مقالات مربوط به شهر الکترونیک

با ترويج معماري سرويس گرا در خدمات الکترونيکي سازمان ها و ارتباط هاي بين سازماني، کيفيت خدمات بيش از پيش مورد توجه قرار مي گيرد. براي ارايه سرويس با کيفيت مطلوب، لازم است نياز هاي کيفي کاربران شناسايي شود و سرويس منطبق با آن عرضه شود. توليد يک وب سرويس مرکب با کيفيت مطلوب، نسبت به يک سرويس مفرد و با کيفيت، از پيچيدگي بيشتري برخوردار است؛ و نياز به سنجش و محاسبه کيفيت از روي کيفيت سرويس هاي سازنده آن دارد. ايجاد وب سرويس مرکب براي اجراي يک جريان کار مشخص، ضمن احراز شرايط کيفي مطلوب کاربر، موضوع اصلي اين پژوهش است. تحقيق حاضر به بررسي روش هاي سنجش کيفيت وب سرويس ها مي پردازد و پيرامون ايجاد يک بستر براي توليد وب سرويس مرکب و بهينه از لحاظ کيفي بحث مي کند.

در اين مقاله به بررسي مزايا و برتريهاي ساخت و ساز مدرن و شيوه هاي ساخت و ساز شهري در جامعه اينترنتي و الكترونيكي مي پردازيم. پر واضح است كه شهرها و مناطق شهري داراي مشكلات برنامه ريزي شهري هستند كه در صورت نگشودن آن مشكلات و باقي ماندن در وضعيت مشكل زاي موجود و تداوم مسيرها و رهيافت هاي قديمي، باتوجه به تفاوت عملكرد خدمات در شهر الكترونيك، نه فقط مشكلات جديدي پديدار خواهد شد بلكه مشكلات موجود كه اميد مي رفت با استفاده از خدمات الكترونيك كاهش يابند، تشديد شده شهرها در يك دور باطل مشكلات خواهند افتاد.
بررسي هاي انجام شده در مورد شهرهاي الكترونيكي و اينترنتي به طور ضمني دامنه خدمات زيادي را براي آن ارايه کرده، مدلهاي مختلف خدمات شهري به صورت عام و ساخت و ساز شهري و شيوه هاي آن به صورت خاص را در اختيار جامعه قرار مي دهد. اين مقاله بر آن است كه شيوه هاي درست ساخت وساز اصولي از ابتدايي ترين مراحل آن تا بحث كالبدي و فيزيكي ساخت كه همانا به وجود آمدن فضاهاي مختلف شهري و معماري الكترونيك در حوزه شهر الكترونيك و اينترنت است را مورد كنكاش قرار دهد. به طور كلي مي توان گفت مقوله حاضر تركيبي از بحث مباني نظري و خدمات تعاملي به خصوص خدمات تعاملي شهرداري مي باشد. در انتها با ارايه يک مدل عملي براي اجرايي شدن طرحهاي ذهني با استفاده از متد هاي مدرن همچون contour crafting راهي نوين را براي بهبود بخشيدن به طرحهاي قديمي ارايه مي کنيم.

سامانه اطلاعات مکاني (GIS) سامانه اطلاعاتي است که پديده هاي مکان مند را شامل مي گردد و قابليت تلفيق داده هاي مکاني (نقشه ها، عکسهاي هوايي، تصاوير ماهواره اي و ...) با داده هاي توصيفي را دارد. اين سامانه براي جمع آوري، ذخيره، بازيابي، تجزيه و تحليل و نمايش داده هاي مکان مرجع طراحي گرديده است و امکان مناسبي را براي تصميم سازان و تصميم گيران بوجود آورده است.
همگرايي GIS و شبکه اينترنت، تغيير نگرش و الگويي را در بکارگيري GIS بوجود آورده است و استفاده از GIS توسط گروههاي زيادي از مردم که آشنايي چنداني با دانش تخصصي GIS ندارند، امکان پذير گرديده است (اينترنت GIS). کمبود عرضي باند و مشکلات ارتباطي و سرعت انتقال داده، مهمترين مشکل بر سر راه توسعه اينترنت GIS و ياWeb GIS  مي باشد. ورود فناوري WiMAX در استان گلستان زير ساخت مناسبي را براي کاهش مشکلات مربوط به گسترش WebGIS فراهم مي آورد و با توجه به پتانسيل گردشگري استان و همچنين خطر پذيري منطقه و وقوع حوادث غير مترقبه که دو پديده مکان مرجع عمده استان مي باشند، پيش بيني اعتبارات مورد نياز براي طراحي و بکارگيري سامانه WebGIS، به منظور ارايه قابليتها و توانمنديهاي استان و همچنين آگاهي بخشي به مردم، قبل، در حين و بعد از وقوع حادثه، نقش مهمي را در توسعه استان ايفا مي نمايد. اين مقاله سعي دارد ايجاد بستر مناسب براي بكارگيري سامانه  WebGISرا به تصوير بكشد.

شهر الکترونيک، شهري است که در آن دسترسي به خدمات دولت ونهاد هاي خصوصي نيازمند حرکت فيزيکي شهروندان نيست و ادارات و سازمان هاي آن به صورت ديجيتالي بوده و بيشترين خدمات ارايه شده از سوي آنها به وسيله ابزار فناوري اطلاعات و ارتباطات انجام مي پذيرد.
با توجه به مزاياي غيرقابل انکار چنين شهري، ايجاد آن را مي توان فرصت مناسبي براي دولت دانست در جهت عمل به قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران به خصوص بند 10 اصل سوم قانون اساسي که عبارتست از: «ايجاد نظام اداري صحيح و حذف تشکيلات غير ضرور».

خدمات متنوعي در شهر الکترونيکي، با تهيه نرم افزارهاي مبتني بر وب از طريق پورتال و يا سايت، به شهروندان ارايه مي شود که مي توان آنها را به دو بخش خدمات بر مبناي اطلاعات سازماني و خدمات اطلاع رساني عمومي تقسيم کرد. خدمات دسته اول از سوي سازمانهاي مربوط تهيه و در اختيار شهروندان قرار مي گيرد (نظير امکان مشاهده عوارض ملک و پرداخت برخط آن) ولي خدمات دسته دوم که ماهيت اطلاع رساني دارد، مي تواند با مشارکت شهروندان تهيه گردد (نظير اطلاعات مکانهاي ديدني يک شهر).
در اين مقاله سعي شده است تا چالشهاي استفاده از پايگاههاي دانش در شهر الکترونيکي و نيز مشارکت دادن و سهيم کردن شهروندان در تهيه اطلاعات شهري بررسي شود و مدلي براي ايجاد و مديريت پايگاههاي دانش به وسيله شهروندان درشهر الکترونيکي ارايه گردد.

در اجراي شهرهاي الکترونيکي توجه به معماري و اصول امنيتي در زير ساخت هاي ارتباطي آن، از پيش نيازهاي ضروري است. زيرسيستم چند رسانه اي IP (IMS)، مبناي بخش عظيمي از معماري هاي جديد و خوش تعريف براي برنامه هاي کاربردي موبايل است که خدمات صدا، تصوير و ويدئو را با هم ارايه مي دهند. IMS چهارچوبي بر مبناي IP است که از SIP به عنوان مکانيسم سيگنال دهي استفاده مي کند. استفاده از اين چهارچوب چالش هاي امنيتي گوناگون جديدي را هم براي فراهم آورندگان شبکه و هم براي کاربران شبکه به وجود مي آورد. در اين مقاله مروري بر معماري IMS و چالش هاي امنيتي آن داريم و يک مدل امنيتي را براي غلبه بر اين چالش ها پيشنهاد خواهيم داد. اين ساختار به دليل استفاده از پتانسيل هاي موجود در شبکه هاي کنوني با صرف هزينه و زمان کمتري نسبت به مدل هاي پيشين راه اندازي مي شود و مي تواند بالقوه معماري مناسبي براي شهر الکترونيکي باشد.

با توجه به آمار بالاي تصادفات در ايران و نياز به حضور به موقع مراكز امدادي و انتظامي وجود سيستمي هوشمند كه بتواند تصادف را تشخيص داده و به مراكز مربوط اطلاع دهد مي تواند در سرعت عمل رسيدگي به محل تصادف بسيار مفيد باشد. در اين تحقيق يک سيستم تشخيص و گزارش تصادف در تقاطع ها بر پايه بينايي ماشين پيشنهاد مي شود. اين مدل ابتدا از روي تصاوير ويدئويي دوربين هاي CCD اتومبيل ها را تشخيص داده، سپس اتومبيل هاي متحرک را دنبال مي کند، خصوصياتي مانند تغييرات سرعت، موقعيت، ناحيه و جهت حرکت اتومبيل ها را استخراج مي نمايد. اين خصوصيات، خصوصيات مناسبي جهت تشخيص يک تصادف در يک چهار راه مي باشند. اين مدل سپس بر پايه خصوصيات استخراج شده تصميم گيري مي کند که يک تصادف اتفاق افتاده است يا خير. در مرحله آزمايش چهار تصادف رخ داده در چهارراه توسط سيستم تشخيص داده شده است، واضح است که در اين مدل کليپ هاي ويدئويي جهت تحليل مطمئن يک تقاطع بسيار پر اهميت مي باشند.

از عمده ترين مشکلات هر شهر، مديريت وکنترل هوشمند ترافيک آن مي باشد. از سوي ديگر امروزه ارايه خدمات در زمينه حمل و نقل و ترافيک از مهمترين سياست هاي شرکت هاي حمل و نقل و مديريت ترافيک در جهان است. با توجه به اين مطلب و با بهره گيري از معماري سازماني خدمت گرا، اقدام به طراحي يک سامانه يکپارچه کنترل ترافيک و ارايه خدمات ترافيکي به شهروندان نموده ايم که با بهره گيري از شبکه موبايل و استفاده از تلفن همراه شهروندان به عنوان واسط ارتباطي، خدمات ارزشمندي را در راستاي سياست هاي کنترل ترافيک شهري به شهروندان ارايه مي نمايد.

امروزه با پيشرفت سريع تكنولوژي بي سيم پهن باند، دسترسي با پهناي باند وسيع به اينترنت براي كاربران امكان پذير مي باشد. افزايش نرخ تبادل اطلاعات نياز به پهناي باند بيشتر داشته و همچنين قابليت متحرك بودن كاربران تكنولوژي بي سيم خاص خود را نياز دارد. به منظور طراحي زير ساخت يك شهر الكترونيكي بررسي مزايا و معايب روش هاي دسترسي به ارتباطات پهن باند بيسيم و توپولوژي و ساختار بهينه براي آن با توجه به وسعت و شرايط محيط شهري لازم و ضروري مي باشد. در اين مقاله به بررسي شبکه هاي بي سيم و روش هاي مختلف آن و نمونه هاي موجود در اين زمينه كه شهر الكترونيكي سئول در كره جنوبي که داراي شبكهWiBro  است پرداخته شده و به طور خاص شبکه هاي بي سيم پهن باند WiMAX جهت استفاده در طراحي زير ساخت شهر الكترونيك مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنين اجزاي مورد نياز و توپولوژي مناسب و مزايا و معايب آن در طراحي يک شبکه، بررسي شده و زيرساخت مرکبي شامل دسترسي پهن باند بي سيم (WiMAX,Wi-Fi) و دسترسي پهن باند با سيم (ADSL) براي تحقق يک شهر الکترونيک پيشنهاد مي شود.

آغاز خرد براي دستيابي به شهر الکترونيک اين است که ميان «پياده سازي صحيح و اصولي يک شهر الکترونيک»و «بکار واداشتن يک مجموعه و نسبت دادن آن به شهر الکترونيک» تفاوت قايل شويم. براي پياده سازي يک شهر الکترونيک حقيقي بايد حوزه هاي مختلف مرتبط با يک شهر، الکترونيکي شوند. علاوه بر اين، بين همه اجزاي اين سيستم ها بايد ارتباط منطقي و ساختاري برقرار باشد و به لحاظ فني، تکنولوژيکي و فرهنگي براي ايجاد شهر الکترونيکي مهيا باشند. تحقيق حاضر به بررسي ضريب اهميت هر يک از زيرساختها در حوزه هاي شهر الکترونيک مي پردازد و از لحاظ ماهيت مساله و هدف تحقيق، يک تحقيق کاربردي محسوب مي شود. در راستاي تحقق آرمان «پياده سازي اصولي و صحيح شهرهاي الکترونيک در ايران» لزوم توجه به زيرساختها و اولويت پياده سازي آنها داراي اهميت ويژه اي است. در اين زمينه تا کنون چندين مدل توسعه اطلاعاتي ارايه گرديده است اما نتايج تحقيق حاضر، مي تواند نقطه عطفي در جهت شناخت صحيح زيرساختهاي لازم براي ايجاد و توسعه شهرهاي الکترونيک در ايران و تهيه نخستين مدل مفهومي شهر الکترونيک بر مبناي اولويت زيرساختها در حوزه هاي هشتگانه شهر الکترونيک باشد.

شهرهاي الکترونيکي با استفاده از فناوري هاي جديد مي توانند زنجيره خدمات دهي مناسبي در بين شهروندان خود و در محيطي آرام و به دور از تنش را ايجاد نمايند. امروزه يکي از برترين و مهمترين اين فناوري ها RFID يا همان سيستمهاي شناسايي از طريق امواج راديويي مي باشد. در حال حاضر فناوري RFID ابزاري است که رشد بي نظيري در بسياري از حوزه هاي صنعتي، تجاري، خدمات، آموزش، و ... داراست و شهرهاي الکترونيک بزرگ دنيا در آمريکا، اروپا و حتي در آسياي شرقي به طور فزاينده اي از اين فناوري استفاده مي کنند. اين فناوري ابزاري است که در ايجاد شهرهاي الکترونيکي کاربردهاي فراوان و بي نظيري دارد، و براي اعضاي شهرهاي الکترونيکي و مديريت آنها مزاياي بي شماري را به بار مي آورد. از اين روي در اين مقاله به نقش اين فناوري مهم در ايجاد شهرهاي الکترونيکي پرداخته مي شود و گوشه هايي از موارد استفاده اين فناوري در اجزاي سازنده شهرهاي الکترونيکي بيان مي گردد، تا راهگشايي براي بکارگيري اين فناوري به روز دنيا در شهرهاي الکترونيکي ايران و مديريت اين شهرها باشد.

نياز به رعايت عدالت به مفهوم داشتن شانس مساوي کاربران براي ارايه پيشنهادات در حراج سيار، ضروري مي باشد. به علت اينکه در شبکه هاي سيارad hoc ، ندهايي که در فاصله دورتري از فروشنده قرار دارند، فرصت کمتري براي ارايه پيشنهادات دارند و ديرتر در جريان وضعيت سيستم قرار مي گيرند، مشکل عدم رعايت عدالت پيش مي آيد. در اين مدل، با درنظر گرفتن حداکثر موازي سازي و دسته بندي ندها بر اساس موقعيت جغرافيايي و واگذاري مديريت حراج هر ناحيه به برگزار کننده حراج محلي و درنظر گرفتن تاخير هر مسير، اين نياز برآورده مي شود. کاربر سيار نيز، انتظار دارد بدون توجه به تعداد کاربران موجود در سيستم، پاسخ سريعي با کيفيت مشابه با شبکه هاي ثابت دريافت کند. پاسخ دهي سريع و مقياس پذيري، از نيازهاي ضروري در حراج سيار خواهد بود. تقسيم ندها به گروه ها باعث شده که سربار زماني الگوريتم هاي مسيريابي کاهش يابد و سيستم قادر باشد تعداد زيادي مشتري را در کوتاهترين زمان سرويس دهد.

افزايش پهناي باند در شبکه هاي دسترسي به منظور فراهم شدن امکان ارايه سرويس ها و خدمات الکترونيکي با سرعت و کيفيت مناسب به شهروندان امري اجتناب ناپذير است. امروزه در بسياري از کشورها، خدمات دهندگان ارتباطي، سرمايه گذاري کلاني در اين بخش داشته اند و با بهره گيري از فناوري هاي نوين، مشکلات شبکه هاي دسترسي خود را بمنظور ارايه سرويس هاي چند رسانه اي با هزينه کم، سرعت بالا و کيفيت مناسب کاهش داده اند.
مشکلات شبکه دسترسي ايران، بصورت جدي مانع رشد سرويس ها و کاربردهاي باند وسيع گرديده است. در آينده نزديک که بحث تحقق شهرهاي الکترونيکي و امکان ارايه سرويس هاي چند رسانه اي جدي مي شود، نارسايي شبکه دسترسي بيشتر مشخص مي شود و بسياري از کاربردهاي باند وسيع نمي توانند با استفاده از پهناي باند محدود شبکه هاي دسترسي امروزي پشتيباني شوند.
در اين مقاله، ضمن بررسي و مقايسه انواع فناوري هاي باند وسيع به مشکلات و چالش هاي شبکه دسترسي ايران در ارايه سرويس هاي باند وسيع پرداخته شده و به منظور بهينه سازي پهناي باند شبکه موجود، راه حل هايي اجرايي پيشنهاد گرديده است.

شهر الكترونيك نيازمند تعاملات الكترونيكي است و از آنجايي كه تعاملات در شهر الكترونيك رو در رو (face to face) نيست، لزوم سيستمي يكپارچه جهت احراز هويت افراد شركت كننده در تعاملات چالش عدم اعتماد را برطرف خواهد كرد . در اين مقاله طرحي جهت تاييد هويت اشخاص توسط شاخص بيومتريك شخص و به كمك شناسايي از طريق امواج راديويي(RFID)  ارايه مي گردد تا تاييد هويت در هر مكان و هر زمان قابل انجام باشد. به اين صورت كه شخص قبل از انجام هر گونه تعاملي، چه در فضاي فيزيكي و چه در فضاي سايبر، ابتدا تاييد هويت شده سپس اجازه انجام تعامل به وي داده مي شود. با وجود چنين سيستمي جداي از اينكه تعاملات در فضايي امن صورت مي گيرد از تكرار موارد معمول مانند تايپ كردن رمز عبور و اطلاعات شخصي، جلوگيري شده و باعث ايجاد پايگاه داده اي متمركز مي گردد كه اطلاعات افراد را در خود به صورت ايندكس گذاري شده دارد بنابراين جستجو و به روزرساني اطلاعات نيز بهبود مي يابد.

زيرساخت هاي مخابراتي بعنوان يکي از عمده ترين پارامترهاي تحقق و توسعه شهرهاي الکترونيکي است. خدمات نهادهاي خدمت رسان به شهروندان در اين بستر از طريق فناوري هاي دسترسي گوناگون ارايه مي شود. در راستاي ايجاد زيرساختي مناسب براي توسعه شهرهاي الکترونيکي، حرکت از شبکه هاي فعلي به سمت تجميع فناوري هاي دسترسي موبايل و شبکه هاي بي سيم محلي از الزامات شبکه هاي نسل آتي است. زيرا با ترکيب قابليتهاي مکمل شبکه هاي نامتجانس بي سيم محلي و سلولي، امکان انتقال داده با نرخ بالا و محدوده پوشش وسيع تواما فراهم مي گردد. بنابراين مکانيزم هاي همکاري بين شبکه هاي بي سيم محلي و سلولي، منجر به فراهم کردن تصديق هويت يکپارچه، صورت حساب يکپارچه، قوانين جابجايي، تحرک ترمينال ها و تحرک سرويس ها شده است. بر اين اساس در اين مقاله سعي شده است با شناخت وضعيت ارتباطي کشور راه کارهاي تجميع مورد بررسي قرار گيرد. تحليل و انتخاب مدل تزويج آزاد و مزايا و معايب آن در مقايسه با معماري تزويج محکم، از نتايج بدست آمده است. در ادامه نيز مدلهاي تکاملي با شناخت وضعيت مخابراتي کشور براي گذار از وضعيت موجود بصورت سلسله مراتبي تا رسيدن به شبکه هاي مجتمع ارايه شده است.