دانلود مقالات علوم زمين

يکي از مهمترين پارامترها در طراحي سازه هاي آبي بزرگ، نفوذپذيري ساختگاه آن سازه ها مي باشد. مرسومترين روش براي تعيين ضريب نفوذپذيري سنگهاي درزه دار، استفاده از آزمايش لوژان مي باشد. در اين مقاله، نفوذپذيري ساختگاه سد رودبار لرستان مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور، ساختگاه سد به سه بخش جناح چپ، بستر (پي مرکزي) و جناح راست تقسيم شد و هر کدام از قسمتها نيز بر اساس ليتولوژي سنگهاي دربرگيرنده به بخشهاي مختلفي تقسيم شدند. اعداد لوژان نيز با توجه به توصيه هاي بين المللي و وضعيت زمين شناسي ساختگاه سد در 5 رده دسته بندي گرديد، سپس مقادير لوژان و همچنين نوع رفتارهاي هيدروژئومکانيکي حاصل از 43 گمانه از مجموع گمانه هاي مراحل اول و دوم مطالعات، محاسبه و تعيين گشتند و فراواني آنها در هر کدام از بخشهاي ساختگاه محاسبه شد. در نهايت قسمتهاي مختلف ساختگاه از نظر پتانسيل آبگذري و نوع رفتارهاي هيدروژئومکانيکي با هم مقايسه شده اند.

وجود درياچه فوق اشباع از نمك (درياچه اروميه) و دسترسي آسان و ارزان به نمك و آب شور در منطقه اروميه باعث شده كه استفاده از آب شور و نمك به منظور ذوب برفها، جلوگيري از يخبندان و تهسيل بار ترافيكي خيابانها و جاده ها در طول زمستان زياد باشد. تاثيرات نمك استفاده شده بر روي اكوسيستم پيچيده بوده و اغلب تابع شرايط مكاني است و باعث تاثيرات زيست محيطي از قبيل تاثير بر رشد گياهان و رستني ها، خاك، آبهاي زيرزميني و سطحي و محل زندگي موجودات زنده آبي شده است. لذا بر اين اساس در اين مطالعه بر روي تاثيرات آب شور و نمك استفاده شده در محدوده شهري اروميه و مناطق اطراف آن بر روي آبهاي زيرزميني تاكيد شد. در همين راستا ابتدا كليه اطلاعات و داده هاي مورد نياز جمع آوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بر اساس نتايج حاصله با توجه به سيستم زهكشي آبهاي سطحي، بافت خاك،ميزان بارش و حجم بالاي آب و تغييرات كم سطح ايستابي در آبخوان دشت اروميه، تاثيرات نمك و آب شور بر روي آبهاي زيرزميني مثل زون تهويه خاك زياد به چشم نمي خورد و بر اين اساس غلظت يونهاي سديم و كلرايد در تركيب آبهاي زيرزميني منطقه در حد مطلوبي ميباشد. ولي با توجه به اينكه تاثيرات نمك بر روي آبهاي زيرزميني يك فرآيند تدريجي است لذا بايستي ميزان كلرايد موجود در زون خاك و مدت زمان انتقال آن به سيستم جريان آب زيرزميني به دقت بررسي شود.

گدازه هاي بازالتي منطقه ماكو از گسترده ترين بازالتهاي كواترنري منطقه شمال غرب كشور است كه توسط جريان گدازه هاي بازالتي مربوط به جديدترين مرحله آتشفشاني كوههاي آرارات تشكيل يافته است. مهمترين بخش اين گدازه ها از دامنه هاي شرقي و جنوبي آرارات وارد بستر رودخانه ساري سو شده و به دشت بازرگان رسيده است، كه بعد از پوشانيدن قسمت عمده اي از اين دشت، مسير خود را عوض كرده و از راه دره غرب شهرستان ماكو وارد مسير رودخانه زنگمار شده و از طريق بستر اين رودخانه وارد دشت پلدشت گرديده است. اين سازند سخت غير كربناته در اكثر مناطق روي آبرفتهاي مسيلها و رودخانه هاي قديمي را پوشانيده و با همديگر آبخوان خوبي را تشكيل داده اند. غلظت فلوئورايد اندازه گيري شده در آب اين آبخوان بيش از حد مجاز جهاني را نشان مي دهد. تمامي روستاهايي كه آب آشاميدني آنها فقط از چشمه ها و چاههاي بازالتي منطقه تامين مي شود به بيماري فلوئورسيس دندان مبتلا هستند. در اين تحقيق جهت تعيين منشا فلوئورايد بالا در آب زيرزميني مناطق بازالتي در سه نوبت نمونه هاي آب از چشمه هاي بازالتي و از رودخانه ها (در محل ورود به منطقه) تهيه و مورد آناليز شيميايي قرار گرفته اند. از بررسي اين آناليزها و پتروگرافي بازالتها چنين نتيجه گيري مي شود كه فلوئورايد با غلظت بالا از طريق مسير رودخانه ساري سو وارد منابع آب منطقه مي شود..

در اين مطالعه از پايگاه اطلاعات جغرافيايي (GIS) به منظور ارزيابي کيفيت آبهاي زيرزميني و احتمال آسيب پذيري آن به منابع آلودگي در حوزه آبريز گرگانرود - قره سو واقع در استان گلستان استفاده شد. براي اين منظور، نقشه زمين شناسي، کاربري اراضي، توپوگرافي و ترکيب شيميايي 84 چاه به محيطGIS  وارد گرديد تا ارتباط مکاني ميان اجزا شيميايي آبهاي زيرزميني و منابع آلاينده مورد بررسي قرار گيرد. نتايج نشان دهنده افت سطح آب زيرزميني (تا 3 متر) در طول سالهاي 82-1375 است که با افزايش مقدار کاتيونها و آنيونها در اين دوره زماني همخواني دارد. قابليت هدايت الکتريکي، مقدار کلريد و مقدار سولفات در جهت جريان آب زيرزميني از جنوب به شمال منطقه مورد مطالعه افزايش نشان مي دهد. بر اساس داده هاي زمين شناسي، کاربري اراضي، توپوگرافي و ترکيب شيميايي نمونه هاي آب به نظر مي رسد که يونهاي اصلي (مانند SO^-2₄ و ^-Cl)، و فعاليت هاي کشاورزي به ترتيب مهمترين آلاينده ها و منابع آلودگي در اين حوزه اند. بخش هاي شمالي و شمال غربي حوزه مورد مطالعه بدليل بالا بودن سطح آب زيرزميني از مناطق آسيب پذير در برابر منابع آلودگي مانند نفوذ پسآبهاي شهري و روستايي، چاههاي جذبي و فعاليت هاي کشاورزي است.

سد سازبن بر روي رودخانه سيمره در يال شمال شرقي تاقديس لانه، در استان ايلام واقع در غرب ايران ساخته خواهد شد. محور سد بر روي سازند كارستي آسماري قرار گرفته است كه اين سازند بين دو سازند مارني پابده گورپي و گچساران واقع شده است. سطح سفره آب در فصل تر بصورت روزانه و در فصل خشك هفته اي يكبار بمدت ده ماه در 18 پيزومتر اندازه گيري شده است. يونهاي اصلي، هدايت الكتريكي و درجه حرارت شش بار در همه پيزومترها و چشمه ها و 6 مقطع رودخانه سيمره اندازه گيري شده است. جهت جريان آب بر اساس سطح آب در پيزومترها از تكيه گاههاي سد بطرف رودخانه سيمره ميباشد. ويژگيهاي هيدروشيمي سازندهاي مختلف بر اساس ميزان هدايت الكتريكي، تغييرات زماني هدايت الكتريكي، منحني شولر و تيپ آب بررسي شده است. نتايج نشان ميدهد كه كيفيت آب بطور اجمالي تابع ليتولوژي مسير جريان آب مي باشد. جريان آب در سازند پابده گورپي به زون تدريجي اين سازند كه از آهك و آهك مارني تشكيل شده است محدود ميشود . بنابراين رفتار هيدروشيميايي سازند پابده گورپي اساسا شبيه سازند آسماري پاييني ميباشد. كيفيت آب در داخل پيزومترها كه در داخل زون تدريجي سازند پابده گورپي و آسماري تحتاني قرار گرفته اند به ميزان توسعه كارست در پيزومترها و ليتولوژي مسير حركت آب در بالادست پيزومترها بستگي دارد. كيفيت آب در دو پيزومتر مجاور ممكن است مشابه نباشد كه هتروژنيتي سازندهاي كارستي را نشان ميدهد.

شبکه شکستگيها به عنوان مجاري اصلي عبور آب زيرزميني در توده هاي سنگي فاقد نفوذپذيري اوليه محسوب مي شوند. بنابراين اولين گام در بررسي جريان در يک توده سنگ درز و شکاف دار تهيه مدل شبکه شکستگيها است که به روش آماري Stochastic و بر اساس خصوصيات هندسي درزه ها شامل جهت، فراواني، طول اثر (Trace Length) و بازشدگي (Aperture) درزه ها انجام مي گيرد. در مرحله بعد تراوايي معادل (Equivalent Permeability) شبکه شکستگيها براي چارچوبهايي با  اندازه هاي مختلف که از مرکز شبکه اصلي توليد شده، انتخاب ميشود، بر اساس معادله کوبيک (Cubic Law) و قانون کيرشهف (Kirshof Law) به روش عددي محاسبه مي گردد. نتايج نشان مي دهد که تغيير مقدار نفوذپذيري محاسبه شده با افزايش اندازه قطعه انتخاب شده براي هر سيستم شبکه تا قبل از يک حد معين به مقدار قابل ملاحظه اي کاهش مي يابد و بعد از آن تقريبا ثابت مي ماند که اين اندازه به عنوان المان حجم معرف (Representative Element Volume) توده سنگي مورد مطالعه در نظر گرفته مي شود. در نهايت ضريب تراوايي REV به عنوان تراوايي معادل توده سنگ مورد مطالعه در نظر گرفته مي شود.
به منظور ارزيابي کارآيي اين روش، ضريب هدايت هيدروليکي توده سنگي ديواره شمالي معدن گلگهر که به روش فوق برآورد گرديد با نتايج آزمون پمپاژ انجام شده در اين توده سنگي مقايسه شد که نتيجه قابل قبولي را ارايه مي دهد.

استفاده از مدلسازي به عنوان روشي كار آمد و كم هزينه بخوبي شناخت ماهيت پيچيده آبخوان را ممكن مي سازد. عدم قطعيت (Uncertainly) در مدلهاي جريان آب زير زميني عمدتا ناشي از خطاهاي موجود در شبيه سازي مقادير مدل مي باشد. پس از تعيين پارامترهاي آبخوان توسط مساله معكوس (Inverse Problem) در اثناي واسنجي (Calibration) مدل و اطمينان از منحصر بفرد بودن (Unique Solution) جواب ها پس از طي مرحله صحت سنجي (Verification) مي توان به قابل اعتماد بودن مدل صحه گذارد. در اين مرحله مي توان از مدل شبيه سازي شده جريان آب جهت پيش بيني يا بهينه سازي منابع آب زيرزميني سيستم آبخوان استفاده نمود و مجموعه اي از برنامه ريزي، طراحی يا سياست هاي اجرايي توسط بررسي پاسخگويي شبيه سازي آبخوان را مورد تجزيه تحليل قرار داد. روش تحقيق فوق در دشت شمال شرق اهواز به مساحت 200 Km² انجام گرفته و نتايجي مانند محاسبه بيلان مورد بررسي قرار گرفته است.

آسيب پزيري آب زيرزميني به نيترات دردشت شيراز با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي بررسي گرديد. از نرم افزار Ilwis.3 در انجام محاسبات تجزيه و تحليل و نمايش نواحي از سفره که حساس به آلودگي سفره مي باشند استفاده شد. از مدل دراستيک در اين تحقيق استفاده گرديد. اين مدل براي اولين بار براي آژانس حفاظت خاک ايالات متحده، توسط آلر 1987 طراحي گرديد. مدل دراستيک يک شاخص يا نمايه اي براي آلودگي سفره در بين 23-230 دارا مي باشد که عدد بزرگتر نمايانگر پتانسيل آلودگي بيشتر است.
از آنجايي که آب زير زميني جز منابع مهم تامين آب شرب براي شهر شيراز مي باشد، از طرفي سفره آب زير زميني شهر شيراز حساس به آلودگي مي باشد. اين ناحيه انتخاب گرديد. نتايج مدل دراستيک نشان داد که تقريبا 85% محدوده دشت داراي نمره کمتر از 110 (آلودگي متوسط) و 15% بين 110 تا 170 (آلودگي بالا) مي باشد.

نهشته هاي سازند قم در برش کهلو پايين با 500 متر ضخامت عمدتا از شيل، مارن، ماسه سنگ و به همراه ميان لايه هايي از سنگ آهک تشکيل شده است. مطالعه فرامينيفرهاي بنتونيک در اين برش منجر به شناسايي 25 جنس و 29 گونه شد. تجمع ميکروفسيل ها به ويژه حضور و گسترش Borelis melo curdica در طول اين برش سن بورديگالين را تاييد مي نمايد. بر مبناي فراواني و تنوع فرامينيفرهاي شناسايي شده، محيط احتمالا در ابتدا lagoon/inner shelf و سپس عميق تر و در مرحله آخر مجددا کم عمق و lagoon/inner shelf شده است.

منطقه تويه دروار در 35 كيلومتري جنوب غربي دامغان قرار دارد. اين سري رسوبات متعلق به دونين بالايي از دو بخش آواري شامل، كنگلومرا، ماسه سنگ،شيل و بخش كربناته شامل  آهك و دولوميت تشكيل شده كه با ناپيوستگي فرسايشي حاصل از فاز كوهزايي كالدونين و باز شدگي ريفت پالئوتتيس، بر روي شيل هاي سبز رنگ حاوي ايكنوفسيل نرايتس سازند قلي (اردويسين) و به صورت تدريجي در زير آهك هاي سازند مبارك (كربونيفر) قرار گرفته است. از اين مقطع به روش اسيدشويي، حدود 80 نمونه كنودونتي شامل 5 جنس و 13 گونه به دست آمد كه با بررسي كنودونت هاي به دست آمده، سن اين رسوبات دونين بالايي تعيين شد كه شامل دو بيوزونpraesulcata, Expansa  متعلق به فامنين مي باشد. از جنس هاي به دست آمده ميتوان به مواردي چون Polygnathus- Bispathodus-Pseudopolygnathus-Branmehla-  اشاره نمود. با توجه به كنودونت هاي يافت شده، رخساره Polygnathus- Bispathodus براي محيط رسوبي منطقه تعيين شد، كه نشان دهنده محيط كم عمق فلات قاره تا بخش هاي مياني شيب قاره با چند بار نوسانات آب دريا مي باشد. انديس تغيير رنگ كنودونت ها نيز 4 – 4.5 مي باشد كه نشان دهنده عدم وجود هيدروكربور در منطقه است.

پالينومورف هاي خشکي با درجه حفظ شدگي نسبتا خوب و متنوع همراه با تعداد کمي داينوفلاژله، از رسوبات شيلي سازند کشف رود در برش قلعه سنگي، واقع در شرق مشهد، يافت شدند. مجموعا 83 گونه اسپور و پولن شناسايي شدند. از اين مجموعه پالينومورفها، ميوسپورها شامل انواع ترايلت دار، با تقارن شعاعي بوده و پولن ها از انواع تک باله و دو باله بدون شيار مي باشند. داينوفلاژله ها و اسپور قارچ ها بخش کوچکي از مجموعه پالينومورف ها را تشکيل مي دهند. فراواني نسبي جنسهاي Klukisporites وDictyophyllidites و مقايسه ان با زون هاي تجمعي معرفي شده در ايران _ افغانستان و استراليا، سن ژوراسيک مياني و با توجه به انقراض Striatella seebergensis و ظهور Contignisporites burgeri سن باژوسين - باتونين براي برش مورد مطالعه تعيين گرديد. در برش قلعه سنگي دو اينتروال زون که قبلا به صورت محلي به نامهاي Striatella seebergensi و Contignisporites burgeri از برش سنجدک (جنوب شرق مشهد) معرفي شده بودند، شناسايي گرديدند. با توجه به فراواني اسپورها و پولنهاي متعلق به پتروفيتا و کنيفروفيتا، و حضور اين گياهان در محيط اطراف حوضه رسوبي سازند کشف رود در برش مورد مطالعه، شرايط  گرم تا نيمه گرم و مرطوب در منطقه حاکم بوده است. با توجه به درصد مواد ارگانيکي و فراواني فيتوکلاست ها در مقايسه با دو فاکتور ديگر شامل پالينومورف هاي دريايي و AOM، محيط تشکيل برش مورد مطالعه يک محيط بسيار نزديک به ساحل و داراي اکسيژن فراوان بوده است. با مقايسه رنگ نارنجي اسپور ها و پولنهاي موجود در برش مورد مطالعه با چارت رنگي استاندارد که توسط باتن (Batten, 1980) ارايه شده است مشخص مي گردد که سنگ منشا از نظر حرارتي در مرحله بلوغ بوده و پالينومورفها قدري تغييرات شيميايي را تحمل کرده اند اما نفت موجود پتانسيل يک نفت تجاري را ندارد. از لحاظ کمي و کيفي مقايسه دقيق پالينوفلوراي موجود در دو برش سنجدک و قلعه سنگي نشانگر آن است که هر دو برش داراي مجموعه پالينوفلوراي تقريبا مشابه بوده و در نتيجه شرايط رسوبگذاري و آب و هوايي يکساني در شرق و جنوب شرق مشهد در طي باژوسين - باتونين حکم فرما بوده است.

سازند جيرود در برش چينه شناسي شمال دروار، غرب دامغان، با ناپيوستگي فرسايشي مشخص روي سازند ميلا (کامبرين بالايي - اردويسين زيرين) و احتمالا با ناپيوستگي فرسايشي زير سازند مبارک (کربونيفر زيرين) قرار دارد. انواع مختلف پالينومورف با درجه حفظ شدگي نسبتا خوب در نهشته هاي سازند جيرود در برش چينه شناسي مورد مطالعه وجود دارد. اسپورها نسبت به ساير گروه ها از فراواني و تنوع قابل ملاحظه اي برخوردارند و ميکروفيتوپلانکتون هاي دريايي شامل اکريتارک ها و پرازينوفيتها از نظر کمي در رتبه بعدي نسبت به اسپور ها قرار دارند. علاوه بر اين, نمونه هايي از اسکلوکودونت ها و بقاياي مربوط به آوند هاي گياهي نيز در نمونه هاي مطالعه شده وجود دارند. با توجه به وجود پالينومورف هاي داراي گسترش چينه شناسي مشخص مانندGeminospora  lemurata , Retispora  lepidophyta , Unellium  lunatum , Tornacia  sarjeantii , Chomotriletes  vedugensis , Cymatiosphaera  perimembrana سازند جيرود در برش چينه شناسي مورد مطالعه به دونين پسين (فرازنين - فامنين) نسبت داده ميشود. حضور گونه شاخص Retispora  lepidophyta در نمونه هاي مربوط به قسمت بالايي برش مورد مطالعه، با توجه به گسترش چينه شناسي جهاني اين ميوسپور, در تعيين مرز دونين - کربونيفر داراي اهميت ميباشد. وجود پالينومورف هاي دريايي (اکريتارکها, پرازينوفيت ها و اسکلوکودونت ها) به همراه اسپورهاي فراوان توليد شده توسط گياهان خشکي نشان ميدهد رسوبات سازند جيرود در برش چينه شناسي دروار در محيط دريايي کم عمق و نزديک به ساحل نهشته شده اند. وجود Geminospora lemurata، تقريبا در تمامي نمونه هاي مطالعه شده، معرف وجود ژيمنوسپرم هاي اوليه (progymnosperm) و فراواني گونه هايي از جنس هاي Verrucosisporites و Convolutispora  نشان دهنده وجود وابستگان سرخس ها (Fern allies) در اطراف محيط تشکيل رسوبات سازند جيرود در برش چينه شناسي مورد مطالعه مي باشد.

به منظور بررسي تغييرات اکسيژن در طي انبايش سازند گورپي، برش الگوي اين سازند در شمال شرق شهر لالي از توابع مسجد سليمان مورد مطالعه قرار گرفت. براي تخمين ميزان اکسيژن در محيطهاي ديرينه معمولا فاکتورهاي "حفاظت از مواد ارگانيکي" مد نظر قرار مي گيرد. اين فاکتورها بر اساس چگونگي تغييرات در نسبت سه گروه اصلي عناصر پالينولوژيکي و رنگ آنها سنجيده مي شوند که مي توانند نشان دهنده شرايط محيطي چون ميزان اکسيژن، نرخ رسوبگذاري و ... باشد. در اين مطالعه به منظور تخمين ميزان اکسيژن در ميان سطح آب و رسوب چهار فاکتور حفاظت از مواد ارگانيکي مورد بررسي قرار گرفت. در قسمت قاعده اي سازند فاکتور هاي lability، نسبت SOM شفاف به SOM تيره و تنوع پالينومرف هاي دريايي کم بوده ولي فاکتور نسبت SOM تيره به پالينومرف دريايي زياد مي باشد.  چنين شرايطي در شيلهاي آهکي و مارني نشان دهنده شرايط اکسيدان است. به سمت بالاي ستون چينه شناسي درطبقات شيل سياه رنگ ميزان lability افزايش پيدا مي کند. اين افزايش به همراه کاهش ميزان نسبت SOM تيره به پالينومرف دريايي و افزايش نسبت SOM شفاف به SOM تيره و تنوع پالينومرف هاي دريايي نشان دهنده شرايط فاقد اکسيژن است.
در نمونه هاي مربوط به مرز K/T پالينومرف هاي دريايي و فرامينيفر هاي پلاژيک غير حساس به شرايط اکولوژيکي افزايش يافته و همين طور کانيهاي اتوژنيک از قبيل گلوکونيت و فسفات که شرايط احيايي ضعيف را نشان مي دهند يافت گرديده است. اين شرايط نشان دهنده افزايش جريانات بالا رونده (upwelling)در مرز کرتاسه - ترشيري  است.

سازند آب حاجي در برش چينه شناسي باب نيز و واقع در شمال غرب کرمان، شرق زرند در ناحيه معدن زغال سنگ باب نيزو به صورت هم شيب و کاملا تدريجي بر روي سازند ناي بند (ترياس فوقاني) قرار دارد و به طور هم شيب و با يک کنگلومراي نازک لايه توسط سازند بادامو (توآرسين - باژوسين) پوشيده مي شود. از ميان پالينومورف ها تنها اسپورها و پولن هاي متعلق به گياهان خشکي به تعداد اندک با درجه حفظ شدگي متوسط تا نسبتا خوب در برش چينه شناسي مورد مطالعه وجود دارند. در مجموع 16 گونه اسپور (متعلق به 14 جنس) و 3 گونه پولن (متعلق به 1 جنس) مورد شناسايي قرار گرفتند. با توجه به حضور فراوان اسپورهاي Dictyophyllidites و عدم حضور اسپور هاي Klukisporites سن سازند آب حاجي براي قسمت مياني تا بالايي برش بآب نيزو ژوراسيک زيرين (لياس) تعيين مي گردد که اين سن با موقعيت چينه شناسي اين سازند نيز مطابقت دارد. عدم وجود پالينومورف هاي دريايي در برش مورد مطالعه، حاکي از تشکيل رسوبات سازند آب حاجي در محيط خشکي مي باشد. حضور اسپور و پولن هاي متعلق به شاخه پتروفيتا، ليکوپودوفيتا، پتريدوسپرموفيتا، سيکادوفيتا و ژينکوفيتا معرف وجود پوشش گياهي در اطراف محيط تشکيل رسوبات سازند آب حاجي مي باشد و با توجه به نوع محيط زيست اين گياهان، آب و هواي حاکم بر منطقه مورد مطالعه گرم تا نيمه گرم و مرطوب تعيين مي گردد.

برش مورد مطالعه به ضخامت 170 مترو به سن کامبرين بالايي – اردويسين زيرين در منطقه تويه در جنوب غرب دامغان قرار دارد و شامل ممبرهاي 4 و 5 سازند ميلا مي باشد. در اين مقاله آکريتارکهاي galeate موجود در نمونه هاي مورد مطالعه کلاسه بندي و معرفي مي گردند.
اصطلاح آکريتارکهاي galeate در سال 1995 به وسيله Servais و Eiserhart براي آکريتارکهاي پالئوزوئيک زيرين ارايه شد که اين آکريتارکها به وسيله يکvesicle  نيمه کروي و با بازشدگي قطبي بزرگ (pylome) که توسط operculum بسته شده، شناخته مي شوند. مدل تاکسونومي متداول بر اساس جنسهايCaldariola ، Cymatiogalea ،Priscogalea و Stelliferidium مي باشد. در حال حاضر اين آکريتارکها به وسيله آناليزهاي آماري بر اساس 5 پارامتر اصلي VD (قطر PL(vesicle (طول زوايد)،OS  (ساختار تزيينات)، RAM (بودن يا نبودن انشعابات در انتهاي distal زوايد)،MBR  (بودن يا نبودن غشا) به 4 Cluster موقتي طبقه بندي شده اند که اين اولين گام در تحقيق بر روي زوايد آکريتاکها است که در آينده با توجه به معيارهاي چند متغيره ديگر مي توان درک بهتري از تاکسونومي آکريتاکهاي galeate بدست آورد