دانلود مقالات مربوط به مدیریت پروژه

مديريت ريسک يکي از نواحي مهم مديريت پروژه مي باشد که در کمتر سازماني ديد صحيح و کاملي نسبت به عمليات مديريت ريسک وجود دارد و در کمتر پروژه اي در کشور چه در مرحله مناقصه و چه در حين اجراي پروژه مديريت ريسک به صورت نظام يافته اعمال مي شود. هدف از اين مقاله مروري بر فرآيند و تکنيکهاي مديريت ريسک و نيز بکارگيري آن در صنعت ساخت و ساز نيروگاهي در جهت مديريت علمي و حرفه اي مي باشد. در ادامه ضرورت اعمال مديريت ريسک در پروژه با توجه به بررسي هزينه پروژه، هزينه اعمال فرايند مديريت ريسک و هزينه ريسکهاي محتمل بيش از پيش مشخص مي گردد. همچنين مشخص مي شود که با اعمال مديريت ريسک نتايج سودمند ديگري براي ساير محدوده هاي مديريت پروژه حاصل مي گردد و از همه مهمتر اطمينان خاطري است که براي کل سازمان پروژه با اعمال مديريت ريسک حاصل مي شود. همچنين به منظور کاربردي نمودن مطالعات صورت گرفته، در يک مناقصه بين المللي پروژه نيروگاهي واقعي نحوه اعمال مديريت ريسک و نيز ضرورت استفاده از مديريت ريسک در آن مورد بررسي قرار مي گيرد.

امروزه با پيشرفت تکنولوژي، مکانيزاسيون سيستم هاي مالي از اقدامات متداول در سازمان ها از جمله شرکتهاي دولتي است. آنان که با سيستم هاي مالي آشنايي نسبي دارند مي دانند که حسابداري شرکتهاي دولتي تابع اصول خاصي در علم حسابداري است که طراحي ويژه اي را طلب مي کند اما آنچه که مهم تر است يکپارچگي عملکرد سيستم است که عليرغم ادعاي وجود يکپارچگي در بسياري از سازمان هاي مشابه، در عمل موفقيت کاملي حاصل نگرديده است. شرکت برق منطقه اي کرمان يکي از معدود شرکت هاي دولتي است که تا حدودي در امر يکپارچه سازي سيستم هاي مالي و حسابداري طرح تملک و داراييها موفق بوده است. اين مقوله حاصل نتايج تجربه اين کار است

با توجه به پيچيدگي روزافزون و در حال رشد مراحل اجراي پروژه هاي عمراني، مسايل بسيار و گاها جديدي مطرح مي گردد،که در برخي از موارد اثرات آنها در طول اجراي طرح بوضوح مشخص نمي باشد که اين موارد مي توانند منابع بالقوه بروز دعاوي در پروژه ها باشند که لزوم مديريت صحيح آنها امري بديهي در پروژه ها خصوصا پروژه هاي بزرگ زيربنايي مي باشد. از سويي براي اين مديريت بهينه نياز به تعريف شاخصي در پروژه ها احساس ميشود تا با استفاده از آن بتوان ميزان دعاوي ممکنه و همچنين نسبت آنها را در هر دو مورد دعاوي هزينه اي و زماني محاسبه نمود تا با مقايسه اين شاخصها در هر پروژه بتوان راجع به ميزان دعاوي و قابل قبول بودن يا نبودن اين ميزان قضاوت نمود، در ضمن بايد اين شاخص به گونه اي تعريف گردد که در پروژه هاي گوناگون با زمانها و هزينه هاي متفاوت قابل استفاده باشد. اما نکته مهم و کاربردي در مديريت صحيح ادعا داشتن مدلي براي پيش بيني ميزان دعاوي اي که ممکن است در يک پروژه با توجه به وجود يا عدم وجود هر کدام از اين عوامل بروز ادعا در پروژه ها رخ دهد، مي باشد تا بتوان ميزاني از شاخص احتمالي ادعا در يک پروژه خاص داشت

کنترل هزينه و زمان اجراي پروژه از شاخص ترين عوامل موفقيت پروژه به شمار مي رود که همواره در راس توجه تمام ذينفعان پروژه بوده است. مديريت ارزش کسب شده يا تعريف سه پارامتر اصلي، ارزش کسب شده (EV)، ارزش برنامه ريزي شده(PV)  و هزينه واقعي (AC)، قادر است زمان و هزينه پروژه را کنترل و ارزيابي نمايد. تاکنون روش هاي متعددي جهت تعيين عملکرد فعاليت ها و تخمين زمان و هزينه اتمام پروژه ارايه شده است اما در هيچ يک عدم قطعيت و ابهام حاکم بر پروژه، در نظر گرفته نشده است. در مقاله حاضر يک روش جديد جهت محاسبه شاخص ها و مدل هاي موجود در ارزش کسب شده ارايه شده است که مبتني بر رويکرد فازي است و اين امکان را براي مديران پروژه فراهم مي نمايد تا به بررسي پروژه در حالاتي نزديک تر به واقعيت بپردازند. چريستنس روش هاي مختلف برآورد هزينه را ارايه نموده و مقايساتي بين آن ها انجام داد. از مهم ترين تحقيقات صورت گرفته در زمينه مديريت ارزش کسب شده مي توان به مدل هاي انبري، لايپک و ژاکوب اشاره نمود که جهت پيش بيني زمان اتمام پروژه، ارايه نمودند. هندرسون نيز نقشي اساسي در توسعه مدل لايپک ايفا نمود. فنگ تس و جينگ شينگ مدلCPM  فازي را ارايه دادند که از روش a-CUT در آن استفاده شده بود. اليور و رابينشون روشي جهت محاسبه پيشرفت و تاخير پروژه به وسيله منطق فازي ارايه نمودند. ون پينگ و ديگران، با استفاده از اعداد فازي مثلثي مدت زمان فعاليت ها را نشان داده و فرمول هايي جهت محاسبه پارامترهاي زماني ارايه نمودند همچنين روشي جهت برنامه ريزي خطي سلسله مراتبي در شبکه فازي پيشنهاد کردند

روش پيشنهادي پيرامون تصميم گيري در مورد پذيرش و يا عدم پذيرش پروژه ها جهت مديريت کاراي سد پروژه ها در شرکت هاي مهندسي مشاوره مي باشد. قدم اول اين روش، بررسي مفهوم مالي ارزش تحت ريسک در پروژه هاي مهندسي است. توزيع ارزش فعلي خالص پروژه ها (NPV) در طول چرخه عمر آنها، مشابه با روش بکار گرفته شده براي توزيع ميزان بازگشت دارايي هاي مالي در طول يک افق زماني خاص، به منظور تعيين يک مقياس اندازه گيري ريسک براي يک پروژه در شرکت هاي مهندسي مشاوره در نظر گرفته مي شود. قدم دوم، استفاده از مقياس هاي ريسک بر اساس مفهوم ارزش تحت ريسک براي پشتيباني فرايندهاي تصميم گيري در مورد پذيرش و يا عدم پذيرش پروژه ها جهت دستيابي به تعادل بهتر ميان تمامي سبدهاي پروژه ها در شرکت هايي که در صنعت پيمانکاري و مهندسي فعاليت دارد، مي باشد چارچوب پيشنهادي بصورت يک ابزار پشتيباني کننده تصميم گيري در يک پروژه تاسيسات حرارتي تست مي گردد.

فقدان يک روش معتبر مسير بحراني منابع محدود نه تنها استفاده وسيع از نرم افزارهاي برنامه ريزي مسير اصلي پروژه را در رويه هاي مديريت مختل ساخته است، بلکه اساس هر نوع بررسي تخصصي، تحليل هزينه يا زمان پايه روش مسير بحراني را در تحقيقات برنامه ريزي ساخت ناپايدار ساخته است. همين موضوع موجب شده است توسعه يک راه حل ابتکاري و کاملا خودکار براي روش مسير بحراني با منابع محدود که سيستم برنامه ريزي بر پايه شبيه سازي ساده شده ناميده مي شود، کاملا ضروري به نظر آيد محدوده سيستم برنامه ريزي بر پايه شبيه سازي ساده شده از رويکرد شبيه سازي رخدادهاي گسسته ساده شده و روش هاي بهينه سازي تحولي که بهينه سازي گروهي اجزا ناميده مي شود، جهت خودکار سازي فرمول بندي برنامه هاي منابع محدود با کوتاهترين دوره زماني کل پروژه استفاده مي کند. ما مباحث اصلي برنامه ريزي منابع، بررسي دقيق روي فرمول بندي يک مدل شبيه سازي CPM بوسيله SDESA، الگوريتم هاي PSO حاضر، و فرمول حل PSO و تاثير متقابل بهينه سازي- شبيه سازي را در ارتباط با گسترش نرم افزار S3 را مطرح مي کنيم. براي معرفي S3 به برنامه ريزي ساخت، همچنين به عملکردها و ويژگي هاي نرم افزار پريماورا و مايکروسافت پروجکت مراجعه کرديم. که در کنارS3  در 2 مورد، مطالعاتي مرتبط انجام گرفته است. نمونه اول مثال کلاسيکي است و نمونه دوم بر پايه يک پروژه آبياري واقعي در هنگ کنگ است. در هر دو حالت،S3  از نظر 1) کوتاه سازي زمان کل پروژه 2) قيود بهينه سازي انواع مختلف منابع و 3) توليد ارزش هاي شناوري کل معتبر براي هدايت و انجام برنامه تحت تاثير نرم افزار CPM فعلي قرار دارد.

تحليل تاخير در انجام پروژه هاي ابزاري موثر در ارزيابي و بهينه سازي اجراي پروژه است. بيان کمي عوامل روشي مناسب جهت تحليل تاخيرات در پروژه است. در اين تحقيق پس از بررسي طرح هاي پتروشيمي و روند اجرا، اجزاي موثر در روند پيشرفت طرح شناسايي شد. عوامل تاخيرات بر اساس الگوريتم چهار مرحله اي و فرآيند تحليل سلسله مراتبي در سه نهاده اصلي سازندگان، پيمانکار و کارفرمايان اولويت بندي گرديد.

روش زمان کسب شده، يک روش تقريبا جديد براي آناليز عملکرد زماني پروژه است. اين روش، از داده هاي روش مديريت ارزش کسب شده استفاده مي کند و در بسياري از کشورها و در انواع پروژه ها مورد استفاده قرار گرفته است. در طول همين دوران رشد کوتاه، باورهاي غلطي در ذهن کاربران آن ايجاد شده است. از جمله اينکه اين روش تنها بر کل پروژه قابل اعمال است و کاربرد آن محدود به آناليز عملکرد زماني پروژه است. در اين مقاله سعي شده است که کاربرد اين روش، در سطوح پايين تر پروژه نشان داده شود. با استفاده از اين قابليت، مدير پروژه مي تواند آناليز عملکرد زماني را در هر سطحي از پروژه که مد نظر اوست- کنترل حسابها، بسته هاي کاري و فعاليت هاي مسير بحراني- انجام دهد. تغيير يافتن مسير بحراني در طول اجراي پروژه، مخصوصا هنگامي که مسيرهاي ديگري قابليت بحراني شدن دارند، امري متداول مي باشد که آگاي از آن بسيار ضروري است. از اينرو در اين تحقيق نشان داده شده است که به کمک روش زمان کسب شده مي توان از تغيير يافتن مسير بحراني در طول اجراي پروژه آگاهي يافت. اين کاربرد به همراه يک مثال فرضي ارايه شده است.

کاربرد مفهوم قابليت اطمينان،از جايگاه شايسته اي در پروژه هاي عمراني برخوردار نيست. اين واژه در برنامه ريزي صنايع مختلف از جايگاه ارزشمندي برخوردار بوده که به آنها پايايي بالايي داده است. در راستاي کاربرد اين مفهوم در پروژه هاي عمراني، نگاه سيستماتيک به پيمان هاي EPC از جمله نکاتي است که بايد در پروژه هاي عمراني مورد توجه قرار گيرد. کار پيش رو با تعريف و تعيين مشخصات سيستم پيمان هاي EPC، به ارايه يک متدولوژي براي محاسبه قابليت اطمينان سيستم و ارتقاي آن دست مي يابد. محاسبه احتمال عدم کارکرد سالم اجزا توسط ريسک هاي تهديد کننده پروژه بجاي محاسبه احتمال کارکرد سالم اجزا سيستم از ديگر نکاتي به شمار مي رود که کار حاضر را از ديگر کارهاي مشابه متمايز نموده است. يکي از نوآوري هاي اين تحقيق، يکسان سازي ميزان تاثير ريسک ها به شمار مي آيد. 176 ريسک از متن شرايط عمومي پيمان هاي EPC استخراج گرديد و بررسي هاي لازم راجع به آنها به عمل آمد و رابطه آنها در سيستم پيمان هايEPC  تعيين گرديد. يکي از نتايج بررسي هاي ياد شده عبارت است از دست يابي به راه حل هايي جهت تصميم گيري عمليات يکسان سازي ميزان تاثير ريسک ها. ارتقاي قابليت اطمينان سيستم با در نظر گرفتن محدوديت هاي مالي آن از ديگر نتايج به شمار مي رود. در انتها با بيان روش هاي ارتقا و استفاده از آنها در يک مطالعه موردي، نشان داده شده است که قابليت اطمينان آن از 18.4% به 68% ارتقا يافت.

امروزه گاز به عنوان يکي از سوخت هاي مهم نقش بسزايي در تامين انرژي دارد و در اين پروژه هاي گازرساني فراواني در دست احداث ميباشد. انتخاب روش مناسب اجراي عمليات مکانيکال و خاکي نصب خطوط لوله نقش مهمي در موفقيت و به پايان رساندن اين پروژه ها دارد. انتخاب روش مناسب در اين فرآيند جزء تصميم گيري چندمعياره ميباشد. در اين مقاله روش پيشنهادي جهت اين مهم ارايه شده است که در ابتدا به تعريف معيارها پرداخته و با استفاده از تحليل سلسله مراتبي(AHP)  در محيط فازي اين معيارها وزن دهي شده و با استفاده از اين اوزان در TOPSIS2 فازي به رتبه بندي روش هاي اجراي عمليات مکانيکال و خاکي نصب پرداخته شده است. روش پيشنهادي در يک شرکت فني مهندسي به کار پياده سازي شده و نتايج و اهميت آن در اين مقاله نشان داده شده است.

انتخاب سيستم بهينه اجراي پروژه يکي از مهمترين تصميماتي است که در مراحل آغازين هر پروژه بايد اتخاذ گردد. در اين تحقيق يک مدل تصميم گيري چند معياره فازي جهت انتخاب سيستم بهينه اجراي پروژه ارايه مي گردد. مدل تصميم گيري چند معياره فازي پيشنهادي، اين قابليت منحصر به فرد را دارد که نظر تجميعي گروهي از متخصصين را در خصوص سيستم بهينه اجراي پروژه محاسبه نمايد. براي اين منظور نظرات گروهي از کارشناسان در خصوص روشهاي مختلف اجراي پروژه که به صورت امتيازات قطعي داده شده است، با استفاده از روش نوين پيشنهاد شده در اين تحقيق و بر مبناي توزيع احتمالاتي امتيازات، تجميع گرديده و به شکل اعداد فازي مثلثي ارايه مي گردد. با توجه به اينکه نظر هر کدام از عوامل تصميم گير با توجه به موقعيت و سمت سازماني آنها در پروژه از ارزش و اهميت متفاوتي برخوردار است، به مدل پيشنهادي، قابليت در نظر گرفتن وزن نسبي تصميم گيران نيز اضافه شده است. در انتها براي نشان دادن قابليتهاي مدل پيشنهادي در انتخاب سيستم بهينه اجراي پروژه، کاربرد آن بر روي يک پروژه نمونه واقعي که مربوط به توسعه يک ميدان نفتي مي باشد شرح داده مي شود.

پيچيدگي پروژه هاي ساختماني امروزي، ارزيابي گزينه هاي مختلف تجهيزات و انتخاب صحيح از بين آن ها را مشکل ساخته است. مديريت تجهيز به عنوان اولين اهرم مديريت پروژه، براي برنامه ريزي و اجراي پروژه مطابق با مطلوبيت هاي مورد نظر، بسيار حايز اهميت بوده و سازمان به پشتوانه آن مي تواند وظايف خود را به سهولت و بر اساس زمانبندي صحيح به انجام رساند. يکي از مهمترين بخشهاي مهندسي تجهيز، انتخاب ماشين آلات و تجهيزات مي باشد که يقينا اين انتخاب به شدت به روش اجراي پروژه وابسته مي باشد. هدف اين مقاله ارايه يک مدل انتخاب تجهيزات براي پروژه هاي ساختماني مي باشد، بطوريکه بر محدوديت هاي موجود در مطالعات گذشته فايق آمده و راه حل مناسبي براي اين مساله ارايه نمايد. در اينجا روشي سيستماتيک، بر اساس روش TOPSIS فازي سلسله مراتبي،براي تسهيل در تعيين روش اجراي پروژه و انتخاب صحيح تجهيزات و ماشين آلات، براي پيمانکار پروژه ارايه شده است. در پايان براي بررسي روند پيشنهادي، يک مثال کاربردي ارايه شده است که بوسيله مقايسه با نتايج حاصل از ادبيات موضوع، اعتبار سنجي گرديده است.

براي بسياري از شرکت، بويژه آنهايي که باقي ماندنشان در تجارت بستگي به نوآوري دارد، کليد پذيري مستمر در توانايي آنها در توسعه و پياده سازي محصولات و فرآيندهاي جديد، قرار دارد. براي اين سازمانها، توسعه و تحقيق جزئي جدانشدني از چهارچوب مديريت استراتژيک است. حتي شرکت هايي با مهارتهاي فني سرآمد نيز با محدوديت منابع و منابع مالي در دسترس مواجهند. بنابراين انتخاب مناسب پروژه هاي و تامين مالي آنها براي شرکت هايي که مي خواهند در عرصه تجارت باقي بمانند تصميمي حياتي است. از اين رو پرداختن به موضوعاتي که موجبات بهبودي تصميمات فوق را فراهم آورد ضروري به نظر مي رسد. در اين مقاله سعي شده است تا با بکارگيري تکنيک ANP در فرآيند انتخاب پروژه هايي با ريسک بهينه، ابزاري موثر براي تصميم گيري در اين زمينه فراهم گردد.

وجود ريسک در هر پروژه اي اجتناب ناپذير است. ريسک مي تواند قابل مديريت، قابل انتقال و يا قابل قبول باشد اما قابل چشم پوشي نيست زيرا پيامدهاي ريسک مستقيما زمان، هزينه و کيفيت مصوب پروژه را تحت تاثير قرار مي دهد و مي تواند باعث عدم اجراي درست و بموقع پروژه و زيان بيش از حد يکي از طرفين گردد. بنابراين مديريت ريسک ابزار مهمي براي مواجهه با ريسک هاي پروژه و شرط لازم براي دستيابي به اهداف پروژه ها مي باشد که داراي فازهاي مختلفي است. اولويت بندي ريسک ها، قسمت کليدي فاز ارزيابي و تحليل ريسک در فرايند مديريت ريسک پروژه است. در اين مقاله با استفاده از شاخص هاي کليدي ريسک در تکنيک FMEA (احتمال وقوع، احتمال تشخيص و شدت)، به اولويت بندي مهمترين عوامل ريسک پروژه اجراي فلر و باکس کالورت فازهاي 18&17 پارس

يکي از مهمترين عوامل زمينه ساز بروز تاخير در پروژه هاي پالايشگاهي، تاخير در فرايند مهندسي و تدارکات مي باشد که معمولا با توجه به درصد وزني بالاي اين مراحل، سبب بروز مشکلات بسيار در مراحل بعدي پروژه هم مي گردد. در اين تحقيق ضمن اهميت به اين بخش، دلايل بروز تاخيرات توسط روش MADM، مورد ارزيابي قرار گرفته و بدين طريق عوامل زمينه ساز تاخيرات، طبقه بندي خواهند شدMADM  يک روش تصميم گيري گروهي چند معياره است که از ساختار سلسله مراتبي و يا شبکه اي براي نمايش و حل مسايل تصميم گيري و بر مبناي تيوري فازي عمل مي کند و اولويت ها را بر اساس قضاوت خبرگان و متخصصان، در طول فرايند مشخص مي کند.