بانک مقالات رشته تربیت بدنی

بيشتر محققان پاتوفيزيولوژي، بيماري كمر درد را به سيستم عضلاني، بافتهاي همبند و نيز سيستم عصبي نسبت مي دهند. بيماري كمر درد با نارسايي هاي تعادلي همراه است. در اين بيماري، بيشتر مطالعات پيشين درباره توضيح مكانيزم آسيب سيستم عصبي - عضلاني، در سيستم استاتيك خلاصه شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي آسيبهاي تعادلي بيماران كمر درد در يك سيستم ديناميكي، با دستكاري سيستم هاي بينايي، پروپريوسينو و دهليزي است. تعداد 21 زن مبتلا به كمر درد مزمن با دامنه سني 20 تا 40 ساله و 19 زن سالم همگن، داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. از دستگاه تعادل سنج ديناميكي "Biodex" براي ارزيابي تعادل ديناميكي افراد استفاده شد. آزمودنيها با وضعيت بدني تعريف شده، روي صفحه استقرار دستگاه مي ايستادند. سپس به مدت 20 ثانيه، متغيرهاي انحراف كلي (total)، قدامي - خلفي (AP) و مياني - جانبي (ML) مركز ثقل از مركز سطح اتكاي افراد ثبت مي شد. آزمونهاي تعادل در شرايط متفاوت ايستاده با چشم باز، ايستاده با چشم بسته، ايستاده با چرخش سر و نيز در دو وضعيت پايدار و ناپايدار سطح اتكا اجرا شدند. نتايج نشان دادند. در تمام وضعيتها و در هر سه متغير مورد نظر، انحرافات مركز گرانش بيماران كمر درد بطور معني داري بيشتر از افراد سالم بودند (P=0.001) . با دستكاري سيستمهاي درگير در تعادل، يعني بسته شدن چشمها، تغيير ثبات سطح اتكا و چرخش سر، انحرافات مركز گرانش در هر دو گروه نسبت به وضعيت مرجع افزايش يافتند. ولي اين افزايش در بيماران با كمر درد بسيار چشمگيرتر بود. تعادل ديناميكي بيماران كمر درد با نارسايي همراه بود. بين عاملهاي پايداري، بينايي، وضعيت سر و بيماري كمر درد تعامل وجود داشت. تعادل ديناميكي به مفهوم انحرافات مركز ثقل از مركز سطح اتكا از ارزش كلينيكي برخوردار بود و مي توانست در تشخيص و توانبخشي سودمند باشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي رابطه ميان اندازه اندام ها و نتايج آزمونهاي خمش به جلو و خمش به پايين بود، به همين منظور 100 دانشجوي مرد با دامنه سني 19- 25 سال بصورت داوطلب پس از تكميل رضايت نامه در اين تحقيق شركت كردند. قد و طول اندامهاي آزمودنيها در وضعيت طبيعي به وسيله متر نواري و در مقياس سانتيمتر اندازه گيري شد، سپس آزمودنيها به مدت 5 دقيقه خود را با حركات معمول كششي گرم كردند، در آزمون خمش به پايين از آزمودني خواسته شد تا روي پله بايستد و با زانوان صاف تنه را به پايين خم كند، سپس با دست خود ميله مدرج را به پايين فشار دهد، در آزمون دوم از آزمودني خواسته شد تا با زانوان صاف روي زمين، روبروي جعبه مدرج بنشيند و تلاش كند تا با خم كردن تنه ميله مدرج را به جلو فشار دهد، هر آزمودني سه بار هر دو آزمون را انجام داد، نتايج نشان دادند، ميان اندازه قد و ميزان انعطاف‌پذيري در آزمونهاي خمش به پايين و خمش به جلو رابطه معني داري وجود دارند، يافته‌ها رابطه معني داري را ميان طول تنه، طول استخوان بازو، ساعد و ميزان انعطاف پذيري نشان ندادند، هر چند ميان اندازه طول پا و نتايج آزمونها رابطه معني داري وجود داشتند، بر اساس اين يافته ها بايد در نظر داشت، عامل مهم در نتايج آزمونهاي مذكور اندازه هاي قد بود، در اين ميان، اندازه طول پاها عاملي مهمتر از اندازه طول تنه، طول استخوان بازو و ساعد بود.

 نسخه قابل چاپ

به منظور بررسي تأثير تمرينات هوازي متوسط و شديد بر فعاليت آنزيم پارا اكسوناز 1 (PON) و نيمرخ ليپيدي و ليپوپروتئيني سرم، 44 نفر از مردان سالم غير ورزشكار بطور داوطلبانه در تحقيق شركت كردند. اين افراد بطور تصادفي در سه گروه تمرينات هوازي شديد 15 نفره، گروه تمرينات هوازي متوسط 17 نفره و گروه گواه 12 نفره دسته بندي شدند. مدت دوره تمرينات هشت هفته بوده شركت كنندگان سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 - 45 دقيقه به اجراي تمرينات هوازي طراحي شده پرداختند. فعاليت PON1، تراكم HDL-C، LDL-C، كلسترول تام (TC)، تري گليسيريد (TG) و شاخصهاي تركيب بدني (BFW، WC، WHR، BF%، BMI) و آمادگي قلبي - تنفسي (RHR،VO₂max) به عنوان متغيرهاي وابسته در سه مرحله پيش آزمون، ميان آزمون و پس آزمون اندازه گيري شدند. نتايج بدست آمده، تفاوت معني داري در تراكم HDL-C، نسبت ^HDL-C/_LDL-C ، نسبت ^HDL-C/_TC فشار خون دياستولي،VO₂max، ضربان قلب استراحت (RHR) و شاخصهاي تركيب بدني را بين شركت كنندگان در تمرينات هوازي شديد با گروه گواه و تغييراتي در زمانهاي متفاوت اندازه گيري نشان دادند (P<0.05) . با اين حال در فعاليت PON1، تراكم TC-LDL-C و TG تفاوت معني داري بين گروهها و زمانهاي متفاوت اندازه گيري مشاهده نشد. بر پايه يافته هاي به دست آمده مي توان اظهار داشت، هر چند تمرينات هوازي به اجرا در آمده تأثير معني داري بر فعاليت PON1-192 Arg ندارند. اما از طريق اصلاح نيمرخ ليپيدي، كنترل عاملهاي خطر زاي قلبي - عروقي و توسعه آمادگي قلبي - تنفسي مي توانند، محدوديت ناشي از پلي مورفيزم PON1 را جبران كنند و خطر بيماري آتروسكلروز را كاهش دهند.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق، مقايسه اثر دو نوع بازيافت "فعال" (شنا كردن با دو شدت) و يك نوع "غيرفعال" (نشستن) بر تغييرات ميزان لاكتات خون و ضربان قلب شناگران نخبه، در دو گروه سني 12 تا 14 و 15 تا 20 سال بوده است. آزمودنيهاي اين تحقيق 20 نفر بودند كه به صورت تصادفي، براي شركت در اين تحقيق از بين داوطلبان برگزيده شدند. آزمودنيها در سه نوبت جداگانه و به فاصله هاي 48 ساعت، در محل اجراي آزمونها حضور يافتند. طبق برنامه، تمام آزمودنيها در برنامه گرم كردن، استراحت، خونگيري (لاله گوش)، ثبت ضربان قلب (دستگاه ضربان سنج) و لاكتات خون (دستگاه سنجش لاكتات) قبل از آزمون شركت كردند. پس از اجراي آزمون (صد متر شناي آزاد) بلافاصله كار خونگيري و ثبت ضربان قلب دوباره انجام شد. در نوبتهاي بعدي كه به فاصله 48 ساعت بعد انجام شد، دو نوع بازيافت فعال (شنا كردن با 30 تا 45 و 55 تا 65 درصد ركورد) به مدت 15 دقيقه انجام شد. در پايان دورههاي بازيافت، نتيجه هاي ضربان قلب و لاكتات خون ثبت شدند. اين نتيجه ها نشان ميدهند، براي بازگذشت سريعتر شناگران به حالت اوليه، بازيافت فعال نسبت به بازيافت غيرفعال در كاهش سطح لاكتات خون مناسبتر است. شدت فعاليت در دوره بازيافت فعال براي شناگران 15 تا 20 سال، 55 تا 65 درصد از ركورد صد متر و براي شناگران 12 تا 14 سال، 30 تا 45 درصد از ركورد صدمتر توصيه ميشود.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر در پي مشخص كردن ميزان عينيت، و روايي آزمون عملي ورودي. براي گزينش دانشجويان رشته تربيت بدني است كه در سال 1380، براي اولين بار ابداع و به كار گرفته شد. از بين 30 كلاس واحد (2) تربيت بدني پسران دانشگاه اصفهان، 2 كلاس براي شركت در تحقيق به صورت "نمونه گيري خوشه اي هدفدار" انتخاب شدند. 30 دارو از دانشجويان رشته تربيت بدني انتخاب شدند كه در آزمون عملي 80 تجربه داوري داشتند آنها پس از توجيه، بازآموزي و ايجاد هماهنگي، به طور مستقل در سه گروه 10 نفره به آزمودنيها امتياز دادند. هر آزمودني در فاصله يكساعته در روز آزمون، دوباره آزمون شد. هر آزمون به طور متوسط 9±94 ثانيه به طول انجاميد. عينيت براي كيفيت اجرا، زمان آزمون و نمره كلي، به ترتيب برابر ??/?، ??/?و ??/? به دست آمد. در محاسبه عينيت، از نمره هاي 43 آزمودني در 3 گروه داوري استفاده شد. اعتبار براي كيفيت اجرا، زمان آزمون و نمره كلي، به ترتيب باربر ??/?، ??/?و ??/?به دست آمد. براي محاسبه اعتبار، از نمرههاي 60 آزمودني در آزمون ابتدايي و آزمون مجدد استفاده شد و براي روايي همزماني آزمون، از معيار نمرده تربيت بدني استفاده شد. به طور كي، همبستگي با آزمون ملاك به طور معناداري در آزمون مجدد، بالاتر از آزمون ابتدايي بود و حداكثر به ??/?(P<0.05) رسيد. بالا بودن سطح ضريبهاي عينيت، نشان ميدهد كه آموزش و هماهنگي ايجاد شده در سه گروه داوري، به خوبي صورت پذيرفته است و از اين بابت، اشكالي متوجه آزمونها يا اجراي آنها نيست. ضريب اعتبار نسبتاً پايين به دست آمده، سؤالات جدي در برابر به كارگيري اين آزمون به عنوان ابزار گزينش دانشجو ايجاد مينمايد. ارتقاي سطح روايي آزمونها در آزمون مجدد نيست به آزمون ابتداي، اثر مثبت تمرين تو آشنايي با آزمون را در منطقي تر نمودن تفاوت نمرهها نشان ميدهند. به طور كلي، با توجه بداعت تجربه اي از اين نوع، نتايج به دست آمده دلگرم كننده است. تحقيق حاضر، ضمن آشكارسازي نقاط ضعف موجود، دلالت بر آن دارد كه زمينه هاي مناسبي براي ارتقاء و توسعه آزمون در آينده فراهم خواهد آمد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق، بررسي تأثير يك دوره فعاليت در آب گرم، بر تركيبات خوني و عملكرد قلبي - عروقي مردان ميانسال است. به همين منظور، دو گروه تجربي (15 نفر) و گواه (10 نفر) از مردان ميانسال سالم 30 تا 45 ساله انتخاب شدند. گروه تجربي با ميانگين سني ?/?? سال، قد 172 سانتيمتر؛ درصد چربي 14% و اكسيژن مصرفي بيشينه 42 ميلي ليتر در دقيقه در هر كيلوگرم وزن بدن، در آب گرم 42 درجه سانتيگراد و گروه گواه با ميانگين سني ?/?? سال؛ قد 173 سانتيمتر؛ درصد چربي زيرپوستي ?/??% و اكسيژن مصرفي بيشينه 43 ميلي ليتر در دقيقه در هر كيلوگرم وزن بدن در آب معمولي 29 درجه سانتي گراد، هر روز 30 دقيقه به مدت 17 روز متوالي فعاليت كردند. در روزهاي اول، چهارم، يازدهم، و هيجدهم از آزمودنيهاي دو گروه، نمونه هاي خوني و از قلب آنها اكوكارديوگرافي گرفته شد. "هماتوكريت" گروه تجربي، در زو چهارم كاهش معني داري داشت، درصد حجم "پلاسماي" گروه تجربي در زوهاي چهارم و هيجدهم افزايش معني داري داشت و "آلبومين" گروه تجربي در روز چهارم افزايش معني داري نشان داد. ضربان قلب زمان استراحت گروه تجربي در روز هيجدهم، كاهش معني داري داشت. حجم ضربه اي گروه تجربي در روزهاي چهارم، يازدهم و هيجدهم در مقايسه با روز اول و در مقايسه با گروه گواه، افزايش معني داري نشان داد. فشارخون شرياني دو گروه تغييري نشان نداد. براساس نتايج به دست آمده، ميتوان گفت كه فعاليت در آب گرم سبب كاهش هماتوكريت، افزايش آلبومين و درصد حجم پلاسماي مردان ميانسال ميشود. علاوه بر آن، ضربان قلب زمان استراحت كاهش و حجم ضربه اي افزايش مييابد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه ميان تعهد سازماني و رضايت شغلي مديران و معلمان تربيت بدني مرد آموزشگاههاي استان خراسان است.

اين تحقيق به روش توصيفي و به شكل ميداني اجرا شده است. جامعه آماري مديران، برابر با تعداد نمونه آماري (N=64) است. از جامعه آماري معلمان نيز، 300 نفر براي نمونه، به صورت خوشه اي و تصادفي انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات، از سه نوع پرسشنامه اطلاعات فردي، تعهد سازماني و رضايت شغلي استفاده شد.

براي تجزيه و تحليل دادهها از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندار و…) و آمار استنباطي (آزمون ETA، ضريب همبستگي و آزمون تعقيبي دانكن براي ارزيابي اختلافات در ميانگينها) استفاده شد.

برخي از نتايج پژوهش نشان ميدهد كه: ميزان تعهد سازماني مديران (SD=6.32 و M=56.48) از تعهد سازماني معلمان (SD=8.29 وM=52.7) و ميزان رضايت شغلي مديران (SD=0.56 و M=3.44) از رضايت شغلي معلمان (SD=0.572 و M=3.29) بيشتر است. بين تعهد سازماني مديران و معلمان تربيت بدني، ارتباط معني داري وجود (P<0.05). بين رضايت شغلي مديران و معلمان تربيت بدني، ارتباط معني داري وجود دارد (P<0.05)، بين سن و رضايت شغلي مديران و معلمان تربيت بدني، ارتباط معني داري وجود ندارد. بين سن و تعهد سازماني مديران و معلمان تربيت بدني، ارتباط معني داري وجود ندارد.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر با هدف مقايسه اثر شدت تمرينات هوازي (شدت تمرين با 60 تا 65 درصد، در برابر شدت تمرين با 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه) بر TG، LDL، HDL و Chol در مردان بزرگسال انجام گرفت. بدين منظور. 30 نفر از مردان غيرفعال انتخاب شدند و به طور تصادفي در يكي از سه گروه تجربي 1 (تعداد = 10 نفر، با ميانگين و انحراف معيار ??/?±39 سال)، گروه تجربي 2 (تعداد=9 نفر، با ميانگين و انحراف معيار ??/?±38 سال) و گروه گواه (تعداد=11 نفر، با ميانگين و انحراف معيار ??/?±43 سال) قرار گرفتند. آزمودنيهاي گروه تجربي 1، فعاليتي با 60 تا 65 درصد و گروه تجربي 2، فعاليتي با 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 بار و هر بار حداقل به مدت 30 دقيقه انجام دادند. يافته هاي تحقيق نشان داد كه 8 هفته تمرين هوازي با شدت 60 تا 65 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه بر ميزان HDL و LSL تاثير مثبت دارد و معني دار نيست. [HDL پيش آزمون ??/?±??/??، پس از آزمون ??/?±??/?? (mg/dl)و P=0.31 و LDL پيش آزمون ??/??±?/???، پس آزمون ??/??±?/?? (mg/dl)و P=0.35]. يافته ها همچنين نشان داد، 8 هفته تمرين هوازي با شدت 60 تا 65 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه، تاثير معني دار بر ميزان TG و CHOL ندارد [TG پيش آزمون ?/??±?/???، پس آزمون ??/??±?/??? (mg/dl)و P=0.58 و CHOL پيش آزمون ??/??±?/???، پس آزمون ??/??±?/??? (mg/dl)و P=0.35]. نتيجه نشان داد كه 8 هفته تمرين هوازي با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه، تأثير قابل توجه ولي غيرمعني دار بر ميزان HDL و LDL دارد. [HDL پيش آزمون ??/?±??/??، پس آزمون ??/?±??/??(mg/dl)و P=0.68 و LDL پيش آزمون ??/??±??/???، پس آزمون ??/??±??/???(mg/dl)و P=0.24]. يافته ها نشان داد، 8 هفته تمرين هوازي با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه، تاثير قابل توجه ولي غيرمعني داري بر ميزان TG و Chol دارد. [TG پيش آزمون ??/??±??/???، پس آزمون ??/??±??/??? (mg/dl)و P=0.12 و Chol پيش آزمون ??/??±??/???، پس آزمون ??/??±??/???(mg/dl)و P=0.66]. با توجه به نتيجه هاي به دست آمده، مي توان نتيجه گيري كرد كه اجراي 8 هفته تمرين هوازي با شدت 60 تا 65 درصد و 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه مشابه بود، لذا مردان بزرگسالان ميتوانند از برنامه هاي تمريني با شدت 60 تا 65 درصد و 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره بيشينه، با هدف پيشگيري از بروز بيماريهاي قلبي - عروقي استفاده كنند.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر، درباره كاربرد رسانه ها در آموزش درس عمي تنيس روي ميز است كه به منظور كاهش ساعتهاي حضور دانشجويان، در كلاسهاي عملي رشته تربيت بدني نظام آموزش از راه دور با حفظ كيفيت آموزشي، به مطالعه آن پرداخته است. جامعه آماري تحقيق، 150 دانشجوي پسر رشته تربيت بدني نظام آموزش از راه دور در ايران است كه سال 79 وارد دانشگاه شده بودند. پس از همسان سازي آنها براساس شاخصهاي قابل اندازه گيري سن، وزن، قد و نمره آزمون عملي ورود به دوره كارشناسي، تعداد 60 نفر به طور تصادفي براي نمونه تحقيق انتخاب و آنها به 2 گروه 30 نفره تجربي و شاهد تقسيم شدند كرد. گروه تجربي، درس تنيس روي ميز را در نيمسال اول تحصيلي 80-81، از طريق فيلم آموزشي و گروه شاهد، آن را به شيوه مرسوم و آموزش حضوري قرار گرفته اند. در پايان دوره آموزشي، هر دو گروه در شرايط يكاسن و مواد آزموني يكسان ارزيابي شدند. ابزار و وسايل اندازه گيري، شامل: پرسشنامه اطلاعات فردي به منظور شناخت نسبي از وضعيت فيزيكي، سابقه فعاليتهاي ورزشي آزمودنيها و نرمات پايان دوره آموزشي آنها بود. اطلاعات مورد نياز، با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شد. همچنين، ميانگين نمرات گروههاي تجربي و شاهد، با استفاده از "آزمون t استودنت" و نرم افزار "Spss.v.10" مقايسه شد. نتيجه اين تحقيق نشان ميدهد، اختلاف بين ميانگين نمرات گروه تجربي X₁=8.46 و گروه شاهد با ميانگين X₂=6.66، در حد ?=5% از نظر آماري معني دار است. بر اين اساس، ميتوان نتيجه گيري كرد كه درس تنيس روي ميز را ميتوان با كمك وسايل آموزشي، با كاهش ساعتهاي حضوري و بدون افت كيفيت آموزشي، آموزش داد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق، تعيين ميزان تاثير بازيهاي دبستاني منتخب، بر رشد حركتي دانش آموزان دختر سال سوم مقطع دبستان منطقه 5 تهران بود است. براي انتخاب نمونه آماري، از روش نمونه گيري تصادفي ناحيه اي استفاده شده و چهار مدرسه از اين منطقه انتخاب شدند. سپس همه دانش آموزان كلاسهاي سوم اين مدرسه ها، با استفاده از پرسشنامه اي از نظر سن، قد، وزن، سلامت جسم، نوع فعاليت ورزشي، شغل والدين و محل سكونت، كنترل و يكسان شدند. در نهايت، از آنها آزمون هوش "ريون" گرفته شده تا اينكه در نمونه آماري نهايي، 48 نفر مشخص شدند. از تمام 48 نفر، آزمون رشد حركتي لينكلن - اوزرتسكي گرفته شد، سپس آزمودنيها به صورت كاملا تصادفي، در دو گروه كنترل و تجربي قرار گرفتند. برنامه بازيهاي دبستاني منتخب، به مدت شش هفته، هفته‌اي دو جلسه و هر جلسه 45 دقيقه روي گروه تجربي اعمال شد. در نهايت، مجدداً از هر دو گروه آزمون لينكلن - اوزرتسكي گرفته شد و امتيازات آنها در برگه هاي مخصوص ثبت شدند. سپس با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي، به ويژه آزمون F و توزيع T وابسته، تجزيه و تحليل دادهها صورت گرفت و اين نتايج به دست آمده كه بازيهاي دبستاني منتخب بر تعادل پويا، تعادل ايستا، هماهنگي، سرعت و دقت حركت، از آزمون لينكلن - اوزرتسكي در نزد آزمودنيها تاثير معني دار آماري دارند، اما بر قدرت از اين آزمون، تاثير معني دار آماري ندارند. به طور كلي، بازيهاي دبستاني منتخب، بر رشد حركتي آزمودني ها تاثير معني دار آماري دارد (P=0.034).

 نسخه قابل چاپ

جنبش المپيك با الهام از بازيهاي المپيك باستان يوزان، به تدريج پس از رنسانس اجتماعي - فرهنگي اروپا شكل گرفت. بارون پي يردو كوبرتن انديشمند فرانسوي، در سازماندهي و انسجام تفكر المپيك، نقش محوري و اساسي داشت. تفكر المپيك از دو بخش اساسي به نام بازيهاي المپيك و حركت يا نهضت المپيك (المپيك گرايي) تشكيل شده است. حتي پايه و اساس فكري بازيهاي المپيك نيز، از تحركت المپيك است كه مفهومي عميق و وسيعتر از آن دارد. در حرت المپيك يا المپيك گرايي، سلامتي و آرامش و در نتيجه تكامل فردي، مهمتر و با ارزشتر از رقابتهاي ورزشي و بازيهاي المپيك است. به همين علت، بر مشاركت ورزشي همه آحاد جامعه (ورزش براي همه) و بستري براي تربيت جواني سالم و كامل تأكيد مي شد. كوبرتن، تنها كسي است كه به هر دو بخش از تفكر المپيك، رسالت انساني، جهاني و صلح طلبانه ورزش، جامعه عمل پوشاند. از طرف ديگر، با رايزني و مراودات سياسي، توانست بزرگترين رويداد ورزشي را بنيانگذاري و در سخترين شرايط طرف ديگر، با رايزني و مراودات سياسي، توانست بزرگترين رويداد ورزشي را بنيانگذاري و در سخترين شرايط بين المللي هدايت و رهبري كند. مهمتر اين است كه با تركيب مطالعات و تفكرات سياسي؛ تربيتي و اجتماعي ديگران و خود، توانست زير بناي فكري و اعتقادي المپيك (المپيزم) را در جامعه بشري، به اعتقادي قوي و محكم تبديل كند. بنابراين نه فقط بازيهاي المپيك، بلكه ورزش به عنوان يك فرآيند تربيتي، يك موضوع بين المللي و يك پديده اومانيستي، اساس فكري كوبرتن را تشكيل داده است. بررسي تلاشها و انديشه هاي كوبرتن، در بازشناسي دقيق مفهوم المپيزم و تحليل همه جانبه چالشهاي امروز و آينده المپيك، مفيد و سازنده خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف ازانجام اين پژوهش تعيين ارتباط بهره هوشي با زمان هاي واکنش و حرکت در دختران دانشجوي ورزشکار و غيرورزشکار بود. بدين منظور نمونه گيري به صورت داوطلبانه و انتخابي از جامعه دانشجويان دانشگاه گيلان انجام شد.در نهايت از ميان دانشجويان تربيت بدني تعداد 64 نفر با ميانگين سني53/1± 26/22 سال، که حداقل داراي دو سال فعاليت مستمر ورزشي بوده به عنوان گروه ورزشکار و از ميان دانشجويان ساير رشته ها نيز تعداد 60 نفر با ميانگين سني 88/1± 72/21 سال، که داراي هيچگونه سابقه منظم ورزشي نبودند به عنوان گروه غير ورزشکار انتخاب شدند. براي تعيين هوش افراد از آزمون هوشي کتل مقياس (3) فرم B که مستقل از فرهنگ مي باشداستفاده گرديد.
اين ازمون به صورت گروهي و با محدوديت زماني انجام شد
سپس توسط جداول هنجاري، بهره هوشي افراد مشخص گرديد
جهت اندازگيري زمان واکنش و حرکت افراد ازدستگاه ارزياب زمان واکنش و زمان حرکت استفاده شد. اندازه گيري زمان واکنش وحرکت در دو مرحله صورت گرفت.
مرحله اول شامل اندازه گيري زمان هاي واکنش وحرکت ساده و مرحله دوم شامل اندازه گيري زمان هاي واکنش و حرکت تشخيصي بود.
پس از جمع آوري اطلاعات با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون به تجزيه وتحليل آماري پرداخته شد، که بر اساس آنها اين نتيجه به دست آمد.
الف- بين بهره هوشي و زمان واکنش ساده افراد ورزشکار و غير ورزشکار ارتباط معني داري مشاهده نشد.
ب- بين بهره هوشي و زمان واکنش تشخيص افراد ورزشکار و غير ورزشکار ارتباط معني داري ديده شد.
ج- بين بهره هوشي و زمان حرکت ساده افراد غيرورزشکار ارتباط معني داري مشاهده شد، حال آن که اين ارتباط بين افراد ورزشکار از لحاظ آماري معني دار نبود. د- بين بهره هوشي وزمان حرکت تشخيصي افراد ورزشکار و غير ورزشکارهم ارتباط معني داري مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش مقايسه تغييرات ارتفاع ستون مهره ها در آزمون دو کيلومتر راهپيمايي و دويدن کوپر است.آزمودني هاي اين پژوهش يک گروه40نفري از دانشجويان دختر دانشکده تربيت بدني دانشگاه شهيد چمران هستند که به طور تصادفي به دو گروه 20نفري(گروه راهپيمايي وگروه دويدن) تقسيم شدند.
متغييرهاي اندازه گيري شده در اين تحقيق عبارتند از تغييرات ارتفاع ستون مهره ها- فاصله بين زايده خاري هفتمين مهره گردني(c₇) تا زايده خاري دومين مهره خاجي (s₂)- که با استفاده از روش آنتروپومتريک و آناتومي موضعي سطحي در سه نوبت اندازه گيري شد(صبح، قبل از آزمون،بعد از آزمون.) .
به اين ترتيب تغييرات ارتفاع ستون مهره ها در آزمودني هاي هر دو گروه به شکل اعداد خام جمع آوري شد سپس نتايج ارتفاع ستون مهره ها در آزمودني هاي هر دو گروه به شکل اعداد خام جمع آوري شد سپس نتايج از طريق محاسبه ميانگين و انحراف استاندارد مورد بررسي قرار گرفت که در جدول توصيفي به نمايش گذاشته شده است.همچنين با استفاده از روشهاي آماري استنباطي (تستt براي گروه هاي همبسته)در سطح اطمينان99%محاسبات آماري توسط کامپيوتر انجام شد. .
بررسي نتايج تحقيق نشانگر اين موضوع است که در هر دو گروه کاهش ارتفاع ستون مهره ها بر اثرانجام فعاليت هاي روزانه مشهود است.هم چنين،بلا فاصله بعد از راهپيمايي ومخصوصاً بعد ازدويدن اين کاهش ارتفاع واضح تر است که بيانگر وجود نيروهاي اضافي بر ستون مهره ها هنگام دويدن در مقايسه با راهپيمايي است.

 نسخه قابل چاپ