البته کریکت که در اروپای شرقی و بخش عظیمي‌از آفریقا تقریبا ناشناخته و حتی در اروپای غربی مورد بی‌اعتنایی است، به لطف توجه عظیم کشورهای بریتانیایی‌زبان و شبه جزیره هند و مناطق موسوم به West Indies به اين رشته ورزشی، جای خود را در بالای جدول، زیر دست فوتبال حفظ مي‌کند و حتی از تنیس جلو مي‌زند.
اگر فوتبال و چیزی را که انگلیسی‌ها آن را Football و برخی نیز Soccer مي‌نامند، در زمینه محبوبیت و اشاعه در سطح جهان رشته نخست و غیرقابل دستیابی بدانیم (که مجبوریم بدانیم) باید توضیح دهیم که در ورزش‌های انفرادی تنیس اول است و در ورزش‌هایی که یک نفر مي‌تواند آن را به تنهایی و حتی بدون وجود یک رقیب بازی کند، گلف در جای نخست قرار مي‌گیرد.
وقتی مي‌گوییم محبوب‌ترین، چند منظور داریم و چند معنا را به ذهن مي‌آوریم و چند احتمال را مطرح مي‌کنیم. یکی از وجوه محبوب‌ترین بودن، بیشتر از بقیه ورزش‌ها تماشاگر داشتن است و دیگر مفهوم آن فزون تر از سایر ورزش‌ها اجرا شدن آن در سطح دنیا است و در معنای آخر به جای گذاشتن درآمدی فزون‌تر است. اگر همه‌اينها را مبنا بگذاریم و حتی فقط به برخی مفاهیم روی بیاوریم، فوتبال چیزی است که ورزش‌های دیگر رسیدن به آن را غیرممکن مي‌بینند و مردم جهان به آن عشق مي‌ورزند و با مسابقات مهم آن زندگی مي‌کنند، میزان توجه به رویدادهای‌اين ورزش غیرقابل وصف و چیزی در حد اعجاز است. کار به جایی رسیده که حتی لیگ‌های دسته دوم انگلیس و آلمان علاقه‌مندان ویژه خود را در سطح جهان دارند و لیگ قهرمانان اروپا در سال‌های اخیر به یکی از پول‌سازترین رویدادهای اجتماعی‌اين قاره بدل شده است.
جدول تازه‌اي که در مورد تعداد هواداران ورزش‌ها تنظیم شده و البته برخی کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی روی آن بحث دارند، رشته‌ها را اين چنین کلاسه‌بندی مي‌کند:
۱) فوتبال با ۴/۳ میلیارد طرفدار
۲) کریکت با ۳/۲ میلیارد هوادار
۳)هاکی روی چمن با ۲/۲ میلیارد دوستدار
۴) تنیس با ۲/۱ میلیارد طرفدار
۵) والیبال با ۹۵۰ میلیون دوستدار
۶) تنیس روی میز با ۹۰۰ میلیون هوادار
۷) بیسبال با ۵۵۰ میلیون طرفدار
۸) گلف با ۴۱۵ میلیون نفر دوستدار
۹) «فوتبال آمریکایی» با ۴۱۰ میلیون هوادار
۱۰) بسکتبال با ۴۰۰ میلیون طرفدار
کشورهای آمریکای شمالی و به‌ویژه آمریکا و کانادا معتقدند در جدول فوق خدشه‌هایی وجود دارد و به عنوان مثال بسکتبال باید حداقل یکی‌دوپله بالاتر برود.
در همین حال نمي‌توان به جدول دیگری اشاره نکرد که براساس میزان اقبال مردم جهان به ورزش‌ها و تعداد دوستداران و به واقع مجریان آنها تنظیم شده است.اين جدول که به تازگی توسط نشریات عمده انگلیسی منتشر شده، تعداد کسانی را مبنا قرار داده که به ورزش‌ها مي‌پردازند و بهتر بگوییم هر ورزش که مجریان و ورزشکاران آماتور و حرفه‌اي بیشتری در سطح جهان دارد، در اين جدول جایگاه بالاتری را به خود اختصاص داده است. به اين جدول که مانند موارد مشابه خود مورد اعتراض‌ها و انتقاداتی قرار دارد، توجه کنید:
۱) والیبال با ۹۹۰ میلیون بازیکن در سطح جهان و ۲۰۸ کشور عضو FIVB
۲) بسکتبال با ۴۰۲ میلیون بازیکن و ۲۰۹ کشور عضو Fiba
۳) تنیس روی میز با ۳۰۵ میلیون بازیکن و ۱۸۶کشور عضو فدراسیون بین‌المللی اين رشته
۴) فوتبال با ۲۴۵ میلیون بازیکن و ۲۰۹ کشور عضو Fifa
۵) بدمینتون با ۲۰۳ میلیون بازیکن و ۱۶۸کشور عضو فدراسیون بین‌المللی
۶) تنیس با ۶۲ میلیون تنیسور و ۱۹۲ کشور عضو
۷) بیسبال با ۶۱ میلیون بازیکن و ۱۱۲ کشور عضو فدراسیون بین‌المللی اين ورزش
۸) قایقرانی دراگون بت با ۵۰ میلیون ورزشکار و ۵۱ کشور عضو فدراسیون بین‌المللی
۹) هندبال با ۱۹ میلیون بازیکن و ۱۶۹ کشور عضو فدراسیون بین‌المللی
۱۰)هاکی روی چمن با ۲ / ۳ میلیون بازیکن و ۱۱۹ کشور عضو فدراسیون بین‌المللی
۱۱) جودو با ۵ / ۲ میلیون ورزشکار و ۱۸۶کشور عضو فدراسیون بین‌المللی اين ورزش
۱۲) راگبی با ۱ / ۲ میلیون ورزشکار و ۹۸کشور عضو
۱۳) دوچرخه سواری با ۱ / ۱ میلیون ورزشکار و ۱۶۱ کشور عضو فدراسیون بین المللی
۱۴) کریکت با یک میلیون ورزشکار و ۴۵کشور عضو فدراسیون بین‌المللی
ایرادی که به اين لیست وارد شده، جایگاه کریکت در آن است که به زعم عده‌اي بالاتر از اينها است، اما هر لیستی از‌اين قبیل مورد شک و اعتراض و متهم به ضریب آشکار خطا است و هیچ فهرستی از اين مشکل مبرا نیست و بدین خاطر باید با همین تردیدهای کوچک و بزرگ جایگاه‌های فوق را پذیرفت و به یک جمع‌بندی نهایی رسید.
جمع‌بندی که به ما مي‌گوید تنیس، گلف و کریکت بسیار رایج‌تر از آن هستند که خیلی‌ها تصور مي‌کنند.
دنیای اقتصاد
