"شاد کردن کودکان"

یکی از آموزه‏های مهم اسلام، مهرورزی و نشاط‏بخشی به کودکان است. بازی کردن پدر و مادر با کودک، خریدن پوشاک زیبا و مناسب، قصه گفتن هنگام خواب یا دادن هدیه، فرزند را شاد و خوشحال می‏سازد.

روزی پیامبر اعظم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله برای نماز به مسجد می رفتند. در راه گروهی از کودکان انصار بازی می‏کردند که تا آن حضرت را دیدند، دور او جمع شدند و به دامن او آویختند به گمان اینکه چون آن حضرت همواره حسن و حسین علیهماالسلام را بر دوش خود می‏گرفت، این بار آنها را نیز به دوش بگیرد. پیامبر از یک سو نمی‏خواست آنها را برنجاند و از سویی دیگر مردم در مسجد منتظرش بودند و می‏خواست خود را به مسجد برساند. در این حال، بلال حبشی از مسجد بیرون آمد و به جست‏وجوی پیامبر پرداخت. پس از مدتی، آن حضرت را کنار گروهی از کودکان یافت و جریان را فهمید. خواست کودکان را تنبیه کند، ولی پیامبر او را از این کار نهی کرد و فرمود: «تنگ شدن وقت نماز، برای من بهتر از رنجاندن کودکان است.» آن‏گاه به بلال فرمود: «به خانه برو و آنچه از گردو یا خرما یافتی، بیاور تا خود را از این کودکان بازخرید کنم.» بلال رفت و پس از جست‏وجو، هشت دانه گردو یافت و آن را به حضور پیامبر آورد. پیامبر آنها را میان کودکان تقسیم کرد و بدین گونه کودکان راضی شدند آن حضرت را آزاد کنند.