بانک مقالات رشته تربیت بدنی

يکي از عوامل تاثيرگذار بر روي قوس کمر طول عضلاتي است که در قسمت جلو و پشت به استخوان لگن، ران، و مهره هاي کمري چسبيده اند. Calliet (1988) و Kendall et al (1993) مي گويند که تغيير طول عضلاتي مانند عضله شکم، عضلات بازکننده تنه و بازکننده هاي ران قوس ستون مهره ها در ناحيه کمري را تغيير مي دهد و عدم توجه بموقع به اين مهم موجب بروز وضعيت ناهنجار بدني و در مراحل بعد پديد آمدن کمردرد است.

هدف از اين تحقيق، آزمون اثر يک برنامه تمريني بر روي يک گروه از مردان فاقد نشانه و سالم اما با قوس کمر افزايش يافته بود. يافته هاي اين تحقيق از 32 نفر دانشجوي مرد با ميانگين 36.3 سال گردآوري شد.

اندازه گيري از انحناي کمري با يک خط کش منعطف در وضعيت ايستاده انجام شد. بر اساس اين اندازه گيري آزمودنيها به دو گروه تقسيم شدند. گروهي که قوس کمر آنان يک انحراف استاندارد بالاي ميانگين بود بعنوان گروه گودپشت (Lordotic group) برگزيده شدند تا تحت يک برنامه تمريني خاص قرار بگيرند. و گروهي ديگر که اندازه قوس کمر آنان در حدود ميانگين قوس کمر آزمودنيها بود بعنوان گروه شاهد برگزيده شدند که هيچ گونه تمريني انجام ندادند. همچنين دامنه حرکتي مفصل ران و کوتاهي عضلات خم کننده ران با يک گونيامتر و بوسيله آزمون توماس تعيين شد. ميزان انعطاف پذيري عضلات بازکننده تنه توسط يک نوار متري و از طريق آزمون خم کردن تنه به جلو با زانوان صاف تعيين شد.

برنامه تمريني براي مدت چهار هفته و در هر هفته 3 بار انجام شد و آزمودنيهاي گروه تمرين و گروه شاهد دو هفته پس از تمرينات و در پايان هفته چهارم مجددا اندازه گيري شدند. نتايج بدست آمده با استفاده از روش آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد که ميان قوس کمر گروه تمرين پيش و بعد از برنامه تمرين تفاوت معني دار پديدار گشته است (p<0.05).

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي عوامل بروز پرخاشگري در ميدان هاي ورزشي، پرسشنامه اي با عنوان «بررسي عوامل پرخاشگري» تهيه شده که در آن نحوه داوري؛ شکست و ناکامي تيم؛ حساسيت رقابت؛ رتبه تيم در جدول رده بندي؛ سن ورزشکاران؛ سن تماشاگران؛ ازدحام تماشاگران؛ يادگيري پرخاشگري؛ ناکامي ورزشکاران در زندگي؛ سطح آمادگي جسماني و مهارت پايين ورزشکاران؛ ميزبان بودن تيم؛ رفتار ورزشکاران تيم مقابل؛ مسابقه مهيج، محرک در بروز پرخاشگري ورزشکاران و تماشاگران؛ تنبيه بعد از  پرخاشگري ورزشکاران؛ حضور خانواده و رسانه هاي گروهي و ايجاد نظم و انضباط در برگزاري مسابقه ها در کاهش پرخاشگري ورزشکاران و تماشاگران را بررسي کرده است. پرسشنامه ها در بين 300 نفر از تماشاگران ورزش گروهي، 150 نفر از ورزشکاران انفرادي و 60 نفر از متخصصان تربيت بدني تصادفي پخش و سپس جمع آوري شد، آن گاه اطلاعات به دست آمده توسط آزمون  X²تجزيه و تحليل شد که نتايج زير به دست آمد:
۱- بين نحوه داوري؛ شکست و ناکامي تيم؛ حساسيت رقابت؛ رتبه تيم در جدول رده بندي؛ سن ورزشکاران؛ ازدحام تماشاگران؛ پرخاشگري تماشاگران؛ يادگيري پرخاشگري؛ ناکامي ورزشکاران در زندگي، سطح آمادگي جسماني و مهارت پايين؛ ميزبان بودن تيم، رفتار ورزشکاران تيم مقابل، مسابقه مهيج، محرک و بروز پرخاشگري ورزشکاران اختلاف معنا داري مشاهده شد.
۲- بين تنبيه بعد از پرخاشگري؛ حضور خانواده؛ حضور رسانه هاي گروهي؛ ايجاد نظم و انضباط در برگزاري مسابقه ها و کاهش پرخاشگري ورزشکاران اختلاف معني داري مشاهده شد.
۳- بين نحوه داوري؛ شکست و ناکامي تيم؛ حساسيت رقابت، رتبه تيم در جدول رده بندي؛ سن تماشاگران؛ تراکم جمعيت؛ پرخاشگري ورزشکاران؛ يادگيري پرخاشگري؛ ناکامي تماشاگران در زندگي؛ ميزبان بودن تيم؛ رفتار ورزشکاران تيم مقابل و مسابقه مهيج، محرک و بروز پرخاشگري تماشاگران اختلاف معني داري مشاهده شد.
۴- بين حضور خانواده ها؛ حضور رسانه هاي گروهي؛ ايجاد نظم و انضباط در برگزاري مسابقه ها کاهش پرخاشگري تماشاگران اختلاف معني داري مشاهده شد.
با بررسي هاي انجام شده و با توجه به نتيجه اين تحقيق عوامل زير به ترتيب اولويت در کاهش پرخاشگري ورزشکاران و تماشاگران تاثير دارند:
نحوه داوري؛ شکست و ناکامي در مقايسه؛ رفتار ورزشکاران تيم مقابل؛ حساسيت رقابت؛ مسابقه مهيج و محرک؛ يادگيري پرخاشگري؛ پرخاشگري ورزشکاران و تماشاگران؛ ميزبان بودن تيم؛ ازدحام تماشاگران؛ سطح آمادگي جسماني پايين؛ سن پايين؛ ناکامي در زندگي؛ رتبه تيم در جدول رده بندي و سطح مهارت پايين، نظم و انضباط، حضور خانواده، حضور رسانه هاي گروهي و تنبيه. 

 نسخه قابل چاپ

پژوهش هاي تفاوت هاي فردي، در رفتار حرکتي بر مطالعه تواناي هايي هاي حرکتي تاکيد مي کند. توانايي به يک خصيصه يا ظرفيت کلي اطلاق مي شود که به اجراي مهارت ها يا تکليف هاي گوناگون مربوط است. توانايي هاي حرکتي گوناگوني زير بناي اجراي مهارتهاي حرکتي هستند. افراد مختلف سطوح مختلف از اين توانايي ها را دارند. سوال مهمي که پژوهشگران در سالهاي طولاني به آن مشغول بوده اند، اين است که اين توانايي ها چگونه در يک فرد به هم مربوط اند؟ فرضيه توانايي عمومي حرکتي؛ پيشنهاد مي کند که توانايي ها به شدت به هم مربوطند، در حالي که فرضيه اختصاصي پيشنهاد مي کند، توانايي ها نسبتا از يکديگر مستقلند. شواهد تجربي به طرز همساني از فرضيه اختصاصي حمايت کرده اند.
يک رويکرد براي شناسايي توانايي هاي حرکتي، طبقه بندي فليشمن از توانايي هاي ادراکي - حرکتي و تبحر بدني است. اين توانايي ها در اجراي مهارت هاي حرکتي، نقشي اساسي دارد. از آن جايي که سنجش اين توانايي ها امکان پذير است، متخصصان مهارتهاي حرکتي مي توانند سطح توانايي هاي افراد را ارزيابي کنند. شواهد پژوهشي نشان مي دهد، افراد از نظر توانايي با يکديگر متفاوتند. ميزان توانايي هاي حرکتي در هر فرد محدوده هايي را مشخص مي کند که بر توان فرد براي پيشرفت در مهارت ها اثر مي گذارد.
سنجش توانايي حرکتي ممکن است براي پيش بيني استعداد فرد در مهارت هاي بخصوصي مفيد باشد. پيش بيني استعداد موفقيت به دقت شناسايي توانايي هاي پايه بستگي دارد زيرا براي اجراي موفقيت آميز مهارت مورد نظر ضروري هستند، همچنين به استفاده از آزمونهاي معتبر و پاياي توانايي هاي حرکتي وابسته است. توانايي هاي مربوط به اجراي مهارت در مراحل ابتدايي يادگيري، عمدتا با توانايي هاي مربوط به اجراي همان مهارت در مراحل بعدي متفاوت است. پژوهشگران نوع توانايي هاي مربوط به اجراي مهارت را مشخص کرده اند که به مرحله يادگيري وابسته است.
توانايي هاي عمومی تر در اوايل يادگيري مسوول اجرا هستند در حالي که توانايي هاي حرکتي (اختصاصي) ويژه تکليف در مراحل بعدي به کار مي آيند. کارشناساني که موفقيت هاي آتي را پيش بيني مي کنند بايد توانايي هاي درون هر تکليف را شناسايي کنند که به اجراي موفقيت آميز آن تکليف بستگي دارد همچنين ميزان توانايي هاي هر فرد را براي اجراي موفقيت آميز آن مهارت بشناسند. استفاده از آزمون هاي غربالي به منظور اين گونه  پيش بيني ها در زمينه ها صنعت، نظامگيري و ورزش موفيت آميز بوده است.

 نسخه قابل چاپ

بازي هاي المپيک زمستاني، بخشي از بازي هاي المپيک است و در مقايسه با بازي هاي تابستاني، دوران جديدي را پشت سر مي گذارد و از نظر اجتماعي و اقتصادي نيز اهميت کمتري از بازي هاي تابستاني دارد. برخي از محققان، اعتبار و اهميت کمتري براي بازي هاي زمستاني قايل هستند و آن را با ايده آل جهاني بودن المپيک ناسازگار مي دانند. از اين رو، ارزش جهاني بودن المپيک در بازي هاي زمستاني با شک و ترديد زيادي همراه است. از طرفي، بررسي تاريخي نشان مي دهد که حرفه اي گرايي در اين بازي ها رشد و گسترش زيادي داشته است و از طرف ديگر، امکان حضور همه يا بسياري از کشورها در اين بازي ها فراهم نيست.
بازي هاي زمستاني به شرايط جغرافيايي، محيطي و جوي خاصي نياز دارد. کشورهايي که زمستان طولاني، بارش برف زياد و ناهمواري هاي مناسب ندارند، شانسي براي حضور در اين بازي ها، تعميم يا گسترش آن را ندارند. بنابراين، بسياري از کشورهاي اروپايي و آمريکايي شمالي به دليل داشتن شرايط جغرافيايي و اقتصادي، اين بازي ها را به انحصار خود در آورده اند.
تغيير استراتژي و سياستگذاري سازماندهي  بازي هاي المپيک زمستاني و فدراسيون جهاني مي تواند در اين زمينه کمک کننده باشد. تعريف و تقسيم بندي دوباره بازي هاي زمستاني و تابستاني همچنين بررسي مسايل اقتصادي بازي هاي زمستاني در تحقق المپيزم نقش زيادي خواهد داشت.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر، بررسي رابطه بين توان هوازي که يکي از مهمترين عوامل آمادگي جسماني است و ترکيب و بعضي ابعاد منتخب بدن در دانش آموزان دختر غير ورزشکار 18-17 ساله شهر تهران است. بدين منظور 80 نفر از داشن آموزان دختر غير ورزشکار که در دامنه سني 18-17 ساله قرار داشتند، از 20 منطقه آموزش و پرورش تهران به صورت تصادفي خوشه اي تعيين و سپس آزمون هاي لازم از آنان به عمل آمد.
متغيرهاي مستقل اين تحقيق شامل ترکيب بدن (وزن چربي - وزن بدون چربي - درصد چربي) ابعاد بدن (وزن – قد - BMI – سطح بدن) و متغير وابسته توان هوازي VO₂max بود که به ترتيب با کاليپر، لايه هاي زير پوستي آزمودني ها تعيين شد سپس با تعيين قد و وزن ساير ابعاد آزمودنيها محاسبه و توان هوازي نيز با روش هاي ميداني و پله استراند اندازه گيري و در نهايت اطلاعات به دست آمده مربوط به هر آزمودني ثبت شد.
نتايج حاصل از اين تحقيق به شرح زير است:
? - بين درصد چربي و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معکوس معني داري مشاهده شد (P?0.01).
? - بين وزن چربي و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معکوس معني داري مشاهده شد (P?0.01).
? - بين وزن بدون چربي و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معني داري مشاهده نشد.
? - بين وزن و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معکوس معني دار مشاهده شد. .(P?0.01)
? - بين قد و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معني داري مشاهده نشد.
? - بين BMI و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معکوس معني داري مشاهده شد  .(P?0.01)
? - بين سطح بدن و توان هوازي آزمودني ها همبستگي معکوس معني داري مشاهده شد  .(P?0.01)
بنابراين نتيجه ميگيريم هر چند در تحقيق حاضر بين قد و وزن بدون چربي با توان هوازي رابطه اي به دست نيامده است، اما ارتباط معکوس بين توان هوازي با چهار مورد از متغيرها (درصد چربي بدن، وزن بدن، وزن چربي بدن و BMI) اهميت زيادي دارد و تاييدي بر ضرورت اجراي همزمان تمرين هاي استقامت قلبي - تنفسي به همراه برنامه هاي کنترل وزن به منظور بهبود توان هوازي دارد.

 نسخه قابل چاپ

عوامل خطر بيماريهاي قلبي و عروقي نظير چاقي، ميزان نامناسب ليپيدها و ليپوپروتيين هاي پلاسما اغلب از سنين پايين شروع مي شود و در بزرگسالي به صورت بيماري بروز مي کند. به منظور بررسي آثار فعاليت بدني در رشته هاي فوتبال و کشتي در سنين 18-15 سال بر اين عوامل، 46 دانش آموز دوره متوسطه (15 فوتباليست 15 کشتي گير عضو کانون ورزشي و 16 غير ورزشکار) انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع علي يا پس از وقوع و بين آزمودني ها از نظر سن و وزن تفاوت معني داري وجود داشت. پس از اندازه گيري چربي زير پوستي در 3 نقطه پشت بازو، تحت کتف، ساق پا و استفاده از فرمول اسلاتر - اصلاح شده توسط لومان درصد چربي بدن آزمودنيها را محاسبه شد. بعد از خون گيري از شرکت کنندگان در حالت 14-12 ساعت ناشتا و با گذشت 48 ساعت از آخرين جلسه تمرين، ميزان ليپيدها و ليپوپروتيين هاي سرم آزمودني ها با استفاده از دستگاه اتوآنالايزر تعيين شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS آزمون T و آناليز واريانس نشان داد که : ميزان کلسترول تام LDL-C ,(P=0.005) نسبت (P=0.000) ^TC/_HDL-C و درصد چربي بدن (P=0.007) در دانش آموزان ورزشکار از دانش آموزان غير ورزشکار کمتر است، در مورد HDL-C آزمون LSD نشان داد که فقط در گروه فوتباليست ميزان آن از گروه غير ورزشکار بيشتر است. (P=0.01).
همچنين بين ميزان TG گروهها تفاوت معني دار مشاهده نشد (P>0.05) بين درصد چربي بدن با (r=0.58, P=0.000)TC با (r=0.49, P=0.001)TG با LDL-C با (r=0.47, P=0.002) همبستگي وجود داشت. بررسي نتايج پژوهش تفاوت معني داري بين ميزان متغيرهاي اندازه گيري شده در دو گروه فوتباليست ها و کشتي گيران نشان نداد (P>0.05).
 يافته هاي پژوهش ضمن تاييد تاثير مثبت فعاليت بدني (در سنين نوجواني و جواني) بر ترکيب بدن، ليپيدها و ليپو پروتيين هاي پلاسما فوايد ورزش را در کاهش عوامل خطر قلبي و عروقي نشان داد و نقش پيشگيري کننده آن را در اين زمينه نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

بيماريهاي قلبي - عروقي يکي از شايعترين بيماريها و از جمله علت هاي اصلي مرگ و مير در دنيا به شمار مي رود از اين رو، ضروري است تا عوامل خطرزاي مرتبط با آن بررسي شود و راههاي موثر کاهش آن شناخته شوند. بنابراين هدف از تحقيق حاضر مقايسه اثر يک برنامه تمريني ويژه با يکي از برنامه هاي ورزش صبحگاهي روي تعدادي ازعوامل خطر زاي قلبي - عروقي است. به همين منظور، نمونه اي مشتمل بر 51 نفر مرد با دامنه سني 35 تا 55 سال از بين داوطلبان شرکت در تحقيق انتخاب شدند. آزمودنيها از نظر الگوي زندگي نسبتا همگن بودند و به طور تصادفي در سه گروه (يکي از برنامه هاي متداول ورزش صبحگاهي تمرين ورزشي ويژه و گروه گواه) قرار گرفتند. نمونه هاي خوني و ساير اندازه گيري ها در شرايط يکسان از هر سه گروه گرفته شد و سپس آزمودني هاي دو گروه تجربي به مدت 12 هفته و هر هفته 6 جلسه به فعاليت پرداختند. گروه گواه در دوره تحقيق هيچ گونه فعاليت ورزشي نداشت. پس از 12 هفته، اندازه گيري ها دوباره تکرار شد و نتايج نشان داد در آزمودني هاي گروه ويژه وزن بدن، درصد چربي بدن، تري گليسريد، کلسترول تام ليپوپروتيين هاي کم چگال، نسبت کلسترول تام به ليپو پروتيين هاي پرچگال کاهش معني دار و نسبت ليپو پروتيين هاي پرچگال به ليپو پروتيين هاي کم چگال و همچنين اکسيژن مصرفي بيشينه افزايش معني داري داشت، در صورتي که در آزمودني هاي گروه ورزش صبحگاهي تري گليسريد درصد چربي بدن کاهش معني داري داشت. همچنين در دوره تحقيقي وزن بدن و درصد چربي بدن در گروه گواه افزايش داشت.

 نسخه قابل چاپ

اين تحقيق ارتباط بين احساس خود سومندي اجراي مهارت هاي کشتي، نتايج اجرا و اضطراب رقابتي قبل از مسابقه را مورد بررسي و مطالعه قرار مي دهد. 20 دقيقه قبل از مسابقه، اعضاي تيم هاي ملي کشتي ايران و روسيه (N=16) با ميانگين سني (M=24.18, SD=2.65) پرسشنامه اضطراب رقابتيCSAL-رينر (۲مارتنز ) و ارزيابي احساس خود سومندي (PSEI) ريز تحليل بندورا را پر کردند و نتايج اجرا با سيستم امتيازگذاري و برد و باخت محاسبه شد.
نتايج تحقيق حاکي از ارتباط معني دار احساس خود سودمندي اجراي مهارتهاي کشتي، نتايج اجرا و اضطراب رقابتي قبل از مسابقه است.

 نسخه قابل چاپ

امروزه، ورزشکاران بسياري هستند که نسبت به گذشتگان خود از توده عضلاني بزرگتري برخوردارند. هر چند دليل اصلي اين اختلاف را تمرين هاي بهتر و رژيم هاي غذايي مي دانند، اما با وجود اين سازوکارها، نکته مهم اين است که تعادل بين سنتز و تجزيه پروتئين عضلات بايد به گونه اي باشد که جريان به سود افزايش پروتئين عضله باشد. کاربست تکنيک هاي (فن آوري هاي) جديد براي سنجش سنتز پروتئين کل بدن و عضله در پاسخ به تمرين هاي مقاومتي منجر به برخي نتايج جالب توجه شده است. در دوره بازيافت پس از تمرين هاي مقاومتي، سنتز و تجزيه پروتئين – هر دو – در حالت ناشتا افزايش مي يابد. خوردن کربوهيدرات يا کربوهيدرات و پروتئين در دوره بازيافت باعث مي شود تا سنتز پروتئين در عضله به مقدار بيشتري افزايش يابد، که علت آن تا حدودي ناشي از بهتر شدن محيط زيست هورمون هاي آنابوليکي است. به علاوه، تاثير آنابوليکي يک جلسه تمرين مقاومتي ممکن است تا 48 ساعت بعد از آن پايدار باقي بماند. با استفاده از اطلاعات به دست آمده از مطالعات پژوهشي معلوم مي شود که تمرين هاي بهتر و بيشتر و رفتارهاي غذايي مي تواند فوايد ناشي از تمرين مقاومتي را به حد مطلوبي برساند.

 نسخه قابل چاپ

در پژوهش حاضر تاثير يک برنامه فعاليت بدني منتخب و داروي ايبوپروفن به تنهايي و با هم، بر کوفتگي عضلاني تاخيري بررسي و مقايسه شد. 44 پسر غير ورزشکار 21±2 سال در گروههاي چهارگانه تحقيق شرکت کردند که عبارت بودند از: -1 دوازده نفر در گروه فعاليت بدني، -2 يازده نفر در گروه ايبوپروفن، -3 يازده نفر در گروه فعاليت بدني و ايبوپروفن و -4 ده نفر در گروه شاهد. برنامه فعاليت بدني شامل پنج دقيقه راه رفتن و دويدن آرام، ده دقيقه کشش ايستاي دستها و کمربند شانه اي و پنج دقيقه حرکات نرمشي با انقباضهاي زير بيشينه بود. مقدار ايبوپروفن مورد مصرف 2800 ميلي گرم بود که از يک ساعت قبل از انجام انقباضهاي برونگرا تا 47 ساعت پس از آن به افراد داده شد. جهت ايجاد کوفتگي عضلاني از آنها خواسته شد تا 70 انقباض برونگرا با 80 درصد MVC با دست غير برتر بر روي صندلي مخصوصي که به همين منظور ساخته شده بود، انجام دهند. مدت زمان هر انقباض سه ثانيه بود، افراد در فاصله هر دو انقباض 10 ثانيه استراحت مي کردند و يک دقيقه استراحت هم بين هر دوره که ده انقباض را شامل مي شد، در نظر گرفته شد. متغيرهايي که يک ساعت قبل از انقباضهاي برونگرا و يک، 24 و 48 ساعت بعد از انقباضها اندازه گيري شدند عبارت بودند از: درک کوفتگي عضلاني، حداکثر قدرت برونگرا، ميزان آنزيم کراتين کيناز (CK) و دامنه حرکتي آرنج. داده هاي جمع آوري شده با روش آماري تحليل واريانس (ANOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند و نتايج زير حاصل شد:

اوج کوفتگي عضلاني در تمامي گروههاي چهارگانه تحقيق بين 24 تا 48 ساعت پس از انقباضها بود که غير از گروه شاهد در گروههاي ديگر پس از 24 ساعت رو به کاهش گذاشت. اين موضوع در مورد ميزان آنزيم CK نيز صادق بود و در 48 ساعت پس از انقباضها بين تمامي گروههاي سه گانه و گروه شاهد تفاوت معني داري (P?0.05) در ميزان CK مشاهده شد. کاهش دامنه حرکتي آرنج نيز در تمامي گروهها مشاهده شد، اما اين کاهش در گروههاي تجربي کمتر از گروه شاهد بود. هر چند قدرت برونگرا نيز در طول دوران کوفتگي کاهش نشان داد، با اين حال فعاليت بدني در مقايسه با ايبوپروفن موجب کاهش کمتري در قدرت شد.

نتيجه اين تحقيق نشان مي دهد، اگر چه ايبوپروفن مانند فعاليت بدني در برخي موارد مانند درک احساس کوفتگي، اثر معني داري بر کاهش درد داشته است، اما نتايج حاصل از تاثير فعاليت بدني و فعاليت بدني با ايبوپروفن بر ميزان CK، قدرت عضلاني و دامنه حرکتي نشانه تاثير بيشتر فعاليت بدني بر متغيرهاي مرتبط با کوفتگي عضلاني تاخيري در 24 و 48 ساعت پس از انقباضهاي برونگرا است.

 نسخه قابل چاپ

اصولا عضلات اسکلتي با توجه به ويژگيهاي ساختاري که دارند همانند فنر، انرژي پويا و ديناميک را به صورت انرژي پتانسيل ذخيره مي کنند. اين انرژي ذخيره شده در حرکتها و مهارتهاي بعدي مورد استفاده قرار مي گيرد و احتمالا بر کارآيي بالقوه عضلات مي افزايد. آگاهي از اين واقعيت مي تواند در اجراي بسياري از حرکات کمک نمايد. تحقيق حاضر در نظر دارد ضمن بررسي اين واقعيت ميزان کارآيي انرژي ذخيره شده عضلاني به صورت کشساني را ميان دو گروه از ورزشکاران و يک گروه از غيرورزشکاران مقايسه و مورد تجزيه و تحليل قرار دهد. براي اين منظور تعداد 23 غيرورزشکار 22±2.4) سال( به صورت تصادفي و تعداد 8 نفر پرش کننده ارتفاع و سه گام و دونده سرعت (24±1.5) و تعداد 7 نفر واليباليست (24±3.5) به صورت داوطلبانه براي آزمونهاي تحقيق انتخاب شدند. براي اندازه گيري ميزان انرژي کشساني استفاده شده، افراد در وضعيتهاي مختلف پرش عمودي را انجام مي دادند. پرشها فيلم برداري شدند سپس با برنامه کامپيوتري انرژي منفي، انرژي مثبت و در نهايت انرژي کشساني در هر حالت محاسبه گشت، نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري نشان مي دهد که:

-1 اختلاف معني داري بين انرژي مثبت عضلات پس از کشش و بلافاصله انقباض و انرژي مثبت حاصل از وضعيت نيمه اسکات وجود دارد.

-2 اختلاف معني داري بين انرژي مثبت عضلات پس از کشش و بلافاصله انقباض با انرژي مثبت حاصل از کشش سپس 2 ثانيه مکث و بعد انقباض مشاهده نشد.

-3 انرژي مثبت حاصل پس از سقوط از ارتفاع 40 سانتي متري بيشتر از انرژي مثبت حاصل پس از سقوط از ارتفاع 20 سانتي متري بوده ولي از لحاظ آماري اختلاف معني داري مشاهده نشد.

-4 انرژي مثبت پس از سقوط از ارتفاع 40 سانتي متري بيشتر از انرژي مثبت حاصل پس از سقوط از ارتفاع 60 سانتي متري بوده ولي از لحاظ آماري اختلاف معني داري مشاهده نشد.

-5 انرژي مثبت حاصل پس از کشش و بلافاصله انقباض بيشتر از انرژي مثبت حاصل پس از سقوط از ارتفاع 40 سانتي متري بوده ولي به لحاظ آماري اختلاف معني داري بين آنها وجود نداشت.

-6 انرژي کشساني واليباليستها در کليه وضعيتهاي آزمون نسبت به غيرورزشکارها بيشتر بوده ولي از لحاظ آماري اختلاف معني داري بين انرژي کشساني اين دو گروه در چهار حالت )رفتن پائين و بلافاصله بالا آمدن و سقوط از ارتفاعهاي 20، 40، و 60 سانتي متري( مشاهده شد و در حالت با مکث 2 ثانيه اي اين اختلاف معني دار نبود.

-7 انرژي کشساني ورزشکاران دو و ميداني در کليه حالات آزمون از انرژي کشساني غير ورزشکاران بيشتر بوده ولي از لحاظ آماري اختلاف معني داري بين انرژي کشساني اين دو گروه در کليه حالات آزمون مشاهده نشد.

-8 انرژي کشساني ورزشکاران واليبال در کليه وضعيتهاي آزمون از انرژي کشساني ورزشکاران دو و ميداني بيشتر بود و از لحاظ آماري اختلاف معني داري بين انرژي کشساني اين دو گروه فقط در حالت سقوط از ارتفاع 40 و 60 سانتي متري مشاهده شد و در بقيه حالات اختلاف معني داري بين اين دو گروه مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

سازگاریهای قلبی – عروقی

طی ده سال گذشته مطالعات زیادی برای فهم سازگاریهای قلبی – عروقی نسبت به تمرین های قدرتی انجام شده است. در تمام سازگاریهای به وجود آمده نسبت به تمرین های قدرتی، پاسخ های قلبی – عروقی تحت تاثیر حجم و شدت تمرین می باشد. عقیده بر این بود که فعالیت جسمانی به حالتی منتج می شود که به قلب ورزشکار مصطلح است. آمادگی جسمانی از طریق تمرین های قدرتی سبب سازگاریهای قلبی – عروقی شبیه به سازگاریهای به وجود آمده نسبت به پرفشار خونی، می شود (یعنی افزایش ضخامت دیواره و اندازه حفره بطنی). لیکن اگر تغییرات به دقت مورد بررسی قرار گیرند، تفاوتهایی بین سازگاریهای به وجود آمده نسبت به پرفشار خونی و سازگاریهای حاصل از تمرین های قدرتی مشاهده می گردد. ....

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش بررسي پانزده متغير بدني قد، سن، وزن، طول جفت بازوها، طول اندام فوقاني، طول بازو، طول ساعد، طول دست، دور سر، دور بازو، دور قفسه سينه، قطر بازو، قطر مچ دست، فاصله عرضي دو زائده آخرمي و پهناي دست با سرعت و نيروي شناگران نخبه نوجوان استان تهران در شناي کرال پشت مي باشد. بدين منظور از 10 نفر از شناگران نخبه کرال پشت تست به عمل آمد که دامنه سني آنها 10-13 سال مي باشد.

تجزيه و تحليل آماري داده ها حاکي از آن است که از 15 متغير بدني اندازه گيري شده فقط قطر بازو با سرعت در سطح 0.05 و با درجه آزادي N-2 رابطه معناداري دارد. از 14 متغير بدني ديگر قطر مچ دست و فاصله عرضي دو زائده آخرمي با سرعت رابطه منفي داشتند. 12 متغير ديگر با سرعت رابطه مثبت داشتند ولي اين رابطه از نظر آماري معني دار نبود.

از پانزده متغير بدني به جز طول دست (r=0.69)، فاصله عرضي دو زائده آخرمي (r=0.69) و قطر مچ دست (r=0.41) بقيه متغرها با نيرو رابطه مثبت و معني داري دارند.

بين نيرو و سرعت ضريب همبستگي (r=0.54) به دست آمد که بيانگر عدم وجود رابطه معني داري بين نيرو و سرعت در سطح 0.05 مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

در خصوص تعامل میان تمرین و دوره قاعدگی نتایج تحقیقات قبلی دارای ابهام است. شواهد حاکی از آن است که برخی رکوردها در خلال قاعدگی شکسته شده و برخی مدالهای المپیک نیز در همین دوره تصاحب شده است. از سوی دیگر بدون تردید برخی از خانمها از فشارها و درد مربوط به دوره قاعدگی رنج می برند. بنابراین رابطه میان قاعدگی و تمرین باید مورد بررسی دقیق تر قرار گیرد. همچنین در مورد نقش احتمالی دوره قاعدگی در بروز صدمات ورزشی اطلاعات کافی وجود ندارد. در این تحقیق 284 خانم ورزشکار نخبه از 26 شهر کشور که در 13 رشته ورزشی فعال بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. یک پرسشنامه در نظر گرفته شد تا به وسیله آن و به استناد تجربه مستقیم ورزشکاران مورد مطالعه، تعامل میان تمرین، صدمات ورزشی و دوره قاعدگی بررسی شود. نتایج تحقیق عبارتند از:

-1 در خلال قاعدگی %77 از افراد مورد مطالعه برنامه تمرین خود را طبق روال معمول ادامه می دهند در حالی که%10.7  آنان تمرین و مسابقه را متوقف می کنند و %9.6 آنان به تمرین و مسابقه ادامه می دهند ولی با مشکلات جسمی و روحی مواجه می شوند و %3 آنان تمرین را متوقف می کنند ولی در صورت نیاز در مسابقه شرکت می کنند.

-2 سی و سه درصد از افراد مورد مطالعه بر این باور هستند که دوره قاعدگی هیچ تاثیری بر بروز صدمات ورزشی ندارد در حالی که %5.2 اعتقاد دارند که قاعدگی صدمات ورزشی را افزایش می دهد.

-3 اغلب ورزشکاران به میزان %61.5 معتقدند که ارتباط بین قاعدگی و میزان آسیب های ورزشی به ویژگی های افراد مربوط می شود و در افراد متفاوت این ارتباط مختلف است.

-4 همچنین %55 از افراد مورد نظر اعتقاد دارند که تاثیرات احتمالی شدت تمرین بر قاعدگی به تفاوت های جسمانی و روانی افراد مرتبط می شود که تعمیم این یافته ها نیازمند بررسی و مطالعات بیشتری است. از طرفی؛ به ترتیب %20 و %8 از افراد اثرات منفی و مثبت تمرین های شدید را بر الگوی قاعدگی تجربه کردند.

در این تحقیق علاوه بر اطلاعات فوق، موارد دیگری از قبیل نوع رشته ورزشی افراد، جنبه های روانشناختی و وضعیت تاهل آنها مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر فعالیت بدنی فزاینده تا حد خستگی بر روی فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها در کشتی گیران و مردان غیرورزشکار است. بدین منظور 10 کشتی گیر نخبه با میانگین سن 24.5(4.48) سال و میانگین وزن 76.8(7.66) کیلوگرم به عنوان گروه تجربی و 10 مرد سالم غیرورزشکار با میانگین سن 25.4(2.37) سال و میانگین وزن 71.5(4.84) کیلوگرم به عنوان گروه کنترل به طور داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. نمونه های خونی هر دو گروه در زمان استراحت و بلافاصله بعد از انجام یک فعالیت بدنی فزاینده تا حد خستگی روی دوچرخه کارسنج جمع آوری گردید. میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها با روش آزمایشگاهی NBT ارزیابی گردید. پس از تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون t نتایج زیر به دست آمد:

(1 میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل های خون قبل و بعد از فعالیت غیرورزشکاران بیشتر از کشتی گیران بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<0.05).

(2 بلافاصله بعد از فعالیت میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها در کشتی گیران (p<0.05) و غیرورزشکاران (p<0.01) در مقایسه با مقادیر قبل از فعالیت به طور معنی داری افزایش داشت، که این افزایش در غیر ورزشکاران بزرگتر بود.

(3 تعداد نوتروفیل های فعال بیگانه خوار خون، قبل و بعد از فعالیت کشتی گیران، بیشتر از غیرورزشکاران بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<0.05).

(4 بلافاصله بعد از فعالیت تعداد نوتروفیل های فعال بیگانه خوار هر دو گروه در مقایسه با مقادیر قبل از فعالیت به طور معنی داری افزایش داشت (p<0.01)، ولی این میزان افزایش در ورزشکاران بیشتر بود.

در این تحقیق فعالیت بدنی، فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها را، که نقش کلیدی در ایمنی ذاتی غیراختصاصی دارد، به طور معنی داری در هر دو گروه افزایش داده است، یعنی در واقع فعالیت یک اثر افزایشی و تقویتی روی سیستم ایمنی بخصوص روی سیستم ایمنی ذاتی آزمودنی ها داشته که شاید بتوان گفت مقاومت آنها را در برابر عفونت افزایش داده است. البته در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز می باشد.

 نسخه قابل چاپ