بانک مقالات رشته تربیت بدنی

در این تحقیق تاثیرات حرکات کششی ایستا و پویا بر کوفتگی تاخیری و افزایش کراتین کیناز با یکدیگر مقایسه شده است. بیست مرد دانشگاهی در دو گروه کششی ایستا و پویا به صورت تصادفی قرار گرفتند. همه آنها سه دوره از 25 حرکت کششی را در مدت زمان 80 دقیقه انجام دادند، تنها تفاوت موجود در بین گروه ها این بود که گروه ایستا هر حرکت را به مدت 40 ثانیه در حالت ساکن نگه می داشتند در صورتی که گروه پویا این حرکات را در حالت حرکت اجرا می کردند.

برای تجزیه و تحلیل میانگین های اندازه گیری شده در کوفتگی تاخیری عضلانی و آنزیم کراتین کیناز (CK) قدرت ایزومتریک پایین تنه و دامنه حرکتی مفصل ران، از آزمون تحلیل واریانس عاملی (4×2) استفاده شده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثر برنامه هاي مداخله اي تمرينات تحمل وزن و مصرف منظم مکمل غذايي کلسيم بر چگالي مواد معدني استخوان هاي ران کودکان بود. به اين منظور نمونه اي 32 نفري از بين کودکان مهد "راه ظفر" با رضايت والدين به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. اين کودکان در چهار گروه مختلف به مدت پنج ماه تحت برنامه هاي مداخله اي قرار گرفتند. همگن بودن گروه ها از نظر کلسيم مصرفي ماهانه به وسيله پرسشنامه مصرف کلسيم بررسي شد. جمع آوري داده ها توسط دستگاه چگالي سنجي (DEXA) انجام و براي تحليل داده ها از آزمون هاي تحليل واريانس يک متغيره و t گروه هاي همبسته استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد اختلاف معناداري بين کلسيم مصرفي ماهانه گروه هاي تحقيق وجود ندارد (Sig=0.192 و F=1.696). نتايج مقايسه اختلاف ميانگين نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون BMDگردن استخوان ران در همه گروه ها معنادار بود (تمرينات تحمل وزن همراه با مصرف مکمل غذايي کلسيم،Sig=0.002 و t=4.919؛ تمرينات تحمل وزن، Sig=0.00 و t=6.232؛ مصرف مکمل غذايي کلسيم، Sig=0.00 و t=-7.86 و کنترل Sig=0.002 و t=5.499). در مجموع، مقايسه نمره هاي BMD گروه هاي تحقيق نشان داد، تفاوت بين ميانگين نمره هاي گروه ها معنادار است (Sig=0.019 و F=3.981) و بر اساس نتايج آزمون تعقيبي توکي اختلاف معناداري بين ميانگين گروه هاي 1 و 2 با گروه کنترل وجود داشت. اين يافته ها بر اهميت دوران کودکي و نوجواني به عنوان سنين حساس زندگي در شکل گيري تراکم استخوان تاکيد دارد و مويد اين نظريه مکانيکي در رابطه با استخوان هاست که "استخوان ها نسبت به بار وارده به وسيله اضافه کردن مواد معدني پاسخ مي دهند".

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر، بررسي تاثير دو نوع رژيم غذايي عنصر روي در دوران بارداري و شيردهي موش هاي ماده بر يادگيري، حافظه و عملکرد حرکتي نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روي و مکمل عنصر روي در دوران بارداري و شيردهي مادر، ممکن است بر حافظه، يادگيري و عملکرد حرکتي نوزادان آنها تاثير بگذارد. جامعه آماري تحقيق حاضر، موش هاي صحرايي ماده (نژاد آلبينو – ويستار) خريداري شده از انستيتو پاستور ايران بودند. بعد از مرحله جفت گيري، 12 مادر باردار انتخاب و به 3 گروه تقسيم شدند و در هفته آخر بارداري و کل دوران شيردهي رژيم غذايي مورد نظر را مصرف کردند. گروه اول، گروه کنترل بود که از غذاي استاندارد استفاده کرد؛ گروه دوم، گروه دريافت کننده مکمل روي که به مقدار 10 pm مکمل روي به آب آنها افزوده شد؛ و گروه سوم، گروه کمبود روي که از غذاي فاقد عنصر روي استفاده کردند. پس از اعمال متغير مستقل، براي هر گروه 12 سر موش نر به عنوان نمونه آماري در نظر گرفته شد که در 56 روزگي تحت آزمون حافظه و يادگيري از طريق ماز آبي موريس قرار گرفتند و در 66 روزگي عملکرد حرکتي آنها به وسيله دستگاه سنجش فعاليت حرکتي (Open Field) اندازه گيري شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس يک طرفه، آزمون تعقيبي توکي و تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مکرر استفاده شد. يافته هاي تحقيق حاضر نشان داد که کمبود عنصر روي در هفته آخر بارداري و دوران شيردهي موجب تخريب يادگيري، حافظه و ضعف در عملکرد حرکتي مي شود. به علاوه مکمل عنصر روي، سبب بهبود يادگيري و حافظه شد، اما تاثير معني داري بر عملکرد حرکتي نوزادان نداشت.

 نسخه قابل چاپ

هدف اصلي تحقيق حاضر، بررسي تاثير تمرين هاي ادراکي _ حرکتي بر بهبود قابليت هاي حرکتي کودکان با اختلال هماهنگي رشدي است. روش انجام تحقيق نيمه تجربي است. جامعه آماري پژوهش دانش آموزان دوره ابتدايي با اختلال هماهنگي رشدي (دختر و پسر) از سه منطقه انتخابي شهر تهران هستند که در سال تحصيلي 87-86 مشغول تحصيل بودند. نمونه آماري شامل 194 کودک است که به صورت تصادفي به دو گروه تجربي و کنترل تقسيم شدند. ابتدا از کل شرکت کنندگان پيش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربي به مدت 2 ماه (24 جلسه) فعاليت هاي ادراکي – حرکتي را انجام دادند و بعد از طي اين مدت، پس آزمون براي هر دو گروه به اجرا درآمد. کودکان توسط آزمون ارزيابي حرکتي که شامل مهارت هاي دستي، تعادل ايستا و پويا و مهارت هاي توپي بود. به منظور پاسخ به اين سوال که آيا تمرين هاي ادراکي – حرکتي انجام شده در بهبود اختلال هماهنگي رشدي کودکان موثرند يا خير، مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از طي مراحل مذکور، اطلاعات با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و نرم افزار کامپيوتري SPSS:PC نسخه 13 تجزيه و تحليل شد. نتايج بيانگر بهبود اختلال هماهنگي رشدي گروه تجربي نسبت به گروه کنترل است. از يافته هاي اين تحقيق مي توان استنباط کرد که تمرين هاي ادراکي – حرکتي سبب بهبود اختلال هماهنگي رشدي کودکان مي شوند. بنابراين پيشنهاد مي شود براي افزايش آمادگي حرکتي کودکان در مدارس و در نتيجه بهبود اختلال هاي رشدي، برنامه هاي تمريني ادراکي – حرکتي اجرا شود.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير آرايش هاي مختلف تمريني خودتنظيم و غيرخودتنظيم بر اکتساب، يادداري و انتقال تکاليف رديابي ساده و پيچيده انجام شد. به همين منظور 96 دانشجوي دختر و پسر راست دست دانشگاه يزد با دامنه سني 24-18 سال که واحد تربيت بدني عمومي (1 و 2) را در نيمسال اول 88-1387 اخذ کرده بودند، به طور داوطلب انتخاب شدند و به صورت تصادفي در 8 گروه (4 گروه تکليف رديابي ساده و 4 گروه تکليف رديابي پيچيده) 12 نفري گمارده شدند. هر يک از 4 گروه تمريني در قالب آرايش هاي تمريني (قالبي، تصادفي، خودتنظيم و جفت شده با خودتنظيم) قرار گرفتند. روش تحقيق از نوع نيمه تجربي است. تکليف مورد استفاده در اين تحقيق، نوعي تکليف رديابي است که به صورت نرم افزاري طراحي شده و هدف از اجراي آن رديابي مسير با حداکثر سرعت و حداقل خطا است و معيارهاي اکتساب تکليف، زمان حرکت و خطاي حرکت (کليک) منظور شد. آزمودني ها پس از شرکت در پيش آزمون، در مرحله اکتساب (2 جلسه)، 8 بلوک 16 کوششي را تمرين کرده و پس از 24 ساعت در آزمون يادداري و انتقال شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش هاي آماري تحليل واريانس عاملي مرکب و آزمون تعقيبي بونفروني آزمايش شد. نتايج نشان داد تفاوت معني داري بين روش هاي مختلف آرايش تمرين و نوع تکليف از زمان حرکت وجود دارد (P<0.05)، يعني اثر تداخل زمينه اي در مرحله اکتساب و يادداري زمان حرکت مشاهده شد، در حالي که بين روش هاي مختلف آرايش تمرين و نوع تکليف از خطاي کليک تفاوت معني داري مشاهده نشد؛ به عبارتي اثر تداخل زمينه اي در رابطه با خطاي کليک مشاهده نشد. تفاوت ها در مرحله انتقال معني دار نبود، ولي گروه هاي خودتنظيم از هر دو نوع تکليف نسبت به ساير گروه ها از ميانگين عملکردي بهتري برخوردار بودند. اين يافته پيشنهاد مي کند ضمن بهره گيري از تاثيرات مثبت تداخل زمينه اي، روش تمريني خودتنظيم را نيز مي توان به عنوان متغير اثرگذار در سازماندهي تمرين محسوب کرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اصلي تحقيق حاضر، تاثير ارايه بازخورد خودکنترل و آزمونگرکنترل با استفاده از بازخورد نوار ويديويي بر يادگيري مهارت حرکتي دارت بود. به اين منظور 200 دانشجوي داوطلب دختر کوي دانشگاه تهران در اين پژوهش شرکت کردند. بعد از پرکردن پرسشنامه، از بين 152 داوطلب واجد شرايط، 36 نفر به طور تصادفي انتخاب شدند. بعد از پيش آزمون 10 کوششي و همگن سازي در سه گروه خودکنترل، آزمونگر کنترل و جفت شده قرار گرفتند. گروه خود کنترل هنگام درخواست بازخورد نوار ويديويي دريافت کردند. گروه آزمونگر کنترل بعد از 5 کوشش و گروه جفت شده نيز همراه با گروه خودکنترل بازخورد دريافت کردند. از همه گروه ها فيلمبرداري شد. مرحله تمرين، 100 کوشش شامل 10 سري 10 کوششي بود و آزمون يادداري و انتقال 48 ساعت بعد گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس يکطرفه تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي توکي و براي رسم نمودارها از نرم افزار اکسل استفاده شد. نتايج نشان داد که نوع بازخورد بر شکل مهارت حرکتي دارت در اکتساب، يادداري و انتقال تاثير معني داري دارد (P<0.05) نوع بازخورد بر دقت مهارت حرکتي دارت در اکتساب، يادداري و انتقال تاثير معني داري دارد (P<0.05). در کل نتايج نشان داد، افرادي که بازخورد نوار ويديويي به صورت خودکنترل دريافت کردند، عملکرد بهتري (شکل و دقت) از گروه آزمونگر کنترل و جفت شده داشتند.

برنشتاين (1967)، براي هماهنگي اندام و کنترل درجات آزادي چند مرحله پيشنهاد داد. در مراحل اوليه تمرين و کسب يک مهارت حرکتي، مشکل هماهنگي از طريق تثبيت اوليه درجات آزادي کاهش مي يابد، سپس تمرين بيشتر از طريق رفع محدوديت هاي واقع بر اندام موجب افزايش درجات آزادي و مشارکت آنها در يک سيستم قابل کنترل مي شود. "تثبيت" درجات آزادي از لحاظ عملي هم با ثابت و محکم شدن درجات آزادي مفاصل و هم با تشکيل پيوندهاي قوي بين اندام و درجات آزادي متعدد قابل توضيح است. در مقاله حاضر، نويسندگان شيوه استخراج و تفسير داده هاي سينماتيکي را براي تبيين تغييرات الگوي حرکات بدن از طريق پديده هاي تثبيت / آزادسازي و جفت شدن مفاصل در يک آزمودني مرد دانشگاهي سالم و راست برتر (سن: 26 سال؛ قد: 172 سانتيمتر؛ وزن: 80 کيلوگرم) که به تمرين حفظ تعادل روي پايداري سنج مي پردازد، معرفي مي کنند. داده ها با استفاده از دستگاه تجزيه و تحليل سه بعدي که شامل سه دوربين فيلمبرداري و برنامه تحليل حرکت رايانه اي شريف (SMA) در نرم افزار MATLAB بود که موقعيت 19 مارکرپاسيو نصب شده روي بدن و دستگاه پايداري سنج را اندازه گيري مي کرد. قبل از هر کوشش، دستگاه را به کمک يک چهارچوب فلزي با ابعاد مشخص کاليبره کرديم. اين امر امکان تبديل مقادير دوبعدي آشکارسازي دوربين را به مختصات سه بعدي واقعي فراهم مي سازد. سپس، متغيرهاي زير براي سه کوشش اول، پنجم و نهم از يک دوره تمريني نه کوششي (3 جلسه× 3 کوشش) محاسبه شد: 1) تغييرپذيري پايداري سنج (SV) به عنوان شاخص عملکرد، 2) تغييرپذيري مطلق و نسبي زواياي مفصلي (RV) براي بررسي تثبيت و آزادسازي و 3) همبستگي بين سري هاي زماني زواياي مفصلي به منظور بررسي جفت شدن زوج مفاصل. سرانجام، نحوه تفسير متغيرهاي استخراج شده و محدوديت هاي موجود در زمينه مطالعات تغييرپذيري درجات آزادي به همراه پيشنهادهايي براي تحقيقات آتي ارايه شد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر، مقايسه اثر 5 و 10 هفته تمرين ايروبيک و يوگا بر مولفه هاي خودتوصيفي بدني دانشجويان دختر بود. به اين منظور 57 دانشجوي دختر غيرفعال دانشگاه فردوسي مشهد با دامنه سني 25 – 19 سال که تجربه اي در روش هاي تمريني منتخب نداشتند، انتخاب و به طور تصادفي و به تعداد مساوي به دو گروه تجربي ايروبيک و يوگا و يک گروه کنترل تقسيم شدند. آزمودني هاي گروه هاي تجربي، به مدت 10 هفته، 2 جلسه در هفته و 60 دقيقه در هر جلسه، در برنامه تمريني مشخص شرکت کردند و آزمودني هاي گروه کنترل در اين مدت در هيچ برنامه تمريني سازمان يافته اي شرکت نداشتند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه خودتوصيفي بدني (PSDQ) در سه نوبت شروع، وسط و پايان برنامه تمرين استفاده شد. تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبي توکي نشان داد در پايان 5 هفته تمرين، مولفه هاي هماهنگي و لياقت ورزشي در گروه يوگا نسبت به گروه ايروبيک و کنترل به طور معني داري بيشتر بود (P<0.05). همچنين در پايان 10 هفته تمرين در گروه يوگا مولفه هاي هماهنگي و فعاليت بدني نسبت به گروه کنترل، و مولفه قدرت نسبت به گروه ايروبيک و کنترل به طور معني داري بالاتر بود (P>0.05). علاوه بر اين، مولفه هماهنگي در گروه ايروبيک به طور معني داري بيشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). آزمون t گروه هاي وابسته نشان داد در گروه يوگا، مولفه هاي لياقت ورزشي و قدرت در پايان 10 هفته تمرين به طور معني داري بيشتر از 5 هفته تمرين بود (P<0.05). نتايج نشان داد در گروه يوگا، افزايش معني دار مولفه هاي هماهنگي، فعاليت بدني و لياقت ورزشي به تاثيرات 5 هفته اول و افزايش معني دار قدرت به تاثيرات 5 هفته دوم تمرين مربوط است. اين نتايج به مزيت نسبي تمرينات يوگا و نياز به تعداد جلسات بيشتر براي بهبود برخي از مولفه هاي خودتوصيفي بدني اشاره دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي ضرورت گرايشي شدن آموزش رشته تربيت بدني در سطح دانشگاه هاي کشور بود. بدين منظور پرسشنامه اي در مقياس ليکرت تنظيم و بين 80 نفر از جامعه دانشگاهيان کشور (20 نفر هيات علمي، 20 نفر فارغ التحصيل، 20 نفر دانشجو و 20 مربي برجسته) به عنوان نمونه آماري توزيع گرديد. اطلاعات مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفت، نتايج کلي حاکي از توافق قوي گرايشي شدن آموزش تربيت بدني است. بدين شرح که 88 درصد وضع کنوني رشته تربيت بدني را مناسب ارزيابي نکردند، 83 درصد موافق گرايشي شدن بودند، 92 درصد موافق گرايشي شدن در مقطع کارشناسي بودند و بيش از 80 درصد هم موافق گرايشي شدن در مقطع کارشناسي ارشد بودند، حدود 80 درصد با ايجاد گرايش هاي جديد مثل تغذيه، علم تمرين، طراحي تمرين، معلولين و بازپروري و حرکات درماني موافق اند و پيشنهاد داده اند که اين رشته ها بايد در برنامه آموزشي تحصيلات تکميلي رشته تربيت بدني و علوم ورزشي گنجانيده شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير دو نوع رژيم غذايي (رژيم غذايي کمبود عناصر روي و آهن) بر برخي شاخص هاي آنتروپومتريکي (قد و وزن)، رشد مغزي و عملکرد حرکتي موش هاي صحرايي جوان بود. جامعه آماري تحقيق را موش هاي نر و ماده (نژاد آلبمينو – ويستار) انستيتو پاستور ايران تشکيل دادند. پس از جفت گيري، 30 سر موش ماده باردار به طور تصادفي در سه گروه 10 تايي قرار گرفتند. موش هاي مادر طي 28 روز (يک سوم آخر دوره بارداري و 21 روز دوره شيردهي) رژيم هاي غذايي استاندارد، کمبود عنصر روي  (0.5<Zn<1.5ppm)و کمبود عنصر آهن (2<Fe<6ppm) را دريافت کردند. پس از زايمان، 40 سر نوزاد نر در هر گروه تا 70 سن روزگي در سه مرحله بدو تولد، پايان شيرخوارگي (21 روزگي) و جواني (70 روزگي) از نظر برخي شاخص هاي آنتروپومتريکي (قد و وزن)، رشد مغزي و غلظت عناصر روي و آهن سرم خون بررسي شدند. سرانجام عملکرد حرکتي موش ها با استفاده از ماز آبي موريس و دستگاه Open-Field اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبي توکي در سطح معني داري P<0.05 نشان داد که علاوه بر نقش مهم عناصر روي و آهن در رشد مطلوب جسماني و مغزي، اين دو عنصر در عملکرد حرکتي مطلوب موش هاي جوان نيز موثرند. به طور کلي نتايج تحقيق بيان مي کنند که عنصر روي داراي اهميت بيشتري نسبت به آهن در رشد جسماني، مغزي و عملکرد حرکتي مطلوب است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق، بررسي و مقايسه تاثير شيوه هاي مختلف تمرين بدني و ذهني بر يادگيري مهارت شوت بسکتبال بود. به منظور تحقق اهداف 40 نفر از دانش آموزان عقب مانده ذهني آموزش پذير مبتدي مقطع راهنمايي استان تهران به صورت تصادفي انتخاب شده و بر اساس نمره هاي پيش آزمون و بهره هوشي در 5 گروه 8 نفري همگن سازماندهي شدند. پس از توجيه کلي در مورد چگونگي انجام تمرينات مربوط، آزمودني ها تمرينات خود را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به تعداد 30 تکرار انجام دادند. جمع آوري اطلاعات لازم در زمينه چگونگي وضعيت و پيشرفت آزمودني ها در مهارت ملاک، با استفاده از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال از نقطه پنالتي صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده ها که با استفاده از آزمون آماري K-s، t همبسته، تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبي توکي انجام شد، نشان داد که تمرين بدني و ذهني بر يادگيري حرکتي دانش آموزان عقب مانده ذهني تاثير معني داري داشته است و تمرين بدني که تمرين ذهني دنبال شود، به بيشترين ميزان يادگيري منجر مي شود. ازاين رو، نتايج تحقيق نشان مي دهد ترکيب تمرين بدني و تمرين ذهني در افراد کم توان ذهني به بيشترين ميزان يادگيري منجر مي شود.

 ن

بررسي ارتباط بين آرام سازي و تمرينات ريتميک با نظر به ساز و کارهاي انعطاف پذيري – کارکردي سيستم عصبي، از موضوع هايي مي باشد که در تحقيقات اخير به آن اشاره شده است. هدف از تحقيق پيش رو، بررسي تاثير تمرينات ريتميک بر عمق بخشي آرام سازي جودو کاران تيم ملي بود. 30 ورزشکار مرد از تيم ملي جودو، در سه گروه ده نفره کنترل، تجربي 1( گروه تمرينات آرام سازي) و تجربي 2 (گروه تمرينات آرام سازي و ريتميک)، در اين تحقيق مشارکت داشتند. بر اساس يک دوره اجرايي سه ماهه (دو دوره شش هفته اي که در شش هفته اول، تمرينات آرام سازي براي دو گروه تجربي 1 و 2 در نظر گرفته شد و در شش هفته دوم، براي گروه کنترل همانند دوره قبل، تمريني در نظر گرفته نشد و براي ديگر گروه ها، تمرينات آرام سازي و ريتميک به اجرا در آمد)، با استفاده از شاخص اندازه گيري EMG، داده ها ثبت شد و با به کارگيري آزمون هاي تحليل واريانس يک طرفه و اندازه گيري هاي مکرر، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از آزمون فرضيه ها، بيانگر اين بود که بين آرام سازي گروه ها، اختلاف معني داري وجود دارد. به عبارتي مي توان گفت دوره هاي تمريني و همچنين تمرين ريتميک، در ارتقا آرام سازي تاثير بسزايي دارد. يافته ها با توجه به فرضيه هاي اخير و ديدگاه هايي که در زمينه تمرينات ريتميک و آرام سازي مطرح اند، مورد بحث قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان داد که تمرينات ريتميک آرام سازي را توسعه مي دهد و موجب عمق بخشي آن مي شود.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر با هدف مقايسه تاثير دو روش خودالگودهي و نمايش ويديويي فرد ماهر بر يادگيري مهارت سرويس واليبال انجام شد. آزمودني ها 30 نفر از دانش آموزان مبتدي پسر 14-12 سال بودند که سابقه بازي واليبال نداشتند و پس از انجام پيش آزمون به دو گروه همسان تقسيم شدند. گروه خودالگودهي (15 نفر) شيوه اجراي خود در تکليف ملاک را و گروه نمايش ويديويي فرد ماهر (15 نفر) اجراي مهارت را توسط يک فرد ماهر از طريق فيلم ويديويي تماشا مي کردند. هر دو گروه آموزش کلامي نيز دريافت مي کردند. مدت دوره 4 هفته، هر هفته 3 جلسه بود. در پايان جلسه دوازدهم آزمون اکتساب و ده روز بعد آزمون يادداري به عمل آمد. براي تحليل داده ها از آزمون ها t همبسته و t مستقل استفاده شد. سطح معني داري آلفاي 0.05 نيز در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد که هر دو گروه در اکتساب و يادداري مهارت ملاک پيشرفت معني داري داشتند. دو گروه تفاوت معني داري در آزمون اکتساب با هم نشان ندادند، اما در يادداري تکليف، گروه نمايش ويديويي فرد ماهر برتري معني داري بر گروه خودالگودهي داشت. به نظر مي رسد نمايش ويديويي فرد ماهر به يادگيري بهتر در سرويس واليبال منجر مي شود.

 نسخه قابل چاپ

امروزه، بهبود مهارت هاي حرکتي از طريق تمرين، مورد توجه محققان و مربيان تربيت بدني است، با اين حال روشن شده که تغييرپذيري شيوه هاي تمريني براي اجرا و يادداري مهارت حرکتي نيز مفيد و موثر است. هدف کلي اين تحقيق، بررسي تعيين تاثير تمرين به روش مسدود و تصادفي بر عملکرد و يادداري مهارت هاي پاس فوتبال در نوآموزان 12 ساله مدرسه فوتبال باشگاه فرهنگي - ورزشي دانش استان آذربايجان شرقي است. به اين منظور و به عنوان نمونه، 24 نوآموز پسر 12 ساله به صورت تصادفي انتخاب و بعد از برابرسازي ميانگين ها در گروه 12 نفري گروه بندي و سپس آموزش و تمرينات لازم ارايه شد و در نهايت آزمون هاي لازم محقق ساخته با روايي و اعتبار مناسب (پاس بغل پا=0.86، پاس کات داخل پا=0.81 و پاس کات بيرون پا=0.79) از آنها به عمل آمد. متغيرهاي تحقيق، روش هاي تمريني مسدود و تصادفي (مستقل) و عملکرد و يادداري (وابسته) بود. از آمار توصيفي براي طبقه بندي داده ها و در آمار استنباطي از روش هاي آماري تي تست و يو من ويتني براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج حاصل  نشان داد که اختلاف معني داري بين عملکرد و يادداري مهارت هاي پاس فوتبال در تمرينات مسدود و تصادفي در سطح کمتر از 0.05 وجود دارد، به اين معني که تمرين به روش مسدود، عملکرد نوآموزان و تمرين به روش تصادفي، يادداري مهارت هاي پاس فوتبال نوآموزان را تحت تاثير قرار مي دهد و بهبود مي بخشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر، بررسي سلامت رواني دبيران تربيت بدني و غيرتربيت بدني بود. به اين منظور 403 دبير شامل 105 دبير تربيت بدني و 298 دبير غيرتربيت بدني از ميان جامعه دبيران استان آذربايجان غربي با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و پرسشنامه سلامت رواني (MHI) روي آنها اجرا شد. نتايج پژوهش نشان دهنده ميزان بهزيستي روان شناختي بهتر دبيران تربيت بدني در مقايسه با دبيران غيرتربيت بدني بود. ميزان بهزيستي روان شناختي دبيران مرد بالاتر از دبيران زن بود. ميزان بهزيستي روان شناختي دبيران داراي شغل دوم به طور معني داري کمتر از دبيران فاقد شغل دوم بود. بهزيستي روان شناختي دبيران متاهل کمتر از دبيران مجرد بود، البته ميزان درماندگي روان شناختي دبيران متاهل تفاوت معني داري با دبيران مجرد نداشت. ميزان بهزيستي روان شناختي دبيران رسمي تربيت بدني بيشتر از دبيران حق التدريس تربيت بدني بود. همچنين ميزان بهزيستي روان شناختي دبيران مرد داراي همسر شاغل به طور معني داري کمتر از دبيران مرد داراي همسر خانه دار بود.

 نسخه قابل چاپ