دانلود مقالات علوم زمين

ميدان قلعه نار در 30 كيلومتري شمال شهرستان انديمشك و در حاشيه شمالي بين ميدان هاي كبود و لبه سفيد قرار گرفته و يکي از ميادين واقع در فروافتادگي دزفول است. درقسمت غرب و جنوب غرب فروافتادگي دزفول سه سيستم نفتي شناخته شده است. گروه اول نفتهاي ترشيري که از سازند پابده سرچشمه مي گيرند و در ميدان لبه سفيد پراکنده اند. گروه دوم نفتهاي ژوراسيک که سنگ منشا مولد آنها سازند سرگلو است و در ميادين دالپري، چشمه خوش، پايدار شرق و پايدار غرب انتشار يافته اند. گروه سوم نفت هاي موجود در مخزن آسماري ميدان قلعه نار هستند. با بررسي هاي انجام گرفته روي مقادير ايزوتوپ کربن و شاخص هاي بيومارکري مشخص شده است که اين نمونه نفت از لحاظ ويژگي هاي ژئوشيميايي و فيزيکي قابل انطباق با نفت هاي توليد شده توسط سنگ هاي منشا به طور جداگانه نيست و ويژگي هاي نفت مخزن اين ميدان حالتي حد واسط با ويژگي هاي نفت توليدي سنگ مادرهاي فعال منطقه را دارا مي باشد. اين پديده اشاره اي مستقيم به مخلوط شدگي نفت در اين ميدان دارد؛ لذا تصميم به بررسي سيستم نفتي حاکم بر اين ميدان گرفته شد. در نمونه هاي نفتي جمع آوري شده از مخزن آسماري اين ميدان حضور خانواده اي جديد با عنوان نفت مخلوط شده قطعي شد که اين نفت مخلوطي از نفتهاي ژوراسيک و ترشيري مي باشد. نفت اين ميدان بر مبناي پارامتر هايي چون مقادير ايزوتوپ کربن و غلظت هاي مطلق برخي از بيومارکرهاي شاخص - استران ها و هوپان ها - به صورت عمده از سنگ منشا پابده تامين مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

يکي از مهمترين پارامترها در طراحي و احداث سدها مساله نشت آب از محل پى و تکيه گاه ها است که علاوه بر هدر رفتن آب ذخيره شده در پشت سد، پايدارى سازه سد را نيز به خطر مى اندازد. بدين منظور مطالعات وسيعي جهت تعيين مقدار نفوذپذيري توده سنگ هاي ساختگاه سد و روش هاي آب بندي آن انجام شده است. در اين ارتباط، مقاله حاضر بطور موردي به موضوع نشت در سد تنگاب پرداخته است. بر اساس مطالعات زمين شناسي سه نوع توده سنگي در منطقه مورد مطالعه مشاهده مي گردد که شامل سروک - ايلام، کژدمي و زون خرد شده مي باشند. سازند کژدمي که شامل شيل و آهک شيلي است، در زير سازندهاي آهکي سروک - ايلام قرار دارد و زون خرد شده در بين اين دو واحد سنگي واقع گرديده است. با توجه به تعدادي از آزمايش هاي فشار آب (لوژان) در واحدهاي سنگي ذکر شده واقع در تکيه گاه چپ و راست، موضوع نشت در اين ساختگاه مورد ارزيابي قرار گرفته است. بر اساس شاخص نفوذپذيري ثانويه (SPI) و داده هاي حاصل از آزمايش لوژان و همچنين ويژگي هاي مغزه هاي حفاري، نفوذپذيري توده هاي سنگي بررسي گرديد. در ميان اين سه واحد سنگي زون خرد شده بيشترين ميزان نفوذپذيري را دارد و کمترين نفوذپذيري متعلق به سازند کژدمي است. بر اساس طبقه بندي SPI شيل و آهک شيلي سازند کژدمي در رده عالي قرار مي گيرد و نياز به بهبود آن نيست. اما، به دليل نفوذپذيري بالاي توده هاي سنگي ديگر، آب بندي ضروري است. سازند کژدمي در بستر سد مي تواند نقش يک لايه غيرقابل نفوذ را ايفا نمايد، بنابراين به نظر مي رسد پرده تزريق بايد به اين سازند متصل شود. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که بجز برخي موارد، همبستگي خوبي ميان مقادير SPI و RQD وجود دارد و بر همين اساس نوع و ترکيب دوغاب جهت پرده تزريق قابل پيش بيني است. نتايج نشان مي دهد که بيشترين ميزان نشت آب از تکيه گاه راست مي باشد و در صورت انجام موفق عمليات تزريق مقدار نشت به ميزان قابل توجهي کاهش خواهد يافت.

 نسخه قابل چاپ

پالئواكولوژي سازند شمشك (رتين – ژوراسيك مياني) در برش چينه شناسي خوش ييلاق، شمال شرق شاهرود، شمال روستاي غزنوي بر اساس پالينومورف ها و مواد آلي موجود در آن مورد بررسي قرار گرفت. اين برش چينه شناسي با ضخامت 1280 متر به طور عمده شامل شيل، ماسه سنگ، و لايه هاي زغال مي باشد. 67 نمونه برداشت شده از اين برش چينه شناسي حاوي گروههاي مختلف پالينومورف با درجه حفظ شدگي خوب شامل اسپورها، پولن ها، سيست داينوفلاژله ها به مقدار بسيار كم، خرده هاي چوب (بافت هاي گياهي، كوتيكول)،AOM تيره،AOM  روشن و فيتوكلاست هاي تيره (قطعات سياه و بدون ساختمان داخلي) بودند. 73 گونه اسپور (متعلق به 47 جنس) و 17 گونه پولن (متعلق به 12 جنس) مورد شناسايي قرار گرفت. گياهان والد اين ميوسپورها به فيليكوپسيدا، بريوپسيدا، ليكوپسيدا، كنيفروپسيدا، سيكادوپسيدا و اسفنوپسيدا منتسب مي باشند كه همگي در شرايط گرم و مرطوب زندگي مي كنند. همچنين حضور فراوان ميوسپور Ricciisporites tuberculatus تاييدي بر شرايط مرطوب و باراني در زمان تشكيل سازند شمشك در برش چينه شناسي مورد مطالعه مي باشد. درصد بالاي فيتوكلاست هاي (ماسرال هاي) هم اندازه و جورشده (تا 98 درصد) به همراه پالينومورف هاي خشكي (اسپور و پولن) با حفظ شدگي خوب، در اين برش چينه شناسي حاكي از آن است كه اين برش چينه شناسي در يك محيط دلتايي با انرژي متوسط يا زياد تشكيل شده است. حضور پالينومورف هاي دريايي به ميزان اندك دراين مجموعه معرف پيشروي هاي مقطعي و كوتاه مدت دريا است.

 نسخه قابل چاپ

حوضه پلاياي ساغند با مساحتي حدود 2200 کيلومتر مربع، در ايران مرکزي و در استان يزد واقع شده است. از نظر زمين شناسي، تشکيل اين حوضه مربوط به فعاليت هاي زمين ساختي پليوکواترنري است. تحت تاثير اين حرکات، يک چاله يا فروافتادگي بزرگ ساختماني تشكيل و به تدريج هرزآب هاي سطحي موجود، درون آن جمع گرديد. با تبخير آب درون چاله حوضه پلايا تشکيل گرديد. برون زدگي هاي سنگي با جنس و سن متفاوت، از پرکامبرين تا عهد حاضر، پيرامون حوضه پلايايي را در بر گرفته و تاثير زيادي در جنس رسوبات، نوع رخساره هاي سنگي و نيز نوع واحدهاي زمين ريختي حوضه داشته است. پس از پردازش اطلاعات رقومي خام ماهواره با رنگ هاي کاذب و تهيه نقشه دورسنجي منطقه مورد مطالعه، با انجام مطالعات صحرايي، 3 واحد 9 تيپ و 15 رخساره زمين ريختي تفكيك و نقشه زمين ريخت شناسي حوضه پلايا تهيه گرديد. نمونه برداري سطحي و تحت الارضي از رسوبات حوضه پلايا انجام و مطالعات ساخت و بافت رسوبات در صحرا و در آزمايشگاه به انجام رسيد. در نتيجه چهار مجموعه رخساره اي جريان خرده دار، رودخانه اي، بادي و درياچه اي شامل 12 رخساره سنگيGms, Gmg, Gt, Sp, St, Sh, Sr. Sl, Fsm, Fl, Fm, P  در اين رسوبات شناسايي شد.

 نسخه قابل چاپ

پالينوفلوراي متنوعي شامل انواع پالينومورف هاي مربوط به محيط هاي دريايي و خشکي مانند ميکروفيتوپلانکتون ها، اسپورها، کريپتوسپورها، کيتينوزوآها، و اسكولوكودونت ها با حفظ شدگي بسيار خوب در نهشته هاي سازند جيرود در برش چينه شناسي غرب گرمابدر، شمال شرق تهران، وجود دارند. در پالينوفلوراي مذکور، ميکروفيتوپلانکتون ها و اسپورها تنوع و فراواني نسبي بيشتري داشته و فرم هاي زير، که پراکندگي چينه شناسي شناخته شده اي در رسوبات دونين بالايي مناطق مختلف دنيا دارند، نيز در اين مجموعه ديده مي شوند.
Daillydium pentaster, Papulogabata annulata, P. lobata, Cymatiosphaera perimembrana, C. radiosepta, Chomotriletes vedugensis, Deltotosoma intonsum, Crassiangulina tesselita, Tornacia sarjeantii, Gorgonisphaeridium ohioense, Unellium lunatum, Unellium piriforme, and Retispora lepidophyta. انواع ميکروفيتوپلانکتون هاي دريايي مانند Gorgonisphaeridium ohioense, Daillydium pentaster, Unellium lunatum, Unellium piriforme, Tornacia sarjeantii  که در تعيين سن نسبي و تطابق رسوبات دونين در مقياس جهاني مورد استفاده قرار گرفته اند، در پالينوفلوراي مورد مطالعه فراواني قابل توجهي دارند. با توجه به اولين افق وجود (FOO) و آخرين افق حضور (LOO) مربوط به Tornacia sarjeantii در رسوبات سازند جيرود در برش چينه شناسي مورد مطالعه، range zone T. sarjeantii به ضخامت 118 متر و به سن دونين پسين (فرازنين- فامنين) معرفي و با بيوزون هاي موجود مبتني بر ميکروفيتوپلانکتون هاي دريايي دونين پسين مربوط به ساير نقاط دنيا مقايسه شده است.

 نسخه قابل چاپ

در اين مطالعه 45 خرده حاصل از حفاري سازندهاي پابده و کژدمي ميدان نفتي رگ سفيد واقع در فروافتادگي دزفول جنوبي مورد آناليز راک ايول قرار گرفته است. نمودار S₂ در مقابل کل کربن آلي (TOC) نشان داد که تيپ کروژن در اين ميـدان غالبـا از نوع II است. مقـدار قـابـل تـوجه S2 جـذب شـده توسـط ماتريکـس در سـازندهاي پابده (2.5-4 mgHC/gr rock) و کژدمي (7-12 mgHC/gr rock) به علت بلوغ کم و نسبت پايين گازـ نفت بوده و علت تغييرات تاثير ماتريکس در سازند پابده اين ميدان، تغيير مقادير TOC مي باشد. مقدار کربن آلي فعال در سازندهاي پابده و کژدمي به ترتيب 0.22-2.29 و 1.7-2.25 درصد وزني است که بيانگر سنگ منشايي متوسط تا غني مي باشد. نسبت دگرساني کروژن در سازندهاي مذکور بسيار کم بوده (0.07-0.15) و هنوز مقدار قابل توجهي هيدروکربن توليد نکرده اند که با مقادير پايين T_max نيز تاييد مي شود. فاکتور گاز ـ نفت در سازندهاي مطالعه شده (0.2-0.5) نشان مي دهد که پتانسيل نفت زايي آن ها بيشتر از پتانسيل گاززايي است. از نقشه هاي هم ارزش TOC_oil و TOC_gas در سازند پابده استنباط مي شود که عمق حوضه در زمان ته نشست اين سازند در شمال غرب و جنوب شرق ميدان بيشتر از ميانه ميدان بوده است.

 نسخه قابل چاپ

سازند شهبازان به سن ائوسن مياني تا بالايي از تواليهاي دولوميت، آهك‌ دولوميتي و مارن تشکيل گرديده است. برش  مورد مطالعه در جنوب غرب ايران در منطقه لرستان واقع شده است. بر اساس مشاهدات صحرايي و مطالعات پتروگرافيكي (اندازه دانه ها و فابريک) چهار نوع دولوميت تشخيص داده شده است. در دولوميکرايت (دولوميت I) با توجه به وجود قالبهاي تبخيري، پلوئيد و لامينه هاي جلبگي مشخص شد كه دولوميکريت هاي سازند شهبازان در يك پهنه جزر و مدي نهشته شده است و دولوميت هاي ثانويه (نوع II، III، IV) در طول دياژنز تدفيني کم عمق تا عميق شکل گرفته اند. با استفاده از آناليز عنصري دولوميکرايت ها مشخص شد که 1- در محيط هاي دياژنزي با افزايش فرايند دياژنزي در دولوميکريت ها، ميزان Mg،Fe  و Mn افزايش و همزمان ميزان Ca،Sr  و Na کاهش مي يابد 2- در مرز احتمالي بين سازند شهبازان و آسماري بر اساس تغيير در ترکيب کاني شناسي و فرايند انحلال، ميزان Ca, Sr  و Na افزايش و ميزانMg, Mn  و Mn/Ca کاهش يافته است و 3- بر اساس گروه بندي داده هاي ژئوشيميايي با استفاده ار آناليز خوشه اي و مشخصات پتروگرافي چهار گروه متفاوت ايجاد شد که نشان دهنده خصوصيات متفاوت از محيط رسوبي هستند.

 نسخه قابل چاپ

رسوبات کوارتزيت راسي در شرق زرند کرمان به ضخامت متوسط 50 متر در بين رسوبات سيليسي آواري قرمز رنگ سازند داهو و نهشته هاي کربناته سازند کوهبنان قرار گرفته است. جهت تفسير محيط رسوبي اين واحد سنگي سه برش گزوئيه، کتکوئيه و داهوئيه واقع در شرق زرند اندازه گيري شده است. مطالعات صحرايي و ميکروسکوپي منعکس کننده يک پتروفاسيس کنگلومرايي و سه پتروفاسيس ماسه سنگي چرت آرنايت، کوارتز آرنايت و ساب ليت آرنايت شده است که از مچوريتي بافتي و ترکيبي بالايي برخوردارند. همچنين آناليز رخساره هاي سنگي اين رسوبات منجر به شناسايي سه رخساره دانه درشت (Gcm, Gms, Gt)، هفت رخساره دانه متوسط (Sp, St, Sh, Sl, Sr, Sm, Se)، يک رخساره دانه ريز (Fl) و سه رخساره حدواسط (Sr (Fl), Sr/Fl, Fl (SR)) شده است. شواهد ساختي و بافتي به علاوه جهت جريان غالب بايمدال در اکثر رخساره ها، بيانگر ته نشست اين رسوبات در يک محيط جزر و مدي است، به طوري که رسوبات دانه درشت مربوط به کانالهاي جزر و مدي، رسوبات ماسه سنگي اغلب در کانال و پهنه بين جزر و مدي و رسوبات دانه ريز گلسنگي در پهنه بالاي جزر و مدي برجاي گذاشته شده اند. با توجه به گسترش وسيع نهشته هاي کوارتزيت راسي، اميد است که اين داده ها بتواند در تحليل حوضه و بازسازي جغرافياي ديرينه کامبرين مفيد واقع شوند.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

ورود فلزات سنگين از قبيل آرسنيک و جيوه به زنجيره غذايي از جمله مهمترين مشكلات زيست محيطي است. حمل و نقل بخش عمده نفت صادره به اروپاي غربي و ژاپن از طريق تنگه هرمز سبب شده است که اين تنگه نقشي استراتژيک در اقتصاد جهاني ايفا نمايد. در تحقيق حاضر برخي از ويژگي هاي رسوب شناختي و درجه آلودگي رسوبات سطحي بنادر سيريک و جاسک واقع در شرق تنگه هرمز به آرسنيک و جيوه مورد بررسي قرار گرفته است. از رسوبات سطحي 16 ايستگاه در اعماق 5 و 10 متري آب در سيريک و جاسک در دي ماه 1386 نمونه برداري گرديده است. بررسي خصوصيات رسوب شناختي نشان داد که رسوبات مورد مطالعه، دانه ريز و عمدتا در حد رس هستند. ميانگين مقدار ماده آلي و کربنات کلسيم موجود در نمونه ها به ترتيب 8.25 و 13.17 درصد مي باشد. همچنين pH اين نمونه ها در محدوده بين 8.6 تا 9.2 متغير است. نتايج آناليز رسوب با استفاده از روش ICP-MS  نشان داد که ميانگين غلظت آرسنيک و جيوه در بندر سيريک به ترتيب 5.28ppm و 0.027ppm و در بندر جاسک به ترتيب 4.52ppm  و 0.038ppm مي باشد. ميانگين فاکتور غني شدگي آرسنيک و جيوه در سيريک به ترتيب 16.77 و 1.93 و در جاسک به ترتيب 11.36 و 2.14 محاسبه شده است. اين امر نشان دهنده غني شدگي شديد و اندک اين عناصر و نيز منشا غير پوسته اي (فاضلاب هاي کشاورزي، صنعتي و آلودگي هاي نفتي) آن ها در رسوبات منطقه مي باشد. با توجه به وجود زمين هاي کشاورزي بيشتر در منطقه سيريک و نزديکي بيشتر ايستگاه هاي منطقه جاسک به محل وقوع حادثه نفتي خرداد ماه 1384، ميانگين فاکتور آلودگي آرسنيک در سيريک (0.4) از ميانگين فاکتور آلودگي آرسنيک در جاسک (0.34) بيشتر است. بررسي درجه آلودگي ايستگاه ها در سيريک و جاسک (به ترتيب .46 و 0.43) حاکي از آلودگي بيشتر ايستگاه هاي سيريک به عناصر آرسنيك و جيوه است.

 نسخه قابل چاپ

به منظور مطالعه چگونگي پتانسيل هيدروكربورزايي سازند کژدمي در ميدان نفتي نوروز در خليج فارس 59 نمونه خرده حاصل از حفاري از دو چاه، مورد مطالعه پتروگرافي و ژئوشيميايي قرار گرفت. مطالعات پتروگرافي منجر به شناسايي و تفكيك چهار پالينوفاسيس گرديد. پالينوفاسيس I (PF-1) با محتواي 100-95 درصد فيتوكلاست و كروژن نوع III تنها در چاه شماره 1 مشاهده مي گردد. در پالينوفاسيس II (PF-2) مقادير فيتوكلاست نسبت به پالينوفاسيس قبلي كاهش نشان داده و 90-70 درصد مي باشد و كروژن نوع III و بيشترين تعداد نمونه را شامل مي شود. پالينوفاسيس (PF-3) III حاوي 50-40 درصد فيتوكلاست و 60-50 درصد ماده آلي بي شكل (AOM) و كروژن نوع II است. پالينوفاسيس (PF-4) IV داراي AOM بيشتري (در حدود 80-65 درصد) و كروژن نوع II مي باشد. در پالينوفاسيس هاي مذكور عناصر دريايي به ندرت مشاهده گرديده است. بالا بودن درصد AOM تيره در نمونه ها حاكي از غالب بودن شرايط اكسيدان مي باشد. تمامي نمونه ها بر روي منحني تغييرات رخساره آلي بر اساس مقادير OI/HI حاصل از داده هاي پيروليز راك اول در محدوده مابين CD تا D قرار مي گيرند كه نشان دهنده محيط هاي دريايي تا قاره اي نسبتا اكسيدان است. پلات مقادير شاخص هيدروژن در مقابل ميزان كل كربن آلي نيز مويد اين مطلب است. توزيع داده ها بر روي دياگرام هاي تايسون و ون كرولن نشان دهنده محتواي كروژن از نوع III بوده و توان توليد ضعيف تا مناسب و نوع هيدروكربور گاز و در تعدادي نمونه ها Fair oil را نشان مي دهند. در چاه شماره 1 نمونه ها در مرز ميان مرحله نابالغ و بالغ و در آستانه ورود به مرحله بلوغ قرار دارند و در چاه شماره 2 اكثر نمونه ها در مرحله بلوغ و يا در آستانه ورود به اين مرحله هستند.

 نسخه قابل چاپ

سه مقطع چينه شناسي از رسوبات کرتاسه زيرين درمنطقه راور(شمال کرمان) از لحاظ بيواستراتيگرافي و پالئواکولوژي اندازه گيري و مطالعه شده است. به طور کلي در اين برش ها نهشته هاي کرتاسه زيرين با مارن ها و تخريبي هاي قرمز رنگ شروع و با آهک هاي ستيغ ساز خاتمه مي يابند.
ماکروفسيل ها، فرامينيفرهاي بنتيک، استراکدها و جلبک هاي آهکي فسيل هاي تشکيل دهنده اين مقاطع هستند که از اين ميان فرامينيفرهاي بنتيک از اهميت بيشتري برخوردارند و تعيين سن سري هاي مزبور بر اساس آنها انجام شده است. اين فرامينيفرها مجموعا سن بارمين؟ - آپسين - آلبين را براي مناطق مورد مطالعه معرفي مي نمايند. فرامينيفرهاي بنتيک در اين مقاطع به دو صورت سطح زي و درون زي وجود داشته و شامل هشت نوع مورفوگروپ مي باشند. تنوع و فراواني قابل ملاحظه اين فرامينيفرها و همچنين حضور استراکدهاي پلاتي کوپيد و پودوکوپيد در برش مارکش نشان دهنده محيطي اکسيژن دار در زمان مربوطه مي باشد. همچنين با توجه به نسبت کم فرامينيفرهاي پلانکتونيک به انواع بنتيک (P/B ratio)، محيط از نوع کم عمق تشخيص داده شده است. به علاوه حضور فرامينيفرهاي بزرگ از جمله اوربيتولين ها و نيز جلبکهاي آهکي، محيطي کم عمق، گرم و نوراني را نشان مي دهند.
استراتژي غذايي فرامينيفرهاي موجود کافي بودن مواد غذايي در محيط را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

مکران در شمال درياي عمان يک گوه فزاينده متشکل از تشکيلات رسوبي است که از اواخر کرتاسه در لبه جنوبي ايران مرکزي تشکيل شده است. در اين مطالعه از داده هاي لرزه نگاري دو بعدي، اطلاعات منتشر شده زمين شناسي و لرزه خيزي منطقه استفاده شده است.
مطالعات اخير صورت گرفته بر اساس اطلاعات به دست آمده از يک شبکه GPS نشان مي دهد که سرعت فرورانش صفحه اقيانوسي عمان به زير صفحه ايران در منطقه مکران حداقل حدود 19 ميليمتر در سال مي باشد. از نظر تاريخي سواحل جنوب شرقي مکران تحت تاثير سونامي قرار گرفته است. آخرين زمين لرزه بزرگ رويداده در اين منطقه، زمين لرزه 1945 پاسني با بزرگاي 8.1 بود که سونامي عظيمي را در اين منطقه به وجود آورد. اين زمين لرزه و سونامي منتج از آن سبب کشته شدن حداقل حدود 4000 نفر و خسارات اقتصادي زيادي در کشورهاي پاکستان، عمان و ايران گرديد. بر خلاف بخش شرقي منطقه مکران، پهنه فرورانش بخش غربي مکران فاقد وقوع زمين لرزه هاي تاريخي بوده و در 25 سال گذشته هم رويداد زمين لرزه اي بزرگ يا متوسط در آن گزارش نشده است. با فرض تكرار سونامي 1945 مدل اوليه توزيع زماني و مكاني امواج سونامي در سواحل مكران و عمان شبيه سازي و محاسبه گرديده است. بر اساس محاسبات انجام شده، پس از گذشت كمتر از نيم ساعت سواحل ايران، پاكستان و عمان تحت تاثير سونامي قرار خواهند گرفت.
مراکز اقتصادي و اجتماعي منطقه ساحلي ايران در امتداد درياي عمان و در مجاور اقيانوس هند طي دو دهه اخير گسترش قابل توجهي يافته است. اين رشد جمعيتي و اقتصادي خطر تلفات جاني و خسارات مالي ناشي از رويداد سونامي هاي محتمل آينده را در اين منطقه افزايش خواهد داد. در نتيجه جهت پيشگيري از اثرات تخريبي آن، ايجاد سامانه هشدار زود هنگام و نيز اجراي يك برنامه ريزي دقيق و سريع اطلاع رساني به همراه تخليه سريع مناطق مسكوني نزديك به سواحل بسيار ضروري است.

 نسخه قابل چاپ

ميانگين بارش كشور ايران، نسبت به ميانگين جهاني كمتر از يك چهارم است. در اين ميان حساسيت منابع آب و خاك باختر ايران به عنوان منطقه اي نسبتا مرطوب و كوهستاني، ضرورت شناخت خاستگاه كم فشارهاي بارش زا را مطرح مي كند. در اين پژوهش با استفاده از آمار بارش روزانه 11 ايستگاه طي سال آبي 85-1984 در غرب ايران، 12 مورد از سنگين ترين بارش هاي ماهانه شناسايي شد تا با بررسي نقشه هاي روزانه هوا در ترازهاي دريا و 500 هكتوپاسكال، الگوهاي همديد ماهانه، فصلي و سالانه آنها طراحي و تحليل شود. نتايج نشان داد بيشتر كم فشارهاي بارش زا در باختر ايران از سطح درياي مديترانه به عنوان منبع بزرگ رطوبت و انرژي برخاسته اند. درياي سرخ داراي كمترين سهم در تابستان يعني صفر و بيشترين سهم در بهار يعني 48 درصد است كه با درياي مديترانه برابري مي كند. همچنين الگوهاي همديد نشان دادند كه بازگشت بهاره سامانه هاي فشار از عرض هاي 20 درجه به سمت شمال كندتر از پيشروي پاييزه آنها به عرض هاي 60 درجه يعني سمت جنوب بوده است. اين خود مي تواند عامل افزايش سهم بهاره درياي سرخ باشد. از اين رو بر پايه معيار فراواني، كم فشارهاي پديدآورنده سنگين ترين بارش هاي ماهانه باختر ايران به ترتيب از درياهاي مديترانه، سرخ و سياه برخاسته اند.

 نسخه قابل چاپ

دو برش گزوئيه و داهوئيه (الگو) در شرق و جنوب شرق زرند، شمال غرب كرمان به ضخامتهاي 227 و 240 متر جهت تفسير منشا نهشته هاي سيليسي آواري سازند داهو به سن كامبرين پيشين انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. اطلاعات حاصل از مجموعه رخساره هاي سنگي، عناصر ساختاري و داده هاي پتروگرافي مويد رسوبگذاري نهشته هاي سيليسي آواري سازند داهو در يک سيستم رودخانه اي مئاندري است که از سمت جنوب به شمال در حرکت بوده است. مطالعات منشا و تاريخچه رسوبگذاري با استفاده از خصوصيات پتروگرافي اجزا تشكيل دهنده، آناليز جهت جريان ديرينه و موقعيت تكتونيكي اين نهشته ها بر روي دياگرامهاي مثلثي Qt-F-L و Qm-F-Lt نشان مي دهد كه رسوبات سازند داهو از يك گرانيت آلكالي مرتبط با فاز كوهزايي پان آفريكن و در يك سيستم رودخانه اي از پهنه كراتوني عربستان سرچشمه گرفته و به عنوان رسوبات پس از ريفت در حوضه ريفتي كرمان راسب شده اند. اميد است كه اين داده ها بتواند در بازسازي جغرافياي ديرينه كامبرين پيشين در مقياس محلي و ناحيه اي مفيد واقع شوند.

 نسخه قابل چاپ