بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان فعال سازي رفتاري و قراردادي گروهي بر افسردگي، اضطراب و استرس زناشويي در بيماران کرونر قلبي بود.
روش: در يک طرح شبه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون توام با گروه کنترل، تعداد 56 نفر از بيماران کرونري (26 مرد و 30 زن) با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و يک گروه کنترل گماشته شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس اضطراب- افسردگي بيمارستاني و مقياس استرس زناشويي را تکميل کردند. گروه هاي آزمايش طي 2 ماه تحت درمان فعال سازي رفتاري و قراردادي گروهي قرار گرفتند. بعد از دو ماه از همه گروه ها پس آزمون و نيز طي 4 ماه بعد از آن پي گيري به عمل آمد. داده ها با آزمون تحليل کواريانس تحليل شدند.
يافته ها: نتايج نشان داد که درمان فعال سازي رفتاري و قراردادي گروهي باعث کاهش معنادار در پس آزمون و نيز پي گيري 4 ماهه افسردگي در گروه هاي آزمايشي در مقايسه با گروه گواه نشده است، اما باعث کاهش معنادار در پس آزمون و پي گيري 4 ماهه اضطراب و استرس زناشويي در گروه هاي آزمايشي در مقايسه با گروه گواه شده است.
نتيجه گيري: درمان فعال سازي رفتاري و قراردادي گروهي در کاهش اضطراب و استرس زناشويي در بيماران کرونر قلبي طي يک دوره حداقل 4 ماهه موثر است. با اين وجود، درمان فعال سازي رفتاري و قراردادي گروهي طي يک دوره درماني 2 ماهه براي کاهش علايم افسردگي در بيماري قلبي ناکافي است. اين موضوع طراحي مداخله مناسب و جامع براي بيماران قلبي داراي اضطراب، استرس زناشويي و در معرض خطر افسردگي و نيز نياز براي برنامه هاي پيشگيري و ارتقاي سلامت آنان را يادآور مي سازد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: همبودي اختلال هاي شخصيت معمولا با افزايش خطر عود، مزمن شدن و کاهش اثربخشي درمان در بيماران افسرده همراه است. اين مطالعه به بررسي اثربخشي روان درماني کوتاه مدت روابط موضوعي بر کاهش شدت افسردگي و مشکلات بين فردي زنان مبتلا به اختلال افسردگي اساسي با همبودي اختلال هاي شخصيت خوشه C پرداخت.
روش: 6 آزمودني که واجد ملاک هاي ورود و خروج بودند با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در يک طرح آزمايشي تک آزمودني، از نوع A/B با پيگيري قرار داده شدند. هر آزمودني پرسشنامه افسردگي بک و پرسشنامه روابط بين فردي را هر هفته در 3 جلسه خط پايه، 15 جلسه درمان و 3 جلسه پيگيري تکميل کرد. براي تحليل داده ها از بازبيني ديداري نمودارها، ضريب اندازه اثر کوهن براي معناداري آماري و درصد بهبودي براي معناداري باليني استفاده شد.
يافته ها: آزمودنيها در مجموع به 55 درصد بهبودي در کاهش شدت افسردگي با اندازه اثر 1.92 و 42 درصد بهبودي در مشکلات بين فردي با اندازه اثر 2.06 رسيدند که در مرحله پيگيري هم ادامه داشتند.
نتيجه گيري: اثربخشي روان درماني کوتاه مدت روابط موضوعي بر کاهش شدت افسردگي و مشکلات بين فردي زنان مبتلا به اختلال افسردگي اساسي با همبودي اختلال هاي شخصيت خوشه C از معناداري آماري و باليني نسبتا خوب برخوردار بود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ابعاد شخصيتي برون گردي و نوروزگرايي با نارسايي هاي شناختي و نقش فراشناخت به عنوان متغير واسطه اي در اين رابطه بود.
روش: 200 دانشجوي دختر دانشگاه تربيت مدرس، فرم تجديد نظر شده پرسشنامه شخصيتي آيزنک، پرسشنامه نارسايي هاي شناختي و پرسشنامه فراشناخت را تکميل کردند. داده ها با استفاده از روش آماري رگرسيون چندگانه تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد مولفه هاي فراشناخت شامل باورهاي مثبت درباره نگراني، باورهاي منفي درباره کنترل ناپذيري و خطر، اطمينان شناختي و باورهاي منفي درباره عدم کنترل افکار در رابطه ميان نوروزگرايي و نارسايي هاي شناختي تا اندازه اي واسطه شده اند. همچنين رابطه مستقل معناداري بين نوروزگرايي و نارسايي هاي شناختي وجود داشت.
نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش از واسطه شدن فراشناخت و برخي مولفه هاي آن در رابطه ميان نوروزگرايي و نارسايي هاي شناختي حمايت مي کند.

مقدمه: هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تاثير افشاي هيجاني (نوشتاري و گفتاري) روي علايم افسردگي، اضطراب و استرس در دانشجويان بود.
روش: در اين پژوهش تجربي از بين کليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان تعداد 40 دانشجو که نمرات بالايي را در خرده مقياس هاي افسردگي، اضطراب و استرس آزمون لاويباند و لاويباند (1995) کسب کرده بودند به طور تصادفي انتخاب، و به صورت تصادفي در 2 گروه آزمايش (گروه افشاي گفتاري و گروه افشاي نوشتاري) و 2 گروه کنترل قرار داده شدند. هر يک از آزمودنيهاي گروه هاي آزمايش دو هفته و هر هفته پنج جلسه 30 دقيقه اي جهت انجام افشاي هيجاني گفتاري (آزمودنيهاي گروه آزمايش اول) و افشاي نوشتاري (آزمودنيهاي گروه آزمايش دوم) به صورت انفرادي به درمانگر مراجعه مي کردند. گروه هاي گواه در طي اين مدت مداخله اي دريافت نکردند. پس از اتمام جلسات پس آزمون روي چهار گروه اجرا و پس از سه ماه پيگيري شدند. جهت تجزيه و تحليل داده ها، از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده گرديد.
يافته ها: نتايج نشان دادکه فرايند تغييرات علايم افسردگي، اضطراب و استرس چهار گروه در طول زمان تفاوت معناداري دارد. آزمون تعقيبي بون فرني نشان داد که بين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه هاي آزمايش تفاوت معنادار وجود دارد ولي بين پس آزمون و پيگيري اين گروه ها تفاوت معناداري وجود ندارد. اين بدين معناست که اثرات مداخله از پس آزمون تا پيگيري تغيير معناداري نداشته است. از ديگر يافته هاي اين پژوهش اين بود که تاثير افشاي هيجاني نوشتاري در مورد افسردگي و استرس بيشتر از افشاي هيجاني گفتاري است.
نتيجه گيري: افشاي هيجاني نوشتاري و گفتاري باعث کاهش علايم افسردگي، اضطراب و استرس افراد داراي اين علايم باليني مي شود. بنابراين، مي تواند به عنوان يکي از روش هاي ساده، موثر و کم هزينه در رويارويي و مقابله با وقايع منفي زندگي مورد توجه متخصصان قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: سلامت روان پايين يکي از مشکلات روان شناختي جانبازان شيميايي است. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش هاي ذهن آگاهي و تنظيم هيجان بر سلامت روان جانبازان شيميايي بود.
روش: روش پژوهش حاضر آزمايشي (پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري) با استفاده از دو گروه آزمايش و يک گروه کنترل بود. 47 نفر از جانبازان شيميايي داراي نمره بالا در پرسشنامه سلامت عمومي از شهرستان سردشت، به صورت تصادفي انتخاب و سپس در سه گروه آموزش ذهن آگاهي، آموزش تنظيم هيجان و کنترل جايگزين شدند. براي گروه اول آموزش ذهن آگاهي مبتني بر کاهش استرس و براي گروه دوم آموزش تنظيم هيجان اعمال شد و به گروه کنترل هيچ آموزشي داده نشد. جمع آوري داده ها با کمک پرسشنامه سلامت عمومي انجام شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده شد.
يافته ها: يافته هاي نشان داد که ميانگين نمرات سلامت روان در گروه آموزش ذهن آگاهي نسبت به گروه آموزش تنظيم هيجان و در گروه آموزش تنظيم هيجان نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و پيگيري به طور معني داري بهبود يافته است. همچنين يافته ها نشان داد که ميانگين نمرات علايم جسماني، اضطراب، افسردگي و اختلال در عملکرد اجتماعي در گروه هاي آزمايش نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و پيگيري کاهش معني دار داشته است.
نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاکي از اثربخشي آموزش هاي ذهن آگاهي و تنظيم هيجان بر بهبود سلامت روان جانبازان شيميايي است. بنابراين، توجه به اثربخشي ذهن آگاهي و تنظيم هيجان بر سلامت روان در جانبازان شيميايي از اهميت ويژه اي برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش حافظه فعال بر بهبود عملکرد تحصيلي دانش آموزان با ناتواني يادگيري رياضي است.
روش: روش اين پژوهش آزمايشي بود. براي اين هدف، 30 كودك با ناتواني يادگيري رياضي پايه سوم ابتدايي به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي، انتخاب و به روش تصادفي در گروه هاي آزمايشي و كنترل گمارده شدند (15 كودك در گروه آزمايشي و 15 كودك در گروه كنترل). ابزارهاي مورد استفاده عبارت از مقياس هوش كودكان وكسلر ويرايش چهار، آزمون تشخيصي حساب نارسايي و آزمون عملکرد تحصيلي رياضي پايه سوم دبستان بود. آموزش حافظه فعال بر روي گروه آزمايش انجام گرفت. داده هاي به دست آمده با روش آماري تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش حافظه فعال مي تواند عملکرد تحصيلي دانش آموزان با ناتواني يادگيري رياضي را بهبود بخشد.
نتيجه گيري: آموزش حافظه فعال مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي در بهبود اشکالات رياضي در دانش آموزان با ناتواني يادگيري رياضيات مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف از اين پژوهش شناسايي رابطه سبک هاي دلبستگي، رضايت مندي زناشويي و احساس گناه جنسي با ميل جنسي در زنان بود.
روش: آزمودنيها ??? دانشجوي زن متاهل در رده سني 40-18 ساله در دانشگاه هاي علوم بهزيستي و توانبخشي، تربيت مدرس و دانشگاه آزاد اسلامي بودند که با تکميل مقياس دلبستگي بزرگسالان، پرسشنامه رضايت مندي زناشويي انريچ، مقياس تجديد نظر شده احساس گناه جنسي موشر و شاخص ميل جنسي هرلبرت، در اين پژوهش شرکت کردند. روش نمونه گيري، خوشه اي چند مرحله اي بود. براي تحليل داده هاي پژوهش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون به کار برده شد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که بين ميل جنسي و سبک دلبستگي ايمن (P<0.01،r=0.283 )، سبک دلبستگي ناايمن اجتنابي (P<0.01،r=-0.321 )، سبک دلبستگي ناايمن دوسوگرا (P<0.05، r=0.144)، رضايت مندي زناشويي (P<0.01،r=0.512 )، و احساس گناه جنسي (P<0.01،r= -0.422 )، رابطه معنادار وجود دارد. همچنين بين ميل جنسي و سن آزمودنيها (r= -0.553) و مدت زمان ازدواج (r= -0.349) رابطه منفي معناداري (P<0.01) مشاهده شد. از بين متغيرهاي پژوهش، رضايت مندي زناشويي، سبک دلبستگي ناايمن دوسوگرا و احساس گناه جنسي 49.8 درصد از واريانس ميل جنسي را تبيين نمودند.
نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهند که زنان داراي سبک دلبستگي ايمن، دوسوگرا و رضايت مندي زناشويي بالا، ميل جنسي بالاتري دارند. از طرف ديگر زنان داراي سبک دلبستگي اجتنابي احساس گناه جنسي بيشتري مي کنند، سنشان بالاتر است و مدت زمان بيشتري از ازدواجشان مي گذرد، ميل جنسي پايين تري را گزارش مي نمايند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: مادر به عنوان چهره دلبستگي اصلي تاثير غير قابل انكاري در تحول عاطفي كودك دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان رابطه و پيش بيني مشکلات دلبستگي دختران از طريق سبک دلبستگي مادران انجام شده است.
روش: نمونه مورد بررسي در اين تحقيق 388 نفر از دانش آموزان دختر مقطع دوم و چهارم دبستان بودند که بر اساس نمونه گيري خوشه اي چند مرحله انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه به منظور سنجش مشکلات دلبستگي دختران، پرسشنامه اختلال دلبستگي کودکان راندولف (RADQ) بود. سبک دلبستگي مادران نيز از طريق پرسشنامه سبک دلبستگي بزرگسالان (AAS) ارزيابي شد. داده هاي به دست آمده از طريق روش همبستگي و تحليل رگرسيون گام به گام مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان دهنده رابطه معنا دار بين سبک دلبستگي اجتنابي، دوسوگرا و ايمن در مادران با ضريب همبستگي 0.32، 0.28 و -0.16 و مشکلات دلبستگي دختران بود. نتيجه نهايي تحقيق نشان داد که سبک دلبستگي اجتنابي مادران بيشترين قدرت پيش بيني کنندگي را براي ايجاد مشکلات دلبستگي در دختران دارد. بر اين اساس دلبستگي اجتنابي مادر توانايي پيش بيني 10 درصد از مشکلات دلبستگي در کودک را دارد. از سوي ديگر سبک هاي دلبستگي دوسوگرا و ايمن مادران نيز هر يک به ميزان 3 درصد توان پيش بيني ايجاد مسايل و مشکلات دلبستگي در دختران را دارا هستند.
نتيجه گيري: يافته هاي حاضر با حمايت از نظريه دلبستگي، اهميت تعامل مادر- کودک را نشان مي دهند. دلبستگي اجتنابي مادران مي تواند پيش بيني کننده مهمي براي ايجاد مشکلات دلبستگي در دخترانشان باشد. درمان هاي مبتني بر دلبستگي مي توانند روش هاي مفيدي براي کمک به بهبود مشکلات دلبستگي باشند.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: رضايت زناشويي يک جنبه بسيار مهم و پيچيده از يک رابطه زناشويي است که عوامل مهمي در آن نقش دارند و مي تواند به وسيله روش هاي مداخله اي مختلف تحت تاثير قرار بگيرد. هدف پژوهش حاضر شناسايي طرحواره هاي غالب در نارضايتي زناشويي و بررسي اثربخشي مداخله آموزشي مبتني بر مدل طرحواره ها در ارتقا رضايت زناشويي زوجين بود.
روش: به اين منظور، تعداد 40 نفر (زن و مرد) از زوجين داراي نارضايتي زناشويي پس از مصاحبه و ارزيابي به وسيله ابزارهاي پژوهش (ENRICH، SCL-90، GHQ، YSQ-SF)، در دو گروه آزمايشي و کنترل قرار گرفتند و سپس مداخله روي گروه آزمايش اجرا شد. گروه کنترل هيچ مداخله اي را دريافت نکرد و در فهرست انتظار قرار گرفت.
يافته ها: نتايج نشان داد که طرحواره هاي ناسازگار اوليه با نارضايتي زناشويي مرتبط هستند، همچنين مداخله طرحواره محور در ارتقا رضايت زناشويي زوجين اثربخش بود.
نتيجه گيري: مداخله آموزشي مبتني بر مدل طرحواره ها مي تواند به عنوان يکي از روش هاي مداخله در زمينه مشکلات بين فردي زوجين به ويژه نارضايتي زناشويي مورد استفاده قرار بگيرد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: در تاريخچه زندگي مبتلايان به اختلال سلوک، سابقه رويارويي با تجارب آسيب زاي متعدد و انحلال نايافته گزارش شده است که در شکل گيري مشکلات مربوط به خشم در اين افراد نقش چشمگيري دارد. بر اين اساس مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير تلفيق دو تکنيک صندلي داغ و مرور زندگي نامه در قالب گروه درماني، بر کاهش خشم نوجوانان پسر مبتلا به اختلال سلوک ساکن در کانون اصلاح و تربيت تهران انجام گرديد.
روش: تعداد 19 نفر از نوجواناني که بر اساس نمره مقياس مشکلات سلوک پرسشنامه خود گزارش دهي نوجوانان (YSR) مبتلا به اختلال سلوک تشخيص داده شده بودند به تصادف در سه گروه آزمايشي (شش نفر)، کنترل بحث آزاد (دارو نما) (هفت نفر) و کنترل بدون دريافت مداخله (شش نفر)، قرار گرفتند. پرسشنامه حالت هيجاني و صفت شخصيتي خشم اسپيلبرگر (STAXI-2) براي سنجش مولفه هاي خشم در پيش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. اعضاي گروه آزمايشي در 11 جلسه گروه درماني با استفاده از دو تکنيک مرور زندگي نامه و صندلي داغ، شرکت نمودند. داده ها با استفاده از آزمون هاي کراسکال- واليس و U مان ويتني مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: مقايسه نتايج پس آزمون سه گروه، تفاوت معنادار را در مقياس هاي کنترل برون ريزي خشم و شاخص بيان خشم نشان داد، در حاليکه در مقياس هاي حالت و صفت خشم تفاوت معناداري بين سه گروه مشاهده نگرديد. نتايج مقايسه دو به دوي گروه ها با استفاده از آزمون U مان ويتني نشان داد در متغيرهايي که تفاوت معنادار در بين سه گروه وجود داشت، اين تفاوت بين گروه هاي آزمايشي و بحث آزاد و نيز گروه هاي آزمايشي و بدون دريافت مداخله معنادار بود اما تفاوت معناداري بين گروه هاي بحث آزاد و بدون دريافت مداخله مشاهده نشد.
نتيجه گيري: اين يافته ها نشان مي دهد اين شيوه گروه درماني در کاهش مشکلات خشم از بي درماني و پلاسيبو نتايج بهتري به بار مي آورد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي صفات شخصيتي و سيستم هاي بازداري/ فعال سازي رفتاري در سه گروه بيماران اسكيزوفرن، دوقطبي و افراد بهنجار بود.
روش: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي- مقايسه اي است. 90 نفر شامل 30 بيمار اسكيزوفرن (14 زن و 16 مرد)، 30 بيمار دوقطبي (14 زن و 16 مرد) و 30 نفر افراد بهنجار (14 زن، 16 مرد) با روش نمونه گيري در دسترس در آن شركت داشتند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از دو ابزار مقياس سيستم هاي بازداري/ فعال سازي رفتاري (كارور و وايت) و نسخه اصلاح شده پرسشنامه شخصيتي آيزنك (EPQ-R) استفاده شد.
يافته ها: پژوهش حاضر بيانگر تفاوت معنادار در روان رنجوري (N)، برون گرايي (E) و روان پريشي (P) بين نمونه هاي پژوهش بود (P=0.001). همچنين تفاوت معناداري در سيستم بازداري رفتاري (BIS)، سيستم فعال سازي رفتاري (BAS) و زير مقياس هاي سيستم فعال سازي رفتاري (BAS) يعني سائق (D) جستجوي سرگرمي (F) و پاسخدهي به پاداش (R) وجود داشت.
نتيجه گيري: سطوح افراطي (چه بالا و چه پايين) صفات شخصيتي روان رنجوري (N)، برون گرايي (E) و روان پريشي (P) و حساسيت BAS، BIS تمايل به رابطه با نشانه هاي آسيب شناختي دارند. به ويژه ترکيب حساسيت BAS،BIS  با گونه خاصي از آسيب شناسي رابطه دارد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: با در نظر گرفتن پيشينه پژوهشي مربوط به رابطه سوگيري هاي مذهبي و سلامت رواني، به نظر مي رسد تمايز بين سوگيري هاي مذهبي دروني و بيروني در فهم رابطه مذهب و وسواس مرگ مفيد واقع شود. پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه سوگيري هاي مذهبي با وسواس مرگ با بررسي نقش جنسيت انجام گرفت.
روش: اين پژوهش در يك بررسي همبستگي نگر انجام شده است. نمونه اي به حجم 468 نفر به روش تصادفي طبقه اي انتخاب و با مقياس هاي وسواس مرگ و سوگيري مذهبي مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش رگرسيون چند متغيري همزمان تحليل شدند.
يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد در هر دو جنس وسواس مرگ با سوگيري مذهبي بيروني رابطه مثبت دارد، در حاليكه با سوگيري مذهبي دروني رابطه اي منفي دارد. نتايج تحليل رگرسيون هم حاكي از آن بود كه سوگيري هاي مذهبي بيروني در گروه مونث قدرت پيش بيني بيشتري براي وسواس مرگ دارد.
نتيجه گيري: از آنجايي كه سوگيري مذهبي دروني با وسواس مرگ رابطه اي منفي دارد، مي توان نتيجه گرفت كه رشد نايافتگي مذهبي دليلي بر نگرش هاي مرضي نسبت به مرگ است. نقش جنسيت در رابطه سوگيري مذهبي بيروني با وسواس مرگ حايز اهميت است.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

مقدمه: هدف اصلي از پژوهش فعلي شناسايي ساختار عاملي مقياس علايم مثبت و منفي در اختلالات طيف اسکيزوفرني بود.
روش: به همين منظور 150 بيمار مبتلا به اختلال هاي طيف اسکيزوفرني (84 اسکيزوفرني و 66 اسكيزوافكتيو) بستري در بيمارستانهاي فاطمي و ايثار شهرستان اردبيل به شيوه در دسترس انتخاب شدند و با مقياس نشانه هاي مثبت و منفي (PANSS) مورد بررسي قرار گرفتند. به منظور تحليل اطلاعات از دو آزمون تحليل عامل و تحليل تشخيصي استفاده شد.
يافته ها: نتيجه تحليل عامل روي مقياس نشانه هاي مثبت و منفي (PANSS) در گروه بيماران مبتلا به اختلال اسكيزوفرني شش عامل تنش بالا، نقص ارتباطي، هذيان، كندي عاطفي، اختلال در مفهوم سازي و بي ارادگي، در گروه اختلال اسكيزوافكتيو شش عامل كندي عاطفي، حواس پرتي، از هم گسيختگي، تنش بالا، تحريك پذيري و هذيان استخراج گرديد. نتيجه تحليل تشخيصي نشان داد كه در 47.1% از موارد اختلال هاي مورد بررسي با استفاده از مقياس نشانه هاي مثبت و منفي (PANSS) درست طبقه بندي شده است.
نتيجه گيري: نتايج حاکي از آن است که ساختار عاملي اکتشافي مقياس نشانه هاي مثبت و منفي (PANSS) در دو گروه بيماران مبتلا به اختلالات اسکيزوفرني و اسكيزوافكتيو متفاوت است. بنابراين، اين ابزار در پژوهش ها و تشخيص هاي باليني داراي روايي سازه قابل قبولي است.

 نسخه قابل چاپ