بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين پژوهش عبارت است از بررسي اثر افزايش بسامد بر ثبات مرحله نسبي الگوي هماهنگي نامتقارن دو دست. بدين منظور تعداد 20 نفر از دانشجويان پسر راست دست به صورت تصادفي به دو گروه خارج از مرحله و هم مرحله تقسيم شدند و طي پنج نوبت به تدريج با افزايش بسامد مواجه گرديدند. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق دستگاهي است که محققان ساخته اند و از طريق آن الگوهاي هماهنگي بين دو دست پردازش مي شود. الگوي هماهنگي در اين پژوهش حرکت آونگي دست راست هم زمان با حرکت دايره اي دست چپ بود. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد با افزايش بسامد، وضعيت هم مرحله الگوي هماهنگي نامتقارن دو دست به طور معناداري تغيير نکرد (p>0.05) و وضعيت هماهنگي خارج از مرحله با افزايش بسامد ابتدا بي ثبات، سپس به وضعيت باثبات جديد (وضعيت هم مرحله) منتقل شد (p<0.05). بنابراين نتيجه گرفته مي شود، الگوهاي هماهنگ نامتقارن دو دست نيز مانند الگوهاي متقارن گرايش به فعاليت هم زمان عضلات مشابه دارند که با افزايش بسامد حرکت به وضعيت هم مرحله مي انجامد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين پژوهش عبارت است از مقايسه ديدگاه ورزشکاران، مربيان، و صاحب نظران در مورد راهکارهاي پيشرفت بعد قهرماني ورزش ژيمناستيک کشور. نمونه آماري اين تحقيق را 24 نفر از ورزشکاران تيم ملي، 80 نفر از مربيان، و 97 نفر از صاحب نظران تشکيل دادند که جمعا 201 نفر بودند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه اي محقق ساخته (a=0.89) است شامل 37 سوال از نوع بسته، متغيرهاي تحقيق عبارت بودند از 35 مورد (ارتقاي سطح دانش علمي و فني مربيان، استعداديابي به روش علمي و تخصصي، تجهيز کامل سالن ها به امکانات تخصصي و کمک آموزشي، حمايت سازمان تربيت بدني و کميته ملي المپيک و...) که در قالب هفت گروه بر اساس تحليل عاملي طبقه بندي گرديد. تجزيه و تحليل آماري داده هاي تحقيق با استفاده از آمار توصيفي، آزمون تحليل واريانس يک طرفه، و آزمون تعقيبي توکي به دست آمد. يافته هاي تحقيق نشان داد هر سه گروه ورزشکاران، مربيان، و صاحب نظران مشترکا در بين متغيرهاي گروه هاي هفت گانه اين تحقيق متغيرهاي گروه سوم (ارتقاي سطح دانش علمي و فني مربيان، کنترل و نظارت بر فعاليت مربيان، استعداديابي نوآموزان به روش علمي و تخصصي، افزايش تاسيسات و سالن هاي مختص ژيمناستيک و تجهيز کامل سالن ها به امکانات تخصصي و کمک آموزشي) را مهم ترين عوامل در پيشرفت بعد قهرماني ورزش ژيمناستيک کشور عنوان کرده اند. فرضيه هاي تحقيق نشان داد بين متغيرهاي گروه هاي هفت گانه، ديدگاه هر سه گروه ورزشکاران، مربيان، و صاحب نظران تنها در مورد نقش متغيرهاي گروه دوم (حمايت معنوي مربيان، حمايت معنوي ورزشکاران، بهره گيري از افراد متخصص و تحصيل کرده رشته تربيت بدني ...) مشابه بوده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش آن است که با بررسي نظرات مديران، ورزشکاران و دست اندرکاران امر گردشگري و ورزش درباره بازاريابي گردشگري ورزشي و نيز مرور يافته هاي حاصل از پژوهش هاي مختلف در زمينه گردشگري ورزشي و تطبيق اين يافته ها با شرايط و ويژگي هاي ايران عوامل مهم در بازاريابي گردشگري ورزشي شناسايي شود و راهکارهايي در اين زمينه مطرح گردد. براي اين منظور پرسشنامه محقق ساخته اي تهيه شد و پس از تاييد روايي و پايايي آن (آلفاي کرونباخ 0.81 = درصد)، نظرات مديران ستاد برگزاري چهارمين دوره بازي هاي اسلامي زنان، ورزشکاران ايراني و خارجي شرکت کننده در اين بازي ها، مديران فعال در معاونت گردشگري سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، و مديران، مربيان و دست اندرکاران ورزشي داراي سابقه گردشگري ورزشي، در ارتباط با عوامل مهم مورد توجه مديران در بازاريابي گردشگري ورزشي بررسي شد. داده ها به روش تحليل عاملي تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد از ديدگاه آزمودني هاي پژوهش علاقه به فرهنگ، هنر، معماري و مکان هاي باستاني؛ بازاريابي و خدمات مناسب آژانس هاي گردشگري؛ وجود تفريحات شبانه در کشور ميزبان؛ و ... از عوامل مهمي اند که بازاريابان گردشگري ورزشي بايد در انتخاب بازارهاي هدف و تهيه آميزه هاي بازاريابي به آنها توجه کنند. همچنين، لزوم توجه به نيازهاي مختلف گردشگران و برنامه ريزي درازمدت در بازاريابي گردشگري ورزشي از ديگر نتايجي است که در بسياري از پژوهش ها بر آنها تاکيد شده است. در تمام موارد و عوامل شناسايي شده در اين پژوهش و ساير پژوهش ها، نقش مديريت علمي در موفقيت در برنامه هاي بازاريابي بسيار مهم است. در انتهاي مقاله، راهکارهايي براي بازاريابي اثربخش گردشگري ورزشي مطرح شده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش عبارت است از مقايسه اثر سه نوع تمرين قدرتي، استقامتي، و موازي (ترکيب قدرتي و استقامتي) بر ويژگي هاي بيوانرژيک (توان هوازي و بي هوازي)، قدرت بيشينه و ترکيب بدني دانشجويان تمرين نکرده. 46 دانشجوي داوطلب شرکت در پژوهش با ميانگين سني 24.89±1.21 سال به صورت تصادفي در چهار گروه قدرتي (n=9)، استقامتي (n=13)، موازي (n=13)، و کنترل (n=11) تقسيم شدند. تمرين قدرتي عبارت بود از اجراي حرکات پرس سينه، اسکوات، کشش زيربغل و پشت پا در 2 دور با 10 تکرار و 50 درصد يک تکرار بيشينه که در پايان دوره تمريني به 3 دور با 6 تکرار و 80 درصد يک تکرار بيشينه رسيد. تمرين استقامتي شامل دو بدن روي نوارگردان به مدت 16 دقيقه با 65 درصد ضربان قلب بيشينه در هفته اول بود که در پايان دوره تمريني به 30 دقيقه با 80 درصد ضربان قلب بيشينه رسيد. تمرين موازي شامل اجراي کامل دو برنامه تمرين قدرتي و استقامتي بود. هر سه گروه 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته تمرين کردند. بر اساس يافته هاي پژوهش بيشترين افزايش VO₂max در گروه استقامتي و کمترين افزايش در گروه قدرتي ديده شد. افزايش VO₂max در گروه هاي استقامتي و قدرتي معنادار بود. ميزان افزايش توان بي هوازي در بين سه گروه تفاوت معناداري نداشت. همچنين ميزان افزايش قدرت بيشينه نسبي حرکات پرس سينه و اسکوات در گروه استقامتي با گروه هاي قدرتي و موازي تفاوت معناداري داشت. بر اساس يافته هاي پژوهش، ترکيب تمرين قدرتي و استقامتي بهبود VO₂max و قدرت بيشينه را به خطر نمي اندازد. همچنين، تمرين موازي همانند تمرين قدرتي و استقامتي موجب بهبود ترکيب بدني افراد تمرين نکرده مي شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش عبارت است از مقايسه آثار مصرف مکمل کراتين و رژيم غذايي پرپروتئين بر قدرت عضلاني و ترکيب بدني دانشجويان پسر ورزشکار. بدين منظور 36 نفر از دانشجويان ورزشکار غيررقابتي که حداقل 1 سال سابقه کار با وزنه را داشتند به طور تصادفي به چهار گروه کراتين + پروتئين (n=9)، پروتئين (n=9)، کراتين (n=9)، و دارونما (n=9) تقسيم شدند. پيش آزمون و پس آزمون- شامل قدرت عضلاني (قدرت عضلات پا، سينه و جلو بازو) و ترکيب بدني (وزن، توده بدون چربي، درصد چربي)- در ابتدا و انتهاي دوره تمرين از آزمودني ها گرفته شد. براي مقايسه بين گروه ها از آزمون آماري ANOVA استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد قدرت عضلات پا، سينه، وزن و توده بدون چربي در گروه کراتين + پروتئين در مقايسه با گروه دارونما افزايش معناداري يافت (p<0.05). قدرت عضلات پا، سينه و جلو بازو نيز در گروه کراتين و گروه پروتئين نسبت به گروه دارونما افزايش نشان داد، ولي اين افزايش از لحاظ آماري معنادار نبود. درصد چربي در گروه کراتين + پروتئين و گروه پروتئين اندکي افزايش و در گروه کراتين و دارونما مقداري کاهش نشان داد، اما اين تغييرات هم معنادار نبود (p<0.05). بنابراين مي توان نتيجه گرفت مصرف مکمل کراتين به همراه رژيم غذايي پرپروتيئن به افزايش قدرت عضلاني و بهبود ترکيب بدني نسبت به مصرف مجزاي هر کدام از اين موارد مي انجامد.

 نسخه قابل چاپ

اين پژوهش با هدف ارزيابي روند تغييرات ترکيب بدني و VO₂max در پسران 11-18 ساله انجام گرفت. آزمودني هاي اين پژوهش شامل 400 پسر 11-18 سال است که به صورت تصادفي انتخاب شدند. ويژگي هايي شامل قد، وزن، دور کمر، دور باسن، ضخامت چربي زيرپوستي سه سر بازو و ساق پا اندازه گيري و درصد چربي، WHR, BMI و VO₂max آزمودني ها محاسبه شد. تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسون روش هاي آماري پژوهش حاضر را تشکيل مي دهند. نتايج نشان داد درصد چربي بدن در گروه هاي سني مختلف تفاوت معناداري ندارد (p>0.05). اما اختلاف بين ميانگين WHR, BMI و VO₂max در گروه هاي سني مختلف معنادار بود (p<0.01). نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد بين تغييرات درصد چربي و تغييرات VO₂max در پسران 11-18 ساله ارتباط معناداري وجود ندارد (p>0.05). ولي بين تغييرات BMI و تغييرات VO₂max ارتباط منفي و معناداري وجود داشت r=-0.93) و (p<0.01. همچنين بين تغييرات WHR و تغييرات VO₂max در پسران 11-18 ساله ارتباط مثبت و معناداري به دست آمد r=0.71) و (p<0.05. مقايسه نتايج اين مطالعه با مطالعات انجام شده روي کودکان کشورهاي ديگر، وجود تفاوت هاي بارز از نظر شاخص هاي ترکيب بدن و VO₂max در کودکان در حال رشد را خاطرنشان مي کند و نشان مي دهد در روش هاي ارزيابي ترکيب بدني در طول اين دوران بايد به ملاحظات مختلفي توجه کرد که به کارگيري آنها بر دقت و اعتبار روش ها تاثير مي گذارد. چند نمونه از اين موارد بحث شده است.

 نسخه قابل چاپ

ماتريکس متالوپروتئيناز ها (MMPs) گروه بزرگي از پروتئازهايند که مسوول تجزيه ماتريکس خارج سلولي اند و فعاليت آنها تحت شرايط فيزيولوژيکي مثل ترميم زخم و رگ زايي و ... مهم و ضروري اما موقت و زودگذر است و با مهارکننده هاي درون زا کنترل مي شود. اما، در فرايندهاي پاتولوژيکي مثل انواع بيماري ها، همين طور پس از فشارآفرين هاي فيزيکي و مکانيکي، بيان و فعاليت اين نوع آنزيم هاي پروتئوليز به واسطه ترشح سيتوکين هاي پيش التهابي افزايش مي يابد و باعث تجزيه انواع کلاژن ها و ژلاتين ها و به هم خوردن ساختار ميکروآناتومي و بافتي بدن مي شود که نتيجه آن تشديد التهاب و بروز بيماري هاي مختلفي مثل ضايعات قلبي، تخريب ديواره عروقي، تسريع گسترش سلول هاي سرطاني، استئوآرتريت و ... در طول زمان است.
با اين وجود، به دليل تازگي بحث MMPs و پاسخ آنها به فعاليت هاي ورزشي، نظريه واحدي در اين رابطه وجود ندارد. لذا هدف مطالعه حاضر، چگونگي فعاليت پيچيده ترين و بيشترين نوع MMPs يعني MMP₂ و MMP₉ در پاسخ به يک جلسه فعاليت هوازي درمانده ساز (پروتکل بروس) در افراد تمرين کرده و بدون تحرک است. از اين رو 11 مرد دونده استقامتي برتر که 5 سال سابقه شرکت در تمرينات منظم باشگاهي و اردوهاي تيم ملي را داشتند (سن: 22.27±3.87 و VO₂max = 60.68±6.19 ml/kg/min) و 10 مرد تمرين نکرده (سن: 23.00±4.04 و (VO₂max = 37.9±5.9 ml/kg/min داوطلبانه در اين تحقيق شرکت کردند. از هر دو گروه آزمودني ها در سه مرحله شامل شرايط پايه يا 30 دقيقه قبل از فعاليت، 20 دقيقه و 24 ساعت بعد نمونه هاي خوني اخذ و از تکنيک آزمايشگاهي ژلاتين زايموگرافي جهت اندازه گيري متغيرهاي تحقيق استفاده شد. براي آزمون فرضيه هاي مورد نظر از تحليل واريانس و آزمون مقايسه هاي دو به دو (آزمون تعقيبي شفه) و آزمون t مستقل استفاده شد.
نتايج نشان داد ميزان MMP₂ و MMP₉ ورزشکاران متعاقب يک جلسه فعاليت هوازي درمانده ساز افزايش معنادار (p<0.001) و پس از 24 ساعت کاهش معنادار (p<0.001) نشان داد که البته نسبت به مقدار پايه (30 دقيقه قبل از آزمون) هنوز به طور معناداري بالاتر بود (p<0.001). در غير ورزشکاران نيز تغييرات ميزان فعاليت MMP₂ و MMP₉ در تمام مراحل اندازه گيري مشابه ورزشکاران بود، اما هيچ کدام ارزش معناداري نشان ندادند. علاوه بر آن مشخص شد ميزان فعاليت MMP₂ و MMP₉ ورزشکاران در حالت پايه، 20 دقيقه و 24 ساعت بعد از فعاليت، به طور معناداري بالاتر از غيرورزشکاران بود (p<0.001).
بنابراين مي توان گفت پاسخ التهابي به محرک فيزيکي و مکانيکي (يک جلسه فعاليت ورزشي درمانده ساز) در هر دو گروه افراد تمرين کرده (با سازگاري بلندمدت به ورزش) و تمرين نکرده (بدون کسب سازگاري به ورزش)، با افزايش فعاليت ماتريکس متالوپروتئيناز ها آغاز شد که تا 24 ساعت بعد نيز ادامه داشت. اما با مقايسه نتايج در ورزشکاران و غيرورزشکاران مشاهده شد ميزان پاسخ شاخص هاي التهابي مذکور به مدت و شدت اجراي فعاليت بستگي دارد.

 نسخه قابل چاپ

با توجه به اهميت نقش مبادلات بين المللي ورزشي در توسعه اقتصادي صنعت ورزش و روشن نبودن ميزان و سهم آن در صنعت ورزش ايران محقق تصميم گرفت با جمع آوري داده هاي مربوط به آمار بازرگاني خارجي کالاهاي ورزشي سال هاي 1377 و 1380 بر اساس طبقه بندي کالاهاي اساسي به اين منظور دست يابد. داده هاي حاصل ابتدا با استفاده از آمار توصيفي تنظيم و سپس با استفاده از آزمون نسبت ها به طور يک طرفه با استفاده از نمرات Z در سطح a=0.05 بررسي شدند. نتايج نشان داد واردات ورزشي کشور در سال هاي 1377 و 1380 به ترتيب با 8 و 16 ميليارد ريال، نزديک به %0.01 کل واردات، %0.58 و %0.46 توليد ناخالص داخلي ورزش و %0.002 و %0.001 توليد ناخالص داخلي کشور بود و %37.5 رشد داشته است. صادرات ورزشي اين سال ها نيز به ترتيب با 16 و 45 ميليارد ريال، %0.04 کل صادرات، %1.16 و %3.19 توليد ناخالص داخلي ورزش، %0.004 و %0.012 توليد ناخالص داخلي کشور است و %271.67 رشد دارد. ميزان مبادلات بين المللي ايران نسبت به کشورهاي پيشرفته به طور معناداري کمتر است که مهم ترين دلايل آن را بايد کوچک بودن اندازه بازار کالاهاي ورزشي و هزينه هاي ورزشي خانوار، عدم مرغوبيت کالاهاي ورزشي، فقدان تبليغات و بازاريابي مناسب، تحريم هاي اقتصادي، و افزايش قيمت تمام شده کالاها و نابرابري ارز کشور نسبت به ساير کشورها دانست.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين پژوهش عبارت است از بررسي رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي و دموگرافيکي مديران ورزشي با مهارت هاي شغلي آنان در سازمان هاي ورزشي به منظور دادن پيشنهادهايي جهت بهسازي مهارت هاي مديريتي مديران ورزشي و توصيه هايي به منظور انتخاب و انتصاب شايسته مديران در سازمان هاي مختلف ورزشي. بدين منظور از پرسشنامه شخصيت آيزنک براي تعيين ويژگي شخصيتي (برون گرايي و درون گرايي) مديران و پرسشنامه محقق ساخته براي مهارت هاي سه گانه مديريتي (ادراکي، انساني و فني) استفاده شد. روايي پرسشنامه با نظرخواهي از صاحبنظران و با استفاده از همساني دروني به دست آمد و پايايي آن از طريق آلفاي کرونباخ به ميزان 0.84 است. نمونه آماري آن متشکل از 86 نفر از مديران ورزشي بود که از طريق نمونه گيري تصادفي طبقه اي از بين تمامي مديران در سازمان ها، هيات ها و انجمن هاي ورزشي شهر اصفهان انتخاب شدند. نتايج تحقيق نشان داد ويژگي شخصيتي درون گرايي مديران با مهارت هاي ادراکي و فني ارتباط معنادار دارد (p£0.05, r=0.494). ويژگي شخصيتي برون گرايي مديران نيز با مهارت هاي انساني ارتباط معنادار دارد (p£0.05, r=0.386). متغيرهاي دموگرافي مديران مثل سن، جنسيت، سابقه خدمت، سابقه مديريت، وضعيت تاهل، و سابقه ورزشي رابطه معناداري با مهارت انساني ندارند. اما ميزان تحصيلات و سابقه مديريت با مهارت هاي ادراکي (p£0.05, r=0.494) و سابقه ورزشي و رشته تحصيلي با مهارت هاي فني (p£0.05, R=0.373) رابطه معنادار دارند.

 نسخه قابل چاپ

يكي از اصلي ترين رويكردهاي روان شناسي ورزشي در حوزه عاطفي تربيت بدني، مطالعه نگرشهاست. مطالعه دقيق و گسترده نگرشها در برنامه ريزيهاي توسعه اي تربيت بدني، همچنين در استعداديابي اهميت دارد. به همين دليل، معرفي نسخه فارسي و شناسايي ويژگيهاي روان سنجي سياهه نگرش كودكان به فعاليت بدني ضروري است. اين سياهه پس از ترجمه، به منظور تعيين ميزان روايي، پايايي، و هنجار سني بر 610 دانش آموز 10 تا 18 ساله دختر و پسر شركت كننده در المپياد دانش آموزي 1384 اجرا شد. براي تعيين روايي از روش تحليل مولفه هاي اصلي، براي تعيين ساختار ساده از چرخش واريماكس، براي سنجش پايايي از آزمون آلفاي كرونباخ و ضريب همبستگي باز آزمايي، و براي تعيين هنجار از اكثر شاخصهاي آمار توصيفي استفاده شد. نتايج، از مناسب بدون ويژگيهاي روان سنجي نسخه فارسي سياهه نگرش كودكان به فعاليت بدني يا رعايت شرايط اجرا حكايت كرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از تحقيق حاضر عبارت است از بررسي ميزان شيوع، نوع و سازوکار آسيب هاي ورزشکاران تکواندوکار پسر نوجوان در رده ملي. جامعه آماري تحقيق حاضر 265 نفر از ورزشکاراني (با دامنه سني 14 تا 17 سال) بودند که در مسابقات قهرماني نوجوانان کشور در سال 1385 شرکت کردند. ابزار تحقيق پرسشنامه استاندارد شده اي بود که در زمينه اندازه گيري ميزان شيوع، نوع، و سازوکار آسيب ورزشکاران تکواندو تدوين و استفاده شده بود. اطلاعات مورد نياز را يکي از محققان با استفاده از پرسشنامه و از طريق مشاهده و مصاحبه با پزشک مسابقات، مربيان و ورزشکاران جمع آوري کرد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي خي دو استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد از هر 100 ورزشکار 27 نفر در معرض آسيب قرار گرفته اند. ميزان آسيب هاي رخ داده در اندام تحتاني 60.5) درصد) به طور معناداري بيشتر از ساير نقاط بدن بوده است p<0.05) و (c²=169.7. همچنين ميزان آسيب هاي عضلاني- وتري به طور معناداري بيشتر از ساير آسيب ها بوده است (p<0.05). نتايج همچنين نشان داد بيشترين نوع آسيب ها به ترتيب از نوع کوفتگي (33.1 درصد)، اسپرين (30.9 درصد)، و خراشيدگي (8.4 درصد) بوده است p<0.05) و (c²=213.5. مهم ترين عوامل ايجاد آسيب خطاي تکنيکي حريف (17.8 درصد)، کاربرد اشتباه تکنيکي (11.3 درصد)، و آسيب ديدگي قبلي (11.1 درصد) بود. نتايج همچنين نشان داد از نظر پزشک مسابقات، مربيان، و ورزشکاران مهم ترين سازوکار بروز آسيب مربوط به ضربه حريف (63.4 درصد) و ضربه زدن به حريف (21.8 درصد) بوده است. اصلاح قوانين، کاهش ضربات غلط و استفاده از وسايل حفاظتي و ايمني بيشتر از راه هاي کاهش آسيب ها در تکواندوست.

 نسخه قابل چاپ

هدف از انجام اين پژوهش عبارت است از بررسي اثر تمرينات قدرتي ايزوتونيك بر پارامترهاي الكترو نوروگرافي (ENG) ورزشكاران. آزمودنيهاي تحقيق را 30 دانشجوي پسر ورزشكار با دامنه سني 22.33±1.26 سال، ميانگين قد 175.80±6.31 سانتي متر، و ميانگين وزن 74.03±5.41 كيلوگرم تشكيل مي دادند كه در مفاصل زانو، مچ پا، عضله دوقلو، و ديگر عضلات و تاندونهاي درگير در حركت پلانتار فلكشن هيچ گونه سابقه آسيب ديدگي نداشتند. آزمودنيها به صورت تصادفي به دو گروه مساوي تجربي (تمرينات قدرتي با وزنه) و گروه كنترل تقسيم شدند. پارامترهاي الكترو نوروگرافي شامل سرعت هدايت عصبي (NCV)، دامنه و زمان تاخير موج M (موج ناشي از تحريك الكتريكي)، و حداكثر انقباض ارادي (MVC) پاي برتر آزمودنيها با دستگاه الكترومايوگراف (EMG) و نيروسنج در پيش آزمون اندازه گيري شد. گروه كنترل به غير از فعاليتهاي عادي روزانه فعاليت منظم بدني ديگري نداشتند و گروه تجربي علاوه بر آن، حركت بلند شدن روي پنجه پا همراه با وزنه تمريني را 3 بار در هفته و به مدت 8 هفته انجام دادند. در پايان دوره تمريني تمامي پارامترهاي مورد نظر مجددا اندازه گيري شد. براي تعيين تفاوت آماري در متغيرهاي تحقيق از آزمون t استودنت در سطح معناداري P £0.05 استفاده شد.
نتايج آماري پژوهش نشان داد گروه تجربي در دامنه موج M، حداكثر انقباض ارادي، سرعت هدايت عصبي افزايش معنادار و از طرفي در زمان تاخير موج M، به دنبال برنامه تمريني كاهش معناداري داشته است. نتايج كلي اين تحقيق نشان داد، زماني كه ورزشكار تحريك تمريني جديدي را از سر مي گيرد، سازگاريهاي عصبي از جمله سرعت هدايت عصبي، افزايش به كارگيري واحدهاي حركتي، ميزان و مدت آتش باري اين واحدها به دنبال انجام برنامه تمريني جديد و همچنين بهبود نيرو و در عضلات ايجاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف اين تحقيق عبارت است از مطالعه تاثير سه جلسه فعاليت تناوبي شديد و 90 دقيقه اي همراه با مصرف مكمل كربوهيدرات در 1 هفته بر تغييرات شاخصهاي بيوشيميايي ويژه سلولهاي قلبي (cTnI, CK-MB) بازيكنان فوتبال. بدين منظور 12 بازيكن زبده فوتبال (سن 24.25±2.63 سال، وزن 76.50±11.32 كيلوگرم، قد 177.00±12.24 سانتي متر) به صورت تصادفي در سه گروه مصرف كربوهيدرات، دارونما، و كنترل تقسيم و در يك دوره 12 روزه بررسي شدند. براي سنجش، تغييرات شاخصهاي آسيب سلولهاي قلبي در 6 مرحله اندازه گيري شدند: روز اول، در حالت استراحت براي سنجش سطح پايه متغيرها؛ روزهاي دوم، پنجم، و هشتم فعاليت تناوبي 90 دقيقه اي و سطوح استراحت؛ روزهاي نهم و دوازدهم گرفتن نمونه خوني و اندازه گيري cTnI و CK-MB با استفاده از دستگاه LIAISON و روش پيشرفته Chemiluminescence. نتايج اين تحقيق نشان داد مقادير cTnI سرم پس از هر 3 جلسه فعاليت تناوبي و هنگام استراحت در مقايسه با روز اول در مراحل بعدي هيچ تغيير معناداري در هيچ كدام از گروهها نشان نداد، اما CK-MB سرم بين گروههاي كربوهيدرات و دراونما و پس از هر جلسه فعاليت تفاوت معناداري داشت (p=0.045). به طور كلي، به نظر مي رسد علي رغم افزايش مقادير CK-MB كه ممكن است ناشي از ماهيت تناوبي ‌آسيب عضله به دليل حركات انفجاري اين پروتكل باشد، انجام سه وهله فعاليت تناوبي شديد و 90 دقيقه ايب در 1 هفته به تغييرات معناداري در شاخصهاي قلبي بويژه تروپونين I منجر نمي شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين پژوهش عبارت است از مطالعه تاثير مصرف كوتاه مدت كراتين بر پاسخ لاكتات خون پس از فعاليت تناوبي تكواندوكاران تمرين كرده (با وزن 67.87±7.935 كيلوگرم، سن 22.75±3.72 سال، سابقه 10.05±4.6 سال). به همين منظور 20 ورزشكار انتخاب و به صورت تصادفي و در طرح دوسوكور به دو گروه كراتين (n=10) و دارونما (n=10) تقسيم شدند. سپس گروه مكمل كراتين به مدت 6 روز، هر روز 20 گرم كراتين در 4 وعده (4×5 گرم) مصرف كردند. گروه دارنما نيز به همين شكل به مصرف گلوكز پرداختند. پروتكل آزمون عبارت بود از 10 نوبت پدال زدن با حداكثر سرعت به مدت 6 ثانيه (10×6 ثانيه) با 30 ثانيه استراحت غيرفعال بين هر تكرار، روي چرخ كارسنج كه آزمودنيها در ابتدا و پس از 6 روز مصرف مكمل اجرا كردند. براي تعيين مقادير لاكتات خون از روش آنزيماتيك استفاده شد. همچنين براي اطمينان از بارگيري كراتين، ميزان كراتينين خون قبل و بعد از مصرف مكمل در هر دو گروه اندازه گيري شد (گروه كراتين: پيش آزمون 1.070±0.105، پس آزمون 1.22±0.168 ميلي گرم در دسي ليتر؛ گروه دارونما: پيش آزمون 1.06±0.126، پس آزمون (1.04±0.096. داده ها با استفاده از آزمون t همبسته و مستقل تجزيه و تحليل شد. يافته هاي تحقيق نشان داد تغييرات بين گروهي و درون گروهي لاكتات خون معنادار نبود. با اين وجود، ميانگين حداكثر سرعت ركاب زدن در پس آزمون فقط در گروه كراتين افزايش معناداري نشان داد (پيش آزمون 163.020±8.821، پس آزمون 174.120±8.511 دور در دقيقه). به طور كلي با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت اين فرضيه كه مكمل گيري كراتين باعث كاهش مقادير لاكتات به دنبال فعاليتهاي تناوبي در تكواندوكاران مي شود تاييد نشده است. با اين وجود، احتمالا مي تواند سرعت عملكرد تناوبي را بهبود بخشد.

 نسخه قابل چاپ

مقايسه ويژگيهاي روان شناختي ورزشكاران و غير ورزشكاران، به منظور يافتن نيمرخ شخصيتي ورزشكاران، يكي از مهم ترين موضوعات پژوهشي در مطالعات روان شناختي در حوزه ورزش بوده است. هدف اين مطالعه عبارت است از تعيين تفاوت بين ورزشكاران ورزشهاي رزمي و غير ورزشكاران از نظر پرخاشگري. اين تحقيق به شيوه علي - مقايسه اي انجام شد. داده هاي اين مطالعه از 154 نفر، كه 77 نفر از آنه به يكي از رشته هاي ورزشي رزمي، يعني تكواندو، كاراته، ووشو و جودو اشتغال داشتند و با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شده بودند، و 77 نفر غير ورزشكار، به عنوان گروه مقايسه، در فاصله مرداد و شهريور 1385 گردآوري شد. اين پاسخگويان به مقياس پرخاشگري باس و پري (BPAS) پاسخ دادند. تفاوت معناداري بين ورزشكاران رزمي و غير ورزشكاران از نظر پرخاشگري، به طور كلي، و مولفه هاي پرخاشگري فيزيكي و خشم مشاهده شد. تحليل رگرسيون لوجستيك چند گانه نيز نشان داد متغيرهاي كنترل و متغير پرخاشگري 19.0 درصد از واريانس مشاركت در ورزش را تبيين نموده اند. مشاركت در ورزش، بر خلاف آنچه نظريه پالايش هيجاني استدلال مي كند، صرفا نمي تواند به مثابه ابزار و شيوه قابل قبول براي تخليه انرژي و كاهش پرخاشگري در زندگي روزمره افراد در جامعه ما به كار رود. مطالعه حاضر اين ادعا را كه ورزشكاران رزمي به دليل سطوح بالاتر پرخاشگري، در فعاليتهاي ورزشي مشاركت مي كنند تاييد نمي كند، بلكه به نظر مي رسد، به احتمال زياد، مشاركت در ورزش در فرهنگ ايراني بيشتر دلالتهاي اخلاقي داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ