دانلود مقالات حمل و نقل ریلی

ابهامات سيستمها منشا بروز خطا بوده و خطا در سيستمهاي كنترلي مانند سيستمهاي كنترل ريلي از علل و عوامل حوادثي مانند تصادفات ريلي و يا خروج از خط مي باشد يكي از راهكار هاي رفع ابهامات استفاده از روشهاي رسمي بوده بطوريكه در بسياري از قراردادهاي توسعه نرم افزارهاي ايمني محور استفاده از روش مذكور در مجموعه الزامات قرار دادي گنجانده مي شود روش رسمي با استفاده از اثبات كننده هاي اتوماتيك، در زمينه توسعه نرم افزارهاي ايمني محور كه هزينه خطاي بالايي دارند بسيار مورد توجه مي باشد. در حوزه مهندسي راه آهن بكارگيري روش مذكور در كشورهاي پيشرفته بسيار متداول بوده و يك نمونه از چگونگي استفاده آن در اين تحقيق بررسي شده است. در بحث اينترلاكينگ ايستگاهها تعامل بين اجزاي مدلي پيچيده مي سازد كه فهم آن بسيار مشكل خواهد بود. از اين ديد بيان رسمي مشخصات با استفاده از روشي رسمي مانند روش رسمي B بسيار كارا مي باشد در اين مقاله سعي شده است يك نمونه از اينترلاكينگ متمركز ارايه شود كه اكثر فرايندها مانند رزرو نمودن مسير، قفل مسير، مسير شانت، مسير معكوس و مسير فراخوان را در برداشته باشد.

امروزه شناسايي مخاطرات تهديدكننده زيرسازي و روسازي جهت اجتناب از سوانح ريلي از اهداف اصلي مديران و تصميم گيرندگان شبكه ريلي كشور ميباشد براي رسيدن به اين هدف استفاده از روشهاي غيرمخرب با توجه به ويژگي ها و كاربردهاي وسيع آن در راه آهن مي تواند گام مهمي در افزايش ايمني خطوط ريلي محسوب مي گردد. در مقاله حاضر رادار نفوذ كننده به زمين بعنوان يك روش كارا و مقرون به صرفه به تفصيل مورد بحث قرار گرفته است بعنوان نمونه معرفي كاربرد اين روش در شناسايي مناطق پرخطر و نحوه مديريت بر معايب زيرسازي و روسازي راه آهن از جمله مباحث ارايه شده در اين مجموع است.

مجموعه سوزن و ماشين سوزن به لحاظ وظيفه عملكردي و تبعات خطرناك آن در صورت خرابي، از مهمترين و حساسترين زيربخشها و عناصر سيستم ريلي محسوب مي شوند. در اين مقاله ضمن بررسي اهميت سيستم مزبور، به روشهايي كه مي تواند در تشخيص و شناسايي خطاها و خرابي هاي سيستم مزبور مورد استفاده قرار گيرند پرداخته شده است. ضمن مروري كلي بر روشهاي قابل استفاده در تشخيص و شناسايي خطا و ارايه آمارهاي مرتبط با سوانح مربوط به سوزن و نرخ خرابي هاي اجزاي سوزن، روش FTA برروي ماشين سوزن B700K كه بطور گسترده در راه آهن ايران مورد استفاده قرار مي گيرد انجام پذيرفته و نتايج حاصل از آن تشريح گرديده است.

وجود خيابان ها و جاده ها براي راحتي و آسايش تمام جوامع بشري بسيار حياتي بوده و وجود هرگونه نقص و ضعفي دراين سيستم بطور قابل توجهي باعث كاهش بازدهي و ايجاد خسارات جدي اقتصادي مي گردد. در واقع موضوع تصادفات جاده اي يكي از بزرگترين موانع موجود در رشد و توسعه صنعت حمل و نقل در هر كشوري محسوب مي گردد و شناسايي صحيح نقاط حادثه خيز و رفع و اصلاح سانحه خيزي در اين نقاط از اولويت هاي مسوولين راه در جهت تامين ايمني در جاده ها است كه لازم است اين كار به صورت علمي و مبتني بر اصول پذيرفته شده جهاني و متناسب با اقليم و شرايط كشور صورت گرفته تا در نهايت نتيجه مطلوب، حاصل گردد. در اين مقاله ابتدا به معرفي انواع تصادف و عوامل موثر در وقوع آنها پرداخته شده و سپس با تعريف كردن نقاط حادثه خيز در ا دامه به وسيله روشهاي HAL آيين نامه آشتو و بر اساس ضوابط و دستورالعملهاي موجود، اين نقاط را شناسايي و بر اساس روشهاي مذكور و آيين نامه هاي مربوط به بحث در مورد اصلاح اين نقاط پرداخته مي شود. در نهايت با نتيجه گيري كلي، پيشنهاداتي جهت ارتقاي ايمني در جاده هاي كشور ارايه مي گردد.

مفهوم ارزيابي مشاركتي با استفاده از تعريف مشاركت در زمانهاي مختلف از فرايند برنامه به ارزيابي پروژه در مفاهيم متعدد در جهت دستيابي به اهداف مفهوم ارزيابي مي پردازد. اين مفهوم جديد با وارد شدن به تكنيكهاي مختلف در جهت بالا بردن درستي عمل و نياز به شهروندان كمك شاياني در جهت كمك كردن خطاهاي احتمالي است در عين حال ارزيابي مشاركتي روشي نو و در جهت وارد شدن به تكنيكهاي ارزيابي كه مي تواند ارزيابي را در جهت تحقق ارزيابي صحيح رهنمون سازد. لذا استفاده از مفهوم مشاركت در روشهاي مختلف ارزيابي به عنوان نمودي عيني بهره گيري از فرصت ها، امكانات و پتانسيل هاي منطقه اي يا فرامنطقه اي مطرح است در اين مقاله نيز با توجه به اهميت و گسترش روزافزون مفهوم مشاركت و بالاخص ارزيابي مشاركتي و مدنظر قرار دادن نقش و جايگاه آن در برنامه ريزي منطقه اي (به عنوان مفهومي كلان با خواستگاههاي مختلف) و با استفاده از نظر مردم ساكن در مناطق - در مفهوم مشاركت - به راهكاري براي عملي شدن برنامه ريزي پويا و سيستماتيك در بستر منطقه با هدف كاهش تصادفات جاده اي بالاخص براي ساكنان هسته هاي زيستي با بهره گيري از روشهاي گونان مشاركت پرداخته شده است.

تصادفات جاده اي به عنوان يكي از اصلي ترين عوامل مرگ و مير در جوامع انساني، پيامدهاي ناگوار اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي را به همراه دارد. در بروز تصادفات جاده اي، عوامل متعددي از جمله انسان، وسيله نقليه و شرايط محيطي تاثيرگذارند. شرايط محيطي نيز وابسته به وضعيت جوي و رخدادهاي طبيعي است كه وقوع آنها علاوه بر خسارات فراوان جاني و مالي، اختلال در شبكه حمل و نقل و كاهش كارايي آن را در پي دارد. حمل و نقل زميني به دليل گستردگي آن و عبور از مناطق با ويژگي هاي متفاوت آب و هوايي و مستعد وقوع حوادث طبيعي، در معرض بيشترين آسيب هاي ناشي از بروز اين حوادث قرار دارد. زلزله، سيل، توفان، زمين لغزش، ريزش كوه، سقوط بهمن، سرما و يخبندان، كولاك و بوران برف مه، بادهاي شديد و گردو خاك، مي توانند در ايمني جاده ها اثر گذاشته و باعث افزايش تصادفات جاده اي شوند. در اين پژوهش به منظور تعيين نقش اين حوادث در افزايش تصادفات جاده اي، نحوه تاثيرگذاري انواع حوادث طبيعي بر عملكرد شبكه حمل و نقل جاده اي مورد بررسي قرار گرفته است.

از آنجا كه برآورد تعداد تصادفات از اهميت خاصي در برنامه ريزي عملياتي دستگاه هاي مسوول در ايمني حمل و نقل برخوردار است استفاده از مدلهاي تخمين در برآورد تصادفات در حوزه حمل و نقل درون شهري و برون شهري، به دليل افزايش سالانه مرگ و مير ناشي از حوادث ترافيكي در کشورهاي د رحال توسعه در سالهاي اخير مرسوم شده است با وجود اين كشور ما به علت عدم دسترسي به آمار تصادفات در سطح كشور تحقيقاتي كه در اين زمينه انجام شده است كافي و رضايت بخش نمي باشد با توجه به متفاوت بودن شرايط مربوط به رانندگان، وسايل نقليه، جاده و محيط در كشورهاي مختلف لازم است كه در كشور ما نيز براي انواع و اقسام راههاي موجود در كشور مدلهاي پيش بيني تصادفات توسعه داد شود تا نقش عوامل مختلف در بروز تصادفات مشخص شده و راهكارهاي مناسب براي كاهش اين تصادفات ارايه شود در اين تحقيق سعي شده تا مدلهاي پيش بيني تصادفات كه با استفاده از تكنيك هاي مختلف رياضي و آماري در سطح دنيا مورد استفاده قرار گرفته شده معرفي و مزايا و معايب اين مدلها در تخمين تصادفات با يكديگر مقايسه شود بر اين اساس تكنيكهاي مختلف آناليز تعداد تصادفات به دو گروه شامل روش آماري مانند رگرسيون خطي، رگرسيون لگاريتم طبيعي و رگرسيون لگاريتم خطي و روشهاي فراابتكاري بر اساس مدل شبكه هاي عصبي طبقه بندي شده و پس از شرح اين مدلها مقايسه اي بين مدلهاي مختلف صورت گرفته و مدل مناسب تر براي آناليز تعداد تصادفات معرفي شده است.

در ايران بر اساس آمار و اطلاعات موجود (1385) از 400 هزار مورد تصادف، حدود 27700 مورد آن منجر به فوت بوده كه متاسفانه طبق پيش بيني ها اين رقم طي ساليان اخير با كمي فراز و نشيب همچنان جريان داشته است. اين مساله دلايل خاص خود را داشته و بسته به عوامل فرهنگي و اجتماعي، آموزشي، محيطي، شهرسازي، فني و تكنولوژيكي، ترافيكي و غيره قابل توجيه است. بي ترديد يكي از اين عوامل به الگوي طراحي مسير و سازمان فضايي و سيستم محله بندي مجتمع هاي زيستي بر مي گردد. واقعيت اين است كه در بيشتر شهرهاي كشور به عنصر شبكه ارتباطي عمدتا با هدف كارايي ترافيك سواره نگريسته مي شود. دست اندركاران امور ترافيك و حمل و نقل خيابانهايي احداث مي كنند كه وسايط نقليه موتوري در آنها بتوانند به سرعت از يك نقطه به نقطه ديگر جابجا شوند. آنها معمولا علايق و مشكلات ايمني افراد ساكن در شهرها و محلات مسكوني را در نظر نمي گيرند و بدين ترتيب باعث افزايش سرعت ترافيك مي شوند.

به طور كلي، ايمني راه در سيستم «انسان - وسيله نقليه - راه و محيط آن» بررسي مي شود شناخت تعامل اين سه جزء پايه اي است براي تشريح علت و اثر عواملي كه منجر به تصادفات مي گردند لذا در همين راستا تحقيقات فراواني در زمينه نقش پارامترهاي طرح هندسي و عامل انساني بر ميزان تصادفات انجام شده است در اصل طراحي نامناسب راه در تعامل با رانندگي حادثه ساز، سبب تصادفات مي شود. دراين تحقيق با استفاده از نرم افزار (IHSDM) و معرفي مدل پيش بيني تصادفات، نقش پارامترهاي طرح هندسي و عامل انساني مورد بررسي قرار گرفته است براي اين منظور از مطالعه موردي محور كرج - چالوس به عنوان يكي از محورهاي پرحادثه كشور استفاده شده است. پس از برداشت اطلاعات طرح هندسي مسير مانند (شعاع و طول قوسها، عرض راه و شانه، شيب طولي و عرضي و ريسك خطرپذيري شانه راه، تراكم راههاي دسترسي و ...) راه مدل و ميزان تصادفات پيش بيني مي شود. بررسي نشان ميدهد درصدي از اين اختلاف به خاطر شرايط ديگري از طرح هندسي (كه در مدل ديده نشده است) تفاوت آب و هوا و غيره مي باشد. اما با بررسي نوع تصادفات و نوع تخلفات رانندگي در اين محور، اين واقعيت تلخ قابل درك است كه سهم زيادي از تصادفات جاده اي كشور ناشي از رانندگي پرخطر رانندگان ماست.

در طول ساليان بسياري، در اكثر سازمان ها و شركت ها، تمامي تمركز مديريت بر فعاليتهاي توليدي انجام شده و به موضوع نگهداري و تعميرات (نت) به چشم يك سربار و مزاحم نگريسته شده است. و اين نگرش، باعث شده كه فعاليتهاي نت ناديده گرفته شود، اما در سالهاي اخير، سياست هاي سازماني و نيازمنديهاي كسب و كار باعث شده تا مديران توجه بيشتري را به نگهداري و تعميرات پيدا كنند يكي از دلايل اصلي اين توجه، آن است كه هزينه هاي نگهداري و تعميرات در سازمان ها به صورت يكي از هزينه هاي اصلي تبديل شده است. فراواني بسيار زياد هزينه هاي بخش نگهداري و تعميرات در كارخانجات اين توان بالقوه را بر مديريت ايجاد كرده است كه بتوان با توجه كردن به مقوله نت، جلوي بسياري از اين هزينه ها را بگيرد. با استقرار روشهايي كه در اين مقاله توضيح داده شده ميتوان هزينه هاي نگهداري و تعميرات را كاهش داد. با تركيب مناسب برنامه هاي فهرست شده زير، در بخش نگهداري و تعميرات در ميان مدت و کلان مدت بسيار زيادي نصيب سازمان خواهد شد. تجارب سازما نها نشان داده است كه با اجراي روشهاي مناسب نگهداري و تعميرات و توجه كردن به تجارب ارزنده نت سازمانها، كاهش هزينه ها تا ميزان ٢٠ تا ٣٠ درصد اتفاق مي افتد. مديران نگهداري و تعميرات صنايع با بكارگيري تركيبي مناسبي از روشهاي ذيل، موفق شده اند كه كنترل بيشتر و موثرتري بر عملكرد سازمان داشته باشند و به موفقيت واقعي دست يابند.

افزايش هزينه تعويض تجهيزات، افراد و سازمانها را وادار به افزايش عمر مفيد سيستمها كرده است. خطوط لوله با گذشت زمان رو به خرابي مي گذارند. از اين رو كاربر بايد قادر به ارزيابي خرابي باشد و از عدم وقوع شكست در خط لوله اطمينان يابد. پيش بيني عمر باقيمانده خطوط لوله متاثر از خوردگي علاوه بر اينكه از طريق بازرسي و تعميرات به موقع به افزايش عمر خطوط لوله كمك مي كند، با پيشگيري از نشتي از بروز صدمات مالي و جاني نيز جلوگيري بعمل مي آورد. در ضمن در صورت اطلاع از زمان وقوع شکست خط لوله، با انجام تعميرات برنامه ريزي شده مي توان از توقف ناخواسته واحدهاي توليدي جلوگيري کرد و به افزايش بهره وري کمک نمود. در زمينه پيش بيني استحکام باقيمانده خطوط لوله مطالعات بسياري بر اساس روشهاي قطعي و احتمالي انجام شده است. روشهاي قطعي از پيش بيني زمان شکست ناتوان هستند و روشهاي احتمالي نيز بديل پيچيدگي با استقبال كاربران مواجه نشده اند. در اين مقاله از روش استدلال مبتني بر مورد (CBR) که روش نسبتا جديدي در هوش مصنوعي (AI) مي باشد، براي پيش بيني عمر باقيمانده خطوط لوله دچار خوردگي استفاده شده است. داده هاي مورد استفاده در تحقيق از اطلاعات مربوط به ضخامت سن جي خطوط لوله در شرکت پتروشيمي اراک جمع آوري شده است. بر اساس روش استدلال مبتني بر مورد، مدلي براي پيش بيني عمر باقيمانده ارايه شده است. نتايج آزمايش مدل، موفقيت آن را در 80% مواقع نشان مي دهد.

مطالعه و بررسي تجربيات بدست آمده از عملياتهاي مختلف بر روي قسمتهاي آسيب ديده در پستهاي با عايق گازي (GIS) و تدوين و طبقه بندي آنها از اهداف بسيار مهم مي باشد. اين تجربيات و بكارگيري آن در مشكلات آينده، جنبه هاي اقتصادي و اجتماعي اين تكنولوژي مدرن را شديدا تحت تاثير قرار خواهد داد.
كاهش زمان عيب يابي، كاهش هزينه هاي تعميراتي و كاهش زمان تعميرات اساسي به كمك مهارتهاي فردي كسب شده و تجربه كلاسيك از جمله امتيازات بدست آمده در طول ساليان گذشته مي باشد. بحث اين مقاله در رابطه با بررسي پستهاي GIS و مقايسه آن با پستهاي AIS خواهد بود.

در روش هاي نوين توليد، مديريت ها جهت بازسازي سيستم هاي سازمان، بهبود مستمر فرآيندها و توانمند كردن سازمان براي رقابت با بازارهاي پويا متوجه برنامه هاي مديريت كيفيت (Quality Management=QM) برنامه هاي، نظام به هنگام،(Just–in–Time=JIT) برنامه هاي مشاركت كاركنان(Total Employee Involvement=TEI) (نگهداري و تعميرات بهر ه ور فراگير،(Total Productive Maintenace=TPM) و ... شده اند. وجه تمايز اساسي TPM با ديگر روندهايي كه به نوعي با امر نگهداري و تعميرات ارتباط دارند، اين است كه همواره در TPM نگهداري و تعميرات بهره ور فراگير، خود را روندي دايمي به حساب مي آورد، به عبارت ديگر حركتهاي جهت بهبود و جايگزين شدن آنها با حركتهاي كارآمدتري درحال تغيير است. يكي از ويژگيهاي شناسايي TPM كه در اين مقاله مورد بحث و بررسي قرار خواهد گرفت مشاركت كاركنان از طريق فعاليت گروه هاي كوچك كاري ميباشد. در اين مقاله ابتدا مشخصات گرو هها و دواير PM پس از آن، رهنمودهاي معيني كه مي تواند باعث مشاركت موثر، در گروه هاي كوچك شود بررسي مي گردد. اين رهنمودها همچنين اصول مشاركت را فرامي خواند. در اين زمينه، هم چنين نقش مديريت در ترويج TPM و توسعه فعاليت گرو ههاي كوچك كاري در يك سازمان و ارزيابي پيشرفت گروههايPM بررسي ميگردد.

به طور كلي، اهداف كلان TPM از كار افتادگ يهاي صفر و عيوب صفر ميباشد. علاوه بر كمينه كردن ضايعات ناشي از «نت» ناكافي تجهيزات و كيفيت فرآورده ضعيف، كمينه كردن ضايعات ناشي از آماده سازي و تنظيم، حركت بدون توليد و توقف هاي كوتاه مدت تجهيزات، بهره برداري در سرعت هاي كاهش يافته، يا در نرخ هاي توليد كم تر و بازدهي كم تر در را ه اندازي و يا راه انداختن مجدد تجهيزات نيز شامل شده است. كمينه كردن ضايعات كل كه جمع كل شش ضايعه بزرگ است، بيشينه كردن بهره وري، يا ارزش افزوده، يا استفاده كردن از تجهيزات را مطمئن مي سازد.
در اين مقاله انواع ضايعات كليدي در TPM (تحت عنوان شش ضايعه بزرگ)، تجزيه و تحليل شكست و فعاليتهاي لازم براي بهره برداري بهينه و نگهداري تجهيزات مورد بررسي قرار مي گيرد.

در اين تحقيق روش جديدي براي برنامه ريزي بهينه سيستمهاي نگهداري و تعميرات (نت) پيشگيرانه، با لحاظ كردن محدوديتهاي اينگونه سيستمها و با استفاده از يك تابع هدف چندمنظوره، طراحي و ارايه شده است. در مدل پيشنهادي، هدف تامين حداقل سطح قابليت اطمينان سيستم در طي دوره برنامه ريزي، با توجه به منابع دردسترس و با حداقل مجموع هزينه هاي نت، هزينه هاي مربوط به خرابيهاي اتفاقي و هزينه ناشي از خواب سيستم مي باشد. بمنظور افزايش سرعت محاسباتي، از الگوريتم تبريد تدريجي (Simulated Annealing) در حل مدل پيشنهادي استفاده گرديده است. كارايي اين روش، در قالب حل مساله برنامه بهينه نگهداري و تعميرات براي سيستمي شامل ۱۰ ايستگاه (جزء) نشان داده شده است.