بانک مقالات رشته تربیت بدنی

 نسخه قابل چاپ

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مقايسه تاثير تعداد جلسات پياده روي در هفته بر تغييرات ترکيب بدني زنان کم تحرک، 36 زن 25-55 ساله با اضافه وزن (3.4± 27.99 کيلوگرم بر متر مربع) که سابقه بيماري نداشتند، به طور تصادفي به 3 گروه مساوي تقسيم شدند: گروه اول 1 روز، گروه دوم 2روز، و گروه سوم 3 روز در هفته روي نوار گردان پياده روي کردند. در هر روز تمرين، شرکت کنندگان 60 دقيقه و با شدت 80- 65% ضربان قلب بيشينه پياده روي سريع انجام دادند. برنامه تمرين به مدت 12 هفته به طول انجاميد. وزن، درصد چربي بدن، BMI و WHR قبل و بعد از تمربن اندازه گيري شد.
تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس (ANOVA) انجام شد. ميانگين وزن، درصد چربي بدن، WHR و BMI شرکت کنندگان در پژوهش از 9.7± 69.15 کيلوگرم، 4.6± 33.71%، 0.056± 0.82، 3.4± 27.99 کيلوگرم بر متر مربع به 8.9 ± 67.69 کيلوگرم، 4.3± 31%، 0.05± 0.81، 3.1± 26.55 کيلوگرم بر متر مربع به طور معناداري تغيير يافت (p<0.05). آزمون توکي نشان داد اختلاف بين گروهها ناشي از تغييرات معنادار در گروه سوم است.
در زنان کم تحرک داراي اضافه وزن، پياده روي به مدت 60 دقيقه، 1 يا 2 روز در هفته و با شدت متوسط نمي تواند باعث تغييرات در ترکيب بدني شود و حداقل 3 روز فعاليت بدني در هفته مدت زمان لازم براي بهبود ترکيب بدني است.

 نسخه قابل چاپ

هدف تحقيق حاضر عبارت است از بررسي و مقايسه رضايت شغلي اعضاي هيات علمي غير فعال و فعال در ورزش دانشگاه يزد. جامعه آماري را اعضاي هيات علمي دانشگاه يزد تشکيل مي دهند. پس از توزيع پرسشنامه ها بين تمام افراد 118 نفر پس از تکميل آن را عودت دادند. تعداد 45 نفر گروه فعال در ورزش و تعداد 73 نفر در گروه غير فعال در ورزش تشکيل دادند. ابزار سنجش شامل دو پرسشنامه بود. با پرسشنامه اول داده هاي فردي و ميزان فعاليت ورزشي جمع آوري و با پرسشنامه دوم رضايت شغلي  (JDI) آزمودني ها برسي شد. از نرم افزار SPSS براي تجزيه و تحليل توصيفي داده ها و آزمون فرضيه ها استفاده شد. آزمونها آماري عبارتند از يو - من ويتني، تي مستقل و ضريب همبستگي اسپيرمن. سطح معني داري 5 درصد منظور شد. (P<0.05).
نتايج تحقيق نشان داد در مجموع رضايت شغلي اعضاي هيات علمي دانشگاه يزد 3.61(دامنه ميزان رضايت 1 تا 5) است. از ميان اجزاي پنج گانه رضايت شغلي، رضايت از ماهيت کار (ميزان رضايت 4.2) بيشترين و رضايت از ارتقا (ميزان رضايت 3) کم ترين ميزان در بر مي گرفت. رضايت شغلي اعضاي هيات علمي غير فعال بيش از گروه فعال در ورزش بود. (به ترتيب 3.63 در مقابل 3.54) هر چند اين اختلاف معني داري نبود (P<0.42) هم چنين تنها رضايت از سرپرست در بين دو گروه اختلاف معني داري داشت.(P=0.02)  که در گروه غير فعال بيشتر بود.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش عبارت است از مطالعه تاثير 4 هفته بي تمريني به دنبال 12 هفته تمرين متداوم بر پروتيين واکنش دهنده C با حساسيت بالا در موشهاي صحرايي (با وزن 4.93± 325.625 گرم و سن 21 ماه که دست کم 3 ماه از اتمام دوران باروري آنها گذشته بود). به همين منظور، 56 سر موش صحرايي ماده و مسن از نژاد ويستار با ژنوم 14848 با شرايط وزني و سني مشابه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه اصلي تمريني و کنترل تقسيم شدند. سپس هر گروه به نوبه خود به سه زير گروه ميان آزمون، پس آزمون و مرحله بي تمريني تقسيم شدند. ضمنا يک گروه پيش آزمون نيز براي تعيين مقادير پايه HS-CRP به طور مشترک در هر دو گروه استفاده شد. پروتکل تمريني ابتدا به مدت 12 هفته و هفته اي 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت تعيين شده اجرا شد. آنگاه پروتکل بي تمريني خون گيري در سطوح پايه به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتايي در 4 مرحله با شرايط مشابه انجام و مقادير HS-CRP با روش ايمنوتوربيديمتريک و شاخصهاي کنترلي LDL-C و HDL-C نيز با روش آنزيماتيک اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي LSD (post hoc) تجزيه و تحليل شد. نتايج اوليه پژوهش نشان داد مقادير HS-CRP در طي 6 هفته نخست کاهش غير معناداري داشته، اما با تداوم تمرينات تا هفته دوازدهم، کاهش معناداري مشاهده شد. نتايج اصلي اين پژوهش نشان داد 4 هفته بي تمريني باعث افزايش غير معنادار HS-CRP در گروه تمريني و افزايش معنادار در گروه کنترل شده است. با توجه به اين نتايج مي توان گفت تمرينات تداومي باعث مهار پاسخ التهابي شده است.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

روشهاي متعددي - اعم از تهاجمي و غير تهاجمي - در برآورد آستانه بي هوازي ورزشکاران استفاده مي شود و توافق همگاني در مورد اينکه کدام روش بهتر است وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر تعيين اعتبار آزمونهاي کانکاني قديم و جديد در برآورد آستانه بي هوازي مردان فعال است. 15 مرد فعال به طور داوطلب در اين تحقيق شرکت کردند و در 3 جلسه مجزا با حداقل فاصله زماني 48 ساعت 3 آزمون فزاينده را انجام دادند. آستانه بي هوازي در آزمونهاي کانکاني قديم و جديد بر اساس نقطه شکست ضربان و در آزمون مرجع بر اساس تجمع لاکتات خون تعيين شد. ميزان همبستگي بين متغيرهاي ضربان قلب، لاکتات و سرعت دويدن معادل با آستانه برآورد شده در آزمونهاي کانکاني قديم و جديد با آزمون مرجع با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون محاسبه و جهت تعيين توانايي پيش بيني از آناليز رگرسيون استفاده شد. بين ضربان قلب و سرعت دويدن معادل با آستانه بر آورد شده با آزمون کانکاني جديد با ضربان قلب و سرعت معادل با آستانه لاکتات در آزمون مرجع همبستگي معني دار (به ترتيب P<0.05، r=0.62، r=0.80، P<0.01) به دست آمد، ولي در آزمون کانکاني قديم اين همبستگي بين هيچ کدام از متغيرها معني دار نبود. نقطه شکست ضربان قلب در آزمون کانکاني جديد بالاتر از آستانه لاکتات در آزمون مرجع برآورد شده بود. نتايج اين تحقيق نشان داد آزمون کانکاني جديد از اعتبار لازم جهت برآورد آستانه بي هوازي برخوردار است، در حالي که استفاده از آزمون کانکاني قديم بدين منظور به مربيان ورزش توصيه نمي شود.

 نسخه قابل چاپ

در تحقيق حاضر، 60 نوجوان پسر (سن: 0.811 ± 17 سال، قد: 8.17 ± 184 سانتي متر، وزن: 10.39± 85 کيلوگرم، و شاخص توده بدني 3.83± 20.80) در پژوهش شرکت کردند. به منظور برآورد توان هوازي بيشينه (%MHR, %VO_2max, Peak VO₂, VO_2max  و VO_2max بر پايه Peak W)، نوجوانان آزمونها مخصوص نوار گردان GXT، ارگومتر PWC195 و PWC212، و آزمونهاي ميداني 5 دقيقه دويدن (5-RFT) و 1 مايل دويدن را در مراحل مختلف تحقيق اجرا کردند. نتايج پژوهش نشان داد در مقايسه با قدر مطلق ميانگين انحرافات مقادير بيشينه اکسيژن مصرفي به دست آمده از آزمونها، آزمون 1 مايل دويدن تفاوت معناداري با آزمون شاخص GXT نداشت (p=0.092). از نظر مقايسه ميانگين درصد اکسيژن مصرفي بيشينه، اختلاف معناداري با آزمون GXT مشاهده نشد. (p=0.381). در مقايسه Peak VO₂ آزمونها، بين 5-RFT با حداکثر اکسيژن مصرفي همان آزمون تفاوت معناداري وجود نداشت (p= 0.735)، ولي درصد حداکثر ضربان قلب بيشينه آزمونهاي PWC195 و PWC212 تفاوت معناداري با آزمون شاخص GXT نداشتند (p=0.449). اما در مقايسه اکسيژن مصرفي به دست آمده از وات، اين دو آزمون اختلاف معناداري با آزمون اوج وات نشان دادند. در مجموع نتايج به دست آمده نشان مي دهند آزمون 1 مايل دويدن، توان هوازي بيشينه نوجوانان پسر را مشابه آزمون نوارگردان GXT برآورد مي کند.

 نسخه قابل چاپ

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسي ويژگيهاي آنتروپومتريکي و فيزيولوژيکي (زيست حرکتي) تکواندوکاران برتر زن ايراني و تعيين ارتباط بين اين ويژگي ها با موفقيت هاي آنان. بدين منظور 25 تکواندوکار زن برتر نمونه آماري پژوهش، از بين دعوت شدگان به اردوي تيم ملي و اعضاي تيم ملي انتخاب شدند. براي ارزيابي ويژگي هاي آنتروپومتري از شاخص هاي قد، وزن، درصد چربي بدن، شاخصهاي توده بدني، طول دست و طول پا؛ براي ارزيابي ويژگي هاي فيزيولوژيکي از شاخصهاي چابکي (9×4 متر)، انعطاف پذيري به جلو (آزمون خمش به جلو)، سرعت (آزمون دو 20 متر)، تعادل (آزمون استورک)، عکس العمل (آزمون سنجش عکس العمل)، توان هوازي (آزمون شاتل ران) و توان بي هوازي (آزمون بوسکو) استفاده شد. موفقيت تکواندوکاران با توجه به مقامهاي کسب شده در مسابقات ملي، بين المللي و آسيايي در 3 سال گذشته ارزش گذاري شد. براي کنترل متغير تعداد مسابقات انجام شده توسط هر ورزشکار، ميانگين مرکب امتياز به دست آمده براي هر ورزشکار در 3 سال گذشته، نمره موفقيت وي در نظر گرفته شد. از آمار توصيفي در محاسبه ميانگين، ميانه، انحراف استاندارد و از روش همبستگي پيرسون براي تعيين ميزان ارتباط اين ويژگيها با موفقيت تکواندوکاران استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد که ارتباط معناداري بين BMI، سرعت، توان بي هوازي، چابکي، درصد چربي و زمان عکس العمل با موفقيت زنان تکواندوکار برتر وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

در تحقيق حاضر تغييرات حداکثر اکسيژن مصرفي (VO₂max)، گلوکز خون، انسولين پلاسما و نيمرخ ليپدهاي سرم در دو گروه از بيماران ديابتي نوع 2 پس از 8 هفته تمرين هوازي مقايسه شده است. 24 آزمودني مرد مبتلا به ديابت نوع 2 با ميانگين سن 7.8±46.9 سال، قد 5.5±165 سانتي متر، توده بدن 12.2±73.5 کيلوگرم، و حداکثر اکسيژن مصرفي 6.5±40.3 ميلي ليتر، کيلوگرم در دقيقه (انحراف معيار±ميانگين) در اين مطالعه شرکت کردند. آزمودنيها به دو گروه قند خون بالاتر از 180 ميلي گرم بر دسي ليتر (HG) و قند خون پايين تر از 180 ميلي گرم بر دسي ليتر (LG) تقسيم شدند. بعد از اندازه گيريهاي اوليه، برنامه تمرينات به شرح زير اجرا شد: 10 دقيقه گرم کردن، 30 دقيقه رکاب زدن روي دوچرخه با شدت 70-60 درصد حداکثر ضربان قلب ذخيره، و 10 دقيقه سرد کردن، 3 نوبت در هفته و به مدت 8 هفته. حداکثر اکسيژن مصرفي در 19 آزمودني موفق در اتمام دوره تمرينات، به طور معني داري (در هر دو گروه) افزايش يافت (0.05>p). غلظت گلوکز خون به طور معني داري در گروه HG کاهش يافت (0.05>p)، اما اين کاهش در گروه LG از لحاظ آماري معني دار نبود. پس از دوره تمرينات، در سطوح کلسترول تام (TC)، ليپوپروتيين کم چگال (LDL)، و تري گليسريد (TG) تغييرات معني داري در هر دو گروه ايجاد نشد. مقدار ليپوپروتيين پرچگال (HDL) در گروه HG افزايش يافت (0.05>p)، اما در گروه LG اين افزايش معني دار نبود. وزن بدن، شاخص توده بدن (BMI) و درصد چربي بدن به طور معني داري در هر دو گروه کاهش يافت (0.05>p). با مقايسه تغييرات به دست آمده در پارامترهاي فيزيولوژيکي، مشخص شد که بين دو گروه اختلاف معني داري وجود ندارد. از نتايج اين تحقيق چنين نتيجه گيري مي شود که 8 هفته تمرينات بدني به بهبود کنترل گلوکز خون، ترکيب ليپيدهاي سرم، آمادگي قلبي - تنفسي و ترکيب بدني مردان ديابتي نوع 2 مي انجامد و غالبا اين تغييرات در گروه با قند خون بالا مطلوب تر است.

 نسخه قابل چاپ

اين مقاله، حاصل نتايج طرحي پژوهشي و ملي است. هدف آن عبارت است از بررسي و تجزيه و تحليل روش برگزاري مسابقات مدرسه قهرمان از ديد کارشناسان، مديران مدارس، و مربيان تيمهاي استانهاي موفق و ناموفق. اين تحقيق از نوع توصيفي است و به شکل ميداني اجرا شده است. براي گردآوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته به کار رفته است. پس از آنکه روايي پرسشنامه را 4 نفر از متخصصان رشته تربيت بدني تاييد کردند، پايايي آن با روش آلفا کرونباخ، 0.9 محاسبه شد. نمونه گيري به روش خوشه اي و به طور تصادفي انجام شد. حجم نمونه آماري معلمان تربيت بدني زن و مرد استانهاي موفق بر اساس جدول مورگان 381 نفر، حجم نمونه آماري مديران مرد و زن مدارس اين استان ها نيز 381 نفر، حجم نمونه آماري معلمان تربيت بدني زن و مرد استانهاي ناموفق 375 نفر، و حجم نمونه آماري مديران مرد و زن مدارس اين استان ها نيز 375 نفر برآورد شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (کروسکال واليس، آزمون – U من ويتني و خي 2، در سطح 0.01?p) استفاده شد.
نتايج تحقيق نشان داد که از ديد آزمودني ها، طرح مدرسه قهرمان در توسعه ورزش مدارس و افزايش دانش آموزان تحت پوشش، در فراهم نمودن زمينه رشد و شکوفايي استعدادهاي ورزشي دانش آموزان تحت پوشش، در استفاده از ظرفيتهاي خالي امکانات مدارس در تربيت بدني و ورزش، و در ايجاد زمينه مناسب تر در مدارس براي فعاليت بيشتر معلمان تربيت بدني و ورزش تاثير معني داري داشته است. همچنين، نتايج تحقيق نشان داد که از ديد آزمودني ها، طرح مدرسه قهرمان، نسبت به روش سنتي برگزاري مسابقات، برتري معني داري داشته است. بنابراين، بر اساس يافته هاي تحقيق حاضر، ادامه طرح مدرسه قهرمان و گسترش آن در مدارس کشور ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين تحقيق عبارت است از بررسي تاثير بازي هاي خانگي بر عملکرد تيمهاي حاضر در ليگ برتر فوتبال ايران در مسابقات سال 83-84 به اين منظور اطلاعات مربوط به تعداد برد، مساوي، باخت، تعداد گل زده و خورده، کارتهاي زرد و قرمز و تعداد امتيازات کسب شده توسط 16 تيم حاضر در بازيهاي خانگي و خارج از خانه از طريق وب سايت www.soccerway.com و کتاب ليگ فوتبال 83-84 در يک نگاه کسب شده و با استفاده از آمار استنباطي و t تست تحليل و تجزيه شده است. نتايج تحقيق نشان دهنده تاثير مثبت عملکرد تيمها در مسابقات خانگي بوده، به طوري که تعداد برد در بازي هاي خانگي به طور معني داري بيشتر از بازي هاي خارج خانه بوده (0.05> p ، 3.69=t)، تعداد باخت در بازي هاي خارج خانه بيشتر از بازي هاي خانگي بوده (0.05> p ، 5.96- = t)، همچنين تعداد گل زده در بازي هاي خانگي به طور معني داري بيشتر بوده است (0.05> p، 4.30= t) و نيز در بازي هاي خانگي تعداد گل خورده کمتري مشاهده شد (0.05> p ، 3.71- = t). نتايج همچنين نشان مي دهد که تعداد امتياز کسب شده در بازي هاي خانگي  بيشتر از بازي هاي خارج خانه بوده و تفاوت معني دار است (0.05> p ، 5.18 = t). اما بين تعداد مساوي به دست آمده و نيز تعداد کارتهاي زرد و قرمز در بازيهاي خانگي و بازيهاي خارج خانه تفاوت معني داري مشاهده نشد (0.05< p). مجموع درصد امتيازات مربوط به فوايد بازي خانگي بيشتر از بازيهاي خارج خانه بوده است (53.4 درصد در برابر 35.9 درصد). نتايج اين تحقيق نشان دهنده عملکرد بهتر تيمها در بازي هاي خانگي است.

 نسخه قابل چاپ

تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر پيش نشانه بر مراحل مختلف پردازش حسي – حرکتي، به تفکيک اثر ميزان هم پوشي تجمع هاي سلولي از اثر تعداد و دامنه فضايي پيش نشانه ها و تعداد پاسخ هاي انتخابي بر زمان واکنش (RT) پرداخته است. بدين منظور 24 دانشجوي غير ورزشکار در دامنه سني 18-24 سال با استفاده از دستگاه پيش نشانه کردن پارامتر، در طرحي درون آزمودني تحت 5 وضعيت پيش نشانه و 1 وضعيت کنترل قرار گرفتند. تکليف مورد بررسي توليد نيروي ايزومتريک بلافاصله پس از نمايش هدف بود. هر شرکت کننده پس از 200 کوشش تمريني، هر وضعيت پيش نشانه را 30 بار با ترتيبي تصادفي تکرار کرد. زمان واکنش در وضعيت هاي مختلف اندازه گيري و در تحليل واريانس 6 (وضعيت پيش نشانه) در 30 (تکرار) با سنجش هاي مکرر بررسي شد. مطابق نتايج، در شرايط دامنه فضايي و تعداد انتخاب يکسان، RT وضعيت هم پوشي کم به طور معني داري بيشتر از هم پوشي زياد؛ در شرايط همپوشي و تعداد انتخاب يکسان، RT وضعيت دامنه فضايي زياد به طور معني داري بيشتر از دامنه فضايي کم؛ در شرايط دامنه فضايي و هم پوشي يکسان، RT وضعيت سه انتخابي به طور معني داري بيشتر از دو انتخابي؛ و در شرايط تعداد انتخاب، دامنه فضايي و هم پوشي يکسان، RT وضعيت پيش نشانه نامشخص به طور معني داري بيشتر از وضعيتهاي پيش نشانه مشخص بود (0.01>p). اين يافته ها نشان داد که پيش نشانه ها با تاثير بر هر سه مرحله پردازش ادراکي، انتخاب پاسخ و آماده سازي حرکتي باعث کاهش RT مي شوند.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر، ارزيابي روابط بين ميزان انرژي مصرفي و ميزان مرگ نمونه زنان بالاي 30 سال (تعداد = 3310) استان آذربايجان شرقي است.
جمع آوري داده ها در دوره اي 5 ساله صورت گرفته است. در اين تحقيق نشان داده شده است که افزايش خطرات نسبي منجر به مرگ، با افزايش سن رابطه مستقيم دارد و کاهش ميانگين مقدار انرژي مصرفي روزانه (کيلوکالري بر کيلوگرم در روز) با افزايش ميزان مرگ مرتبط است. اصولا اين روابط، بيشتر به علت بالا بودن سهم انرژي مصرفي در دوره ي غير فراغت (خانه داري) است که به طور ميانگين 82 درصد کل فعاليت زنان را تشکيل مي دهد. نتايج به دست آمده، اهميت انرژي مصرفي دوره غير فراغت را در ارزيابي کل فعاليت نشان داد و رابطه معکوس ميزان فعاليت جسماني با خطر مرگ زنان را تاييد مي کند. در نتيجه اين تحقيق، فقدان فعاليت جسماني، عامل خطر مستقلي براي بيماري قلبي - عروقي و مرگ است و افزايش متوسط در انرژي مصرفي ممکن است به کاهش چشمگيري در ميزان مرگ بينجامد.

 نسخه قابل چاپ