بانک مقالات رشته تربیت بدنی

شوت جفت يکي از مهم ترين راه هاي کسب امتياز در بازي بسکتبال است. لذا، شناسايي عوامل موثر بر موفقيت شوت جفت مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي بيومکانيک اجراي شوت جفت موفق و ناموفق بسکتباليست هاي مرد نخبه بود. در اين تحقيق شش نفر از بهترين شوت زن هاي سوپرليگ با ميانگين سني 23.33±3.04 سال، قد 18967±2.21 سانتي متر، وزن 84±5.58 کيلوگرم، و سابقه بازي 10±2.5 سال شرکت داشتند. هشت مارکر روي نشانگرهاي آناتوميکي (برجستگي هاي استخواني) ويژه آزمودني ها نصب و از آن ها خواسته شد از دو مسافت 4.25 متر و 6.25 متر شوت جفت ارسال دارند. اطلاعات کينماتيکي (زاويه مفاصل، دياگرم زاويه به زاويه) و کينتيکي (جا به جايي و محل قرارگيري مرکز فشار) مربوط به شوت هاي موفق و ناموفق با استفاده از دو دوربين فيلمبرداري و صفحه نيرو ثبت و پردازش شد. براي تجزيه و تحليل آماري بين دو اجراي موفق و ناموفق آزمون ناپارامتري ويلکاکسون و مدل رگرسيون لجستيک در سطح (P£0.05) به کار رفت. در شوت جفت دو امتيازي اختلاف بين ميانگين زواياي مفاصل در شوت موفق و ناموفق به ترتيب در مفاصل مچ پا، مچ دست، و ران و در شوت جفت سه امتيازي در مفاصل ران و مچ پا معنادار بود. نتايج به دست آمده نشان داد تغييرات زاويه اي مفاصل در لحظه رهايي و موقعيت قرارگيري مرکز فشار در وضعيت خميدگي بر نتيجه شوت جفت تاثير دارند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق عبارت است از مقايسه انگيزش پيشرفت و خرده مقياس هاي آن (رقابت جويي، پيروزي گرايي، هدف گرايي) دو بازيکنان تيم هاي رده بالا و پايين ليگ برتر فوتبال ايران. آزمودني هاي تحقيق 115 بازيکن بودند که به دو گروه تقسيم شدند: 57 نفر از بازيکنان تيم هاي رده اول تا سوم رده بندي در گروه تيم هاي رده بالا، و 58 نفر از بازيکنان سه تيم رده آخر در گروه تيم هاي رده پايين. ابزار اندازه گيري تحقيق پرسش نامه ورزش گرايي (گيل، 1988) بود که بهرام و همکاران (1381) آن را هنجاريابي کردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t مستقل در سطح a=0.05 استفاده شد. نتايج نشان داد بين انگيزش پيشرفت و دو خرده مقياس رقابت جويي و هدف گرايي، بازيکنان تيم هاي رده بالا و پايين ليگ برتر فوتبال تفاوت معنادار آماري ندارند. اما، بين پيروزي گرايي بازيکنان تيم هاي رده بالا در مقايسه با بازيکنان تيم هاي رده پايين تفاوت آماري معناداري ملاحظه شد. به عبارت ديگر، مي توان گفت پيروزي گرايي بازيکنان تيم هاي رده بالا در مقايسه با بازيکنان تيم هاي رده پايين در سطح اطمينان %95 بيشتر است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق عبارت است از بررسي شيوع و علل آسيب هاي اندام تحتاني زنان ورزشکار فوتسال ليگ برتر 85-86. 64 بازيکن از 5 تيم شرکت کننده در ليگ برتر فوتسال زنان کشور در اين تحقيق شرکت کردند. اطلاعات مربوط به آسيب با استفاده از پرسش نامه و به کمک پزشکان تيم جمع آوري شد. از آزمون خي دو براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. به طور کلي، 88 درصد آسيب ها در اندام تحتاني رخ داد، که بيشتر آن ها در زانو (54.5 درصد) و مچ پا (20.5 درصد) بود (P<0.05، c²=36.4). متداول ترين نوع آسيب اسپرين (63.6 درصد)، استرين (13.6 درصد)، و ضرب ديدگي (11.4 درصد) (P<0.05، c2=35.09) و شايع ترين آسيب زانو، آسيب ليگامنت متقاطع قدامي (58.3 درصد) بود. تفاوتي بين ميزان آسيب هاي برخوردي و غيربرخوردي مشاهده نشد (P>0.05، c2=2.27). تغيير مسير و فرود نامناسب از علل اصلي بروز آسيب ها بود (P>0.05، c2=6.7). ميزان آسيب هاي شديد از متوسط و خفيف بيشتر بود (P<0.05، c2=14.3). از نتايج اين تحقيق مي توان نتيجه گيري کرد که در زنان فوتساليست حرفه اي ايران بيشترين آسيب هاي اندام تحتاني در زانو و مچ پا، و بيشتر از نوع اسپرين و استرين رخ مي دهد. آسيب ليگامنت متقاطع قدامي نيز جزء شايع ترين آسيب هاست. بيشتر آسيب ها بر اثر تغيير مسير و فرود نامناسب رخ مي دهند.

 نسخه قابل چاپ

تغيير الگوي توزيع چربي در زنان يائسه با كاهش عملكرد تخمدان ها ارتباط دارد و اين امر منجر به افزايش ميزان شيوع بيماري هاي قلبي - عروقي پس از يائسگي مي شود. لذا شناسايي روش هاي كم خطر براي كاهش چربي احشايي در شرايط فقدان استروژن اهميت دارد. هدف از اين پژوهش عبارت است از بررسي اثر تمرين هوازي بر وزن چربي احشايي موش هاي صحرايي اواركتومي شده. براي اين منظور، تعداد 32 سر موش صحرايي ماده 11 هفته اي از نژاد ويستار با ميانگين وزن 168.56±13.36 گرم به صورت تصادفي هدفدار در سه گروه (اواركتومي شده و تمرين، شم، اواركتومي شده) قرار گرفتند. دو هفته بعد از جراحي، موش ها به مدت 8 هفته ( هر هفته 5 روز و هر روز 60 دقيقه با سرعت 26 متر بر دقيقه و شيب 10 درجه) روي تردميل جوندگان تمرين كردند. در پايان برنامه، همه حيوانات كشته شدند و چربي احشايي به روش جراحي باز استخراج و توزين گرديد. براي آزمون فرضيه ها از تحليل واريانس يکطرفه با آزمون تعقيبي شفه و آزمون t هم بسته استفاده شد. سطح معناداري آماري P<0.05 تعيين شد. نتايج نشان داد كه بعد از 8 هفته، اختلاف در وزن بدن و چربي احشايي گروه هاي اواركتومي شده و شم معنادار بود. بين وزن بدن گروه هاي تجربي و كنترل (اواركتومي شده) بعد از 8 هفته تمرين هوازي تفاوت معناداري مشاهده نشد، درحالي كه اختلاف چربي احشايي آن ها معنادار بود. وزن بدن و وزن چربي احشايي گروه اواركتومي شده و ميانگين غذاي مصرفي و قد گروه تجربي (اواركتومي شده و تمرين) نسبت به دو گروه ديگر افزايش معناداري داشت. اين يافته ها بيانگر نقش ورزش در كاهش چربي احشايي حتي در شرايط فقدان استروژن است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسي و مقايسه نگرش و آگاهي دانشجويان ورزشکار و غيرورزشکار در مورد بازي هاي المپيک. به همين منظور، پرسش نامه نحقق ساخته اي بين 2000 دانشجو (1006 مرد و 994 زن) دانشگاه هاي دولتي و غير دولتي سراسر کشور، به تفکيک پنج منطقه شمال، جنوب، غرب، شرق، و مرکز توزيع و جمع آوري شد. نتايج آزمون هاي آماري خي دو، کالموگراف اسميرنف و t-student نشان داد که دانشجويان ورزشکار، در مقايسه با دانشجويان غيرورزشکار، مطالعه بيشتري درباره بازي هاي المپيک در قالب جزوه يا کتاب داشتند. اغلب، دانشجويان بين بازي هاي المپيک و ساير پديده هاي اجتماعي تفکيک قايل نبودند. همچنين، 80.6 درصد از دانشجويان ورزشکار و 68.8 درصد از دانشجويان غيرورزشکار بازي هاي المپيک را در دوستي و اتحاد ملت ها و تعميق روابط موثر دانسته اند. فقط 28.2 درصد از دانشجويان ورزشکار و 17.1 درصد از دانشجويان غيرورزشکار به درستي از زمان برگزاري المپيک مدرن آگاهي داشتند، اما 69.8 درصد از دانشجويان ورزشکار و 57.7 درصد از دانشجويان غيرورزشکار شهر محل برگزاري آخرين دوره بازي هاي المپيک را مي دانستد. نتايج پژوهش نشان داد اگر چه در اکثر موارد ميزان نگرش و آگاهي دانشجويان ورزشکار از گروه غيرورزشکار بالاتر بود، اما به جز در برخي موارد تفاوت معناداري بين دو گروه در نگرش و آگاهي نسبت به المپيک وجود نداشت. اين اطلاعات نشان مي دهد که دانشگاه هاي ما حتي براي دانشجويان ورزشکار (رشته تربيت بدني) نمي توانند اطلاعات مربوط به المپيزم و فلسفه آن را تامين يا حتي تکميل نمايد. با توجه به نتايج تحقيق، دانشجويان آگاهي کافي در مورد المپيک و مباني آن ندارند، لذا پيشنهاد مي شود کميته ملي المپيک وارد فعاليت مشترک با دانشگاه ها شود و اقدام به انتشار کتاب، نوار، لوح فشرده، پوستر، بروشور، جزوه، و منابع آموزشي و توزيع در ميان دانشجويان نمايد.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مقايسه تاثير حمل سه مدل مختلف ارگونوميکي از کيف هاي مدرسه اي شامل کوله پشتي، شانه اي، و دستي بر ضربان قلب (HR)، فشار خون سيستولي (SBP) و دياستولي (DBP)، انرژي مصرفي (EE) و تهويه دقيقه اي (VE) در دانش آموزان پسر 13-12 ساله. 15 دانش آموز کيف هايي معادل %10 وزن  بدن خود را به مدت 15 دقيقه و با سرعت 1.1 متر بر ثانيه روي تريدميل حمل کردند. اندازه گيري HR، EE، و VE با دستگاه گاز آنالايزر و اندازه گيري SBP و DBP با فشارسنج ديجيتالي صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از ANOVA با اندازه گيري هاي مکرر، آزمون t هم بسته و آزمون تعقيبي LSD نشان داد که هنگام حمل کيف دستي، SBP، EE و VE به طور معناداري بيشتر از حمل کوله پشتي بود (P=0.000). همچنين، SBP هنگام حمل کيف شانه اي، نيز به طور معناداري بيشتر از کوله پشتي بود (P<0.02). بين حمل کوله پشتي و وضعيت بدون کيف، تفاوت معناداري مشاهده نشد. لذا توصيه مي شود براي حمل وسايل آموزشي مدرسه از کوله پشتي استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر عبارت است از تعيين اثر تداخل زمينه اي در شرايط يادگيري پنهان و آشکار در مهارت رديابي. آزمودني هاي اين تحقيق 36 دانشجوي پسر غير تربيت بدني (دامنه سني 18-26 سال) راست دست بودند که به صورت تصادفي به چهار گروه آزمايشي تقسيم شدند. آزمودني ها پس از آشنايي با تکليف پيگردي چرخان، 15 کوشش را در مرحله پيش آزمون اجرا و در مرحله اکتساب به مدت 4 روز و هر روز 4 بلوک 9 کوششي به صورت مسدود و تصادفي تمرين کردند. دو گروه يادگيري آشکار فقط تکليف پيگردي و گروه هاي يادگيري پنهان هم زمان با تکليف پيگردي يک تکليف ثانويه حروف حافظه را نيز در مرحله اکتساب انجام دادند. در آزمون يادداري فوري که 10 دقيقه پس از مرحله اکتساب انجام شد افراد 15 کوشش را اجرا کردند. داده ها با تحليل واريانس با اندازه هاي تکراري و تحليل واريانس مختلط در سطح معناداري 0.05 تجزيه و تحليل شدند. و نتايج اثربخشي يادگيري پنهان را به همان اندازه روش يادگيري آشکار تاييد کرد. نتايج بارداري همچنين نشان داد که تمرين تصادفي برتر از تمرين مسدود است. به طور کلي، با توجه به نتايج تحقيق حاضر مي توان گفت با وجود اينکه در مرحله اکتساب گروه تمرين مسدود در مقايسه با گروه تصادفي برتري نداشت، اما گروه تمرين تصادفي در مرحله يادداري به مراتب بهتر از گروه مسدود عمل کرد.

 نسخه قابل چاپ

شيوع چاقي، پرفشاري خون، سطح فعاليت بدني، و برخي رفتارها و ويژگي هاي مرتبط با سبک زندگي در 1218 نفر از رانندگان حمل و نقل عمومي درون شهري (رانندگان تاکسي) تهران (ميانگين سن شرکت کنندگان 42.5±12.3 سال و وزن آنها 78.9±14.6 کيلوگرم) بررسي شد. درجه چاقي به شکل خود گزارش دهي و بر اساس رابطه قد به وزن، رفتارهاي سبک زندگي، و عوامل دموگرافيک با پرسش نامه برگرفته از مطالعه آدامي و کوردرا (2003) منطبق با شرايط غذايي و سبک زندگي مديترانه اي و سازگار با شرايط فرهنگي ايران، و فشار خون با فشارسنج دستي ارزيابي شدند. دامنه سن افراد بين 21 تا 71 سال بود. سن کمتر از 35 سال جوان، 36 تا 50 سال ميان سال و بيشتر از 50 سال سالمند تعريف شدند. اضافه وزن با شاخص توده بدن 25-29.9kg/m² چاقي با شاخص توده بدن ³30kg/m2 تعريف شد. پرفشاري خون نيز بر اساس معيار سازمان بهداشت جهاني مشخص شد. براي بررسي اختلاف و روابط معناداري بين متغيرها از آزمون هاي تحليل واريانس کروسکال واليس، t استودنت، c2 و رگرسيون چند متغيره استفاده شد. يافته ها نشان داد شيوع چاقي، اضافه وزن، مجموع چاقي و اضافه وزن و پرفشاري خون به ترتيب 40.6، 26.6، 67.2 و 35.4 درصد است. شيوع چاقي، اضافه وزن و پرفشاري خون با افزايش سن، کاهش فعاليت بدني، سابقه بيماري هاي مرتبط با قلب و عروق، پايين بودن سطح سواد، افزايش درآمد و بيشتر بودن تعداد اعضاي خانواده بيشتر مي شد (P<0.05). همچنين، بين چاقي و پرفشاري خون در همه گروه هاي سني رابطه معناداري وجود داشت (P<0.0001) و بيشترين شيوع چاقي (50.3 درصد) و پرفشاري خون (71.1 درصد) در گروه سني بيشتر از 50 سال مشاهده شد (P<0.05). و بالاخره در همه گروه هاي سني بيشترين درصد شيوع پرفشاري خون در افراد چاق مشاهده شد. به طور کلي، 67.2 درصد رانندگان تاکسي شهر تهران داراي اضافه وزن وچاق بودند. بين الگوهاي غذايي و مقادير شاخص توده بدن رابطه معناداري وجود نداشت. اما بين چاقي و برخي عادت هاي غذايي مانند مصرف غذاهاي پرچرب و شيريني جات، ميان وعده ها، و دسر بعد از غذا رابطه مثبت (P<0.05) و با انجام فعاليت بدني منظم و افزايش مراقبت هاي غذايي بدون توجه به کيفيت آنها، رابطه منفي وجود داشت. به نظر مي رسد پيشگيري از چاقي که يکي از مهم ترين مشکلات تهديدکننده سلامت عمومي است، همچنين پيشگيري از عواملي که موجب شيوع آن مي شوند، مانند عادت هاي غذايي نامطلوب و کمبود فعاليت بدني، بيش از پيش در جامعه ايراني ضرورت دارد تا از بروز بيماري هاي مرتبط با آنها جلوگيري شود.

 نسخه قابل چاپ

براي جذب داوطلبان در سازمان هاي ورزشي، شناخت انگيزه هايي که مشارکت آنها را تسهيل مي کند الزامي است. بنابراين، هدف از اين مطالعه عبارت است از بررسي انگيزه هاي داوطلبي در ورزش. روش تحقيق توصيفي و از نوع هم بستگي است. جامعه آماري تحقيق حاضر دانشجويان داوطلب درانجمن هاي ورزشي دانشگاه هاي ايران بودند که بر اساس روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي، تعداد 360 نفر از 20 دانشگاه کشور نمونه آماري تحقيق انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته اي بود که روايي صوري و محتوايي آن را گروهي از اساتيد صاحب نظر دانشگاه تاييد کردند. براي محاسبه پايايي ابزار از روش آلفاي کرونباخ استفاده شد (a=0.91). براي تجزيه و تحليل داده ها، روش تحليل عاملي با چرخش واريماکس به کار رفت. بر اساس تحليل عاملي 39 متغير در هفت گروه شغلي، مادي، خودگرايي، هدف مند، اجتماعي، حمايتي، و تعهد قرار گرفتند. در مقياس پنج ارزشي ليکرت، ميزان اهميت متغيرها از ديدگاه آزمودني ها بررسي شد. بر اين اساس «تجارت داوطلبي به عنوان يک سابقه کاري خوب برايم محسوب مي شود.» با ميانگين 4.17±0.76 با اهميت ترين آيتم و «داوطلب شدن و ارايه خدمات در انجمن هاي ورزشي باعث کسب اعتبار مي گردد.» با ميانگين 2.33±1.14 کم اهميت ترين متغير انتخاب شد. بنابراين، سازمان ها مي بايست در هنگام جذب و گزينش داوطلبان به اين انگيزه ها توجه نمايند. در پايان نيز پيشنهادهايي به مديران ورزشي مطرح شده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش عبارت است از مطالعه تاثير يک دوره مسابقه شبه رسمي کاراته و يک دوره زماني 24 ساعته بازيافت بر پاسخ سلول هاي دستگاه ايمني (CD4، CD8 و CD4/CD8). بدين منظور 12 کاراته کار تيم ملي به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شرکت کردند و در دو جدول منهاي 70 کيلوگرم با قد معادل 175±5.2 سانتي متر و BMI معادل 21.7±1.68 کيلوگرم بر مجذوز قد، به علاوه 70 کيلوگرم با قد معادل 181.8±2.9 سانتي متر و BMI معادل 25.4±2.3 کيلوگرم بر مجذور قد، به صورت دوره اي به رقابت پرداختند و هر کدام در يک روز 5 مسابقه را به روش مسابقات رسمي برگزار کردند. نمونه هاي خوني قبل از مسابقه اول، بعد از مسابقه اول، سوم، پنجم، و بازيافت (24 ساعت پس از اتمام مسابقات) گرفته شد و در آزمايشگاه تخصصي و با روش هاي ويژه مورد سنجش قرار گرفت. آزمون آماري آناليز واريانس با اندازه گيري هاي مکرر و آزمون t وابسته براي مقايسه بين مراحل مسابقه و بازيافت استفاده شد. در اين پژوهش سلول هاي CD4 پس از يک دوره مسابقه، در مقايسه با مرحله پيش آزمون، 46 درصد افزايش و 24 ساعت پس از اتمام مسابقات، 44 درصد کاهش نشان دادند. سلول هاي CD8 نيز پس از مسابقات، در مقايسه با مرحله پيش آزمون، 12 درصد کاهش و 24 ساعت پس از آن 21 درصد کاهش داشت. با وجود اين، هيچ کدام از اين تغييرات معنادار نبود. به طور کلي، نتايج اين پژوهش نشان داد مقادير استراحتي سلول هاي CD4، CD8 و نسبت CD4/CD8 پس از يک دوره مسابقه شبه رسمي کاراته و يک دوره بازيافت 24 ساعته تغيير معناداري نداشتند.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق عبارت است از تعيين ارتباط بين غلظت هاي تستوسترون و کورتيزول و نسبت آنها با نتايج حاصل از پرسش نامه رواني علايم اوليه پيش بيني انجمن فرانسوي طب ورزشي درباره بازيکنان نخبه فوتبال. تعداد 30 نفر از بازيکنان ليگ برتر (باميانگين و انحراف استاندارد سن 24.1±3.79 سال، قد 180±7.29 سانتي متر، وزن 75.2±8.09 کيلوگرم، شاخص توده بدني 22.97±1.21 کيلوگرم بر مجذور قد به متر، و توان هوازي 53.26±2.79 ميلي ليتر در هر کيلوگرم وزن بدن در دقيقه) به صورت داوطلبانه و هدف دار نمونه آماري انتخاب شدند. در روز استراحت پس از تمرين (24 ساعت بدون تمرين)، ابتدا پرسش نامه رواني علايم اوليه بيش تمريني شامل 54 سوال به صورت «بلي / خير» به بازيکنان داده شد. سپس، در همان روز نمونه بزاق بازيکنان در سه مرحله (ساعت 8 و 11 صبح و 5 بعدازظهر) گرفته شد. اين سه مرحله نمونه گيري به ما کمک کرد تا ميانگين غلظت اين دو هورمون را در طول روز ثبت کنيم. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و ضريب همبستگي رتبه اي اسپيرمن نشان داد بين نتايج حاصل از پرسش نامه شاخص رواني پديده بيش تمريني و غلظت کورتيزول در ساعت 8 و 11 صبح، همچنين ميانگين آنها به ترتيب رابطه معنادار و مثبتي وجود دارد (r=0.71؛ r=0.62؛ r=0.61؛ P£0.01). بين نتايج حاصل از پرسش نامه و غلظت تستوسترون در ساعت 8 صبح نيز رابطه معنادار و مثبت مشاهده شد (r=0.42؛ P£0.05). همچنين، بين نتايج حاصل از پرسش نامه و نسبت تستوسترون به کورتيزول در ساعت 8 صبح رابطه معنادار و معکوس مشاهده شد (r=-0.42؛ P£0.05). نتايج تحقيق نشان داد پرسش نامه رواني علايم اوليه بيش تمريني ابزار مناسبي براي شناسايي و پيشگيري از پديده بيش تمريني است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از مطالعه حاضر عبارت است از مقايسه مقادير و سطح بيشينه اکسيداسيون چربي (MFO) و شدتي از کار که در آن بيشينه اکسيداسيون چربي روي مي دهد (Fat_max)، در دو نوع فعاليت ورزشي دويدن روي نوارگردان و رکاب زدن روي چرخ کارسنج. در اين پژوهش، 10 دانشجوي دختر غير ورزشکار (با ميانگين سني 23.1±1.90 سال، قد 163.3±10 سانتي متر، وزن 57.3±4.4 کيلوگرم، درصد چربي بدن 28.2±3.1) به عنوان آزمودني شرکت کردند. آزمودني ها، پس از آشنايي با روش کار، آزمون هاي فعاليت فزاينده را روي چرخ کارسنج و نوارگردان انجام دادند. تبادل گازهاي تنفسي و ضربان قلب هنگام فعاليت ثبت شد و مقادير اکسيداسيون چربي با استفاده از معادلات عنصرسنجي محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي بونفروني، همچنين آزمون t استفاده شد.
نتايج پژوهش نشان داد که مقادير اکسيداسيون چربي (0.13±0.03g/min در مقابل 0.06±0.02g/min)، بيشينه اکسيداسيون چربي (0.21±0.06 g/min در مقابل 0.15±0.05g/min) و حداکثر اکسيژن مصرفي (28.4±4.5 ml/kg/min در مقابل 23.2±4.4 ml/kg/min) به ترتيب در دويدن روي نوار گردان در مقايسه با رکاب زدن روي چرخ کارسنج، به طور معناداري بيشتر بود (P£0.05). در حالي که ميزان Fat_max بين دو نوع فعاليت ورزشي (VO_2max %42.83 در نوار گردان در مقابل VO_2max %47.87 در چرخ کارسنج) تفاوت معناداري نداشت. از يافته هاي اين پژوهش چنين نتيجه گيري مي شود که مقادير اکسيداسيون چربي در شدت هاي نسبي مشابه با نوع فعاليت ورزشي به طور بارزي متفاوت است. همچنين، بيشينه اکسيداسيون چربي در فعاليت هايي که توده عضلاني بيشتري درگير مي شوند، بيشتر است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق عبارت است از بررسي اثر وضعيت پا بر فعاليت الکتروميوگرافي عضلات اکستنسور و فلکسور زانو، طي فازهاي درون گرا و برون گراي حرکت اسکات در دو حالت پاي جمع و پاي باز. 8 پاورليفتر با تجربه، با ميانگين و انحراف استاندارد سني 22.38±3.74 سال، قد 172.5±6.28 سانتي متر، و وزن 91.95±9.98 کيلوگرم، آزمودني هاي اين تحقيق بودند. به منظور نرمال سازي اطلاعات الکتروميوگرافي هر دو گروه عضلاني، آزمودني ها سه تکرار 4 ثانيه اي حداکثر انقباض ارادي ايزومتريک (MVIC) را در دو حرکت فلکشن و اکستنشن زانو با زاويه 90 درجه اجرا کردند. سپس فعاليت الکتروميوگرافي عضلات پهن داخلي، پهن خارجي، و دوسر راني، طي 3 تکرار متوالي اسکات (با دامنه حرکتي 100 درجه) در وضعيت هاي پا جمع (65% عرض شانه) و پا باز (160% عرض شانه) و با وزنه اي معادل 100% وزن بدن آزمودني ها اندازه گيري شد. از آزمون آناليز واريانس دو طرفه با اندازه گيري مکرر (2 وضعيت پا × 2 فاز اسکات) براي مقايسه داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد فعاليت عضله پهن داخلي در وضعيت پا باز (42.41±16.38 درضد MVIC)، در مقايسه با وضعيت پا جمع (38.09±14.73 درصد MVIC) بزرگ تر است (P?0.05). همچنين، همه عضلات فعاليت بزرگ تري را در فاز درون گرا نسبت به فاز برون گرا نشان دادند (P?0.05). تفاوت معناداري بين هيچ ترکيبي از وضعيت پا و فاز اسکات مشاهده نشد. به طور کلي، نتايج اين تحقيق نشان داد اسکات پا باز ممکن است در به کارگيري عضله پهن داخلي، از اسکات پا جمع موثرتر باشد. از آنجا که فعاليت عضلات پهن راني، به ويژه عضله پهن داخلي، در برنامه هاي تمريني و توان بخشي زانو بسيار مهم اند، نتايج اين تحقيق در پزشکي و ورزش کاربرد دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از طراحي آزمون پله بيشينه با نام آزمون پله تربيت مدرس (TMST) با تنظيم ارتفاع پله بر اساس زاويه 90 درجه زانو براي برآورد حداکثر اکسيژن مصرفي (VO₂max) و ارايه فرمول محاسباتي آن. 30 دانشجوي دختر کارشناسي تربيت بدني با ميانگين سن 23.6±0.38 سال، قد 164.63±1.26 سانتي متر، توده بدن 60.97±1.84 کيلو گرم، و درصد چربي بدن 26.18±0.87 درصد آزمودني هاي پژوهش حاضر را تشکيل مي دادند. آزمون هاي TMST و چرخ کارسنج با تجزيه و تحليل نفس به نفس گازهاي تنفسي از آزمودني ها گرفته شد. ميانگين VO₂max آزمون هاي چرخ کارسنج 29.39±0.93 و آزمون 32.8±1.13 TMST اندازه گيري شد. با استفاده از رگرسيون خطي فرمول برآورد VO₂max در آزمون TMST به دست آمد (R²=0.98 و SEE=4.39 ml/kg/min):
(وزن) 0.18 – (ضربان قلب پاياني) 0.1 + (ضرب آهنگ پله زدن پاياني) 0.71= VO₂max (ml/kg/min) يافته هاي پژوهش تفاوت معناداري را بين زمان رسيدن به VO₂max و زمان کل دو آزمون نشان نداد (p>0.05). همچنين، همبستگي مثبت و معنا داري بين VO₂max (R²=0.53، p?0.01)، ضربان قلب بيشينه، و معادل تهويه اي اکسيژن در آزمون هاي TMST و چرخ کارسنج به دست آمد (p?0.01). بين شاخص هاي ميزان تلاش ادراک شده و نسبت تبادل تنفسي دو آزمون همبستگي معنا داري ديده نشد (p>0.05). به طور کلي، آزمون TMST آزموني ساده است که با تجهيزات اندک VO₂max را با دقت بالا برآورد مي کند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسي تاثير مصرف کوتاه مدت 20 و 30 گرم مکمل کراتين بر اجراي بي هوازي و لاکتات خون کشتي گيران. 24 کشتي گير مرد منتخب باشگاهي با ميانگين سن 23.2±2.71 سال، قد 174.6±8.07 سانتي متر، و وزن 73.8±5 کيلوگرم به صورت تصادقي در سه گروه مصرف کننده 20 گرم کراتين (CrM₂₀)، 30 گرم کراتين (CrM₃₀) و دارونما (P) تقسيم شدند. گروه CrM₂₀ و CrM₃₀ به ترتيب روزانه 20 و 30 گرم کراتين منوهيدرات را در 4 وعده به مدت 6 روز دريافت کردند. گروه P کپسول حاوي آرد ذرت مصرف کردند. پيش و پس از دوره مصرف، ميانگين، اوج، و حداقل توان بي هوازي، شاخص خستگي، لاکتات خون استراحت، بلافاصله و 5 دقيقه پس از انجام آزمون وينگيت، ضربان قلب بلافاصله پس از فعاليت شبيه سازي شده کشتي و آزمون وينگيت، همچنين توده کل بدن اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون t همبسته، تحليل واريانس (ANOVA) يک طرفه و آزمون تعقيبي شفه تجزيه و تحليل شدند و سطح معناداري 5 درصد منظور شد (p?0.05). يافته ها نشان داد توان بي هوازي ميانگين، اوج، و حداقل توده کل بدن در مقايسه با مقادير پس آزمون گروه هاي CrM₂₀ و CrM₃₀ نسبت به پيش آزمون افزايش معناداري داشت. در متغيرهاي ديگر پس آزمون گروه هاي CrM₂₀، CrM₃₀ و P نسبت به پيش آزمون تفاوت معنادار مشاهده نشد. همچنين، تفاوت معناداربين گروهيدر توان بي هوازي اوج، ميانگين، و حداقل در پس آزمون گروه هاي CrM₂₀، و CrM₃₀ نسبت به گروه P مشاهده شد، در حالي که تفاوت معنادار در مرحله پس آزمون گروه CrM₂₀، نسبت به گروه CrM₃₀، مشاهده نشد. نتيجه اينکه مصرف کوتاه مدت 20 و 30 گرم مکمل کراتين به طور يکسان باعث بهبود اجراي بي هوازي کشتي گيران شد، اگر چه تاثير معناداري بر لاکتات خون و ضربان قلب نداشت.

 نسخه قابل چاپ