بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

امروزه تامين مالي آموزش عالي بر اثر تقاضاي فزاينده براي آن از يک سو و محدوديت عمومي منابع مالي اين بخش، از سوي ديگر با مشکل مواجه گشته است. اين مشکل در طي دهه 1980 با کاهش سهم هزينه هاي آموزش عالي در توليد ناخالص ملي آغاز شد که دليل اصلي آن محدوديت عرضه منابع مالي دولتي بود. اين روند در چند سال اخير در کشورهاي در حال توسعه – که در اغلب آنها تامين مالي آموزش عالي، در کل، بر عهده دولت بود – نيز آغاز شده است. علاوه بر عواملي مانند تغيير رابطه مبادله به ضرر کشورهاي در حال توسعه و پيدايش بحرانهاي اقتصادي، گرايش اخير کشورهاي در حال توسعه به اقتصاد بازار و اجراي برنامه هاي تعديل اقتصادي که هدف آن کاهش نقش دولت در امور اقتصادي است از نمونه هاي بارزي است که سبب کاهش حجم کلي مخارج دولت و – از جمله – کاهش مخارج دولت در زمينه هاي آموزشي در کشورهاي در حال توسعه شده است. ضمن اينکه بروز پديده هايي مانند بيکاري فارغ التحصيلان و افزايش هزينه هاي اجتماعي رقيب آموزش و بويژه آموزش عالي، مزيد بر علت گشته اند. در کنار اين روند نزولي سهم آموزش عالي از هزينه هاي دولت و توليد ناخالص ملي، افزايش روزافزون تقاضا براي آموزش عالي به دلايل و انگيزه هاي مختلف باعث شده است که بخش آموزش عالي با منابع کمتر مجبور به پاسخگويي به تقاضاي بيشتر باشد و تداوم اين وضعيت، بحران مالي را در اين بخش در پي آورد.

کشور ما نيز از مجموعه تحولات جهاني مورد اشاره جدا نيست و چشم اندازهايي از بروز شرايط مشابه در آن قابل مشاهده است. براي نشان دادن اين مساله به بررسي چند شاخص مالي در بخش آموزش عالي ايران مي پردازيم...

 نسخه قابل چاپ

ما در دنيايي بسر مي بريم که همواره در حال تحول است. تاريخ گذشته و بويژه تغييرات بي شماري که در قرن بيستم در زندگي ما رخ داده است، همگي شاهد اين مدعا هستند. در طول اين قرن، دانشگاه ها به سازمانهاي اجتماعي مهمي تبديل گرديده اند که در توسعه ملي کشورها نقش عمده اي ايفا مي نمايند. به عبارت ديگر، آنها هم در ايجاد تحولات و هم در پاسخ به نيازهاي برخاسته از تحولاتي که در ديگر بخشهاي جامعه رخ مي دهند،نقش اساسي بازي مي کنند. تحولات گوناگون دانشگاه ها را با چالشهاي مختلفي در تمامي زمينه هاي حيات اجتماعي مواجه مي سازند. با وجود اين، براي اينکه دانشگاه ها بتوانند در اين دنياي در حال تحول، نقش خود را به درستي ايفاد کنند و پاسخگوي اين نيازها و چالشهاي گوناگون باشند، بايد از قدرت و اختيارات لازم برخوردار شوند. از سوي ديگر، آنها بايد در اداره خود استقلال داشته باشند تا بتوانند با رقيباي خود در جهان آموزش، که شمار آنها هر روز بيشتر مي شود، به رقابت بپردازند.

از نخستين روزهاي تشکيل دانشگاه ها در قرون وسطا استقلال يا خود گرداني همواره يکي از اصول اساسي نهادهاي آموزش عالي را تشکيل مي داده است. از اين رو، مساله استقلال از ديرباز از جمله دغدغه هاي استادان و مراجع دانشگاهي بوده است. محور اصلي اين خود گرداني را استقلال نهادهاي آموزش عالي در زمينه هايي همچون هدفها و اولويتها و نيز جذب نيروهاي مورد نياز و نظاير آن تشکيل مي دهند...

 نسخه قابل چاپ

توجه به آموزش عالي بويژه در طول پانزده سال گذشته، همواره رو به فزوني بوده است. در اين زمينه، چالشهاي مبتلا به آموزش عالي در سطح جهاني، بويژه در جنوب کشورهاي مورد شناسايي قرارگرفته اند. در پي اين امر، سياستهايي نيز براي پيشگيري از اين چالشها و يا مقابله با آنها پيشنهاد گرديده است.

البته به نظر نمي رسد اين سياستها اهميتي در خور توجه براي جهت مسايل اخلاقي قايل گرديده باشند. هدف از نگارش مقاله حاضر، پرداختن به اين گونه مسايل بوده است، که در آن لزوم مد نظر قرار دادن اخلاقيات در چشم انداز مورد نظر، توجيه خواهد گرديد. در اين مقاله سپس اين امر مورد تاکيد قرار خواهد گرفت که تدوين سياستهايي که مباني تازه مسايل اخلاقي را مورد توجه قرار ندهند، اموري بي نتيجه خواهند بود. همچنين در اين مقاله پيشنهادهايي در مورد چگونگي يکپارچه سازي سياستهاي آتي آموزش عالي با توجه به ملاحظات اخلاقي ارائه مي شود...

 نسخه قابل چاپ

هدف مقاله حاضر، نگرش به تاثير روندهاي جمعيتي بر تعداد نام نويسي دانشجويان در مراکز آموزش عالي است. بر اين اساس، نويسنده روندهاي گذشته و آينده محتمل، جمعيت سني کالجي، و نيز گرايشهاي تعداد دانشجويان آموزش عالي را توصيف و تشريح مي کند و، بر پايه اطلاعات خود، به پيشبيني رشد آتي شمار نام نويسيها در قلمرو آموزش عالي مي پردازد. وي، براي آسان کردن تحليل و نيز ارائه آن، تنها به تجارب آن دسته از کشورهاي آسيايي مي پردازد که، در سال 1995، بيست ميليون يا بيشتر از آن جمعيت داشته اند. همچنين، پيش از آنکه يافته هاي تحليل خود را ارائه دهد، به اجمال، از روش شناخت جمعيت و پيشبيني نام نويسهاي آموزش عالي سخن مي گويد در «کنفرانس وزيران آموزش و برنامه ريزان آموزش کشورهاي آسيايي و حاشيه اقيانوس آرام» که در سال 1993 به همت يونسکو بر پا گرديد، خاطر نشان شد که «سياست و انجامش توسعه آموزشي در آينده نزديک بايد ... فشارهاي جمعيتي جاري و پيشبيني شده را ... بر حسب جمعيت سني دبيرستاني در نظر بگيرد.»...

 نسخه قابل چاپ

هدف اصلي مقاله حاضر اين است كه، با توجه به اطلاعات موجود و استفاده از الگوهاي مختلف، ميزان اهميت عوامل مختلفي چون سنوات خدمت، مرتبه، پايه و مسووليت اجرايي در حقوق و مزاياي اعضاي هيات علمي دانشگاه مازندران شناسايي شود. در اين مقاله، ابتدا مطالعات انجام شده در ايران ارايه مي شود. سپس مشخصات اعضاي هيات علمي دانشگاه هاي كشور، با تاكيد بر دانشگاه مازندران و بر اساس آخرين اطلاعات، مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرد. پس از آن با توجه به اطلاعات موجود در سال 1377 كه 238 نفر به عنوان عضو هيات علمي در دانشگاه مازندران فعاليت داشته اند، تغييرات كمي و كيفي ايجاد شده در فاصله سالهاي 1362 تا 1377 تجزيه و تحليل شده و مقايسه اي نيز در زمينه افزايش حقوق و مزايا در حالت ارتقاي مرتبه علمي با افزايش حقوق و مزايا در نتيجه پذيرش مسووليت اجرايي صورت گرفته است. در ادامه اين مقاله، همچنين رابطه بين تغييرات حقوق و مزاياي اعضاي هيات علمي و شاخص هزينه هاي زندگي بررسي شده است. نتايج حاصل از مقاله حاضر نشان داده است كه افزايش حقوق و مزاياي سالانه مربوط به اعضاي هيات علمي به هيچ وجه متناسب با تورم تعديل نشده است. يكي ديگر از نتايج مهم مقاله حاضر اين است كه افزايش حقوق و مزاياي اعضاي هيات علمي بر اثر احراز پستهاي اجرايي مورد نظر، بيش از افزايش حقوق و مزاياي ناشي از يك درجه ارتقا مي باشد. اين موضوع براي سالهاي 1375 و 1377 تاييد شده است. به عبارت ديگر، انگيزه اقتصادي در مورد ارتقاي سطح علمي و مرتبه علمي اعضاي هيات علمي ـ كه بدون توجه به كارهاي پژوهشي و بهبود كيفيت علمي آنها امكان پذير نيست ـ به مراتب كمتر از انگيزه مادي ارايه شده براي احراز پستهاي اجرايي است. همچنين، مقاله حاضر نشان مي دهد كه در اغلب اوقات ـ افزايش حقوق و مزايا به مشخصات علمي (مرتبه و ...) اعضاي هيات علمي ارتباط ندارد. بنابراين، پيشنهاد مي شود كه مسوولان آموزش عالي كشور در سطوح مختلف، در تنظيم آيين نامه هاي اجرايي كه به نحوي باعث افزايش حقوق و مزايا مي شود، مشخصات علمي اعضاي هيات علمي دانشگاه ها را نيز در ميزان افزايش حقوق و مزاياي آنها مدنظر قرار دهند.

 نسخه قابل چاپ

اين مقاله به بررسي تاثير ساختار اجتماعي محيط علمي، كميت و كيفيت تعامل دانشجويان با دانشكده، مسؤوليت هاي شغلي و ساير ويژگي هاي دانشجويان بر احساس خور اثربخشي دانشگاهي دانشجويان تحصيلات تكميلي مي پردازد. به عبارت ديگر، گر چه كه محيط آموزشي دانشگاه ار طرق مختلفي بر ابعاد گوناگون نگرشها و عملكرد دانشجويان تأثير مي گذارد، اما مطالعه حاضر به ارزيابي تاثيرات اجتماعي و ساختاري محيط علمي بر برآورد دانشجويان از توانايي هاي خود در موفقيت در امور تحصيلي و تكميل وظايف خاص دانشگاهي (خود ـ اثربخشي دانشگاهي) مي پردازد. الگوي تحليلي توسعه داده شده در نمونه اي 369 نفري از دانشجويان دوره هاي تحصيلات تكميلي مورد آزمون قرار گرفت و تحليل عاملي متغير تابع (خود ـ اثربخشي دانشگاهي) نشان داد كه سازه خود اثر بخشي دانشگاهي مطابق نظريه (تئوري) خود اثر بخشي آلبرت باندورا به دو بعد خود اثر بخشي دانشگاهي و اثر بخشي دانشگاهي تقسيم مي شود. برداشت دانشجويان از عملكرد استادان، اشتغال آنان در مشاغل مرتبط با رشته تحصيلي و پيوستگي تحصيلات دانشگاهي در همان دانشگاه، مهمترين عوامل موثر بر بعد خود اثر بخشي دانشگاهي و نظارت حرفه اي استادان بر فعاليت علمي دانشجويان، تعامل علمي بين آنان و اشتغال در مشاغل مرتبط با رشته تحصيلي و وضعيت زندگي در ارتباط با خانواده از جمله مهمترين عوامل موثر بر خود اثر بخشي شخصي دانشگاهي دانشجويان هستند.

 نسخه قابل چاپ

اگر نگاهي به سير تاريخي نظريات توسعه بيفكنيم، درمي يابيم كه جديدترين اين نظريات تاكيد بر آن دارند كه توسعه مبتني بر علم و فن آوري است و بدون قرار گرفتن در صف پيشروان علم و فن آوري، هيچ كشوري در پيمودن سريع مسير توسعه موفق نخواهد بود و اين موضوعي است كه مي تواند از طريق تحقيق نيز بررسي و شواهد لازم آن ارايه شود. اما از آنجا كه واژه توسعه مفهومي بسيار عام و فراگير دارد و تعريف شاخصهاي جامع و مانع براي آن بسيار دشوار است، ما يكي از بارزترين وجوه آن يعني توسعه صنعتي را در اين مقاله برگزيده ايم و رابطه اين وجه را با شاخص هاي علم و فن آوري در كشورهاي مختلف جهان بررسي كرده ايم. طبيعي است كه بارزترين جنبه علم و فن آوري، دانشگاه ها و تحقيقات هستند؛ در اين مقاله نيز تاكيد زيادي بر آنها و نوع ارتباطشان با صنعت و توسعه صنعتي صورت گرفته و تلاش شده است تا نقش دولت نيز در ايجاد و اصلاح اين ارتباط بر مبناي يافته هاي آماري تبيين گردد. روش به كار رفته براي اين تحقيق، روش همبستگي كانوني (متعارف) است كه از تكنيكهاي جديد آمار چند متغيره محسوب مي گردد و در مرور ادبيات انجام شده سابقه اي مبني بر استفاده از آن در موضوع مورد تحقيق يافت نشده است. در پايان مقاله نيز نتيجه گيري هايي از خروجي هاي تحقيق صورت و بر مبناي آن پيشنهادهاي خاص براي ايران در راستاي ارتقاي سطح علم و فن آوري و نيز توسعه صنعتي و همچنين اصلاح رابطه ميان آنها ارايه گشته است.

 نسخه قابل چاپ

پژوهش حاضر با هدف پاسخ دادن به اين سوال اجرا شد كه آيا بين سبكهاي يادگيري دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد، زن و مرد قوي و ضعيف سه رشته علوم انساني، پزشكي و فني ـ  مهندسي تفاوت وجود دارد يا خير؟ در اين پژوهش نمونه اي به حجم 410 نفر انتخاب شد كه از اين تعداد، 254 نفر مرد و 156 نفر زن بودند. ابزار مورد استفاده اين پژوهش «پرسشنامه سبكهاي يادگيري كلب (LSI)» بوده است. براي تحليل اين پژوهش، از روشهاي آماري خي دو (2) و تحليل واريانس يك طرفه ANOVA استفاده شد.

نتايج بدست آمده نشان دادند كه:

(1) بين سبكهاي يادگيري زنان و مردان تفاوت معني داري وجود ندارد؛ (2) بين سبكهاي يادگيري دانشجويان سه رشته مختلف، از لحاظ آماري، تفاوت معني داري به اين شرح وجود دارد كه دانشجويان رشته علوم انساني اكثرا داراي سبك يادگيري انطباق يابنده، دانشجويان علوم پزشكي عموما داراي سبك يادگيري جذب كننده و دانشجويان رشته فني ـ مهندسي غالبا داراي سبك يادگيري واگرا هستند؛ (3) همچنين معلوم شد كه بين دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد رشته علوم انساني تفاوت معني داري وجود دارد؛ به اين معني كه بيشتر دانشجويان كارشناسي داراي سبك يادگيري انطباق يابنده و بيشتر دانشجويان كارشناسي ارشد داراي سبك همگرا هستند؛ (4) نتايج آزمون آماري تفاوت معني داري را بين سبكهاي يادگيري با مقاطع تحصيلي كارشناسي و كارشناسي ارشد در رشته فني ـ مهندسي نشان نداده است؛ (5) در زمينه سبكهاي يادگيري دانشجويان قوي و ضعيف سه رشته مورد پژوهش نيز هيچ گونه تفاوت معني داري مشاهده نگرديد؛ (6) در مورد سنين زير 25 سال و بالاتر از آن نيز تفاوت معني داري ديده نشد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از اين مقاله تبيين چالش نوين آموزش عالي ژاپن است. چالشي كه به دنبال تغيير ساختار آموزش عالي به شكلي است كه به جاي تمركز بر نقش سنتي آن در انتقال، آموزش و نشر دانش، به ايفاي نقش مؤثري در پژوهشهاي علمي و خلق دانش مي انديشد. رويكردي كه در مشاركت فعال با صنعت و مراكز توسعه فن آوري (تكنولوژي) نه تنها به توليد دانش كمك مي كند بلكه آن را بيش از پيش كاربردي مي سازد و در راستاي تحول بنيانهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي قرار مي دهد. به علاوه با بين المللي كردن آموزش عالي، اعزام دانشجو و پژوهشگر به خارج، گسترش همكاريهاي دو و چند جانبه مراكز آموزش عالي و پذيرش شمار بيشتري از دانشجويان خارجي ضمن بهره گيري از منابع خارجي در افزايش پژوهشهاي علمي و توليد دانش به گسترش همكاريهاي بين المللي نيز ياري مي رساند. اين مقاله ابتدا، با نگاهي تاريخي، به سير تحول آموزش عالي ژاپن براي جستجوي دانش در جهان، بويژه پس از انقلاب ميجي (Meiji) در سال 1868، مي پردازد. سپس تحولات آموزش عالي پس از جنگ جهاني دوم را، به عنوان اولين گامهاي خلق دانش در ژاپن، مورد مطالعه قرار مي دهد. آنگاه چالش دو دهه آخر قرن بيستم را براي گذر از جستجوي دانش به سوي خلق دانش و بين المللي كردن آموزش عالي تجزيه و تحليل مي كند. در پايان، ضمن بحث و نتيجه گيري، تلاش مي كند نحوه بهره مندي از تجربه ژاپن به عنوان يك تجربه كنندة شرقي را تبيين كند. در اين مطالعه، از روش پژوهش توصيفي (descriptive research method) استفاده گرديده و نگارنده تلاش كرده است همراه با توصيف واقعي و منظم داده ها، با تجزيه و تحليل دقيق و به روش علمي، نتايج كاربردي و عيني ارائه كند. نگارنده براي جمع آوري اطلاعات از روشهاي مشاهده و مصاحبه به همراه استفاده از گزارشها، اسناد و مدارك و پيشينه تحقيقاتي مربوط به آموزش عالي ژاپن، بهره گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

فراهم كردن امكان مساوي براي دستيابي كليه لازم التعليمان جامعه به فرصتهاي آموزشي مطلوب، از جهات عديده بويژه از نظر انساني، اجتماعي و همچنين روح فرهنگ غني اسلام، حايز اهميت است. امروزه مردم حق برخورداري از آموزش و پرورش را به مفهوم برخورداري از آموزشي و پرورشي مي دانند كه از كيفيت مطلوبي برخوردار باشد. آنها برخورداري يكسان همگان از آموزش و پرورش را به اين منزله نيز تلقي مي  كنند كه هر كسي، از لحاظ پيشرفت آموزش، فرصت و امكان توفيق مساوي داشته باشد. وجود نابرابريهاي آموزشي مقبول آزادگان، به ويژه مسلمانان كه بر اساس مباني ديني خود از برادري و برابري معنوي و عقيدتي برخوردارند، نيست. بديهي است كه لازمه ايجاد فرصتهاي آموزشي مساوي براي همه لازم التعليمان ـ اعم از دختر يا پسر، شهري يا روستايي ـ كاهش نابرابري هاي آموزشي و توزيع عادلانه و مناسب فرصتها و امكانات آموزشي در بين آنان است. در اين مقاله، مساله نابرابريهاي آموزشي در مورد لازم التعليمان كليه دوره هاي تحصيلي مناطق مختلف استان كردستان از سه ديدگاه مورد مطالعه قرار گرفته است: 1- از نظر شانس ورود به نظام آموزشي نظير نرخ ثبت نام و پوششهاي تحصيلي؛ 2- از نظر برخورداري از منابعي كه در اختيار نظام آموزشي قرار مي گيرد، نظير نسبت دانش آموز به معلم متخصص (تراكم دانش آموزي)، نسبت دانش آموز به فضاهاي آموزشي (تراكم كلاسي)، و ضريب بهره بري از فضاهاي آموزشي؛ 3- از نظر كاركرد يا بازده نظام آموزشي، نظير نرخ ارتقا، نرخ گذر و افت تحصيلي. در اين مطالعه، با مراجعه به آمار نامه هاي انتشار يافته اقدام به جمع آوري داده ها و اطلاعات مورد نياز موضوع بررسي اقدام شده و نتايج اطلاعات به دست آمده، بر حسب شاخصهاي آموزشي موردنظر، طبقه بندي گرديده و مورد تحليل قرار گرفته اند. سپس ميزان دستيابي لازم التعليمان دوره هاي مختلف تحصيلي (ابتدايي، راهنمايي، متوسطه عمومي) و آموزش عالي در نواحي چهارده گانه كردستان، به تفكيك جنس (دختر و پسر) و منطقه (شهري و روستايي)، بر اساس روشهايي نظير شاخص انتخاب منطقه، ضريب ژيني، منحني لورنز و جدول دو بعدي (چهار حالتي) مورد ارزيابي قرار گرفته و مناطق بر حسب ميزان بهره منديشان از فرصتهاي آموزشي در سه حالت مرفه (برخوردار)، محروم (نابرخوردار) و متعادل، طبقه بندي گرديده اند. نتايج حاصل از موضوع مورد بررسي نشان مي دهند كه: - حدود 25 درصد دبيران دبيرستاني داراي مدرك زير ليسانس هستند؛ - تنها 2 درصد اعضاي هيات علمي مراكز آموزش عالي كردستان داراي مدرك دكتري هستند و80 درصد بقيه را مربيان دانشگاهي تشكيل مي دهند؛ - در هيچ يك از دوره هاي تحصيلي، فرصتهاي آموزشي به صورت متعادل بين لارم التعليمان دختر و پسر، شهري و روستايي توزيع نشده است؛ - نرخ افت تحصيلي در دوره هاي مختلف تحصيلي زياد است و منابع و امكانات آموزشي به هدر مي روند؛ - كمبود نيروي انساني متخصص و متناسب با رشته تحصيلي و جنس دانش آموزان و نيز كمبود شديد فضاهاي آموزشي، بويژه در مناطق محروم تر استان - ظرفيت دوره هاي تحصيلي و توزيع رشته اي دانش آموزان و دانشجويان تناسبي با نيازهاي منطقه كردستان به نيروي انساني ندارد. نهايتا، مناطق محرومي نظير كردستان كه محدوديت منابع محلي و امكانات زيربنايي يا شرايط خاص سياسي و فرهنگي، جايگاه دولت در تسهيل توسعه درون زا، و نيز فراهم ساختن نهاده هاي آموزشي مورد نياز، مورد تاكيد قرار گرفته اند و پيشنهاد شده است، كه ساختار تشكيلاتي نظام اجرايي حاكم بر سازمانهاي دولتي ـ بويژه نظام آموزشي ـ در منطقه از بستر تنظيم اهداف برنامه ريزي منطقه اي عبور كند و با شرايط خاص منطقه كردستان انطباق يابد.

 نسخه قابل چاپ

هدف از نگارش اين مقاله توصيف شهر و تجربه مدرنيته در ايران پس از انقلاب از دريچه سينماست. در واقع قصد داريم با ميانجي گري سينما و تصويري که از شهر ارايه کرده، تاملي انتقادي داشته باشيم بر تجربه مدرنيته در ايران بعد از انقلاب، چرا که شهر تهران در آثار سينمايي همواره نماد امري مدرن و در تقابل با سنت قرار گرفته است.آراي تني چند از انديشمندان انتقادي همچون تضاد و تناقض دروني مدرنيسم در انديشه برمن، تراژدي فرهنگ مدرن، فرهنگ عيني و فرهنگ ذهني در انديشه زيمل، چهارچوب نظري اين مقاله را تشکيل داده است. علاوه بر آن مفاهيمي همچون ازخودبيگانگي و بت وارگي در آراي مارکس براي تحليل فيلم ها به کار گرفته شده است. هدف اين است که با کمک گرفتن از اين چهارچوب نظري و مفاهيم مرتبط با آن در قاب سينما به درکي انتقادي از مدرنيته شهري در ايران پس از انقلاب دست يابيم. بدين منظور فيلم هايي را مطالعه کرديم که شهر در کانون آن قرار داشتند. در هر دهه چند فيلم نمايا انتخاب شدند و سپس با کمک روش تفسير انتقادي به نقد و تحليل تصوير شهر تهران در سينماي بعد از انقلاب پرداختيم.

 نسخه قابل چاپ

مقاله حاضر به بررسي و شناخت ويژگي ها و ماهيت عمومي «افراد آن سوي رسانه ها» مي پردازد و آن را در کشورهاي در حال توسعه با اصطلاح «مخاطب پنداري» توصيف مي کند. در مقدمه اين مقاله به اين نکته اشاره شده که هرچه تصوير ذهني سياست گذاران و مديران عرصه هاي رسانه اي در کشورهاي در حال توسعه با واقعيت هاي موجود در اين عرصه فاصله داشته باشد، پيامدهايي از قبيل دور شدن مخاطبان از محتواهاي رسانه هاي بومي و مورد تاييد را به دنبال خواهد داشت. شناخت و تحليل انگاره يا تصوير «افراد آن سوي رسانه ها» با بررسي نظريه هاي عرصه علوم ارتباطات، مي تواند بسياري از زواياي پنهان فعاليت در عرصه رسانه ها و عملکردهاي مختلف انجام شده در اين عرصه در کشورهاي درحال توسعه را به روشني بازنماياند، بر اين اساس، هرچه نگرش سرآمدان حکومتي در چنين کشورهايي نسبت به افراد آن سوي رسانه ها که در معرض پيام هاي رسانه اي هستند، با ماهيت واقعي فعاليت رسانه ها، پيام گيران و جايگاه امروزي آنان در بازار پررونق رسانه ها و به تعبير محسنيان راد «بازار پيام» (1387) بيشتر فاصله داشته باشد، احتمال مواجهه با عواقب جبران ناپذير اجتماعي، فرهنگي، سياسي و حتي اقتصادي در مقوله بهره مندي از رسانه ها بيشتر خواهد بود.مقاله در ادامه به مرور تاريخچه و تعريف «افراد آن سوي رسانه ها»، نظريه بهره مندي و خرسندي از رسانه ها و مفهوم «مخاطب پنداري» براي رسانه ها مي پردازد. سپس بر اساس نظريات پيش گفته، ويژگي هاي کنوني افراد آن سوي رسانه ها را با توجه به افزايش روزافزون اختيارات و حق انتخاب آنان و در شرايط فعلي بازار پيام، بر مي شمارد.

 نسخه قابل چاپ

مطالعه حاضر، رابطه سبک زندگي به عنوان شاخصي از فرايند جهاني شدن را با تصور بدن مورد بررسي قرار داده است. بدين منظور 508 زن ساکن شيراز با استفاده از روش نمونه گيري سيستماتيک انتخاب شدند. با توجه به نظريات موجود و مطالعات انجام شده قبلي، چهارچوب نظري تحقيق بر اساس نظريه گيدنز، تنظيم و بر اساس آن شش فرضيه مطرح شده است. اطلاعات مورد نياز با روش پيمايشي و پرسشنامه اي خودگزارشي جمع آوري شد. به منظور تحليل و تبيين داده ها، روش هاي آماري تحليل پراکنش يک طرفه و رگرسيون چندمتغيره به کار گرفته شد. نتايج به دست آمده نشان داده اند از ميان عوامل تاثير گذار بر تصور بدن، تنها سبک هاي فراغتي، مذهبي و موسيقيايي مدرن به ترتيب توانسته اند بر روي هم بيش از 22 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين کنند. از اين ميان به غير از سبک هاي مذهبي که داراي رابطه اي منفي با تصور بدن بوده اند، ساير سبک ها رابطه مثبتي با متغير وابسته داشته اند.

 نسخه قابل چاپ

بازنمايي زندگي روزمره موضوع بحث بسياري از توليدات رسانه اي در ايالات متحده امريکاست. بي شک زماني که سخن از زندگي روزمره به ميان مي آيد، خانواده محوري ترين عنصر آن تلقي مي شود. ژانرهاي مختلف تلويزيوني مانند سريال هاي دنباله دار، کمدي موقعيت و غيره که اوج پيداش آنها در امريکا به دهه 1950 بازمي گردد، به بازنمايي خانواده، روابط مبتني بر آن، دغدغه ها، انتظارات و رويکردهاي معطوف به آن پرداخته اند. اوقات فراغت و الگوي مصرف خانواده که در جامعه سرمايه داري جديت بيشتري دارد نيز مي تواند از اين رو حايز اهميت باشد که روابط خانوادگي و نحوه گزينش الگوي مصرف و بازنمايي آن در سريال ها شکل و نوع روابط مبتني بر يک خانواده امريکايي را نشان دهد. به طور طبيعي مطالعه خانواده به عنوان اشل کوچکي از جامعه بزرگ تر مي تواند ترسيم کننده افق شناخت آن جامعه باشد. موضوع بحث اين مقاله مطالعه کمدي موقعيت سيمسون هاست. اين برنامه تلويزيوني که شهرتش مرزهاي فرهنگي متفاوتي را درنورديده است، سايقه توليدش به دهه 1980 بازمي گردد. ژانر طنز و محتواي روزمره و قابل لمس آن نيز باعث شده در ايالات متحده امريکا نيز اين سريال محبوبيت بي نظيري نزد شهروندان امريکايي داشته باشد. مقاله به مطالعه فصول شماره 3 تا 8 اين کمدي موقعيت مي پردازد چرا که مطالعه تمامي بخش هاي اين سريال دنباله دار که نزديک به 400 قمست است خارج از حوصله اين مقاله است. سؤال اصلي اين مقاله اين است که چگونه در اين کارتون، خانواده امريکايي در اوقات فراغت بازنمايي شده اند. به طور واضح تر اينکه اولا تک تک افراد خانواده سيمسون اوقات فراغت خود را به مصرف چه کالاهايي اختصاص مي دهند و ثانيا در سطح خانوادگي اين مصرف چه شکلي دارد. مبناي نظري اي که مقاله بر آن متکي است، تئوري بازنمايي استوارت هال مي باشد و روش مطالعه نشانه شناسي رولان بارت است. واحد تحليل در قسمت هاي مرتبط سکانس و در قسمت هاي غيرمرتبط موضوع آن قسمت خاص مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

سابقه تاريخي، سياسي و اجتماعي ارمنيان با ايرانيان در آسياي ميانه و مشرق زمين به روشني نشان مي دهد در طول تاريخ، روابط فرهنگي ارمنيان با ايرانيان، بيش از ديگر کشور ها بوده است. مقاله حاضر مي کوشد به بررسي تحليلي و ريشه شناسي آيين نمايشي بومي وارداوار (در گويش ارمنيان مقيم روستاهاي ارمنستان وارتاوار تلفظ مي شود) در فرهنگ سنتي قوم ارمن بپردازد. در حال حاضر شايد تنها قوم يا ملتي که هر ساله در روز يکشنبه از دومين هفته ماه آگوست با برگزاري جشني عمومي در ميادين، خيابان ها و در کنار رودخانه ها به روي هم آب مي پاشند، ارمنيان هستند. ارمني ها به اين مراسم کهنِ آييني، وارداوار مي گويند و عموما تمرد از آن را ناخوشايند و بدفرجام مي دانند. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد خاستگاه وارداوار ارمني، مهر ايراني بوده است. مهر، همواره باعث درهم تنيدگي فرهنگ هايي گونه گون از قبايل و اقوامي گونه گون در فلات ايران، آسياي ميانه، خاور نزديک و نيمي از اروپا شده است. روش مطالعه کتابخانه اي، اسنادي، مصاحبه و مشاهده مشارکتي در يازده استان بزرگ ارمنستان به مدت پنج سال بوده است.

 نسخه قابل چاپ