مقالات آموزش مهارت هاي زبان

کتيبه رباطک در سال 1993 (م.) در تپه اي باستاني در شمال غربي بغلان افغانستان کشف شد. روستاي رباطک در فاصله چهل کيلومتري شمال غربي منطقه باستاني سرخ کتل، نزديک مرز بغلان و سمنگان واقع است. اين کتيبه شامل بيست و سه سطر به زبان بلخي و خط راست گوشه يوناني است. زبان بلخي يکي از زبان هاي ايراني ميانه شرقي است که براي چندين سده در ميان ساکنين مناطق شمالي افغانستان رواج داشته و علي رغم دو سده تسلط اسکندر مقدوني و جانشينان او بر اين سرزمين هيچگاه از رونق آن کاسته نشد. کتيبه رباطک پس از کتيبه سرخ کتل از مهمترين کتيبه هاي زبان بلخي به شمار مي رود که افزون بر ارايه آگاهي هاي ارزشمند در زمينه زبان شناسي تاريخي زبان هاي ايراني، از جهت اشتمال بر داده هاي تاريخي مربوط به عصر کوشانيان از اهميت خاصي برخوردار است.
هدف از نگارش اين مقاله نگاهي تازه به کتيبه رباطک و ارايه حرف نويسي، آوانويسي و ترجمه آن به فارسي همراه با تفسير و فهرستي از ريشه شناسي واژگان آن است. در خلال اين پژوهش نکات تاريخي و زبانشناختي نيز مورد بحث واقع خواهد شد.
در اين پژوهش کتيبه رباطک بر اساس نسخه هايي که نخستين بار از سوي نيکلاس سيمز ويليامز از دانشگاه لندن فراهم شده مورد بررسي قرار مي گيرد. اينجانب در اين پژوهش از روش آوانويسي و حرف نويسي پروفسور سيمز ويليامز استفاده کرده ام.

 نسخه قابل چاپ

ارگاتيو اصطلاحي است که در زبان شناسي نوين و به ويژه در رده شناسي زبان به کار مي رود و آن از يک فعل يوناني به معني «سبب شدن، به وقوع رسانيدن، خلق کردن» گرفته شده است. اين ويژگي حالتي است دستوري که ويژه فاعل فعل متعدي است و معمولا ويژه زبان هايي است که قديمي ترند و کمتر دستخوش تحولات و دگرگوني هاي زباني شده اند و به عبارتي محافظه کارترند و به صورت هاي باستاني خود گرايش دارند.
ارگاتيو در زبان هايي مانند سومري باستان، تبتي، برمه اي، بوروشاسکي، اسکيمو، باسک و برخي از زبان هاي استراليايي، قفقازي، هندي و ايراني، به جز زبان هاي آفريقايي، نمونه هايي از اين ساخت دستوري يافت شده است.
هدف اين مقاله بررسي تطبيقي ساخت ارگاتيو در گويش هاي جنوب غربي ايران است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که ارگاتيو در زبان فارسي باستان که زباني است کاملا صرفي، به صورت کم رنگ نمود داشته است؛ اما در زبان فارسي ميانه که دنباله فارسي باستان است و در آن حالات هشت گانه صرفي از بين رفته است، داراي نقشي کاملا برجسته و آشکار است؛ در تحول از ايراني ميانه به ايراني نو، روش ساخت ماضي (ارگاتيو) دوره ميانه به فارسي دري نرسيده است.
ساخت فعل ماضي ارگاتيو در گويش هاي اردکاني، دشتي، دشتکي، کليميان يزد و لاري که جزو گويش هاي جنوب غربي ايران اند داراي کاربردي وسيع و گسترده است و اين گويش ها جزو گروه ارگاتيو کامل و مطلق اند.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر به بررسي الگوهاي فرهنگي – اجتماعي ارايه شده در کتاب هاي آموزش زبان انگليسي دبيرستان هاي ايران از نظر ميزان ايجاد انگيزش روحيه تحقيق و تتبع پرداخته است. گنجاندن بعد فرهنگي - اجتماعي بر اساس پايه اي علمي و منظم، از مسايل بسيار مهم در برنامه آموزش زبان است که به نظر مي رسد اين بعد به طور اصولي مورد توجه قرار نگرفته است. در اين مقاله، پس از معرفي برخي شيوه هاي آموزشي، بعد فرهنگي – اجتماعي زبان و همچنين سير تطور کتاب هاي زبان دبيرستان در يک دوره سي ساله (1380-1350)، سه کتاب زبان دوره دبيرستان در دو دوره زماني متفاوت مورد بررسي قرار گرفته اند. در انتها، راهکارهايي براي رفع کاستي ها پيشنهاد شده است. از جمله اين راهکارها مي توان به لزوم توجه خاص به نوع چهارچوب موردنياز جامعه امروز ايران اشاره نمود.

 نسخه قابل چاپ

اين مقاله به بررسي آرايه هاي ادبي در گات ها (کهن ترين متن ادبي - ديني ايران) مي پردازد. ابتدا به معرفي گات ها و محتواي آن پرداخته مي شود و سپس معيارهاي نقد آرايه هاي ادبي امروز و کلام رسا مورد بررسي قرار مي گيرد. هر چند ممکن است معيارهاي زيبايي شناسي کلام در طول زمان دگرگون شود، اما با تکيه بر دانسته هاي امروز – که جز آن راه ديگري نداريم - اين تطابق در قالب بندها و ترجمه هاي آن صورت مي گيرد. در پايان پس از بررسي حدود 14 آرايه (صنعت) نتيجه گيري در پي خواهد آمد.

 نسخه قابل چاپ