دانلود مقالات علوم زمين

«آسكوشيتا ربيي» يکي از پاتوژن هاي مخرب قارچي مزارع نخود ايراني (Cicer arietinum L.) است. در تحقيق حاضر 42 جدايه ايراني قارچ ا.ربيي شامل جدايه هايي با شدت بيماري زايي زياد، کم و متوسط، که قبلا پژوهش بيماري زايي آن ها انجام شد، مورد بررسي قرار گرفت. آنزيم پلي گالاکتوروناز يکي از فاکتورهاي مهم در شروع بيماري برق زدگي است. بنابراين قارچ ها در محيط كشت مايع  (pH=4.5) PZبه مدت 6 روز کشت شدند. حضور آنزيم پلي گالاکتوروناز در محيط کشت بعد از استخراج، با استفاده از تست پليت مورد تاييد قرار گرفت سپس فعاليت PG با استفاده از روش کالمر تعيين شد. دسته بندي جدايه ها بر اساس فعاليت PG با استفاده از روش UPGMA7 انجام شد. نتايج نشان داد با تعيين فعاليت PG مي توان جدايه هاي HV و WV هر استان را متمايز ساخت. در بررسي ديگر، استخراج DNA به روش دلاپورتا از ميسليوم انجام شد. سپس واکنش RAPD (چند شكلي تكثير شده تصادفي DNA) با استفاده از 12 پرايمر تصادفي 9- 10 نوکلئوتيدي صورت گرفت. پلي مورفيسم DNA در محصولات PCR جدايه ها با استفاده از روش UPGMA بررسي شد. نتايج نشان داد تکثير DNA با استفاده از دو پرايمر Ar082 و Ar171 داراي بالاترين الگوي پلي مورفيك است. از سوي ديگر، اگرچه تنوع ژنتيکي بين جدايه هاي ا.ريبي قابل توجه است، اما الگوي پلي مورفيک اين پرايمرها نمي تواند جدايه هاي HV را از WV متمايز نمايد.

 نسخه قابل چاپ

در اين مقاله، نتايج حاصل از عملکرد يک آشکار ساز سد پتانسيل سطحي با زير لايه نيمه عايق GaAs که در دماي اتاق و خلا 10^-4Torr تحت تابش ذرات آلفا با انرژي 5.48MeV از چشمه ²⁴¹Am قرار گرفته است، مورد بررسي قرار مي گيرد. قدرت تفکيک انرژي آشکار سازهاي با قطر تماس شاتکي 2 و 3 ميلي متر بررسي و با هم مقايسه مي شوند. اثر تغييرات ولتاژ بر قدرت تفکيک پذيري آشکار سازها بررسي شده است.

 نسخه قابل چاپ

سيانوباکترها گروه بزرگي از سلسله مونرا هستند که توان بالقوه فراواني در توليد مواد غذايي، دارويي و غيره دارند. اسيلاتوريا يکي از سيانوباکتري هاي رشته اي است. اين ميکروارگانيسم در چهار فصل در خورتياب مشاهده شد. محيط کشت بهينه براي رشد اوليه پس از برداشت از منطقه محيط کشت آب دريا است. براي خالص سازي، محيط کشت آب دريا و سيانوکوبالامين و Z8 نيمه جامد (0.7 درصد آگارز) استفاده شد. به منظور رشد انبوه نمونه هاي خالص سازي شده، محيط کشت والانس به کار گرفته شد. در اين محيط کشت بيش ترين ضريب رشد ويژه µ به دست آمد. طي 9 ماه خالص سازي انجام گرفت. اين سيانوباکتر در پنج تيمار از دوره هاي نوري و شش تيمار حرارتي قرار گرفت. حداکثر ضريب رشد ويژه (µ) در دماي 30 درجه سانتي گراد به دست آمد که مقدار آن 0.602 است. بهترين شرايط نوري، 14 ساعت روشنايي و 10 ساعت تاريکي مشخص شد. ميزان ضريب رشد ويژه در اين حالت، برابر با 0.506 است. در اين هنگام دما 25 درجه سانتي گراد و شدت نور 3500 لوکس بود.

 نسخه قابل چاپ

روش رزونانس مغناطيسي هسته پروتون (HNMR) براي بررسي اثر حلال پوشي کاتيون هاي قليايي خاکي با متانول (MeOH)، اتانول (EtOH) و پروپانول (PrOH) در نيترومتان (NM) به عنوان حلال بي اثر بررسي شده است. بدين منظور فرکانس رزونانس پروتون هاي الکل بر حسب تابعي از نسبت مولي حلال به يون فلز با  غلظت ثابت يون فلزي معين شده است. ميانگين اعداد حلال پوشي کاتيون ها، _n^-، در هر نسبت مولي الکل به يون فلزي، بر اساس نتايج جا به جايي شيميايي بر حسب نسبت مولي محاسبه و بر حسب مقادير نسبت مولي رسم شده است. از مقدار حد منحني _n^- بر حسب نسبت مولي، اعداد حلال پوشي کاتيون هاي قليايي خاکي و تعيين شده است. با توجه به نتايج ارايه شده، در مورد هر يک از الکل ها، افزايشي در عدد حلال پوشي از Mg²⁺ تا Sr²⁺ و در مورد هر يون فلزي کاهشي در عدد حلال پوشي از متانول تا پروپانول مشاهده مي شود. در مورد حلال هاي پروتيک، علاوه بر اثرات بار، تاثير پيوندهاي هيدروژني هم مي تواند تاثيرگذار باشد. نقش کاتيون، افزايش قدرت پيوند هيدروژني به واسطه اثر تعاوني است که ترتيب افزايش پيوند هيدروژني از Mg²⁺ بسمت Sr²⁺ کم مي شود.

 نسخه قابل چاپ

اثرات شوري و پتاسيم بر تشكيل ماده خشك خوشه، كاه، ريشه، وزن هزاردانه، تعداد پنجه و خوشه و مساحت برگ طي آزمايشي با چهار تيمار پتاسيم (K₁=0، K₂=0.25، K₃=0.5 و 1=K₄ گرم پتاسيم به ازاي هر كيلوگرم خاك) و تيمار شوري (40 ميلي مولار كلريدسديم) در چهار تكرار با دو رقم جو ريحان و افضل به صورت طرح بلوك هاي كاملا تصادفي در شرايط آزمايش گل خانه اي بررسي شد نتايج نشان داد كه مصرف كلريد سديم باعث افزايش وزن خشك خوشه، تعداد خوشه، وزن هزار دانه، مساحت برگ، بيوماس كل و همچنين باعث كاهش وزن خشك ريشه، تعداد پنجه، طول دوره رشد و القاي زودرسي در هر دو رقم جو ريحان و افضل مي شود. علاوه بر اين افزايش غلظت پتاسيم در مرحله رشد رويشي باعث افزايش معني دار وزن خشك بخش هوايي در هر دو رقم مي شود، ولي با افزايش سن گياه در مرحله رشد زايشي و رسيدن دانه تاثير معني داري نداشته است. همچنين مصرف غلظت هاي مختلف پتاسيم توام با شوري تاثير معني داري بر پارامترهاي ذكر شده نداشته است. علت اين امر ممكن است زياد بودن غلظت پتاسيم قابل جذب محتوي خاك باشد كه در جاي خود موجب افزايش وزن بخش هوايي گياه شده است.

 نسخه قابل چاپ

موضوع بحث انگيز در تئوري هاي تشكيل لس، منشا دانه هاي كوارتز در اندازه سيلت است كه بخش عمده اي از نهشته هاي لس را تشكيل مي دهد. سايش در محيط هاي يخچالي و بادي، هوازدگي فيزيكي و شيميايي، فوران هاي آتشفشاني و فرايندهاي رودخانه اي همگي قادرند ذرات سيلت كوارتزي را در حجم زياد توليد كنند. از سوي ديگر، هنوز بحث هاي زيادي درباره منشا رسوبات لس مناطق مختلف جهان وجود دارد. بدون شك با بررسي بافت سطح دانه هاي كوارتز مي توان سهم محيط هاي مختلف در ارايه سيلت براي تشكيل اين نهشته ها را ارزيابي كرد كه خود مي تواند راه گشاي مناسبي در كشف منشا اين رسوبات باشد. لذا در اين تحقيق، بافت سطح ذرات كوارتز در اندازه هاي 350-105 ميكرون و 105-75 ميكرون در هفت نقطه از رخنمون هاي لس استان گلستان مورد بررسي قرار گرفت و بدين وسيله محيط هاي اصلي و فرعي توليد سيلت براي اين رسوبات ارزيابي گرديد. بر اساس نتايج حاصل، بافت سطح دانه از نوع شكستگي هاي صدفي، موازي و نيمه موازي، پله اي و برجستگي هاي تيز و زاويه دار در اغلب ذرات كوارتز مشاهده مي شود. از سوي ديگر، در برخي از دانه هاي كوارتز بافت سطح دانه از نوع حفره هاي انحلالي نامنظم و دانه هايي با لبه هاي گرد شده به طور محدود قابل مشاهده است. بر اساس نتايج حاصل فرايند هاي يخچالي محيط اصلي توليد ذرات سيلت براي تشكيل نهشته هاي لس گلستان است و محيط هاي رودخانه اي و هوازدگي شيميايي اهميت كم تري در توليد سيلت كوارتزي دارند.

 نسخه قابل چاپ

يکي از مباحث مهم در حوضه هاي آب خيز، حفاظت از منابع آب و خاک و کنترل فرسايش و رسوب است. روش هاي تجربي برآورد شدت فرسايش خاک و توليد رسوب مورد استفاده، مانند PSIAC و EPM به دليل توجه محدود و کلي به عامل زمين شناسي و ليتولوژي و غالب بودن عوامل محيطي در وزن دهي پارامترها، با برآورد واقعي تفاوت دارند. در اين تحقيق سعي شده است با تکيه بر ويژگي هاي ذاتي سنگ ها و نهشته هاي سست، روشي مناسب و جامع براي تعيين حساسيت ذاتي واحدهاي ليتولوژي به طور خاص و همچنين براي سازندها که متشکل از مجموعه اي از واحدهاي سنگ شناسي هستند ارايه گردد. با اين هدف، طبقه بندي حساسيت به فرسايش واحدهاي سنگ و خاک بر مبناي ويژگي هاي ذاتي مواد شامل ترکيب کاني شناسي و بافت تدوين شده است. در اين تحقيق در پهنه رسوبي - ساختاري خرده قاره ايران مرکزي، رده فرسايش پذيري هر سازند بر مبناي ميانگين رده اجزاي تشکيل دهنده آن - که مجموعه اي از واحدهاي سنگ شناسي است تعيين شده است. نتايج طبقه بندي حساسيت سازندها به فرسايش در گستره مذکور در پهنه بندي فرسايش پذيري ذاتي واحدهاي سنگ و خاک حوضه نمونه کوير لوت استفاده شد. بر اساس نتايج حاصل از طبقه بندي مذکور، 82.9 درصد واحدهاي سنگ و خاک اين حوضه در رده هاي متوسط- ضعيف تا کاملا سست و منفصل قرار مي گيرند و در کل در رده حوضه هاي بسيار حساس واقع مي شوند. نتايج به دست آمده در اين حوضه با نتايج رسوب دهي ويژه که بر مبناي آمار واقعي رسوب حوضه است، مقايسه شده است و نتايج تاييد کننده صحت و کارآيي خوب روش معرفي شده اند.

 نسخه قابل چاپ

ثابت هاي پايداري کمپلکس هاي1: 1 ايجاد شده ميان Ni²⁺, Co²⁺, Cu²⁺, Mn²⁺, Zn²⁺, Ba²⁺, Sr²⁺, Ca²⁺, Mg²⁺:M²⁺ و Cd²⁺ با تيميدين - ?5 – دي فسفات (dTDP^3-) با تيتراسيون pH پتانسيومتري در محلول آبي (25°C, NaNO₃, I= 0.1M) تعيين شد. همين ثابت ها با ديگر مشتقات دي فسفات (R-DP^3-) مقايسه شد. ثابت هاي اسيدي dTDP^3- يعني K^H_(dTDP), K^H_H(dTDP), K^H_H2(dTDP) با تيتراسيون pH پتاسيومتري اندازه گيري شد و با ثابت هاي مربوط مقايسه هايي انجام شد. نمودار نتايج pK^H_H(R-DP), log K^M_M(R-DP) براي ترکيبات دي فسفات رسم شد و خط همبستگي از اين نقاط محاسبه شدند، اين نتايج نشان مي دهند که کمپلکس هاي M(dTDP)^- دقيقا روي خط قرار گرفته اند؛ يعني فلزات دو ظرفيتي فقط به گروه فسفات متصل شده اند و هيچ گونه بر هم کنشي ميان يون فلزي و قند يا باز نوکلئوزيد وجود ندارد. معادله خطي همبستگي بدست آمده از رابطه مطرح شده به ما اجازه مي دهد که با مقدار pK_a هر ليگند دي فسفات منواسترتک پروتونه، ثابت هاي پايداري را محاسبه کنيم.

 نسخه قابل چاپ

تحليل عناصر سبک چين، يکي از بخش هاي اصلي در بررسي هاي ساختاري به شمار مي آيد. از همين رو، در اين مقاله سعي شده تا بر اساس شواهد موجود، عناصر سبک چين هاي اصلي در گستره مرزي البرز– مرکزي از خاور ورامين تا خاور سمنان بررسي شود. بدين منظور، استوانه اي بودن، تقارن، سبک يک سطح چين خورده، سبک يک لايه چين خورده و سبک يک توالي چين خورده ارزيابي گرديدند. بر اين اساس، ويژگي هاي سبک چين ها و تاريخچه جوان چين خوردگي گستره مورد نظر آشکار گشت. افزون بر اين دو ساز و کار اصلي جدايشي و کمانشي نيز، در گستره مورد بررسي تشخيص داده شده است.

 نسخه قابل چاپ

کاتيون هاي Mg ، Fe و Al در کاني بيوتيت به فرايندهاي ماگمايي حساس هستند. از اين رو از کاني بيوتيت در بررسي پتروژنز توده هاي گرانيتوئيدي استفاده مي شود. در اين تحقيق از تركيب شيميايي كاني بيوتيت براي بررسي ويژگي هاي ژئوشيمايي و پتروژنز سنگ هاي نفوذي کمپلکس بروجرد در بخش شمالي زون سنندج - سيرجان استفاده شده است. نمونه هاي بيوتيت در مقاطع صيقلي گرانيتوئيد هاي قديمي با سن حدود 120 ميليون سال و گرانيتوئيدهاي جوان با سن بين 60-70 ميليون سال به روش تجزيه نقطه اي (EPMA) و بيوتيت هاي خالص جدا شده از سنگ به روش XRF بررسي شد. نتايج تجزيه بيوتيت به هر دو روش نتايج مشابهي را نشان دادند.
کاني بيوتيت در نمونه هاي با سن مختلف خصوصيات متفاوتي نشان داده و به خوبي دو گروه سني از يکديگر متمايز مي شوند. بر اساس مقادير كاتيوني Ti، Fe²⁺، Fe³⁺،,Mn  Mg و Al بيوتيت هاي گرانيتوئيدهاي جوان بروجرد در ترکيب خود داراي منيزيم بيش تري نسبت به بيوتيت هاي سنگ هاي قديمي هستند. مهم ترين تفاوت بيوتيت در اين واحد هاي سنگي در مقدار Al كل و نسبت Fe/Fe+Mg است. بيوتيت هاي متعلق به گرانوديوريت و کوارتزديوريت هاي جوان بين دو قطب آنيت و فلوگوپيت قرار گرفته اند و داراي مقدار2.48 Al  تا 2.74 اتم در هر واحد فرمول و نسبت Fe/Fe+Mg بين 0.375 تا 0.600 هستند. بيوتيت در گرانيتوئيدهاي قديمي بين دو قطب آنيت و سيدروفيليت قرار مي گيرد و مقدار Al از 2.76 تا 3.69 اتم در هر واحد فرمول و Fe/Fe+Mg بين 0.597 تا 0.720 است. بر اساس ترکيب بيوتيت ها، گرانيتوئيدهاي جوان و قديمي کمپلکس بروجرد عمدتا در محدوده مربوط به گرانيتوئيدهاي کالک آلکالن قرار مي گيرند و اين گرانيتوئيدها به ترتيب نوع I و نوع S هستند و در فوگاسيته اکسيژن متفاوتي تشکيل شده اند.

 نسخه قابل چاپ

جريان کلي در رودخانه هايي که در حوضه هاي آبريز کارستي شکل مي گيرند، از دو مولفه اساسي جريان پايه کلي و رواناب مستقيم تشکيل يافته است. مولفه جريان پايه کلي عمدتا از جريان حاصل از تخليه سفره هاي آب زيرزميني مرتبط با حوضه آبريز و مولفه رواناب مستقيم اساسا از جريان حاصل از رواناب سطحي حوضه آبريز تشکيل گرديده است. براي جدايش مولفه هاي اصلي جريان رودخانه در مناطق کارستي، از مدل رايانه اي «HYSEP» و به عنوان نمونه از داده هاي روزانه جريان رودخانه زاينده رود در يک دوره زماني 15 ساله، از سال آبي 1361-1360 لغايت سال آبي 1375-1374 هجري شمسي استفاده شده است. بر اين اساس، با به کارگيري سه روش محدود زماني ثابت، محدوده زماني جابه جا شونده و حداقل موضعي، منحني جدايش هيدروگراف جريان کلي رودخانه زاينده رود ترسيم شده است. مقايسه نتايج، تطابق بسيار خوب اين روش ها را به وضوح نشان مي دهد. به طوري که اختلاف ميان نتايج بلند مدت (در يک دوره زماني پانزده ساله) همواره کمتر از %2.7 است.

 نسخه قابل چاپ

توبي فيت هاي مورون سيس که در بعضي گزارش ها آن را يک سنگواره نامشخص (an enigmatic fossil) دانسته اند، اجتماعي از يک هسته فرامينيفر (ميليوليد) و پوششي از جلبک هاي هم زيست يا سيانوباکتري (Micro – encruster) است. اين فسيل از نظر پالئواکولوژي براي تفسير حوضه رسوبي بسيار با ارزش است. بررسي انجام شده بر روي تعدادي از توبي فيت ها و تطبيق اين داده ها با معيارهاي پالئواکولوژي ديگر همانند انواع اسفنج هاي اسکلروسپونژي (Chaetes sp., Cladocropsismirabilis) محيط کم عمق را براي بخش قاعده اي سازند اسفنديار مورد تاييد قرار مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

توده نفوذي شکرناب بخشي از ماگماتيسم گسترده ترشيري در زون البرز مرکزي است. اين توده که در داخل توف هاي سبز سازند کرج تزريق شده است، از لحاظ ترکيب سنگ شناسي متنوع بوده و از بخش هاي مختلف گابرويي، مونزونيتي و سيينيتي تشکيل شده است. سنگ هاي توده نفوذي شکرناب از لحاظ اختصاصات ژئوشيميايي ترکيب آلکالن پتاسيک دارند و از لحاظ فراواني آلومينيم از نوع متاآلومين هستند. در ترکيب شيميايي اين سنگ ها آئومالي منفي Nb، غني شدگي از عناصر LIL، و تهي شدگي از عناصر HFS به چشم مي خورد. بررسي الگوي پراکندگي عناصر کمياب در سنگ هاي توده نفوذي شکرناب نشان مي دهد که سنگ هاي آذرين بررسي شده به يک محيط فرورانش مرتبط بوده و احتمالا در حاشيه فعال قاره اي جايگزين شده اند. بر اساس روابط صحرايي، بررسي هاي پتروگرافي و مطالعات ژئوشيميايي عناصر اصلي و کمياب معلوم مي شود که تفريق بلوري نقش موثري در ايجاد تنوع سنگ شناسي توده نفوذي شکرناب داشته است.

 نسخه قابل چاپ

روش بوت استرپ افرون براي برآورد ميزان دقت برآوردگرها، هنگام مشاهدات مستقل کاربرد دارد. براي داده هاي فضايي که بر حسب موقعيت قرار گرفتن آن ها در فضاي مورد بررسي به يکديگر وابسته هستند، معمولا روش بوت استرپ بلوک متحرک مورد استفاده قرار مي گيرد. از آنجا که در اين روش مشاهدات مرزي نسبت به ساير مشاهدات امکان کمتري براي حضور در بلوک ها دارند، در اين مقاله روش بوت استرپ بلوک مجزا معرفي و الگوريتمي براي برآورد ميزان دقت برآوردگرها ارايه مي شود. همچنين کارايي روش بوت استرپ بلوک مجزا با بلوک متحرک در يک بررسي شبيه سازي مورد مقايسه عددي قرار گرفته، نشان داده مي شود برآوردگر اريبي ميانگين نمونه اي به روش بوت استرپ بلوک مجزا بدون خطا و برآوردگر واريانس آن سازگار است.

 نسخه قابل چاپ

مجموعه توده هاي نفوذي بانه در شمال غربي استان کردستان وزون سنندج– سيرجان واقع شده است. اين مجموعه در سنگ هاي دگرگوني درجه پايين کرتاسه تززيق شده و سن احتمالي آن کرتاسه پسين– پالئوسن است. اين توده، از سه فاز نفوذي مجزا تشکيل گرديده است. ديوريت، بيوتيت گرانيت و گرانيت گارنت دار اين سه فاز ماگمايي را شکل مي دهند. ديوريت ها نخستين واحد تشکيل شده اند که در برخي مناطق توسط بيوتيت گرانيت قطع شده اند و در مناطق ديگر بر هم کنش بين اين دو توده مشخص است. بنابراين بيوتيت گرانيت همزمان يا کمي پس از ديوريت ها نفوذ کرده است. گرانيت گارنت دار جوان ترين واحد مجموعه است که معمولا به صورت دايک در بيوتيت گرانيت نفوذ کرده است. در ديوريت ها کاني هاي هورنبلند، تيتانيت و مگنتيت وجود دارد، ASP<1 است، در نرم ديوپسيد وجود دارد و ميزان Na2O, CaO و Sr بالاست. اين ويژگي ها پيشنهاد مي کند که ديوريت ها در رده گرانيتوئيدهاي نوع I قرار مي گيرند. در بيوتيت گرانيت ها، وجود مسکوويت و بيوتيت فراوان و نيز ادخال هاي سرشار از ميکا، و حضور گارنت در گرانيت هاي گارنت دار آن را جزء سري S قرار مي دهد. همچنين ASI>1، کرندوم نورماتيو و ميزان زياد K2O و Rb در اين دو توده، مويد اين مطلب است. گرانيتوئيدهاي بانه از نظر تکتونيکي در رده VAG (گرانيتوئيدهاي قوس آتشفشاني) قرار مي گيرند و ديوريت ها نيز متعلق به حاشيه فعال قاره اي هستند. با استفاده از داده هاي ژئوشيميايي با قاطعيت نمي توان گفت که ديوريت ها از گوشته غني شده بالاي مناطق فرورانش يا از ذوب پوسته اقيانوسي فرو رانده شده منشا گرفته اند. بيوتيت گرانيت ها و گرانيت هاي گارنت دار از ذوب سنگ هاي رسوبي دگرگون شده حاصل شده اند. برخي بيوتيت گرانيت ها منشا پليتي دارند و بعضي ديگر، سنگ منشا گري وکي، و گرانيت هاي گارنت دار حاصل ذوب بخشي پليت ها هستند.

 نسخه قابل چاپ