مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

يكي از عوامل عمده تاثيرگذار در تغيير تركيب پوشش گياهي زيراشكوب در توده هاي جنگلي درصد تاج پوشش درختي مي باشد كه باعث تغيير در ميزان تشعشعات نوري تابيده شده به كف جنگل مي شود. در اين تحقيق به منظور بررسي تاثير ميزان تاج پوشش درختان اشکوب فوقاني بر ميزان تنوع پوشش گياهي زير اشکوب، با انتخاب سه توده جنگلکاري شده در پارک جنگلي گهر دورود و يک توده طبيعي بلوط در جنوب پارک، با ميزان تاج پوشش هاي متفاوت اقدام به اندازه گيري ميزان تنوع و غناي پوشش گياهي زير اشکوب در اين مناطق شد. بدين منظور در هر تيپ جنگلکاري و توده جنگلي طبيعي بلوط ايراني مجاور پارک، در واحدهاي شکل زمين يکسان، با استفاده از چهار پلات اصلي 20×20 که هر پلات اصلي مشتمل بر 5 تحت قطعه نمونه 2×2 مي شد اقدام به بررسي ميزان تاج پوشش درختان اشکوب فوقاني و تنوع گياهي کف در چهار تيپ مذکور شد. نتايج نشان داد كه منطقه جنگلكاري شده با گونه كاج بروسيا با بيشترين ميزان درصد ميانگين تاج پوشش يعني 53.5 درصد كمترين ميزان غنا (16گونه) را به خود اختصاص داده است و پس از آن تيپ آميخته اقاقيا و بروسيا با 44 درصد و تعداد 30 گونه گياهي، اقاقيا با 20.3 درصد و تعداد 31 گونه گياهي و توده بلوط ايراني  37.8درصد و تعداد 34 گونه، بيشترين ميزان غنا را به خود اختصاص دادند. محاسبه شاخصهاي تشابه سورنسون و جاكارد در بين تيپهاي مختلف نشان داد که كمترين ميزان تشابه بين تيپ جنگلكاري بروسيا با بلوط و بيشترين تشابه بين جنگلكاري اقاقيا با جنگلكاري آميخته اقاقيا- بروسيا وجود داشته است. بيشترين مقدار شاخص غالبيت گونه اي سيمپسون در تيپ بروسيا و كمترين آن در توده بلوط مشاهده گرديد. با محاسبه شاخص هاي تنوع سيمپسون و شانون وينر بيشترين ميزان تنوع در تيپ بلوط و كمترين تنوع در جنگلكاري با گونه بروسيا تعيين گرديد. با توجه به نتايج انتظار مي رفت كه تيپ اقاقياي خالص بيشترين ميزان تنوع و غناي گونه اي را در بر داشته باشد، لكن نتايج مطالعات خاكشناسي نشان داد كه جنگلكاري با گونه غير بومي اقاقيا باعث افزايش ميزان قلياييت و ازت خاك شده است. در نتيجه شرايط رويشي در عرصه بهتر شده و گونه هاي پرنيازتر در رقابت برتري يافته كه اين مقوله منجر به كاهش نسبي غناي گونه اي شده است.

بلوط ايراني فراوان ترين گونه جنگل هاي زاگرس مي باشد که تکثير غيرجنسي آن از طريق قلمه ممکن نيست. موفقيت در تکثير غيرجنسي موجب تسريع کارهاي اصلاحي مي گردد. به اين منظور سرشاخه هاي در حال رشد بهاره بلوط ايراني در محيط کشت هاي مختلف در محيط درون شيشه اي کشت داده شدند. نتايج نشان داد که بهترين شرايط جهت پرآوري بلوط ايراني استريل نمودن ريزنمونه ها با کلريد جيوه 0.1% و انتقال به محيط کشت WPM به همراه 0.5 ميلي گرم در ليتر PVP يا زغال فعال مي باشد. استفاده از BAP بيش از 1 و NAA بيش از 0.1 ميلي گرم در ليتر جهت افزايش نرخ پرآوري توصيه مي گردد.

مروري بر تحقيقات انجام شده در علوم جنگلداري مبين كاربرد وسيع رگرسيون خطي ساده مي باشد. براي قابل اعتماد ساختن نتايج ارتباط بين دو متغير و يافتن مدل صحيح رگرسيوني، فرضيه هاي رگرسيون خطي ساده بايستي به طور دقيق در نظر گرفته شود. عدم در نظر گرفتن غرضيه هاي رگرسيون مشكلاتي را ايجاد خواهد كرد چرا كه اثر نقض يك فرضيه يا بيشتر در مدل نهايي قابل مشاهده نيست. مطالعات نشان مي دهد در يك مقياس محلي، ناهمگني مكاني زياد در فاكتورهاي محيطي مانند قابليت دسترسي به رطوبت خاك، چرخه مواد غذايي و توپوگرافي باعث تغييرپذيري بسيار زياد در بين پايه هاي درختي بلوط مي شود. تحقيق حاضر در سطح فرد، روي گونه بلوط ايراني انجام شده است. هدف از اين تحقيق يافتن روشي براي كاهش تغييرات بسيار زياد در داده هاي به دست آمده از فاكتورهاي رويه زميني و تاج پوشش درختي مي باشد.

يكي از گونه هاي مهم درختي جنگلها زاگرس بنه (Pistacia atlantica) مي باشد كه بعنوان يك درخت مقاوم و نور پسند معرفي شده است. متاسفانه زادآوري اين گونه ارزشمند با خطر جدي مواجه شده است و حتي در بسياري از مناطق به صفر رسيده است. پيامد عدم زادآوري موجب تنك شدن اين جنگلها از نظر كمي و كيفي شده و سير نابودي آنها فراهم شده است. احيا يكي از راه هاي نجات اين جنگلها است در صورتيكه حركت هاي علمي با توجه به توان اكولوژيكي و شرايط ميحطي و اكوسيستمي منطقه صورت پذيرد. بيشتر اوقات مشاهده مي شود بعد از جنگلكاري و سبز شدن نهالهاي كاشته شده در ماه هاي گرم و آفتابي سال تعداد زيادي يا حتي همه نهالها خشك شده و از بين مي روند به همين دليل اين طرح جهت پاسخگويي به اين مشکل انجام شد. پژوهش مذكور در قالب طرح كاملا تصادفي انجام گرفت. تيمارهاي مورد آزمون سايه كامل و نور كامل بود. براي ايجاد سايه از پوشش تخته اي يك متر مربعي استفاده شد كه هر 15 روز يكبار تا موقع خزان نهالها اقدام به آماربرداري گرديد. و اطلاعات و آمارهاي برداشت شده با نرم افزار spss آناليز شد و مشخص گرديد گرچه در سال اول در ارديبهشت ماه از نظر زنده ماني تفاوت معني داري وجود ندارد، اما در ماه هاي بعدي سال بين تيمارها در سطوح 1 و 5 درصد تفاوت معني دارديده شد، همچنين مشخص شد نونهالهاي رويش يافته در تيمار سايه حدود 20 برابر تيمار نور كامل زنده ماني دارند. اين نتيجه ما را بر آن مي دارد كه در هنگام احيا براي بالا بردن راندمان كار وزنده ماني بيشتر نهالها بنه تمهيدات لازم را براي ايجاد سايه مناسب در نظر بگيريم.

تحقيق حاضر به منظور بررسي پوشش گياهي و تفكيك گروه هاي اكولوژيك گياهي منطقه حفاظت شده دره ارغوان در شمال استان ايلام، مطالعه اي در بخشي از اين جنگل ها به مساحت 170 هکتار انجام شد. جهت انجام اين تحقيق از پلات هاي مربعي شکل به مساحت 400 متر مربع براي پوشش درختي و 2.25 متر مربع براي پوشش علفي که به روش ترانسکت پياده شده بودند، استفاده گرديد. در داخل هر پلات علاوه بر گونه هاي درختي، درختچه اي و علفي، عوامل فيزيوگرافي (شيب، جهت و ارتفاع) و عناصر خاکي (وزن مخصوص ظاهري، بافت، شوري، اسيديته، ماده آلي، پتاسيم، کلسيم، نيتروژن، فسفر) نيز برداشت شد. نتايج مربوط به بررسي پوشش گياهي منطقه نشان داد که در مجموع 88 گونه علفي، 5 گونه درختي، 7 گونه درختچه اي، 3 گونه بوته اي وجود دارند که متعلق به 81 جنس و 29 خانواده مي باشند. بر اساس نتايج آناليزهاي چند متغيره چهار رويشگاه را تفكيك شد که رويشگاه بادام (Amygdalus scoparia) با ارتفاع از سطح دريا همبستگي مثبت داشت، در حالي كه رويشگاه گيلاس وحشي (Cerasus microcarpa) با مواد آلي خاك همبستگي مثبت و با ارتفاع از سطح دريا همبستگي منفي داشت. رويشگاه انجير (Ficus carica) در مناطق صخره اي تشكيل شده در حالي كه رويشگاه بلوط ايراني (Quercus brantii) در نقطه مقابل اين رويشگاه و روي خاك هايي با ميزان رس و وزن مخصوص ظاهري بيشتر تشكيل مي شود. مهمترين عوامل موثر در رسته بندي پوشش اين منطقه، ارتفاع از سطح دريا، بافت، وزن مخصوص ظاهري و ماده آلي گزارش شد.

امروزه خشکسالي به مساله اي جهاني تبديل شده است. دنيا سراسيمه و نگران به عمق فاجعه اي كه ناشي از عدم برنامه ريزي صحيح در تامين منابع آب است با انبوهي از مسايل و مشكلات ناشي از آن نزديك مي شود. تحقيق حاضر در جنوب استان فارس و براي بررسي خصوصيات خشكسالي و انتخاب بهترين شاخص توصيفگر در سطح جنوبي استان انجام شده است. براي اين منظور از شاخص هاي خشكسالي: شاخص بارندگي استاندارد شده (SPI)، شاخص نمره Z(ZSI)، شاخص دهكها  (DI)و شاخص درصد نرمال (PNI) استفاده گرديد. براي اين منظور از آمارهاي بارش 10 ايستگاه از ايستگاههاي باران سنجي و سينوپتيك منطقه جنوبي استان كه داراي امار 30 ساله بودند استفاده گرديد. اين آمار 30 ساله از سالهاي 1356 تا 1386 مورد بررسي قرار گرفتند. سپس از ميانگين هاي متحرك 3، 5 و 7 ساله براي تعيين روند تغييرات بارش استفاده شد. در مرحله بعد براي بدست آوردن بهترين شاخص توصيفگر با استفاده از اين فرض كه كمينه مقدار بارندگي در طول يك دوره نشان دهنده خشكسالي شديد در منطقه مي باشد استفاده شد. بر اساس اين فرضيه شاخصي كه كمينه مقدار بارندگي را بالاترين حد خشكسالي معرفي نمايد از تطابق بيشتري با منطقه دارد. نتايج بدست آمده نشان داد كه شاخص نمره Z(ZSI) از تطابق بيشتري نسبت به ساير شاخصها با سالهاي كم باران در اين منطقه برخوردار است و به عنوان بهترين شاخص در اين منطقه معرفي گرديد. نتايج نشان داد كه خشكسالي در منطقه جنوب استان از تداوم و شدت بيشتري نسبت به مناطق ديگر استان برخوردار است. و روند تغييرات خشكسالي در منطقه جنوب استان به صورت افزايشي بوده است. يكي از قدم هاي مهم و اساسي در مطالعات خشكسالي در هر منطقه تعيين شاخص هايي است كه بتوان بر اساس آنها ميزان، شدت وتداوم خشكسالي را در يك منطقه ارزيابي كرد.به عنوان مثال مركز اقليم شناسي كلرداو و مركز ملي مقابله با خشكسالي ايالات متحده، شاخص SPI را براي پايش خشكسالي هاي اخير در امريكا بكار برده اند. خليقي و همکاران (1388) در تحقيقي، براي ارزيابي پديده هاي ترسالي و خشکسالي از نمايه هاي (SPI, PNPI, Nitzche) استفاده کردند و به اين نتيجه رسيدند که از بين سه نمايه مورد بررسي نمايه هاي نيچه و PNPI به ترتيب به علت عدم تفکيک طبقه هاي ترسالي و خشکسالي با شدت هاي مختلف و عدم تبعيت بارشهاي فصلي و ماهانه از توزيع نرمال از کارايي کمتري برخوردار مي باشند و شاخص   SPIترجيح داده ميشود. مقدسي و همکاران (1383) درتحقيقات خود در استان تهران، پايش خشکسالي با استفاده از شاخص هاي EDI, SPI, DI، انجام دادند. نتايج نشان داد که شاخص DI نوسانات شديدي نسبت به بارندگي داشت و در مقابل،  SPIنوسانات کمتري داشت.

توان توسعه جنگل در منطقه زاگرس بدليل وسعت زياد متنوع بوده و جمع بندي کلي براي تمام منطقه چندان مفيد به نظر نمي رسد. انجام مطالعات موردي و الگو قرار دادن روش هاي مديريتي موفق در شرايط مشابه مي تواند موجب ارتقاي کمي و کيفي جنگل ها را فراهم نمايد. توسعه جنگل بنسنجان در حاشيه شهر ياسوج، داراي جنبه هاي ويژه اي است که در اين بررسي به آن ها پرداخته شده است. تهديدهاي عمده در اين جنگل خشکي، ضعف درختان مادري، تصرفات دولتي و آفات و نقاط قوت آن وجود رودخانه جهت کاربري توريستي، مجاورت با کلان شهرهاي فاقد فضاي سبز مناسب و نزديکي به شهر ارزيابي گرديدند.

نفوذ آب به داخل خاک يکي از فرآيند هاي است که امروزه بيشتر مد نظر پژوهشگران مي باشد و نقش مهمي در چرخه آبي طبيعت ايفا مي کند. اهميت پديده نفوذ، پژوهشگران را بر آن داشته تا همواره در پي ارائه مدلي مناسب براي بيان کمي نفوذ باشند. در سال هاي اخير توسعه مدل هاي شبيه سازي فرآيند هاي مرتبط با خاک به طور گسترده اي رو به افزايش مي باشد، هم چنين اين مدل ها بيشتر براي درک بهتر فرآيند هاي مرتبط با خاک طراحي شده اند و ابزاري براي ارزيابي مشکلات محيطي و کشاورزي مي باشند بدين منظور اين پژوهش با هدف تعيين بهترين مدل برآورد نفوذ در کاربري هاي اراضي مرتع و جنگل در حوزه آبخيز داوود رشيد واقع در استان لرستان برنامه ريزي شد. در اين تحقيق اندازه گيري نفوذ با استفاده از روش استوانه هاي مضاعف صورت گرفته و مدل هاي کوستياکوف، فيليپ، هورتون، سازمان حفاظت خاک آمريکا (SCS) و گرين-آمپت نيز جهت تخمين نفوذ مورد توجه قرار گرفتند. نتايج اين تحقيق نشان داد که در کاربري مرتع تمامي پارامترهاي نفوذ از جمله نفوذ تجمعي، سرعت نفوذ نهايي، متوسط سرعت نفوذ، زمان تا لحظه تثبيت نفوذ و شيب کاهش نفوذ، کمتر از کاربري جنگل بوده است. همچنين نتايج اين تحقيق در بحث مقايسه مدل ها نشان داد که در کاربري جنگل، مدل فيليپ با دارا بودن ضريب تبيين 0.993 و در کاربري مرتع، مدل سازمان حفاظت خاک آمريکا با ضريب تبيين 0.967 به عنوان برترين مدل ها در دو کاربري انتخاب شدند، علاوه بر ضريب تبيين، ضريب کارايي هر دو مدل فوق از بقيه مدل ها بيشتر بود و در هر دو کاربري مرتع و جنگل مدل هورتون به عنوان ضعيف ترين مدل انتخاب شد.

مهمترين آشفتگيهاي انساني شامل تغيير کاربري اراضي جنگلي، چراي بي رويه دام در عرصه هاي جنگلي، آتش سوزي در جنگل و ... است. در حال حاضر موارد ذکر شده به طرز فاجعه باري جنگلهاي منطقه زاگرس را تهديد مي کند. در اين مطالعه مهمترين عوامل تهديدکننده جنگلهاي زاگرس و مديريت پايدار در آنها مورد بررسي قرار گرفته اند. رويشگاه جنگلي قلاجه در استان کرمانشاه از مناطقي در جنگلهاي زاگرس است که آثار آشفتگي کاملا در آن مشهود است. در اثر چراي دام زادآوري هاي به وجود آمده از بين رفته، به کميت و کيفيت درختان لطمه وارد شده و با باز شدن کف جنگل نماي مرتع مشجر پديدار گشته است. در اثر تغيير کاربري در مناطق کم شيب اراضي جنگلي به زمينهاي کشاورزي تبديل شده و نوعي حالت بيشه زراعي قابل مشاهده است. اثراتي همچون کاهش ارزش منظر و ارزشهاي تفرجي، اکوتوريسمي، صدمه به خاک جنگل، صدمه به جوامع گياهي و جوامع جانوري نتيجه آتش سوزي در منطقه است. صرف هزينه هاي زياد براي اطفا حريق و احيا مناظر آسيب ديده، انهدام و از بين رفتن ميزان زيادي علوفه از ديگر خسارات ناشي از آتش سوزي در اين منطقه است.

به منظور بررسي نيازهاي رويشگاهي زالزالك، با در نظر گرفتن پراكنش عمودي و تعيين حداقل و حداكثر دامنه ارتفاعي گسترش گونه، جهت جغرافيايي و فرم زمين، قطعات نمونه 5 آري دايره اي شكل در نظر گرفته شدند. از هر يك از حالات ياد شده (ارتفاع، جهت، فرم زمين و تكرار) حداقل يك پروفيل خاك تهيه گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار PC-ORD نسخه 4.17 انجام شد. نتايج نشان داد كه اين گونه در دامنه ارتفاعي 1320 تا 1810 متر بالاتر از سطح دريا و در فرمهاي زمين دره و دامنه حضور دارد اما نسبت به جهت جغرافيايي هيچ گونه وابستگي نشان نمي دهد. بهترين وضعيت براي صفات رويشي اين درختان متعلق به دامنه ارتفاعي 1500 تا 2000 متري از سطح دريا مي باشد و با خاكهاي سنگين تا متوسط و اسيديته تقريبا خنثي سازگاري بالايي از خود نشان مي دهد.

مهمترين گام براي مديريت پايدار جنگل ها داشتن اطلاعاتي در مورد اصول رشد، تکامل و چگونگي ساختار طبيعي (متاثر از عوامل محيطي) مي باشد چرا که بدون آگاهي از اصول رشد و تکامل جنگل و درجه حساسيت آن، اين خطر وجود دارد که تعادل اکولوژيکي منطقه در شرايط وخيمي قرار گيرد، لذا هدف از اجراي اين تحقيق، تعيين وضعيت ساختار توده طبيعي بلوط سرسختي و برآورد مراحل تکاملي (روند توالي) آن بوده که در تعيين درجه، تعداد و تغييرات پويايي جنگل و به ويژه تعيين روش هاي مناسب مديريتي کمک شاياني را مي نمايد. بدين منظور منطقه اي با عنوان ذخيره گاه جنگلي بلوط سرسختي به عنوان تنها منطقه واجد گونه جنگلي بلوط ايراني در استان مرکزي، شهرستان شازند مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور بررسي پوشش گياهي منطقه با توجه به فاکتورهايي مثل: مساحت عرصه، ارزش هاي ژنتيکي و حمايتي بسيار بالاي توده و لزوم بالا بردن دقت مطالعه جهت تعيين روند تحول اکولوژيکي و ساختار توالي توده از روش آماربرداري 100% براي انجام مطالعه استفاده گرديد و مشخصه هاي کمي و کيفي آن بررسي گرديد. بررسي نمودار پراکنش تعداد در طبقات قطري منطقه نشان داد توده جنگلي داراي ساختار ناهمسال و کم شونده نامنظم و داراي توزيع دو کوهانه مي باشد. بررسي نمودار پراکنش تعداد در طبقات ارتفاعي منطقه مشخص کرد اين منحني داراي حالت نزديک به نرمال و چولگي به راست با شيب کم است. اما بررسي روند تحول اکولوژيکي و ساختار توالي توده ذخيره گاهي بلوط سرسختي با در نظر گرفتن ساختار افقي و عمودي توده، خشکه دارها، زادآوري و در کنار آن توجه به روند سيکل تکاملي توده هاي طبيعي نشان داد اين توده در مرحله اپتيمال و فاز مسن شدن قرار دارد بدين منظور در توده هاي جنگلي طبيعي با شرايط رويشگاهي مشابه، بايستي قبل از رسيدن به چنين مرحله اي از روند تکاملي، روش هاي صحيح و مناسب جنگلشناسي را انتخاب نمود که بدين منظور بايستي سطوح مربوط به فازها که در جريان چرخه تکاملي مشاهده مي گردد، با اجراي کارتوگرافي، مشخص و مرزبندي شوند و سپس آناليز تنه در هر کدام از فازهاي تعيين شده جهت مشخص نمودن طول مدت هر فاز انجام گيرد، تا نهايتا بتوان مشخص نمود که در هر بخشي از رويشگاه جنگلي در چه محدوده زماني و در چه سطحي و با چه شدتي دخالت شود و در اين بين چه نوع عمليات مديريتي براي رسيدن به ساختار بهينه بايد اجرا شود.

ميکوريز به همزيستي اجباري قارچ هاي خاک زي و ريشه گياهان آلي گفته مي شود که در آن قارچ ها آب، نيتروژن، فسفر و ساير عناصر معدني را براي گياه ميزبان فراهم کرده و گياه نيز كربوهيدرات توليدي را در اختيار قارچ قرار مي دهد. اين تحقيق به منظور بررسي و شناسايي قارچ هاي ميکوريزي همزيست با درختان بنه و خنجوک در استان ايلام شناسايي گرديد. اسپور گونه هاي قارچي همزيست با استفاده از روش الک مرطوب جداسازي و از طريق ويژگي هاي مرفولوژيکي شناسايي گرديد. در اين تحقيق، 19 گونه قارچ ميکوريزي آربسکولار متعلق به سه جنس مختلف، شناسايي شد. از بين اين گونه ها، 17 گونه متعلق به جنس Glomus بود که بيشترين فراواني را به خود اختصاص داد. از جنس Gigaspora و Entrophospora نيز هريک تنها يک گونه شناسايي شد. علاوه بر اين گونه هاي Glomus walkeri و G. drummondii براي اولين بار در ايران گزارش شدند.

شناسايي ذخيره هاي ژنتيکي، قدم اول در حفاظت و حمايت از اکوسيستم هاي جنگلي است. گونه پسته وحشي (بنه) يکي از گونه هاي خشکي پسند منطقه رويشي ايران و توراني و از جمله مهمترين گونه هاي جنگلي ناحيه رويشي زاگرس مي باشد. گسترشگاه هاي اين گونه در منطقه ثلاث باباجاني به مساحت 24084 هکتار در چهار تيپ جنگلي بلوط - بنه، بنه - کيکم، بنه - بادام و بنه خالص مشاهده مي شوند. با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي نقشه پراکنش پسته وحشي، طبقات ارتفاعي، شيب و جهات جغرافيايي تهيه و سپس نقشه پراکنش پسته وحشي با هريک از نقشه هاي طبقات ارتفاعي، شيب و جهات جغرافيايي روي هم گذاري (overlay) شدند. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري نشان داد که 93.26 درصد اين گسترشگاهها در محدوده شيب %20-60 درصد، 85.7 درصد در ارتفاع 1000 تا 2000 متر از سطح دريا و 43.89 درصد در جهت هاي جنوب غربي و شمال شرقي مي باشد. نتايج انجام تجزيه واريانس يک طرفه و آزمون دانت بيانگر وجود اختلاف معني دار بين مناطق پراکنش بنه در جهت هاي مختلف جغرافيايي و نيز طبقات مختلف شيب مي باشد، اما اختلاف معني داري بين مناطق پراکنش بنه در ارتفاعات مختلف از سطح دريا مشاهده نشد.

از آنجا كه پوشش زيرين جنگل هاي غرب كشور را خانواده بغولاتي تشكيل ميدهند كه مورد مصرف شديد دام ها قرار دارند، جهت انتخاب بهترين علوفه ديم در بين علوفه هاي رايج جهت احيا زير اشكوب جنگل هاي زاگرس در استان لرستان چهار علوفه گاودانه، ماشك، يونجه و اسپرس كه به صورت توده هاي محلي از نقاط مختلف استان لرستان جمع آوري و مورد آزمايش قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه ژنوتيپ هاي اسپرس جمع آوري شده براي احداث چراگاه در اراضي ديم و اصلاح و احياي زير اشكوب جنگل هاي تخريب شده در مناطق كم باران مانند جنگل هاي لرستان مناسب مي باشد.

اين تحقيق در جهت شناخت ارزشهاي زيست محيطي منطقه حفاظت شده کولگ دراستان ايلام صورت گرفت. نتايج نشان دادند که وجود 12 زيستگاه، 3 تيپ گياهي، 6 رودخانه دائمي، 5 چشمه آب و حضور گونه هاي مهم حيات وحش همانند کل و بز، قوچ و ميش، پلنگ، سياه گوش و آهو زمينه را براي پژوهش بيشتر فراهم مي کند. وجود بناهاي تاريخي، زيارتگاهها، آثار طبيعي غار روباز زينگان و ذخيره گاه پده زمينه را براي مطالعه و گردشگري، آموزش و حفاظت بيشتر فراهم مي کند.