قابليت‌ها
يك خانه هوشمند، خانه‌اي است كه مي‌تواند از راه دور كنترل شود. خانه‌هاي سنتي سيستم‌هاي كنترل و عملياتي جداگانه‌اي براي سيم‌كشي، برق، گرمايش، سرمايش، امنيت، سرگرمي و سيستم‌هاي كامپيوتري داشتند. در نقطه مقابل آن، در قلب خانه هوشمند يك كامپيوتر مركزي قرار دارد كه نقش مغز را براي اين قابليت‌هاي خودكار بازي مي‌كند. كاربر مي‌تواند سيستم‌هاي سرگرمي خانگي خود را از هر اتاقي درون خانه تحت كنترل بگيرد، آنها را روشن يا خاموش كند و نورپردازي تمام خانه را با يك كليد كوچك در اتاق خود تحت كنترل بگيرد.
انواع خانه‌هاي هوشمند
تمام خانه‌هاي هوشمند از فناوري اتوماسيون استفاده مي‌كنند. هر چند مي‌توان براساس هدف، خانه‌هاي هوشمند را به 2 نوع تقسيم كرد. يك خانه هوشمند معمولي طوري طراحي مي‌شود كه بسياري از كارها را خودش به‌صورت خودكار انجام دهد، مثل روشن‌كردن چراغ‌ها، ايجاد تدابير امنيتي و باز و بسته كردن پنجره‌ها. يك خانه هوشمند سبز از فناوري‌هايي استفاده مي‌كند كه كمترين آسيب را به محيط زيست وارد مي‌كنند، به‌عنوان مثال، استفاده از نور خورشيد به‌عنوان منبع انرژي و بازيافت آب در اين نوع خانه‌ها انجام مي‌شود.
فوايد
خانه‌هاي هوشمند زندگي را ساده‌تر مي‌كنند. با خودكارشدن امور معمولي، مي‌توانند در وقت و هزينه صرفه‌جويي كنند. همچنين با كنترل دقيق‌تر خانه مي‌توانند از هزينه‌هاي كلي خانه نيز بكاهند. به‌جاي اين‌كه به حافظه خود رجوع كنيم و چراغ‌ها را به‌صورت دستي خاموش و روشن كنيم. مي‌توانيم با پياده‌سازي يك سيستم، تنها زماني كه در يك اتاق حضور داريم يا به آن وارد مي‌شويم، چراغ‌هايش را روشن كنيم و با يك ترموستات هوشمند، دماي هواي خانه را همواره در ايده‌آل‌ترين حالت ممكن نگه‌داريم.
قابليت‌هاي امنيتي و نظارتي خانه يكي ديگر از مزاياي اين نوع خانه‌ها است. سيستم‌هاي دوربين مداربسته و حسگرها مي‌توانند هنگامي كه شخصي نزديك به خانه مي‌شود، چراغ‌هاي بيرون خانه را روشن كنند. برخي از سيستم‌ها حتي قابليت تشخيص موارد خاص را هم دارند و اگر تلاشي براي نفوذ به خانه صورت بگيرد، مي‌توانند زنگ هشدار را به‌صدا درآورند و قفل خودكار را فعال كنند.
پتانسيل
خانه‌هاي هوشمند روز به روز ارزان‌تر و قابل‌دسترس‌تر مي‌شوند. افراد سالخورده يا معلول با كمك خانه هوشمند مي‌توانند نيازي به حضور يك همراه دائمي نداشته باشند. ويلسون معتقد است بيشتر كاربردهاي خانه‌هاي هوشمند در جهت آسان كردن زندگي براي افراد سالخورده است كه بتوانند مستقل و امن به زندگي خود ادامه دهند.
حتي در اين زمينه برخي از سرويس‌ها نيز راه‌اندازي شده است كه افراد خانواده مي‌توانند به‌صورت آنلاين از اوضاع و احوال شخص مورد نظر باخبر شده و حتي او را از طريق دوربين‌هايي كه به صورت آنلاين نصب شده است، مشاهده كنند. محققان دانشگاه كارنگي‌ملون در حال توليد يك ربات كوچك هستند كه زمان قرص افراد را به‌آنها يادآوري كرده و قرص‌ها را در زمان مقرر به آنها مي‌دهد.
دغدغه‌ها
هر چند كه خانه‌هاي پيش‌ساخته هوشمند در آينده‌اي نه‌چندان‌دور به مكاني عادي تبديل خواهد شد، اما تغيير خانه‌هاي فعلي و تبديل آنها به خانه‌هاي هوشمند يك چالش است. مجله News Australia در اين مورد مي‌نويسد: «راه‌حل ايده‌آل ايجاد يك خانه هوشمند، ساختن آن از نو است، چرا كه بهتر است كابل‌كشي‌ها هنگام ساخت انجام شود.»
علاقه‌مندان به فناوري مي‌توانند مولفه‌هاي خانه هوشمند را از جمله ماژول‌هاي تشخيص گفت‌وگو، سنسورها و بازوهاي حركتي تهيه كرده و در خانه خود نصب كنند. هر چند كه آينده فناوري خانه‌هاي هوشمند در گرو محيط زيست هوشمند است.
خانه هوشمند از ديدگاه ويلسون
از زمان آغاز زمان، اين كودكان بودند كه كارهاي به‌اصطلاح خانه‌هاي هوشمند را انجام مي‌دادند. از يخچال چيزي مي‌آوردند، كانال‌هاي تلويزيون را عوض مي‌كردند و احتمالا به خاطر مشكلاتي كه هيچ سررشته‌اي از منشاء آنها نداشتند نيز سرزنش مي‌شدند. اين كه اين كودكان مشتاق براي انجام چنين كارهايي همواره كنار ما باشند، باعث شكل‌گيري فناوري خانه‌هاي هوشمند شد. در نهايت بايد در خانه‌هايي زندگي كنيم پر از پيشخدمت و آشپزهاي رباتيك كه به فرمان ما هر كاري را انجام مي‌دهند.
اين تصوري است كه در دهه 50 ميلادي از خانه‌هاي آينده داشتند و در داستان‌هاي علمي ـ تخيلي هم مي‌توان چنين خانه‌هايي را كه از پلاستيك كاملا سفيد ساخته شده‌اند تصور كرد. خانه‌هايي خلوت كه با فشردن يك كليد، ست مبل از زير زمين بيرون مي‌آيد و قهوه و چاي آماده روي ميز عسلي كنار هر مبل قرار دارد. تصور دهه 50 ميلادي خانه‌هاي هوشمند را همه‌جور تصور كرده بود، به‌جز اين‌كه اين خانه‌ها از خود فكري داشته باشند و اغلب در فيلم‌هاي كمدي آن دوران، اين خانه‌ها سوژه خوبي براي گرفتاري قهرمان داستان بودند.
فناوري خانه‌هاي هوشمند امروزي به‌سادگي قابل دسترس از فروشگاه‌ها هستند و كافي است به يك كامپيوتر شخصي (كه نقش مغز خانه هوشمند را بازي مي‌كند) متصل شوند تا بتوان مثلا چراغ‌هاي خانه را از طريق اينترنت خاموش و روشن كرد.
همچنين سنسورهاي مختلفي براي خانه‌هاي هوشمند توليد شده‌اند كه مي‌توان از ميان آنها به دوربين‌ها، حسگرهاي تشخيص حركت يا حسگرهاي تركيدگي لوله اشاره كرد. به‌كمك اين حسگرها مي‌توان تشخيص داد چه كسي ماشين خود را مي‌خواهد به داخل بياورد و سريع چراغ‌ها را روشن كند يا اين‌كه به‌طور مداوم وضعيت لوله‌هاي آب خانه را كنترل كنيد. همچنين بازوهاي حركتي مي‌توانند براي آبياري خودكار باغچه، كنترل پرده‌ها از راه دور يا غذا دادن به حيوانات خانگي استفاده شوند. تنها محدوديت خانه‌دار شدن از نوع هوشمند آن، نامحدود نبودن پول است!!
حتما تا به‌حال توجه كرده‌ايد كه امروزه ديگر روشن‌شدن خودكار چراغ‌ها و مسائلي از اين دست، برايتان نوين و خيره‌كننده نيست. محيط زيست هوشمند دغدغه ديگري در اين مورد است. هم‌اكنون بسترهاي جديد تحقيقاتي براي به‌كارگيري كامپيوتر در محيط خانه شكل گرفته است. به‌جاي آن‌كه با دكمه و كنترل سر و كار داشته باشند، با يك ربات هوشمند و دوست صحبت خواهند كرد و او همه اين كارها را مديريت مي‌كند.
در حال حاضر آوردن و بردن وسايل به در خانه جزو اولويت‌هاي خانه‌هاي هوشمند نيست. به‌جاي اين موضوع تلاش بر اين است كه به افراد معلول يا سالخورده توجه بيشتري شود و زندگي براي اين گونه افراد ساده‌تر باشد. خانه‌هاي هوشمند طوري طراحي مي‌شوند كه با استفاده از حسگرهاي ساده و هوش مصنوعي پيشرفته، متوجه شوند كه افراد در حال چه كاري هستند (تشخيص رفتار) و در حال حاضر در كجا قرار دارند (تشخيص موقعيت). يك خانه هوشمند در ظاهر همانند ديگر خانه‌ها به‌نظر مي‌رسد، اما در باطن يك آزمايشگاه كاملا پيشرفته است كه تقريبا همه جاي آن دوربين دارد و ميكروفن‌هاي مختلف در ديوارهايش نصب شده است و مي‌تواند عبور و مرور افراد را در درها تشخيص دهد.
در حال حاضر، خانه‌هاي هوشمند به يك واقعيت تبديل شده‌اند و مي‌توانند همراهان خوبي براي افراد سالخورده و مسن باشند. دستگاه‌هايي كه به اين منظور ايجاد شده‌اند را مي‌توان در بازار پيدا كرد، اما نصب و تجهيز يك خانه به اين ابزارها نيازمند تلاش‌هاي بسيار است و نتيجه نيز يك خانه با يك كنترل از راه دور خواهد شد و خبري از خانه‌هاي آينده‌نگرانه با حضور ربات‌ها تا آينده‌اي نزديك نخواهد بود.
