي ورزشکاران نوجوان شناگر در ماده 100 متر کرال سينه تحت تاثير زمان هاي مختلف روز قرار گرفته، بطوريکه آزمودني ها در عصر داراي رکورد بهتري بودند.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر مطالعه ارتباط بين آزمونهاي تخصصي جسماني و مهارتي رشته بسکتبال در بازيکنان تيم ملي جوانان و بزرگسالان ايران بود. 50 نفر از اعضاي دعوت شده به تيم ملي جوانان (سن 16.8±0.37 سال، قد 193.7±9.73 سانتي متر و وزن 85.0±11.02 کيلوگرم) و بزرگسالان (سن 24.5±4.65 سال، قد 194.4±9.29 سانتي متر و وزن 92.7±13.93 کيلوگرم) در سال 1386 در اين پژوهش شرکت کردند. آزمون هاي سيمو، لمس خطوط، شناي روي كف دست، پرس سينه، جابجايي دست، دو 20 يارد رفت و برگشت، دو سرعت 30 يارد و دو 300 يارد به منظور ارزيابي آمادگي جسماني، و از آزمون هاي تخصصي سه گام چپ و راست، پاس سينه با دو دست و دريبل ايفرد جهت ارزيابي قابليت هاي مهارتي رشته بسکتبال استفاده شد. از آمار توصيفي براي توصيف نيمرخ بازيکنان و آزمون t مستقل براي تعيين تفاوت بين گروهي استفاده شد (p<0.05). آزمون کولموگروف - اسميرنوف جهت مطالعه توزيع طبيعي داده ها؛ ضريب گشتاوري پيرسون براي تعيين همبستگي بين آزمونهاي مهارتي و جسماني در هر دو رده سني و آزمون ICC جهت تعيين ضريب پايايي آزمونهاي مهارتي استفاده شد (p<0.05).
در آزمون هاي مهارتي، در هر دو رده سني، اعضا تيم ملي داراي ضريب پايايي بالايي بودند و در مقدار نسبي پرس سينه، جابجايي دست، دريبل ايفرد و سه گام چپ و راست بين تيم جوانان و بزرگسالان اختلاف معني دار مشاهده شد. همچنين، بين آزمون مهارتي دريبل ايفرد و آزمون جسماني دو سرعت 30 يارد، سه گام چپ و راست و لمس خطوط، پاس سينه و مقدار نسبي پرس سينه در گروه جوانان همبستگي معني داري مشاهده شد و در تيم بزرگسالان هيچ ارتباط معني داري مشاهده نگرديد. يافته ها نشان داد كه بازيكنان بسكتبال نخبه جوان ضعف مهارتي خود را با استفاده از قابليت هاي جسماني جبران مي کنند و اين در حالي است که به نظر مي رسد، بازيکنان بزرگسال اين مهارت ها را بيشتر با تکيه بر تجربه بالاي خويش انجام مي دهند. بنابراين به نظر مي رسد آزمون هاي مهارتي بويژه در بازيکنان جوان از اعتبار بالايي براي تعيين سطح مهارت اين بازيکنان برخوردار نمي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين مقاله برنامه درسي آموزش تربيت  بدني در دوره هاي پيش دبستاني، دبستان، راهنمايي و دبيرستان در ايران با كشورهاي كانادا و آمريكا مورد بررسي و مطالعه تطبيقي قرار گرفته است. جامعه آماري پژوهش عبارت از برنامه درسي ايالات متحده آمريكا و كانادا و ايران بوده است. از ميان روش هاي مطالعه تطبيقي روش جرج بردي كه شامل چهار مرحله توصيف، تفسير، همجواري و مقايسه است، استفاده شده است. منبع گردآوري اطلاعات راهنماي برنامه هاي درسي كشورهاي ياد شده بود كه از طريق شبكه اينترنت بدست آمدند و سپس در چك ليست هاي متعدد به تفكيك عناصر برنامه درسي اعم از زمينه هاي مفهومي، استانداردهاي آموزشي، راهبردهاي آموزشي (روش تدريس، سازماندهي، زمان بندي، نقش معلم، تسهيلات و تجهيزات آموزشي و منابع و مواد آموزشي) و راهبردهاي ارزشيابي تنظيم شدند. مهم ترين دستاورد اين تحقيق اين است كه مي بايست در برنامه درسي تربيت بدني آموزش و پرورش ايران با ديدگاهي وسيع تر تدوين شود و تقويت مهارت هاي برنامه ريزي، مديريت (خود رهبري، يادگيري مستقل، مديريت زمان، مديريت استرس)، مهارت ارتباط بين فردي، خود باوري و خود پنداره مثبت نيز به اهداف درس تربيت بدني افزوده شود. اين تحقيق نشان مي دهد كه در كشورهاي توسعه يافته به مسايل فوق در كنار تربيت جسماني اهميت زيادي داده مي شود. همچنين در برنامه كشورهاي مورد مطالعه استانداردهاي آموزشي براي هر پايه و مقطع طراحي شده است كه مي بايست در ايران نيز چنين كاري انجام شود تا عناصر برنامه درسي قابل ارزيابي و بررسي علمي باشند. در نهايت پيشنهاد اين مقاله اين است كه برنامه رسمي تربيت بدني نيز با فعاليت هاي فوق برنامه و تفريحي تلفيق و همراه شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف کلي از انجام اين پژوهش توصيف علل حمايت نکردن اسپانسرها از ورزش حرفه اي بانوان شهر اصفهان مي باشد. اهداف ويژه، توصيف تاثير اسپانسرشيپ شرکت هاي اسپانسر ورزش حرفه اي بانوان در فروش کالاهاي آنها، تغيير نگرش مردم نسبت به شرکت و رقابت با ساير شرکت ها است. اين تحقيق مطالعه اي توصيفي ـ تحليلي است كه به شكل ميداني انجام شده است . آزمودني هاي تحقيق را 50 شركت تشكيل مي دادند. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه با کمک برنامه رايانه اي SPSS و روش هاي آماري توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان مي دهد که شرکت ها در حمايت از ورزش بانوان به اهداف خود (افزايش فروش کالا و خدمات، ايجاد تصوير مناسب از شرکت در اذهان عمومي، رقابت با ساير شرکت ها و گسترش ميزان فروش) نمي رسند و به نظر مي رسد که دليل حمايت نکردن اسپانسرها از ورزش بانوان هم به اين علت باشد که شرکت ها به اهداف خود نمي رسند.

 نسخه قابل چاپ

هدف اصلي تحقيق حاضر بررسي تاثير ورزش بر بزهكاري نوجوانان مي باشد. روش پژوهش، پيمايشي بوده است و 384 دانش آموز سال سوم دبيرستان هاي شهر ساري كه در سال تحصيلي 86-85 مشغول به تحصيل بوده اند، به طور خود اجرا به پرسشنامه پاسخ داده اند. براي تبيين رابطه ورزش و بزهكاري از دو نظريه پيوند اجتماعي هيرشي و همچنين نظريه عزت نفس استفاده شده است. متغيرهاي ملاك تحقيق كه در پي تبيين متغير پيش بين يعني بزهكاري بوده اند، عبارت است از مشغوليت ورزشي، تعهد تحصيلي، دلبستگي، باور و عزت نفس. نتايج حاصل از تحليل رگرسيوني چند متغيره حاكي از آن است كه متغيرهاي دلبستگي، باور و عزت نفس رابطه معكوس و معناداري با بزهكاري داشته اند. در حالي كه با افزايش مشغوليت ورزشي، بزهكاري افزايش و با كاهش آن، كاهش نشان داده است. بين تعهد تحصيلي و بزهكاري نيز رابطه معناداري مشاهده نشده است. همچنين مقايسه ورزش هاي تيمي و انفرادي بيانگر اين است كه ورزش هاي تيمي و بزهكاري رابطه معناداري با يكديگر نداشته اند، حال آن كه با مشغوليت هر چه بيشتر در ورزش هاي انفرادي، بزهكاري افزايش نشان داده است.

 نسخه قابل چاپ

براي دستيابي به دو هدف رشد و بقا به عنوان اهداف بلند مدت هر رشته ورزشي، سازمان هاي ورزشي مي بايست توانايي رقابت داشته باشند که اين مهم، به مدد استفاده از دستاوردهاي بازريابي ورزشي امکان پذير مي گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت ليگ فوتبال حرفه اي ايران شکل گرفته است. از ميان عناصر چهار گانه آميخته بازاريابي ورزشي سعي در توصيف عنصر قيمت در ليگ فوتبال حرفه اي ايران و نيز مقايسه وضعيت مولفه هاي تشکيل دهنده قيمت در ميان ليگهاي فوتبال ايران، و دو کشور منتخب آسيايي ژاپن و کره جنوبي شده است. در اين مطالعه ابتدا با بررسي پيشينه موجود، مولفه هاي تشکيل دهنده قيمت در ليگ فوتبال ايران شناسايي، تلخيص، تلفيق و تکميل گرديد و در مجموع 16 مولفه نهايي مبناي طراحي سوالات پرسشنامه قرار گرفت. سپس پرسشنامه مذكور در ميان مديران باشگاه هاي حاضر در ليگ برتر فوتبال ايران، ژاپن و کره جنوبي توزيع گرديد. در ادامه داده هاي بدست آمده با توجه به چارچوب مطالعه، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت تا وضعيت فعلي و اولويت هر يک از مولفه ها (بر اساس اهميت آنها) در ليگ فوتبال ايران، کره جنوبي و ژاپن مشخص گردد. نتايج حاصل از اين مطالعه حاکي از آنست که از ديدگاه مديران باشگاهها، اکثريت متغيرهاي مورد بررسي در ليگ ايران از وضعيت چندان مطلوبي برخوردار نمي باشند و در اين ميان ليگ ژاپن نسبت به ليگ هاي ايران و کره جنوبي از وضعيت مناسبتري برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام مطالعه حاضر مقايسه نيروي برشي قدامي زانو در پاي چرخيده به داخل و خارج و نرمال در حرکت فرود تک پا بود. آزمودني هاي تحقيق را 30 نفر (15 مرد و 15 زن) از دانشجويان فاقد هرگونه آسيب (سن 22.00±1.73 سال و وزن 73.32±7.24 کيلوگرم و قد 175.08±5.34 سانتي متر) رشته تربيت بدني تشکيل دادند. آزمودني ها بر اساس تست افتادگي ناوي در هر جنس در سه گروه پاي چرخيده به داخل و خارج و معمولي قرار گرفتند. آزمودني ها از روي جعبه اي به ارتفاع 30 سانتي متر و به فاصله 15 سانتي متر از صفحه نيرو، به صورت تك پا روي مرکز صفحه نيرو فرود آمدند. اطلاعات مربوط به نيروها از طريق صفحه نيرو جمع آوري و بوسيله تقسيم کردن بر وزن افراد، نرمال و سپس فيلتر گرديدند. حداکثر نيروي عکس العمل زمين در جهت خلفي به عنوان نيروي برشي قدامي زانو (معادل فشار بر ACL) در نظر گرفته شد. جهت مقايسه سه گروه پاي مردان و همينطور مقايسه سه گروه پاي زنان از تحليل واريانس يک راهه استفاده گرديد. نتايج نشان داد گروه پاي چرخيده به داخل زنان نسبت به دو گروه ديگر زنان تفاوت معناداري از لحاظ نيروي برشي قدامي زانو دارند. احتمالا زناني که پاي چرخيده به داخل دارند نسبت به دو گروه ديگر زنان بيشتر در معرض صدمه به ACL مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين مطالعه مقايسه پايداري پويا در ناهنجاري پاي چرخيده به داخل و خارج در حرکت پرش - فرود بود. تعداد 27 نفر از دانشجويان پسر دانشكده تربيت بدني دانشگاه تربيت معلم (سن 23.29±1.65 سال، وزن 70.17±7.77 کيلوگرم) كه هيچ گونه آسيب ديدگي در اندام تحتاني و آسيب ديدگي مربوط به سر نداشتند، در اين مطالعه شركت كردند. با استفاده از آزمون شاخص افتادگي استخوان ناوي آزمودني ها در سه گروه پاي چرخيده به داخل (9 نفر)، پاي چرخيده به خارج (9 نفر) و پاي معمولي (9 نفر) قرار گرفتند. پايداري پويا آزمودني ها با استفاده از آزمون زمان رسيدن به پايداري كسب شد كه پايداري ورزشكار را در حركت پرش- فرود (كه از حركات آسيب زا ورزشي مي باشد) ارزيابي مي كند. زمان رسيدن به پايداري آزمودني در دو راستاي جانبي (ML) و قدامي – خلفي (AP) محاسبه شد. پس از محاسبه زمان رسيدن به پايداري مربوط به هر آزمودني داده هاي مربوطه با استفاده از روش آماري تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) و تحليل واريانس يك راهه (ANOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در راستاي جانبي ميانگين زمان رسيدن به پايداري در گروه پاي چرخيده به داخل با گروه پاي چرخيده به خارج تفاوت معني دار مشاهده شد. در حالي كه اختلاف ميانگين زمان رسيدن به پايداري بين گروه پاي چرخيده به داخل با پاي معمولي و همچنين پاي چرخيده به خارج با پاي معمولي معني دار نبود. از بين سه گروه پا، گروه پاي چرخيده به خارج در مقايسه با دو گروه ديگر ديرتر به پايداري رسيدند. کاهش پايداري در آزمودني هاي با پاي چرخيده به خارج ممکن است به علت ساختار مکانيکي و ساختمان خاص پاي چرخيده به خارج و همچنين نقص در گيرنده هاي عمقي مفصل و استراتژي هاي عضلاني اين نوع پا باشد. اختلال در پايداري افراد داراي پاي چرخيده به خارج ممکن است احتمال آسيب هاي مچ پا مانند اسپرين مچ پا و همچنين آسيب هاي مربوط به زانو را افزايش دهد.

 نسخه قابل چاپ

برنامه ريزي صحيح در دوران کودکي بويژه پيش از ورود به مدرسه مي تواند روند تکاملي فرد را متحول سازد. بدين منظور هدف از اين تحقيق بررسي اثر آموزش هاي پيش دبستاني بر مهارت هاي حرکتي پسران 6 - 5 ساله سنندج و مقايسه آن با هنجار موجود بود. تعداد 140 نفر از پسران ناحيه يک سنندج به صورت تصادفي ساده در دو گروه مجزا (گروه اول، افرادي که دوره پيش دبستاني را در مراکز خاص گذرانده و گروه دوم، افرادي که دوره پيش دبستاني را در منزل سپري کرده اند) قرار گرفتند. از پرسشنامه محقق ساخته و آزمون توانايي هاي حرکتي پايه BMAT استفاده شد. براي تجزيه و تحليل يافته ها نيز از آزمون آماري t مستقل استفاده گرديد. يافته هاي تحقيق نشان داد که تفاوت معني داري بين پسران در هر دو گروه از لحاظ تکامل مهارت هاي پايه وجود ندارد. آزمودني هاي  6- 5 ساله در خرده آزمون هاي پريدن، حرکات ترکيبي، شنا با صندلي، انعطاف پذيري و تعادل ايستا نسبت به هنجار موجود ضعيف تر هستند ولي در خرده آزمون هاي ضربه زدن، چابکي و هدف گيري نسبت به هنجار موجود تفاوت قابل ملاحظه اي مشاهده نگرديد. به طورکلي به نظر مي رسد که اتخاذ برنامه هاي مرتبط با فعاليت هاي حرکتي کودکان در دوره پيش از دبستان سبب تسريع رشد حرکتي آنان در اين محدوده سني مي شود.

 نسخه قابل چاپ

اصابت ضربه به سر در ورزش بوکس، امري اجتناب ناپذير است و بر اين اساس در پژوهش حاضر عملکرد نوروسايکولوژيکي حافظه در بوکسور هاي آماتور مورد ارزيابي قرار مي گيرد. جامعه آماري را سه گروه تشکيل مي دادند. گروه اول 20 بوکسور آماتور شهرستان قم (گروه تجربي) که حداقل چهار سال در معرض ضربات سر قرار داشته و به روش تصادفي انتخاب شدند. گروه دوم 20 فوتباليست ليگ دسته دوم شهرستان قم که به طور غير مستقيم در مدت مشابه در معرض ضربات سر قرار داشته و به عنوان گروه کنترل اول بودند. 20 نفر غير ورزشکار نيز به روش تصادفي در قالب گروه ديگر کنترل انتخاب شدند. براي درک اختلال مغزي، از روش مصاحبه بوسيله پزشک استفاده گرديد. سپس آزمونهاي بوناردل، حافظه بصري کيم کاراد و حافظه وکسلر (فرم الف)، انجام گرفت. تجانس واريانس هاي بين گروهي به روش آماري بدست آمد. آزمون تحليل واريانس يك سويه ميان وزن، قد، سن و تحصيلات گروه هاي حاضر تفاوت معني داري نشان نداد (p>0.05). به بيان ديگر، سه گروه همتا انتخاب شدند. آزمون تحليل واريانس يك سويه تفاوت معني داري را ميان جنبه نوروسايكولوژيك حافظه گروه هاي تحقيق در آزمونهاي حافظه وكسلر (فرم، الف) و بونادل نشان نداد (p>0.05). اما در خرده آزمون بازنگري بصري حافظه وكسلركمترين نمره مربوط به بوكسورها بود كه در مقايسه با فوتباليست ها و غير ورزشكاران اختلاف معني داري داشت (p<0.05). در آزمون حافظه بصري كيم كاراد، در حافظه بصري كوتاه مدت اختلاف معني داري بدست نيامد (p>0.05)، ولي در حافظه بصري ميان مدت و بلند مدت اختلاف معني داري ميان بوکسورها با فوتباليست ها و غير ورزشکاران مشاهده شد (p<0.05). به طور کلي يک دوره چهار ساله ورزش بوکس مي تواند تاثير بارز بر نقصان حافظه ديداري ميان مدت و بلند مدت بوکسورها داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ