مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

هر فعاليت اجتماعي بدون وجود مديريت سازمان يافته اي كه اهداف و ابزارهاي رسيدن به آنها را مشخص كند و فعاليتها را هماهنگ سازد، از هم مي پاشد و به بي نظمي مي گرايد. شهرها به عنوان يك سامانه (system)، نيازمند مديريت هستند كه به تعيين اهداف و برنامه ها پرداخته و فعاليت عناصر مختلف شهري را هماهنگ نمايد.
ضرورت وجودي و توجه به موضوع هماهنگي بين سازمانهاي متولي مسايل مربوط به مديريت شهري، در اثر محدوديت منابع، پرسنل، امكانات و ويژگي خاص برخي مسايل نظير چند بعدي بودن آنهاست كه ايجاب ميكند سازمانها با هم كار كنند و بين خود هماهنگي ايجاد نمايند، زيرا شهرداريها به صورت منفرد نمي توانند اينگونه مسايل بوجود آمده در جوامع را حل كنند.
در مقاله حاضر سعي خواهد شد تا ضمن بيان تعريف، ضرورت وجودي و هدف از هماهنگي بين سازمانهاي متولي مسايل مربوط به مديريت شهري ارايه گردد تا به عنوان مبنايي براي ايجاد هماهنگي بين سازمانهاي موجود در دنياي واقعي باشد.

افزايش جمعيت در شهرهاي بزرگ از يك طرف و نارسايي مديريت شهري در پاسخگويي به نياز شهروندان از سوي ديگر، كاهش عدالت شهري را در پي دارد. جامعه شناسان شهر را تركيبي از فضا و روابط سيستمي مي دانند كه مي تواند نيازهاي مردم را از لحاظ خدمات، منابع، توليدات، جاذبه ها و غيره تامين نمايد و اين تركيب با توجه به محدوديتهاي فضايي و خدماتي مي تواند زمينه ساز روابط اجتماعي و تعاملات مثبت يا منفي مردم با مديريت شهري گردد (رباني5:1381). از اين رو معمولا، مديريت كلان و كشوري با برنامه ريزيهاي منطقه اي و فضايي يا به عبارت ديگر، آمايش سرزمين، سعي دارد در جهت سياست گسترش عدالت اجتماعي و كاهش نابرابري و محروميت، دسترسي هموطنان در نقاط مختلف كشور به خدمات و امكانات گوناگون زندگي را فراهم سازد. زيرا چنين سياستي از بروز نارضايتي عمومي و تعارضهاي منطقه اي جلوگيري خواهد كرد. در بحث مديريت شهري نيز مي توان گفت برنامه ريزي فضايي و منطقه اي امكانات و خدمات فرهنگي بر عدالت اجتماعي و سطح رضايت عمومي و نيز بر ارتقاي فرهنگ شهروندي تاثير دارد.

اصفهان يكي از كلان شهرهاي كشور است كه طي چند دهه گذشته با رشد سريع شهري رو به رو بوده است. با توجه به اينكه اطراف شهر اصفهان به باغات و زمينهاي كشاورزي محدود ميشود، رشد سريع اين شهر باعث تبديل و از بين رفتن سطح وسيعي از اراضي كشاورزي شده است. داده هاي ماهواره اي امكان توصيف تغييرات پوشش يك منطقه را دارند. اين داده ها مي توانند مطالعات مربوط به رشد شهرها و تاثير آنها بر اراضي اطرافشان را به خوبي نشان دهند. هدف اصلي از اين مطالعه به كارگيري داده هاي ماهواره اي براي نشان دادن تاثير رشد شهر اصفهان بر اراضي اطرافش طي چهار دهه گذشته است. بدين منظور از دو سري داده ماهواره اي MSS مربوط به سال 1351 و داده ماهواره اي AWIFS برداشت شده در سال 1385 استفاده گرديد. پس از زمين مرجع كردن تصاوير در محدوده فعلي شهر اصفهان با استفاده از شاخص گياهي NDVI دو تصوير با يكديگر مقايسه شدند. مقايسه تصاوير ماهواره اي نشان مي دهد كه بيش از 50 درصد پوشش سبز سال 1351 كه عمدتا جزء اراضي كشاورزي بوده اند. به كاربريهاي ديگر اختصاص يافته اند.

رشد سريع شهرنشيني در كشورهاي رو به رشد و مسايل ناشي از ضرورت انطباق بافت كالبدي شهرها با روند فزاينده كمي و كيفي نظام هاي شهري، موجب افزايش تقاضا براي اراضي قابل ساخت و ساز در شهرها گرديده است. اين در حالي است كه عرضه زمين در اين شهرها تحت تاثير عوامل گوناگوني نظير بورس بازي زمين، نارسايي خدمات زيربنايي، مسايل ناشي از وراثت، موانع حقوقي و قانوني در ثبت و صدور اسناد مالكيت، محدوديتهاي ناشي از ضوابط و مقررات شهرسازي، وجود عوارض طبيعي و . . . با كندي صورت مي گيرد.
بديهي است محدوديت عرضه زمين مناسب و آماده عمران موجب افزايش بي رويه قيمت زمين و نابرابري شديد آن در سطح شهرها مي گردد. اين افزايش قيمت نه تنها به مرور دسترسي دولت و نهادهاي عمومي و اقشار كم در آمد و حتي متوسط را به بازار زمين كاهش مي دهد، بلكه اين بازار را به محل امني براي جذب و دفن سرمايه هاي سرگردان مبدل مي سازد. بورس بازي زمين كه يكي از پيامدهاي افزايش روز افزون قيمت زمين است همراه با بازتابهاي نامطلوب اقتصادي، اجتماعي و كالبدي ناشي از آن يكي از موانع جدي در عمران شهرها و حتي توسعه اقتصادي در اين كشورها به شمار مي رود. از اينرو اتخاذ راهكارهاي موثر براي افزايش عرضه زمين و تثبيت قيمت نسبتا موزون آن در سطح شهرها مورد تاكيد برنامه ريزان شهري و نظريه پردازان توسعه اقتصادي است.
هدف افزايش عرضه زمين در بازار و تثبيت قيمت آن، موجب ارايه سياست هاي متنوعي در جهت اصلاح عملکرد بازار گرديده، ليکن منطق و کاربرد اين سياستها در هر کشوري نيازمند مطالعه و شناخت گذشته تاريخي و نحوه عملکرد بازار زمين است. يکي از سياستهاي پيشنهادي، ايجاد بانک زمين در شهرهاست. وظيفه اصلي بانک زمين، تامين زمين براي توسعه هماهنگ شهر و عرضه آن با شرايطي مناسب براي اجراي برنامه هاي عمران شهري است. ايجاد بانک زمين همچنين موجب مي شود تا از دسترسي دولت و سازمانهاي عمومي به بازار زمين جهت تامين خدمات عمومي در شهرها اطمينان حاصل شود.
در اين مقاله ضمن بررسي ضرورت ايجاد بانک زمين در شيراز، با توجه به تجارب جهاني و ويژگيهاي منحصر بفرد بازار زمين در شهر شيراز، اهداف، وظايف و کاربرد ايجاد بانک زمين مورد بحث قرار مي گيرد.

هدف از بررسي اين تحقيق، شناخت پتانسيل آسيب زاي زندگي حاشيه نشيني بر نظام فرهنگي شهر مشهد است. تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي است، روش تحقيق، روش پيمايشي و مطالعه اسنادي است. از تكنيك پرسشنامه محقق ساخته براي سنجش ديدگاهها، نظرات و رفتارهاي حاشيه نشينان و از تكنيك تحليل ثانويه در بررسي مطالعات، گزارشها و تحقيقات انجام شده در حوزه حاشيه نشيني استفاده شده است. جامعه آماري طرح دو گروه بوده است: گروه اول خانوارهايي كه در مناطق حاشيه شهر مشهد زندگي مي كنند: گروه دوم مطالعات و تحقيقات انجام شده در حوزه حاشيه نشيني و مطالعات شهري. حجم نمونه خانوارهاي حاشيه نشين بر اساس فرمول كوكران، 188 خانوار در نظر گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه وجود شرايط اقتصادي- اجتماعي نامطلوب مزمن در زندگي حاشيه نشينان، بر اساس شاخصهاي عيني نظير پايين بودن سطح درآمد و توانمندي مالي، پايين بودن ضريب اشتغال و متوسط سطح تحصيلات، وجود ناامنيهاي اجتماعي گوناگون از سرقت گرفته تا مواد مخدر و مزاحمتهاي خياباني و غيره، نگرش و الگوهاي رفتاري حاشيه نشينان را در تعامل با سازمانهاي شهري و ساير شهروندان به سمت و سويي نامطلوب سوق مي دهد. نتايج ميداني تحقيق حاضر نشان ميدهد كه 70 درصد پاسخگويان حداقل وقوع يكبار جرايم (سرقت، اعتياد، توزيع مواد مخدر و مزاحمت هاي خياباني) را مشاهده كرده اند و قريب به 50 درصد آنان دو بار و بيشتر وقوع اين جرايم را مشاهده كرده اند.

بدون ترديد، سياستگذاري و مديريت شهرها بدون مشاركت مردم و به كارگيري روشهاي نوين مديريت امكان پذير نيست. شوراي شهر يكي از نهادهايي است كه با حضور نمايندگان شهروندان، مشاركت مردم در سياستگذاري و مديريت شهري را فراهم مي كند.
هدف اصلي از اين مقاله، بررسي اين موضوع است كه آيا تفاوت معناداري بين اثر بخشي شهرداري قبل و بعد از تشكيل شوراي شهر وجود دارد يا خير؟ در راستاي نيل به اين هدف، اطلاعات مورد نياز طي يك پرسشنامه با 40 سوال بسته جمع آوري شد. جامعه آماري در اين تحقيق، شهروندان، كاركنان شهرداري و سازمانهاي وابسته به آن است. داده هاي به دست آمده از طريق نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه از ديد كاركنان، بين اثر بخشي شهرداري قبل و بعد از تشكيل شورا تفاوت معناداري وجود ندارد؛ اين در حالي است كه شهرداران انتخابي شورا ضعيفتر بوده اند. از ديد شهروندان بين اثر بخشي شهرداري قبل و بعد از تشكيل شورا تفاوت معناداري وجود دارد. اين در حالي است كه در زمينه انتخاب شهردار تفاوت معناداري وجود ندارد.

اين مطالعه به بررسي تاثير ويژگيهايي از قبيل متوسط ترافيك روزانه، عرض خط، تعداد خطوط و ساير مشخصات مسير روي فراواني وقوع تصادفات بر اساس تحقيقات گذشته مي پردازد. وجود ترافيك زياد و يا عدم تقسيم بندي خيابانها از جمله عواملي هستند كه نگراني درباره فراواني تصادفات را افزايش مي دهند. بنابراين، شناسايي اين ويژگيها بخصوص در مناطق شهري كه فراواني تصادفات زياد است، مي تواند به مديريت شهري در جلوگيري و كاهش تصادفات كمك كند. به عنوان مثال، در تحقيق كه توسط Greibe انجام گرديد، مشخص شد كه AADT مهمترين متغير تاثيرگذار بر فراواني تصادفات مي باشد، بطوريكه تعداد تصادفات با توان افزايشي 0.8-1.0 با AADT مرتبط است، و يا قطعات راه كه فقط يك خط دارند، نسبت به قطعات راه با دو خط يا بيشتر تصادفات بيشتري از وسايل نقليه را دارا هستند. Greibe, 2003))

در اين تحقيق سعي شده است پديده خستگي رانندگان و عوامل موثر در ايجاد آن و نيز تاثير عامل خستگي راننده در وقوع تصادفات رانندگي مورد بررسي قرار گيرد. خستگي در حالت كلي به معناي تحليل و زوال انرژي فرد است و مي تواند از نوع جسمي و يا روحي و رواني باشد. خستگي راننده منجر به ضعف توانايي او در قضاوت و تصميم گيري صحيح مي شود كه مي تواند تبعات مخاطره آميزي به همراه داشته باشد. خستگي راننده با علايمي از قبيل انحراف از مسير مستقيم، كندي عكس العمل، كاهش تمركز، سنگيني پلكها و خواب آلودگي بروز پيدا مي كند. اقدام به بهبود محيط جاده مي تواند نقش مهمي در جلوگيري از خستگي رانندگان ايفا كند كه نصب تابلوهاي حاوي پيامهاي هشدار دهنده خطرات ناشي از رانندگي در حالت خستگي و نيز تعبيه استراحتگاههاي مناسب در طول مسير از جمله اين اقدامات هستند.
در اين راستا بايد كنترلهايي روي نحوه اعطاي گواهينامه و وضعيت سلامت و جسماني رانندگان صورت گيرد. استفاده از فن آوري از جمله تجهيزات پيشرفته درون خودرو كه وضعيت سر و پلك زدن راننده را به صورت هوشمند و پيوسته كنترل مي كند، مي تواند در كاهش تصادفات موثر باشد. خستگي رانندگان عامل بسيار مهمي در وقوع تعداد زيادي از تصادفات رانندگي در دنياست و در اين تحقيق تلاش برآن شده است تا ضمن خاطر نشان كردن اهميت و نقش آن در وقوع تصادفات رانندگي، راهكارهاي گوناگون موجود براي كاهش تاثير عامل خستگي راننده در وقوع تصادفات ارايه گردد.

يكي از مهمترين تسهيلات مورد نياز براي داشتن يك حركت مطمئن و روان در شهرها از ميان مبلمانهاي مورد استفاده، علايم و تابلوهاي ترافيكي هستند كه نقش بسيار مهمي در ارايه اطلاعات عملكردي لازم به استفاده كنندگان از راه براي تامين يك سفر ايمن در طول مسير بر عهده دارند.
در اين مقاله، ضمن آشنايي با انواع مختلف علايم عمودي مورد استفاده در راهها با اشاره به ناهماهنگيهاي موجود در نصب علايم، ضمن مقايسه برخي دستورالعمل ها و ضوابط مرتبط با جانمايي صحيح تابلوها با ارايه برخي پيشنهادات جهت ساماندهي مناسب نصب علايم قائم، راهكارهايي در جهت استفاده از روشهاي محاسباتي و مهندسي در نصب علايم مطرح گرديده و برخي پيشنهادات كلي كه مطابق توصيه هاي جديد سازمانهاي معتبر دست اندر كار اين امر مي باشند ارايه خواهند شد.

اراضي ناحيه شهري حواشي درياچه توريستي شورابيل (بخش جنوب شهر اردبيل با مساحت حدود 12 كيلومتر مربع) جزوء مناطق بالا شهر و گران قيمت در جنوب شهر اردبيل است. بعد از اخذ مجوز، مركز استان در سال 1372 اين بخش از شهر، بواسطه رشد سريع و غير عالمانه كالبد فيزيكي شهر (با ساخت و سازهاي غير اصولي) بشدت اشغال شده و مي شود. عدم توجه به پتانسيلهاي محيطي و تجاوز به حريم ساحلي درياچه باعث بعد منظر شدن چشم انداز زيباي حواشي درياچه شده است. بررسي سيستماتيك مسايل تكتونيك، هيدروژئومورفولوژي، توسعه شهر، سازندهاي سطحي و زمين شناسي نشان داد كه اين درياچه از نوع تكتونيكي و انحلالي است و شوري آن به دليل وجود كلريد سديم و آهك در سازندهاي مارني و تراورتن است. بعلاوه ايجاد تاسيساتي از قبيل ساختمانهاي دانشگاهي، موزه طبيعي اردبيل در شرق درياچه، كتابخانه مركزي در شمال آن، اسكله قايق راني در محل با تلاقي جنوب درياچه و ... كاملا مغاير با اصول توسعه پايدار شهري(Urban sustanable development) است. از طرفي باز خورد تغييرات سريع در اراضي حواشي درياچه در تغيير اكوسيستم سواحل و آب (از لحاظ املاح گياهان و پرندگان آبزي) آشكار شده و نيز عرصه را براي ايجاد امكانات ضروري توريستي را محدود نموده و مي نمايد. نتايج تحليلهاي آماري نشان داد كه در بين متغيرهاي مورد نظر، فقط با ميزان درآمد سرپرست خانوار با علاقمندي به مشاركت در فضاي سبز در سطح اطمينان 95% رابطه معني دار وجود دارد. عدم تعادل و كمبود امكانات موجود رفاهي، تفريحي، بهداشتي و ... براي سيل عظيم مردم منطقه و مسافران و توريستهاي بازديد كننده بويژه در تعطيلات تابستاني، كاملا محسوس است. بعد از بررسي سيستماتيك توانهاي محيطي و مسايل كاربري اراضي حواشي درياچه و گستره فضاي ساحلي و سطح آب با توجه به استعداد طبيعي (منطبق با نوع كاربري بهينه) مميزي شدند. در نهايت محلهاي ايجاد امكانات (مكان يابي) متناسب با شرايط اقليمي؛ وضعيت ژئومورفولوژيكي، تكنونيك، توريستي و فرهنگي منطقه در نقشه پيشنهادي مشخص شده است.

هدف مقاله حاضر شناسايي وضع موجود نظام شهري استان يزد در مولفه هاي جمعيتي و كاركردي و برنامه ريزي استراتژيك آن است. اين پژوهش با استفاده از آمار و اطلاعات موجود و شخصهاي منتخب در 14 شهر استان يزد (1381-1375) و به روش آماري- تحليلي و با كمك نرم افزارهاي آماري و مدلهاي برنامه ريزي منطقه اي انجام شده است.
نتايج پژوهش بيانگر اين است كه نظام شهري استان يزد ضمن اينكه به لحاظ جمعيتي و كاربردي، ساختار سلسله مراتبي گسيخته و نا متعادلي دارد؛ با چند معضل عمده از جمله: 1. بزرگ سري شهر يزد و تمركز بيش از 60 درصد جمعيت و كاركردها در آن؛2. فقدان شهرهاي مياني و متوسط حتي در طيف پايين آن؛ 3. كثرت روستا- شهرها و شهرهاي كوچك فاقد كاركرد شهري؛ 4. عدم پهنه بندي فضا و درهم تنيدگي مراكز اسكان جمعيت و نواحي صنعتي و توليدي استان (عمدتا در محور مهريز اردكان به طول تقريبي 100 و عرض 20 كيلومتر) رو به رو است كه ناپايداري اكولوژيكي منطقه را دامن زده است.

امروزه به دليل نقش زمين در تامين رفاه و آسايش عمومي و تلقي آن به عنوان يك ثروت عمومي از يك طرف و نيز به دليل افزايش روزافزون جمعيت؛ از طرف ديگر، ضروري است تا ضوابط، مقررات و معيارهاي آن در راستاي منافع عمومي، حفاظت بهينه و در خور پايدار در نظر گرفته شود. در كشورهاي مختلف، شيوه دخالت دولتها در تعيين سياستهاي زمين و بازار آن متفاوت است كه بيشتر آن از طريق تصويب مقررات مربوط به كاربري اراضي شهري، ماليات بندي و دخالت مستقيم دولت اعمال مي شود.
روش كار، توصيفي موردي(case study)  و علي (پس رويدادي) است. هدف اين تحقيق، بررسي نقش سياست هاي زمين شهري در توسعه شهرهاي ايران با تاكيد بر نمونه موردي شهر اصفهان ازطريق مطالعه و ارزيابي سياستها، برنامه ها و مصوبه هاي مراجع رسمي و قانون گذار در خصوص زمين شهري و نيز تحليل نتايج و اثرات آنها در روند توسعه و گسترش شهرهاي ايران به خصوص شهر اصفهان است. از بررسي سياست ها و قوانين زمين شهري، به اين نكته مهم پي مي بريم، كه به كارگيري هر نوع سياست و قانوني، در هر برهه زماني، داراي آثار و نتايج ملموس و مشخصي بوده كه روند رشد و گسترش شهرها را شكل بخشيده است. اتخاذ و اعمال سياستهاي گوناگون زمين شهري در ايران، بر نحوه رشد و گسترش شهرهاي ايران علي الخصوص شهر اصفهان بسيار موثر و از اهميت بالايي برخوردار بوده است. نتايج اين پژوهش مي تواند در جلوگيري از تكرار وضعيت نامطلوب گذشته و اتخاذ تصميمات مناسب مورد استفاده قرار مي گيرد.

كيفيت يك محصول يا خدمت، ميزان ارضا نياز مشتري و تطبيق آن با خواست مصرف كننده است. شهرداري شهرمشهد به عنوان متولي فضاي سبز شعري توجهي ويژه نسبت به توسعه كيفي و كمي فضاي سبز اين شهر دارد؛ بنابراين تلاش جهت شناسايي خواسته ها و انتظارات مردم شهر مشهد به عنوان مشتريان اين سازمان، از خدمات فعلي در زمينه فضاي سبز شهري به منظور ارتقا سطح كيفي خدمات، امري لازم و ضروري است.
در اين مقاله با تكيه بر ابزار و مقياس سروكوال، عوامل موثر بر كيفيت فضاي سبز شهر مشهد از ديد مردم شهر شناسايي و همچنين ميزان رضايت مندي و اهميت اين عوامل در قالب پنج بعد محسوسات، قابليت اطمينان، پاسخ گويي، تضمين و همدلي اندازه گيري شده است بر اساس نتايج حاصل از تحقيق، اهميت ابعاد كيفيت ذكر شده از ديد مردم شهر مشهد به ترتيب: قابليت اطمينان، تضمين، محسوسات، همدلي و پاسخ دهي شناخته شده است. همچنين ميزان رضايتمندي مردم از ابعاد كيفيت خدمات ذكر شده به ترتيب: محسوسات، قابليت اطمينان، پاسخ دهي، همدلي و تضمين است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه هاي تحقيق نشان داد كه در تمامي ابعاد بررسي شده بين كيفيت خدمات ارايه شده با وضعيت مورد انتظار تفاوت معني داري وجود دارد.

در اين مقاله از ديدگاه نظريه پردازي، وضعيت مطلوب در آمدي براي شهرداري، مورد مطالعه قرار گرفته است، تركيب موجود درآمد شهرداري، بررسي مسايل و معظلات ناشي از اين تركيب، معرفي و شبيه سازي اخذ عوارض نوسازي براي تامين مالي هزينه هاي عمراني شهرداري به عنوان يك درآمد مطلوب در شهر اصفهان در قسمت ديگري از مقاله مورد بررسي قرار گرفته است.
از نتايج اين بررسي مي توان به تاثير تركيب موجود عوارض بر متغيرهاي اقتصادي در شهر، و همچنين مسايل و مشكلات موجود و ريشه يابي علل به اجرا در نيامدن صحيح قانون نوسازي اشاره كرد؛ بر اين اساس مي توان گفت: مهمترين دليل به اجرا در نيامدن قانون نوسازي، عدم كارشناسي صحيح و به موقع مطابق قانون در تغيير مبناي محاسبه عوارض نوسازي بوده است.
بر اساس محاسبات انجام شده درگذشته عوارض نوسازي بيش از 25 درصد از بودجه عمراني را پوشش مي داده، در صورتي كه بر اساس شاخصهاي قيمت و متوسط رشد 5 درصدي به پايه سال 1349 عوارض در سال 1385 اخذ مي شد: در حال حاضر شهرداري اصفهان بايد در حدود 500 ميليارد ريال از محل عوارض نوسازي در آمد داشته باشد.

آب،عامل محيطي تعيين كننده اي براي زندگي در مناطق خشك است؛ لذا برنامه ريزي و مديريت خلاق براي استفاده كارآمد از اين منبع در كليه ابعاد از جمله در منظر سازي شهري ضروري است. استرالياي جنوبي، خشكترين ايالت در خشكترين قاره جهان، استراليا، است. شرايط محلي حاكم بر منابع آب در چنين ايالتي، ضرورت بيشتر راهكارهاي استفاده كارآمد از اين منبع را چه براي حيات وحش ساكن و چه براي دوام زندگي انسان آشكار مي سازد.
اين مقاله به معرفي ايالت استرالياي جنوبي پرداخته و نيز به صورت موردي، برخي شهرهاي واقع در مناطق خشك اين ايالت را از نظر وضعيت برنامه ريزي و مديريت منظر شهري و راهكارهاي مورد استفاده براي مصرف كارآمد آب در آنها را مورد مطالعه قرار مي دهد. اين راهكارها شامل برداشت آب، استفاده مجدد از فاضلاب تصفيه شده، آبياري قطره اي، آبياري شب هنگام، استفاده از مالچ، كاهش سطح كاشت چمن در باغها و فضاهاي سبز، آموزش عمومي جامعه، مشاركت مردمي و مهمتر از همه انتخاب صحيح گياهان بومي مناسب منطقه است. در پايان، تجزيه و تحليلي از اين راهكارها صورت گرفته و توصيه هايي براي منظر سازي در ايران با هدف استفاده كارآمد از آب مطرح مي گردد.
اميد است كه مطالعه اين ايالت و اصول مصرف كارآمد آب به كار رفته در برنامه ريزي و مديريت منظر شهرهاي خشك آن، به عنوان تجارب عملي به دست آمده در خشك ترين ايالت دنيا، بتواند تاكيدي بر كارآمدي اين اصول در كاهش مصرف آب بوده و الگويي عملي در جهت استفاده بهينه از منابع محدود آب براي طراحان و مسوولين برنامه ريزي و مديريت منظر در ساير كشورها از جمله ايران باشد.