دانلود مقالات علوم زمين

تونل انحراف آب سد خرسان 3 با هدف تسهيل در مراحل اجرايي سد مذکور در نظر گرفته شده است. مسير تونل از بين لايه هاي آهكي سازند آسماري مي گذرد. اين منطقه در ناحيه زاگرس چين خورده واقع گرديده كه در اثر آن گسل ها و ناپيوستگي هاي متعددي در توده سنگهاي مسير بوجود آمده و متحمل شكستگيهاي فراوان شده است. در مقاله حاضر جهت طبقه بندي توده سنگ هاي مسير تونل از طبقه بندي هاي ژئومکانيکي (bieniawski 1980) شاخص تونلسازي در سنگ (barton. Et al 1997) و شاخص مقاومت زمين شناسي (hoke & brown 1997) استفاده شده است. بر اساس اين طبقه بندي ها سيستم نگهدارنده مناسب طراحي گرديده است. همچنين با توجه به عمق کم حفاري و ناپيوستگي هاي منطقه آناليز ناپايداري ساختاري در راستاي محور تونل انجام گرديده و گوه هاي ناپايدار احتمالي به كمك نرم افزار مربوطه شناسايي شده اند. نهايتا با استفاده از نرم افزار که بر پايه روش اجزا محدود مي باشد، تونل مورد نظر تحليل شده است. در طي اين تحليل مناطق داراي بيشترين و کمترين جابجايي و همچنين نقاط تمرکز تنش شناسايي شده است و بر اساس آن سيستم نگهدارنده تونل مورد بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

سازند گورپي در برش كاور شامل 213 متر مارن با ميان لايه هاي مارن آهكي و حاوي دو عضو سيمره (لوفا) با ليتولوژي سنگ آهك و امام حسن با ليتولوژي سنگ آهك هاي رس دار مي باشد كه بر مبناي فرامينيفرهاي پلانكتونيك اين سازند، فاصله كامپانين مياني تا پالئوسن پسين را در بر مي گيرد. به منظور تعيين و چگونگي تغييرات عمق ديرينه در زمان انبايش اين سازند در جنوب ايلام، فرامينيفرهاي پلانكتونيك و بنتيك مورد مطالعه قرار گرفتند. بدين منظور در فرامينيفرهاي بنتيك، درصد پوسته هاي هيالين، آگلوتينه كلسيتي، آگلوتينه غير كلسيتي و نيز بنتيك هاي سطح زي (epifaunal) و درون زي (infaunal) و نسبت اين دو گروه به يكديگر تعيين شد. همچنين نسبت فرامينيفرهاي پلانكتونيك به بنتيك هاي سطح زي تعيين و با استفاده از معادله (D = e ^{(3.58718 + (0.03534 × %P))}) عمق بيش از 800 متر براي اغلب بخش هاي اين سازند به دست آمد كه مطالعه فرامينيفرهاي بنتيك شاخص عمق نيز مويد اين مطلب مي باشد. تطابق خوب منحني تغييرات نسبي سطح آب به دست آمده در اين مطالعه با منحني هاي يوستازي موجود نشان دهنده تاثير بالاي عامل يوستازي نسبت به ديگر عوامل در ايجاد تغييرات عمق سازند گورپي در منطقه مورد مطالعه مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

سازند هاي دالان و كنگان مهمترين سنگ مخزنهاي گازي در جنوب ايران و خليج فارس بوده و بالغ بر 18 درصد منابع گازي دنيا را در خود جاي داده اند. اصلي ترين رخساره مخزني اين سازندها، رخساره هاي اووئيدي-گرينستوني است. در اين مقاله سعي شده است كه با بررسي اين رخساره ها عوامل موثر بر خصوصيات مخزني آن شناسايي و تاثير هر كدام از اين عوامل بر خواص مخزني مشخص گردد. بدين منظور مغزه هاي واحد دالان بالايي به ضخامت 272 متر در برش تحت الارضي خليج فارس مطالعه گرديد. بر اساس مطالعات رسوب شناسي، رخساره مخزني مورد مطالعه خود شامل سه ميكرو فاسيس پلوئيد / اووئيد گرينستون دانه ريز، اووئيد گرينستون دانه متوسط و اينترا كلاست / بايوكلاست اووئيد گرينستون دانه درشت مي باشد. محيط رسوبگذاري اين رخساره از پهنه هاي كشندي تا تپه هاي سدي اووليتي-بايوكلاستي متغير مي باشد. جهت بررسي عوامل موثر بر خصوصيات مخزني، عوامل بافتي و عوامل دياژنزي به تفكيك مطالعه شده و با ترسيم نمودارهاي مربوطه تاثير هر كدام از اين عوامل مشخص گرديد. از عوامل بافتي مو ثر بر خصوصيات مخزني رخساره مورد مطالعه، اندازه، شكل دانه ها، جورشدگي و فابريك سنگ است. پديده هاي دياژنزي مهمي كه خصوصيات مخزني رخساره هاي گرينستوني را متاثر ساخته اند شامل فرايندهاي تراكم، سيماني شدن، انحلال، دولوميتي شدن، انيدريتي شدن و شكستگي مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

سازند پابده در منطقه ايوانغرب (استان ايلام) از تناوب سنگ آهک هاي نازک لايه تا ضخيم لايه (مادستون، وکستون و پکستون) و شيل هاي خاکستري روشن تا تيره که غني از فرامينيفرهاي پلانکتونيک هستند، تشکيل شده است. در اين رسوبات, تعداد 5 ايکنوجنس در دو مجموعه مجزا تشخيص داده شده اند. مجموعه اول با تنوع ايکنوفوناي قابل توجه (آرني کوليتس، کندريتس، پلانوليتس و نئونريتس) در رخساره هاي وکستوني، مادستوني و پکستوني حضور دارند. اين مجموعه از ايکنوفسيل ها، نشانگر ايکنوفاسيس کروزيانا بوده که در يک محيط نسبتا پر انرژي تشکيل شده است. مجموعه دوم با تنوع ايکنوفوناي کمتر (زئوفيکوس و کندريتس) در رخساره هاي شيلي، وکستوني، مادستوني و پکستوني تشکيل شده و معرف ايکنوفاسيس زئوفيکوس مي باشد که در يک محيط کم انرژي و عميق تر تشکيل شده است. وجود افق هايي از مواد آلي (رخساره هاي حاوي TOC>2%) در بخش هاي مياني و تحتاني سازند پابده که متعلق به ايکنوفاسيس زئوفيکوس مي باشند خود تاييدي بر حاکم بودن شرايط محيطي فقير از اکسيژن در اين ايکنوفاسيس است.

 نسخه قابل چاپ

در جنوب غرب سنندج (محور صحنه- مريوان)، در زون ساختاري زاگرس رورانده، زنجيري از توده هاي نفوذي غالبا باريک و حد واسط که توسط رگه هاي اسيدي قطع شده اند، با روند شمال غرب- جنوب شرق، به داخل سنگ هاي رسوبي كرتاسه و پالئوسن تزريق شده، سبب دگرگوني آنها تا حد رخساره آلبيت- اپيدوت يا پيروکسن هورنفلس شده است. علاوه بر توده هاي نفوذي، در بعضي نقاط گدازه هاي آتشفشاني غالبا باريک نيز به چشم مي خورند. در حاشيه غربي توده هاي نفوذي و در امتداد تراست هاي زاگرس اثراتي از ملانژ افيوليتي رخنمون يافته است. توده هاي نفوذي و سنگ هاي آتشفشاني وابسته به آنها متعلق به ائوسن پاياني- اوليگوسن بوده، غالبا داراي طبيعت کالک آلکالن و بعضي توله ايتي هستند. رفتار عناصر اصلي و كمياب سنگ هاي آذرين منشا يک گوشته هتروژن را براي اين سنگ ها معرفي مي کند و از تعلق آنها به محيط هاي فرورانش خبر مي دهد. زمان جايگزيني، موقعيت تکتونيکي و اختصاصات ژئوشيميايي توده هاي آذرين حاکي از اين است که پس از شکسته شدن پوسته اقيانوسي نئوتتيس در کرتاسه بالايي، فرورانش بخش جنوب غربي اين پوسته به زير بخش شمال شرقي آن در طول پالئوژن سبب اين ماگماتيسم در دوره اوليگوسن شده است. اگر اين احتمال درست باشد، برخورد نهايي دو صفحه عربستان و ايران بايد در پايان اوليگوسن و در آغاز ميوسن صورت گرفته باشد.

 نسخه قابل چاپ

به منظور شناسايي ساز و كار دقيق جايگيري توده هاي آذرين در منطقه مورد مطالعه از تحليل تنش ديرين به كمك روش معكوس كردن استفاده شده است. در دوازده محدوده بيش از 209 سطح برش داراي خش لغزش برداشت و پس از تحليل دقيق، ترژكتوري هاي بزرگ ترين تنش تراكمي ديرين رسم گرديد. آرايش هندسي ترژكتوري هاي بزرگ ترين تنش تراكمي ديرين ساز و كار تزريق سيل را مطرح مي كند كه با شواهد پترولوژيك نيز انطباق كامل دارد.

 نسخه قابل چاپ

فوزوليناسه آ در سنگ هاي کربونيفر بالايي-پرمين بلوک طبس از فراواني و تنوع زيادي برخوردار هستند. مقايسه فوزوليناسه آي اين ناحيه با قاره سيمري حاکي از آن است که طي پالئوزوييک بالايي بلوک طبس قسمتي از غرب قاره سيمري بوده است. در قاره سيمري تنوع و فراواني فوزوليناسه آ در زمان و مكان به تدريج از پرمين پيشين تا انتهاي پرمين مياني و از شرق به غرب افزايش پيدا مي كند. اين تنوع ناشي از مهاجرت به سمت شمال قاره سيمري در طي پرمين و قرارگيري آن در عرض هاي جغرافيايي پايين است. فوزوليناسه آ در شرق قاره سيمري به دليل قرارگيري مايل قاره نسبت به عرض جغرافيايي قديمه از تنوع پاييني برخوردار هستند. بنابراين بخش غربي قاره سيمري نزديكتر به قلمرو گرمسيري تتيس نسبت به شرق آن بوده است. بر اساس توزيع و پراكندگي فوزوليناسه ‎آ توالي رسوبي بلوک طبس قابل تقسيم به چندين سكانس رسوبي به سن هاي قزلين پسين-آسلين، بلورين، كوبرگاندين-مرغابين و ميدين –دوراشامين مي باشند.

 نسخه قابل چاپ

حوضه آبريز بيدواز در شرق شهرستان اسفراين، در استان خراسان شمالي واقع شده است. رودخانه اصلي اين حوضه، رودخانه بيدواز و دو سرشاخه مهم آن در پرچين و سرخ قلعه نام دارد که همگي از نوع بريده بريده با بستر گراولي مي باشند. آناليز اندازه ذرات نشان داده است که پيوستگي رسوبي به ويژه در دو سرشاخه درپرچين و سرخ قلعه از روند يکنواختي برخوردار نيست بلکه در دو نقطه، روند پيوستگي از حالت قبلي خارج شده و روند جديدي آغاز شده است. در رودخانه بيدواز به علت طولاني تر بودن مسير، پيوستگي رسوبي روند تقريبا يکنواختي را نشان مي دهد ولي در اين رودخانه نيز مي توان زيرروندهاي مجزايي را تشخيص داد. تغييرات شيب در مسير رودخانه و ورود حجم زيادي از رسوبات دانه درشت توسط شاخه هاي فرعي از عوامل اصلي تغيير در پيوستگي رسوبي مي باشند. بررسي پيوستگي رسوبيِ گروه ها و رده هاي مختلف دانه ها (گراول، ماسه و گل) همراه با تغييرات پارامترهاي جورشدگي، کج شدگي و کشيدگي نشان داده است که حمل انتخابي (selective transport) مهم ترين فرآيند کنترل کننده ريز شوندگي دانه ها در طول مسير بوده است. همچنين با توجه به اين که قسمت اعظم رسوبات از ذرات درشت تر از 4- في تشکيل شده است، فرآيند جورشدگي انتخابي (selective sorting) که به اندازه ذرات وابسته مي باشد باعث افزايش جورشدگي در بالادست هر زيرروند شده است. اميد است نتايج به دست آمده از اين تحقيق بتواند در حوضه هاي مشابه و در ارتباط با مديريت آبخيزداري حوضه ها جهت جلوگيري از فرسايش و رسوب زايي مورد استفاده قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ

تغييرات نسبت ايزوتوپ ⁸⁷Sr/ ⁸⁶Sr در اقيانوسها محسوس نيست. زيرا اين نسبت به آرامي در ميليون ها سال تغيير مي نمايد. استرانسيوم در پوسته آهكي جانوران دريايي وجود دارد. نسبت ⁸⁷Sr/ ⁸⁶Sr  اقيانوسها در زمانهاي زمين شناسي گذشته را مي توان در پوسته جانوران آن زمان برآورد كرد. سنگ هاي رسوبي، داراي تجمعي از فسيل هاي حاوي پوسته آهكي جانوران هستند. از اندازه گيريهاي نسبت ⁸⁷Sr/ ⁸⁶Sr مي توان به جوابهاي مشابهي رسيد كه ديگر تكنيكها در رابطه با ارتباط سازي سني بكار مي برند همچنين استفاده از اين روش بسيار دقيق، زمين شناسان، فسيل شناسان، اقيانوس شناسان، و ژئوشميست ها را قادر ساخته است كه به پاسخ خيلي از سوالات و ابهامات دست يابند. در مطالعه حاضر تعداد 201 نمونه (پالئوژن تا ژوراسيك) از چاه سولابدر- 3 واقع در جنوب حوضه دزفول شمالي مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت پروفيل نسبت ⁸⁷Sr/ ⁸⁶Sr  نمونه هاي كار شده با پروفيل جهاني مقايسه گرديد. نتيجه مقايسه بين منحني تكاملي نسبت ايزوتوپ ⁸⁷Sr/ ⁸⁶Sr درياهاي فانروزوييك و منحني بدست آمده از اينتروال پالئوژن تا ژوراسيك چاه سولابدر 3 در تطابق بسيار خوب با منحني جهاني مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

كانسار مورد مطالعه مهمترين كانسار بوكسيت در ايران است كه هم اكنون در حال بهره برداري مي باشد. افق اصلي اين کانسار، که بر روي سطوح کارستي سازند اليکا توسعه يافته است، داراي ترکيب کاني شناسي دياسپوري همراه با سيليس و اكسيدهاي آهن و تيتان مي باشد. تشكيل اين كانسار حاکي از دوره خشکي زايي در طي ترياس مياني تا اوايل ترياس بالايي و غلبه شرايط اقليمي استوايي در اين ناحيه است كه همانند بسياري ديگر از نقاط مختلف دنيا موجب تشكيل بوكسيت شده است. بافتهاي اصلي مشاهده شده در افق بوکسيت سخت (معدني) اين کانسار شامل بافتهاي دانه ريز، پورفيريک دروغين، اائيدي، پيزوليتي و بافت ميکروکلاستيک است. عوارض دياژنزي اصلي در اين کانسار شامل تشكيل اوئيدها، پيزوليتها و نهشت سيمان دياسپوري در برخي شكستگي ها است. فرايندهاي اپيژنتيك، مانند آهن شويي و سيليسي شدن مجدد، موجب تغييرات ثانويه در اين كانسار شده است. در بسياري از نمونه ها اثرات حمل مجدد نهشته بوكسيتي بصورت قطعات گرد شده اينتراكلاستها و ااوئيدها مشاهده مي شود. با توجه به مطالعات صحرايي و آناليزهاي ژئوشيميايي ظاهرا در اوايل دوره ترياس بالايي، تحت شرايط اقليمي مناسب حاكم بر ناحيه، محصولات هوازدگي توده هاي ملافيري (بوكسيت اوليه) به مسافتهاي كوتاه حمل شده اند و سپس در حفرات و گودالهاي كارستي سازند اليكا بدام افتاده اند و عمل بوکسيتي شدن در اين کارستها بر اثر گردش سيالات ادامه يافته است.

 نسخه قابل چاپ

مجموعه سنگ هاي شمال باختر خوي در استان آذربايجان باختري از سه بخش اصلي؛ کمپلکس افيوليتي، کمپلکس دگرگوني و سنگ هاي رسوبي دگرگون نشده تشکيل شده است. کمپلکس دگرگوني اين منطقه شامل دو بخش متابازيتي و متاسديمنتي است که درجه دگرگوني آنها از رخساره شيست سبز تا آمفيبوليت فوقاني تغيير مي کند. مطالعات ريز ساختاري آنها نشان مي دهد که سنگ هاي دگرگوني داراي دو برگوارگي S₁ و S₂ بوده که در پهنه هاي برشي برگوارگي ميلونيتي (S_m) بر روي آنها چاپ شده است. راستاي اصلي اين برگواره ها شمال- شمال باختري بوده که در سه مرحله دگرشکلي به صورت پيش رونده حاصل شده اند. اين دگرشکلي ها در طول همگرايي بين ورقه عربي و بلوک البرز باختري - آذربايجان، احتمالا همزمان با برخورد آنها در کرتاسه فوقاني و يا حتي در زماني جوان تر از آن شکل گرفته اند.

 نسخه قابل چاپ

توده گرانيتوئيدي بروجرد بخشي از توده هاي نفوذي موجود در زون سنندج - سيرجان را تشكيل داده و به صورت كشيده و طويل، به موازات شيستوزيته غالب سنگ هاي دگرگوني با روند شمال غربي-جنوب شرقي رخنمون دارد. تركيب سنگ شناسي اين توده عمدتا متشكل از مونزوگرانيت، گرانوديوريت، كوارتزديوريت و گرانيت اسفن دار با ترکيب غالب گرانوديوريتي مي باشد. مطالعات صحرايي، كاني شناسي، سنگ شناسي و ژئوشيميايي نشان مي دهند كه ماگماي سازنده واحدهاي اصلي اين توده  از نوع I، كالك آلكالن و غني از پتاسيم (پتاسيك) بوده و از نظر درجه اشباع از آلومينيم (ASI) متاآلومين تا كمي پرآلومين مي باشد. پايين بودن نسبت هاي Al₂O₃/(FeO+MgO+TiO₂) و (Na₂O+K₂O)/(FeO+MgO+TiO₂) و شواهد ژئوشيمي عناصر نادر خاكي و عناصر كمياب، نشان مي دهند كه منشا ماگماي اوليه از پوسته زيرين بوده كه در طي يك حاشيه ورقه همگرا ايجاد شده است. اين ماگما احتمالا در اثر ذوب بخشي پروتوليت هاي پوسته زيرين بوجود آمده است و تبلور تفريقي مذاب ها در سطوح بالاتر پوسته، واحدهاي مختلف سنگ شناسي را سبب گرديده است و ماگماهاي بازالتي حاصل از گوشته كه در پوسته زيرين جايگزين شده اند محتمل ترين منشا گرمايي براي ذوب بخشي بوده اند.

 نسخه قابل چاپ

مقطع مورد مطالعه در ارتفاعات شرقي شهر اصفهان و در حدود 1 كيلومتري شرق جاده اصفهان به نايين در طول جغرافيايي‏‏‏ 51^o47' طول شرقي و عرض جغرافيايي 32^o28' شمالي قرار گرفته است. نهشته هاي كرتاسه زيرين در اين مقطع 196.6 متر اندازه گيري شده است و شامل سنگ هاي تخريبي و كربناته مي باشد. مرز زيرين اين نهشته ها با شيل هاي ژوراسيك به صورت دگرشيبي زاويه اي است. مطالعات پتروگرافي انجام شده بر روي نهشته هاي كربناته كرتاسه زيرين نشان دهنده وجود چهار نوع دولوميت در اين ناحيه است كه عبارتند از: دولوميت نوع اول شامل دولوميت هاي خيلي ريز تا ريز بلور (مسطح نيمه شکل دار)، دولوميت نوع دوم شامل دولوميت هاي ريز تا متوسط بلور (ايديوتوپيک - پورفيروتوپيک)، دولوميت نوع سوم شامل دولوميت هاي متوسط بلور (شکل دار)، دولوميت نوع چهارم شامل دولوميت هاي متوسط تا درشت بلور (شکل دار). دولوميت نوع اول مربوط به دياژنز خيلي اوليه بوده و سه نوع ديگر در اثر دياژنز تدفيني به وجود آمده اند كه به ترتيب از نوع جانشيني، جانشيني/تبلور مجدد و پر كننده حفرات مي باشند. مطالعات ژئوشيميايي (عنصري) مانند بالا بودن مقادير Na و Sr حاکي از اين است که فرايند دولوميتي شدن توسط ترکيب کاني شناسي اوليه آراگونيتي تسريع شده است. منشا منيزيم مورد نياز دولوميت هاي دولوميت نوع اول آب دريا بوده است و براي انواع ديگر نيز مي توان آب درون روزنه اي، رس هاي موجود در شيل هاي بين آهك ها (شيل هاي زيرين) و شيل هاي موجود در قسمت زير رسوبات كرتاسه زيرين را در نظر گرفت.

 نسخه قابل چاپ

توده گرانوديوريتي لخشك بخشي از نوار گرانيتوئيدي زاهدان-سراوان محسوب مي شود كه در زمان اليگوميوسن به صورت يك توده بيضوي شكل با امتداد شمال غرب-جنوب شرق در داخل رسوبات فليشي ائوسن نفوذ كرده و به همراه سنگ هاي ميزبان خود، مجموعا بخشي از زون جوش خورده سيستان واقع بين دو بلوك لوت و افغان را تشكيل داده است. سنگ هاي حاشيه جنوب و جنوب غربي توده، در امتداد زون هاي برشي موازي با همبري توده كه بيش از 400 متر ضخامت دارند، دستخوش دگرشکلي دماي بالا شده اند و فابريک هايي نظير ساختارهاي S-C پيدا كرده اند. دگرشکلي اين سنگ ها در محل همبري با سنگ هاي ميزبان، شديد بوده و به سمت داخل توده تدريجا کاهش مي يابد. کاني هاي اوليه ماگمايي نظير پلاژيوکلاز و ارتوکلاز در اين سنگ هاي بر اثر تحمل دگرشکلي شكننده دماي بالا، شکسته شده و شکستگي آن ها مجددا با کاني هاي ماگمايي دماي بالا نظير بيوتيت، پتاسيم فلدسپار و کوارتز پر شده است. بر اساس شواهد زير به نظر مي رسد دگرشکلي اين سنگ ها در شرايط دمايي بالاي سوليدوس و احتمالا در حضور مقدار کمي مذاب اتفاق افتاده باشد: 1) پر شدن شکستگي بلورهاي فلدسپار اوليه توسط مجموعه هاي دانه ريز کوارتز، پتاسيم فلدسپار و بيوتيت، 2) وجود دانه هاي کوارتز و فلدسپار در بين کليواژهاي تغيير شکل يافته بيوتيت، 3) همرشدي کوارتز و پتاسيم فلدسپار که به طور بخشي جايگزين پلاژيوکلاز شده اند، 4) حضور بافت گرانوفيري دگرشكل نشده در حاشيه بلورهاي دگرشکل شده ارتوکلاز.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه 25 نمونه نفتي از لايه هاي مختلف از ميادين واقع در بخش ايراني خليج فارس مورد ارزيابي هاي ايزوتوپي، درجه API^o، مقدار درصد S، نسبت Ni/V و همچنين آزمايشات ژئوشيميايي بوسيله روش هاي استخراج، تفكيك برش ها، كروماتوگرافي گازي و كروماتوگرافي گازي- طيف سنجي جرمي قرار گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده از اين آزمايشات، نفتهاي مورد مطالعه در نواحي چهار گانه، به سه خانواده اصلي A، B و C تفکيک شدند. خانواده A نفتهايي با منشا کربناته، گروه B نفتهايي با منشا حدواسط (کربناته شيلي) و خانوادهC  نفتهايي با منشا آواري مي باشند. خانواده A به دو زير خانواده a1 و a2 تفکيک مي شوند. زير خانواده a1 محدوده سني پالئوزوييک پسين تا مزوزوييک (ژوراسيک زيرين) را در بر مي گيرد و زير خانواده a2 در محدوده سني پالئوزوييک قرار دارد. خانواده B نيز به سه زيرخانوادهb1 ( با محدوده سني ژوراسيک پسين تا ميوسن)، زيرخانواده b2) محدوده سني پالئوزوييک پسين تا ژوراسيک زيرين) و زيرخانواده b3 به سن جوانتر از کرتاسه تقسيم مي شوند. خانواده C به زيرخانواده c1 در محدوده سني پالئوزوييک پسين تا ژوراسيک زيرين و زيرخانواده c2 در محدوده سني جوانتر از کرتاسه تفکيک مي شوند. سيستم هاي نفتي حاکم بر مناطق تحت مطالعه شباهت زيادي را با سيستم هاي نفتي حاکم بر کشورهاي همجوار نشان مي دهند و احتمالا منطقه تحت تاثير همان سيستم ها قرار دارد.

 نسخه قابل چاپ