مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

از آنجا که صاحبان و مديران بنگاهها و موسسات اقتصادي و توليدي به عنوان نخستين عامل تاثير گذار در موفقيت يا عدم موفقيت بنگاهها و يا موسسات مي باشند، بنابراين پرورش مديراني کارآفرين در هر جامعه، مي تواند تضميني براي موفقيت اقتصادي سازمانها و بقاي آنها در محيط پر رقابت امروزي باشد همچنين در سطح کلان منجر به توسعه اقتصادي، اجتماعي، رفاه عمومي و ... گردد. رسيدن به اين هدف، نتيجه فرايندي است که بايد از ابتداي کودکي آغاز گردد و در آموزش و پرورش و آموزش عالي به طور جدي و حساب شده در نظر گرفته شود تا فرد مهارتهاي لازم را به درستي فرا بگيرد. بنابراين با توجه به اين مساله که آموزش کارآفريني کليد اصلي ارتقا درك و توسعه ديدگاه افراد در جامعه و در دانشگاه نسبت به کارآفريني مي باشد، دانشگاهها مي توانند با افزايش انگيزه و مهارت فارغ التحصيلان خود جهت کارآفرين شدن، اين نياز را برطرف نمايند.
اين مقاله با هدف بررسي پنج انگيزه مهم کارآفريني، توفيق طلبي، قدرت طلبي، رقابت طلبي، ريسک پذيري و منبع کنترل، در ميان مالک - مديران و مقايسه آن با مديران حرفه اي صنايع، زمينه هاي لازم را براي آموزش و تربيت مديران کارآفرين فراهم مي نمايد و توجه برنامه ريزان کشور را به موضوع آموزش کارآفريني و اهميت کسب مهارت ها و ويژگي هاي آن معطوف مي کند.
در اين تحقيق با استفاده از مقياس هاي شناخته شده، سطح روحيه کارآفريني يک نمونه تصادفي 144 نفره از ميان مالک- مديران و مديران حرفه اي صنايع استان اصفهان، از نظر ويژگيهاي فوق مورد مطالعه قرار گرفت.
نتايج حاصله نشان داد که در مجموع مديران از سطح روحيه کارآفريني چنداني برخوردار نيستند. اگر چه از نظر انگيزه توفيق طلبي، مالک - مديران و مديران حرفه اي تقريبا در يک سطح قرار داشتند، وليکن مالک - مديران از انگيزه ريسک پذيري بالاتري نسبت به مديران حرفه اي برخوردار بوده و همچنين در مقابل، مديران حرفه اي از انگيزه هاي رقابتي و قدرت طلبي بالاتر و منبع کنترل دروني تر برخوردار مي باشند. اما به طور کلي بين دو گروه مالک- مديران و مديران حرفه اي از نظر سطح روحيه کارآفريني تفاوت معني داري مشاهده نشد. در نتيجه، شناخت يک سري از ويژگي هاي کارآفريني که در مديران امروز از اهميت بيشتري برخوردارند موجب مي شود که ما برنامه هاي آموزشي خود را در زمينه تربيت افراد کارآفرين، در مراکز و موسسات آموزش عالي به گونه اي تدوين کنيم که مباحث آموزشي در جهت تقويت ويژگيهاي کارآفريني باشد

در دنياي امروز بدليل وجود عواملي همچون رشد فزاينده رقابت در سطح ملي و بين المللي، تغييرات سريع محيطي وتکنولوژيکي، لزوم توجه به افزايش نوآوري و خلاقيت، اثربخشي، بهره وري و ايجاد کسب و کارهاي جديد باعث گرديده است که دولتها بگونه اي اثربخش به موضوع کارآفريني بپردازند. در اين رابطه، آموزش عالي کشور، در بسط و گسترش مفاهيم کارآفريني از طريق ايجاد دانشگاه کارآفرين، نقش حساس و مهمي بر عهده دارد. بنابراين وجود و استقرار دانشگاه کارآفرين براي حل مسايل و بهبود روند توسعه کشور، امري ضروري محسوب مي گردد.
در مقاله حاضر، با هدف شناخت مقدماتي از كارآفريني و دانشگاه کارآفرين و نيز برخي موضوعات مهم مرتبط با آنها، بيان مختصري از تعاريف، اهميت و ضرورت ونقش دانشگاه کارآفرين در توسعه مطرح مي گردد و همچنين با ارايه مدلي مفهومي ار موانع اجراي دانشگاه کارآفرين در کشور، به بررسي چالشهايي که آموزش عالي در استقرار و توسعه آن مواجه است، مي پردازد و در پايان مقاله نيز، موارد مذكور جمع بندي شده و در قالب بحث و نتيجه گيري، كاربردهاي مديريتي و پيشنهادات مرتبط با آن، جهت پيگيري تحقيقات مشابه در آينده ارايه گرديده است

انتظارات جديد از دانشگاه ها ايجاب مي كند كه دانشگاه ها در توسعه كشور از طريق کارآفريني نقش محوري ايفا نمايند. در نتيجه، در سال هاي اخير رشد و گسترش برنامه هاي تحصيلي و طرح هايي كه به امر كارآفريني و خلق كسب و كار جديد اختصاص يافته اند، قابل توجه بوده است. شمار مراکز ارايه دهنده آموزش كارآفريني، نيز افزايش يافته است. در ميان اين گسترش، چالش هاي مربوط به آموزش کارآفريني همچنان به قوت خود باقي است.
در اين مقاله، پس از بيان ضرورت آموزش کارآفريني به شرح چالش هاي پيش روي آموزش کارآفريني در نظام هاي آموزشي پرداخته شد. موارد مذكور جمع بندي شده، بحث و مقايسه، نتيجه گيري و كاربردهاي مديريتي در دنياي واقعي ارايه شد

به دليل تحولات سريع اقتصادي، صنعتي و فرهنگي در چند دهه اخير و نياز کشور به تقويت ساختارهاي دانايي محور و توليد ثروت از دانش، احتياج به يک بسترسازي مناسب جهت توليد علم و فن به شدت احساس مي شود. پرداختن به مقوله کارآفريني و تربيت و آموزش دانش آموختگاني که داراي تواناييها و مهارتهاي لازم براي راه اندازي يک کسب و کار مناسب باشند، از وظايف اصلي هر دانشگاه محسوب مي شود که متاسفانه خلا آن کاملا محسوس است. در اين مقاله ضمن پرداختن به مفاهيم كارآفرين و دانشگاه كارآفرين به اين مهم پرداخته شده كه دانشگاه از طريق آموزش، فرهنگ و علم آموزي مي تواند در تربيت كارآفرينان نقش مهمي بازي نمايد و بر اين اساس مدل راهبردي در اين خصوص ارايه شده است

امروزه تمامي کشورها براي دستيابي به هدف هاي راهبرد ملي، رشد اقتصادي و توليد ثروت، پويايي فرهنگي، تعالي مدني و انسجام اجتماعي و بطور کلي حرکت در مسير توسعه پايدار برمبناي نوآوري، فن آوري و کارآفريني، مديريت دانش و دانايي محوري در سطوح و حوزه هاي مختلف درپي بالندگي سرمايه هاي اجتماعي و ارتقاي کيفيت نيروي انساني خويش مي باشند. زنان نيز از اولين افراد درخانه هستند که صبح قبل از همه کار را شروع مي کنند و از جمله آخرين افراد هستند که دست از کار مي کشند دراين ميان دانشگاه نيز در قبال توسعه ملي متعهد بوده و اين تعهد در پرتو نقش آفريني زنان و مردان بر پايه کارکردهاي مورد انتظار به انجام مي رسد. زنان كارآفرين ميتوانند نقش آفرين در رسيدن به توسعه پايدار باشند.از مهمترين موانع توسعه اي در زمينه اشتغال زنان، موانع اجتماعي و عدم آموزش کافي مي باشد.
اين مقاله کوششي در جهت يافتن آسيب شناسي زنان، دانشگاه، اشتغال و کارآفريني است

در اين مقاله به بررسي مدل نظري پويش عمل انگيزه پيشرفت و ارتباط آن با کارآفريني پرداخته شده است. نياز به پيشرفت از جمله نيازهاي روان شناختي انسان است که از طريق تجربيات فردي، فرايندهاي رشدي و جامعه پذيري کسب مي شود. اين نياز به صورت تفاوت هاي فردي اکتسابي در افراد وجود داشته و بخشي از شخصيت ماست. منظور از نياز به پيشرفت، ميل به انجام دادن کارها به نحو مطلوب و متناسب با معيارهاي متعالي است. اين نياز افراد را براي جستجو نمودن و کسب موفقيت در رقابت با معيارهاي عالي با انگيزه مي کند. (مک کللند و همکاران، 1985) منظور از معيارهاي عالي مواردي از قبيل رقابت با تکليف، رقابت با خود و رقابت با ديگران است. عنصر مشترک در تمام اين موقعيت هاي پيشرفت اين است که فرد با معيارهاي متعالي روبرو شده و به وسيله آن برانگيخته مي شود. عمدتا به اين علت که مي داند عملکرد آينده ارزيابي معني داري از شايستگي او به بار خواهد آورد. افراد داراي نياز بالا به پيشرفت عموما در مواجهه با چنين موقعيت هايي هيجان هاي مثبتي مثل اميد، غرور و انتظار خشنودي را تجربه مي نمايد و همين امر رفتار پيشرفت گرايانه آنها را با انگيزه مي نمايد. همچنين نحوه تفکر آنها، يعني ادراک توانايي بالا، گرايش به تسلط، انتظارات زياد براي موفقيت، ارزش قايل شدن زياد براي پيشرفت و سبک انتسابي خوش بينانه، زمينه شناختي لازم را براي پرورش شيوه تفکر پيشرفت گرا آماده مي نمايد. تحقيقات جديد نشان داده است که سه موقعيت از نظر توانايي فعال کردن و ارضاي نياز به پيشرفت از اهميت ويژه اي برخوردارند: تکاليف نسبتا دشوار، رقابت و کارآفريني (مک کللند، 1985) افرادي که از انگيزه بالاي پيشرفت برخوردارند بيشتر به سراغ تکاليف و فعاليت هاي نسبتا دشوار مي روند زيرا عملکرد در اين گونه فعاليت ها مشوق هاي هيجاني و شناختي مثبتي را در آنها فعال مي نمايد و اين فعاليتها عرصه اي را براي آزمايش مهارت ها و تجربه هيجان هايي چون احساس غرور و خشنودي فراهم مي کنند (تروپ، 1983) همچنين اين افراد براي رقابت به خاطر خودش ارزش زيادي قايل اند زيرا فعاليت هاي رقابت آميز فرصتي براي امتحان کردن مهارت هاي آنان فراهم آورده و فرصت نشان دادن يا اثبات توانايي ها را به آنها مي دهد (اپستين وهاراکيوويچ، 1992)

وجود نيروهاي تمام وقت هيات هاي علمي و دستياران علمي در دانشگاهها يکي از اقدامات مناسب در جهت افزايش کار آفريني مي باشد. از آنجا که حضور يک مدير تمام وقت در يک بنگاه تجاري اقتصادي مالي و حتي خدماتي، نسبت به يک مدير نيمه وقت و پاره وقت باعث ايده سازي و توليد افکارنو و بديع تري مي شود، دستياران مراکز آموزش عالي و هيات هاي علمي ها نيز نقش کاملا تاثير گذار و پيشبرنده در اين امر مهم (کارآفريني) را داشته و دارند.
لذا با افزايش جذب اين قشر تاثير گذار در تمامي مراکز آموزش عالي مي توان باعث رشد و توسعه کار آفريناني گرديدکه باعث و باني اصلي آنها همان اساتيد علمي مراکز علمي بوده اند. اين مقاله قصد دارد تاثيراتي که اين قشر برافزايش بنگاههاي تجاري و خدماتي و بالاخص در کارآفريني دانشجويان دارند را بيان کند. همچنين الگوها و طرحهايي را بيان کند که قابل استفاده و کاربرد در اکثر دانشگاههاي کشور عزيزمان مي باشد تا با استفاده از اين ترکيب جالب و پيشبرنده (هيات علمي و دانشجو) و استفاده از نقش شتاب دهندگي و تاثيرگذار اساتيد علمي بتوانيم کارآفريني را در دانشگاهها و مراکز علمي افزون تر نماييم. ضمنا در اين مقاله به طور اختصار واژه دستياران علمي استفاده شده که دربرگيرنده: هيات هاي علمي، دستياران آموزشي، دستياران علمي، اساتيد قراردادي تمام وقت و ساير عبارتهاي مشابه مي باشد

قطعا يکي از مسيرهاي موثر در رسيدن به اهداف اشتغال زايي و کار آفريني مراکز آکادميک و دانشگاهي مي باشند. در اين مراکز علاوه بر آموزش علوم و فنون در ساختار کلاسيک و انجام امور پژوهشي در رشته هاي مختلف علوم، رشته هاي ميان رشته اي جهت نيل به اهداف توسعه و کار آفريني تدوين مي شود. در اين راستا مي توان به تدوين 220 رشته بين رشته اي توسط وزارت علوم اشاره کرد (اخبار آموزش عالي 1386). اين مقاله به تشريح يک رشته جديد کار آفرين به نام بهره برداري اطلاعات اينترنت بر گرفته از 2 حوزه زبان انگليسي و فن آوري رايانه مي پردازد. فارغ التحصيلان اين رشته قادر خواهند بود نيازهاي اساسي مراکز صنعتي و تجاري را به لحاظ جمع آوري اطلاعات بطور موثر در زمينه هاي چون بازاريابي، خريد و فروش کالا و مواد خام، همايش ها وقايع مهم مرتبط تامين نمايند. در انتها دروس مورد مطالعه، بازار کار اين گروه از کارشناسان و مراکز مورد نياز آنها تبيين شده است.

كار آفريني موتور محركه توسعه اقتصادي كشورهاست و در پيشرفت اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جوامع نقش تعيين كننده اي دارد. اهميت كار آفريني و تاثير آن بر سرنوشت كشورها باعث شده تا برنامه ريزان و سياست گذاران براي توسعه آن در ابعاد گوناگون تلاش و كوشش نمايند. يكي از عومل موثر بر تكثير تعداد كار آفرينان در جوامع، طراحي و بر گزاري دورهاي رسمي و غير رسمي آموزش كار آفريني در مقاطع مختلف تحصيلي است. چند سالي است که در کشورها توسعه کارآفريني در قالب سمينارهاي آموزشي، ارايه چند واحد درسي اختياري يا اجباري و گرايش کارآفريني در مقاطع کارشناسي ارشد دنبال مي شود. بديهي است آموزش اثر بخش کارآفريني مستلزم فراهم آوردن امکانات سخت افزاري و نرم افزاري مختلفي است که از جمله آنها مي توان به مدرسين کارآفريني، فضاي مناسب، محتواي آموزشي، منابع مطالعاتي، اشاره نمود. از جمله مهمترين اين الزامات روش يا روش هاي تدريس مي باشد. با مطاله تجربيات دانشگاه ها و موسسات مختلف در کشورهاي جهان مي توان شيوه هاي متنوع و مختلفي را براي آموزش کارآفريني جستجو نمود. از اين رو در مقاله حاضر سعي شده است با به کارگيري روش بررسي اسناد و مدارک و بررسي تجربيات دانشگاه هاي کشورهاي صاحب تجربه در آموزش کارآفريني، شيوه هاي تدريس مباحث کارآفريني مورد بحث و بررسي قرار گيرد. به طور خلاصه مي توان گفت براي آموزش کارآفريني مي توان از شيوه هاي سخنراني، بحث گروهي، روش حل مساله، مصاحبه با يک کارآفريني، بازديد هاي علمي و تدوين طرح کسب و کار، استفاده نمود.

ساختار اقتصادي دنياي امروز با گذشته به طور اساسي تفاوت دارد. شاخص هاي سخت افزاري و دارايي هاي مشهود كه ديروز در بنگاه اقتصادي نقشي تعيين كننده داشت جاي خود را به نوآوري، ابداع، خلق محصولات جديد و دارايي هاي نرم افزاري داده است. اگر ديروز ثروتمندترين افراد دنيا آنهايي بودند كه منابع مالي بيشتري در اختيار داشتند، امروزه ثروتمندترين مردم دنيا افراد صاحب دانش و كارآفرين هستند. از اين رو توسعه اقتصادي در دنياي امروز برپايه نوآوري، خلاقيت، استفاده از دانش و کارآفريني استوار است. اهميت کارآفريني و نقش کليدي آن در پيشرفت جوامع، موجب شده است که بسياري از دانشگاههاي کشورهاي توسعه يافته و درحال توسعه، بهره گيري از کارآفريني را مورد توجه قرار دهند و در اين مسير با تدوين استراتژي ها، سياست ها و برنامه هاي علمي، در جهت بسط و تقويت روحيه و رفتار کارآفريني در دانشجويان بکوشند. پرورش ويژگيهايي نظير خلاقيت، خوش بيني به آينده، خطرپذيري، آينده نگري، مهارتهاي رهبري، استقلال طلبي و کسب مهارتهاي مختلف، مي تواند فرصتهاي کارآفريني پيش روي دانشجويان را افزايش دهد.
خوابگاههاي دانشجويي به عنوان يکي از زير سيستم هاي مهم سيستم دانشگاه، داراي فرصتها و ظرفيتهاي بالقوه بسياري است که مي توان با استفاده بهينه از اين ظرفيت ها در جهت آموزش و توسعه کارآفريني به نتايج قابل توجهي دست يافت.
در اين مقاله پس از بيان مقدمه اي کوتاه پيرامون مفهوم کارآفريني و کارآفرين، تاريخچه آموزش کارآفريني در دانشگاهها بيان مي گردد. سپس مباحث مربوط به آموزش کارآفريني مطرح، و در نهايت مدل تحقيق براي استفاده بهينه از ظرفيتهاي خوابگاههاي دانشجويي در جهت توسعه کارآفريني دانشگاهي، تبيين و تشريح مي شود.

نيروهاي با ذکاوت و هوشمند تحصيلکرده، طي سالهاي اخير در جاي جاي جهان به سمت اشتغال در نهادهاي کوچک و متوسط توليدي و خدماتي سوق داده شده اند. اشتغالي که به تدريج بر اساس مشارکت و نيز خود استخدامي بوده است. موانع و بروکراسي هاي فزاينده نهادهاي بزرگ مقياس در اقتصاد جهاني، در بسياري از موارد منجر به عدم ايجاد رضايت ذهني در نيروهايي که به اشکال مختلف مستعد کارآفريني و در قالب هاي موجود گيرکرده اند، شده است. آمار گواه سمت گيري مشخص جهاني است. 84.4% از جمعيت ژاپن درسال 1981 در بخش صنايع کوچک شاغل بوده اند. 90% از اشتغال زايي در فرانسه بين سال هاي 1988.9 مربوط به بخش صنايع کوچک بوده است. در سال 1981، 99% از صنايع آلمان را واحد هاي کوچک و متوسط تشکيل داده اند. بين سال هاي 1980-6 کارگاه هاي کوچک اقتصادي چيني 214 برابر شده اند. در ايران در سال 1376، 64.5% از کل صنايع ايران از نوع کوچک و متوسط بوده اند.
بر اساس شناخت ايجاد شده در مسوولين سياست گذار ايران، براي استفاده هرچه مطلوب تر از نيروهاي با ذکاوت و ومستعد درحال تحصيل در دانشگاه ها، و يافتن مدلهاي مطلوب تر براي توزيع سرمايه گذاري هاي انساني، منجر به ارايه گسترده درس 3 واحدي کارآفريني در رشته هاي دانشگاهي شده است. توسعه واقع گرايانه اين حرکات در دستور کار مسوولين مختلف نظام قرار گرفته است.
ميزان تاثيرگذاري نهادهاي سامان يافته دانشگاهي موجود روي دانشجويان مستعد کارآفريني، خود در دستور کار تيم محقق و نگارنده اين مقاله، که مجري برنامه ريزي و ساماندهي کارآفريني در دانشگاه متبوع خويش اند قرار گرفت. سامان دهي مدلي براي جذب، شناسايي و هدايت دانشجويان مستعد کارآفريني با الگو گرفتن از تجارب ايجاد شده در راه اندازي فرهنگسراهاي چندگانه در دهه 70 ايران، توسط تيم هاي پژوهشي و مجري، زمينه ساز ارزيابي ابعاد مهارتي اجرايي، ميان فردي، فکري و شخصي در اين مدل به عنوان راهنمايي در شناخت مستعدها گرديده است.
مقاله جاري مبادرت به تصوير کردن خطوط علمي محقق شدن کارآفريني در بين تحصيلکرده هاي دانشگاهي، و سمت دهي حمايت هاي اثر بخش دانشگاه ها براي اتکاي هرچه بيشتر دانشجويان به ظرافت ها و نهفته هاي ذاتي خويش در هدايت شخصي کارهاي ارزش افزا نموده است

شرايط اجتماعي و اقتصادي ايران سرشار از فرصتهاي بكر و نواست كه لازمه استفاده و بهره وري از آنها داشتن روحيه كارآفريني است. هدف اساسي مقاله حاضر بررسي كارآفريني و امكان پذيري ان در دانشگاه ها و موسسات آموزشي عالي با رويكرد دانشگاه كارآفرين - محور مي باشد. معضل انطباق آموزش با اشتغال از طريق كارآفريني قابل حل است لذا بررسي عوامل مختلف فرهنگي كارآفرينان در جامعه، محيطي مناسب براي اشتغال افراد فراهم خواهد آورد در اين مقاله با استفاده از مطالعات اسنادي به مفهوم كار آفريني، ضررورت آن در دانشگاهها، ساختار دانشگاه كارآفرين توام با فن آوري و صنعت پرداخته خواهد شد.

مراکز آموزش عالي به دليل داشتن امکانات آموزشي وپژوهشي ونيروهاي کارشناس وکاردان مي توانند به معضل بيکاري جوامع به خصوص در بين قشر تحصيلکرده کمک شاياني نموده و در بخش هاي گوناگون بازار فعاليت کنند. حرکت دانشگاهها به سمت کارآفريني مستلزم داشتن شرايط خاصي از قبيل گسترش فرهنگ کارآفريني و تعاون، حمايت هاي دولت با روشهاي مختلف از طرحهاي پژوهشي-کاربردي، ايجاد مراکز رشد و ... مي باشد.
کشور ما نيز با توجه به جايگاه تعاون درقانون اساسي، سياست هاي ابلاغي از سوي مقام معظم رهبري، لايحه اصل 44 و مزاياي ويژه اي که در اختيار شرکتهاي تعاوني قرار مي گيرد از مزاياي ويژه اي در بخش تعاون براي علاقه مندان بهره مند است. در اين تحقيق طرحي براي ايجاد واحدهاي تعاوني دانشگاهي براي استفاده از اين مزايا و با هدف کمک به دانشجويان جهت کارآفريني، شناسايي علايق و تمايلات واقعي آنان در زمينه فعاليت مورد علاقه آنها و کاربردي کردن تحصيلات تکميلي و ... ارايه شده است

دنياي امروز دنياي دانش و اطلاعات است. کشورهايي که انسان را محور توسعه قرار داده و در افزايش دانش و مهارتهاي نيروهاي انساني در جامعه تلاش و برنامه ريزي کرده اند هم اکنون در رده پيشگامان در علم و تکنولوژي قرار گرفته و محصولات متنوع را با هزينه هاي کم و با کيفيت مطلوب به بازارهاي جهاني گسيل ميدارند و روز به روز به توانمنديهاي اقتصادي افزوده و از اين طريق نيز توانسته اند در کم کردن بيکاري و فراهم آوردن امکانات براي اشتغال به موفقيت هاي لازم دسترسي پيدا کنند. در اکثر ممالک در حال توسعه پرداختن به صنعت و صنعتي شدن بدون داشتن نگرش سيستمي به موضوع صورت پذيرفته و با انتقال تکنولوژيهاي از رده خارج شده نه تنها امکان رسيدن به جايگاه مطلوب در عرصه هاي تجارت و رقابت امکان پذير نگرديده بلکه در پرداختن به خودکفایي، توليد براي مصارف داخلي نيز مواجه با اشکالات عمده گرديده است که در صورت گرايش به WTO يا سازمان تجارت جهاني امکان به بن بست رسيدن و حتي در ريسک قرار گرفتن سرمايه گذاريهاي به عمل آمده و مشاغل موجود نيز محتمل ميباشد که توجه به اين امر مهم را در مقطع زماني فعلي از هر نظر در اولويت قرار ميدهد.

هدف اصلي پژوهش بررسي تاثير مشاوره شغلي بر افزايش خودکارآمدي کارآفريني دانشجويان دانشگاه اصفهان است. براي اجراي پژوهش از روش تحقيق تجربي استفاد شده که در آن 30 نفر از دانشجويان مراجعه کننده به مرکز کارآفريني دانشگاه به روش تصادفي ساده انتخاب و سپس با گمارش تصادفي در دو گروه 15 نفره به عنوان گروه آزمايش و گروه گواه جايگزين شدند. سپس هر دو گروه با آزمون خودساخته کارآفريني مورد بررسي قرار گرفتند. گروه آزمايش در جلسات مشاوره شغلي گروهي به مدت 10 جلسه شرکت کردند بعد از اتمام جلسات گروه، پس آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. براي آزمون فرضيه ها از روش تحليل کواريانس استفاده گرديد، نتايج بدست آمده نشان داد که مشاوره شغلي گروهي، خودکارآمدي کارآفريني دانشجويان را افزايش داده است .(p<%2) و همچنين بين ميزان افزايش خودکارآمدي و جنسيت رابطه معناداري مشاهده نگرديد.