بانک مقالات رشته تربیت بدنی

در مطالعه حاضر تاثير، مصرف گلي بن کلاميد به تنهايي و به طور تعاملي با تمرين هوازي بر کنترل گلوکز خون بيماران ديابتي نوع II بررسي شده است. 28 بيمار ديابتي مرد (40 تا 60 سال) به طور داوطلبانه در تحقيق شرکت کردند و در سه گروه تقسيم شدند که عبارتند از: گروه A، مصرف روزانه 5 ميلي گرم گلي بن کلاميد به مدت 12 هفته (8 نفر)، گروه B، تعامل تمرين هوازي با مصرف روزانه 5 ميلي گرم گلي بن کلاميد به مدت 12 هفته (10 نفر) و گروه C، تعامل تمرين هوازي با مصرف روزانه 2.5 ميلي گرم گلي بن کلاميد به مدت 12 هفته (10 نفر).

بيماران گروههاي B و C سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45 دقيقه به اجراي تمرينهاي هوازي روي چرخ کارسنج با شدت 60 تا 70 درصد HRRmax پرداختند. غلظت گلوگز خون و هموگلوبين گليکوزيله (HbAIc) و حداکثر اکسيژن مصرفي (Vo₂max) به عنوان متغيرهاي وابسته در سه مرحله پيش، ميان و پس آزمون اندازه گيري شدند. براي تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق، از روش آماري آناليز واريانس (ANOVA) استفاده شد.

يافته هاي تحقيق، کاهش غلظت گلوکز و HbAlc بيماران شرکت کننده در هر سه گروه را به طور معناداري نشان دادند (P<0.05). اما بين تغييرات ايجاد شده در غلظت گلوکز خون و  HbAIcگروههاي تحقيق تفاوت معناداري مشاهده نشد و حداکثر اکسيژن مصرفي(Vo₂max) فقط در گروه B به طور معناداري افزايش يافت (P<0.05).

بر پايه يافته هاي به دست آمده مي توان اظهار داشت که در بيماران ديابتي نوع II، مصرف گلي بن کلاميد به تنهايي و به طور تعاملي با تمرين هوازي سبب بهبود کنترل گلوکز خون مي شود. در واقع، بيماران ديابتي نوع II که از قرص گلي بن کلاميد براي درمان استفاده مي کنند، مي توانند با انجام تمرين هوازي ميزان مصرف گلي بن کلاميد را کاهش دهند بدون اينکه در روند بهبود متابوليکي ايجاد شده اختلالي به وجود آيد.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه، آگاهي و عملکرد فوتباليستهاي ليگ برتر ايران نسبت به راهکارهاي پيشگيري از آسيب ارزيابي شده است.

تحقيق حاضر از نوع توصيفي است و جامعه آماري تحقيق را فوتباليستهاي حاضر در 14 تيم ليگ برتر سال 1382 تشکيل مي دهند. نمونه آماري، شامل 88 نفر از بازيکنان حاضر در شش تيم سايپا و پيکان تهران؛ استقلال اهواز؛ ذوب آهن اصفهان، برق و فجر سپاسي شيراز بود که به طور خوشه اي در دسترس انتخاب شدند. اين تحقيق، به آگاهي و عملکرد بازيکنان نسبت به استفاده از تمرينهاي انعطاف پذيري، جلسات تمرين قدرتي، گرم کردن، سردکردن، تغذيه و تجهيزات حفاظتي پرداخته است. اطلاعات از طريق پرسشنامه هاوکينز و فولر (1998) جمع آوري شده است.

يافته هاي نتايج حاکي از آن هستند که بازيکنان در مورد گرم کردن و اجراي تمرينهاي قدرتي نيز آگاهي و عملکرد مناسب داشته اند، ولي در مورد استفاده از ساقبند هنگام تمرين، مصرف کربوهيدرات قبل و بعد از تمرين و مسابقه؛ سرد کردن بعد از تمرين و مسابقه؛ و جلسات تمرين انعطاف پذيري ضعف هاي آگاهي يا عملکردي دارند.

در تحقيق حاضر مشخص شده است که توصيه ها و برنامه هاي مربيان و دست اندرکاران و همچنين رفتار هم تيمها از مهم ترين منابع موثر بر آگاهي و عملکرد بازيکنان فوتبال به شمار مي روند. به نظر مي رسد که با گسترش آموزش دست اندرکاران فوتبال، بتوان بر آگاهي آنان افزود و از اين طريق از هزينه ها و مصايب ناشي از آسيب ديدگي کاست.

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه سختکوشي با موفقيت ورزشي و سلامت رواني دانشجويان ورزشکاربود. از اين رو، 74 دانشجو (44 پسر و 30 دختر) از رشته هاي گوناگون ورزشي دانشکده تربيت بدني دانشگاه تهران در اين پژوهش شرکت کردند. براي سنجش سختکوشي و سلامت رواني، از ورزشکاران خواسته شد تا مقياسهاي سختکوشي و سلامت رواني را تکميل کنند. براي ارزيابي موفقيت ورزشي نيز، مربيان ورزشکاران مقياس موفقيت ورزشي را به اجرا در آوردند.نتايج پژوهش نشان دادند که بين سختکوشي و مؤلفه هاي آن با موفقيت ورزشي و بهزيستي روان شناختي همبستگي مثبت وجود دارد و اين متغيرها مي توانند، تغييرات مربوط به موفقيت ورزشي و بهزيستي روان شناختي را به طور معناداري پيش بيني کنند. نتايج پژوهش همچنين نشان دادند که بين سختکوشي و مؤلفه هاي آن با درماندگي روان شناختي همبستگي منفي وجود دارد، اما اين همبستگي از نظر آماري معنادار نبود.سختکوشي با تقويت ويژگيهايي مانند احساس تعهد، کنترل، مبارزه طلبي، مهارتهاي مقابله، حس استقلال، خودپيروي و عزت نفس با موفقيت ورزشي و سلامت رواني ارتباط دارد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين مطالعه، بررسي تاثير مصرف کوتاه مدت مکمل کراتين بر رکورد شناهاي سرعتي (25 متر، 50 متر و 100 متر کرال سينه) بوده است. بدين منظور، 20 دانشجوي شناگر دانشگاه کردستان با دامنه سني 18 تا 25 سال (20.8±2.61) به عنوان آزمودني در نظر گرفته شدند و به طور مساوي در دو گروه تجربي و کنترل (به ترتيب هدف، کراتين و شبه دارو) تقسيم شدند. گروه کراتين روزانه 20 گرم کراتين را در چهار وعده 5 گرمي (به مدت 6 روز) دريافت کردند، در حالي که گروه شبه دارو در چهار وعده 3 گرمي، آرد گندم مصرف کردند. قبل و بعد از اتمام دوره 6 روزه تمريني، رکوردگيري در مسافتهاي 25 متر، 50 متر و 100 متر شناي کرال انجام گرفت. در ضمن، تمرينهاي سرعتي شنا در طول دوره براي هر دو گروه به طور يکسان و همزمان در نظر گرفته شدند. نتايج تجزيه و تحليل آماري داده ها که با آزمون آماري t وابسته و مستقل انجام گرفت، نشان دادند: در گروه شبه دارو هيچ تغيير معناداري در زمان مسافتهاي ياد شده ايجاد نشد، همچنين در گروه کراتين، زمان مسافتهاي 25 متر (P=0.14) و 100 متر (P=0.299) تغيير معناداري نيافت، اما رکورد شناي 50 متر در حد معناداري کاهش يافت (P=0.044). همچنين دو گروه در مسافتهاي ياد شده با يکديگر تفاوت معناداري نداشتند. نتايج تحقيق حاضر، انجام پژوهشهاي بيشتر را به منظور ميزان اثر بخشي مکمل کراتين بر اجراهاي سرعتي توصيه مي کند.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق، بررسي رابطه جو سازماني با رضايت شغلي معلمان تربيت بدني دوره متوسطه شهر اهواز است. اين تحقيق به روش توصيفي و از نوع پيمايشي و همبستگي است. پرسشنامه هاي جو سازماني (OC) و رضايت شغلي (JDI) ابزارهاي تحقيق را تشکيل دادند. پايايي و روايي پرسشنامه ها، با استفاده از ضريب آلفاي کرونباخ و تاييد گروهي از مختصصان به دست آمد 0.88)، (?=0.68. جامعه آماري شامل تمام معلمان تربيت بدني زن و مرد شهر اهواز است (127=N) که همه آنها به عنوان نمونه آماري در اين تحقيق شرکت کردند. رابطه ابعاد جو سازماني (هدف، نقش، پاداش، رويه ها و ارتباطات) با ابعاد رضايت شغلي (کار، سرپرستي، همکار، ارتقا و مزايا) مورد بررسي قرار گرفت. علاوه بر اين، رابطه برخي از ويژگيهاي فردي (جنسيت، تاهل، وضعيت استخدامي و سابقه خدمت) با رضايت شغلي نيز بررسي شد. آزمون فرضيه هاي تحقيق در سطح P<0.05 نشان داد که بين جو سازماني حاکم بر مدرسه ها و ميزان رضايت شغلي معلمان تربيت بدني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. بين رضايت شغلي و متغيرهاي جنس و وضعيت استخدامي رابطه معناداري مشاهده شد، ولي رابطه بين تأهل و سابقه خدمت با رضايت شغلي معنادار نبود. همچنين نتايج حاکي از آن هستند که بين نواحي چهارگانه آموزش و پرورش شهر اهواز از نظر جو سازماني و بين رضايت شغلي معلمان زن و مرد تفاوت معناداري وجود دارد.همبستگي چندگانه بين عاملهاي جو سازماني و رضايت شغلي نشان داد، سه عامل جو سازماني (هدف، نقش و پاداش) و دو عامل رضايت شغلي (کار، مديريت) بهترين پيش بيني کننده رضايت شغلي معلمان تربيت بدني است. به طور کلي، نتايج اين تحقيق نشان دادند که بين جو سازماني حاکم بر مدرسه هاي متوسطه شهر اهواز و رضايت شغلي معلمان تربيت بدني رابطه وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

سازگاري اسکلتي ورزشکاران، با الگوهاي حرکتي و مهارتي آنان و بروز برخي عوارض جنبي منفي در ميان ورزشکاران حرفه اي، پديده مهمي در طب ورزشي به شمار مي رود. تحقيق حاضر، به مقايسه دامنه حرکتي (ROM) مفصل شانه در ورزشکاران و ارتباط آن با پست و سابقه بازي مي پردازد. نمونه هاي اين تحقيق را 81 مرد با ميانگين سن 23.65±3.45 سال و ميانگين سابقه بازي 5.60±2.32 سال تشکيل دادند. آزمودنيها شامل 26 هندباليست، 25 واليباليست و 30 غير ورزشکار بودند. جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه و معاينه صورت گرفت و دامنه حرکتي شانه با انعطاف سنج ليتون (r=0.90-0.99)، در وضعيتهاي استاندارد به دست آمد. حرکات مورد اندازه گيري شامل: خم شدن، باز شدن، چرخش داخلي، چرخش خارجي و دور شدن مفصل شانه بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون، ANOVA و آزمون پيگرد شفه در سطح (P?0.05) استفاده شد. از آزمون t نيز براي مقايسه ميانگين ROM در دست برتر و غيربرتر استفاده شد.

نتايج اين تحقيق نشان دادند که با افزايش سابقه بازي، دامنه حرکتي شانه در گروههاي مورد مطالعه کاهش مي يابد (P?0.05) و بين دامنه حرکتي شانه در رشته هاي ورزشي مورد مطالعه و پستهاي گوناگون بازي نيز تفاوت معناداري وجود دارد (P?0.05). همچنين بين دامنه حرکتي شانه برتر و غير برتر ورزشکاران، تفاوت معناداري وجود دارد که نشانگر آسيمتري آنان است (P?0.05). رابطه معناداري نيز ميان کاهش ROM و سن ورزشکاران مشاهده شد (P?0.05).

بر اساس يافته هاي اين تحقيق، لزوم توجه بيشتر به برنامه هاي کششي براي ورزشکاراني با سابقه بازي بيشتر و افراد مسن تر و نيز اجراي برنامه هاي کششي اختصاصي بر اساس پستهاي متفاوت بازي از سوي مربيان و ورزشکاران ضروري به نظر مي رسد.همچنين، ضرورت طراحي و اجراي برنامه هاي کششي اختصاصي و جبراني از سوي مربيان و متخصصان براي پيشگيري از پديده عدم تعادل عضلاني کمربند شانه و محدوديتهاي دامنه حرکتي آن در ورزشکاران ضروري است.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر، به منظور تعيين اثر يک جلسه تمرين شديد تناوبي در محيطهاي معمولي و گرم بر غلظتهاي IgA و کورتيزول بزاقي، در دوندگان استقامت مرد انجام شد.آزمودنيهاي پژوهش را هشت مرد دونده استقامت دانشجو از دانشگاههاي تهران و تربيت معلم، با ميانگين سني 1.41  22.5 ±سال، ميانگين وزن 4.18 68.48± کيلوگرم، ميانگين قد 7.04  174.37±سانتي متر، ميانگين درصد چربي 1.42 5.55± و رکورد دوي 800 متر 6.78 129.37± ثانيه تشکيل دادند. دوندگان پنج بار، مسافت 800 متر را با 80 درصد بهترين رکورد در دوي 800 متر و با فاصله استراحتي 1.5 برابر زمان دويدن روي نوار گردان، يک بار در محيط معمولي (حرارت 20 درجه سانتي گراد و رطوبت 30 درصد) و بار ديگر در محيط گرم (حرارت 30 درجه سانتي گراد و رطوبت 30 درصد) دويدند. نمونه هاي بزاقي آزمودنيها در سه مرحله قبل از تمرين، بلافاصله پس از تمرين و دو ساعت پس از تمرين به صورت تحريک نشده جمع آوري شدند. تجزيه و تحليل يافته هاي پژوهش نشان داد: يک جلسه تمرين شديد در محيطهاي معمولي و گرم، تفاوت معناداري را در سطوح غلظت IgA بزاقي (P>0.05) و کورتيزول بزاقي (P>0.05) در دوندگان استقامت مرد موجب نشده است. همچنين، همبستگي معناداري بين غلظتهاي IgA و کورتيزول بزاقي دوندگان استقامت بلافاصله و دو ساعت پس از يک جلسه تمرين شديد در محيطهاي معمولي و گرم مشاهده نشد (P>0.05).

 نسخه قابل چاپ

بازيهاي متنوع مي توانند زيرساختهاي توانايي ادراکي- حرکتي کودکان دبستاني را بهبود بخشند. هدف اين تحقيق، بررسي تاثير 10 هفته بازيهاي دبستاني بر تواناييهاي چابکي، تعادل ايستا و تعادل پوياي دانش آموزان دختر پايه سوم مدرسه هاي ابتدايي شهرستان ماهشهر بود. روش اين تحقيق، آزمايشي- ميداني بود که در آن، دانش آموزان دو کلاس از دو مدرسه متفاوت به طور تصادفي، يکي در گروه آزمايش (27 نفر) و ديگري در گروه گواه (28 نفر) گزينش شدند. براي اندازه گيري چابکي، تعادل ايستا و تعادل پويا از آزمون رشد ادراکي- حرکتي برويينکز- ازرتسکي (1978) استفاده شد. روايي اين آزمونها، به وسيله آزمونهاي تعادل روچ و کفارت (1864) و چابکي مورد تاييد قرار گرفت. ابتدا از آزمودنيهاي دو گروه پيش آزمون گرفته شد. سپس گروه آزمايش به مدت 10 هفته، هفته اي دو جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقيقه، به تمرينهاي متنوع بازيهاي دبستاني به صورت انفرادي، گروهي، امدادي با چشمان باز و بسته پرداختند. مقايسه نتايج تفاوت ميانگينهاي پيش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمايش و گواه نشان داد که شرکت در بازيهاي دبستاني موجب شد که آزمودنيهاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه، مهارتهاي چابکي، تعادل ايستا و تعادل پوياي خود را پيشرفت دهند. اين تفاوت در سطح احتمال P?0.05 معنادار بود. علاوه بر اين، مقايسه انفرادي تعادل ايستا، تعادل پويا و چابکي گروه آزمايش و گواه نشان داد که اين عاملها، در گروه آزمايش در سطح P?0.05تاثير معناداري داشتند. همچنين بين نمره هاي پس آزمون چابکي و تعادل ايستا، همچنين چابکي و تعادل پويا گروه آزمايش رابطه مثبت و معنادار مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق، تهيه نورمهاي آمادگي مهارتي و استعداد سنجي تکنيکي فوتبال، ويژه بازيکنان 12 و 13 ساله مدرسه هاي فوتبال ايران بود. به همين منظور، نمونه هاي آماري به طور تصادفي از جامعه آماري 48 هزار نفري بازيکنان مدرسه هاي فوتبال سراسر کشور انتخاب شدند و از 480 بازيکن آزمون گرفته شد.

ابزار تحقيق را مجموعه آزمون تکنيکي شش ماده اي فدراسيون فوتبال انگلستان (روايي 88% و پايايي 95%) تشکيل داد که آزمون دهندگان در مواردي چون دويدن با توپ؛ چرخيدن با توپ؛ سرعت؛ دريبل زدن؛ سرزدن و شوت زدن مورد آزمون قرار گرفتند.

براي هر بازيکن، نتايج آزمونها در فرم ثبت رکورد منظور شد و سپس اطلاعات خام به وسيله نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.

يافته هاي تحقيق، نورم آمادگي مهارتي و استعدادسنجي تکنيکي ويژه بازيکنان گروه سني 12 و 13 ساله مدرسه هاي فوتبال ايران را به دست داد. يافته ها همچنين نشان دادند که بازيکنان 12 و 13 ساله ايراني، در آزمونهاي دويدن با توپ، چرخيدن با توپ، سرعت، دريبل زدن، سرزدن و شوت زدن در حد ميانگين قرار دارند و در مقايسه با نورم تهيه شده از فدراسيون فوتبال انگلستان، در آزمونهاي دويدن با توپ، چرخيدن با توپ، سرعت، دريبل زدن ميانگين بالاتر و کيفيت تکنيکي پايين تر و در آزمونهاي سرزدن و شوت زدن ميانگين و کيفيت تکنيکي پايين تري دارند.

 نسخه قابل چاپ

رشد حرکتي انسانها داراي پتانسيل و زمانبندي منحصر به فردي است که تحت تاثير ترکيبي از عاملهاي ژنتيکي و محيطي قرار دارد.به همين دليل، آگاهي از ويژگيهاي حرکتي افراد هر جامعه، مي تواند مبنايي علمي براي برنامه ريزيهاي کلان در سطح آن جامعه فراهم آورد.با وجود اهميت و ضرورت اين موضوع، در ايران نيز تحقيقات کمي در اين زمينه انجام گرفته اند.بنابراين، تحقيق حاضر به منظور توصيف ويژگيهاي حرکتي دانش آموزان مقطع راهنمايي شهر تهران در سال تحصيلي 83-1382 انجام شد.

به منظور اين زمينه يابي، 1223 دانش آموز مقطع راهنمايي شهر تهران به صورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي از منطقه 1، 2، 4، 12 و 19 آموزش و پرورش انتخاب شدند و با استفاده از طرحي مقطعي مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه آزمونگر، آزمون تبحر حرکتي بروئينيکس- اوزرتسکي را به اجرا در آوردند. براي توصيف داده ها و تعيين رتبه درصدي متغيرهاي متفاوت از روش هاي آمار توصيفي، براي مقايسه متغيرهاي دو جنس از آزمون t مستقل و براي مستقل متغيرها در دانش آموزان پايه هاي تحصيلي و مناطق گوناگون از تحليل واريانس استفاده شد. سطح معناداري در تمام آزمونها p<0.05 بود.

نتايج حاصل از آزمون تبحر حرکتي نشان دادند که امتياز استاندارد مهارتهاي حرکتي درشت و ظريف، تبحر حرکتي پسران و همچنين امتياز استاندارد مهارتهاي حرکتي ظريف و تبحر حرکتي دختران در حد متوسط (محدوده پايين آن) و امتياز استاندارد مهارتهاي حرکتي درشت دختران در حد پايين است. پسران در مهارتهاي حرکتي درشت به طور معناداري بهتر از دختران و دختران در مهارتهاي حرکتي ظريف به طور معناداري بهتر از پسران بودند، ولي بين امتياز استاندارد کل آزمون تبحر حرکتي در دو جنس تفاوت معناداري ديده نشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش، بررسي سبک هاي اسنادي دانشجويان ورزشکار و غيرورزشکار در رويارويي با موفقيت و شکست هنگام اجراي تکليف شناختي بود. به همين منظور، 30 دانشجوي ورزشکار و 30 دانشجوي غير ورزشکار به صورت گزينشي و نمونه گيري سيستماتيک انتخاب شدند. هر يک از گروه ها مجددا به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم و در يک طرح نيمه تجربي پس آزمون سازماندهي شدند. تمام گروه ها، تکليف شناختي جورچيني پازل تصويري را اجرا کردند. براي گروه هاي شکست، امکان چيدن کامل پازل به دليل تعويض برخي قطعات آن وجود نداشت. سپس آزمودنيها پرسشنامه اسنادهاي سببي گرينگون - راين (2000) را پر کردند. اطلاعات حاصل براي تعيين ابعاد سه گانه مرکز کنترل پايداري و عموميت، با استفاده از آزمون واريانس عاملي تحليل و بررسي شدند.بر اساس نتايج تحقيق، افراد ورزشکار در رويارويي با شکست در زمينه هاي غير ورزشي نيز داراي اسنادهاي دروني و ناپايدارتري بودند و احتمال موفقيت در آينده را غيرممکن نمي دانستند. بيشترين دلايل ارايه شده گروه ورزشکار غير موفق به عاملهاي دروني و ناپايدار از جمله تلاش مربوط مي شدند. گروه غيرورزشکار ناموفق، علت عملکرد خود را به عاملهاي بيروني و پايدار نسبت دادند. نهايتا نتايج نشان مي دهند که شرکت در فعاليتهاي ورزشي، سبب نوعي ديد خوش بينانه به وقايع و امور غير ورزشي مي شوند و اسنادهاي فرد در قبال موفقيت و شکست در امور اجرايي براي بهبود عملکرد در آينده هستند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر، بررسي ارتباط آمادگي قلبي تنفسي و چربي بدن با عاملهاي خطرزاي بيماري کرونري قلب (CHD) در پسران نوجوان 15 تا 18 سال بود. بدين منظور، تعداد 36 پسر نوجوان با ميانگين سن 1.2 16.6± سال، قد 7.3 167.9± سانتي متر و توده بدن 12.6 56.5± کيلوگرم، به صورت نمونه گيري خوشه اي و تصادفي (از هر گروه سني 9 نفر) به عنوان آزمودني انتخاب شدند. آزمودنيها پرسشنامه مربوط به سلامتي و فرم رضايتنامه را تکميل کردند. اندازه گيريهاي تحقيق بدين قرار بودند: تعيين وزن بدن، قد، شاخص توده بدن (BMI)، تخمين درصد چربي بدن، برآورد توان هوازي و تعيين ميزان برخي از عاملهاي خطرزاي CHD (کلسترول (TC)، تري گليسيريد (TG)، ليپوپروتيين کم چگال (LDL)، ليپوپروتيين پرچگال (HDL)، فشار خون سيستوليک (SBP) و فشار خون دياستوليک (DBP))

نتايج با استفاده از ضريب همبستگي گشتاوري پيرسون نشان دادند که آمادگي هوازي فقط با يک عامل خطرزاي CHD يعني ميزان TG، رابطه معناداري دارد (P<0.05). در صورتيکه بين توده بدن با چهار عامل خطرزا (DBP, SBP, HDL, TG)، درصد چربي بدن با سه عامل خطرزا (SBP, TG, TC) و شاخص توده بدن با سه عامل خطرزا (DBP, SBP, TG) از شش عامل اندازه گيري شده، ارتباط معناداري مشاهده شد (P<0.05).

بنابراين، بين شاخصهاي ترکيب بدني با عاملهاي خطرزاي CHD (ليپيدهاي سرم و فشار خون) رابطه معناداري وجود دارند، در صورتي که بين آمادگي قلبي تنفسي با عاملهاي خطرزاي CHD رابطه اي وجود ندارد يا رابطه آن بسيار ضعيف است. با توجه به نتايج تحقيق چنين به نظر مي رسد که وضعيت سلامتي دانش آموزان در اين سنين، بيشتر تحت تاثير چربي بدن قرار مي گيرد و بر خلاف آنچه در بزرگسالان آمادگي قلبي تنفسي به عنوان عامل پيشگيري کننده از CHD مطرح مي شود در سنين پايين اثر چنداني ندارد. بنابراين، پيشگيري از چاقي در دوره کودکي و نوجواني به عنوان يک عامل پيشگيري از CHD مورد تاکيد قرار مي گيرد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

يكي از موضوعاتي كه هنوز به طور كامل و دقيق شناخته نشده است و سئوالات بسياري در مورد آن وجود دارند، فرايند برنامه ريزي حركتي است. نتايج تحقيقاتي كه با استفاده از روش پيش نشانه كردن پارامتر انجام شده اند، مبين ارتباط بين زمان واكنش(RT)، تعداد و نوع پارامترهاي پيش نشانه شده هستند. ولي در خصوص تفاوت اثر پيش نشانه پارامترهاي گوناگون بر RT، توضيحات متفاوتي وجود دارد. تحقيق حاضر، به منظور آزمون اين فرضيه انجام شد كه RT، تابع ميزان همپوشي بازنمايهاي نوروني عضلات در قشر حركتي مغز است. يك طرح تحقيقاتي سه عاملي آميخته، روي 16 دانشجوي داوطلب (8 مرد و8 زن(، غيرورزشكار راست دست در دامنه سني 20 تا 25 ساله اجرا شد. آزمودنيها پنج جلسه در روزهاي متوالي، مجموعا 2400 كوشش (هر جلسه 4 دسته 120 كوششي) را با وضعيتهاي داراي ميزان همپوشي متفاوت، روي دستگاه پيش نشانه كردن پارامتر انجام دادند. تمرين مورد نظر به توليد نيروي ايزومتريكي معين (3 يا 6 كيلوگرم) به سمت داخل يا خارج، با اندام فوقاني راست يا چپ با حداكثر سرعت و دقت ممكن پس از ارايه پيش نشانه ها و محرك نياز داشت. زمان واكنش آزمودنيها در سطوح متفاوت متغير مستقل، با استفاده از روش آماري تحليل واريانس سه عاملي (ميزان همپوشي × جنس× جلسه) و با سنجشهاي مكرر دو عامل (ميزان همپوشي و جلسه) تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان دادند كه در اين تكليف، RT تابعي از ميزان همپوشي بازنمايهاي عضلاني در قشر حركتي بود (P<0.05). اين يافته ها، با نظريه تجمع سلولي قشر در مورد برنامه ريزي حركتي (ويكنز و همكارانش، (1994 همخواني داشتند. اثر اصلي جنس بر RT معنادار نبود (P>0.05)، ولي اثر متقابل ميزان همپوشي و جنس، همچنين اثر اصلي جلسه معنادار بود ((P<0.05. نتايج با استفاده از نظريه تجمع سلولي قشر، مورد بحث قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ