بانک مقالات رشته تربیت بدنی

اين تحقيق تاثير تمرين هاي بدني ويليام را بر روي تغييرات لوردوز کمر مورد بررسي قرار داده است. بدين منظور 19 نفر از دختران دانشجو که لوردوز کمر آنها از حد طبيعي بيشتر يا کمتر شده بود انتخاب گرديدند. هر يک از آزمون شونده ها در دو نوبت قبل و بعد از انجام تمرين ها مورد آزمون قرار گرفتند.

تمرين ها با يک ست و هشت تکرار شروع و پس از پايان 36 جلسه به سه ست و بيست تکرار پايان يافت. شاخص هاي منتخب تغييرات لوردوز در اين تحقيق عبارت بودند از: زاويه لومبوساکرال، قدرت عضلات شکم، انعطاف پذيري پشت بدن و ميزان درد در ناحيه کمر. اندازه گيري شاخص هاي ذکر شده در اين آزمون به قرار ذيل بود: راديوگرافي جانبي ستون مهره کمر براي اندازه گيري زاويه لومبوساکرال، از تست دراز و نشست شکم در مدن زمان نامحدود براي اندازه گيري قدرت عضلات شکم، از تست خم شدن به طرف جلو در حالت ايستاده بدون خم شدن زانوها براي اندازه گيري ميزان انعطاف پذيري پشت بدن و از پرسشنامه و سوالات شفاهي براي تعيين ميزان درد استفاده گرديد.

نتايج حاصل از اين تحقيق به شرح زير مي باشد:

.1 تمرين ها سبب بهبود تغييرات لوردوز کمر و نزديک نمودن زاويه لومبوساکرال به حد طبيعي شده است.

.2 تمرين ها قدرت عضلات شکم را افزايش داده است.

.3 تمرين ها بر روي انعطاف پذيري پشت بدن اثر قابل توجهي داشته است.

.4 تمرين ها دردهاي کمر ناشي از تغييرات لوردوز را از بين برده و توان انجام کارهاي روزانه را افزايش داده است.

.5 تمرين ها باعث کاهش چربيهاي موجود در ناحيه شکم گرديده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از این پژوهش مقایسه تغییرات فشار خون بلافاصله پس از انجام انقباضهای ایزومتریک و ایزوتونیک با شدتهای 50 و 80 درصد می باشد. بدین منظور تعداد 16 نفر از دانشجویان سالم غیرورزشکار دانشگاه گیلان که فعالیت ورزشی خاصی را به طور مرتب دنبال نمی کردند و عارضه قلبی – عروقی خاصی نداشتند و نیز سابقه اعتیاد به دخانیات و مواد مخدر دیگر نداشته، داروهای خاصی هم استفاده نمی کردند، از طریق پرسشنامه مخصوص پژوهش به عنوان نمونه برگزیده شدند. از آزمودنی های پژوهش یک بار در حالت استراحت و یک بار هم بلافاصله پس از انجام هر یک از انقباضهای ایزومتریک به وسیله دستگاه دینامومتر و ایزوتونیک توسط وزنه (دمبل) با شدتهای 50 و 80 درصد، به صورت فلکشن آرنج، اندازه گیری فشار خون توسط فشارسنج دیجیتالی به دست آمد و سپس اطلاعات به دست آمده شامل فشار خون سیستولی، دیاستولی و میانگین با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه )تست (F و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. در پایان نتیجه گرفته شد که انقباضات ایزومتریک حتی در شدت 50 درصد افزایش معنی داری را در فشار خون ایجاد کردند ولی متعاقب انقباضات ایزوتونیک افزایش معنی داری در فشار خون مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

امروز سيستم آناليز و نت برداري به صورت گسترده اي در فوتبال مورد استفاده قرار مي گيرد. متدهاي کامپيوتري به طور وسيعي جايگزين سيستم هاي نت برداري دستي شده است. در حالي که يک سيستم نت برداري دستي در تحقيقات قبلي جهت ارزيابي خطرات آسيب ها در ورزش فوتبال طراحي شده بود، اما ثبت و آناليز اتفاقات مربوط به آسيب ها و خطرات بسيار زمان بر بود. در اين گزارش، يک نرم افزار ثبت و آناليز آسيب و ريسک فاکتورها در فوتبال توصيف شده است. اتفاقات و حوادث کليدي با توجه به درجه پتانسيل آسيب، محل و ديگر فاکتورها، ارزيابي و بررسي مي شود. ريسک فاکتورهاي مورد بررسي در اين مطالعه شامل ريسک فاکتورهاي خارجي از جمله: تکل، شارژ، شوت و حرکات اصلي مورد بررسي نيز شامل حرکات اساسي و اصلي که در فوتبال مورد استفاده قرار مي گيرد. استفاده از اين سيستم به وسيله مثالي از مقايسه اجراهاي ورزشي و آسيب هاي مربوطه در ليگ برتر باشگاه هاي انگلستان بين تيم هاي منچستر و ليورپول ارايه مي شود. سيستم کامپيوتري ارزيابي آسيب هاي داراي مزاياي همچون سرعت و دقت بالا در بررسي داده هاي مربوط به آسيب و خطرات آسيب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش، مطالعه تاثير دوازده هفته تمرين تناوبي هوازي بر پروتيين واکنش دهنده با حساسيت بالا (hs-CRP) در موش هاي صحرايي ماده مسن چاق، نژاد ويستار با ژنوم 14848 (با وزن 325.6±4.93 گرم، سن 21.5 ماه و سپري شدن دست کم سه ماه از اتمام دوران باروري آن ها) بود. به همين منظور، 64 سر موش صحرايي براي انجام مطالعه مقدماتي و اصلي، انتخاب و به گروه هاي مختلف، دسته بندي شدند. براي تعيين تفاوت مقادير hs-CRP، ابتدا يک مطالعه مقدماتي روي چهار گروه موش جوان چاق، جوان لاغر، مسن لاغر و مسن چاق انجام شد. آنگاه مطالعه اصلي بر روي گروه اخير (مسن چاق) انجام شد که به توبه خود به طور تصادفي به زيرگروه هاي پيش آزمون، کنترل ميان آزمون، کنترل پس آزمون، تمريني ميان آزمون و تمريني پس آزمون تقسيم شدند. مقادير hs-CRP گروه مسن چاق پيش آزمون براي تعيين مقادير پايه گروه هاي کنترل و تمريني استفاده شد. پروتکل تمريني به مدت 12 هفته اي و هفته اي 5 جلسه و هر جلسه با 2 تا 4 نوبت با سرعت 12 تا 23 متر در دقيقه و مدت 10 تا 80 دقيقه اجرا شد. خون گيري در سطوح پايه از 12 تا 14 ساعت ناشتايي (پيش آزمون) و در مرحله ميان آزمون و پس آزمون با شرايط مشابه انجام و مقادير hs-CRP با روش ايمنوتور بيديمتريک، اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي LSD تجزيه و تحلل شد. نتايج نشان داد، مقادير hs-CRP در 6 هفته نخست تمرين، کاهش داشته؛ اما اين کاهش، معني دار نبوده است (P=0.351). با وجود اين با ادامه تمرين تا هفته دوازدهم، کاهش معني داري در مقدار hs-CRP در انتهاي پژوهش در مقايسه با مقادير قبل از آن (P=0.001) مشاهده شد. به طور کلي با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت انجام تمرين هاي تناوبي هواز تاثير قابل توجهي بر حساس ترين شاخص التهابي پيشگويي کننده بيماري قلبي عروقي دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر، بررسي تفاوت هاي فردي در ارتباط بين فعال سازي با عملکرد در تکليف تيراندازي با سلاح بادي است. در مطالعات اخير، «انگيختگي» به عنوان حالت انرژتيک فرد در لحظه اي خاص تعريف شده است که در الکتريسيته پوست منعکس و به وسيله سطح رسانايي آن قابل سنجش است. در مقابل، «فعال سازي»، به صورت تغيير در انگيختگي از سطح پايه به موقعيت انجام تکليف معرفي شده است. از اين ديدگاه، انگيختگي ارتباطي با عملکرد ندارد، و فقط فعال سازي است که کيفيت عملکرد را پيش بيني مي کند. تعداد، 19 تيرانداز ورزيده (شامل 10 زن و 9 مرد، با ميانگين سني 29.69 سال)، به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شرکت کردند. سطح هدايت الکتريکي پوست در حين اجراي تکليف استاندارد تيراندازي با سلاح بادي به عنوان شاخص انگيختگي و امتياز تيراندازي به عنوان شاخص عملکرد ثبت شد. ميزان فعال سازي به وسيله کسر سطح پايه از ميانگين انگيختگي مربوط به هر شليک به دست آمد. يافته ها حاکي از ارتباط خطي و منفي فعال سازي با عملکرد بود؛ با اين حال در سطح انفرادي، رابطه بين اين دو متغير نه خطي بود، نه همسان؛ برخي از تيراندازان رابطه اي يو شکل و برخي ديگر رابطه اي به شکل يو وارونه نشان دادند. اين پديده به مشاهده رابطه اي خطي شکل در مطالعه ميانگين داده ها منجر شد. نتايج، با توجه به فرضيات اخير و نظرياتي که رابطه انگيختگي و عملکرد را توضيح مي دهند مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف تحقيق حاضر بررسي ارتباط بين فلسفه آموزشي مديران با جو سازماني در دانشکده ها و گروه هاي تربيت بدني دانشگاه هاي دولتي ايران بوده است. در اين تحقيق 63 مدير و 185 عضو هيات علمي شرکت داشتند. ابزار اندازه گيري اين تحقيق شامل: پرسشنامه پيش فرض هاي فلسفي وايلز و باندي (PPA) که توسط مديران تکميل شده و پرسشنامه هاي جو سازماني ساسمن و ديپ (OCQ) که توسط اعضا هيات علمي تکميل گرديده است.
نتايج حاصل از تجزيه و تحليل يافته ها نشان مي دهد که: فلسفه آموزشي غالب در 22 گروه و دانشکده تربيت بدني فلسفه تجربه گرايي (33.6±3.51) و پايين ترين نمره به فلسفه آرمان گرايي (26.9±3.93) مربوط مي شود. ميانگين جو سازماني در دانشکده ها و گروه هاي تربيت بدني برابر با 43.2±11.47 از 80 بود. بالاترين جو مربوط به گروه اردبيل (55.4) بود.
گرچه ارتباط متوسط و مثبتي بين واقع گرايي و توجه به ارتباطات (r=0.334) و ارتباط متوسط و منفي بين واقع گرايي و روشني هدف (r=0.237)، و همچنين ارتباط متوسط و معکوسي بين توجه به رويه ها (-0.303) و روشني نقش (-0.262) با فلسفه آرمان گرايي وجود دارد اما با توجه به استنباط آماري اين ارتباط ها در حد P<0.05 معني دار نيستند.

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق با هدف بررسي رابطه بين ميزان شيوع آسيب هاي ورزشي و عوامل آسيب زا بين دانشجويان پسر ورزشکار دانشگاه پيام نور به انجام رسيد. به همين منظور دانشجويان ورزشکار دانشگاه پيام نور به تعداد 160 نفر نمونه آماري را تشکيل داده و پس از جلسه توجيهي برگه هاي پرسشنامه هاي (حاوي 19 سوال و 4 جدول) در رابطه با شرايط و ميزان بروز آسيب را تکميل نموده و سپس با کمک روشهاي آماري توصيفي اطلاعات جمع آوري شده در جداول و نمودارها ثبت و دسته بندي شد. به منظور تعيين ارتباط بين داده ها از روش «مجذور خي X²» در سطح اطمينان 95% و a=%5 استفاده گرديده که در اين رابطه از نرم افزار SPSS10 استفاده گرديد. نتايج تحقيق حاکي از آن است که از مجموع 160 نفر آزمودني 95.63 درصد به نوعي دچار آسيب شده بودند. 57.5 درصد آسيب ها در حضور مربي رخ داده بود و 63.12 درصد به هنگام بروز صدمه ديدگي از وسايل حفاظتي ويژه رشته ورزشي استفاده کرده اند. از مجموع آسيب ها، اندام تحتاني با 35.78 درصد بيشترين ميزان آسيب و سروصورت با 11.27 درصد کمترين ميزان آسيب را داشته است. بيشترين ميزان آسيب در اندام تحتاني، تنه، اندام فوقاني و سروصورت به ترتيب در ساق پا، گردن، انگشتان و کف دست و گوش رخ داده است. 72.5 درصد آسيب ها از نوع عضلاني- وتري بوده که از اين ميان ضرب ديدگي شايع ترين نوع آسيب و به دنبال آن زخم بيشترين ميزان آسيب را داشته است. ضمن اينکه آسيب هاي استخواني کمترين ميزان آسيب را با 7.37 درصد داشته است. ارتباط بين سابقه ورزشي با ميزان وقوع آسيب ها در سروصورت معني دار بوده است. ضمن اينکه اين ارتباط در اندام تحتاني، تنه و اندام فوقاني معني دار نبوده است. ارتباط بين گرم کردن و ميزان وقوع آسيب در اندام تحتاني معني دار بوده است، ضمن اينکه اين ارتباط در بخش هاي ديگر بدن معني دار نبوده است. ارتباط بين استفاده از وسايل حفاظتي ويژه رشته ورزشي با ميزان وقوع آسيب ها در اندام تحتاني و اندام فوقاني معني دار بوده است، ضمن اين که اين ارتباط در تنه و سروصورت معني دار نبوده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر، بررسي ميزان تراکم استخوان (BMD)، محتواي استخوان (BMC) قدرت عضلاني و خصوصيات آنتروپومتريک در زنان تکواندوکار و مقايسه آن با گروه غيرورزشکار بود. آزمودني هاي اين پژوهش تعداد 13 نفر از دختران ورزشکار تکواندوکار با ميانگين و انحراف استاندارد قد (161.6±5.61 سانتي متر)، وزن (56.2±5.01 کيلوگرم) و سن (19.69±2.78 سال) و 12 دختر غيرورزشکار با ميانگين و انحراف استاندارد قد (160±4.19 سانتي متر)، ميانگين وزن (52.8±6.64 کيلوگرم) و ميانگين سن (21.5±1.9 سال) بودند. با استفاده از روش DEXA تراکم استخوان ران (گردن و ديواره) و سه مهره کمري (L₄, L₃, L₂) و با استفاده از دستگاه کين – کام قدرت عضلات چهار سر ران و همسترينگ (انقباض کانسنتريک) اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي در سطح 0.05 تجزيه و تحليل شدند. متوسط تراکم استخوان مهره هاي کمري و ناحيه ران (گردن و ديواره) در ميان تکواندوکاران و غيرورزشکاران تفاوت معني داري وجود داشت. اگر چه ميانگين متوسط تراکم استخوان سه مهره کمري (L₄, L₃, L₂) (گرم به سانتي متر مربع) در تکواندوکاران پايين تر و ميانگين متوسط تراکم استخوان ناحيه ران تکواندوکاران بيشتر از غير ورزشکاران بود (P>0.05). بين ميانگين قدرت عضلات همسترينگ و چهار سر ران (حداکثر گشتاور عضلات و توان) به هنگام انقباض کانسنتريک تفاوت معني داري به نفع تکواندوکاران وجود داشت (P<0.05). نتايج حاصل از پژوهش مويد نظريه اثر سودمند شدت مناسب ورزش منظم و متعادل همراه با تغذيه مناسب و متعادل بر افزايش تراکم استخوان بود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر ارزيابي پاسخ کراتينين، ATP، قند پلاسمايي، به دو آزمون متوالي بي هوازي رست مي باشد. براي اين منظور 26 زن دانشگاهي (سن 22.2±0.25 سال، قد 16.7±0.81 سانتي متر، وزن 56.3±1.1 کيلوگرم، توده خالص بدني 21.51±0.35 کيلوگرم بر مترمربع) در رشته تربيت بدني به طور داوطلب در اين تحقيق شرکت نمودند. آزمودني ها، دو نوبت آزمون بي هوازي (متر 35×6) در رشته تربيت بدني به طور داوطلب در اين تحقيق شرکت نمودند. آزمودني ها، دو نوبت آزمون بي هوازي (متر 35×6) را در هر 10 ثانيه انجام دادند و دو آزمون با 1 دقيقه استراحت از هم جدا شدند. يک ساعت قبل و بلافاصله پس از پايان دو آزمون جهت اندازه گيري ATP، کراتينين و قند خون گرفته شد. ATP پلاسما به روش بيولومينسانس و کراتينين به روش آنزيمي و شاخص هاي توالي نيز با استفاده از معادله آزمون رست محاسبه گرديد. به دليل ماهيت تحقيق پيش و پس آزمون از روش T-student زوج استفاده گرديد. نتايج به صورت ميانگين ± خطاي استاندارد بيان، و اختلاف در سطح 0.05 پذيرفته شد. کاهش غيرمعني داري (P<0.2) در کراتينين ديده شد و کاهش در غلظت هاي (P<0.001) ATP، و قند پلاسمايي (P<0.01) معني دار بود. تغييرات در توان بيشينه، متوسط و شاخص هاي خستگي معني دار بوده است. نتايج حاکي از آن است که آزمون توان بي هوازي رست همانند آزمون هاي مشابه خود (وينگيت) توانايي ايجاد پاسخ هاي تواني، متابوليکي و انرژيتيک را دارد و تحليل ATP مي تواند مانند کراتينين به عنوان شاخص فشار تمرين مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف: بررسي اثر مصرف حاد 500 ميلي گرم ويتامين C بر روي پراکسيداسيون چربي و التهاب متعاقب 30 دقيقه فعاليت با 75% حداکثر اکسيژن مصرفي.
روش: شانزده مرد سال و ناآشنا با پروتکل تمريني، به طور تصادفي به دو گروه پلاسبو (500 ميلي گرم لاکتوز) (P) و آنتي اکسيدان (500 ميلي گرم ويتامين (C (OA) تقسيم شدند. دو ساعت پس از مصرف ويتامين C يا پلاسبو، آزمودني ها به مدت 30 دقيقه با 75% حداکثر اکسيژن مصرفي بر روي نوارگردان دويدند. غلظت ويتامين C پلاسما و مالون دي آلدييد (MDA) به عنوان شاخص استرس اکسيداتيو با استفاده از دستگاه HPLC، کراتين کيناز (CK) به عنوان شاخص آسيب عضلاني با استفاده از دستگاه اتوآنالايزر، و اينترلوکين شش (IL-6) به عنوان شاخص التهاب با استفاده از دستگاه الايزا اندازه گيري گرديد.
يافته ها: براي مقايسه غلظت آنتي اکسيدان پلاسما و شاخص هاي آسيب عضلاني، استرس اکسيداتيو و التهاب در هر گروه از روش اندازه گيري مکرر با تصحيح بونفروني و براي مقايسه اين شاخص ها در بين دو گروه از روش t مستقل استفاده گرديد. سطوح ويتامين C پلاسما در گروه AO، دو ساعت پس از مصرف و تا 2 ساعت پس از فعاليت به طور معني داري افزايش يافت (P<0.05). سطوح CK در هر دو گروه پس از فعاليت افزايش (P<0.05) و 24 ساعت بعد از فعاليت در گروه OA تا حدود مقادير اوليه کاهش يافت. سطوح مالون دي آلدييد سرم پس از انجام فعاليت در گروه P به طور معني داري افزايش يافت (P<0.05) در حالي که در گروه OA افزايش معني داري مشاهده نشد (P<0.05). سطوح IL-6 در هر دو گروه پس از فعاليت افزايش (P<0.05) و 24 ساعت بعد تا حدود مقادير اوليه خود کاهش يافت.
نتيجه گيري: نتايج حاصله حاکي از تاثير مصرف 500 ميلي گرم و ويتامين C، بر روي آسيب عضلاني و پراکسيداسيون چربي و عدم تاثير آن بر روي التهاب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير ميز و نيمکت هايي با ارتفاع يکسان بر فعاليت عضلاني، عضلات راست کننده ستون فقرات کمري و مالتي فيدوس دانش آموزان در وضعيت نشستن بوده است. آزمودني ها (24 نفر) که سالم و فاقد هر گونه ناهنجاري و بيماري هاي عضلاني - اسکلتي بودند، بصورت تصادفي هدف دار از دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي انتخاب شدند. آزموني ها به دو گروه تقسيم شدند که 13 نفر از آنها در گروه غيرنرمال (سن 14.1±0.3 سال، قد 172.8±4.8 سانتي متر، وزن 66.7±9.4 کيلوگرم و (kg/m²) BMI: 19.8±3.8) با ارتفاع بلند نيمکت براي آنها و 11 نفر در گروه نرمال (سن 13.8±0.9 سال، قد 155.6±5.4 سانتي متر، وزن 47.9±9.8 کيلوگرم و (BMI: 23.3±3.3 (kg/m²) با ارتفاع مناسب نيمکت براي آنها، بر اساس استاندارد مقياس نسبتي و معيارهاي ارگونومي قرار گرفتند. آزمودني هاي هر دو گروه در موقعيت شبيه سازي شده همانند کلاس درس روي نيمکت مورد استفاده در تحقيق حاضر به مدت 30 دقيقه نشستند و فعاليت الکتروميوگرافي عضلات راست کننده ستون فقرات ناحيه کمري و مالتي فيدوس آنها با روش الکتروميوگرافي سطحي به ترتيب در 2 دقيقه ابتدايي و انتهايي دوره نشستن آنان ثبت و براي تعيين فعاليت عضلاني مقادير ميانگين RMS محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري –t جفت شده استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد که تفاوت معني داري بين مقادير RMS عضلات راست کننده ستون فقرات کمري و مالتي فيدوس گروه نرمال در پيش آزمون و پس آزمون وجود ندارد، اما در گروه غير نرمال بين مقادير RMS عضلات راست کننده ستون فقرات کمري و مالتي فيدوس تفاوت معني داري مشاهده شده بود (P£0.05)، که مي تواند نشانگر افزايش تنش و خستگي در عضلات راست کننده ستون فقرات کمري و مالتي فيدوس باشد.
نتايج نشان داد که ارتفاع بلند نيمکت مورد استفاده دانش آموزان منجر به افزايش فعاليت عضلاني در عضلات راست کننده ستون فقرات کمري و مالتي فيدوس آنها شده و همچنين خستگي و احساس ناراحتي را براي آنان در پي داشته باشد. نتايج تحقيق بر ضرورت استفاده از نيمکت هاي استاندارد و متناسب با ابعاد بدني دانش آموزان به منظور کاهش خستگي عضلاني و عوارض جانبي ناشي از آن، همانند کمر درد و بروز تغيير شکل وضعيتي ستون فقرات تاکيد دلالت دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق، بررسي عوامل انگيزشي داوطلبان در ورزش دانشگاهي مي باشد. در اين تحقيق جامعه آماري ما را در تعداد 650 نفر از اعضاي نهضت داوطلبي و انجمن هاي ورزشي دانشگاه هاي شمال غرب تشکيل مي دادند که تعداد 120 نفر از آنان با استفاده از نمونه گيري خوشه اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه محقق ساخته که پايايي پرسشنامه در يک مطالعه راهنما و با استفاده از ضريب همبستگي آلفاي کرونباخ %87 برآورد شد، جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها در دو سطح توصيفي و استنباطي مورد سنجش و ارزيابي قرار گرفت. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون T انجام شد. تجزيه و تحليل يافته ها نشان داد که دختران و پسران بالاترين امتياز مربوط به عامل رشد شخصي، و کمترين امتياز مربوط به فاکتور ارزش مي باشد. جنس تاثير معني داري بر تعامل اجتماعي، رسميت، عزت نفس و سرگرمي داشت. با بررسي نقش رشته تحصيلي مشخص شد که در دانشجويان تربيت بدني بيشترين و کمترين عامل انگيزشي مربوط به عوامل رسميت و ارزش بود. همچنين در دانشجويان رشته هاي غير تربيت بدني، بيشترين عامل انگيزشي مربوط به عامل تعامل اجتماعي و عامل ارزش کمترين درصد انگيزشي دانشجويان را به خود اختصاص داد. در عوامل انگيزشي توسعه شغلي، رسميت، عزت نفس و رشد شخصي بين دانشجويان تربيت بدني و غيرتربيت بدني تفاوت معني داري مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ

جذب شوک حاصل از ضربه نيروهاي عکس العمل زمين يا کاهش ميزان بار (ROL)، در حين فعاليت هاي روزمره و بخصوص فعاليت هاي ورزشي، باعث کاهش ميزان آسيب ها در اندام تحتاني و بهبود عملکرد مي گردد. با توجه به اينکه يکي از عملکردهاي احتمالي عضلات اسکلتي نقش حمايتي آنها به عنوان جذب کننده شوک در حين فعاليت هاي تحمل کننده وزن مي باشد، هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتاني با ميزان بار در هنگام فرود تک پا بود. 33 نفر از دانشجويان مرد رشته تربيت بدني دانشگاه تربيت معلم تهران با ميانگين سن (23±2 سال) و ميانگين وزن (73±3Kg) به طور داوطلبانه در اين مطالعه شرکت کردند. حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتاني و نيروهاي عکس العمل زمين در حين فرود آمدن يک پا به ترتيب توسط دستگاه ايزوکينتيک بايودکس و دستگاه صفحه نيرو اندازه گيري شدند. اطلاعات حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتاني و نيروي عکس العمل عمودي زمين به ترتيب با تقسيم بر حاصل ضرب وزن در طول قد آزمودني ها و وزن آزمودني ها همسان سازي و اطلاعات با استفاده از روش آماري همبستگي پيرسون در سطح معني داري a£0.05 تحليل شد. ميانگين گشتاور عضلات چهار سرران، همسترينگ، پلانتارفلکسور، اينورتور و اورتور آزمودني ها به ترتيب برابر 2.70، 1.75، 0.77، 0.43 و 40% نيوتن متر و ميانگين بار آزمودني ها 519.60 N/ms بود. با توجه به نتايج تحقيق مي توان فرض عدم ايفاي نقش قدرت عضلات چهار سرران، همسترينگ، پلانتارفلکسورها، دورسي فلکسورها، اينورتورها و اورتورها در کاهش ROL را مطرح نمود.

 نسخه قابل چاپ

ورزش بانوان و رشد و اشاعه آن بحث مديريت زنان در ورزش را مطرح مي کند. بعد از طرح ادغام، شمار اندکي از زنان توانستند به رياست فدراسيون ها و هيات هاي ورزشي در سطح استان هاي کشور برسند. براي رفع اين مشکل و افزايش شمار زنان در پست هاي مديريت ورزش و استفاده بهينه از نيروي مديران زن، شناخت علل و عواملي که زنان را از رسيدن به رياست هيات هاي ورزشي باز مي دارد مي تواند موجب تدوين راه کارهايي جهت مشارکت هر چه بيشتر مديران ورزشي در سطح کشور شود.
در اين تحقيق، از پرسشنامه محقق ساخته براي تعيين رتبه بندي مولفه هاي بازدارنده شامل مولفه هاي ورزش حرفه اي، رسانه ورزشي، آگاهي و دانش مديريتي، فرهنگ سازماني مرد سالار، مهارت هاي سياسي، عوامل رواني شخصيتي، مسووليت هاي خانوادگي، عوامل فرهنگي، روابط بين فردي (ارتباط با پرسنل تحت سرپرستي) استفاده شده است، اعتبار محتوايي پرسشنامه توسط 22 نفر از اساتيد متخصص مديريت ورزش تاييد شد و همچنين پايايي آن توسط آلفاي کرونباخ 81% به دست آمد. پرسشنامه در بين تمامي مردان و زنان مدير در سطح هيات هاي ورزشي استان خوزستان که تعداد آنها 75 نفر بود توزيع گرديد و 49 پرسشنامه به محقق بازگشت داده شد. در اين تحقيق از آمار توصيفي جهت تعيين ميانگين، انحراف معيار، حداقل و حداکثر نمره استفاده شده و همچنين از آمار استنباطي شامل آزمون کالوموگروف اسميرونوف، t يک نمونه اي، آزمون رتبه اي فريدمن براي اولويت بندي عوامل بازدارنده استفاده شده است.
نتايج تحقيق نشان داد که از ديدگاه مديران زن و مرد مهم ترين عامل بازدارنده ورزش حرفه اي بوده است. همچنين مردان نسبت به زنان براي تمامي مولفه ها نقش بازدارندگي بيشتري قايل بوده اند. عوامل رواني و شخصيتي زنان از ديدگاه مديران زن و مرد نقش بازدارنده اي در ارتفا آنان به پست هاي مديريتي نداشته است. در کل مديران مرد نقش بازدارنده اي را براي عوامل فردي و محيطي در ارتقا زنان قايل بوده اند در حالي که مديران زن فقط نقش عوامل محيطي را بازدارنده در ارتقا خود دانسته اند (P<0.01).
نتايج اين پژوهش از اختلاف ديدگاه هاي زنان و مردان مدير در خصوص بعضي از مولفه هاي بازدارنده حکايت دارد. همچنين عوامل محيطي نسبت به عوامل فردي نقش بازدارنده تري را از ديدگاه مديران زن و مرد در ارتقا زنان داشته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين مطالعه بررسي سبک هاي رهبري تحول گرا و عمل گراي مورد استفاده مسوولين هيات هاي ورزشي استان گيلان مي باشد. از بين 44 هيات موجود، مسوولين 42 هيات ورزشي (n=102) دو پرسشنامه ويژگي هاي فردي و پرسشنامه چند عاملي رهبري (MLQ) را پاسخ دادند. پرسشنامه چند عاملي رهبري شامل 41 سوال است که 3 سبک رهبري تحول گرا، عمل گرا و بي خاصيت را شامل مي شود. اعتبار پرسشنامه با بهره گيري از نظرات اصلاحي اساتيد مديريت و برنامه ريزي رشته تربيت بدني و مسوولين هيات هاي ورزشي به دست آمد و پاياني دروني پرسشنامه با استفاده از آزمون هاي آماري کرونباخ 78% تعيين گرديد. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون هاي آماري خي دو، ضريب همبستگي پيرسون، تجزيه و تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر و آزمون، تعقيبي LSD در سطح معني داري (P£0.05) استفاده گرديد. نتايج نشان داد که تفاوت معني داري بين سبک هاي رهبري عمل گرا، تحول گرا و بي خاصيت مسوولين هيات هاي ورزشي وجود دارد. هيات هاي ورزشي و مسوولين از سبک رهبري تحول گرا بيشتر از سبک رهبري بي خاصيت استفاده کردند. همچنين نتايج تحقيق نشان داد که ارتباط معني داري بين سبک رهبري تحول گرا و بي خاصيت با جنسيت وجود دارد و زنان تمايل کمتري به استفاده از سبک رهبري بي خاصيت در مقايسه با سبک رهبري تحول گرا داشتند. همچنين ارتباط مثبت و ضعيفي بين سن و سبک رهبري بي خاصيت و ارتباط منفي و ضعيفي بين سن و سبک رهبري عمل گرا مشاهده گرديد. از طرف ديگر دبيران هيات از سبک رهبري بي خاصيت اغلب بيشتر از رييسان و نواب رييس استفاده مي کردند.

 نسخه قابل چاپ