مقالات همايش بين المللي انديشه هاي جهاني مولانا جلال الدين محمد بلخي

کمتر کسي ممکن است به مولانا به چشم منتقد و مصلح اجتماعي نگاه کند و در آثار عرفاني و غنايي وي به دنبال آراي انتقادي و سياسي باشد؛ اما درک عرفان و انديشه انساني و مردم گرايانه او، ترديدي در جامعيت شخصيت و جهان بيني وي باقي نمي گذارد؛ از اين رو بسيار طبيعي مي نمايد که او وقتي از رستگاري انسان و زندگي صلح آميز و مبتني بر معنويت و آگاهي سخن مي گويد، قدرت ستم گرايانه و استبداد ظالمانه را به مثابه مانعي عمده نکوهش مي کند. در اين نوشتار سعي شده است با کنکاش در مثنوي، برخورد او با مساله قدرت و حکومت و جهت گيري انتقاديش نسبت بدان بررسي و تحليل شود.