ما در هنگام صحبت کردن غیر از کلمات ، از چیزهای دیگری هم بهره می بریم. ما با صورت ، دستان و حتی با بدن خود ارتباط برقرار می کنیم. این گونه ارتباطات "Body Language" یا ارتباط غیر گفتاری نامیده می شود.ارتباطات غیر گفتاری شامل چگونگی حرکت بدن ما ، حرکت دستان ، حالت های صورت شامل تماس چشمی و طریقه استفاده از صداست. روان شناسان معتقدند که بین 60 تا 80 درصد ارتباطات ما ، غیر گفتاری است.
ما مقدار زیادی از اطلاعات را به صورت غیر گفتاری منتقل می کنیم. همچنین ما احساسات ، نگرش ، حالات روحی ، امیدها و خواسته های خود را بیش تر با زبان غیر گفتاری بیان می کنیم تا با کلمات.
فقط کمیت ارتباطات غیرگفتاری بالا نیست بلکه به طور طبیعی کیفیت این ارتباطات بالاست. به عنوان مثال شخصی را در نظر بگیرید که مطلب مثبتی را بیان می کند اما حالت صورتش منفی باشد، شما کدامیک را باور خواهید کرد؟!
در اکثر مواقع ما حالت صورت غیرگفتاری را باور می کنیم و در نهایت کلمات ، موفق به انتقال مفهوم مورد نظر آن شخص نمی شوند.
اگر می خواهیم در مکالمات روزمره موفق شویم ، باید یاد بگیریم که به خوبی با حرکات بدن خود مطلب را منتقل کنیم.
برای این کار مهمترین چیز این است که آرامش خودتان را حفظ کنید و کاملا طبیعی باشید. سعی بیش از حد در استفاده از Body Language باعث می شود که کمی عجیب به نظر برسید. در عوض باید به Body Language خود اجازه دهید که به طور طبیعی کلمات شما را دنیال کند. اگر مطلب مثبتی را بیان می کنید صورت ، دستان و بدن شما هم باید آن را نشان دهند. اگر احساس ناراحتی یا نگرانی را بیان می کنید باید حالت صورت ، دستان و بدن شما هم با آن تغییر یابد.
حال بیاید حرکات دستان را بیشتر بررسی کنیم. با استفاده از دستان خود می توانیم بر نکات مهم صحبت های خود تاکید کنیم.
یا به طرف مقابل خود بگوییم که تعداد نکات اصلی بحث ما چندتاست و همچنین می توانیم به شنونده خود بفهمانیم که چه زمانی موضوع را عوض کردیم. حرکت ناگهانی دست می تواند نشان دهد که یک چیز چقدر کوچک یا بزرگ است. برای نشان دادن احساسات خیلی قوی می توانیم دست بزنیم یا دستمان را مشت کنیم و بر روی میز بکوبیم. برای خوش آمدگویی به افراد می توانیم دستان خود را در حالی که کف دست رو به بالاست رو به جلو نگه داریم یا آن ها را به طرف یک صندلی حرکت دهیم تا از یک نفر دعوت کنیم که روی صندلی کنار ما بنشیند. ما می توانیم برای شمارش از انگشتان خود استفاده کنیم اما باید دقت داشت که مردم کشورهای مختلف به طرق متفاوتی شمارش می کنند. به عنوان مثال در فرانسه مردم برای شمارش عدد 1 از انگشت اشاره استفاده نمی کنند و به جای آن انگشت شصت خود را بالا می برند. در ژاپن بعضی از افراد 4 انگشت را بالا می برند و شصت خود را پایین نگه می دارند تا عدد 1 را بیان کنند.
این موضوع می تواند گاهی اوقات گیج کننده باشد بنابراین فقط از زبان غیرگفتاری استفاده نکنید و برای اطمینان از درک درست ، کلمات را نیز به کار ببرید.
بعضی از حرکات رایج عبارتند از : دست تکان دادن برای کسی به منظور سلام و احوال پرسی یا نگه داشتن دایره وار انگشت شصت و اشاره برای Ok گفتن. البته ممکن است که این حرکات در بعضی از کشور ها معانی بدی داشته باشند. بنابراین هنگام استفاده از این ها باید دقت کرد. هیچ گاه فکر نکنید که همه مردم دنیا از یک حرکت ، یک مفهوم را برداشت می کنند. با این وجود شما می توانید حرکات رایج را بیشتر اوقات انجام دهید و اگر با این کار عکس العمل عجیبی را از شنونده دیدید ، می توانید با استفاده از کلمات منظور خود را به درستی برای او بیان کنید.
حالت های صورت راه بسیار رایجی برای برقراری ارتباط است.هنگام انگلیسی صحبت کردن به طور کلی خوب است که هر چند وقت یکبار به شنونده خود لبخند بزنید. خصوصا زمانی که او مطلب جالبی را بیان می کند.
همچنین می توانید برای نشان دادن علاقه به گفته های دیگران سر خود را به بالا و پایین تکان دهید. هرچند وقت یکبار می توانید صداهای موافقت مانند "uh huh" و یا "mmm" را نیز به کار ببرید که نشان دهید به حرفهای طرف مقابل گوش می دهید. بالاتر از همه این ها مهم این است که در حین گوش دادن تمای چشمی را قطع نکنید. البته زمانی که صحبت می کنید بعضی اوقات خوب است که با چشمان خود به طرف دیگری نگاه کنید زیرا باید در مورد چیزی که می خواهید بگویید فکر کنید ولی شنونده قریبا تمام مدت باید به چشمان گوینده نگاه کند.
اگر در حالت ایستاده با کسی صحبت می کنید خیلی مهم استکه نه بسیار به او نزدیک شوید و نه بیش از اندازه از او فاصله بگیرید. در جایی بایستید که هم خودتان راحت باشید و هم طرف مقابلتان. مجددا هنگام صحبت با مردم کشورهای گوناگون باید دقت داشته باشید. مردم در بعضی کشورهای اروپا جنوبی مانند فرانسه و اسپانیا در هنگام صحبت نسبت به مردم چین نزدیک تر می ایستند و مردم کشورهای عربی مانند عربستان صعودی از آن ها هم نزدیک تر می شوند. شما همیشه هنگام ملاقات با مردم جاهای مختلف دنیا نباید رفتار خود را تغییر و با آن ها تطبیق دهید، اما باید از بد فهمی های احتمالی نیز آگاهی داشته باشید. شما می توانید برای بیان دوستی کمی به طرف گوینده خم شوید. هرگز در هنگام گوش دادن به افراد دست به سینه نباسید ، زیرا بسیاری این حرکت را به عنوان یک حرکت سرد و بازدارنده می شناسند. در عوض شما می توانید دستانتان را بر روی زانوهای خود بگذارید یا یک دست را بر روی زانو و دست دیگر را در پهلوی خود قرار دهید. اگر مایل باشید می توانید گاهی اوقات دست به سینه شوید اما به مدت طولانی در این حالت باقی نمانید.
صدای ما نیز در کنار تمام این راه های فیزیکی غیرگفتاری وجود دارد. ما از "intonation" و "loudness" و "pitch" (میزان بلندی و کوتاهی صدا) برای تغییر معانی بهره می بریم. ما حتی زمانی که یک کلمه حقیقی را هم نمی گوییم ، می توانیم با صدا خود احساسات و نگرش ها را انتقال دهیم. در کنار کلماتی که به کار می بریم صدای ما راه پر قدرتی برای بیان منظور است .
یک صدای قوی می تواند معنا اطمینان و صدای ضعیف معنا دوستانه بودن یا پیام خصوصی را برساند. یک صدای زیر بلند (مانند جیغ یک دختر) می تواند عصبانیت یا هیجان را برساند در حالی که صدای عمیق ممکن است به معنای خستگی یا عدم تمایل باشد.
ایزبان
