بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين پژوهش،مطالعه اثر ورزش درمانده ساز بر استرس اکسايشي و آنزيم كراتين کيناز در دانش جويان ورزشکار است. .بدين منظور40دانشجوي داوطلب(ميانگين سني1/7±23/4سال،قد4/76±169/5سانتيمتر وزن 6/2±67کيلوگرم،23.35±1.7 BMI وvo₂max48.33±4.34ميلي ليتربراي هر کيلوگرم از وزن بدن دردقيقه)انتخاب ومالون دي آلدئيد(MDA ) ياTBARS ،پروتئين کربونيل شده(cp )آنها به عنوان شاخص هاي استرس اکسايشي وck شاخص آسيب عضلاني قبل وبعد از ورزش درمانده ساز روي چرخ کارسنج اندازه گيري شد. با استفاده از فرمول ديل و کاستيل تغييرات ناشي از کاهش حجم پلا سما پس از ورزش درمانده ساز تصحيح شد. tهمبسته مشخص کرد که CP وMDA (TBARS )پس از ورزش درمانده سازافزايش معني دار نمي يابد (به ترتيبP=0.301وP=0.359). وليck افزايش معني داري مي يابد(P=0.001وP=0.973وP=0.06) به طور کلي نتيجه پژوهش نشان مي دهد که ورزش درمانده ساز باعث افزايش استرس اکسايشي در ورزشکاران نمي شود،ولي آسيب عضلاني ايجاد مي کند و آسيب عضلاني و استرس اکسايشي ارتقباط مستقيمي با هم ندارند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش،مطالعه توان پاسخگويي(عکس العمل) وسرعت عمل دانش آموزان پسر 11تا14ساله با استفاده از آزمون حرکت و پاسخ انتخابي نلسون و تدوين هنجارهاي مربوطه بوده است. به همين منظور110تن از دانش آموزان پسر مدارس راهنمايي منطقه يک آموزش وپرورش شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب و آزمون مذکور طبق دستورالعمل آن بر روي دانش آموزان به اجرا در آمد. تجزيه و تحليل اطلاعات حاکي است،ميانگين زمان پاسخگويي و سرعت عمل دانش آموزان در پايه هاي اول،دوم و سوم راهنمايي به ترتيب برابر0.10±2.12، 0.08±2.08و0.10±1.99ثانيه بوده است که با توجه به نتايج تجزيه وتحليل آماري اختلاف معني داري بين سه پايه مشاهده شد(0.000=p). ضمناً ميانگين سني پايه هاي اول ،دوم و سوم به ترتيب برابر 12.23،11.62و13.69سال بوده است.بر اساس نتايج حاصل از پژوهش،هنجار سه پايه تحصيلي نيز تهيه و تدوين شده است.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر تأثير ويتامينEو Cدرپيشگيري از ضعف ايمني در ورزشکاران مرد را مورد مطالعه قرار داده است.در اين پژوهش 45 نفر از دانشجويان ورزشکار در چهار گروه کنترل، ويتامينE،ويتامينC وترکيب ويتامين E و Cمورد مطالعه قرار گرفتند.آزمودني ها در گروه مصرف کننده ويتامين روزانه و به مدت 15 روز به ترتيب 400 ميلي گرم ويتامينE و1000 ميلي گرم ويتامين C،ترکيب400ميلي گرم ويتامين Eو1000ميلي گرم ويتامينC وگروه کنترل دارو نما مصرف کرده اند.سپس از 15 روز همه آزمودني ها،آزمون بيشينه بروس روي نوارگردان را تا رسيدن به واماندگي را تا رسيدن به واماندگي کامل اجرا کردند. سپس نمونه هاي خوني پيش ،بلافاصله و2 ساعت پس از فعاليت آزمودني ها براي اندازه گيري تعداد کل گلبولهاي سفيد خون،نوتروفيل ها،مونوفيل ها ،مونوسيت ها ،سلول هاي ⁺CD4و⁺8CD ونسبت₊^CD4+/_CD8 غلظتIgM،Ige،IgA سرم و فعاليت بيگانه خواري نوتروفيل ها گرفته شده بلافاصله پس از فعاليت در هر 4 گروه آزمودني،تعداد کل گلبول هاي سفيد، نوتروفيل ها مو نوسيت ها،(به استثناي گروه کنترل)،⁺8CD،غلظتIgM(به استثناي گروه ويتامين E )،IgG،IgA و فعاليت بيگانه خواري نوتروفيل ها افزايش و نسبت₊^CD4+/_CD8 کاهش يافت. به هنگام مقايسه ميانگين هاي چهار گروه، اين تغييرات تنها در مورد کاهش در صد مونوسيت هادر مرحله بلا فاصله پس از فعاليت در گروه کنترل نسبت به ساير گروه ها معني دار بود (05/0>p)و2ساعت پس از فعاليت در هر چهار گروه،تعداد کل گلبول هاي سفيد،تعداد نوتروفيل ها، نسبت₊^CD4+/_CD8،غلظت IgM وفعاليت بيگانه خواري نوتروفيل ها افزايش و تعداد مونوسيت ها(به استثناي گروه کنترل)،لنفوسيت ها،⁺8CD⁺،4CD، غلظتIgA(به استثناي گروه کنترل)کاهش يافت. در طول 2ساعت پس از فعاليت غلظتIgG در گروه کنترل و ترکيب ويتامين هاي EوC افزايش و در گروه هاي ويتامين E و ويتامين C کاهش نشان داد. در مقايسه گروه ها بايکديگر هيچ يک از اين تغييرات معني دار نبود(05/0?p)،که احتملا ممکن است به علت کوتاه بودن مدت فعالت و يا کوتاه بودن دوره مصرف ويتامين ها با مقادير مورد استفاده در اين تحقيق باشد. با وجود رساندن ورزشکاران به سر حد واماندگي، به نظر مي رسد مدت فعاليت به اندازه اي نبوده است که ذخاير ويتامينEوC بدن را تخليه کرده و مصرف آنها بتواند نقش مؤثري برعملکردايمني داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش، بررسي تاثير فشارهاي بدني-رواني ناشي از کار بوده است و بدين منظور تعداد 386 نفر از کارمندان ادارات مختلف شهر تهران به روش تصادفي طبقه اي انتخاب و وضعيت بدني و رواني آنها در قالب دو گروه زنان شاغل ورزشکار و غير ورزشکار که بر اساس نمرات آزمون هاي بدني و رواني تقسيم شده بود، مورد بررسي قرار گرفت. روش پژوهش از نوع علي مقايسه اي و آزمودني ها پس از پر کردن پرسشنامه هاي رواني، مورد ارزيابي جسماني قرار گرفتند. در اين قسمت وضعيت ستون فقرات در پشت صفحه شطرنجي، زانوها روي کالتورماتور، وضعيت پشت راني و کمري توسط آزمون هاي انعطاف پذيري اندازه گيري شده اند.
بر اساس نتايج تحقيق، متغيرهاي شغلي تاثير معني داري بر ايجاد فشارهاي بدني ندارند (01/0>p)، اما عوامل شغلي مانند نوع شغل و سمت شغلي تاثير معني داري بر فشارهاي رواني داشته اند (02/0>p). در اين پژوهش، افراد ورزشکار نسبت به افراد غير ورزشکار کمتر در معرض فشارهاي شغلي قرار داشته و به طور معني داري از فشارهاي رواني کمتري بر خوردار بوده اند (P<0.019).

 نسخه قابل چاپ

بررسي هاي کمي در زمينه واکنش پاسخ هاي ايمني هومورال به تمرينات شديد به عمل آمده است و نتايج گزارش هاي تحقيقي نيز متفاوت و در مواردي متناقض مي باشند.
هدف پژوهش حاضر بررسي اثر تمرينات کشتي در دامنه شدت هاي حداکثر 95-90درصد ضربان قلب ذخيره (Heart Rate Reserve) و85-80 در صد HRR در پيش از فصل و فصل مسابقه روي غلظت IgG،IgA و IgM سرم کشتي گيران جوان بوده است
. در اين تحقيق 37 کشتي گير سبک آزاد جوان با ميانگين سني2 ±5/ 19(سال) ،قد 8/6±9/175 (سانتيمتر) ،وزن53/7±6/ 69(کيلو گرم)،در صد چربي 71/0±6/ 9درصد، حداکثراکسيژن مصرفي 4/3±38/55(دقيقه/ کيلوگرم/ ميلي ليتر) و شاخص توده بدني 86/1±37/ 22(متر مربع / کيلو گرم)که با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي به دو گروه آزمايش و شاهد تقسيم شده بودند شرکت نمودند. گروه آزمايش در فصل پيش از مسابقه (3ماه) و فصل مسابقه (1ماه)،تمرينات معيني را انجام مي دادند و گروه شاهد در برنامه تمرينات مورد نظر شرکت نمي کردند. از هر دو گروه در وضعيت استراحت،پايان فصل پيش از مسابقه،مسابقه و پايان دو هفته دوره باز يافت خونگيري از وريد بازويي به عمل آمد و غلظت هاي IgA ،IgG و IgM سرم آنها با روش SRID اندازه گيري گرديد.در وضعيت استراحت، دو گروه از نظر شاخص هاي منتخب ايمني هومورال و متغيرهاي تحت کنترل يکسان بوده اند.در فصل پيش از مسابقات غلظت هاي IgG،IgA و IgMسرم در دو گروه تغيير معني داري (p<۰.۰۵ )نشان نداد. در فصل مسابقه، در گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد غلظت IgG و ۴۰درصد(p=0.001)افزایش و غلظت IgAو 30 درصد(p=0.05)کاهش داشت که این تغییرات از نظر آماری معنی دار بودند. در دوره بازیافت، تغییر معنی داری از نظر شاخص های منتخب ایمنی هومورال بین دو گروه مشاهده نشد.

نتایج این تحقیق طولانی مدت نشان می دهد که سیستم ایمنی هومورال کشتی گیران جوان در فصل مسابقه تحت تاثیر شدن تمرینات با تغییرات موقتی مواجه می شود، که با توجه به برگشت این تغییرات در دوره بازیافت اهمیت آنها کاملا مشخشص نیست. کاهش حجک پلاسما و تبادلات آنی خارج عروقی پروتیین های پلاسما می توانند از ساز و کارهای تاثیرگذار بر تغییرات میزان این ایمونوگلوبین ها در سرم ورزشکاران در طول فصل مسابقه باشند.

 نسخه قابل چاپ

به منظور تعيين و بررسي ميزان آشنايي متخصصين تربيت بدني با جنبه هاي تاريخي و اجتماعي بازيهاي المپيک، پاسخ هاي صحيح 153 نفر از صاحبنظران تربيت بدني، از دانشگاههاي گيلان، زنجان، تربيت معلم تهران، علم و صنعت، شهيد بهشتي تهران، مشهد، اصفهان، شهيد چمران اهواز، کرمان، سيستان و بلوچستان و دانشگاه تهران که به صورت غيرتصادفي و هدفدار انتخاب شده بودند، به پرسش نامه اي که به همين منظور تنظيم شده بود، مورد بررسي قرار گرفت. در تحقيق حاضر صاحبنظران تربيت بدني به کساني اطلاق شده که داراي مدرک تحصيلي حداقل ليسانس تربيت بدني و بالاتر بوده و به تدريس دروس تربيت بدني در دانشگاه اشتغال دارند. پرسش نامه شامل 18 سوال تاريخي و 15 سوال اجتماعي بوده و قبل از تنظيم نهايي، ابتدا در دانشگاه گيلان به صورت تحقيق راهنما انجام شده و پس از تجديدنظر و اصلاحات لازم، به مورد اجرا گذاشته شده است. 153 نفر آزمودني، شامل 108 نفر مرد و 45 نفر زن بوده اند. از مجموع 63 نفر ليسانس را، 56 نفر مرد و 21 نفر زن تشکيل داده اند. 13 نفر از نمونه ها نيز داراي مدرک تحصيلي دکترا بوده که از اين تعداد، 11 نفر مرد و 2 نفر زن بوده اند. همچنين توضيحات سربرگ پرسش نامه، گرايش علمي و عملي نمونه ها را نيز مشخص نموده است. پرسش نامه ها پس از پاسخگويي توسط نمونه ها، جمع آوري شده و پس از استخراج و تجزيه و تحليل آماري، اين نتايج حاصل شده است:
1-       در پاسخ به کل سوالات تاريخي و اجتماعي، بين پاسخ هاي صحيح متخصصين زن و مرد تربيت بدني با ميانگين 52.6 درصد و 52.95 درصد و افراد ليسانس و بالاتر از ليسانس به ترتيب با ميانگين 50.55 درصد و 57.7 درصد، تفاوت معني دار ?(P?0.05) مشاهده نشد.
2-       در پاسخ به سوالات تاريخي، بين پاسخ هاي صحيح متخصصين زن و مرد تربيت بدني به ترتيب با ميانگين 39.1 درصد و 41.1 درصد متخصصين ليسانس و بالاتر از ليسانس به ترتيب با ميانگين 39.4 درصد و 41.1 درصد ??(P?0.05)? تفاوت معني دار مشاهده نشد.
3-       در پاسخ به سوالات اجتماعي، بين پاسخ هاي صحيح زنان و مردان به ترتيب با ميانگين 66.1 درصد و 64.2 درصد افراد ليسانس و بالاتر از ليسانس تربيت بدني به ترتيب با ميانگين 61.7 درصد و 69.32 درصد ??(P?0.05) ? تفاوت معني دار مشاهده نشد.
با توجه به مجموع اطلاعات و آمار به دست آمده از تحقيق، نتيجه مي گيريم که پاسخهاي صحيح متخصصين مرد و زن و افراد ليسانس و بالاتر از ليسانس تربيت بدني، به سوالات تاريخي و اجتماعي، در مجموع و هر يک به طور جداگانه، در حد متوسط و نسبتا ضعيف قرار داشته و به طور کلي، صاحبنظران تربيت بدني با جنبه هاي تاريخي و اجتماعي نهضت المپيک، آشنايي زيادي ندارند.

 نسخه قابل چاپ

مدت زيادي است که مي دانيم تمرين بدني براي سلامتي بدني افراد خوبست، اما خواندن مطالبي درباره ارزشمندي ورزش براي ارتقاي سطح سلامتي مردم در نشريات مربوط به تندرستي فقط در طي 10 سال گذشته عادي شده است. هر چند اظهارنظرهاي خوشبينانه مطبوعات توجه عموم را به خود جلب کرد، اما در اکثر موارد جامعه علمي در حمايت از اين امر محتاط بود. تا چند سال اخير، ارزشيابي ادبيات پژوهشي درباره پيامدهاي روان شناختي همراه با تمرين، مانند کم شدن اضطراب و افسردگي به نتايج نسبتا ناهمساني رسيده بود.
قلت مطالعات باليني و همه گيرشناسي، و آميختگي يافته هاي معني دار و غير معني دار، حمايت مستحکم دانشمندان از اثر مثبت تمرين بدني بر سلامت رواني را دشوار ساخته بود. يکي از دلايل خوش بين تر بودن مرورهاي اخير بر ادبيات (لندرز، 1998، 1999؛ ماتري، در حال انتشار؛ تيلور، در حال انتشار)، گسترش مطالعات همه گيرشناسي و تجربي و مرورهاي کيفي ادبيات (مانند فراتحليل) از سال 1990 به بعد بود.
مرورهاي فراتحليلي نيز در روشن کردن رابطه بين تمرين بدني و پيامدهاي روان شناختي مختلف با ارزش بوده اند. فراتحليل، آزمايش تجربي نيست، بلکه مرور کيفي نتايج مطالعات است. با اين حال فراتحليل تمام مطالعات منتشر شده و نشده را در بر مي گيرد و با ترکيب کردن نتايج و جمع زدن آزمودني ها توان آماري را افزايش مي دهد. اهميت پديده فوق اين است که اغلب مطالعات تجربي که درباره تمرين بدني و سلامتي رواني انجام مي شوند فاقد توان آماري کافي هستند که با آلفاي مرسوم کمتر يا مساوي پنج صدم بتوانند تفاوت معني دار را کشف کنند. نتيجه اين است که احتمال خطاي نوع دوم افزايش مي يابد، به اين معنا که پديده اي واقعا معني دار است اما نتيجه گيري مي شود که معني دار نيست. هرت (1994) اظهار کرد که مهم ترين جنبه فراتحليل اين است که با ترکيب کردن نتايج مطالعات تجربي همگن و کوچک نمره ب، شواهد نمره الف پديد مي آورد...

 نسخه قابل چاپ

هدف از اجراي اين تحقيق آگاهي از اثرات بازيافت فعال و غيرفعال در برطرف ساختن خستگي ناشي از فعاليت بدني شديد و آماده شدن براي شروع فعاليت بعدي است. 26 مرد جوان ورزشکار عضو تيمهاي ملي، باشگاهي يا دانشگاهي بصورت داوطلب در سه گروه نشستن ?(S)?، راه رفتن ?(W)? و دويدن ?(R) تقسيم شدند. براي اندازه گيري آنزيمهاي LDH و CK نمونه خون سياهرگي و براي اندازه گيري گازهاي خوني، نمونه خون سرخرگي در چهار مرحله گرفته شد. تمرين شامل آزمون بيشينه بروس بود که کليه آزمودنيها تا سر حد خستگي آنرا اجرا کردند و سپس هر گروه در 15 دقيقه اول از دوره بازيافت به روش مربوط به گروه خود شامل، نشستن، راه رفتن با سرعت 2 کيلومتر در ساعت يا 34 متر در دقيقه با سرعت 4 کيلومتر در ساعت يا 67 متر در دقيقه عمل مي کردند. پس از آن کليه آزمودنيها در هر سه گروه به مدت 30 دقيقه مي نشستند. نمونه هاي خون قبل از تمرين(A)، بعد از تمرين(B) ، بعد از 15 دقيقه از دوره بازيافت(C)و بعد از 45 دقيقه از دوره بازيافت (D)جمع آوري شد و با استفاده از روش تحليل واريانس يک طرفه نتايج زير بدست آمد:

آنزيمهاي LDH و CK در هيچيک از گروهها تفاوت معني دار نداشت و نوع عملکرد در دوره بازيافت بر آن اثر قابل ملاحظه اي نداشته است. فشار اکسيژن خون سرخرگي بعد از تمرين بين گروهها تفاوت معني داري داشت اما در دوره بازيافت اختلاف معني داري مشاهده نشد. فشار گاز کربنيک، PH، يون بي کربنات و اضافه قليا(Base exess) در هر دو مرحله از دوره بازيافت اختلاف معني داري از خود نشان دادند.

شواهد موجود نشان مي دهد که بازيافت فعال (راه رفتن و دويدن) در رفع سريعتر خستگي در مقايسه با بازيافت غيرفعال (نشستن) اثر مثبت قابل ملاحظه اي دارند. بنابراين وقتي زمان کوتاه بين دو نوبت فعاليت شديد وجود دارد. دويدن بهترين روش براي رفع خستگي است و اگر زمان بين دو نوبت فعاليت شديد 45 دقيقه يا بيشتر است، راه رفتن مناسبترين روش براي برطرف ساختن خستگي ناشي از فعاليت شديد بدني است.

 نسخه قابل چاپ

سفرهاي سريع به اماکن دوردست، که با گذر از مناطق زماني ميسر مي شود، انسان را به مدت يک هفته مبتلا به نوعي ناخوشي عمومي مي کند. اين حالت موجب افت عملکرد بيشينه ورزشکار و وقفه در برنامه هاي تمريني و آماده سازي وي براي تمرينات مي شود. اين وضعيت حاصل سازگاري بطني ساعت زيستي با مناطق زماني جديد است. در اين مقاله کاهش شدت و مدت زمان اين اثرات منفي – قبل و بعد از پرواز و نيز در حين آن – و مبناي علمي آن توضيح داده مي شود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور ارزيابي و مقايسه ميزان آمادگي جسماني دانش آموزان دختر و پسر سراسر کشور با نرم ملي، اين پژوهش به اجرا درآمد. روش تحقيق، زمينه يابي و جامعه آماري کليه استان هاي کشور بود. نمونه هاي آماري را استان هاي آذربايجان شرقي، ايلام، تهران، خراسان و خوزستان تشکيل مي دادند. روش آماري مورد استفاده در بخش آمار استنباطي، آزمون T تک نمونه اي براي ميانگين جامعه بوده است. ابزارهاي اندازه گيري، چهار آزمون کشش بارفيکس به شکل خوابيده، دراز و نشست به حالتي که دستها به صورت ضربدري روي سينه قرار دارند، دو 540 متر و آزمون انعطاف پذيري بوده اند. از مجموع 360 فرضيه و زير فرضيه هايي که در گروه هاي سني 9 تا 17 سال پسر و دختر استان هاي کشور بر اساس چهار آزمون فوق الذکر، آزمون شدند؛ تعداد 295 فرضيه يعني 82 درصد در سطح P<0.05 معنادار بودند. از اين تعداد معناداري، در 138 مورد، يعني 47 درصد، معناداري به نفع ميانگين هاي نرم ملي و در 157 مورد، يعني 53 درصد معناداري به نفع ميانگين هاي نمونه استاني بوده است.

 نسخه قابل چاپ

بيماري ديابت يکي از شايع ترين بيماريهاي عصر حاضر است که بر اثر اختلال در متابوليسم مواد قندي در بدن اتفاق مي افتد. بيماري ديابت دو نوع است: وابسته به انسولين (IDDM) و غيروابسته به انسولين (NIDDM). در بيماران ديابتي يا اصولا انسولين ترشح نمي شود و يا ترشح انسولين کم است و يا حساسيت گيرنده هاي انسولين کاهش يافته و افراد مبتلا عموما در مقابل انسولين مقاوم هستند. افراد مبتلا به ديابت در معرض آسيب هاي گوناگوني از قبيل آسيب به شبکيه چشم، آسيب کليوي، آسيب دستگاه عصبي و بيماريهاي قلبي عروقي قرار دارند.

تاثير فعاليتهاي ورزشي در پيشگيري، کنترل و درمان بيماري ديابت مورد پذيرش محققين زيادي قرار گرفته است. نتايج اين تحقيقات نشان مي دهد که انجام منظم فعاليتهاي ورزشي موجب افزايش پروتئين ناقل گلوکز (GulT4) و در نتيجه تسهيل ورود گلوکز به داخل سلولهاي بدن به ويژه سلولهاي عضلاني مي شود. از طرفي انقباضات مکرر عضلات مخصوصا عضلات بزرگ بدن نيز موجب تسهيل ورود گلوکز خون به داخل سلولهاي عضلاني مي گردد. اين امر باعث مصرف بيشتر قند خون در سطح سلولي مي گردد. بنابراين مي توان از فعاليتهاي ورزشي مخصوصا هوازي مانند پياده روي، دويدن، شنا و دوچرخه سواري با شدت کم تا متوسط و به مدت 20 تا 90 دقيقه و به تعداد 3 تا 7 جلسه در هفته در وقت مناسبي از روز با رعايت مراقبت هاي ويژه پزشکي به مثابه وسيله مناسب و کم هزينه اي براي درمان و کنترل بيماري ديابت نوع اول و دوم استفاده کرد.

بهرحال، انتخاب شيوه زندگي که متکي بر انجام فعاليتهاي ورزشي برنامه ريزي شده باشد، هم مي تواند از شدت عوارض وابسته به ديابت نوع اول و دوم بکاهد و هم مي تواند هزينه هاي مراقبتهاي پزشکي را کم کرده و کيفيت زندگي را براي بيماران ديابتي بهبود بخشد.

 نسخه قابل چاپ

در اين پژوهش، محقق با استفاده و بکارگيري از آزمون تفکر خلاق در عمل و حرکت (TCAM) تورنس در اين زمينه مقايسه مولفه هاي خلاقيت (سيالي، ابتکار، تخيل) را در بين دانش آموزان گروه تجربي و کنترل مورد مطالعه قرار داده است. براي تعيين گروههاي مورد تحقيق از روش نمونه برداري تصادفي ساده استفاده شده است، با توجه به اينکه تعداد دانش آموزان مورد تحقيق مشتمل بر 360 نفر مي باشند 180 نفر آنان در گروه تجربي (90 نفر دانش آموزان پسر و 90 نفر دانش آموزان دختر) و 180 نفر مابقي در گروه کنترل (90 نفر دانش آموزان پسر و 90 نفر دانش آموزان دختر) به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده در نظر گرفته شده اند.

کليه آزمودني هاي تحقيق در هر دو گروه تجربي و کنترل، پس از اتمام مدت آموزش به طور انفرادي در نمازخانه مدارس مربوطه زير نظر آزمونگراها (testers) تحت آزمون خلاقيت تورنس قرار گرفتند، پس از اخذ اطلاعات از آزمودني ها با استفاده از برنامه کامپيوتري SAS, SPSS از طريق تحليل واريانس چند عاملي و مقايسه ميانگين ها به روش آزمون چند دامنه اي دانکن، فرضيات تحقيق مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

نتايج اين تحقيق بر اساس هدفهاي ويژه در نظر گرفته شده به شرح ذيل مي باشد:

1-       از نظر مولفه سيالي (رواني) تفاوت معني داري بين دانش آموزان گروه تجربي پسران و دختران با دانش آموزان گروه کنترل پسران و دختران وجود دارد.

2-       از نظر مولفه ابتکار (اصالت) تفاوت معني داري بين دانش آموزان گروه تجربي پسران و دختران با دانش آموزان گروه کنترل پسران و دختران وجود دارد.

3-       از نظر مولفه تخيل تفاوت معني داري بين دانش آموزان گروه تجربي پسران و دختران با دانش آموزان گروه کنترل پسران و دختران وجود دارد.

4-       مشخص گرديد که در مولفه سيالي (رواني) بين گروه تجربي تحقيق با معيار استاندارد تورنس تفاوت معني داري وجود ندارد ولي در مولفه هاي ابتکار (اصالت) و تخيل گروه تجربي تحقيق با معيار استاندارد تورنس تفاوت معني داري وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

در جريان فعاليتهاي ورزشي، اتساع عروقي وسيعي در سرخرگهاي قلب و عضلات اسکلتي بوجود مي آيد. در زمينه ميانجي هاي متسع کننده عروقي که مستقيما بر روي عضلات صاف عروق عمل مي کنند، اطلاعات قابل توجهي حاصل شده است. البته نقش ميانجي هايي که از طريق سلولهاي اندوتليوم آزاد مي شود و بدنبال تمرينات بدني در جانداران موجب اتساع عروقي مي گردد، کمتر شناخته شده است. با اين حال، بدنبال کشف عالم شل کننده مشتق از اندوتليوم (EDRF) در سال 1980 مطالعات گسترده اي بر روي رگها و عروق خوني در شرايط آزمايشگاهي و همچنين در محيطهاي زنده بر روي حيوانات گوناگون در زمان استراحت صورت گرفته است.

در حقيقت اين موضوع که برخي از مطالعات عامل شل کننده مشتق از اندوتليوم (EDRF) را همان نيتريک اکسايد (NO) معرفي نموده اند بسيار اهميت دارد. رها شدن نيتريک اکسايد از سلولهاي پوششي جدار داخلي حفره هاي رگها (سلولهاي اندوتليوم) صورت مي گيرد که مي تواند بوسيله دو گروه از تحريکات عمومي دارويي و جسماني توليد شود. از لحاظ طبقه بندي ابتدايي محرکهاي طبيعي بدن، ترشح نوراپي نفرين را مي توان مثال مناسبي دانست. ضمنا براي طبقه بندي جديد از محرکهاي طبيعي بدن، ميزان تغييرات جريان موضعي خون همراه با افزايش بيشتر در جريان خون عمومي مي تواند محرک مناسبي براي رهاسازي نيتريک اکسايد از سلولهاي پوششي درون حفره هاي عروقي باشد. اين مقاله نقش و وظايفي را که سلولهاي اندوتليوم عروقي ممکن است در متسع نمودن رگهاي گردش خون کرونر و عضلات اسکلتي فعالي ايفا نمايد را در جريان فعاليت شديد ورزشي به آزمايش مي گذارد. ضمنا اين مقاله سوالي را مطرح مي نمايد که اهميت زيادي براي بررسي بيشتر دارد. آنهم اين که آيا عملکرد سلولهاي اندوتليوم ديواره عروقي بوسيله تحريکاتي مانند تمرينات ورزشي تنظيم و تعيين مي شود؟....

 نسخه قابل چاپ

بيست ورزشکار جوان در دامنه سني 18-25 سال و گروه مشابهي از غيرورزشکاران به عنوان آزمودني انتخاب شدند. از دستگاه مکش گردن (مدل اکبرگ) براي تحريک بارورسپتورهاي کاروتيدي استفاده گرديد. به منظور مطالعه پاسخ قلبي بارورفلکس کاروتيدي در سه حالت درازکش، نشسته و ايستاده، سه پروتکل (C,B,A) طراحي شد. در هر سه پروتکل، شدت تحريک -30mmHg براي مدت 30 ثانيه بود. از ثبت ممتد الکتروکارديوگرام (ECG) نيز براي تعيين تغييرات پاسخ قلبي استفاده شد.

نتايج نشان داد که در هر دو گروه پاسخ حاد بارورسپتورها در سه ثانيه اول تحريک اتفاق افتاد. ولي ميزان و شدت آن در ورزشکاران بيشتر بود (p<0.001).

پاسخ قلبي در هر سه وضعيت مذکور، از ثانيه دوازدهم تحريک به بعد تثبيت گرديد. در حالي که ميزان تطابق در گروه ورزشکار بيشتر از گروه غيرورزشکار بود (p<0.001).

در ضمن پس از خروج از تحريک در هر دو گروه، حداکثر تاکيکاردي حاصله در سه ثانيه دوم بعد از خروج از تحريک مشاهده گرديد که در گروه ورزشکار بيشتر بود (p<0.001).

با توجه به نتايج مذکور، بارورفلکس کاروتيدي در اثر تطابق هاي درازمدت فيزيولوژيک در ورزشکاران کارائي بيشتري پيدا مي کند.

 نسخه قابل چاپ