مقالات همايش سراسري كله باد

هر شعري منبعث از محيط اجتماعي و طبيعي خاص خود است. در گذشته تصويرهاي شعري گويندگان بيشتر حاصل مطالعه اي بود که در آثار سخنوران پيش از خود داشتند ولي در شعر امروز صور خيال هر شاعر، از تجربه شخصي او سرچشمه مي گيرد. از اين روست که به آساني مي توان رنگ محلي را در شعر شاعران امروز احساس کرد. چنان که ما در شعر نيما عناصر زندگي شمال، در شعر منوچهر آتشي عناصر زندگي جنوب، و در شعر فروغ فرخ زاد عناصر زندگي مرکز را مي بينيم. (شکيبا، پروين، 319:1373)
شعر شاعران لرستان نيز به دليل اين که برگرفته از محيط اجتماعي و طبيعي آنان است به طور قوي عناصري از بومي گرايي را در خود دارد. در اين جستار شيوه هاي بومي گرايي در شعر شاعران لرستان در چهار سطح به شرح زير مورد بررسي قرار مي گيرد:
الف- بومي گرايي مبتني بر کاربرد گويش به جاي زبان رسمي
ب- بومي گرايي در سطح کاربرد واژگان محلي و اصطلاحات بومي
ج- بومي گرايي مبتني بر انعکاس جغرافياي طبيعي استان و توصيف طبيعت محلي
د- بومي گرايي مبتني بر انعکاس فرهنگ بومي و نماياندن آداب و سنن قومي

پژوهش حاضر به بررسي وابسته هاي اسم در گروه اسمي گويش لري خرم آبادي بر مبناي نظريه حاکميت و مرجع گزيني پرداخته است. نظريه حاکميت و مرجع گزيني دانش زبان را به صورت مجموعه اي در هم تنيده از زير نظريه ها مي داند که مشتمل بر اصول و پارامترها مي باشد. گروه اسمي در اين گويش مي تواند تنها از يک اسم تشکيل شود و يا از يک اسم به عنواه هسته و تعدادي وابسته تشکيل شود که در دو طرف هسته قرار گرفته اند. وابسته هايي را که قبل از اسم قرار مي گيرند وابسته هاي پيشين و آنهايي را که پس از اسم قرار مي گيرند وابسته هاي پسين مي نامند. هر اسم در گويش لري خرم آبادي مي تواند حداکثر سه وابسته پيشين و پنج وابسته پسين داشته باشد که هر کدام جايگاه و رفتار منحصر به فردي دارند. ساختمان گروه اسمي لري شامل يک هسته واژگاني و وابسته هاي پيشين و پسين است. وابسته هاي پيشين اسم در گروه اسمي به ترتيب نزديكي به هسته عبارتند از: صفت پيشين، عدد و معدود، صفت ترتيبي، صفت برترين/ صفت حصر و حرف اشاره، حرف تعجب، حرف پرسشي و وابسته هاي پسين اسم در اين گويش عبارتند از: وابسته صفتي، وابسته اسمي، وابسته بدل، وابسته حرف اضافه اي و بند موصولي.

مردم لک زبان که عموما در نيمه غربي استان لرستان و مناطقي از استانهاي کرمانشاه، ايلام، همدان و ... مقيم هستند؛ اغلب داراي ذوق ادبي و طبع و قريحه شعري مي باشند چنانکه - شايد به پاي شاعران بزرگ ايران زمين نرسند ولي - با در نظر گرفتن جميع جهات و همه شرايط، خواننده از خواندن اشعار محلي آنها سرمست و مسحور فصاحت و بلاغت و رقت و دقت اين سروده ها مي شود. اين شعرا در همه قوالب و مضامين و مفاهيم طبع آزمايي کرده، مخصوصا تلميح به آيات قرآن که مبين باور عميق قلبي آنها به مباني دين گرامي اسلام است از ياد نبرده اند. ملاپريشان دلفاني يکي از زعماي متقدم اين سرايندگان است که در قرن هشتم هجري مي زيسته بر مباني کلام و عرفان و تصوف، شريعت و طريقت و حقيقت اشراف کامل داشته، بر آيين حروفيه و نقطويه بوده و از همه مهمتر اينکه سراسر ديوان اشعارش مشحون از آيات قرآن است که در مقاله حاضر به همين موضوع پرداخته شده است.

گويش ها به عنوان زبان مادري يکي از اقوام ايراني، بخشي از فرهنگ و هويت قومي آنان به حساب مي آيند و در حال حاضر به دليل گسترش چشمگير در فناوري و تکنولوژي ما شاهد تاثير اين مورد در کليه امور دنيوي بوده و تاثيرات سوئي را در محيط زيست شاهد هستيم، زبان نيز به عنوان بخشي از امورات دنيوي از اين تاثيرات بي بهره نبوده و در حال حاضر شاهد از بين رفتن و يا در حال از بين رفتن بسياري از زبان ها و لهجه ها هستيم که مي بايست براي اين امر چاره جدي انديشيده شود. در اين پژوهش نيز با توجه به اهميت موضوع به بررسي گويش و لهجه تعدادي از روستاهاي دهستان جبل (بخش کوهپايه استان اصفهان) پرداخته شد و مشخص شد که گويش روستا هاي مورد مطالعه داراي قدمتي طولاني بوده و همان زبان زرتشتيان است و اين گويش داراي کلمات و لغات مشترک بسيار زيادي با زبان پارسي باستان و اوستايي مي باشد و اين لهجه مانند بسياري از لهجه هاي کهن ايران رو به زوال مي باشد و به خصوص با رواج طرز تلقي هاي اشتباه، ضربه مهلكي است که به حيات اين گويش زده به گونه اي که خانواده ها هيچ گونه تمايلي به آموزش اين گويش به کودکان خود نداشته و حتي با تمايل فراوان زبان فارسي جديد را به کودکان خود مي آموزند بنابراين مي بايست چاره اي انديشيد تا از زوال هر چه بيشتر اين منابع غني فرهنگي ممانعت به عمل آورد.

حسين پناهي شاعر، نويسنده و هنرمندي است که زبان خاص او زبان ايما و اشارات است و در هر زمينه اي که به خلقت آثار هنري خود پرداخته، رمز و رازهاي بسياري بکار گرفته است تا بتواند فلسفه ذهني خود را بهتر و زيباتر به تصوير بکشد. فلسفه اي که بر خاسته و برگرفته شده از درد هجران و فراقي است که از بارگاه قدس همراه آدم خاکي هبوط کرده و ميل و اشتياق بازگشت به حريم حرم عشق را همچنان در او زنده نگه داشته است و اين راز بزرگ تلاش هاي خستگي ناپذير انسان است.

يكي از نشانه هاي جامعيت ادبي يك سرزمين متمدن و با سابقه، استفاده از فرهنگ، آداب، رسوم، ضرب المثل ها ولغات و اصطلاحات عاميانه و بومي در آثار منثور و منظوم بوده كه متاسفانه اين مهم به وسيله نويسندگان و شاعران پارسي زبان به دلايل مختلف ناديده انگاشته شده است و در واقع آن را نشانه تنزل پايه ادبي خود مي پنداشتند و چنين روشي را خارج از قلمرو ادبيت سخن مي دانستند. اين رويه متداول باعث فراموشي سنت هاي پيشين و لغات و اصطلاحات محلي و بومي كه هر كدام مي توانست در انتقال مفاهيم و موضوعات مختلف و اساسي سهم به سزايي داشته و زبان را از ورود نامحدود واژه هاي بيگانه و غير ضرور پالايش دهد، شده است.

بخش عمده اي از ادبيات بومي لرستان به ويژه اشعار سرايندگان محلي در اوزان و قالب هاي مختلف - چه زبان لکي، لري و يا فارسي - تحت تاثير دو منبع فياض و گرانقدر آيات قرآن مجيد و احاديث بوده است.
با بررسي هاي انجام گرفته، مشخص گرديد به کارگيري واژه، عبارات يا بخشي از آيات قرآني و احاديث (اعم از قدسي، نبوي و يا منقول از ائمه عليهم السلام) در سروده هاي شاعران بومي لرستان امري اتفاقي، تفنني و يا از روي فضل فروشي نبوده بلکه، عواملي از قبيل: شيعي بودن و عشق و ارادت خالصانه به مذهب و بزرگان دين، آشنايي و الفت و انس با قرآن، جايگاه رفيع قرآن در نزد آنان و توجه به جذابيت هاي بلاغي و معنايي قرآن در آرايش و تزيين دست نوشته هاي ماندگار اين بزرگان نقشي اساسي، بسزا و تاثيرگذار در ادبيات محلي را ايفا نموده و بر غناي ادبي اين سامان افزوده است.
از عمده ترين اهدافي که در آوردن آيه و حديث مدنظر اين نويسندگان بوده، مي توان به: تبرک، استشهاد، بيان اعتقادات، تزيين و آرايش کلام و نکته پردازي اشاره کرد.
به هر روي آراستن و تزيين سروده ها توسط سرايندگان بومي علاوه بر اينکه موجبات مقبوليت آثار آنان را فراهم آورده، سبب شده تا اين دست نوشته ها در نزد عامه مردم پذيرفتني و مورد احترام باشند.
هر چند اثر پذيري ادبيات از قرآن و حديث سابقه اي ديرينه و درازاي شعر و ادب فارسي دارد اما، پيوند و تلفيق مناسبات لفظي در بافت ادبيات بومي با توجه به اشرافيت و تبحر سرايندگان در مسايل ادبي، موضوعي جذاب و درخور تامل است، به گونه اي که به کارگيري اين موارد باعث بر انگيخته شدن التذاذ ادبي و ايجاد حس خوشايند ناشي از درک مفاهيم هنري در خواننده مي شود.
در اين مقاله تلاش شده است تا مصاديق اثرپذيري از آيه و عبارات قرآني و احاديث با ذکر اصل آيه و حديث به صورت واژگاني و گزاره اي استخراج و باتوضيحاتي کوتاه در دسترس علاقه مندان و پژوهشگران قرار گيرد.

بندر ماهشهر با مساحتي در حدود 2713 هکتار و با ارتفاع سه متر از سطح دريا، در استان خوزستان واقع و پس از اهواز وسيع ترين شهر استان مي باشد. اين شهر از شمال به اهواز، از غرب به آبادان و خرمشهر، از شرق به هنديجان و بهبهان و از جنوب به خليج فارس محدود است. ماهشهر از موقعيت استراتژيک و اقتصادي مهمي برخوردار بوده و مشتمل بر دو بخش مي باشد: بندر ماهشهر قديم و ناحيه صنعتي.
اکثر قريب به اتفاق مردم اين شهر به گويش ماهشهري که به گويش بندري نيز معروف است تکلم مي کنند که از لحاظ رده شناختي يکي از گويش هاي ايراني نوي غربي است و به دليل اشتراکاتي که با گونه هاي مختلف لري دارد در زمره آنها قرار مي گيرد.
داده هاي مورد نياز جستار حاضر که ماهيتي توصيفي دارد و به بازنمايي عمده فرآيندهاي آوايي گويش ماهشهري اختصاص يافته است عمدتا به طريق ميداني گردآوري گرديده است.
يافته هاي پژوهش حاکي از آن است که عمده فرآيند ابدال بالاترين و حذف پاياني پايين ترين بسامد را در ميان ديگر فرآيندهاي آوايي مشاهده شده در اين گويش داراست.

ادبيات مكتوب ايراني كه از زبان فارسي دري يا زبان كلاسيك ايراني بهره مي گيرد، سه دوره مهم زبان شناسانه فارسي كهن، فارسي ميانه و فارسي نوين را پشت سر نهاده است. در كنار گسترش و همه گيري زبان فارسي به مثابه نماد برجسته زبان شناسانه و هويت بنيادي ايرانيان، گويش هاي اقوام ايراني هركدام در قلمرو فرهنگي خود و تحت شرايط معيني مسير گويشي خود را طي نموده اند. گويش هاي گوناگوني مانند لري، تاتي، بختياري، شهميرزادي، بيرجندي، بلوچي، اصطهباناتي، گيلكي، بوشهري و چندين گويش ديگر همه حكايت از پراكندگي و استقلال هويت فرهنگي و سخنوري خود را دارند كه به راه هاي متفاوت با زبان فارسي ارتباط دروني خود را نگاه داشته اند. با اين كه گستره زبان فارسي از غرب چين در فلات پامير تا افغانستان و تاجيكستان و ايالات غرب ايران پراكنده شده، اما تا كنون بر رده بندي گويش هاي زبان فارسي پژوهش هاي سازمان يافته اي صورت نگرفته و به دقت از تعداد و ارتباط زبان شناسانه آنان آگاهي چنداني در دست نيست. بسياري از آنان به مرور زمان به زبان هاي مرده (proto languages) مبدل شده اند.

گويش هاي متداول ايران، داراي سرچشمه يگانه اي هستند وبيان اين گويشها مارا به سوي چهره اصيل و تاريخي آنها هدايت ميکند، که مي تواند رمز و رازها و گره هاي واژگاني و دستوري زبان فارسي را بگشايد. در ميان گويشهاي گوناگون و فراواني که در پهنه ايران پراکنده اند، گويش لري از جايگاهي ويژه برخوردار است، زيرا اين گويش از درازاي تاريخ کمتر دچار دگرگوني شده است و بيش از ديگر گويشهاي بومي ايران، ساختار کهن خويش را پاس داشته است. گويشهاي لرستان به دو گويش لري و لکي تقسيم مي شوند. گويش ساکنان بخش هاي شمالي و شمال غربي لک و بقيه لري مي باشد. توضيح اينکه در اين دو لهجه بين ايل هاي مختلف ويژگيهايي از لحاظ تلفظ وجود دارد. اين گويشها، داراي ضوابط دستوري ويژه اي هستند و از واژه هاي بسياري برخوردارند که اغلب هنگام برگرداندن کلمات آنها به فارسي، چون قالب کلمه و يا مشابه آنها در فارسي نيست، ناچار بايستي آن واژه ها را توجيه کرد. گويش لري به دليل همجوار بودن استان لرستان با مناطقي از خوزستان به ويژه دزفول و انديمشک، داراي واژه هاي مشترک فراواني هستند چنانچه يک فرد لر به راحتي مي تواند با يک فرد دزفولي ارتباط گفتاري برقرار کند بدون آنکه مشکل چنداني بين آنها وجود داشته باشد. واژه هايي در گويش لري مشاهده مي شود که ريشه در زبان اوستايي و پهلوي دارد و اين مطلب مويد اين است که لري گويشي است اصيل و داراي ويژگي و تاريخچه اي غني و ريشه در چندين هزار سال تمدن اين خطه دارد. گويش لري اکنون در منطقه وسيعي از ايران رايج است و ميليونها نفر به آن تکلم مي کنند اصولا اين گويش را ميتوان به شعبه باختري و خاوري تقسيم کرد مرز اين دو همان رودخانه دز است که لرستان و بختياري را جدا مي کند در اين مقاله به دنبال آنيم که ضمن بررسي محدوده گويش لري (باختري و خاوري) و لکي و نيز قرابت و نزديکي آن با ساير گويشها، دليل محفوظ ماندن اين گويش را نيز بررسي قرار دهيم و نيز بافت آن بپردازيم که براي مشخص تر شدن اين موضوع، دخل و تصرف انجام شده در واژگان لري را دو نوع (تصرف گويشي) و (تصرف معنايي) بررسي کنيم.

شاعر براي ابلاغ و بيان مفاهيم ذهني خويش صورتي بر مي گزيند و به شيوه هاي مختلف آن را تعبير مي کند بي گمان ذهن شاعر که از محسوسات مختلف تلقين و تاليفي به عمل مي آورد و در اداي معاني ار آن مدد مي جويد تحت تاثير محيط و مشهودات خويش است و هنر هر سرزمين زماني مي تواند بومي باشد که بوي آب و خاک و عواطف سرزمين خود بدهد.
با توجه به اينکه غرابت و ابتذال تشبيه و استعارات شاعران زماني مشخص مي شود که تشبيهات و استعارات شاعران هر منطقه با منطقه خود مقايسه شود در اين پژوهش تشبيه و استعاره در شعر لري «احمد انصاري فهلياني» و «مجيد نگين تاجي» که هر دو در شهرستان نورآباد ممسني رشد يافته اند.
نتيجه اين جستجو 281 تشبيه (بدون در نظر گرفتن تشبيهات تکراري)، 132 استعاره مصرحه و 190 استعاره مکنيه در اشعار لري انصاري فهلياني تشبيه، استعاره مصرحه و استعاره مکنيه در اشعار نگين تاجي است.
با وجود آنکه بسياري از مشبه ها و مستعارله ها در شعر دو شاعر مذکور مشابه است اما جز در مواردي نادر، در بقيه موارد داراي مشبه به ها و مستعارمنه هاي متفاوت هستند در تشبيهات و استعارات انصاري فهلياني طرح و تصوير محيط و منطقه بومي بيشر ديده مي شود و از رنگ محلي بيشتري برخوردار است.

ادبيات غني پارسي درياي بيکراني است که درهاي گرانبهايي را درون خود نهفته دارد فرهنگ و ادبيات بومي ما بزرگترين گنجينه ارزشمندي است که از نياکان ما به جا مانده است.
فرهنگ و زباني که از هزاران سال پيش در عرصه گيتي خود نمايي کرده است. در ميان اين فرهنگها گويش لري يکي از گويشهاي غرب کشور ايران مي باشد، وجود دارد.
در ميان گويشهاي گوناگون و فراوان که در پهنه ايران پراکنده مي باشد، اين گويش از جايگاه ويژه اي برخوردار است زيرا کمتر دچار دگرگوني زباني شده و ساختار کهن خويش را بيش از ديگر گويشهاي بومي ايران پاس داشته است و هنجارها و کاربردهاي کهن موجود در پارسي دري و دوره هاي باستاني را هنوز در خود نهفته دارد. واژه هاي دست نخورده دوران کهن، گواه قدمت اين گويش است.
در ميان واژه هاي مرسوم در گويش لري، واژه هاي پهلوي و اوستايي وجود دارند که با تغييرات کمتري نسبت به فارسي، به زبان لري تغيير يافته و يا به گويش لري تلفظ مي گردند.
در اين مقاله به بررسي برخي از آنها پرداخته مي شود. واژگاني که گواه قدمت اين گويش مي باشند و با کوچکترين دگرگوني، واژگان اصيل پهلوي و اوستايي را به ياد مي آورند.
با بررسي زبان شناسي و ريشه يابي اين واژگان ميتوان به ريشه باستاني آنها پي برد و پيوستگي اين گويش را با زبانهاي ايران باستاني تاييد کرد. اين واژگان هم اکنون نيز بر زبان قوم کهن لر جاري است در حالي که در زبان فارسي براي بسياري از آنها معادلي يافت نشده است.
از ديدگاه علم زبان شناسي، پژوهش و کاوش در واژگان و گويشهاي مختلف سرزمين ايران، ارزشمند و ضروري مي باشد چون در گويشهاي پهنه ايران زمين، روزانه واژگان اصيلي که زبان ريشه دار اين مرز و بوم هستند به موازات حرکت و پيشرفتهاي علمي، اجتماعي، فرهنگي تغيير و دگرگوني مي يابند و اصالت خود را از دست داده و مي دهند و باعث مي گردند واژه هاي رايج فارسي و علمي جايگزين واژگان بومي شوند و آنها را به فراموشي بسپارند.
در اين مقاله به دنبال آنيم تا به تشابهات يکي از گويشهاي غرب ايران (لري خرم آبادي) با زبان کهن و اصيل پهلوي و اوستا که قرابت با واژه هاي کنوني لرستان داشته است بپردازيم در ضمن در حد توان از متون کهن و فرهنگهاي مختلف جهت جمع آوري اين تشابهات استفاده شده است.
اينجاست که ارزش و اهميت گردآوري گويشهاي اين سرزمين پهناور آشکار مي گردد.

مردم شهرستان هرسين به گويش لکي هرسيني، که يکي از گويش هاي زير مجموعه زبان کردي است، تکلم مي کنند. به دليل عدم بررسي فعل گويش لکي هرسيني از نظر ساختواژي، نگارنده اين تحقيق برآن شد تا با انجام اين پژوهش، بررسي زباني در جهت حفظ گويش مذکور انجام دهد. اين هدف، با جمع آوري پيکره گويش لکي هرسيني به روش ميداني و از طريق ضبط و تحليل مصاحبه با 20 گويشور بالاتر از 60 سال صورت گرفته است. براي آوا نگاري جمله هاي گويش مورد مطالعه، از فونت آوانگاري به سيستم آمريکايي SILDolousIPA استفاده شده است. طريقه مجهول کردن افعال در گويش لکي هرسيني متنوع است. فعل گويش لکي هرسيني داراي چهار الگوي اصلي است که هر الگو خود شامل يک الگو براي زمان گذشته و الگويي ديگر براي زمان حال و آينده است. در مجموع هشت الگو جهت مجهول کردن فعل گويش لکي هرسيني وجود دارد. فعل مجهول گويش لکي هرسيني از نظر ساختواژي داراي ويژگي هاي متعددي است؛ تعدادي از اين ويژگي ها عبارتند از: 1- فعل مجهول با تکواژهاي به هم چسبيده ساخته مي شود. 2- فعل مجهول داراي تغييرات ساختواژي فراواني است. 3- فعل سببي نيز الگوي ويژه اي براي مجهول کردن دارد. 4- تکواژ /-a/ که به انتهاي برخي از مفعول هاي جمله هاي معلوم اضافهمي شود؛ در جمله هاي مجهول نيز، هم چنان در انتهاي مفعول ها باقي مي مانند (يعني نشانه مفعول در جمله مجهول حذف نمي گردد). مهمترين پسوندهاي ساختارهاي مجهول عبارتند از: :/-yâ/ -۱ پس از پايه حال برخي از افعال گذرا.  :/-er+yâ/ -۲پس از پايه حال برخي از افعال گذرا.  :/-â/ -۳ پس از شناسه مفعولي برخي از افعال گذرا

امروزه ادبيات عامه جايگاه خود را در نزد قشر تحصيل کرده باز کرده؛ به گونه اي که توجه به ادبيات عامه رشد چشم گيري داشته است. در فرهنگ عامه کرد شاهد ترانه ها، لالايي ها، قصه ها و ... براي کودکان و يا در ارتباط با آنان مي باشيم که از ساده دلي، اميد و آمال اين مردمان حکايت دارد. پژوهشگران پيرامون ادبيات عامه در گويش هاي سوراني و کرمانجي تحقيقات قابل توجهي انجام داده اند، اما کمتر پژوهشي به ادبيات کردي جنوبي پرداخته است؛ بنابراين در اين جستار نويسندگان مي کوشند ابتدا پيرامون زبان کردي جنوبي اطلاعاتي به دست دهند، سپس نمونه هايي از ترانه ها (ترانه هاي فکاهي، زبان زد ها، ترانه هاي هووره، ترانه هاي موور و ...) و لالايي هاي کردي -که عمدتا يادگار فرهنگ عامه کرد هستند- را ذکر مي نمايند.

در ادبيات ملل و اقوام مختلف، معمولا انواع ادبي ويژه و کم نظير ديده مي شود که بايد اهل فن با تعهد راستين خويش آن ها را گرد آوري و تحليل نمايند. در اين راستا، بايد گفت که هرسين که از جمله شهرستانهاي استان کرمانشاه است؛ داراي منابع و ذخاير پربار ادبيات عاميانه است و مردم آن به گويش لکي صحبت مي کنند.
در ادبيات اين قوم، اشعار لکي بخش عمده اي از ادبيات را به خود اختصاص داده که کمتر به بررسي جنبه هاي زيباشناختي و ادبي آن ها پرداخته شده است؛ لذا در پي نيازي که در اين مورد احساس مي شد. يکي از گونه هاي اين اشعار با عنوان فال چهل سرو مورد پژوهش قرار گرفت.
چهل سرو يکي از انواع مهم ادبيات شفاهي هرسين است. اين تک بيت ها در آيين هاي خاص به صورت فال خوانده مي شوند. اين ابيات در شب هاي بلند زمستان روشي براي گردهم آمدن و تعاملات اجتماعي است که چهلمين بيت فال هر شخص متضمن تفسير نيت فرد است. ضمن اين که ابيات مذکور در جشن ها و مراسم هاي ديگر هم کاربرد دارند. در اين پژوهش، موضوعات مهم فال چهل سرو و جنبه هاي ادبي آن بررسي شد.
شيوهکار اين گونه است که ابتدا اشعار به وسيله گفتگو و مصاحبه و شرکت در مراسم فال گيري، گرد آوري و سپس بر اساس کتب ادبي، به تحليل آنها پرداخته شد. آنچه در اين تحقيق به آن دست يافتيم، اين است که با وجود بي سواد يا کم سواد بودن سرايندگان اشعار، ارزش ادبي و رعايت نکات بلاغي و آرايه هاي ادبي در اين اشعار چشم گير است. همچنين وزن و قافيه در اين اشعار تا حد زيادي لحاظ گرديده است.