دانلود مقالات مربوط به جامعه ایمن شهر تهران

شهرها و جوامع انساني همواره با خطرات و حوادث و بحران ها مواجه هستند از اين رو مديريت بحران ها و داشتن رويكردي فعال در اين زمينه بسيار مهم است. هدف اين پژوهش تغيير در رويكرد انفعالي به رويكرد فعال در مديريت حوادث غيرطبيعي (انسان ساز) و كمك به اتخاذ تصمي مي استراتژيك در رابطه با پيشگيري فعال در اين زمينه از طريق طراحي مباني نظري سيست مي فراسازماني براي تهران است. اين پژوهش بنيادي و كاربردي بوده و جامعه آماري شركت كننده در اين پژوهش خبرگاني هستند كه كتاب و يا مقاله در زمينه مديريت بحران نگاشته و يا شغلشان مرتبط با مديريت بحران است. نمونه آماري 32 نفر بوده و پرسشنامه توزيع شده در ميان گروه نمونه از نظر روايي محتوايي و پايايي 0,73 (آلفاي كرونباخ) در سطح مناسبي قرار دارند. نتيجه تجز يه و تحليل پرسشنامه و آزمون آ ن ها با استفاده از آزمون دو جمله اي و آمار توصيفي حاكي از آن است كه تعاريف و مدل ارايه شده براي سازمان پيشگيري و مديريت بحران تهران مناسب است

با نگاهي به ساختار و فضاي سياسي موجود و پارادايم هاي نظامي در فضاهاي شهري لازم بنظر مي رسد تا در بستر نگاهي جامع، اقدامات سيستم دفاع غيرعامل مورد توجه قرار گيرد، تا افزايش توان و اقتدار نظام و كاهش آسيب پذيري هاي كالبدي و انساني از تجاوزات احتمالي، امكان وقوع يابد. در اين ميان، پدافند غيرعامل را نيز مجموعه اقدامات غيرمسلح آن هاي مي دانند كه موجب كاهش آسيب پذيري نيروي انساني، ساختمان ها و تاسيسات شهري و تجهيزات و شريان هاي شهري و منطقه اي در مقابل عمليات خصمانه و مخرب دشمن مي گردد. از سويي ديگر، بافت هاي فرسوده شهري نيز بدليل نوع و ميزان فرسودگي و امكان تخريب پذيري بالا، در مراتب برنامه ريزي و مداخلات مديريت شهري، مورد توجه ويژه اي قرار دارند كه ضرورت پرداخت به اين مهم، رويكرد پژوهش حاضر را نيز تشكيل مي دهد. بر اين اساس، در اين گفتار به نقش و التزام كاربست سيستم دفاع غيرعامل و مولفه ها و مكانيسم هاي اجرايي آن در بافتهاي فرسوده شهري پرداخته مي شود تا بر اساس نوع و كيفيت فضاهاي فرسوده شهري (ميزان فرسودگي، ارزش هاي اجتماعي، تاريخي، كالبدي و مذهبي و در عين حال سوق الجيشي اماكن و فضاهاي شهري بالاخص در شهرهاي استراتژيك و مذهبي ايران)، امكان كارآمدترين رويه مداخلاتي احتمالي در بستر نگاهي جامع و فراگير فراهم شود.

اساس الگوي بازاريابي اجتماعي پژوهش تكويني است كه شامل تحليل مخاطب، بازار و كانال است. در اين مطالعه براي طراحي برنامه كاهش رفتارهاي خطرناك رانندگي رانندگان تاكسي تهران مبتني بر بازاريابي اجتماعي، نظرات و ديدگاه هاي آنان درباره رفتارهاي خطرناك رانندگي گردآوري شده است.
روش كار: مطالعه از نوع كيفي پديده شناسي بود و طي چهار جلسه بحث گروهي متمركز با حضور 42 نفر راننده تاكسي خطي شهر تهران، نظرات آنان درباره اجزاي مربوط به تحليل مخاطب، تحليل بازار و تحليل كانال، استخراج، دسته بندي و تحليل شد.
يافته ها: از ديدگاه شركت كنندگان، اقدام مناسب براي كاهش رفتارهاي خطرناك رانندگي در رانندگان تاكسي تهران، انتقال پيام ترغيب كننده براي افزايش تمركز آنان با استفاده از فضاي داخل تاكسي و مراكز تجمع رانندگان با كمك رسانه هاي نوشتاري و سرپرستان خطوط تاكسيراني به عنوان رهبران فكري تاثيرگذار بر رانندگان معرفي شد.
نتيجه گيري: توجه به اصل مخاطب محوري، اساس برنامه هاي بازاريابي اجتماعي را تشكيل مي دهد. استفاده از پيام هاي ترغيب كننده در داخل تاكسي و محل هاي تجمع آن ها براي افزايش تمركز در رانندگي و استفاده از سرپرستان خطوط به عنوان رهبران فكري، نظرات گروه هدفي است كه اساس طراحي برنامه را شكل خواهد داد

توجه به مساله ايمني و امنيت فردي در محيط شهري پديده نسبتا جديدي است. در ادبيات سنتي شهرسازي موضوع ايجاد محيط ايمن صرفا معطوف به جلوگيري از تصادفات و كاهش نسبت جرايم محيطي بود. طرح جامعه ايمن اولين بار در كنفرانس جهاني جلوگيري از تمامي افراد بشر بايد از حوادث و آسيب ها در سپتامبر 1989 در استكهلم سوئد مطرح شد كه منجر به بيانيه اين كنفرانس مبني بر اينكه گرديد. امروزه يكي از شاخص هاي مهمي كه در طرح هاي شهري ايران جايگاهي ندارد توجه به ايمني و تندرستي يكساني برخوردار باشند ايمني و امنيت محيط است. اين شاخص كه از دو بعد رواني و جسمي در مولفه هاي كيفيت بخشي به فضاي شهر و در نتيجه ايجاد حس رضايتمندي در شهروندان نقش مهمي دارد رابطه مستقيمي با ويژگي هاي كالبدي-فضايي شهر برقرار مي كند.
اين تحقيق كوششي است هدفمند جهت بررسي اين ارتباط جهت دست يافتن به معيارهاي ايمني بخشي در مراكز محلات از منظر طراحي شهري. در طي اين مقاله سعي شده است از طريق استخراج معيارهايي عام مبتني بر آرا صاحبنظران و همچنين استخراج معيارهاي خاص از طريق بررسي، تحليل و آسيب شناسي يك مركز محله موجود به يك دسته معيار كلي ايمني از ديدگاه ايمني و امنيت محيط شهري دست يافت. اين معيارها نشان مي دهند كه پرداختن به ويژگي هاي كالبدي و فيزيكي محيط از جنبه هاي مختلف مي تواند بر افزايش ميزان ايمني و امنيت محيط موثر باشد و همچنين احساس ايمن بودن محله و به تبع آن ميزان رضايتمندي ساكنين از محله ارتقا مي يابد. اين معيارها مي توانند بستري فراهم آورند كه بتوان بر اساس آن كيفيت مراكز محلات را از اين ديدگاه سنجيد و در راستاي بهبود و ارتقا كيفي آن كوشيد.

تعريف جامعه شناسي بحران مبين اين حقيقت است كه تصور منطقه بحران زده به مثابه يك صفحه سفيد كه امكان هر نوع طراحي بر روي آن وجود دارد اشتباه است، زيرا جامعه بحران زده به سرعت كاركردهاي خود را باز مي يابد. ويژگي بحران و مديريت بحران با شرايط يك منطقه سانحه ديده و مديريت سوانح انطباق دارد. شدت و محدوده جغرافيايي بحران تابعي از شدت و بزرگي سانحه است. مرور تجارب موفق در زمينه مديريت بحران مناطق زلزله زده نشان مي دهد كه براي كنترل بحران و رفع آن نياز به آمادگي از پيش و الگوي تجربه شده جهت برنامه ريزي، سازماندهي، هماهنگي، تصميم گيري و گردش اطلاعات بازسازي دارد. نداشتن اين الگو مي تواند موجب تعميق و گسترش بحران شود و مشكلات پيچيده تري را ايجاد نمايند. اين مقاله درصدد است تا با بررسي مهمترين خصوصيات مثبت و منفي مديريت بحران صورت گرفته در برخي نمونه هاي ايراني و خارجي، طيف گسترده عوامل موثر و متاثر در لايه هاي اجتماعي مديريت بحران مورد بررسي قرار گيرد .روش تحقيق مقاله حاضر را رويكرد توصيفي تحليلي تشكيل مي دهد كه از تجارب جهاني و مطالعات اسنادي بهره برده است. نتايج پژوهش حاضر نشان از آن دارد كه نهادها و گروههاي دخيل در امر بازسازي مي توانند با توجه و تعميق در آموزه هاي استخراجي، راهكارهايي نوين در امر مديريت بحران در مناطق زلزله زده ايران اتخاذ نمايند

خشونت نوجوانان از جمله مشكلات عمده جامعه مي باشد كه امروزه در حال افزايش است. خشونت نوجوانان به عنوان يك مساله اجتماعي همانند ساير مسايل اجتماعي ديگر تحت تاثير عوامل مختلفي است. در اين تحقيق نيز به بررسي عوامل اجتماعي موثر بر خشونت دانش آموزان پرداخته ايم، كه در آن از تئوري هاي روانشناسي اجتماعي و بويژه جامعه شناسي استفاده شده است. اين تحقيق به صورت پيمايشي و به كمك ابزار پرسشنامه روي 375 نفر از دانش آموزان دبيرستان هاي دخترانه و پسرانه شهرستان عجبشير و با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي و سيستماتيك اجرا شده است. نتايج يافته هاي تحقيق نشان داد كه متغيرهاي عدم دلبستگي به والدين، عدم نظارت والدين بر رفتار فرزندان، بد رفتاري والدين با فرزندان، تضاد والدين با هم، داشتن دوستان بزهكار و عدم پايبندي به دستورات اخلاقي، تنبيه در مدرسه، سخت گيري والدين با خشونت دانش آموزان رابطه مستقيم و معني داري داشتند. تحليل رگرسيون چندمتغيره نيز نشان داد كه متغيرهاي بد رفتاري والدين، عدم دلبستگي به والدين، نظارت والدين، پايگاه اقتصادي-اجتماعي، مشاركت گروهي، دوستان بزهكار و پايبندي به دستورات اخلاقي در تبيين ميزان خشونت دانش آموزان سهم عمده اي داشته اند. مقدار تبيين بدست آمده 51% مي باشد

در دنياي كنوني، معابر شهري به آن عنوان كه بيش از 30 درصد كاربريهاي موجود از شهرها را تشكيل مي دهند، اهميت بسزايي در حيات شهري و برنامه ريزي هاي شهري ايفا مي كنند. بحث ارتقاي ايمني معابر و ارايه راهكارهايي جهت كاهش هر چه بيشتر حوادث و سوانح ترافيكي و جاني از مسايل مهمي است كه همواره ذهن برنامه ريزان و طراحان شهري را بخود مشغول مي سازد. يكي از مواردي كه معمولا در بررسي هاي سوانح ترافيكي بدان اهميت چنداني داده نمي شود، مربوط به نقش و اهميت ايجاد پاركينگ هاي عمومي در كاهش بار ترافيكي معابر و مكانگزيني بهينه آن ها در راستاي ارتقا ايمني شهروندان است. در اين مقاله برآنيم تا با استفاده از روش توصيفي-تحليلي به بيان معضلات مربوط به كمبود پاركينگ و ارتقا ايمني معابر، به عنوان يكي از عوامل زمينه ساز سوانح ترافيكي در سطوح معابر شهري پرداخته و راهكارهاي موثر در مكانيابي كاربري پاركينگ ارايه دهيم. جهت ارايه الگوي بهينه مكانيابي پاركينگ ها بخشي از شهر تبريز به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است كه در آن با استفاده از نرم افزار GIS و روش تحليل سلسله مراتبي شاخص هاي ارتقاي ايمني معابر با تاکيد بر کاربري پارکينگ به تحليل کشيده شده است.

تصادفات رانندگي منجر به جرح، مرگ، معلوليت و درد، كاهش بهره وري، سوگواري، مشكلات اجتماعي-رواني و همچنين تخريب گسترده اموال مي شوند؛ در حاليكه برنامه ريزي مناسب در حمل و نقل مي تواند بر افزايش سطوح ايمني و كاهش ميزان موارد ياد شده تاثير مستقيم بگذارد. بحران ايمني معابر، مرگ و ميرها، آسيب ها و هزينه هاي ناشي از حوادث رانندگي يكي از چا لش هاي مهم سلامت، بهداشت عمومي و توسعه كشورها است و قربانيان اصلي آن افرادي هستند كه اغلب آن ها در سنين 15 تا 44 ساله و به ويژه جوانان هستند.
در ايران حوادث رانندگي دومين علت مرگ و مير بعد از بيماري هاي قلب و عروق را به خود اختصاص مي دهند و بيشترين علت مراجعه به مراكز اورژانس و ا تاق هاي عمل، حوادث رانندگي در اثر كمبود ايمني معابر است. تجزيه و تحليل دقيق تصادفات تا حد زيادي بستگي به آگاهي رانندگان، وسايل نقليه، راه ها و ارتباط ميان آن ها دارد.
در مقاله حاضر و در بخش نخست به ارزيابي وضعيت موجود ايمني معابر شهري و غير شهري ايران به طور اجمالي پرداخته شده است. اين ارزيابي با ارايه دو نمودار تعداد تصادفات شهري و غير شهري-نمودار هاي شماره (1) و (2) - و در نهايت با ارايه نمودار شماره (3) كه دو نمودار پيشين را مورد مقايسه قرار مي دهد تكميل مي گردد. در بخش بعدي راهكارهاي متناسب با امكانات و توانايي هاي متخصصين، قانونگذاران و اجراكنندگان قانون در ايران مورد بحث و ارزيابي قرار گرفته است كه با توجه به آن ها مي توان تا حدود مناسبي از خسارات مختلف ناشي از سطوح پايين ايمني در معابر ايران پيشگيري نمود.
در بخش پاياني نيز با استفاده از بخش پيشين نتيجه گيري هايي انجام شده است كه قادر خواهيم بود با بكارگيري آن ها درك عميق تري از روش هايي كه امروزه در كشورهاي پيشرفته دنيا براي نجات جان و مال انسان ها در راه هاي درون و برون شهري مورد استفاده قرار مي گيرند دست يافت.

هدف: هدف اصلي اين پژوهش، بررسي رابطه ميان معنويت با سلامت رواني و عملكرد شغلي در ارتباط با جامعه ايمن در بين كاركنان شركت صنايع شوينده پاكسان بود.
نوع مطالعه و روش اجراي طرح: اين بررسي از نوع توصيفي است. آزمودني هاي پژوهش چهارصد نفر از كاركنان شركت پاكسان بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب گرديدند. براي گردآوري داده ها پرسشنامه هاي نگرش ديني (سنجه دينداري)، سلامت و عملكرد شغلي (درگيري شغلي) بكار گرفته شد. براي تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون (GHQ) عمومي و ضريب همبستگي چندگانه بهره گرفته شد.
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه بهره گيري از معنويت با سلامت رواني رابطه مثبت و با عملكرد شغلي رابطه مثبت و معني دار دارد. همچنين ضريب رگرسيون نشان داد كه از ميان چهار بعد متغير معنويت (دينداري)، بعد اعتقادي و بعد مناسكي بهترين پيش بيني كننده ها براي سلامت رواني مي باشند و بعد مناسكي بهترين پيش بيني كننده براي عملكرد شغلي است.
نتيجه گيري: بين معنويت و سلامت رواني و عملكرد شغلي رابطه معني دار وجود دارد