دانلود مقالات مربوط به صنعت نفت

 اين پروژه توزيع تراوايي در پهنه يك ميدان نفتي بنگستاني با استفاده از داده هاي چاه آزمايي طي دو مرحله بدست آمده است. مرحله اول بررسي زمين شناسي و شناخت خصوصيات مخزن و سپس تفسير كليه اطلاعات چاه آزمايي انجام شده در اين ميدان مي باشد. براي اين كار پس از كنار گذاشتن اطلاعات ناقص و غلط و گردآوري اطلاعات مربوط به خواص پي وي تي سيال مخزن و خواص پترو فيزيكي سنگ مخزن نهايتا هشت حلقه چاه در مخزن ايلام و 14 حلقه چاه در سروك با استفاده از نرم افزار پن سيستم تفسير شدند. در اين تفسيرها مدلهاي ديناميكي ممكن مخزن شبيه سازي شدند و اطلاعات مهمي از قبيل تراوايي - ضريب پوسته - فشار اوليه مخزن - طول شكاف - پارامترهاي مخزن شكافدار (w و l) - فاصله توليدي از مرز مخزن - آبده و گسل - نوع نيروي رانش بر مخزن و شعاع ريزش ثقلي چاه بدست آمد. مهمترين نتيجه اي كه از آناليز چاه آزمايي ميدان بصورت يكجا بدست آمد اينست كه مدل توليد مخزن، مخزن شكافدار است. مرحله دوم پروژه بدست آوردن توزيع تراوايي در مخزن با استفاده از نقاط معلوم (چاهها) از طريق نرم افزارجويز است. در مخزن ايلام بدليل تعداد كم داده هاي معلوم توزيع تراوايي غير ممكن است. در مخزن سروك تعداد داده هاي معلوم بيشتر از ايلام است كه با وجود اشكالات ولي با نهايت تلاش و كوشش توزيع تراوايي در مخزن انجام گرفت. از تطابق تراوايي و تخلخل مغزه هاي گرفته شده در چاه 14يك رابطه بين تراوايي و لگاريتم تخلخل بدست آمد. از تعميم اين رابطه براي كل پهنه مخرن تراوايي در چاههاي ديگر بدست آورده شد. سپس از تراوايي هاي بدست آمده در چاه ها بعنوان نقاط معلوم براي بدست آوردن توزيع تراوايي درپهنه مخزن استفاده گرديد كه مراحل انجام شده براي توريع تراوايي تفسير چاه آزمايي نيز تكرار شد. مقايسه توزيع تراوايي بدست آمده از مغزه با توزيع تراوايي تفسير چاه آزمايي نشان ميدهد. 1- توزيع تراوايي در پهنه مخزن حاصل از دو روش همديگر را تاييد نمي نمايند. 2- از اطلاعات مغزه ها جهت بدست آوردن توزيع خواص (تراوايي - تخلخل - درصد آب و …) در پهنه مخزن نمي توان استفاده نمود. 3- بدليل وجود اختلاف زياد تراوايي (مغزه و تفسير چاه آزمايي) در بعضي از نقاط مخزن مدل تركدار بودن مخزن را تاييد مي نمايد.

با توجه به اين كه در كارهاي اكتشافي و توليدي توصيف مفصل و كمي خصوصيات مخزن كه همه اطلاعات لرزه اي، پتروفيزيكي و زمين شناسي در دسترس را در برداشته باشد، مي تواند شديدا اقتصاد توسعه و ازدياد برداشت مخزن را بهبود ببخشد، همچنين درك خوب از مدل مخزن شامل توزيع پارامترهاي پتروفيزيكي از قبيل سنگ شناسي، تخلخل و اشباع شدگي مي تواند در تصميمات با ريسك هاي مالي زياد از قبيل حفاري مفيد باشد. لذا با تعيين خصوصيات مخزن، تشخيص ريسك ها و ساختن پيشگويي هاي صحيح از پارامترهاي مخزن مي توان از مخازن هيدروكربوري با تعداد چاههاي كمتر، حداكثر بهره برداري را بعمل آورد. نتيجه اين توصيف مخزن روي هم رفته كاهش هزينه هاي اكتشاف و توليد در كارهاي زير سطحي خواهد بود.
يكي از روشهاي بهينه توصيف مخزن، توصيف لرزه اي مخزن مي باشد و منظور از آن، ساختن يك مدل زمين شناسي با خواص توصيف شده بوسيله پارامترهاي پتروفيزيكي قابل اندازه گيري از داده هاي لرزه اي مثل زمانهاي سير و دامنه موج مي باشد. داشتن آگاهي بيشتر از اطلاعات نگارهاي چاهها، نتايج بدست آمده از نمونه هاي مغزه، نتايج آزمايشات توليد چاهها، اطلاعات فشار مخزن، اطلاعات زمين شناسي و ... در جهت ساختن يك مدل واقعي تر مفيد خواهد بود.

در مطالعات لرزه نگاري براي تعيين موقعيت هاي حفاري اهداف كوچك (تله هاي چينه اي) ويژگي هاي جزيي بيانگر تغييرات سنگ شناسي محسوب مي شود. در پردازش داده هاي لرزه اي تشخيص ناپايداري هاي جانبي موجك لرزه اي بوجود آمده در عمليات و ممانعت از ايجاد آن مي تواند در آشكار سازي جزييات سنگ شناسي موثر باشد. تشخيص اين ناپايداري مشكل بوده گاه با بهترين روش هاي كنترل كيفيت قادر به تشخيص آن نخواهيم بود. عمليات لرزه نگاري خشكي گاه با دو نوع چشمه انرژي انجام مي شود؛ پديده هاي موجود در عمليات دريايي نيز اختلاف هاي وابسته به مكان را در مشخصات چشمه انرژي بوجود خواهند آورد. هر گونه خطا حاصل از عمليات و ايجاد شده در پردازش موجب خواهد شد تا نتايج روش هاي كمي تفسير واقعي نبوده و مورد اعتماد نباشد.
عدم آشنايي با روش هاي تعيين موجك چشمه، اختلاف نظر موجود در مورد اساس مدل هماميخت و وجود روش هاي آماري استخراج موجك (كه غير واقعي گزارش نشده است) موجب گرديده تا در مورد اندازه گيري مستقيم موجك، گزارش هاي متمركز كمتر ديده مي شود.
اين مقاله سعي دارد، جايگاه دانستن موجك چشمه در پردازش و تاثير آن بر نتايج اكتشافات هيدروكربوري را هر چند بطور خلاصه بيان نمايد. بنابراين ابتدا مدل هماميخت، سپس علت هاي ايجاد ناپايداري موجك در داده هاي لرزه اي و چگونگي استفاده از موجك ثبت شده براي حل اين مشكل بحث خواهد شد.  

 يكي از تعيين كننده ترين پارامترهاي مشخصه هر كشوري وضعيت تكنولوژي در آن كشور مي باشد و بنابراين بر مسوولان فرض است كه با يك مطالعه جامع نيازمندي هاي خود را شناسايي و درپي رفع آن برآيند. در اين نوشتار سعي شده است در ابتدا مروري گذرا به تعاريف تكنولوژي، راه هاي كسب تكنولوژي، فرآيند انتقال تكنولوژي و عوامل موثر و مشكلات آن بشود و سپس با تحليل طرح مطالعاتي ازدياد برداشت زاگرس از ديدگاه انتقال تكنولوژي به عنوان يك مورد استثنايي براي فرايند انتقال تكنولوژي، نقاط ضعف و قوت آن بررسي و نهايتا با ارايه پيشنهادات، در پي آن باشد تا در برنامه هاي مشابه در آينده  مديران بتوانند بهتر و موثرتر براي فرآيند انتقال تكنولوژي تصميم گيري نمايند.

تشخيص و تعريف دقيق سيستم شكستگي ها در مخازن كربناته نقش مهمي در مطالعات مخازن و توسعه ميادين نفتي و گازي را دارد. لذا بررسي و مطالعه مغزه هاي بدست آمده از حفاري زماني كارايي خود را خواهد داشت كه مغزه ها قادر به نشان دادن موقعيت فضايي سيستم شكستگي ها باشند، از اين رو به روش هاي متعددي تلاش مي كنند كه مغزه ها را جهت يابي كنند. در اين مقاله فهرستي از تكنولوژي هاي موجود در صنعت نفت معرفي شده و نحوه عملي كاربرد يكي از ابزارهاي موردنياز براي جهت  يابي مغزه ها به همراه آخرين روش ارايه گرديده است. در كشور ما تاكنون هيچ گونه ابزار جهت بريدن مغزه هاي جهت دار بكار گرفته نشده، در صورتي كه هم اكنون ابزارهاي ويژه مغزه گيري جهت دار هم براي چاههاي عمودي و هم براي چاههاي جهت دار و افقي در دسترس مي باشد.

بيش از صد سال از حفر اولين چاه نفت در ايران مي گذرد و صنعت نفت كشور در طي سده اخير، فراز و نشيب هاي فراواني را طي كرده است. اما به اذعان تمامي صاحبنظران، هنوز ايران به جمع توسعه دهندگان تكنولوژيهاي صنعت نفت نپيوسته است. عليرغم دستاوردهاي حاصله در حوزه بهره برداري، تعمير و نگهداري و حتي مهندسي، سطح قابليتهاي تكنولوژيكي اين صنعت، هيچگاه در حد توانمنديهاي لازم براي توسعه و تجاري سازي تكنولوژيهاي جديد و كاربردي نبوده است. اهيمت اين موضوع زماني آشكار مي شود كه بدانيم برخي كشورها با گذشت كمتر از دو دهه از زمان ورودشان به عرصه اين صنعت، امروزه به عنوان صادر كننده تكنولوژيهاي نفتي به ديگر كشورهاي جهان شناخته مي شوند و درآمد آنها از محل فروش و انتقال تكنولوژي از درآمدهاي صادرات نفت خام بيشتر است.
از سوي ديگر، انجام پروژه هاي مختلف انتقال تکنولوژي، در عمل به افزايش سطح قابليتهاي تکنولوژيکي صنعت نفت کشور تا حد توانمنديهاي لازم براي توسعه تکنولوژي کمک نکرده است. لذا در اين مقاله مزاياي تركيب هوشمندانه تحقيقات با انتقال تكنولوژي بررسي شده و اين رويكرد بعنوان گزينه اي استراتژيك جهت توسعه تكنولوژي در صنعت نفت كشور پيشنهاد مي گردد. مروري بر دستاوردهاي ارزشمند پژوهشگاه صنعت نفت در پيروي از اين رويكرد، كارايي عملي روش پيشنهادي را در محيط كشور تاييد مي كند.

ارزيابي فرآيند يك انتقال تكنولوژي انجام يافته شامل بخش هاي مختلفي است نظير ارزيابي نحوه شناسايي تكنولوژي هاي موجود و انتخاب تكنولوژي مناسب، ارزيابي نحوه شناسايي عرضه كنندگان تكنولوژي مورد نظر و انتخاب مناسبترين آنها، ارزيابي نحوه اكتساب تكنولوژي و قرارداد منعقده بين عرضه كننده تكنولوژي و انتقال گيرنده و ... .
اين مقاله درصدد است تا فرآيند انتقال تكنولوژي مرکاپتان زدايی (DeMercaptanization Distillate=DMD) از شركت ونيوس (VNIIUS) به پژوهشگاه صنعت نفت را از ديدگاه مديريت تكنولوژي ارزيابي نمايد و ملاحظات مختلف اين فرآيند را به منظور كمك به ساير تصميم گيري هاي مرتبط با انتقال تكنولوژي مشخص نمايد. به همين منظور ابتدا مقدمه و سپس مديريت تكنولوژي و ضرورت توجه به آن در فرآيند انتقال تكنولوژي بصورتی خلاصه آورده مي شود. در ادامه ضرورت دستيابي به تكنولوژي DMD بيان گرديده، به معرفي تكنولوژي DMD، انتقال دهنده و انتقال گيرنده ‌‌آن پرداخته مي شود. پس از آن بر اساس الگوي سيستماتيك ارزيابي فرآيند انتقال تكنولوژي، به بررسي فرآيند انتقال اين تكنولوژي پرداخته، تلاش مي گردد نکات مختلف آن مطرح گردد. در آخر نيز با جمع بندي و نتيجه گيري از مباحث مطرح شده مقاله پايان مي يابد.

يکي از مهمترين تجهيزات موجود در واحدهاي پالايشگاهي و پتروشيميايي، برج تقطير است. به همين خاطر در بعضي مراجع از آن به عنوان قلب واحد ياد شده است. در افزايش ظرفيت واحدهاي شيميايي، برج هاي تقطير همواره جزو گلوگاه هاي اصلي محسوب مي شوند. روش متداول مورد استفاده براي بهينه سازي برج هاي سيني دار، تعويض سيني ها با سيني هاي ويژه و يا استفاده از آکنه به جاي سيني  است. اما روش جديدي که به تازگي ظهور نموده است، استفاده از شبيه سازهاي هيدروديناميکي مي باشد. براي اجتناب از وقوع پديده هاي نامطلوبي نظير انواع طغيان، اين برج  ها به گونه اي طراحي مي شوند که حداکثر در نقطه حدود 85 % طغيان کار کنند. بدين ترتيب همواره 15% از ظرفيت برج بدون استفاده باقي مي ماند. اما با استفاده از شبيه سازهاي هيدروديناميکي که قادر به شبيه سازي دقيق برج هاي تقطير مي باشند، مي توان با پيش بيني وقوع پديده هاي نامطلوب و با استفاده از يک الگوي کنترلي مناسب، ظرفيت عملياتي برج هاي تقطير را به بالاي 95% طغيان رساند. بدين ترتيب با صرف هزينه اندک، مي توان به عنوان نمونه ظرفيت يک برج پالايشگاهي را بيش از 10% افزايش داد. اين روش براي نخستين بار در سال 1997 توسط شرکت 2^nd point و با حمايت مالي سازمان انرژي ايالات متحده در مقياس نيمه صنعتي به اجرا درآمد. نتايج حاصله نشانگر کارآمدي روش در بهينه سازي برج هاي تقطير مي باشد. در اين مقاله ضمن معرفي مختصر شبيه سازهاي هيدروديناميکي و نحوه بهينه سازي برج هاي سيني دار به کمک آنها، راهکاري براي دستيابي به اين فن آوري ارايه شده است.

با توجه به ذخاير فراوان گاز طبيعي در ايران، استفاده از روشهاي مناسب بهره گيري از اين ثروت ملي حايز اهميت فراوان است. در شرايط فعلي انتقال گاز طبيعي توسط خط لوله مستلزم سرمايه گذاري سنگين مي باشد. از سوي ديگر با جدي شدن مشكلات زيست محيطي ناشي از استفاده از فرآورده هاي نفت خام، استانداردهاي سختي روي محتواي گوگرد اين فرآورده ها اعمال شده است كه اين امر مستلزم ايجاد تاسيسات پر هزينه در پالايشگاهها مي باشد. بر همين اساس موضوع تبديل گاز به فرآورده هاي مايع "GTL" در واقع مسير جديدي براي بهره گيري از گاز مي باشد. فرآورده هاي حاصل از فرآيند GTL به ويژه گازوئيل توليدي آن داراي خواص مناسبتري همچون نداشتن سولفور آروماتيك و همچنين درجه ستان بالا نسبت به گازوئيل عادي است.
از نقطه نظر مولفه هاي بازار، روند فزاينده تقاضا براي فرآورده هاي GTL شامل گازوئيل، نفت، گاز مايع (LPG) و گاز آرگون در داخل كشور با توجه به اهداف كلان پيش بيني شده در برنامه چهارم توسعه مبني بر توسعه مجتمع هاي پتروشيمي و ايجاد مجتمع هاي پتروشيمي جديد در طول برنامه چهارم و استفاده از اين فرآورده ها به عنوان خوراك صنايع پتروشيمي، بهتر بودن كيفيت محصولات توليدي از فرآيند GTL و در نتيجه بالا بودن قيمت اين فرآورده ها بين 1.5 تا 3 دلار نسبت به فرآورده هاي مشابه توليد شده در پالايشگاههاي كشور، سودآوري فرآورده هاي طرح GTL را توجيه مي نمايد.

در اين تحقيق، براي يك پالايشگاه بزرگ با ظرفيت 180.000 بشكه در روز، الگوي پالايشي جديدي در نظر گرفته شده است. در اين الگو، نفت خام بجاي مرحله تقطير ناگهاني كه در يك Flash Drum اتفاق مي افتد، از يك ستون تقطير كوچك با 7 مرحله عبور مي كند و بعد از گذر از اين مرحله وارد ستون تقطير مي گردد. براي اين الگو و الگوي سنتي پالايشگاه، پارامترهاي اصلي حاكم بر فرايند تقطير نفت خام، بطور همزمان با مرحله هدف گذاري بهينه شبكه مبدلهاي پيش گرم، توسط تكنولوژي پينچ، مورد مطالعه قرار گرفته است. استفاده از اين الگو، مزاياي زيادي از جمله كاهش قطر و فشار ستون اصلي و كاهش بار حرارتي كوره پيشگرم را به دنبال خواهد داشت. در ادامه، براي هر دو الگو، پس از آناليز پينچ در مرحله هدف گذاري، هزينه هاي صرفه جويي شده در بخش مبدلهاي حرارتي و هم در بخشهاي مهم فرايند كه دستخوش تغيير عمده قرار مي گيرند، برآورد شده است. در پايان، براي الگوي جديد، صرفه جويي به ميزان بيش از 1.000.000 دلار در سال، نشان داده شده است.

فرآيند معمول جي.تي.ال. فرآيندي غير مستقيم و دو مرحله اي است. در مرحله اول از واكنش گاز طبيعي با بخار آب و اكسيژن در راكتور اتوترمال ريفرمينگ، گاز سنتز 3 توليد مي شود. در مرحله دوم، گاز سنتز در واكنش فيشر - تروپش 4، در راكتوري به همين نام به محصول اوليه 5 تبديل شده، در ادامه با استفاده از روشهايي نظير تقطير و كراكينگ مي توان محصولات نهايي ارزشمندي مانند نفتا يا گازوئيل توليد كرد كه قابليت ذخيره سازي، انتقال و صادرات آن آسان بوده، از لحاظ مشخصات زيست محيطي و ساير مشخصات كاربردي جز ايده آل ترين سوختها محسوب مي گردند.
اين مركز (مجري طرح) بطور خصوصي و با حمايت مالي سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران طي چهار سال مراحل مختلف اين پروژه را به دست متخصصين خود، طراحي و با موفقيت اجرا نموده است:
دستگاه توليد اكسيژن مورد نياز به روش پي.اس.آ 6 طراحي، ساخته و با موفقيت استفاده شده است.
تمامي مراحل طراحي و ساخت راكتور توليد گاز سنتز و كاتاليست هاي مورد نياز آن در اين مركز انجام گرفته و با موفقيت آزمايش و راه اندازي شده است.
رآكتور فيشر - تروپش كه از فناوري پيشرفته اي برخوردار است، از مقياس آزمايشگاهي (لوله آزمايش)، تا مقياس پايلوت (يك بشكه در روز) به همراه كاتاليست هاي مورد نياز آن (كاتاليستهاي آهن و كبالت) در چند مرحله طراحي، ساخته و با موفقيت آزمايش و راه اندازي گرديده است.

تبديل پارافين هاي سبک به ايزومرهاي شاخه دار طي فرايندي موسوم به ايزومريزاسيون با هدف افزايش عدد اکتان و بهبود کيفيت بنزين، از جمله شيوه هاي نوين در جهت استفاده بهينه از مواد اوليه است. اين تکنولوژي شامل دو بخش کليدي فرايند و کاتاليست است.
امتياز دانش فني ايزومريزاسيون با بهره گيري از تجارب شرکت سود كمي آلمان هم اکنون در اختيار پژوهشگاه نفت بوده و تامين کاتاليست بر عهده طرف آلماني است.
هدف اين مقاله، توصيف تکنولوژي و دو جز اصلي آن، تعيين نوع همکاري تکنولوژيکي صورت گرفته، بررسي روند اجراي پروژه بر اساس شاخص هاي تعريف شده، تحليل مشکلات عمده از ديد دست اندرکاران پروژه بر سر راه انتقال موثر دانش فني و در کنار آن تعيين مزاياي پروژه در غالب هدف ها، محتوا، و قدرت چانه زني طرفين است.

بررسي روند همكاريهاي تكنولوژيك در صنعت نفت جهت خودكفايي در توليد اتيلن در كشور ما كه داراي ذخاير عظيم نفت و گاز مي باشد يكي از پايه هاي توسعه صنعتي كشور، صنايع وابسته به نفت مانند پتروشيمي مي باشد. براي رسيدن به خودكفايي در زمينه محصولات پتروشيمي (به ويژه توليد اتيلن) نيازمند تكنولوژي مناسب جهت توليد اين محصول مي باشيم.
با توجه به اين كه در روشهاي قبلي ماده اوليه توليد اتيلن نفتا بود كه نفتا ماده اوليه توليد بنزين نيز مي باشد و داراي جنبه صادراتي است از ا ين رو نياز به فرآيند جديدي با ماده اوليه ارزانتر و فراوانتر جهت توليد اتيلن احساس مي شد و سرانجام طي بررسي هاي انجام شده فرايند OCM انتخاب گرديد.
از آنجايي كه قسمتي از زير ساختهاي ايجاد و به كارگيري اين تكنولوژي در داخل موجود مي باشد براي دستيابي كامل به تكنولوژي و راه اندازي آن در مقياس صنعتي نيازمند همكاري تكنولوژيك با شركتهاي خارجي پيشرو در زمينه تكنولوژيهاي نفت و گاز مي باشيم.
هدف از اين مقاله بررسي روند همكاري تكنولوژيك در پروژه OCM ميان پژوهشگاه صنعت نفت و شركت زاپني JOGMEC براي توليد اتيلن است كه شامل بخشهاي زير است:
1- مقدمه
2- اهميت و ضرورت تكنولوژي OCM و فرآيند آن
3- زير سيستمهاي OCM
 -4مراحل توسعه طرح
5- نحوه همكاري، دستاوردهاي همكاري
6- نقاط مثبت، چالشهاي موجود
7- راهكارها