دانلود مقالات مربوط به جامعه ایمن شهر تهران

در عصر حاضر با پيشرفت هاي چشمگير در امر بهداشت و پيشگيري از بيماري هاي عفوني و غير عفوني و فراهم شدن وسايل آسايش و رفاه و كاهش ميزان مرگ و مير ناشي از بيماري ها حوادث يكي از علل عمده مرگ و مير و معلوليت بوده و پس از بيماري هاي قلب و عروق و سرطان در رتبه سوم قرار دارد. سوانح ناشي از كار يكي از انواع مهم حوادث است كه سالانه زيان هاي جاني و مالي فراواني به كشور تحميل مي كند. به دليل اهميت يشگيري از سوانح حين كار در اين طرح آگاهي نگرش و عملكرد شاغلين صنعت چوب شرق تهران در زمينه پيشگيري از سوانح مورد بررسي قرار گرفت .بوده و بررسي روي 100 نفر از شاغلين صنعت چوب شرق تهران انجام گرفته است.
روش كار: اين مطالعه از نوع cross-sectional بوده و بررسي روي 100 نفر از شاغلين صنعت چوب شرق تهران انجام گرفته است. پس از تهيه چک ليست اوليه پيرامون وضعيت دموگرافيک از عوامل زيان آور محيط کار و عملکرد شاغلين از طريق مصاحبه و مشاهده مورد ارزيابي قرار گرفت و در پايان اطلاعات از طريق نرم افزار spss مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: از نظر سني ميانگين سني 28.94 سال بوده و ميانگين سابقه کار شاغلين 11.06 سال بود. ميانگين نمره آگاهي، عملکرد و بهسازي به ترتيب 8.9 از 3.23-24 از 24 و 11.57 از 24 بدست آمد. آمار تحليلي نشان داد که بين تحصيلات، نگرش و آگاهي رابطه معنادار وجود دارد و با افزايش سابقه کار شانس بروز حادثه افزايش مي يابد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي بدست آمده در اين پژوهش و مطالعات مشابه مداخله سيستم هاي بهداشتي در امر پيشگيري از سوانح با آموزش و نظارت بيشتر امري ضروري است

مقدمه:در محيط هاي كاري كاركنان خدمات بهداشتي-درماني وجود خطرات شغلي نظير خطرات شيميايي، رواني، اجتماعي، فيزيكي و بيولوژيكي آسيب هاي جدي را به كاركنان وارد كرده و مشكلات فراواني را براي آنان بوجود مي آورد. ارزيابي نگرش ايمني كاركنان و اجراي آموزش هاي ايمني مدون مي تواند به عنوان يكي از مراحل كنترل مديريتي، در راستاي كاهش حوادث، اعمال ناايمن و خطاهاي انساني و نيز اثر بخشي در هزينه ها به كار رود. لذا پژوهش حاضر در راستاي بررسي نگرش ايمني كاركنان اتاق عمل شاغل در بيمارستانهاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي قزوين در سال 1388 اجرا گرديد.
روش كار: در اين مطالعه براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه اي شامل سه قسمت استفاده شد. قسمت اول مربوط به مشخصات دموگرافيك، قسمت دوم مربوط به موقعيت شغلي و قسمت سوم مربوط به پرسشنامه نگرش ايمني شامل 52 سوال استفاده شد. تمامي پرسنل شاغل در اتاق عمل بيمارستانهاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي قزوين كه شامل 60 نفر بودند به عنوان حجم نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند.
يافته ها: در مورد نگرش افراد نسبت به ايمني، 20 درصد نگرش مطلوب، 67 درصد نگرش متوسط، 11.5 درصد نگرش پاييني نسبت به ايمني داشتند. بين سن و نگرش ايمني و نيز تحصيلات و نگرش ايمني رابطه معني داري مشاهده نشد. يافته هاي اين تحقيق نشان داد بين جنسيت و نگرش نسبت به ايمني ارتباط معني داري وجود ندارد.
نتيجه گيري: به منظور ارتقا سطح نگرش ايمني كاركنان به ايمني لازم است با اجراي تدابير مديريتي آگاهي و پيرو آن نگرش ايمني افراد را بهبود داده و زمينه هاي بروز رفتارهاي ناايمن كاهش داد. لذا افزايش آگاهي پرسنل (مديريت دانش ايمني)، بهبود نظام انگيزشي (تشويق و تنبيه)، مديريت مشاركت ايمني كاركنان، ايجاد توازن و تعادل در كار و زمان (زمان سنجي مجدد) و ريشه يابي علل تعارضات مي تواند به عنوان پيشنهاداتي جهت نيل به اين هدف مطرح گردد

سابقه و هدف: محيط كار، محل دوم زندگي افراد بوده و حداقل يك سوم عمر افراد در آن سپري مي شود. در سال هاي اخير صنايع توليد فلزات اساسي رشد سريعي داشته و با پيشرفت روزافزون آن، كنترل حوادث به منظور حفظ نيروي انساني به عنوان يكي از عناصر توسعه پايدار از اهميت ويژه اي برخوردار بوده و در اين ميان صنايع ريخته گري به عنوان يكي از صنايع مادر كمتر مورد توجه قرار گرفته اند. در مقاله حاضر سعي شده، به شناسايي و ارزيابي ريسك قبل از رخداد حوادث، در يك صنعت ريخته گري پرداخته شود.
مواد و روش ها: مطالعه كيفي حاضر براي ارزيابي ريسك در يك صنعت ريخته گري در شهر صنعتي البرز قزوين اجرا ش د. در اين با استفاده از تکنيک ETBA، ريسک هاي بالقوه خطرناک شناسايي و با استاندارد MIL-STD-882B به صورت کيفي ارزيابي شدند. داده ها به روش مشاهده، مصاحبه با متخصصان فرآيند، استفاده از نظرات كارشناسان توليد در حين بازديد از محيط كار، بررسي اسناد، دستورالعمل هاي كاري، مدارك فني دستگاه ها، اسناد عملياتي و چيدمان تجهيزات، مدارك واحد نگهداري و تعميرات، برگه هاي حوادث و پرونده هاي پزشکي کارگران جمع آوري و برگه هاي ETBA تکميل شد.
يافته ها: در مجموع 154 ريسك شناسايي شد كه چهل ريسك غيرقابل قبول، 68 مورد نامطلوب و 46 مورد قابل قبول با تجديد نظر بودند. كارگاه ريخته گري با 74 مورد ريسك، داراي بيشترين ريسك شناسايي شده بود. 109 مورد از خطرات شناسايي شده در محدوده ريسك هاي غيرقابل قبول و نامطلوب بودند. انرژي هاي پتانسيل و گرما به ترتيب با 51 و 38 مورد ريسك شناسايي شده، بيشترين انرژي هاي مخاطره آميز بودند.
نتيجه گيري: اين تحقيق اجراي اقداماتي نظير آموزش ايمني، آموزش حرفه اي، سيستم نظارت بازرسي، مديريت ايمني پيمانكاران، مديريت سيستم تعميرات و نگهداري پيش گيرانه و تشكيل تيم مميزي ايمني را در شناسايي و كنترل ريسك هاي شناسايي شده موثر مي داند

طراحي مداخلات اثربخش براي اصلاح رفتارهاي خطرناك رانندگي در استفاده كنندگان از جاده ها و خيابان ها، به ويژه رانندگان وسايل نقليه بدون اطلاع از وضعيت نگرش و رفتارهاي آن ها امكان پذير نيست. با تعيين وضعيت نگرش و رفتاري رانندگان، دسته بندي دقيق تري براي شناسايي گروه مخاطب اختصاصي برنامه ها و نيز تهيه مواد و مداخلات مناسب براي آن ها عملي خواهد بود.
روش كار: اين مطالعه مقطعي توصيفي-تحليلي در ارديبهشت سال 1387 و با استفاده از پرسش نامه سنجش نگرش و رفتارهاي خود گزارشي و بررسي فهرست مشاهده رفتارهاي خطرناك رانندگي انجام شد. با انتخاب هدفمند دو منطقه 6 و 4 شهر تهران كه بر اساس آمار پليس راهنمايي و رانندگي در سال قبل، بيشترين ميزان تصادفات رانندگي در بين خودروهاي سواري كرايه را به خود اختصاص داده بودند، داده هاي مربوط به رانندگان تاكسي خطي منتخب اين دو منطقه جمع آوري شد.
يافته ها: تحليل نتايج حاصل از پرسش نامه ها و بررسي فهرست ها نشان داد كه نگرش رانند گان در دو منطقه انتخاب شده وضعيت مطلوبي دارد و بيشتر رانندگان تاكسي دو منطقه گزارش كردند كه هميشه يا بيشتر اوقات رفتارهاي خطرناك رانندگي را انجام نمي دهند نگرش مثبت نسبت به ترك رفتارهاي خطرناك، در رانندگان تاكسي تنها با سابقه رانندگي آنان رابطه معني دار داشت و بين رفتار خود گزارشي اين رانندگان و تحصيلات آنها نيز رابطه معني دار معكوس مشاهده شد. نوع رفتارهاي خطرناك رانندگي مشاهده شده رانندگان در زمانهاي مختلف روز متفاوت بود و سه رفتار خطرناك استفاده از تلفن همراه در زمان رانندگي، رعايت نكردن فاصله مناسب با خودرو جلويي و رانندگي نكردن بين خطوط شايع تر از ساير رفتارها مشاهده شد.
نتيجه گيري: اين مطالعه لزوم توجه به انتخاب گروه مخاطب اختصاصي براي برنامه هاي اصلاح رفتارهاي خطرناك رانندگي بر اساس سابقه رانندگي، تحصيلات و رفتار خطرناك رانندگي شايع را نشان مي دهد

مقدمه: يكي از بالاترين ميزانهاي مرگ و مير ناشي از تصادفات رانندگي در جهان متعلق به ايران است. در ساليان اخير استفاده از بسيج هاي اطلاع رساني آموزشي با كمك رسانه هاي جمعي براي كاهش رفتارهاي خطرناك رانندگي همواره مورد توجه متخصصين بخش سلامت بوده است. بررسي بسيج هاي اطلاع رساني آموزشي در زمينه پيشگيري از بروز حوادث ترافيكي در جوامع مختلف مي تواند ما را در انتخاب راهكاري مناسب براي برخورد با اين مشكل عمده سلامت در كشور كمك نمايد.
روش کار: در اين مطالعه، با جستجو در دو بانک اطلاعاتي الکترونيکي معتبر PubMed و EBSCO و با استفاده از کلمات کليدي مرتبط و نيز بررسي فهرست منابع و جستجوي مقالات نويسندگان كارشناس در اين زمينه، مقالاتي انتخاب و تحليل شد كه به بررسي نتايج اجراي بسيج هاي اطلاع رساني آموزشي در پيشگيري از تصادفات رانندگي در رانندگان، سرنشينان خودروها، موتورسيكلت سواران، دوچرخه سواران و عابرين پياده پرداخته اند.
يافته ها: بررسي جمعيت هدف، نوع مداخله، نحوه مقايسه و نتايج در 11 مقاله نهايي، نشان از اثربخشي برنامه هاي بسيج هاي رسان هاي آموزشي اطلاع رساني در كاهش ميزان تصادفات منجر به فوت، كاهش ميزان تصادفات مرتبط با الكل، افزايش خود گزارشي ميزان استفاده از وسايل محافظتي به ويژه صندلي نگهدارنده كودك و تغييرات معني دار در نگرش و باور مرتبط با سرعت بالا داشت.
نتيجه گيري: طراحي و اجراي درست بسيج هاي اطلاع رساني آموزشي مي تواند منجر به دستيابي كم هزينه تر به گروه بزرگتري از مخاطبين پيام هاي آموزشي شود. موفقيت چنين برنامه هايي نياز به همراهي برنامه هاي مكمل مدرسه محور و جامعه محور دارد. حضور متخصصين آموزش سلامت در كنار اصحاب رسانه در فرآيند طراحي برنامه ها، كارايي و اثربخشي اين اقدامات را افزايش مي دهد

كاراته از محبوب ترين ورزش هاي رزمي در كشور محسوب مي شود. با توجه به سطح بالاي برخورد در اين رشته ورزشي، توجه به شيوع و توزيع آسيب هاي آن از اهميت زيادي برخوردار است. با اين حال اكثر افراد جامعه ورزش كاراته را ورزشي خشن و پر آسيب مي پندارند. لذا در اين مطالعه ما با بررسي ميزان شيوع، شدت و نوع آسيب ها در سه تحقيق مختلف ميزان ايمني ورزش كاراته را مقايسه و بررسي خواهيم كرد.
روش تحقيق :تحقيق حاضر، تحقيقي توصيفي-پيمايشي است كه در آن شيوع، شدت و نوع آسيب هاي رخ داده در كاراته كاهاي شهر اصفهان، كاراته كاهاي حرفه اي شركت كننده در نهمين دوره مسابقات جام بين المللي وحدت و دوستي و كاراته كاهاي شركت كننده در مسابقات انتخابي تيم ملي مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفته است. جامعه آماري در اين تحقيق را كليه كاراته كاهاي مرد (480 نفر) حاضر در مسابقات مذكور تشكيل داده اند. در تحقيق كاراته كاهاي شهر اصفهان آسيب هاي اتفاق افتاده در حين مسابقه و حين تمرين به صورت گذشته نگر در طي دو سال گذشته و از طريق مصاحبه ثبت شده است. اما در دو تحقيق ديگر آسيب هاي اتفاق افتاده در حين مسابقه ثبت شده است. براي جمع آوري اطلاعات در اين دو مسابقه اخير از فرم ثبت آسيب استفاده شد. در اين فرم اطلاعاتي لازم در مورد شدت آسيب و نوع آسيب ثبت شد.
يافته ها: در كاراته كاهاي شهر اصفهان بيشترين ميزان آسيب ها، آسيب هاي خفيف (43%) بودند. در مسابقات بين المللي جام وحدت و دوستي و انتخابي تيم ملي نيز ميزان آسيب هاي خفيف بسيار بيشتر از آسيب هاي متوسط و شديد بود و به ترتيب 80% و 78.8% گزارش شده است. در کاراته کاهاي اصفهان ميزان شيوع آسيب 4.35 آسيب در هر 1000 ساعت تمرين و مسابقه بود. در مطالعه آسيب در مسابقات بين المللي جام وحدت و دوستي ميزان شيوع آسيب 31/ آسيب در هر مسابقه بود و ميزان شيوع آسيب در مسابقات انتخابي تيم ملي 157/ آسيب در هر مسابقه بود. بيشترين نوع آسيب در تحقيق جام بين المللي وحدت و دوستي ضرب ديدگي و بعد از آن خونريزي بود. در اين رقابت ها فقط 1 مورد شكستگي ساعد گزارش شد. در مسابقات انتخابي تيم ملي بيشترين نوع آسيب اتفاق افتاده مربوط به ضرب ديدگي (44.9%) و پس از خونريزي (38.8%) است. در کاراته کاهاي شهر اصفهان، ضرب ديدگي و کوفتگي (25%) بيش از ساير انواع ذکر شده است.
نتيجه گيري: با توجه به ميزان شيوع گزارش شده به نظر نمي رسد كه آسيب هاي كاراته در قياس با بسياري ديگر از رشته هاي ورزشي شيوع بيشتري داشته باشد. همچنين اكثر آسيب ها در كاراته از شدت خفيف و ملايمي برخوردار هستند و مي توان اين اطمينان را به ورزشكاران و والدين داد كه اين ورزش برخلاف تصور عمومي مبني بر خشن و پر برخورد بودن، از ايمني نسبتا مناسبي برخوردار است

گسترش فيزيكي شهرهاي بزرگ و همچنين نوع زندگي امروزي، تقاضا براي گسترش فضاي سبز و ايجاد پارك ها را در شهرها به دنبال داشته است. بنابراين با توجه به اهميت وجود اين مكان ها در فضاهاي شهري و بدليل ضرورت ايمني در آن ها، مديريت صحيح در حل اين مساله از طريق برنامه ريزي و طراحي محيطي مناسب از اهميت خاصي برخوردار است.
برنامه ريزي و طراحي محيطي با شناخت ويژگيهاي مكاني و شرايط محيطي، در كنار ساير اقدامات ديگر در افزايش ايمني پارك ها موثر است، بدين منظور مي بايست تمامي معيارها و عوامل تاثيرگذار در امنيت و برعكس ناامني اين فضاها تعيين شده و اولويت هر كدام مشخص گردد. اما در نظر گرفتن و بررسي همزمان اين معيارها و تعيين اهميت هر يك از آنها فرايندي دشوار بوده كه نيازمند استفاده از روش هاي مناسب به منظور اعمال بهترين مديريت مي باشد.
امروزه راهكارهاي نوين در اين زمينه ارايه شده كه با استناد به نظرات كارشناسان امر و حتي نظرات عمومي ميتوان معيارهاي مختلف در زمينه چگونگي طراحي پارك ها به منظور افزايش ايمني، مشخص و آنهايي را كه از جنبه هاي گوناگون اهميت و ارجحيت بيشتري دارند تعيين و روي آنها تمركز و مديريت نمود. تصميمگيري چندمعياره از مهمترين اين متدها بوده كه در آن علاوه بر در نظر گرفتن معيارهاي مختلف كمي و كيفي، از دانش و مهارت افراد خبره به عنوان يك بعد مديريتي مساله در فرايند تصميم گيري استفاده مي شود.
در اين مقاله پس از بيان مقدماتي در مورد پارك ها و فضاهاي سبز شهري و مساله ايمني در آنها، به بررسي و تعيين مهمترين معيارهاي طراحي در افزايش ايمني در اين مكان ها پرداخته و چگونگي كاربرد تصميم گيري چند معياره در انتخاب و اولويت بندي اين معيارها ارايه خواهد شد

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش هاي آماده سازي شغلي و كسب و كار بر توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار تهراني انجام شده است. با توجه به اينكه توانمندسازي يكي از مهمترين ويژگي هايي است كه مي تواند بر اشتغالزايي موثر واقع شود، از اين رو، تحقيق حاضر در اين راستا صورت گرفته و با ارايه آموزش آماده سازي شغلي و كسب و كار درصدد است تا اثرات آن را در توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار تهراني تعيين نمايد. جامعه آماري تحقيق شامل 14000 نفر است كه 10 درصد آن يعني 1400 نفر به عنوان گروه نمونه اوليه در نظر گرفته شد، سپس 700 نفر از بين آن ها به طور تصادفي از شمال، جنوب، شرق و غرب شهر تهران انتخاب شدند و پيش آزمون براي آن ها اجرا شد، 350 نفر كه پايين ترين نمرات را در آمادگي شغلي و مهارت هاي كسب و كار بدست آوردند به عنوان گروه نمونه تحقيق (175 نفر بعنوان گروه آزمايشي و 175 نفر بعنوان گروه كنترل) در نظر گرفته شدند.
ابزار تحقيق شامل چهار پرسشنامه محقق ساخته به نام هاي: 1) اطلاعات فردي-شغلي؛ 2) آماده سازي شغلي؛ 3) مهارت هاي كسب و كار (داراي چهار زيرمقياس انگيزه پيشرفت؛ ارزيابي عادات كاري؛ گرايش هاي كارآفريني؛ و تمايلات كسب و كار)؛ 4) توانمندسازي (با سه زيرمقياس فردي، اجتماعي و اقتصادي) مي باشد. روش هاي آماري بکار گرفته شده آزمون t همبسته، t مستقل و MANCOVA است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد آموزش آماده سازي شغلي و كسب و كار بر توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار (در گروه آزمايش) موثر بوده و منجر به افزايش توانمندي آن ها (a=0.01) شده است. علاوه بر اين، مشخص گرديد که در پيش آزمون تفاوت چنداني بين دو گروه (آزمايش و کنترل) مشاهده نمي شود، ولي در پس آزمون نمرات گروه آزمايش بالاتر از نمرات گروه کنترل (a=0.01) مي باشد که اين امر در نتيجه ارايه آموزش مهارت هاي شغلي و كسب و كار است. بنابراين، نتيجه گيري مي شود آموزش آماده سازي شغلي و كسب و كار بر توانمندسازي شهروندان زن جوياي كار تهراني موثر است و باعث افزايش توانمندي آن ها در ابعاد فردي، اجتماعي و اقتصادي مي شود. از اين رو، توسعه و ترويج اينگونه برنامه هاي آموزشي براي شهروندان زن جوياي كار توصيه مي گردد و در تحقيقات بعدي پيشنهاد مي شود كه اثرات اين برنامه هاي آموزشي بر توانمندسازي شهروندان مرد جوياي كار تهراني نيز مورد بررسي قرار گيرد.

جايگاه مهار درجه كنترلي است كه افراد تصور مي كنند بر رويدادهاي زندگي دارند. كساني كه معتقدند، تلاش هايشان مي تواند امور را تغيير دهد، جايگاه مهار آنها دروني است و افرادي كه سرنوشت، شانس يا قدرت ديگران را در امور زندگي موثر مي دانند جايگاه مهار بيروني دارند. افراد كه جايگاه مهار بيروني دارند، عصبي، مملو از كينه، بي اعتماد و تحريك پذيرند، در حالي كه افراد داراي جايگاه مهار دروني ويژگي هايي نسبتا بر عكس دارند. راهبردهاي تصميم گيري نيز در آنها متفاوت است، به طوري كه دروني ها تمايل دارند، راهبردهاي خوب را حفظ كنند و راهبردهايي را كه به شكست منتهي مي شود، كنار بگذارند. گزارش شده است اشخاصي كه تحت تاثير منبع دروني كنترل هستند، روي هم رفته سالم تر و مثمر ثمرتر، هدف مندتر هستند؛ در جستجوي اطلاعات بر مي آيند و بهتر با مسايل برخورد مي كنند، در حالي كه بيروني ها نشانه هايي از بي حالي و رخوت را به نمايش مي گذارند.

توسعه اجتماعي اقتصادي و بهره مندي از امكانات جديد بدون زير ساخت هاي فرهنگي و اجتماعي و تغيير الگوهاي زندگي بدون توجه به پيش نيازهاي مهم براي پذيرش اين دگرگونيها، همه به اين منجر شده است كه ميزان بروز حوادث، تلفات انساني و زيانهاي اجتماعي رواني ناشي از آن به شدت افزايش يافته و تبديل به يك مشكل ملي شود. ايجاد حوادث نه تنها يك بار بزرگ بيماري و ايجاد كننده مرگ و معلوليت است بلكه بر تمامي مسايل جاري جامعه موثر است. در دهه هاي اخير با درك بهتر از مباني پديده وقوع آسيبها و شناسايي عوامل و علل موثر بر آ ن ها و همچنين شناخت امكانات مختلف براي كاهش بروز حوادث، موجب شده است تا جوامع مختلف در جهت ايجاد نگرش نوين در باورهاي موجود در زمينه آسيبها كه همان جامعه ايمن مي باشد گام بردارند.
با توجه به اين كه جامعه ايمن درپي ايجاد نگرش نوين درباره باورهاي موجود در زمينه آسيبها است. اين تغيير نگرش مستلزم آموزش مداوم مردم منطبق بر باورهاي بنيادين جامعه است براي ايجاد نگرش ايمن بايد فرهنگ ايمني را در تمام ابعاد زندگي مردم گنجاند. اين رويكرد كلي نيازمند بررسي وضعيت موجود و تعيين الگوي آسيب و به تبع آن برنامه ريزي هاي اجرايي و آموزشي و مداخلات لازم ديگر مي باشد. بنابراين تصميم گرفته شد كه پژوهشي شهرستان تربت حيدريه با عنوان بررسي اپيدميولوژيك حوادث در شهرستان و نظام مراقبت و پيشگيري از آن را طي سال هاي 1387-1385 انجام شود.
مواد و روش ها: بررسي حاضر از نوع توصيفي چند متغيره مي باشد كه در آن ضمن مشورت با افراد و كاركنان داراي تجربه و مرور متون، پرسشنامه ها و فرم ثبت اطلاعات مربوط به بروز حوادث و سوانح در مناطق مختلف شهري و روستايي شهرستان طراحي شد به طوري كه كليه حوادث اتفاق افتاده بررسي و اطلاعات مربوط به آن ها در طي دوره زماني 2 ماهه با مراجعه به آمار مركز بهداشتي درماني و خانه هاي بهداشت تحت پوشش آن بررسي شد. روايي پرسش نامه و فرم ثبت اطلاعات به وسيله روايي محتوا و پايايي آن به وسيله آزمون و آزمون مجدد بررسي شد که با ضريب همبستگي 85 درصد قابل قبول بود. تجزيه و تجليل داده ها با استفاده از spss version 11 انجام شد و براي توصيف دارو ها از انواع جداول توزيع فراواني و نمودارهاي مربوطه استفاده شد و تحليل داده ها به روش فنومنولوژي (تحقيق كيفي (انجام شد
يافته ها: بررسي وقوع حوادث بيانگر اين موضوع است كه طي سال هاي 85 تا 87 ميزان بروز حوادث در مناطق شهري شهرستان تربت حيدريه بيشتر از مناطق روستايي بوده است كه اين وضعيت در شهرستان تقريبا حالت ثابتي را داشته است. در سه سال گذشته اولويت بروز حوادث با تصادف موتور سوار و ضربه بوده است. ميزان بروز حوادث موتوري در كوچه و خيابان نسبت به ساير محل ها به طور چشم گيري در طي سال هاي 85 تا 87 بالا تر بوده است، وليكن ميزان بروز حوادث موتوري در كوچه و خيابان از سال 85 تا سال 87 روند كاهشي را داشته است به طوري که در سال 85، 85، درصد موارد، در سال 86، 78 دصد موارد و در سال 87، 86 درصد موارد حوادث موتوري را تشکيل داده است. حدود 52 تا 56 در صد حوادث ناشي از سقوط در طي سال هاي 85 تا 87 ناشي از سقوط در منطقه شهري تربت حيدريه ثبت گرديده است.
حدود 63 درصد حوادث منجر به سقوط در محيط منزل اتفاق افتاده است. بعد از منزل كوچه و خيابان، اماكن ورزشي و تفريحي، محل كار، مدرسه و اماكن عمومي به ترتيب داراي بالاترين اولويت بوده اند و 76 درصد حادثه ديدگان مذكر بوده اند. بيشترين موارد وقوع حوادث ناشي از ضربه در طي سه سال 85 تا 87 در ابتدا در منزل گزارش شده، بعد از آن محل كار و سپس اماكن ورزشي و تفريحي از مكان هايي بوده اند كه حادثه ضربه در آن ها بيشتر اتفاق افتاده است. اما روند ايجاد حوادث در اثر ضربه در طي سال هاي 85 تا 87 كاهشي بوده است. سه اولويت اصلي شهرستان كه مي بايست راه كارهاي مناسب براي حل و اصلاح آنها طراحي گردد در درجه اول حوادث موتوري و سپس سقوط و ضربه بوده است. 5 محل اولويت بندي شده بر حسب وقوع حوادث در شهرستان در ابتدا منزل، سپس كوچه و خيابان و در دنباله بزرگراه و جاده بوده و اولويت چهارم و پنجم به محل كار و اماكن عمومي تعلق داشته است و بيشترين گروه سني آسيب پذير و تاثيرپذير ناشي از حوادث، در اولويت اول گروه سني 24-20 سال با 19 درصد موارد، بعد از گروه سني 19-15 سال با 16 درصد موارد در مرتبه سوم گروه سني 29-25 سال با 12 درصد موارد بوده است. در طي اين سه سال از طريق ترسيم الگوي آسيب در شهرستان و ايجاد هماهنگي درون بخشي بين واحدهاي ستادي مركز بهداشت شهرستان عمليات زيادي در جهت كنترل سير حو ادث گوناگون از قبيل برگزاري همايش ها و جلسات آموزشي، مانور، بازديد از اماكن عمومي، كارگاهها و منازل صورت گرفته و به دنبال آن فعاليت هاي اجرايي و آموزشي انجام شده است. نظام هماهنگي بين بخشي و اقدامات ادارات شهرستان در دست انجام است.
نتيجه گيري: باهم و در كنارهم مي توان جامعه اي ايمن ايجاد كرد كه آموزش ها و باورهاي ايمني در فرهنگ آن رسوخ كرده باشد كه اين امر با ترسيم الگوي آسيب در جامعه و مداخلات لازم براي افزايش آگاهي، تغيير نگرش و كسب مهارتهاي ايمني مردم جامعه و توانمندسازي آنان همراه است