بافت فرسوده ملاير و راههاي ساماندهي آن

بافت تاريخي و قديمي شهرهاي کشور که در اغلب موارد هسته اوليه و اصلي آن شهرها را تشکيل مي دهد از يک طرف جزو ميراث فرهنگي و تاريخي آن شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازي کالبدي و توانمند سازي عمل کردي آنها اجتناب ناپذير مي باشد و از طرف ديگر اغلب اين بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداري مناسب، دچار فرسودگي و اضمحلال کالبدي و عملکردي مي گردند.
شناسايي وضعيت کالبدي و عملکردي اين بافت ها به منظور برنامه ريزي و مديريت حفظ و نگهداري آنها از اقدامات اوليه و مهمي است که بايد صورت پذيرد. بافت 20 هکتاري شهر ملاير از جمله اين گونه بافت ها است که در اين پروژه شاخص هاي عمده چون ويژگي هاي بنا، وضعيت کاربري اراضي موجود، ويژگي اقتصادي و اجتماعي و در آخر بناهاي قديمي ملاير مورد ارزيابي و تحليل قرار گرفته است.
نتايج حاصل از انجام اين پروژه نشان مي دهد که فرسودگي فضاهاي کالبدي و آلودگي هاي زيست محيطي در مرکز شهر (خرابه ها و چشم اندازهاي ناگوار منازل و محلات، فقر، بي سوادي و پايين بودن سطح فرهنگ شهري، ناشي از مکان گزيني مهاجران روستايي و قشرهاي کم درآمد شهري) منجر به حرکت گروه هاي توان مند از محلات به ساير بخش هاي حاشيه شهر و جاي گزين شدن گروه هاي اجتماعي غيربومي و ناهماهنگ گرديده و در نتيجه فرآيند رکود و تنزل، دو چندان مي شود.